Κούρδοι : Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

[Xenios]

«Αν αυτή την ιστορική στιγμή για την επίλυση του Κουρδικού η Ουάσιγκτον δεν καταφέρει να επιβάλει λύση, τότε πρέπει να επιλέξει ποιον θέλει σύμμαχο στην περιοχή: τους Κούρδους ή την Τουρκία; Πιστεύω ότι θα επιλέξει εμάς».

Με τη δήλωση αυτή στην «Κ.Ε.», ο Χατζί Αχμαντί, αρχηγός του ένοπλου κουρδικού κινήματος του Ιράν (ΠΕΖΑΚ) (το οποίο μαζί με την αδελφή οργάνωση ΡΚΚ μοιράζεται το τριεθνές ορεινό σύμπλεγμα Ιράκ-Τουρκίας- Ιράν, όπου μαίνονται οι μάχες με τον ιρανικό και τον τουρκικό στρατό), καθιστά σαφές ότι στενεύουν τα περιθώρια ελιγμών. Η Ουάσιγκτον έχει δύο επιλογές: Ή να ασκήσει διπλωματική και οικονομική πίεση στην Τουρκία, ώστε να επιλυθεί ειρηνικά το κουρδικό ζήτημα, παρέχοντας ανταλλάγματα σε άλλους τομείς ή να προχωρήσει σε εκκαθάριση των κούρδων ανταρτών.

Διπλωματικό πόκερ

Στο διπλωματικό πόκερ των ημερών ο Τζορτζ Μπους λαμβάνει υπόψη τη στρατηγική σημασία της Τουρκίας στην περιοχή (π.χ. τουρκοϊρανική προσέγγιση), ταυτόχρονα, όμως, γνωρίζει ότι οι Κούρδοι είναι πολύτιμοι σύμμαχοι στο Ιράκ και στρατηγικοί εταίροι στο σχέδιο για τον εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής.

Δεν υπάρχει άλλο τόσο ισχυρό και ταυτόχρονα δημοκρατικό κίνημα στην ευρύτερη περιοχή, ενώ είναι εμφανής και η ιδεολογική του μετάλλαξη: Από μαρξιστικό κίνημα στα χρόνια του Οτσαλάν, μετακινήθηκε προς το κέντρο, ασπάσθηκε τα αμερικανικά ιδεώδη και συμπεριέλαβε στη φρασεολογία του τους όρους «δημοκρατία» και «ανθρώπινα δικαιώματα».

Είναι βέβαιο ότι το Κουρδικό εισέρχεται σε κρίσιμη φάση, στη διάρκεια της οποίας θα δοκιμαστούν οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις και η σταθερότητα στην περιοχή, ιδιαίτερα μετά την ανακοίνωση της μονομερούς εκεχειρίας από το ΡΚΚ και την άρνηση της Τουρκίας να προσεγγίσει έστω και στο ελάχιστο τις πιο ευέλικτες θέσεις των Κούρδων.


Πρόκειται για την πέμπτη, κατά σειρά, απόφαση για μονομερή κατάπαυση του πυρός που ανακοινώνει το ΡΚΚ από το 1999 (έτος της σύλληψης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν), όμως αυτή τη φορά το διεθνές περιβάλλον προσδίδει ιδιαίτερη σημασία στην κίνηση της κουρδικής οργάνωσης.

Επιθυμία της Ουάσιγκτον, της Ευρώπης και του Ιράκ είναι να βρεθεί, επιτέλους, πολιτική λύση η οποία να ικανοποιεί το κουρδικό αίτημα για αναγνώριση εθνικής ταυτότητας και ταυτόχρονα να διαλύει τους φόβους περί διαμελισμού της Τουρκίας, τους οποίους το τουρκικό κατεστημένο χρησιμοποιεί ως πρόσχημα κάθε φορά που οι Κούρδοι ζητούν αναγνώριση.

Ηδη, ο αμερικανός πρόεδρος στην πρόσφατη επίσκεψη του τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν στην Ουάσιγκτον απέκλεισε τη στρατιωτική λύση.

Ομως, η εξισορρόπηση των συμφερόντων που προωθεί η Ουάσιγκτον μοιάζει ανέφικτη. Λίγες ώρες πριν ο Ερντογάν διαβεί το κατώφλι του Λευκού Οίκου, ο αρχηγός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων Μπουγιούκανιτ καθιστούσε σαφές ότι εκεχειρία υπάρχει μόνο μεταξύ κρατών και πως η μόνη εφικτή λύση του Κουρδικού είναι η εξουδετέρωση του αντάρτικου και η παράδοση των μαχητών στις τουρκικές αρχές.

Η παρέμβαση Μπουγιούκανιτ ήταν μια προειδοποίηση προς κάθε κατεύθυνση ότι η Τουρκία δεν συζητάει να χορηγήσει αμνηστία στους μαχητές του ΡΚΚ, ως μέρος της πολιτικής λύσης την οποία παρασκηνιακά προωθούν οι ΗΠΑ.

Από την άλλη πλευρά ο αρχηγός του ΡΚΚ Μουράτ Καραγιλάν κατέστησε σαφές ότι η εκεχειρία ισχύει εφόσον ο τουρκικός στρατός δεν επιτεθεί εναντίον τους, ενώ ηγετικά στελέχη του κουρδικού κινήματος με τα οποία επικοινώνησε η «Κ.Ε.», τόνιζαν ότι οι αντάρτες θα παραδώσουν τα όπλα μόνο αν η Τουρκία εκπληρώσει τους τρεις όρους που θέτει η οργάνωση: α) απελευθέρωση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, β) αλλαγή του τουρκικού συντάγματος ώστε να αναγνωριστεί η ισότιμη συνύπαρξη του τουρκικού και κουρδικού λαού και γ) χορήγηση αμνηστίας στους μαχητές του ΡΚΚ και επιστροφή στα σπίτια τους.

Οι επόμενοι μήνες θα είναι περίοδος έντονου διπλωματικού παρασκηνίου για την τύχη του Κουρδικού, συνολικά. Ο Χατζί Αχμαντί, άλλωστε, είναι σαφής: «Το Κουρδιστάν είναι ενιαία χώρα. Δεν μπορείς να απελευθερώσεις ένα τμήμα, π.χ. στο Ιράκ και να αφήσεις το υπόλοιπο στην τύχη του».

Πηγή : Ελευθεροτυπία