![]() |
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
![]() |
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
![]() |
#1
|
![]() |
![]() |
#2
|
![]() |
|
||||
Μόλις πέρασε ανάμεσα από την τρύπα του βράχου, κατευθύνθηκε προς την πηγή του φωτός.
Από την γωνία που αναδυότανε, η κάτω επιφάνεια του νερού καθρέφτιζε το κάτω μέρος του βυθού που αποτελούταν από αργιλώδες βράχο δημιουργώντες χιλιάδες ασημένιες μεθυστικές αντανακλάσεις. Πέρνώντας το επίπεδο της επιφάνειας πήρε αμέσως μια βαθιά ανάσα. Ο αέρας ήταν υγρός κα είχε μια μυρωδιά μούχλας σαν αυτή που μύριζε στο υπόγειο του εξοχικού τους. Ανοίγοντας τα μάτια της , κοίταξε τριγύρω και έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Έβγαλε την μάσκα για να δει καλύτερα. Βρισκόταν μέσα στον μεγάλο βράχο . στη γωνιά της παραλίας, που έκανε μπάνιο εδώ και 15 χρόνια. Ο βράχος ήταν κούφιος και δέσμες φωτός που προέρχονταν από μικρές τρύπες στην οροφή, με διάμετρο σχεδόν όσο ένα αλμυρό μπισκότο (ναι της αρέσαν τα αλμυρά μπισκότα), δίναν στο χώρο έναν παραμυθένιο φωτισμό. Ο βυθός λαμπύριζε ακόμα πιο έντονα έξω από το νερό, γεμίζοντας τα τοιχώματα του βράχου με εκατοντάδες φωτεινές πεταλούδες. Στο βάθος , η σπηλιά έμοιαζε να συνεχίζει αλλά το σκοτάδι γινόταν τόσο έντονο που της ήταν αδύνατο να δει που κατέληγε.
__________________
Αν περιμένεις από το σύμπαν...περίμενε Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη amigos : 07-08-07 στις 18:30 |
![]() |
#3
|
![]() |
|
||||
Ένιωθε στα πόδια της μια περίεργη γαργαλιστική αίσθηση. Μικρές πεταλίδες παντού γύρω την κρατούσαν να μη γλιστρήσει.
"Μα πού βρέθηκαν εδώ;" αναρωτήθηκε... Μια μεθυστική μυρωδιά από μπισκότο άρχισε να παιδεύει την όσφρησή της - ή μήπως ήταν ιδέα της; - και η περιέργεια να βασανίζει το μυαλό της. Σκέφτηκε να γυρίσει πίσω, να φωνάξει την ανακάλυψή της σε όλη την παλιοπαρέα που τώρα θα είχε μαζευτεί στην αμμουδιά. Όμως η ανακάλυψη δεν της φαινόταν αρκετή. Έπρεπε να προχωρήσει πιο μέσα. Ν' αντιμετωπίσει το σκοτάδι πριν ξαναβγεί στο φως. Δεν είχε τίποτα μαζί της. Ούτε το κοφτερό μαχαίρι της, ούτε τον αδιάβροχο φακό που συνήθως χρησιμοποιούσε για να χαζεύει τα ψάρια τη νύχτα που κοιμόντουσαν γαλήνια στο απέραντο υδάτινο κρεββάτι. Με τα χέρια και τα πόδια γυμνά, με μόνο εξοπλισμό τη μάσκα που τη βοηθούσε να βλέπει καθαρότερα, αποφάσισε να προχωρήσει. Όμως η μάσκα θα ήταν άχρηστη στο σκοτάδι. Ήλπιζε μόνο να μην πέσει σε κανένα ξαφνικό υγρό βάραθρο στη σκοτεινή της πορεία. Ήλπιζε να βρει λίγο φως... Ήλπιζε να βρει από πού ερχόταν η μυρωδιά από μπισκότα. Έκλεισε τα μάτια της για μερικά δευτερόλεπτα. Ήταν ένα κόλπο που χρησιμοποιούσε πάντα όταν ήθελε να τα προετοιμάσει για βαθύ σκοτάδι. Άπλωσε τα χέρια και προσπάθησε να νιώσει το περιβάλλον γύρω της. Η απόλυτη ησυχία την ενοχλούσε. Είχε συνηθίσει στους ήχους της θάλασσας από μικρή, μα εδώ η θάλασσα δεν είχε ήχο. Θυμήθηκε τα αγαπημένα της βιβλία γεμάτα περιπέτεια και μυστήριο. Όλοι οι ήρωες τα καταφέρναν στο τέλος. Γιατί να μην τα κατάφερνε κι αυτή; Η νεανική της φαντασία άρχισε να της παίζει προκλητικά παιχνίδια. Η σπηλιά την καλούσε. Ήθελε να εξερευνηθεί. Και την είχε επιλέξει να γίνει η ηρωίδα της. Άνοιξε τα μάτια και αποφασισμένη έκανε τα πρώτα δειλά βήματα. Το λαμπερό φως που τρύπωνε από την οροφή, άρχισε να φεύγει πίσω της. Το σκοτάδι βρισκόταν μπροστά της αλλά τώρα δεν έμοιαζε τόσο απειλητικό. Η σπηλιά ήταν αρκετά ευρύχωρη ώστε να κινείται άνετα και όρθια, όμως αρκετά στενή ώστε να την αγγίζει απλώνοντας τα δυο της χέρια. Ο βράχος δεν ήταν στεγνός και άγριος, αλλά ούτε και αηδιαστικά γλιστερός. Έμοιαζε σαν να τον έγλυφαν τα νερά κάπου κάπου, αφήνοντάς του ένα ευγενικό σμίλευμα που θα μπορούσε με ευχαρίστηση να το χαϊδέψει. Η περιπέτεια από μόνη της ήταν φοβερά ελκυστική. Ξέχασε μεμιάς τη μοναξιά της και αφέθηκε στις αισθήσεις της να την παρασύρουν ακόμα πιο μέσα. Νόμισε πως άκουσε το τραγούδι των σειρήνων να την καλούν...
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
![]() |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|