«Στύσεως Εγκώμιον» Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας

[pazo]

Ότι θα άνοιγα θέμα στη Ποίηση και Λογοτεχνία, δεν το περίμενα...

Μωβ ανεμώνα, για "πάρε μάτι"....

Ανακοινώθηκαν από το Υπουργείο Πολιτισμού, στις 4 Ιουνίου 2007, τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας (που αφορούν σε βιβλία με έτος έκδοσης το 2005!!!)

- ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ: Τάσος Γαλάτης, «Ανιπτόποδες και σφενδονήτες», Εκδ. Γαβριηλίδης.
- ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ: Γιάννης Καισαρίδης, «Μισάντρα», Εκδ. Κέδρος.
- ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΟΣ: Αθηνά Κακούρη, «Θέκλη», Εκδ. Εστία.
- ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟΥ-ΚΡΙΤΙΚΗΣ: Αγγέλα Καστρινάκη «Η λογοτεχνία στην ταραγμένη δεκαετία 1940-1950», Εκδ. Πόλις.
- ΒΡΑΒΕΙΟ ΧΡΟΝΙΚΟΥ-ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ: Χρήστος Σαμουηλίδης, «Γιαννούλης Χαλεπάς», Εκδ. Εστία.
- ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ: Τηλέμαχος Αλαβέρας για το σύνολο του έργου του.

Πάμε λοιπόν στη κατηγορία της ποίησης.

Στην κατηγορία της ποίησης βραβεύτηκε ο Τάσος Γαλάτης («Ανιπτόποδες και σφενδονήτες», εκδόσεις «Γαβριηλίδης»). Καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, κινούμενος στην ομάδα ποιητών του Ιδρύματος Σινόπουλου, εξέδωσε την ποιητική συλλογή του ύστερα από αρκετά χρόνια σιωπής.

Ορίστε κι ένα δείγμα, με τίτλο «Στύσεως Εγκώμιον»

«Στις πλέον κατανυκτικές στιγμές / με τα σχοινοτενή εκείνα, κύριε ελέησον, τα δι’ ευχών και δόξα σοι / τα θυμιάματα και τις γεμάτες συντριβή γονυκλισίες /
Μου ήταν διαρκώς τσαντήρι / όπως αδιάντροπα χυδαιολογούσαν τότε / οι πιο ξεσκολισμένοι από εμένα μάγκες / ενώ εγώ σιωπούσα πάντοτε κόσμιος και καυλωμένος».

Και συνεχίζει σφόδρα ερωτευμένος, βαθιά συγκινημένος και πλήρως καυλ...νος ...

«η εξεγερμένη σάρκα μου κατήγε νέους θριάμβους / ακατάβλητη από τις επιθέσεις των αγγέλων και τα ρητά των ευαγγελιστών και των προφητανάκτων που αποστήθιζα.
Κι έτσι απαλλάχτηκα εν τέλει από την κόλαση / που πια καιρός μέσα στην τόση καύλα / να με απασχολήσουν οι ραδιουργίες του Εωσφόρου /
η μετά θάνατον ζωή κι όλες οι άλλες μεταφυσικές αηδίες»

Σχόλιο: Μήπως μου ...διαφεύγει κάτι;

Για την ιστορία και τις επερχόμενες γενεές:

Κρητική Επιτροπή:

Πρόεδρος: Μαστροδημήτρης Παναγιώτης, Ομότιμος Καθηγητής Νεοελληνικής Φιλολογίας Τμήματος Φιλοσοφικής Παν/μίου Αθηνών, Μέλος Δ.Σ. Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, Συγγραφέας

Αντιπρόεδρος: Κοπιδάκης Μιχάλης, Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας Τμήματος Μεθοδολογίας Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης Παν/μίου Αθηνών

Μέλος: Ανδρειωμένος Γεώργιος, Αναπληρωτής Καθηγητής Νεοελληνικής Γραμματείας Τμήματος Αρχειονομίας και Βιβλιοθηκονομίας Ιονίου Παν/μίου

Μέλος: Σαμουήλ Αλεξάνδρα, Επίκουρη Καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας Παν/μίου Κύπρου, Κριτικός Λογοτεχνίας

Μέλος: Μπουρναζάκης Κώστας, Συγγραφέας

Μέλος: Καπάνταη Ισμήνη, Συγγραφέας

Μέλος: Σοφιανός Κώστας, Κριτικός Λογοτεχνίας, Ποιητής

Μέλος: Λάζαρης Νίκος, Κριτικός Λογοτεχνίας

Μέλος: Κέζα Λώρη, Κριτικός Βιβλίου

Γραμματέας: Σκλία Νικολέττα, μόνιμη υπάλληλος ΥΠΠΟ

Πηγές:
ΟΙ ΑΔΙΑΒΡΟΧΟΙ
Η Ναυτεμπορική - Τέχνη και Ζωή
ΒΙΒΛΙΟΚΑΦΕ
κριτικόχρωμα
Υπουργείο Πολιτισμού

[purple anemone]

ΔΕΝ ΣΟΥ ΔΙΑΦΕΥΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ...
Μην το ψάχνεις... πονάει!

[Gildor]

Μου θυμιζει την Ωδη Σε Μια Μικρη Κύστη Απο Πράσινο Πύον Που Βρήκα Στη Μασχάλη Μου Ένα Καλοκαιρινό Πρωί, του Grunthos του Κλανιάρη

Πύον. Πύον. Πύον
Πράσινον Πύον - Πρύον Πάσινον
Πρασχαλύον - Πρωί!
Πραλοκαίρι - Πρασωί ύον!
Βρήκα.... Ω.
Πύον?.... Μασχάλη;
Μασχάλη... Πύον.
Και ούτε καν ιδιαίτερα
ωραία απόχρωση πρασίνου.

[Diamond]

Τέχνη κάνουν οι άνθρωποι! Τι νόμιζες; Ροβύθια βράζουν;

[fifi]

Nα τα μας...τα χαμε χυμα ηρθαν και τσουβαλατα....τα λεω εγω δεν τα λεω; για την ψευτοκουλτουρα και τη δηθεν διανοηση;Τι αλλο να πω πια; Ασε που μερικοι απο δαυτους λενε 'συναδελφους' τον Ελυτη και το Σεφερη...
Πλουσια μεν η Ελληνικη γλωσσα ,αλλα εφτασε και εκει το φαινομενο του νεοπολουτισμου και της φιγουρας...αχ αχ αχ...

[Fireseaker]

Κριτικός τέχνης πρέπει να γίνεις!

[mimo]

Αρχική Δημοσίευση από fifi αχ αχ αχ...

Συγνώμη το σωστό δεν είναι αχ αχ αχ αλλά: βας βας βας ......

[mystakid]

τελικά... κάποιος πρέπει να χαίρεται που ΔΕΝ βραβεύεται... να χαίρεται που είναι άγνωστος

ποιότητα κράτους; κοίτα ρε παιδί μου πως μπορεί μία ομάδα να εκθέσει το κράτος άκου κρατικά βραβεία... άκου πολιτισμός....

[tertios]

Μάλλον ¨"Φτύσεως" Βραβείο έπρεπε να πάρει ο ανόητος. Και δή "φτύσεως" μετα θορύβου, ήτοι Ροχάλας.

[purple anemone]

Να ρισκάρω να σας βάλω ένα απόσπασμα που δεν θα πάρει ποτέ βραβείο;
Κομμάτια να γίνει... Το επέλεξα γιατί άρεσε πολύ στη Φανούλα

--------

- Α: Θυμάμαι το δρόμο αυτό που πήρα γεμάτος όνειρα και γεμάτος πίστη. Στο δρόμο αυτό βλέπω τα μάτια σου παρακλητικά να με διαπερνούν με την ίδια πάντα ερώτηση.
- Ε: Μ’ αγάπησες ποτέ πραγματικά Άλέξανδρε;
- Α: Μα γιατί άλλο θα ήμουν μαζί σου;
- Ε: Ήσουν στ’ αλήθεια μαζί μου; Μ’ αγάπησες με όλη σου τη δύναμη, μόνο για μένα;
- Α: Θέλω να σ’ αγκαλιάσω στο πορτοκαλοκόκκινο χρώμα αυτού του δειλινού, να σφαλίσω τα μάτια, να σου μιλήσω με την καρδιά, χωρίς κουβέντες...
- Ε: Θυμάσαι τι υπήρχε πριν από μας; Θυμάσαι γιατί μ’ αγάπησες;
- Α: Θυμάμαι πως υπήρχε στοργή, και προστασία, και σιγουριά. Θυμάμαι ότι σ’ αγάπησα γιατί ήσουν μαγική...
- Ε: Όμως τώρα δεν υπάρχει τίποτε από όλα αυτά, κι εγώ έχω πάψει να είμαι μαγική, κι εσύ ποτέ δεν μ’ αγάπησες...
- Α: Πώς μπορείς να το λες αυτό; Είμαι εδώ μαζί σου, σ’ αγκαλιάζω, μυρίζω το άρωμα του κορμιού σου που δεν μπορώ ν’ αποχωριστώ. Εγώ είμαι η στοργή, η προστασία, κι η σιγουριά, κι εσύ είσαι ακόμα η μαγεία μου.
- Ε: Όχι, Αλέξανδρε. Αγάπησες τα καλοκαίρια που μοιραζόσουνα μαζί μου, αγκαλιάζεις στο σώμα μου τ’ αρώματα της εποχής των παιδικών σου χρόνων, παίζεις με την προστασία και τη σιγουριά όπως έπαιζες τότε με τα βράχια, και μαγεύεσαι απ’ την επιθυμία σου να βουτήξεις στ’ απύθμενα, να φτάσεις το μεγάλο κοράλλι, ν’ ακούσεις την καρδιά του βυθού, να ζήσεις μια περιπέτεια...
- Α: Εκείνα τα καλοκαίρια που αγάπησα μαζί σου... εκείνα τα καλοκαίρια ήτανε όλη μου η ζωή. Μη μου παίρνεις μακριά τη ζωή μου... Ελένη...
- Ε: Αλέξανδρε... Καλοκαίρι μου...

---------

[pazo]

Ευτυχώς, εμείς οι μη συγγραφείς - μη ποιητές (κατά το μη πόλεμος, μη ανοχή) έχουμε εσάς τους συγγραφείς - ποιητές, που δίνετε τρόπο έκφρασης, σάρκα και οστά, στις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, με τρόπους που δεν θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε οι ίδιοι.

Κατά τ' άλλα... ο Αλέξανδρος και η Ελένη... προφάσεις και εγωισμός...

[fifi]

Ανεμωνακι να σαι καλα και παντα να γεμιζεις με εικονες αδεια χαρτια για να τα κανεις πλοια να μας ταξιδευουν

[fifi]

Αρχική Δημοσίευση από Gildor Μου θυμιζει την Ωδη Σε Μια Μικρη Κύστη Απο Πράσινο Πύον Που Βρήκα Στη Μασχάλη Μου Ένα Καλοκαιρινό Πρωί, του Grunthos the Flatulent

Υποθετω οτι και αυτο το ποιημα ειναι βραβευμενο ....ετσι;

[Atomic_man]

Ο ποιητής μπορεί να χρησιμοποιεί γλώσσα που σοκάρει αλλά χλευάζει τον θρησκευτικό καθωσπρεπισμό και την "κατήχηση" που είχε δεχθεί ως έφηβος.
Ας σταθούμε στην ουσία και όχι στην επιφάνεια.

η εξεγερμένη σάρκα μου κατήγε νέους θριάμβους / ακατάβλητη από τις επιθέσεις των αγγέλων και τα ρητά των ευαγγελιστών και των προφητανάκτων που αποστήθιζα. Κι έτσι απαλλάχτηκα εν τέλει από την κόλαση / που πια καιρός μέσα στην τόση καύλα /

Ποιό είναι το ψέμα και ποιό το λάθος; Η καταπίεση των ορμών και τα αισθήματα ενοχής για λόγους θρησκευτικής πίστης είναι καταστροφικά.
Το resume νομίζω είναι το τελευταίο: να με απασχολήσουν οι ραδιουργίες του Εωσφόρου /
η μετά θάνατον ζωή κι όλες οι άλλες μεταφυσικές αηδίες.
Τελικά ο έφηβος απελευθερώθηκε απά τις "μεταφυσικές αηδίες", με ή χωρίς εισαγωγικά όπως αρέσει στον καθένα μας.

[purple anemone]

Αρχική Δημοσίευση από Atomic_man Ας σταθούμε στην ουσία και όχι στην επιφάνεια.

Η δημιουργία έγκειται στην έκφραση της ουσίας με λογοτεχνική και ποιητική επιφάνεια χωρίς να σοκάρει λεκτικά.
Ο έχων την τέχνη του λόγου μπορεί να εκφραστεί για τα πιο απίθανα θέματα, χωρίς να χρειάζεται να μας περιγράφει το μόριό του.
Πιο πολύ το βλέπω σαν εξύμνηση της στύσης του και, όλων των συναφών καταστάσεων, που καταφέρνει να διατηρεί ακμαία μεταξύ παραδείσου και κόλασης, παρά σαν οτιδήποτε άλλο...
Αν έχεις διαβάσει κλασικούς Έλληνες λογοτέχνες (και επιμένω στο "λογοτέχνες" και όχι "συγγραφείς") θα έχεις βρει κείμενα που περιγράφουν ερωτικές και άλλες στιγμές με πολύ έντεχνο τρόπο. Στην περίπτωση αυτή, θα έπρεπε αυτό το δημιούργημα να σου δημιουργούσε αποτροπιασμό.
Μιλάμε για λογοτεχνία και ποίηση, όχι για σάτιρα στο Δελφινάριο.