Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Θεολογικά θέματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 10-10-11, 08:07
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Διέξοδοι στη σύγχρονη πνευματική κρίση

Μέρος Α

Στις ημέρες μας το ερώτημα για το ποιος είναι ο κύριος σκοπός της ζωής ακούγεται αδιάφορα, σ' έναν κόσμο που δεν ενδιαφέρεται για την ουσία, την αλήθεια και την αξία των πραγμάτων. Δυστυχώς πολύς κόσμος δεν γνωρίζει γιατί ζει ακριβώς.

Ζούμε εδώ και καιρό μια κατάρρευση των αξιών της ζωής. Πρόκειται για μια σοβαρή κρίση, όχι τόσο οικονομική, κοινωνική ή πολιτισμική, αλλά κύρια πνευματική. Ό,τι επί αιώνες κατακτήθηκε, υβρίζεται, χλευάζεται, ποδοπατιέται. Καμία συγκίνηση, κανένα αίσθημα, κανένας σεβασμός για ό,τι το ιερό. Σύντομη και βάναυση αποϊεροποίηση των πάντων εδώ και τώρα. Δεν ήλθα απόψε να σας κάνω τον δάσκαλο, τον κατηχητή, τον ιεροκήρυκα, τον επιτιμητή και τον εισαγγελέα. Ήλθα να καταθέσω ταπεινά τον πόνο μου, την αγάπη μου, τον ειλικρινή λογισμό μου.

Λησμόνησε λοιπόν ο σύγχρονος άνθρωπος τον κύριο σκοπό της υπάρξεως του. Θεώρησε ότι είναι επιγείως αθάνατος. Δέθηκε ισχυρά με την ύλη, τα χρήματα, τα κτήματα, τα πράγματα. Νόμισε την ασυδοσία ελευθερία, την ασέβεια πρόοδο, την απάτη ευφυία, την αμαρτία απελευθέρωση, την τιμιότητα ανοησία. Μπήκε στη ζωή των νεοελλήνων η αμφισβήτηση, η αμφιβολία, η καχυποψία, η αναίρεση, η απόρριψη. Θεοποιήθηκε η χρηματολαγνεία, η σαρκολαγνεία, η επηρμένη φιλοδοξία. Ωραιοποιήθηκε η υποκρισία.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η Εκκλησία θεωρήθηκε ενοχλητική. Έτσι, υπάρχοντα σκάνδαλα λαθεμένων εκπροσώπων της διογκώθηκαν, άλλα εφευρέθηκαν, συντηρήθηκαν και διατηρήθηκαν, ώστε ο κόσμος να δυσανασχετεί και μόνο που βλέπει ράσο στον δρόμο. Η Εκκλησία δεν είναι μικρομάγαζο. Η Εκκλησία υπήρξε πριν από εμάς και ασφαλώς θα υπάρξει και μετά από εμάς. Η ψυχή ζητά φως πέρα από το ηλιακό και το τεχνητό. Η συνείδηση αγωνιά. Το "είναι" κάθε σοβαρού ανθρώπου αναζητά τις καθάριες πηγές των υδάτων για να ξεδιψάσει αληθινά. Οι διάφορες συνταγές για πρόσκαιρη ηδονή πρόσφεραν τελικά άφθονη οδύνη.

Πολλοί ευαίσθητοι άνθρωποι των καιρών μας κλείνονται στον εαυτό τους και αν δεν παραμιλούν και μελαγχολούν, μονολογούν στοχαστικά για την τόσο βίαιη αλλαγή των καιρών. Ένα αδιέξοδο επικρατεί στις συζητήσεις. Η πόλη κατάντησε μουντή και αφιλόξενη. Τα χωριά θεωρούνται πολύ μικρά και άχαρα. Το περιβάλλον θορυβώδες, μολυσμένο, ταραγμένο. Οι άνθρωποι ατομιστές, ιδιότροποι, νευρικοί, βιαστικοί, επιπόλαιοι. Απαξίωση στην πολιτική και διαφθορά στους πολιτικούς. Εκκλησιαστικοί άρχοντες φωνασκούντες και απειλούντες και άλλοι σιωπώντες και κρυπτόμενοι. Οι καλλιτέχνες παρασύρονται από τη μόδα και οι επιστήμονες από την έπαρση. Τελική και οδυνηρή διαπίστωση, μια γενική φθορά που δίνει πίκρα, λύπη, πόνο βαθύ.

Ο σύγχρονος άνθρωπος ξετρελλάθηκε από τα επιτεύγματα της τεχνολογίας. Όπως λέγει ένας σοφός δοκιμιογράφος "ο σύγχρονος άνθρωπος πέταξε τα χρήσιμα κάποτε για την ιδιοτέλεια του προσωπεία των ιδεών και των πίστεων και φανέρωσε το αληθινό του πρόσωπο, το πρόσωπο, που ένας λαμπρός πολιτισμός, ο οποίος (δεν ωφελεί να το κρύψουμε) πεθαίνει στις ημέρες μας, είχε με κόπο εξανθρωπίσει" (Κώστας Χατζηαντωνίου).
Και ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός είπαν πολλές αναλήθειες κι έδωσαν πολλές υποσχέσεις, ότι όλοι θα είναι ίσοι, ικανοί, τυχεροί και πλούσιοι. Σύντομα ο κόσμος απογοητεύθηκε οικτρά. Αισθάνθηκε ζωηρά ότι εξαπατήθηκε. Οι πολιτικές ηγεσίες στάθηκαν αρκετά ανειλικρινείς.

Η διαφθορά κατάντησε γενικό φαινόμενο.
Κανείς δεν περίμενε τόσο σύντομη μεταστροφή των πάντων. Κύρια θέση στο σπίτι έχει καταλάβει η θεά-τηλεόραση. Έχει λάβει τη θέση της αρχαίας εστίας και του εικονοστασιού. Μένει ακοίμητη σαν το καντήλι. Να φωτίζει και να σκοτίζει, να παραμορφώνει, να παραποιεί, να υπνωτίζει, να πλασάρει νέες ιδέες, νέα ηθική, νέα στάση ζωής. Για να επικρατήσεις πρέπει να είσαι μόνο νέος, ωραίος και πλούσιος. Δεν μιλάμε πια για ήθος, αξία, χαρακτήρα, αξιοπρέπεια και λοιπά. Οι εκφωνητές έχουν γίνει εισαγγελείς και δήμιοι. Οι εκπομπές συνεχείας παρουσιάζουν ως απελευθέρωση την ομοφυλοφυλία, την ελεύθερη συμβίωση, τις αμβλώσεις, ακόμη και τα λεγόμενα ελαφρά ναρκωτικά. Ο ταλαίπωρος άνθρωπος φαντάζεται ότι απελευθερώνεται πλήρως με την αναρχία και την ασυδοσία. Φιμώνει τη συνείδηση, σκοτίζει το νου του, πνίγει τα αισθήματα του, ρίχνεται ξέφρενος στην απόλαυση της ύλης, σ΄έναν παράξενο εορτασμό φθοράς.


... (συνεχίζεται)

-----------------------------------------------------
Ομιλία του Μοναχού Μωυσή του Αγιορείτου. Ο Μοναχός Μωυσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Μονάζει από τριακονταετίας στο Άγιο Όρος. Ασχολειται με την αγιογραφία, την αγιορειτική προσωπογραφία, την ποίηση, την κριτική και τη συγγραφή. Έχει συγγράψει δεκάδες βιβλία και έχει δώσει σειρά ομιλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διατελέσει αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους και Δικαίος της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος-Κουτλουμουσίου. Εϊναι αρχισυντάκτης του αγιορειτικού περιοδικού "Πρωτάτον" και Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Κουτλουμουσίου.
__________________
Ό,τι προλάβουμε

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Easty : 10-10-11 στις 08:17
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 10-10-11, 23:51
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Μέρος Β

Η διαφθορά ήλθε με την αποξένωση του ανθρώπου από τον Θεό και τον πλησίον. Χάθηκε το βαθύ νόημα της ζωής. Ο ανταγωνισμός, ο αθέμιτος συναγωνισμός, ο επηρμένος πρωταγωνιτισμός έφεραν μεγάλα εσωτερικά κενά, ρωγμές ισχυρές στο ανθρώπινο πρόσωπο. "Νυν κρίσις εστί". "Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας". Χρειάζεται ειλικρίνεια, σοβαρότητα, γενναιότητα, άμεση βοήθεια. Δεν υπάρχει χρόνος για δικαιολογίες και αναβολές. Δεν ωφελούν οι κατηγορίες, οι φωνές, οι επιτιμήσεις.

Τα φώτα να στραφούν μέσα μας. Να δούμε κατάματα τον εαυτό μας όλοι, δίχως περιστροφές και μακρούς προλόγους. Τα μέσα ενημέρωσης στρέφουν συνεχώς δυνατά φώτα προς τους άλλους. Αγαπούν την εύκολη κριτική και όχι την αυστηρή αυτοκριτική. Συγκρινόμαστε συνήθως με τους χειρότερους. Οι ανήθικοι μιλούν περί ηθικής, οι αλιβάνιστοι για την κάθαρση της Εκκλησίας. Ηθικιστές ρήτορες φωνασκούν ενοχλητικά από τα καθημερινά τηλεοπτικά παράθυρα περί διαφθοράς, για να εκτονωθούν και να δεχθούν συγχαρητήρια, για το πόσο ωραία τα είπαν.

Η διαφθορά είναι στο βάθος της ψυχής του ανθρώπου. Εκεί πρέπει να εντοπιστεί το πρόβλημα. Μην ψάχνουμε μακρυά μας κάτι που είναι μέσα μας. Ο Χριστός επέμενε για εσωτερική νήψη, αυτοκριτική, ενδοσκαφή, αυτογνωσία, αυτομεμψία και αυτοκατηγορία. Ελευθερία κυρίως είναι να κάνεις εσύ ό,τι θέλεις τον εαυτό σου και όχι αυτός. Γενναιότητα είναι να νικήσεις τα πάθη σου. Ο άνθρωπος σήμερα, επιτρέψτε μου να πω, είναι κατά φαντασίαν ελεύθερος. Νομίζει ότι είναι καλά ενώ δεν είναι καθόλου καλά. Αυτό είναι τρομερό δυστύχημα. Αυτός ο πολύξερος, ελεύθερος και σπουδαίος άνθρωπος συχνά αυταπατάται και αυτοειρωνεύεται. Παρασύρεται από δεισιδαιμονίες, πιστεύει στην τύχη, τη μοίρα, το πεπρωμένο, τη μαγεία, τα ωροσκόπια, τις προβλέψεις των άστρων.

Οι υλιστές από καιρό έχουν απορρίψει κάθε θρησκευτικότητα κι έχουν όπως προείπαμε θεοποιήσει τη σάρκα και το χρήμα. Ο άνθρωπος δεν θέλει σήμερα να έχει καθήκοντα και υποχρεώσεις. Επιθυμεί να έχει μόνο δικαιώματα. Δικαιώματα για τα οποία πάσχει φοβερά. Η μόνη και μόνιμη αγάπη της ύλης δεν μπορεί να δημιουργήσει ποτέ άνθρωπο αδιάφθορο. Ήθος κανείς αποκτά αγαπώντας το πνεύμα. Αν ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι ο Χριστός, οι σχέσεις αυτές είναι ετοιμόρροπες. Αν ο άνθρωπος δεν βγει από το σκληρό "εγώ" στο φιλάνθρωπο "εσύ" και δεν έχει μια προσωπική συνάντηση με τον ζώντα Θεό, θα ματαιοπονεί. Αν δεν εμπιστευτούμε τον Θεό και τον συνάνθρωπο, θα πάσχουμε από μοναξιά. Παρά τις όποιες προσπάθειες, η ζωή δε θα αλλάζει. Θα βουλιάζει καθημερινά στην ανία. Μέσα στο πνευματικό κενό αναπτύσσεται η υποκρισία. Επηρεασμένος ο νεοελληνικός βίος από τον δυτικό τρόπο ζωής, αφέθηκε δίχως κανένα περιορισμό στον υπερκαταναλωτισμό. Δυστυχώς στον κόσμο μας άρχουν οι φαρισαίοι.

Η αυτονόμηση σ' ένα δαιμονικό ατομοκεντρισμό με μόνο όραμα την ευδαιμονία και την ευμάρεια δημιουργεί πολικό κλίμα, βαθαίνει την κρίση. Σε αυτό συντείνει και η τηλεόραση. Επιτυχημένος είναι μόνο, όπως είπαμε, ο νέος, ο ωραίος, ο δυνατός, ο πλούσιος. Καμία κουβέντα για παιδεία, πίστη, ιδανικά, ήθος και χαρακτήρα. Στα σπίτια έχουν αυξηθεί οι τηλεοράσεις κι έχουν μειωθεί οι συζητήσεις. Θα πρέπει να ξυπνήσει η συνείδηση, να θυμηθεί την παιδική αθωότητα, ν΄αναθερμανθεί η πίστη, ν' αναπτυχθεί μια καλή αγωνία για μετάνοια, μεταστροφή και ανάταση. Πρέπει να ξαναβρεθεί και πάλι ο θείος φόβος, το βαθύ νόημα της υπάρξεως του ανθρώπου, η ιερότητα του μοναδικού ανθρώπινου προσώπου. Αξίζει ν΄ανακαλυφθεί η αγνή θρησκευτικότητα, ο αλληλοσεβασμός, η αλληλοκατανόηση, η αλληλοβοήθεια. Δεν μπορεί άλλο η συνείδηση ν΄ανέχεται την επιβράβευση του κακού. Καλείται να επαναστατήσει, ν΄αντιδράσει, να καταθέσει λόγο αληθείας.

Δεν θα πρέπει πάλι να μείνουμε σε μια καταγραφή που οδηγεί στην απελπισία. Χρειάζεται αισιόδοξος αγώνας. Ο καθένας στο υπάρχον σκοτάδι ας ανάψει το κερί του και θα γκριζάνει σιγά σιγά το σκοτάδι που μας κουράζει. Το εργαλείο της μεταμορφώσεως του κόσμου είναι στα χέρια του καθενός μας. Η κρίση δεν θα πρέπει να μας αφήσει σε μια μονότονη, γκρινιάρικη και μεγαλόστομη κριτική. Ας αρχίσουμε με αυτοκριτική. Από εκεί θ΄αρχίσει η ανοικοδόμηση. Τα δάκρυα να πλύνουν τ΄ανομήματα μας.

... (συνεχίζεται)

-----------------------------------------------------
Ομιλία του Μοναχού Μωυσή του Αγιορείτου. Ο Μοναχός Μωυσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Μονάζει από τριακονταετίας στο Άγιο Όρος. Ασχολειται με την αγιογραφία, την αγιορειτική προσωπογραφία, την ποίηση, την κριτική και τη συγγραφή. Έχει συγγράψει δεκάδες βιβλία και έχει δώσει σειρά ομιλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διατελέσει αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους και Δικαίος της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος-Κουτλουμουσίου. Εϊναι αρχισυντάκτης του αγιορειτικού περιοδικού "Πρωτάτον" και Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Κουτλουμουσίου.
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 16-10-11, 01:09
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Μέρος Γ

Ο λόγος της Εκκλησίας του Χριστού δεν έχει λήξει ούτε έχει φθαρεί. Ας ξανακουσθεί προσεκτικά και πρώτα από εμάς που τον εκφέρουμε.
Σ΄ένα κόσμο διαφθοράς, απάτης, καχυποψίας, ψεύδους, κολακείας και απανθρωπιάς, ν' ακουσθούν οι μακαρισμοί του Κυρίου, οι λόγοι των αγίων, η σοφία των Γερόντων της ερήμου. Μη μας εμποδίσει καμία δειλία, οκνηρία, φυγοπονία και αναβολή. Με το άγιο φιλότιμο του Γέροντος Παϊσίου καλούμεθα σε γενναίο αγώνα προσωπικής αντιστάσεως, μυστικής επαναστάσεως προς συνεχή παθοεκτομή και αρετοσυγκομιδή. Ελεύθερος ο άνθρωπος καλείται να επιλέξει το αγαθό, το ωραίο, το ιερό, το αιώνιο, αγωνιζόμενος σθεναρά και ταπεινά και όχι μοιρολατρικά και φυγόπονα.

Η πλουτοκρατία και η υλοκρατία είναι αντίθεες και δεσμεύουν τον άνθρωπο τους. Μία ζωή ανελεύθερη και δίχως ηθικές αρχές δίνει πλήξη, φόβο, ανία, άλγος. Ο σκοπός ποτέ δεν αγιάζει τα μέσα. Το καλό μόνο με καλό τρόπο θα έλθει. Για ένα γενικό καλό δεν μπορεί να καταργηθεί το προσωπικό. Ο Ντοστογιέφσκυ σοφά είπε: "Δεν μπορεί να έχουμε μια παγκόσμια ειρήνη που θα βασίζεται στο χαμένο αίμα ενός αθώου παιδιού"!
Ο άνθρωπος είναι σκοπός και όχι μέσο.

Μια ακόμη αιτία της σοβαρής κρίσης των καιρών μας είναι το ασταμάτητο κυνηγητό της ηδονής. Μιας ηδονής παράλογης, που κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, έχει ως αποτέλεσμα την οδύνη. Η ηδονή δεν έγκειται μόνο στη σαρκολατρεία, αλλά και στη χυδαιότητα, την ασέβεια, τον άκρατο ευδαιμονισμό και την ασυδοσία. Αυτή η οδύνη, που προέρχεται από την παράλογη ηδονή, μπορεί να γίνει ξυπνητήρι ή εφαλτήριο για την αποτίναξη της χαμερπούς ζωής. Ο πόνος να δώσει αυτοθεραπεία. "Ως εδώ και μη παρέκει. Δεν πάει άλλο", να πει ο άνθρωπος δυνατά στον εαυτό του τώρα. Η απόγνωση για τον παραστρατημένο εαυτό μας να δώσει ελπίδα, κουράγιο και δύναμη. Η αίσθηση της μοναξιάς, που τελικά χαρίζει το ασταμάτητο κυνήγι της ηδονής, να προσφέρει φρόνημα γενναίο απελευθερώσεως από την κακή συνήθεια.

Η ηδονοθηρία ξεμασκαρεύτηκε πια. Τα πάθη ξανακεύονται κι επαινούνται. Σε τηλεοπτικά παίγνια ο άνθρωπος αυτοεξευτελίζεται και πληρώνεται και χαίρεται για το δημόσιο ξεγύμνωμα του. Οι υποκριτές παρουσιάζονται ανυπόκριτοι. Από την άλλη, όπως έλεγε ο σοφός Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης, "συνήθως οι ανήθικοι μιλάνε πολύ περί ηθικής και είναι λίαν αυστηροί"! Μεγάλο νόσημα πράγματι η ηθικολογία των ανηθίκων. Ο συγγραφέας Άγγελος Τερζάκης έλεγε πως είναι εξαιρετικές οι επιδόσεις των ανθρώπων σήμερα σε δύο κυρίως τομείς: στην τεχνολογική πρόοδο και στην τελειοποίηση της υποκρισίας! Το ήθος των αληθινά ανυπόκριτων ανθρώπων συντηρεί ακόμη τον κόσμο μας. Μπορεί να έχει κόστος, αλλά έχει και το κέρδος μιας πολύτιμης ειρήνης της καρδιάς. Η καθαρά έντιμη ζωή δημιουργεί συχνά νικημένους νικητές. Μπορεί να μην προσφέρει πρωτοκαθεδρίες αλλά χαρίζει γαλήνια συνείδηση και αυτό είναι αναμφισβήτητα κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό.

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής στους περίφημους λόγους του περί αγάπης λέει πως από το πως χρησιμοποιούμε τα πράγματα, γινόμαστε φαύλοι ή ενάρετοι. Υπάρχει χρήση και παράχρηση, κατάχρηση, πλεονασμός, κορεσμός και σπατάλη. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει πως δεν είναι αμαρτία το κρασί, αλλά το μεθύσι. Η απόρριψη κάθε ορίου δεν είναι πραγματική ελευθερία. Ο κοσμικός άνθρωπος, ενοχλούμενος από την παρουσία του Θεού στον κόσμο, Τον απομάκρυνε, νομίζοντας ότι έτσι θ' απολαμβάνει την πλήρη ελευθερία του ανενόχλητα. Αυτό που ενδιαφέρει κυρίως τον άνθρωπο σήμερα είναι να κερδίσει πολλά χρήματα, να ευημερεί, να μην τον ενοχλεί κανείς. Έτσι φθάνει να φιμώνει και την συνείδηση του. Φθάσαμε να έχουμε μια υψηλή τεχνολογία και μια αρκετά χαμηλή ανθρωπιά.

Τελικά, οι πολλές "ευκολίες" δυσκόλεψαν τη ζωή και όπως έχουμε ξαναπεί η πολλή άνεση πρόσφερε άφθονη ανία. Γίνεται συχνά λόγος για "ποιότητα ζωής", "άνοδο του βιοτικού επιπέδου", "αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος", αλλά όχι για μείωση πνευματικών αξιών, απόρριψη ιερών θεσμών, άρνηση ζωοπάροχων αληθειών. Οι ευαίσθητοι, οι ντροπαλοί, οι τίμιοι, οι ευγενείς δεν έχουν θέση σ΄έναν κόσμο ατομοκεντρικό, σκληρό, υπερφίαλο, ανταγωνιστικό κι εξουσιαστικό. Η έλλειψη όμως ουσιαστικής χαράς από τη ζωή των πολλών θα δημιουργεί ένα ενδιαφέρον ερώτημα για το που πάμε. Η παρούσα ζωή είναι ο χώρος εξετάσεων για την είσοδο μας στην αιώνια ζωή. Αυτό δεν επιτρέπεται ποτέ να το λησμονούμε. Δεν είμαστε επιγείως αθάνατοι. Είμαστε φιλοξενούμενοι στη γη, παρεπίδημοι και προσωρινοί. Έξω από το κελλί ενός Αγιορείτου μοναχού έγραφε: "Σήμερον εμού, αύριον ετέρου, ουδέποτε ουδενός"! Στον κόσμο αυτό υπάρχουμε για να γνωρίσουμε τον Θεό. Η αποτυχία αυτής της ουσιαστικής γνωριμίας με τον Θεό, αποτελεί τη μεγαλύτερη τραγωδία του ανθρώπου. Η συνάντηση του ανθρώπου με τον Θεό θα του χαρίσει την ολοκλήρωση και την απόλυτη χαρά.

... (συνεχίζεται)

-----------------------------------------------------
Ομιλία του Μοναχού Μωυσή του Αγιορείτου. Ο Μοναχός Μωυσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Μονάζει από τριακονταετίας στο Άγιο Όρος. Ασχολειται με την αγιογραφία, την αγιορειτική προσωπογραφία, την ποίηση, την κριτική και τη συγγραφή. Έχει συγγράψει δεκάδες βιβλία και έχει δώσει σειρά ομιλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διατελέσει αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους και Δικαίος της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος-Κουτλουμουσίου. Εϊναι αρχισυντάκτης του αγιορειτικού περιοδικού "Πρωτάτον" και Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Κουτλουμουσίου.
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Easty για αυτό το μήνυμα:
HelenA (16-10-11)
  #4  
Παλιά 21-10-11, 00:26
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Μέρος Δ

Ήδη θα αντιληφθήκατε πιστεύω ότι μιλάμε όχι τόσο για κρίση καιρών και θεσμών, όσο για κρίση ανθρώπων. Η σύγχυση, η αταξία, η ανατροπή, η ανησυχία, η αγωνία, η αθεοφοβία ταλαιπωρεί πολύ τον άνθρωπο. Βαδίζει γοργά σ' ένα πεδίο δίχως ορατότητα. Συννεφιά και ομίχλη δεν τον αφήνουν να διακρίνει την πορεία του που είναι κατωφερής. Ο κόσμος τρέχει να φθάσει γρήγορα στο τέλος του. Είναι οδυνηρό ότι η ανθρωπότητα οδηγείται στην αυτοκαταστροφή. Η ζηλοφθονία, η μνησικακία, η φιλονικία, η αφιλανθρωπία επικρατούν. Ο λαϊκισμός εργάζεται σε βάρος του ανθρωπισμού. Η ισότητα του σοσιαλισμού δημιούργησε στρατόπεδα συγκεντρώσεως αντιφρονούντων. Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού καταπάτησε τους ασθενέστερους. Ένας ανθρωπισμός δίχως Θεό είναι επικίνδυνος.

Η παρακμή έρχεται με την ποικίλη νοθεία. Έτσι η σκέψη γίνεται πονηρή και όχι αγαθή, το ήθος άηθες, η πίστη όπλο, η ευσέβεια μάσκα. Συνέπεια αυτών, οι ανισορροπίες, οι μειονεξίες, οι φοβίες, οι διαταραχές. Η θρησκευτικότητα σήμερα γίνεται στόχος ειρωνίας και περιφρονείται. Μήπως όμως δίνουμε αφορμές; Μήπως δεν είμαστε πραγματικά γνήσιοι χριστιανοί και νόθα στοιχεία έχουν γεμίσει τη ζωή μας; Μήπως, όπως λέει ο σοφός Γκάντι, δεν μοιάζουμε του Χριστού και γι αυτό εκείνος αγαπά τον Χριστό και όχι τους Χριστιανούς; Είναι γεγονός πως ζούμε σε μια δύσκολη και κρίσιμη εποχή. Η τιμιότητα εν πολλοίς χλευάζεται, οι μεγάλες αξίες της τιμής, της αυτοθυσίας, της φιλοπατρίας γίνονται αντικείμενο ειρωνίας. Ο ανδρισμός, ο ηρωισμός, η ομολογία, η παραδοσιακότητα θεωρούνται ξεπερασμένες συντηρητικότητες. Κανείς δεν μιλά για φανατισμό, θρησκοληψία, προγονοπληξία, εθνικισμό και ρατσισμό. Ο μοντερνισμός και η εκκοσμίκευση θέλει να εισέλθει και στις πύλες της Εκκλησίας με τις μεταφράσεις των ιερών κειμένων, με νεοωριγενιστικές απόψεις περί της των πάντων σωτηρίας, με άρνηση του γνήσιου ασκητικού φρονήματος, με την παναίρεση του οικουμενισμού και του ανεπίστρεπτου συγκριτισμού.

Μέσα στην όλη αυτή θλιβερή κατάσταση μπορεί να ελπίζει κανείς κάτι;
Όλα επιτρέπονται εκτός από την απελπισία. Η απελπισία είναι καθαρά δαιμονοφρονούμενη και δαιμονοκίνητη. Δεν μπορούμε να μην υπομένουμε, επιμένουμε, ελπίζουμε και αισιοδοξούμε. Στη στάχτη υπάρχουν σπίθες. Και σήμερα υπάρχει κρυμμένη αρετή. Η αγιότητα ήταν πάντα μειοψηφία. Η τιμιότητα δεν πέθανε. Οι αληθινοί άνθρωποι του Θεού υπάρχουν. Έλεγε μια γιαγιά στην Κρήτη: "Στα 86 χρόνια της ζωής μου, δε συνάντησα κακό άνθρωπο"! Ήταν καλή και τους έβλεπε όλους καλούς. Υπήρχαν κρυμμένα φώτα στο σκοτάδι. Μέσα από σάπιο χώμα ανθίζουν παραδείσια φυτά. Ψύχραιμα ν' αντιμετωπίσουμε τα σημεία των καιρών. Μην εύκολα πανικοβληθούμε και το βάλουμε στα πόδια. Και η πιο μικρή αντίσταση είναι ωφέλιμη. Κανένα "Κύριε ελέησον" δεν πάει χαμένο. Καμία αμαρτία δεν είναι που να μην συγχωρείται από την μεγάλη αγάπη του Θεού. Η μετάνοια είναι για όλους, μα όλους μας. Κανένας δεν είναι αναμάρτητος σε αυτή τη γη. Είμαστε συναμαρτωλοί, ας είμαστε συμπαθείς, ανεκτικοί κι επιεικείς με τους πλησίον.

... (συνεχίζεται)

-----------------------------------------------------
Ομιλία του Μοναχού Μωυσή του Αγιορείτου. Ο Μοναχός Μωυσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Μονάζει από τριακονταετίας στο Άγιο Όρος. Ασχολειται με την αγιογραφία, την αγιορειτική προσωπογραφία, την ποίηση, την κριτική και τη συγγραφή. Έχει συγγράψει δεκάδες βιβλία και έχει δώσει σειρά ομιλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διατελέσει αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους και Δικαίος της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος-Κουτλουμουσίου. Εϊναι αρχισυντάκτης του αγιορειτικού περιοδικού "Πρωτάτον" και Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Κουτλουμουσίου.[/QUOTE]
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Easty για αυτό το μήνυμα:
HelenA (21-10-11)
  #5  
Παλιά 06-11-11, 19:42
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Μέρος Ε

Είναι αντιφατικό και αναποτελεσματικό να μιλά κανείς ωραία για κάτι που στη ζωή του υπάρχει ως εντελώς αντίθετο. Δεν λέγω ότι πάντοτε δεν υπήρχε μια κρίση σε όλη την ιστορία. Σήμερα όμως υπάρχει μια κουραστική αδιαφορία, μια επιπόλαιη ασέβεια, μια τρομακτική αμετανοησία. Φθάσαμε να εμπαίζουμε την τιμιότητα, την ταπεινότητα, την εγκράτεια. Καταλήξαμε σ’ ένα φοβερό μηδενισμό, που απορρίπτει κάθε αξία. Αποσβολώθηκαν οι νέοι μας στο «ίντερνετ», τα «φάστ φουντ», τα απογευματινά «σήριαλ», την «κόκα-κόλα», τη ροκ μουσική, τα φθηνά περιοδικά, τις εφήμερες σχέσεις, τα ναρκωτικά και τις γεμάτες καφετέριες όλη την ημέρα.

Τι παράδειγμα προσφέρουμε στα παιδιά μας σήμερα; Όταν και οι χριστιανοί μας νευριάζουν, αγχώνονται, φοβούνται, μελαγχολούν και προσποιούνται; Δεν χρειάζεται να εφεύρουμε τώρα μια πρόταση για να την προσφέρουμε. Υπάρχει ζωντανή, ζωηρή, ισχυρή σε όλη την μακραίωνη ελληνορθόδοξη παράδοση μας, στην ωραία γλώσσα μας και την ιερή πίστη μας, στις μεγάλες αρετές της ελευθερίας και της αγάπης.

Ο μοντερνισμός, η νεωτερικότητα θέλησε να απελευθερώσει τον νεοέλληνα από τα δεσμά του με ό,τι το ιερό. Προς τούτο συνεργάσθηκαν πολλοί, πολύ επίμονα και επιμελημένα για να ξεχαρβαλώσουν ό,τι όρθιο. Με εκδικητική μανία και υπερηφάνεια βάλθηκαν να κουτσουρέψουν το έθνος και να κάνουν τους πολίτες του μοναχικούς, απομονωμένους, απογοητευμένους και ανέραστους. Είναι λίαν επίκαιρη η θεολογία της ελευθερίας, της ιερότητας και της μοναδικότητας του ανθρώπινου προσώπου. Ο κόσμος μας είναι σχέσεις προσώπων, κοινωνία, επικοινωνία, και όχι σχέσεις πραγμάτων. Η αναγωγή από το «εγώ» στο «εσύ», το αληθινό πλησίασμα του πλησίον, ως αδελφού, δίχως προϋποθέσεις κι επιφυλάξεις, καχυποψίες και υποκρισίες, θα δώσει χάρη και χαρά, αληθινή άνεση. Θεμέλιο της ύπαρξης στον τόπο μας ήταν πάντοτε το ήθος. Αληθινά ελεύθερος είναι όποιος αγαπά αληθινά, με ανιδιοτέλεια και θυσιαστικότητα.

Για να συντελεσθεί μια ουσιαστική αλλαγή και αποσόβηση της κρίσης, η Εκκλησία θα πρέπει ν’ απορρίψει τα περιττά, ν’ ασχοληθεί με τα καίρια και ουσιαστικά, η οικογένεια ν’ ανασυνταχθεί, η πατρίδα ν’ αγαπηθεί, η κοινωνία να επανατοποθετηθεί σε πιο στέρεες βάσεις. Το νοθευμένο τρίπτυχο πατρίδα, θρησκεία και οικογένεια, που δυστυχώς καπηλεύθηκε από πολλούς κατά καιρούς, έως πρόσφατα, θα πρέπει να επανεύρει τη θέση του, την αξία και την τιμή του, δίχως ιδεοληψίες και ακρότητες. Καλούμαστε σε αγώνα, αγρυπνία, εγρήγορση, ορθοστασία. Δεν μπορούμε εύκολα ν’ αρνηθούμε τη ζωηφόρο παράδοση μας, που μιλά για κοινοτισμό, αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, συνύπαρξη και αλληλοκατανόηση. Η συντροφικότητα, η αδελφοσύνη, η συμπαράσταση, ομορφαίνουν τη ζωή. Δίνουν κουράγιο κι ελπίδα, δεν αφήνουν να κυριαρχήσει η παγερή μοναξιά. Η μοναξιά που δημιουργεί αιθάλη λογισμών, θλίψη, κατάθλιψη, μελαγχολία, αυτοκαταδίκη και σκληρή απομόνωση. Ν’ αφήνεις χώρο για τον άλλον, να ποιείς ευχάριστα το του ετέρου, ν’ αναπαύεις τον αδελφό, να παραιτείσαι από το αρεστό θέλημα σου, είναι μια ωραία περιπέτεια, που θα δώσει μεγάλη χαρά στην ψυχή. Μικρές, καθημερινές κινήσεις μπορούν να ομορφύνουν καταπληκτικά τη ζωή μας αγαπητοί μου αδελφοί.

Η παγκοσμοιοποίηση οδηγεί στην χυλοποίηση, κιμαδοποίηση και πολτοποίηση. Η περιφρόνηση του ιμπεριαλισμού στις ιδιαιτερότητες των εθνών και η επίμονη άρνηση του στο αναφαίρετο δικαίωμα της όποιας διαφοράς, είναι νομίζουμε η βάση πολλών συγκρούσεων. Ειρήνη θα έχουμε μόνο με πολιτικές συνυπάρξεως και συνεργασίας. Κάποιοι ηχηροί λόγοι περί αγάπης γενικά της ανθρωπότητας και όχι του συγκεκριμένου συνανθρώπου είναι ψευδείς και μάταιοι. Στους περίφημους αδελφούς Καραμαζώφ, ο σπουδαίος Ντοστογιέφσκι γράφει πως μια αρχόντισσα πήγε στον στάρετς Ζωσιμά, που ήταν ο άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα, και του είπε: «Όλους τους ανθρώπους αγαπώ, αλλά την υπηρέτρια μου δεν την αγαπώ». Και ο στάρετς της απάντησε: «Κανένα δεν αγαπάς!». Η χριστιανική αγάπη δεν είναι ποτέ αόριστη. Οι σύγχρονοι κοσμοπολίτες έχουν μια ανώδυνη αγάπη για όλους, αλλά όχι για τον πλησίον. Είναι ατομιστές και όχι φιλάνθρωποι, κυνικοί και αμοραλιστές. Αγαπώντας την πατρίδα μας, αγαπάμε κι όλο τον κόσμο. Οι πρόγονοι μας, οι γονείς μας, η οικογένεια μας, η πατρίδα μας, η πίστη μας, η παράδοση μας και ο πολιτισμός μας είναι στοιχεία της ταυτότητας μας. Σήμερα δυστυχώς, δεν υπάρχει κοινό όραμα και η εθνική μας ταυτότητα παραποιείται.

... (συνεχίζεται)

-----------------------------------------------------
Ομιλία του Μοναχού Μωυσή του Αγιορείτου. Ο Μοναχός Μωυσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Μονάζει από τριακονταετίας στο Άγιο Όρος. Ασχολειται με την αγιογραφία, την αγιορειτική προσωπογραφία, την ποίηση, την κριτική και τη συγγραφή. Έχει συγγράψει δεκάδες βιβλία και έχει δώσει σειρά ομιλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διατελέσει αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους και Δικαίος της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος-Κουτλουμουσίου. Εϊναι αρχισυντάκτης του αγιορειτικού περιοδικού "Πρωτάτον" και Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Κουτλουμουσίου.
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Easty για αυτό το μήνυμα:
HelenA (06-11-11)
  #6  
Παλιά 12-11-11, 21:23
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Μέρος ΣΤ

Ενώ αυτά που λέγω είναι απλά και αυτονόητα, κάποιοι μπορούν να με παρεξηγήσουν και να με κακοχαρακτηρίσουν. Αυτό βέβαια δεν με φοβίζει. Θεωρούν ότι είναι σωστά, εν τούτοις δεν τ΄ακολουθούν. Το νόμο της ελευθερίας και της δικαιοσύνης τον γνωρίζουμε, αλλά συνεχίζουμε ν' αμαρτάνουμε, ν' ακολουθούμε τα χειρότερα και όχι τα καλύτερα. Αυτός ο διχασμός είναι καταστροφικός. Έτσι σήμερα αυξάνονται συνεχώς οι επιτήδειοι τυχοδιώκτες, επικρατούν οι ανάξιοι, πλουτίζουν οι κερδοσκόποι, οι παράνομοι τυγχάνουν ανοχής, οι υπερκαταναλωτές οργιάζουν, οι αυτοδιαφημιζόμενοι θαυμάζονται και οι ταπεινοί λοιδωρούνται ξανά, και ξανά πάλιν και πολλάκις.

Οι μετριότητες αλληλοϋποστηρίζονται. Η ρηχότητα, η μετριότητα, η αναξιοπρέπειεα, η δουλικότητα και η κολακεία επικρατούν. Η κατάσταση έχει ξεφύγει και δεν μπορεί εύκολα να ερμηνευθεί. Τι συμβαίνει ακριβώς και πως μπορεί να εξηγηθεί; Νομίζουμε δύσκολη την απάντηση στο χόρο των αντιφάσεων που ζούμε. Έτσι έχουμε αρχαιοπληξία: μερικοί θέλουν να φέρουν το αρχαιοελληνικό δωδεκάθεο. Και ξενομανία: δεν βρίσκεις κατάστημα μ' ελληνική επιγραφή. Χρειάζεται επειγόντως σκύψιμο και σκάψιμο στο άγνωστο εντός μας. Θεωρούμεθα πολύξεροι και δεν γνωρίζουμε τι γίνεται μέσα μας. Νομίζουμε ότι είμαστε τέλεια ελεύθεροι και δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε τον ευατό μας, που ξεγλυστράει μέσα από τα χέρια μας σαν χέλι. Δίχως ηθική, ευπρέπεια κι ευγένεια, παρασυρόμαστε στην αυτοπροβολή, την αυτοδικαίωση, την καταξίωση και την αυτάρκεια. Φοβόμαστε τη μόλυνση του περιβάλλοντος και των προϊόντων διατροφής και όχι τη ρύπανση της καρδιάς μας από την αναλήθεια και την υποκρισία. Η σωματική μας υγεία είναι κατά πολύ υπεράνω της ψυχικής.

Πολλοί πολλά είπαν για την κρίση των καιρών μας. Δίχως αξίες, ιδανικά, πίστη, αρετή, τιμιότητα, δεν μπορεί να υπάρξει ζωή ακέραια, ασφαλής, αξιοπρεπής και υπεύθυνη. Η κρίση δηλώνει ασθένεια, η ασθένεια φέρνει απιστία και η απιστία απελπισία. Νοσταλγοί του θερού και ωραίου θα επιμένουμε ν' αντιστεκόμαστε στη γενική κατρακύλα και στην απογοήτευση κι από εκεί που δεν θα το περιμέναμε. Είναι για να συνδεθούμε πιο πολύ με το Θεό. Να μη πειθόμεθα σε ανθρώπους από τους οποίους δεν πρόκειται να σωθούμε. Να μην αγγίζουμε τα χέρια μας σε πλούτη άνομα και αμαρτωλά. Καλούμεθα να ξαναζήσουμε μια διαφορετική, μια άλλη, μια αγία μοναξιά. Λέει ένας αρχαίος όσιος αββάς, αν ο άνθρωπος δεν πει, ότι αυτός είναι μόνος και ο Θεός, δεν δύναται να σωθεί.

Για όλη αυτή την παραπάνω κρίση που περιγράψαμε, ποιος φταίει; Νομίζουμε πως όλοι έχουμε κάποια ποσοστά ευθύνης. Ασφαλώς ορισμένοι έχουν αρκετά περισσότερα. Σκοπός μας όμως δεν είναι να καταλογίσουμε ευθύνες, βγάζοντας τον εαυτό μας απέξω. Οι άγιοι λέγουν πως όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για το υπάρχον κακό. Ήδη αναφέραμε διεξόδους από την κρίση. Είναι αλήθεια πως έχει ατονίσει αρκετά το αγωνιστικό φρόνημα όλων μας. Παρασυρόμαστε από την ευκολία, από την ειδησεογραφία της κουτοπόνηρης τηλεοράσεως, από τη μόδα, την επικαιρότητα, τον συρμό, το περιβάλλον, την κοινή γνώμη. Θεωρούμε την τηλεοπτική δικτατορία αρκετά επικίνδυνη. Οι εμφύλιοι πόλεμοι των τηλεοπτικών παραθύρων είναι να περνά η ώρα και ν΄αυξάνεται η τηλεθέαση, να χαϊδεύονται τα πάθη, να κολακεύονται ένστικτα, να παρασιωπώνται αλήθειες. Βεβαίως ο καθένας μπορεί να λέει τη γνώμη του, δεν μπορεί όμως όλες να είναι ορθές και να κατατίθενται με ψεύδη και ύβρεις.

Δεν μπορεί να μην υπάρχουν αντικειμενικές αξίες. Υπάρχει σοβαρός εκφυλισμός του κοινού αγαθού και ιερού. Σχετικοποιήθηκαν οι αιώνιες αλήθειες, προασπίστηκε το βόλεμα και η καλοπέραση, ναρκοθετήθηκε η οικογένεια, τορπιλίσθηκε η Εκκλησία και δημιουργήθηκε ένα πνευματικό κενό, που προσπαθεί να καλυφθεί με την πρόχειρη διασκέδαση και όχι την αληθινή ψυχαγωγία. Η υπερκατανάλωση είναι μια διέξοδος για αρκετούς. Πλανάται όμως ο σύγχρονος άνθρωπος όταν νομίζει ότι αλλάζοντας κατοικία, όχημα, εργασία, σύζυγο και πόλη, θα αλλάξει ουσιαστικά και η ζωή του. Κοροϊδεύει η διαφήμιση τον καταναλωτή, όταν του υπόσχεται μια καλύτερη ζωή με μια ακριβότερη μηχανή.

Σήμερα υψηλές θέσεις κατέχουν όχι πάντα οι άξιοι και οι πεπαιδευμένοι, οι έμπειροι και οι ενάρετοι, αλλά οι ημέτεροι, οι τυχεροί, οι κόλακες, οι επιτήδειοι και οι καταφερτζήδες "νάνοι". Ο ποιητής Ανδρέας Κάλβος λέει: "Η ελευθερία θέλει αρετήν και τόλμην". Η ελευθερία φυλάγεται με θυσίες και γενναιότητα. Η ελευθερία πορεύεται με την αδελφότητα και χαρίζει πνευματική ενότητα. Η ελευθερία είναι πλούσιο δώρο Θεού. Η σχέση μας με τον Θεό είναι ελεύθερη. Η διαταραγμένη σχέση με τον Θεό φέρνει την αμαρτία. Αποτέλεσμα της αμαρτίας είναι η υποδούλωση στα πάθη. Ο εμπαθής είναι ανελεύθερος κι ας λέει πως είναι ελεύθερος. Το ανίερο κυριεύει την ψυχή του. Η παραίτηση του ανθρώπου σήμερα από τη βαθιά ανάγκη της ψυχής του για λύτρωση και σωτηρία αποτελεί την τραγωδία του. Μια τραγωδία με πολλά εσωτερικά κενά, που οδηγή αργά ή γρήγορα σε αδιέξοδα και μηδενισμούς. Δεν επιτρέπεται να είναι το μόνο όραμα του νεοέλληνα η προσωπική ευδαιμονία, η αδιάκοπη καλοπέραση.

... (συνεχίζεται)

-----------------------------------------------------
Ομιλία του Μοναχού Μωυσή του Αγιορείτου. Ο Μοναχός Μωυσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Μονάζει από τριακονταετίας στο Άγιο Όρος. Ασχολειται με την αγιογραφία, την αγιορειτική προσωπογραφία, την ποίηση, την κριτική και τη συγγραφή. Έχει συγγράψει δεκάδες βιβλία και έχει δώσει σειρά ομιλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διατελέσει αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους και Δικαίος της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος-Κουτλουμουσίου. Εϊναι αρχισυντάκτης του αγιορειτικού περιοδικού "Πρωτάτον" και Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Κουτλουμουσίου.
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to Easty For This Useful Post:
HelenA (12-11-11)
  #7  
Παλιά 10-12-11, 19:09
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Μέρος Ζ

Δεν επιτρέπεται να είναι το μόνο όραμα του νεοέλληνα η προσωπική ευδαιμονία, η αδιάκοπη καλοπέραση.

Δυστυχώς η Ευρώπη είναι ενωμένη γι' αυτό το όραμα κυρίως. Το να ζει ο ένας για τον άλλο ακούγεται ως κήρυγμα πολύ περασμένων χρόνων. Έτσι, δεν θέλει η Ευρώπη να μιλά για χριστιανικές ρίζες και η Ελλάδα για Ορθοδοξία. Η κοσμικότητα της παπικής εκκλησίας οδήγησε να πει πως ο Θεός πέθανε. Κι εδώ αρκετοί μιλούν για το θάνατο του Θεού. Κακώς λέγεται πως η θρησκευτικότητα είναι ιδιωτικό κατόρθωμα και όχι γεγονός όλης της πολιτείας, που αποτελεί ισχυρή βάση του πολιτισμού. Οπωσδήποτε κανείς δεν πιέζεται να πιστεύει στον Θεό, αλλά μια κοινωνία δεν μπορεί να μην έχει κάποιες θρησκευτικές αρχές. Είναι λαθεμένοι οι διαχωρισμοί από τώρα σε πρόβατα και ερίφια. Η Εκκλησία δεν έχει εχθρούς. Την Εκκλησία όμως πολλοί την εχθρεύονται. Ο ίδιος ο Χριστός δίδαξε την ανεκτικότητα. Θα πρέπει να ξαναδιαβαστεί καλά το ευαγγέλιο.

Δίχως τον Χριστό η ζωή θα είναι άχαρη, άφωτη και φοβισμένη. Δεν μπορώ να πω ότι η χριστιανική ζωή δεν έχει αγώνα και αγωνία. Δεν είμαστε χριστιανοί για να περνάμε καλά. Το να είσαι αληθινός χριστιανός σήμερα είναι μια συνεχής διακινδύνευση, μια ωραία περιπέτεια. Αν πηγαίνουμε στην εκκλησία μόνο και μόνο για να ευχαριστούμε τον Θεό που περνάμε καλά, τότε θρησκειοποιούμε την Ορθοδοξία. Ο σκοπός της ζωής μας δεν είναι μια υλική πρόοδος και μια κοσμική ευτυχία. Η αγιότητα συχνότατα ανθεί στη φτώχεια, τη στέρηση, την ασθένεια, την κατηγορία, τη συκοφαντία, την εξορία. Οι άγιοι δεν ήταν ιδιαίτερα προοδευμένοι κι ευτυχισμένοι. Ας μην το λησμονάμε κι αυτό. Μιλάμε συνεχώς για εισοδηματική πολιτική. Πότε θα μιλήσουμε για πνευματική πολιτική; Ή για κοινωνική πνευματική συνεισφορά; Ο άνθρωπος ζει τόσο, όσο αγαπά.

Γεννιέται κι ένα άλλο ερώτημα: Αξίζει να μιλάς άλλο ή να σιωπάς; Τι να λες όταν δεν ακούγεσαι; Τι να λες, όταν νομίζεις ότι μόνο μιλώντας υπάρχεις; Μιλάς για ν' αναγνωρίζεσαι, να τιμάσαι, να θαυμάζεσαι, να επιβάλλεσαι. Τότε καλύτερα να σιωπάς. Γιατί όμως σιωπάς; Γιατί δεν έχεις κάτι σπουδαίο να πεις ή γιατί φοβάσαι; Και ο λόγος και η σιωπή έχουν τον καιρό τους, θέλουν σοφία, γνώση, προσοχή, προετοιμασία. Οι παραπάνω λόγοι είναι καρποί μακράς σιωπής. Μιας σιωπής που διέκοψα για να συνομιλήσω με καλούς επισκέπτες της ταπεινής καλύβης μας, του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αυτού που πραγματικά ήξερε να μιλά. Οι προσκυνητές του Αγίου Όρους ψάχνουν συχνά για το λόγο των Γερόντων. Δεν τους αρκεί ο αρχαίος και σημαντικός λόγος της θείας λατρείας. Φοβάμαι πως μερικές φορές ψάχνουν να βρουν κάποιον που θα επιβεβαιώσει τις ιδέες, τις προτιμήσεις τους και τις επιλογές τους. Δεν είναι ανοιχτοί σε διάλογο, ν΄ακούσουν κάτι άλλο από αυτό που θέλουν. Παρ' όλα αυτά έχουμε συγκινητικές ιστορίες νέων ανθρώπων που έγινε σταθμός της ζωής τους ένα προσκύνημα στο Άγιον Όρος.

Πρέπει ακόμη να μάθουμε ν' ακούμε τη σιωπή του Θεού. Όταν καθυστερεί να μας απαντήσει, κάτι σημαντικό συμβαίνει, κάτι περιμένει από εμάς, κάποιος λόγος υπάρχει. Γράφει ο άγιος Νικόλαος Αχρίδος: "Ξεκίνα τον δρόμο σου, με φόβο Θεού και εξ ολοκλήρου με εμπιστοσύνη στο Θεό. Αφού, να ξέρεις, και αυτός ο ευκολότερος δρόμος χωρίς Θεό δεν αντέχεται...".

... (συνεχίζεται)

-----------------------------------------------------
Ομιλία του Μοναχού Μωυσή του Αγιορείτου. Ο Μοναχός Μωυσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Μονάζει από τριακονταετίας στο Άγιο Όρος. Ασχολειται με την αγιογραφία, την αγιορειτική προσωπογραφία, την ποίηση, την κριτική και τη συγγραφή. Έχει συγγράψει δεκάδες βιβλία και έχει δώσει σειρά ομιλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διατελέσει αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους και Δικαίος της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος-Κουτλουμουσίου. Εϊναι αρχισυντάκτης του αγιορειτικού περιοδικού "Πρωτάτον" και Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Κουτλουμουσίου.[/QUOTE]
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 11-01-12, 22:21
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Μέρος Η (τελευταίο)

Οι πιο πάνω πικρές διαπιστώσεις για την κρίση των καιρών μας δεν ειπώθηκαν για να μας μελαγχολήσουν και απογοητεύσουν. Δεν νομίζω ότι στάθηκα υπερβολικός στην περιγραφή. Ίσως εσείς μέσα στον κόσμο να αισθάνεστε πιο βαθιές τις ρωγμές αυτής της κρίσεως. Δεν ήθελα να σας κουράσω με γνωστές καταστάσεις. Θα ήθελα έστω και ελάχιστα να συνδράμω οδηγώντας σε μια διέξοδο. Μη μας πτοούν οι ειρωνείες. Μη φοβόμαστε που δεν είμαστε πολλοί. Μην αισθανόμαστε μειονεκτικά και ντροπιασμένοι. Οι πόλεμος ας μας κάνει πιο γενναίους. Τον πόνο μας και την πικρία μας απ’ όσα ακούμε, βλέπουμε και βιώνουμε ας τον κάνουμε θερμή, καρδιοστάλακτη προσευχή. Οι χλευαστές της ιερότητας αυτοτιμωρούνται ζώντας μια ανέραστη ζωή. Ας μην απαντάμε πάντοτε στις προκλήσεις. Ας μην ερχόμαστε σε οξεία αντιπαράθεση με τον πειρασμό. Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε πως ο πειρασμός του κάνει καλό, γιατί τον κάνει να αγωνίζεται πιο πολύ. Μη φοβόμαστε τις θύελλες των καιρών. Μην παρασυρόμαστε από λογισμούς απιστίας. Να ευχαριστούμε τον Θεό που έχουμε τη συντροφιά Του, την ενίσχυση Του, την παραμυθία και την ευλογία Του. Είμαστε τυχεροί που έχουμε έναν τέτοιο Πανάγαθο Θεό. Ας αγαπήσουμε και τους εχθρούς μας ως ευεργέτες μα και θα βρούμε μια υπέροχη ανάπαυση στις καρδιές μας. Να θυμόμαστε συχνά τον σταυρό του Χριστού, το πρόσκαιρο της ζωής, την αιώνια ζωή και θα ισορροπούμε και θα ειρηνεύουμε αφάνταστα. Υπήρξαν και χειρότερες εποχές από τη σημερινή. Ο Χριστός δεν κοιμάται. Η Εκκλησία ποτέ δεν καταποντίζεται. Η κρίση να μας ωριμάσει και να μας φρονηματίσει. Υπάρχει άφθονη αρετή κρυμμένη και σήμερα και στα μοναστήρια και στον κόσμο.

Λυπούμαστε ειλικρινά για την απιστία των πολλών. Πονάμε από αγάπη και συμπόνια και προσευχόμαστε για τον φωτισμό και τον επανευαγγελισμό τους. Μήπως σταθήκαμε κι εμείς αιτία της άρνησης τους; Μη φλυαρούμε κι επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Οι τύχες μας είναι στα χέρια του Θεού. Ας Τον εμπιστευθούμε. Ας συνεργαστούμε αφοσιωμένα μαζί Του. Η κρίση είναι προς συνετισμό. Να θυμηθούμε όσα σοβαρά έχουμε λησμονήσει. Ν’ αναχθούμε από την ύλη στο πνεύμα. Να καταλάβουμε ότι ο άνθρωπος «ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται». Η κρίση είναι προς αφύπνιση. Η κρίση είναι αυτοκριτική. Η κρίση είναι για να μετανοήσουμε, να κλάψουμε, να προσευχηθούμε. Η κρίση είναι για ν’ αφήσουμε το επίμονο αντιασκητικό πνεύμα και να προσλάβουμε το γνήσιο ασκητικό φρόνημα της αγίας μητέρας μας Ορθόδοξης Εκκλησίας δια πρεσβειών των αγίων και της Υπεραγίας Θεοτόκου, της προστάτιδος του αγιωνύμου Όρους και όλης της Ελλάδας. Η κρίση είναι για να ταπεινωθούμε πιο πολύ κι μείς οι Αγιορείτες αλλά και όλοι. Η κρίση μας κρίνει. Η κρίση μας κατακρίνει. Η κρίση προκρίνει τη γνησιότητα, την πρόσληψη του απαραίτητου και την απόρριψη του περιττού. Η κρίση είναι για να προσκυνήσουμε τον μόνο, αληθινό, Τριαδικό Θεό, στον οποίο αξίζει η τιμή και η προσκύνηση όλων μας και τώρα και πάντοτε και στους ατελεύτητους αιώνες αμήν.

-----------------------------------------------------
Ομιλία του Μοναχού Μωυσή του Αγιορείτου. Ο Μοναχός Μωυσής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Μονάζει από τριακονταετίας στο Άγιο Όρος. Ασχολειται με την αγιογραφία, την αγιορειτική προσωπογραφία, την ποίηση, την κριτική και τη συγγραφή. Έχει συγγράψει δεκάδες βιβλία και έχει δώσει σειρά ομιλιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διατελέσει αρχιγραμματέας της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους και Δικαίος της Ιεράς Σκήτης Αγίου Παντελεήμονος-Κουτλουμουσίου. Εϊναι αρχισυντάκτης του αγιορειτικού περιοδικού "Πρωτάτον" και Γέροντας της Ιεράς Καλύβης Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου της Ιεράς Σκήτης Κουτλουμουσίου.
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 15:20.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.