Ο κόσμος είναι δικός μου

[nikosb1972]

Αρχική Δημοσίευση από FiBeR Σήμερα, σε ένα λεωφορείο, είδα μια όμορφη κοπέλα Είχε ένα πόδι, και περπατούσε με δεκανίκι. Το παιδί που τις πουλούσε ήταν τόσο χαριτωμένο. , "είμαι τυφλός". είδα ένα παιδί με γαλάζια μάτια. και τότε κατάλαβα ότι δεν άκουγε. .

Πάντως μεταξύ μας, δεν ήταν βόλτα αυτή που έκανες πουλάκι μου....

Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες ήταν.....

[FiBeR]

Δεν την έκανα εγώ τη βόλτα. Απλά αντέγραψα το κείμενο επειδή το θεώρησα διδακτικό.

[Gildor]

διδακτικο, ωραιο το μηνυμα αλλα... ειναι και η παροιμια οπου βασιλευει ο μονοφθαλμος

[nikosb1972]

Αρχική Δημοσίευση από FiBeR Απλά αντέγραψα το κείμενο επειδή το θεώρησα διδακτικό.

Kοίτα προσέγγιση στο θέμα με Αγγλοσαξωνικό χιούμορ έκανα....

ΑΠλά δεν μπορώ, αυτό το μίζερο, υπάρχουν και χειρότερα....

Ας βλέπουμε τα καλύτερα, για να βάζουμε και πιο εύκολα στόχους....

Αλλιώς μένουμε στάσιμοι...

Κι ως γνωστόν τα στάσιμα νερά γεμίζουν μικρόβια και είναι φορείς για αρρώστιες..... Σωματικές και ψυχικές.....

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από nikosb1972 ΑΠλά δεν μπορώ, αυτό το μίζερο, υπάρχουν και χειρότερα....

Το να ζούμε με αυτά που έχουμε δεν είναι μιζέρια Νικόλα.

Το αρθράκι της Ντίνας, μου θυμίζει έντονα ένα άλλο :

Κάποιο παιδί έκλαιγε στον δρόμο που δεν είχε παπούτσια, μέχρι που είδε κάποιον χωρίς πόδια...

Το να προσπαθούμε για το καλύτερο είναι μέσα στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου, αλλά και το να είμαστε και λίγο προσγειωμένοι και να χαιρόμαστε ακόμα και μ' αυτά που έχουμε, είναι αποτέλεσμα εσωτερικής καλλιέργειας.

[teo64x]

Αλίμονο όμως αν πρέπει όλος ο κόσμος να ζει όπως ο πιο δυστυχισμένος. Δεν ξέρω, ούτε εμένα μου αρέσει η ιδέα/ιδεολογία ας μη ζητάμε και πολλά πολλά, γιατί θα μπορούσαμε να μην έχουμε τίποτα.

[FiBeR]

Για το Νίκο:
Κοίτα, αυτό βασικά αφορά την οπτική γωνία του καθενός που βλέπει ένα θέμα. Σίγουρα δεν το θεώρησα μίζερο για να το ποστάρω. Απλά θεωρώ ότι δεν εκτιμάμε αυτά που έχουμε, κι αυτό αν θες μας καθιστά αυτομάτως "μίζερους" γιατί έτσι ποτέ δε μας ικανοποιεί τίποτα, γκρινιάζουμε, νομίζουμε ότι για να είμαστε ευτυχισμένοι πρέπει να έχουμε περισσότερα. Η ευτυχία όμως πηγάζει από μέσα μας, κρύβεται στα απλά πράγματα. Δες τα παιδιά με τι απλά πράγματα είναι ευτυχισμένα και χαμογελούν. Το υλικά αγαθά (γιατί σ'αυτά κυρίως κολλάμε) απλά μας δίνουν μια πρόσχερη ευχαρίστηση και υπάρχουν για να ζούμε καλύτερα. Εμείς όμως ζούμε μονίμως με το άγχος για τα περισσότερα και χάνουμε έτσι την ουσία των απλών πραγμάτων. Ο άνθρωπος είναι ανήσυχο πνεύμα και σίγουρα δε μπορεί να μείνει στάσιμος. Πάντα προχωράμε μπροστά

[nikosb1972]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Το να προσπαθούμε για το καλύτερο είναι μέσα στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου, αλλά και το να είμαστε και λίγο προσγειωμένοι και να χαιρόμαστε ακόμα και μ' αυτά που έχουμε, είναι αποτέλεσμα εσωτερικής καλλιέργειας.

Η υπερηφάνεια προειγείται του όλεθρου, αγαπητέ Ξένιε....

Επίσης και το να κρίνουμε.....

Απλά το ξαναλέω, αυτή η μιζέρια, έχω τα πόδια μου, έχω τα χέρια μου, βλέπω, ακούω, άρα είμαι καλά, εμένα προσωπικά με χαλάει....

Κι εγώ βγήκα από ένα ατύχημα και το πρώτο που είπα ήταν Δόξα Τω Θεό έιμαι αρτημελής....

Ομως δεν έμεινα σ' αυτό....

Γιατί τότε θα ήμουνα αχάριστος απέναντι στον Πανάγαθο που μου έδωσε το δώρο της ζωής, όχι για να μένω στάσιμος, αλλά για να δημιουργώ.....

[teo64x]

Αρχική Δημοσίευση από FiBeR Το υλικά αγαθά (γιατί σ'αυτά κυρίως κολλάμε) απλά μας δίνουν μια πρόσχερη ευχαρίστηση και υπάρχουν για να ζούμε καλύτερα.

Κι όμως, μας αφαιρούν όλο και περισσότερα από αυτά τα υλικά αγαθά. Και αφού αυτά μας κάνουν να ζούμε καλύτερα, τελικά χωρίς αυτά καλούμαστε να ζήσουμε όλο και χειρότερα.

Και αυτό πιστεύω πως πρέπει να το συνειδητοποιύμε και να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας. Γι' αυτό και μόνο το λόγο με "τρομάζουν" κείμενα όπως αυτό, που μου λένε εμμέσως να κάτσω στα αυγά μου επειδή ...υπάρχουν και χειρότερα!

[FiBeR]

Επειδή στον teo64x δε θέλω να δημιουργήσω ψυχικά τραύματα, μπορείτε να το σβήσετε το θέμα

[teo64x]

Δε χρειάζεται να διαγραφεί κανένα θέμα [θα το διέγραφα εγώ ].

Θέλω να επισημάνω όμως ότι η επιθυμία/ανάγκη του ανθρώπου για περισσότερα είναι φυσιολογικότατη, σε όποιο στάδιο της ζωής του και αν βρίσκεται. Σύμφωνα με την πυραμίδα των αναγκών, ξεκινάει κανείς από τις βασικές του ανάγκες, τις οποίες προσπαθεί να καλύψει, και στη συνέχεια προχωράει σε ανώτερου επιπέδου ανάγκες. Αυτό σημαίνει ότι όταν έχουμε ικανοποιήσει μια ομάδα αναγκών, το φυσιολογικό είναι να προκύψουν νέες ανάγκες [που δε θα προέκυπταν αν δεν είχαν ικανοποιηθεί οι προηγούμενες]. Έτσι, είναι παράλογο το να προσπαθούμε να σταματήσουμε τις ανάγκες όταν έχουμε καλύψει μόνο αυτές του 1ου ή 2ου επιπέδου. Οι επόμενες προς ικανοποίηση ανάγκες κάθε ενός κρίνονται από το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται στην πυραμίδα αναγκών.

Για να το θέσω με άλλα λόγια, έστω ένα παιδάκι που ζει στο δυτικό κόσμο. Το παιδάκι δεν έχει ούτε χέρια ούτε πόδια. Παρακολουθεί ένα ντοκιμαντέρ με παιδιά τριτοκοσμικών χωρών, τα οποία είναι μεν αρτιμελή, αλλά είναι σκελετωμένα, χωρίς φαγητό, νερό, στέγη και κινδυνεύουν από AIDS, ελονοσία, κλπ. Το παιδάκι χωρίς χέρια και πόδια, θα σκεφτεί ότι όλος ο κόσμος είναι δικός του, ή "μακάρι να ήμουν εκεί στη θέση τους και να είχα χέρια και πόδια όπως όλοι"; Να είσαι σίγουρη πως θα σκεφτεί το πρώτο.

Δεν είναι ο κόσμος δικός μας λοιπόν, όταν έχουμε ικανοποιήσει μια κατηγορία αναγκών. Απλά, το φυσιολογικό είναι να κοιτάμε να ικανοποιήσουμε την επόμενη. [Το αφύσικο θα ήταν να πούμε "ουφ, εντάξει, άντε να μη ζητάμε πολλά πολλά από εδώ και πέρα".]

[FiBeR]

Δεν είπε κανείς το αντίθετο. Συμφωνώ με αυτό που λες. Δε γίνεται να μένουμε στάσιμοι. Θα καλύπτουμε συνεχώς καινούριες ανάγκες. Εγώ δε μίλησα για καμια στασιμότητα

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από FiBeR Επειδή στον teo64x δε θέλω να δημιουργήσω ψυχικά τραύματα, μπορείτε να το σβήσετε το θέμα

Για όνομα, δεν υπάρχουν πρόβλημα να δημιουργηθεί κανένα τραύμα απο κανένα.

Είναι ένα πολύ καλό κείμενο και θα σε παρακαλέσω να το διατηρήσουμε.

[maralin]

Αρχική Δημοσίευση από teo64x Απλά, το φυσιολογικό είναι να κοιτάμε να ικανοποιήσουμε την επόμενη. [Το αφύσικο θα ήταν να πούμε "ουφ, εντάξει, άντε να μη ζητάμε πολλά πολλά από εδώ και πέρα".]

Ντίνα στο σημείο αυτό θα συμφωνήσω με τον teo64x,διότι πολύ απλά ανώτερος στόχος του ανθρώπου είναι να γίνεται ολοένα και καλύτερος άνθρωπος!Έτσι όλα αποκτουν νόημα στη ζωή του,από τα πιο απλά ως τα πολύ σύνθετα.Και βέβαια να δοξάζουμε το θεό που είμαστε αρτιμελείς,αλλά να βλέπουμε και λίγο παρακάτω.

[Xenios]

Σήμερα, σε ένα λεωφορείο, είδα μια όμορφη κοπέλα με χρυσαφένια μαλλιά. Τη ζήλεψα... φαινόταν τόσο χαρούμενη... και ευχήθηκα να ήμουν κι εγώ τόσο όμορφος.

Όταν σηκώθηκε για να κατέβει, την είδα να περπατάει κουτσαίνοντας στο διάδρομο. Είχε ένα πόδι, και περπατούσε με δεκανίκι. Αλλά καθώς περπατούσε... τι χαμόγελο!

Θεέ μου, συγχώρεσέ με όταν κλαίγομαι, εγώ έχω δύο πόδια. Ο κόσμος είναι δικός μου.

Σταμάτησα να αγοράσω καραμέλες. Το παιδί που τις πουλούσε ήταν τόσο χαριτωμένο. Μίλησα μαζί του και ήταν πολύ χαρούμενο. Δεν είχε σημασία αν θα αργούσα στη δουλειά.

Και καθώς έφευγα μου είπε, "Σας ευχαριστώ. Είστε τόσο ευγενικός. Μου αρέσει να μιλώ με ανθρώπους σαν εσάς. Βλέπετε", πρόσθεσε, "είμαι τυφλός".

Θεέ μου, συγχώρεσέ με όταν κλαίγομαι, εγώ έχω δύο μάτια. Ο κόσμος είναι δικός μου.

Αργότερα, καθώς περπατούσα στο δρόμο, είδα ένα παιδί με γαλάζια μάτια. Στεκόταν και κοίταζε τα άλλα παιδιά που έπαιζαν. Δεν ήξερε τι να κάνει.

Σταμάτησα και του είπα, "Γιατί δεν πας να παίξεις κι εσύ"; Το παιδί συνέχισε να κοιτάζει μπροστά του χωρίς να μιλήσει, και τότε κατάλαβα ότι δεν άκουγε.

Θεέ μου, συγχώρεσέ με όταν κλαίγομαι. Εγώ ακούω. Ο κόσμος είναι δικός μου.

Με πόδια να με πηγαίνουν όπου θέλω, με μάτια για να βλέπω το ηλιοβασίλεμα, με αυτιά για να ακούω τα πάντα...

Θεέ μου συγχώρεσέ με όταν κλαίγομαι. Είμαι πραγματικά ευλογημένος.
--

Σχόλιο :

Επειδή στο μήνυμα που έγραψε η Ντίνα (Fiber) ξαφνιάστηκε από τις αντιδράσεις και ήθελε να το σβήσει, υπογράφω εγώ αυτό το κείμενο και στέλνω εδώ όλον τον διάλογο.