Εκκαθαριστικές επιχειρήσεις

[Liria]

Ναι, ναι, εκκαθαριστικές επιχειρήσεις ακριβώς. Μόνο με παρόμοια ορολογία μπορεί κανείς να περιγράψει την κατάσταση που προκύπτει στο σπίτι μας όταν μας ζορίζουν τα ντουλάπια που αφυκτιούν. Δεν ξέρω πώς τα πάτε εσείς με τα διάφορα ψιλοπράγματα που συσσωρεύονται κάθε τόσο ύπουλα και ανεξερεύνητα στα ντουλάπια και στα συρτάρια σας. Στο δικό μας σπίτι έχουμε παράδοση σ' αυτό.
Επίσης πρέπει εδώ να δηλώσω οτι πάσχω από την ανίατη εκείνη νόσο, κατά την οποία αδυνατώ να αποχωριστώ κάθε λογής άχρηστο και παραπεταμένο μικροαντικείμενο -διότι κάποτε μπορεί να μας χρειαστεί- και διότι το "Μην πετάξεις τίποτα" εγώ το έφερα στην πιάτσα πριν καν το εμπνευστεί ο Σαββόπουλος.
Τις προάλλες δήλωσα απο-φασιστικά οτι θα ξεκαθαρίσω τα συρτάρια και ζήτησα από το βλαστάρι μου να φέρει μια σακούλα σκουπιδιών. "Ας γεμίσεις αυτή και βλέπουμε" με πλήγωσε το βλαστάρι, φέρνοντας μια πολυμπάγκ, από τις μεσαίες.
Οι τελευταίες έρευνες πάντως αποδεικνύουν πως η αυτή νόσος πλήττει ένα μεγάλο ποσοστό πληθυσμού, αδιακρίτως φύλου. Εκείνο που δεν έχει εξακριβωθεί επιστημονικώς, είναι αν υπάρχουν ελπίδες για αποθεραπεία. Και ως έχει διαπιστωθεί, τα συνήθη κρούσματα αφορούν μανιοσυσσωρευτικές τάσεις για περιοδικό τύπο, συσκευασίες και κενά φιαλίδια, εισιτήρια πάσης φύσεως και αποδείξεις άνευ φορολογικής αξίας καθώς και αντικείμενα "από χέρι" αλλά-ποιός-θυμάται-τώρα-ποιό χέρι!
Προφανώς δεν υπάρχει κίνδυνος ανησυχίας για την εξέπλωση επιδημίας αλλά καλού-κακού μην εκτίθεστε και συχνά ανοίγοντας τα συρτάρια σας μπροστά σε αδιάκριτα βλέμματα.
Αν ωστόσο μεταξύ των ακροβασιτών υπάρχουν ορισμένοι που έχουν διαπιστώσει ανάλογα συμπτώματα, παρακαλούνται να το δηλώσουν το ταχύτερο δυνατόν, για να συγκροτήσουμε τον σχετικό σύλλογο.

" Με λίγη καλή προσπάθεια τα πάντα θα χωρέσουν
και μόνο όσοι δεν το ζουν, δεν θα το συγχωρέσουν " (Δις)

[amigos]

Πάσχω από το ίδιο σύνδρομο. Δένομαι συναισθηματικά με το οποιοδήποτε μικροαντικείμενο που μπορεί να μου προκαλέσει αναμνήσεις. Ένα ρούχο, ένα εισητήριο, μια απόδειξη, μια γόμα , ένα περιοδικό!!
Το τίμημα, γεμάτα συρτάρια , ντουλάπια, με αντικείμενα που ίσως ποτέ δεν θα χρησιμοποίησω (ορίστε είπα ίσως ενώ είμαι σίγουρος ότι δεν θα χρησιμοποιήσω).
Η ανταμοιβή ? Κάθε φορά που ανοίγω παλιά συρτάρια, μπορώ να κάθομαι με τις ώρες και να αγγίζω, βλέπω, μυρίζω όλα αυτά τα αντικείμενα θυμούμενος όλες τις ωραίες στιγμές που περάσανε .

[purple anemone]

Και το κακό είναι ότι το έχει και ο άντρας μου, το μεταδίδω και στα παιδιά μου. Όλα όσα είπες επί τέσσερα δηλαδή.
Κάθε φορά που σε μια τακτοποίηση βρίσκω το αθλητικό μπλουζάκι του σχολείου, τη γραβάτα της στολής, τα βιβλία των γαλλικών μου, χίλια δυο πράγματα... ανοίγει ένα παλιό βιβλίο μπροστά μου, με κιτρινισμένα αλλά αφθαρτα φύλλα, ανεξίτηλο στο χρόνο, ζωντανό στις μνήμες, δυνατό στην καρδιά. Χαίρομαι τα ακατάστατα στοιβαγμένα μου συναισθήματα και μου αρέσει να τα ξεσκονίζω με λατρεία και σεβασμό. Όλα αυτά είναι εγώ, είναι εκείνος, είμαστε εμείς. Πώς να πετάξω τη ζωή μου;

[Platinum]

Άσε, εμείς έχουμε επεκταθεί και στο διαμέρισμα του κουνιάδου μου...

Ειδικά με βιβλιο-περιοδικά και εν γένει reference material γίνεται χαμός. Χώρια τα παιχνίδια (δικά μας και της μικρής) βάλε και το κόλλημα με τις σακούλλες (κυρίως ενδυμάτων), παίρνετε μια γεύση.

[Xenios]

Κάπου διάβασα, ότι όσα πράγματα πάνε στην αποθήκη δεν πρόκειται ποτέ να τα χρησιμοποιήσουμε.

Ομολογώ ότι δεν έχουν και πολύ άδικο αν και ποτέ δεν εφάρμοσα αυτη την ρήση και σήμερα είμαι ευτυχής κάτοχος όλων των παιδικών μου αναμνήσεων.
Από την τάβλα με τα καρφιά που παίζαμε ποδοσφαιράκι μέχρι το χειροποίητο πατίνι με τα ρουλεμάν και από ένα ψηφιδωτό που έφτιαξα στο μάθημα της χειροτεχνίας μέχρι τους ανάγλυφους χάρτες του μαθήματος της γεωγραφίας.

Αυτά υπάρχουν πια σαν κειμήλια και τα διέσωσα δια πυρός και σιδήρου πατώντας πόδι σαν παιδί έφηβος νέος φοιτητής και εργαζόμενος στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των δικών μου :-)
Όμως έλα που έχω δέσιμο και με ότι άλλο αποκτήσει.

Πάρτε για παράδειγμα τους υπολογιστές μου, ασχολούμαι μαζί τους από το 1980 και στο σπίτι μου θα βρείτε 2-3 μικρούς και όλα τα PC και τα monitors που έχω χρησιμοποιήσει σαν προσωπικούς υπολογιστές αλλά και σε όσους υπολογιστές είχαν η AcroBase και η GATE... Ακόμα και τα δεκάδες σειριακά και παράλληλα καλώδια που συνέδεα modems και εκτυπωτές είναι ακόμα δίπλα μου και το καθ ένα μου θυμίζει μια εποχή.

Στην γλώσσα μου εκκαθαριστική επιχείρηση δεν σημαίνει ποτέ πέταμα, απλά συμμάζεμα τακτοποίηση και νοικοκύρεμα.

Μπας και είμαστε άρρωστοι; :-)

[fifi]

...αχ!πως σας καταλαβαινω!!!
Αν και πριν 2 χρονια εγινε μια μεγαλη επιχειρηση εκκαθαρισης-λογω μετακομισης,τα παραγματα δεν αλλαξαν και πολυ(!).
Τα συρταρια ειναι ολα γεματα και οι ντουλαπες ξεχειλιζουν απο τσαντες και τσαντακια..Μα πως να τα πεταξω;;;;
Εχω κρατησει..απο μαθητικα λευκωματα,ραβασακια καθε ειδους,εισιτηρια,προγραμμα τα παραστασεων,αποδειξεις απο εστιατορια ή καφε στα οποια περασα ευχαριστα,σπιρτοκουτα,καρτ ες,παιδικα παιχνιδια,παιδικα ρουχαλακια(ε μα το πρωτο τους ζιπουνακι θα πεταξω; ) αποκομματα εφημεριδων καλα...δε μιλαμε για παρτιτουρες,βιβλια και στιχους!!!Π Α Ν Ι ΚΟ Σ!!!!

(Ενα απο τα πιο αγαπημενα μου,ειναι το γραμμα που μου εγραψε η μαμα μου πριν παω να δωσω πανελληνιες...)
Υ.Γ.:Τωρα που με κανατε ν'ανοιξω τη βαλιτσα που τα φυλαω ολα αυτα,ποιος θα κατσει επανω της για να με βοηθησει να την κλεισω;;;;;;;;

[Liria]

Επιτέλους! Να είστε καλά όλοι σας που βγάλατε από πάνω μου ένα βάρος (ίσο με αυτό που κουβαλάνε τα ντουλάπια μου). Όταν ακούμπησα εδώ το βαρύ παράπονο που με διακατέχει, οτι δηλαδή δεν με καταλαβαίνει κανείς από το Λιριαίικο σόι,δεν ήλπιζα να βρω τόσους συμπάσχοντες. Τώρα αισθάνομαι ευτυχής και μπορώ να διαδηλώσω σθεναρά την ιδιαιτερότητά μου (αυτή). Μπορώ να συνεχίσω ακάθεκτη να μαζεύω σπιρτόκουτα από καφετέριες, αποκόμματα διαδρομών και προγράμματα εκδηλώσεων, μπλουζάκια ντεμοντέ και σακούλες μαγαζιών, κορδελίτσες και ταμπελίτσες, τσιμπιδάκια και σφηνοποτηράκια, κουμπιά από ρούχα που δεν υπάρχουν, πιόνια από επιτραπέζια που διαλύθηκαν, κλειδιά από κλειδαριές που άλλαξαν, χαρτάκια από τηλέφωνα που δεν ξέρω πια σε ποιόν ανήκουν (καλά να πάθω που δεν σημειώνω).
Μην πείτε τίποτα για τις παλιές οδοντόβουρτσες (αυτές καθαρίζουν τις δύσκολες γωνιές γύρω από τις βρύσες) και μην κάνετε κουβέντα για τα μπουκαλάκια που μαζεύω από τα σαμπουάν των ξενοδοχείων (αυτά αποτελούν συλλεκτικά αντικείμενα).
Κι αλήθεια, τώρα που το λέμε, το να αποκομίζεις φεύγοντας τα μπουκαλάκια εμπίπτει στις αξιόποινες πράξεις; Πάντα διαφωνούσα με την εκδοχή που χαρακτηρίζει την συγκεκριμένη κίνηση ως "σούφρωμα" και που προσπαθεί να με γεμίσει ενοχές. Εγώ θεωρώ οτι αφού δεν πρόκειται για πετσέτες / τασάκια κ.λ.π. αλλά πρόκειται για αντικείμενα που ούτως ή άλλως θα πεταχτούν μόλις αναχωρήσεις, δικαιούσαι να κρατήσεις ας πούμε, τη συσκευασία που θα σου θυμίζει τον χώρο ή το γεγονός. Γιά πείτε κι εσεις!

[Platinum]

Κατ' αρχάς το pinching είναι κοινωνικό φαινόμενο και μόνο αξιόποινο δεν θα το χαρακτήριζα. Εγώ προτιμώ να παίρνω γραφική ύλη από ξενοδοχεία και καρτούλες απο μαγαζιά κλπ. Έχουμε μαζέψει αρκετά memorabilia από ταξίδια μας και βέβαια όλο λέμε ότι θα τα αρχειοθετήσουμε και τίποτα δεν κάνουμε. Ευτυχώς έχουμε ένα έξτρα δωμάτιο που το κάναμε γραφείο / βιβλιοθήκη ολόγυρα και κάπως βολεύεται η κατάσταση. Αν καταφέρω να βρω και λύση για τις τσάντες / παπούτσια θα είμαι ευτυχής αλλά μάλλον θα χρειαστεί σοβαρή στρέβλωση του χωροχρόνου για να χωρέσουν αυτά.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Liria Κι αλήθεια, τώρα που το λέμε, το να αποκομίζεις φεύγοντας τα μπουκαλάκια εμπίπτει στις αξιόποινες πράξεις;

Φυσικά δεν είναι αξιόποινη πράξη :-) Αν μιλήσετε σε ξενοδόχους ειδικά ξενοδοχείων πολυτελείας τι απώλειες έχουν τον χρόνο, θα πάθετε πλάκα.

Πριν πολλά χρόνια μίλαγα με έναν Κερκυραίο ξενοδόχο 5στερου μαγαζιού και μου έλεγε την φαντασία των ανθρώπων που σουφρώνουν πράγματα. Όμως άλλο αυτό και άλλο το μάζεμα αγαθών προς κατανάλωση όπως είναι τα μικρά σαπουνάκια που εγώ τους έχω μεγάλη αδυναμία και έχω ένα από κάθε πτήση μου με αεροπλάνο και ένα από κάθε ξενοδοχείο που έμεινα, όλα μαζί είναι σε μια βαλίτσα που όταν την ανοίγω απολαμβάνω την μυρωδιά τους :-)

Έχω επίσης μια ντουζίνα τσαντάκια που μοιράζουν οι εταιρείες όταν (λόγω δουλειάς) ταξίδευα πρώτη θέση. Δεν τα έχω αγγίξει εκεί είναι Singapore Airlines Olympic Airways Delta Lufthansa Austrian Swissair Air France κλπ κάθε ένα μου θυμίζει ένα όμορφο ταξίδι μια αξέχαστη εμπειρία, κάποιες μοναδικές στιγμές, αναμνήσεις μιας ... παρέας κοκ

[purple anemone]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Φυσικά δεν είναι αξιόποινη πράξη :-) Αν μιλήσετε σε ξενοδόχους ειδικά ξενοδοχείων πολυτελείας τι απώλειες έχουν τον χρόνο, θα πάθετε πλάκα.

Επειδή έτυχε κάτι φεγγάρια να είμαι στη διοίκηση μιας μονάδας, αυτά είναι υπολογισμένα (και το λιγότερο που μπορούν να πάθουν!). Άλλωστε, αν υπάρχει έστω και η παραμικρή υπόνοια ότι μπορεί να έχουν χρησιμοποιηθεί, πετιούνται.
Μ' αρέσουν οι συλλογές μου! Μ' αρέσουν οι συλλογές μου! Μ' αρέσουν οι συλλογές μου!
Κι επειδή το σπίτι δεν είναι λάστιχο, κι επειδή πρέπει να χωρέσουμε κι εμείς μέσα, μελετάμε την αγορά ενός ξύλινου δωματίου κήπου. Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΗΣ ΣΑΒΟΥΡΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ!

[Platinum]

Δεν έχω ιδέα τι θα γίνει μόλις μεγαλώσει η μικρή και αρχίσει να ζητά ανεξαρτησία. Μάλλον θα αφήσω μάνα και κόρη να τα βρουν και εγώ θα πάω στη Λεγεώνα των Ξένων.

[pazo]

Α! εμείς έχουμε άλλο πρόβλημα...

Έχουμε γεμίσει σπασμένα παιχνίδια... στο πάρκο του μωρού, στις ντουλάπες, σε σακούλες... κόλαση!

Έχω βαρεθεί να μαζεύω καθημερινά κομμάτια, κάτω από κρεβάτια, καναπέδες, τραπέζια, ντουλάπια της κουζίνας και όπου μπορεί να φανταστεί κανείς.

[purple anemone]

Αρχική Δημοσίευση από pazo Α! εμείς έχουμε άλλο πρόβλημα... Έχουμε γεμίσει σπασμένα παιχνίδια... στο πάρκο του μωρού, στις ντουλάπες, σε σακούλες... κόλαση! Έχω βαρεθεί να μαζεύω καθημερινά κομμάτια, κάτω από κρεβάτια, καναπέδες, τραπέζια, ντουλάπια της κουζίνας και όπου μπορεί να φανταστεί κανείς.

"Εκεί που είσαι ήμουνα, κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις!"
Μόλις ξεμπερδέψετε με αυτά, θα αρχίσετε κι εσείς με τις συλλογές.

[pazo]

Αρχική Δημοσίευση από purple anemone "Εκεί που είσαι ήμουνα, κι εδώ που είμαι θα 'ρθεις!" Μόλις ξεμπερδέψετε με αυτά, θα αρχίσετε κι εσείς με τις συλλογές.

Α! σύμφωνοι, δεν το ξέρεις...

Ήδη, έχω περάσει απ' αυτόν τον δρόμο, δις.

Αυτή είναι η τρίτη και ...φαρμακερή!

[Liria]

Με εγκαρδιώσατε αδέρφια. Τώρα μπορώ να πορευτώ δίχως τύψεις. Με λένε Λίρια (με λένε και είμαι καλά! (ΚΑΛΑ)!