η ταλαιπωρία και τα θεόσταλτα ΚΕΠ
Μόλις και αποφασίστηκε η απόκτηση τέκνου, πήρα τα δικαιώματά μου από το δήμο Αθηναίων και τα μετέφερα στο δήμο που κατοικώ, που θα πάει σχολείο το παιδί κλπ. Έτυχε και εξήγησα στην υπάλληλο του δημοτολογίου τους λόγους της μεταφοράς και αυτή μου είπε τότε (πριν από ένα χρόνο και κάτι) "το παιδί θα πάει υποχρεωτικά στη μερίδα του πατέρα". Το έψαξα το θέμα, διαμαρτυρήθηκα και μου είπαν (ύστερα από πιέσεις) ότι με κοινή δήλωση των γονέων το παιδί μπορεί να γραφτεί στη μερίδα μου. Γεννιέται ο πιτσιρικάς και πάμε στο παράρτημα του ληξιαρχείου στο μαιευτήριο, τον δηλώνουμε, ρωτάμε για την ονοματοδοσία, μας λένε θα πάτε στο Μαρούσι στο ληξιαρχείο, ρωτάμε για τη δήλωση περί δημοτικότητας, μας λένε θα πάτε στο ληξιαρχειο στο Μαρούσι. Τυχαίνει και μέσα σε λιγότερες από δέκα ημέρες και πάμε στο Μαρούσι για την ονοματοδοσία, και ρωτάμε για τη δημοτικότητα. Μας λένε "θα πάτε στο δήμο της μερίδας αυτού που θα γραφτεί". Το αφήνουμε για λίγο καιρό, μιας και λέμε να πάμε μια και καλή μετά τη βάφτιση, για όλα. Πάμε στο δήμο που μένουμε, και μας ξαναστέλνουν στο Μαρούσι. Η υπάλληλος δηλώνει άγνοια και μας στέλνει στην προϊσταμένη. Αυτή μας λέει, "Στο Μαρούσι μπορούσατε να είχατε κάνει τη δήλωση εντός δέκα ημερών από τη γέννηση. Τώρα θα πρέπει να πάτε στο δήμο του πατέρα να κάνετε την κοινή δήλωση".
Πρώτα ο νόμος θέτει ένα εξαιρετικά στενό χρονικό περιθώριο, δέκα ημερών, που μια επιπλοκή να τύχει στη γέννα, άντε να βγεις από το σπίτι να πάς στο ληξιαρχειο, και ύστερα η άγνοια των αρμόδιων κατά τα άλλα υπαλλήλων φροντίζει ώστε να καταστήσει αδύνατη την άσκηση του δικαιώματος, καθώς για την άσκηση απαιτείται αυτοπρόσωπη παρουσία και των δύο γονέων (και σωστά απαιτείται).
Ευτυχώς, υπάρχουν τα ΚΕΠ. Γιατί στη συνέχεια οι δήμοι μας είπαν ότι το παιδί έχει ήδη εγγραφεί σε μερίδα και δεν μπορεί να ξεγραφτεί για να γραφτεί αλλού. Αλλά ευτυχώς τα ΚΕΠ ρυθμίσαν την επικοινωνία τόσο με τον ένα δήμο όσο και με τον άλλον, και εύκολα, γρήγορα και απλά φροντίσαν για τη μεταδημότευση του παιδιού.
|