Το συναίσθημα δεν έχει τίτλο..έχει ουσία

[Πλάτων]

Κάτι κινείται στο σκοτάδι και λικνίζεται σαν τις πόρνες του περιθωρίου.
Δεν είναι απλά μια σκιά που χορεύει με το χάος.
Είναι το αίμα μια καρδιάς που εκφράζεται με δάκρυα.
Μια αρχαία μαγεία που ραγίζει τους στενούς τοίχους
της λογικής και με γεμίζει φως.
Ένα γλυκό χαμόγελο και μια μεγάλη αγκαλιά ..τόσο καθημερινά για τους ανθρώπους που ξέρουν και συναισθάνονται.
Το φως είναι, όχι για τους τυφλούς αλλά γι’ αυτούς που θέλουν και βλέπουν.

Θέλω να πετάξω σε δρόμους απάτητους και να φτάσω σε κόσμους αγέννητους.
Εκεί όπου κανείς ποτέ δεν έφτασε.
Σε τόπους γεμάτο ανθρώπους διακαιόμενους με συναισθήματα.
Εκεί όπου ο Θεός δεν είναι κάτι μακρινό και απόκρυφο αλλά ένα δροσερό παγωτό και ένα μεγάλο σ’ αγαπώ.
Έτσι απλά .. και στη συνέχεια όταν γίνω για εσάς ακόμη ένας του περιθωρίου,
δεν θα με νοιάζει γιατί θα έχω ελευθερωθεί απ’ το κλουβί που είμαι φυλακισμένος.
Θα έχω βρει το Άλφα μου και το Ωμέγα μου και θα απλωθώ στην αιωνιότητα, σαν την πρωινή πάχνη..
Ψάχνω το ανώτερο και θα το βρω..
Να ‘στε καλά
Πλάτων

[Φοίβη]

Τα λόγια σου προδίδουν μια ανωτερότητα..Βγάζουν ένα σπάνιο συναίσθημα..Μου φαίνεται πως βρήκες ήδη την αφετηρία της ελευθερίας...Μην ψάξεις όμως για την κατάληξη της.Είναι μια αρχή, δίχως τέλος...