Την αλήθεια για την Ολυμπιακή
Του Αλεξη Παπαχελα
Σκηνή πρώτη (περί το 1997). Ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Καραμανλής επισκέπτεται τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και συζητούν για την «Ολυμπιακή». Ο κ. Σημίτης διεκτραγωδεί τα χάλια του κρατικού αερομεταφορέα, τα τεράστια ελλείμματα, τη συνδιοίκηση με τους συνδικαλιστές. «Και τότε, γιατί δεν την κλείνετε;», ρωτάει ο κ. Καραμανλής για να πάρει μιαν απάντηση που του έκανε εντύπωση: «Είναι θέμα ωρίμασης της κοινωνίας».
Σκηνή δεύτερη (2004). Ο κ. Καραμανλής έχει γίνει πρωθυπουργός και συγκαλεί την πρώτη σύσκεψη στο Μαξίμου. Ανάμεσα στα θέματα, το μέλλον της Ο.Α. Ο κ. Καραμανλής διατυπώνει τη βούλησή του να «τελειώνει μια για πάντα αυτή η πληγή» και επιμένει πως αυτό πρέπει να γίνει γρήγορα. Οι παριστάμενοι υπουργοί αρχίζουν ένας ένας να υποστηρίζουν πως η χώρα δεν μπορεί να πάει στους Ολυμπιακούς χωρίς «Ολυμπιακή». Ο πρωθυπουργός πείθεται, αλλά προσθέτει –προφητικά– πως «θα δείτε που δεν θα λύσουμε ποτέ το πρόβλημα».
Αυτές είναι δύο από τις πολλές δραματικές σκηνές που έχουν εκτυλιχθεί στη μακρά και λυπηρή περιπέτεια της «Ολυμπιακής». Οι πολιτικοί μας ηγέτες φθάνουν στο παρά πέντε, κοντοστέκονται και... κάνουν πίσω.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το γιατί. Ο μέσος Ελληνας, σε κανονικές συνθήκες, γκρινιάζει, διαμαρτύρεται, τραβάει τα μαλλιά του με την Ο.Α. Μόλις όμως κάποια κυβέρνηση τολμήσει να υπονοήσει ότι θα την κλείσει, καταλαμβάνεται από μιαν ανεξέλεγκτη λατρεία σε ένα υποτιθέμενο εθνικό σύμβολο. Αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μιλάμε ακόμη για τους «φημισμένους κύκλους» όταν πρόκειται για ένα από τα πλέον δυσφημισμένα brandnames διεθνώς. Προσωπικώς, έχασα την υπομονή μου με τους «κύκλους» όταν περίμενα άπειρες ώρες σε κάποια ξένα αεροδρόμια ή όταν με σήκωσαν από τη θέση μου στην business για να καθήσουν όλοι μαζί οι συγγενείς του πληρώματος.
Η αλήθεια είναι πως διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν κάθε πιθανό τερτίπι για να συνεχίσουν το παιχνίδι με την Ο.Α. χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι στις Βρυξέλλες. Τώρα όμως τα πράγματα έφθασαν στο έσχατο όριό τους και οι «μάγοι» που έφερναν δήθεν από το Κατάρ εξαφανίσθηκαν. Αν η κυβέρνηση μιλήσει καθαρά, εξηγήσει πόσο κοστίζει η Ο.Α. στον φορολογούμενο, τι συμβαίνει στις Βρυξέλλες και πώς κατάντησε στη σημερινή της μορφή, θα κερδίσει πόντους. Αν πανικοβληθεί πάλι, αλλάξει γνώμη, η πληγή θα κακοφορμίσει ακόμη περισσότερο. Η «ωρίμαση», για την οποία έκανε λόγο ο κ. Σημίτης πριν από δέκα χρόνια, θα επέλθει μόνο αν κάποιος πει την αλήθεια στην κοινωνία. Αλλιώς, θα την πατήσει γιατί η «βόμβα» θα σκάσει στα χέρια του και άλλος θα την κατηγορεί για υποχώρηση έναντι της Ε.Ε., άλλος για κακό χειρισμό και άλλος για εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων. Και σε αυτή την περίπτωση, κανείς δεν θα της δώσει πόντους μια και όλοι θα καταληφθούμε εκ νέου από νοσταλγία...
Καθημερινή
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
|