Παλαιά ποιήματα από την AcroBase ΒΒS Μέρος 3ον

[Xenios]

Σήμερα ημέρα της ποίησης, στέλνω το τρίτο μέρος των ποιημάτων που γράφτηκαν στην AcroBase. Μένει ακόμα ένα που θα σας το στείλω σύντομα.

H ΒΑΡΕΜΑΡΑ

Είναι κάτι που με πιάνει
ώρες-ώρες και βαριέμαι
το κρεβάτι με κρατάει
"δεσμιά" του,με ρουφάει!

Πώς να σηκωθώ η έρμη
και στη νομική να πάω
Ασε τώρα κι εξετάσεις
αφού ξέρω,δεν περνάω!

Το Εμπράγματο π.χάριν(!)
ναι,κατέχω το,το ξέρω
έλα όμως που βαριέμαι!
Δεν μπορώ πια,δεν αντέχω!

Τι να πρωτοπιάσω τώρα
άσε να 'μπω και στη βάση
πιο καλά θα την εβγάλω
μέρα είναι,θα περάσει.

Θα περάσουν κι οι εξετάσεις
θα περάσει και το πιάνο
και στην Ιταλία θα 'μαι
δεκαήμερο ρεγάλο(!).

Κι η μαμά και ο μπαμπάκας
α,οι άμοιροι νομίζουν
ότι η άσωτη κορούλα
θα περάσει.Τσάμπα ελπίζουν!

Δεν τα γράφω αυτά για μένα.
Σάμπως δεν τα λέω με τρόμο
στο χαζούλη μου εαυτούλη;
Εσάς σκέφτομαι μπρε,μόνο!

Μιας και κείμενα δε βλέπω
για να πάρει ο off-line mailer
σκέφτηκα κι εγώ να γράψω
κατιτίς,να σας ξανάψω (Μπα...)

να σας βγάλω κι εσάς λίγο
από την πολλή ανία
ναι,διαβάζετε 'σεις,ξέρω!
Λες ν' ανοίξω κι εγώ βιβλία;




Είσαι η Αθηνά, η 'Αρτεμις και η Αφροδίτη μου
το γλυκό χαμόγελο της άνοιξης
το καλοκαίρι της καρδιάς μου
η θαλπωρή του χειμώνα
Σ' αγαπώ και δεν μπορώ
να σε ξεχάσω δεν μπορώ.



Ρωγμές σημερινές, παντοτινές...
Να πως μπορεί η αιωνιότητα να δεθεί με τη στιγμή...
αρκεί μια σου λέξη για μια ρωγμή
που θα τα καταστρέψει όλα στο σήμερα
και στο άπειρο ανήμερα...
Κι η ψυχή μου πεταγμένο χαρτάκι, φύλλο άφτερο,
πεσμένο απο γλάρο που ταξιδεύει για κάποιον
κοντινό σκουπιδότοπο, ονειρεύεται την ανύπαρκτη
δικαίωση, του αγριμιού την εξημέρωση.
Και κοιτάζει ψηλά προσδοκώντας βοήθεια
κι αντικρύζει τ'αετού την αλήθεια
που καθώς ψάχνει υλικά για φωλιά
το φτερό θωρεί και αρπάζει
στο σπιτικό του το βάζει, κοντά στα παιδιά
κι αυτά ανυποψίαστα μαλώνουν μεταξύ τους
ποιό θα το πάρει αγκαλιά...
Και το φτερό δικαιώνεται...
μέχρι που η φωλιά ερημώνεται.




Μαύρο και άδειο
-----------------------
Σιγά σιγά γίνομαι κι εγώ φονιάς...
Σκοτώνω τις σκέψεις μου... τα συναισθήματα,
που παρελαύνουν κατα χιλιάδες και χορεύουν,
μασκαρεμένα κι αυτά, στο ρυθμό που
η καρδιά και μόνο δίνει.
Με όπλο το γεμάτο μπουκάλι
θα γίνω φονιάς και πάλι...
Άλλη μια νύχτα.
Και κοιτώ το άδειο ποτήρι
πάνω στο άδειο γραφείο
μέσα στο άδειο σπίτι
ακούω ακόμα το άδειο αντίο.
Με μια μαύρη ψυχή
έβαψα το τοίχο μαύρο
που έβαψε μαύρες τις σκέψεις
που μ'έβαψαν δειλά με αίμα
δε θα κοιτάξω πίσω
μην ξαναδώ αυτά που έγιναν
μια φορά μονάχα φτάνει
κι εγώ έχω ήδη πεθάνει.
Δε θα κοιτάξω πίσω...
κοίτα εσύ για μένα.
Simus Lecter



"Ξέρω τι συμβαίνει με εσένα,
δεν έχεις βρεί την μαγεία που κρύβει κάθε στιγμή."

Θα με θεωρείς τρελό
που γεύομαι το καθε μου δάκρυ
Με κοιτάς παράξενα
όταν μες τη νυχτα βγαίνω γυμνός
ν' αγγίξω το φεγγάρι
Το πρόσωπό σου συσπάται
σ' ένα μοπφασμό μουδιάσματος και τπόμου
Μ' αγαπάς λες μα ξέρω με φοβάσαι
Φοβάσαι μηπως η αγάπη μου για το συναίσθημα
ξεπεράσει την αγάπη μου για εσένα
Μα αυτό έχει συμβεί.
δεν αγαπώ εσένα, ίσως σε μισώ
(άλλωστε και αυτό πάθος είναι)
μα αγαπάω το συναίσθημα που μου προσφέρεις
Αγαπώ την κίνησ'σ σου γιατι μοιάζει
με νυχτερινή αύρα.
Αγαπώ τα μάτια σου που λάμπουν
σαν δύο άστρα.
Μα αν δεν υπήρχε η φύση
δεν θα μπορούσα να σε παρομοιάσω μ' αυτήν
κι έτσι δεν θα μού 'μενε τίποτα για ν' αγαπήσω...




Κάνει κρύο απόψε,
και η βροχή σπάει τα παράθυρα.
Ο καθρέφτης μπροστά μου,
τόσο ψυχρός,
βλέπΩ τον θάνατο στα μάτια μου,
και δακρύζΩ,
μήπΩς προλάβΩ έτσι να σΩθώ.





Σαν μέρα καινούργια χαράζει
η αγάπη τα πάντα αλλάζει
ξεπροβάλει ένα ξένο θηρίο
εμεινε άδειο το δικό σου θρανίο...

Ένα αστέρι σου μιλά καθως πέφτει
την αλήθεια θες να βγάλεις ψεύτη
τίποτα δεν μένει να πιστέψεις
άδικα προσπαθείς να γνέψεις... αντίο...

Παει καιρός που πετούσες πάλι
συνιθίζεις την καινούργια σου ζάλη
η φτώχεια την έλλειψη συμβολίζει
που σαν κρίνο πάνω σου ανθίζει...

Αφρέ του κύματός, πετράδι
ένα λουλούδι φυτρώνει στον Άδη
Καληνύχτα στον κόσμο μας λέει
και το φεγγάρι απόψε κλαίει...




ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ

Ξυπνάω και βλέπω
στην καρδιά μου γνέφω
είσαι εδώ, ναι εισαι εδώ

η κρύα νύχτα
είναι πίσω κι ήρθα
να σου πώ πως σ' αγαπώ

πες πως μ' αγαπησες για λίγο
πες πως με σκέφτηκες και χτες
πες πως στο όνειρό σου θες να μείνω
είμαι εδώ, είμαι εδώ

Ανοίγω βήμα
κι η ψυχή μου κύμα
σου χαϊδεύει το κορμί

στο άγγιγμά σου
πίνω στην υγειά σου
θέλω μόνο ένα φιλί

[Xenios]

ΘΕΜΑ: Το όραμα


Οταν τα φώτα της πόλης αρχίσουν να σβήνουν
όταν τα όνειρα και οι σκέψεις γλυκά μα τυλίγουν
βρίσκομαι ξαφνικά στο κέντρο του παραδείσου
σχηματίζοντας με την καρδιά αόρατη τη μορφή σου.
Παρ'όλο που ξέρω ότι δεν ξέρω ποιος είσαι
παρ'όλο που ακούω απ'την ψυχή μου να καλείσαι
το μυστήριο της ιδέας το ίδιο παραμένει
ο φόβος και το δάκρυ αργοκυλά,πεθαίνει.
Και είμαι τώρα εδώ να σε κοιτάω
κάθε λεπτό πιο πολύ να σε αγαπάω.
Μια χάρη μικρή πολύ θα σου ζητήσω
γίνε άνθρωπος για να μπορέσω να ζήσω.

ΘΕΜΑ: Για κάποια εκεί ψηλά


Συγγνώμη γλυκιά μου που σε ξαναενοχλώ
μα να,κάτι σκέφτομαι και θα'θελα να στο πω.
Χθες βράδυ ήταν που κοιτούσα τα αστέρια
ένα βραδάκι από τα τόσα καλοκαίρια
που δεν έχω την τύχη να σε έχω κοντά μου
παρά μόνο μια μορφή στα ατέλειωτα όνειρά μου.

Ετσι λοιπόν όπως κοίταζα ψηλά
και η σκέψη μου ταξίδευε σε μέρη μακρινά
σαν να μου φάνηκε πως από κάπου κοιτάζεις
στο φωτινότερο αστέρι πολύ πως του μοιάζεις
μια φράση,μια λέξη να ακούσω προσπαθούσες
μα τελικά αποδείχτηκε πως λίγο πολλά ζητούσες.

Συγγνώμη γλυκιά μου που σε ξαναενοχλώ
μα να κάτι σκέφτομαι και θα'θελα να στο πω.
Το ξέρεις το βασανισμένο,γνωστό παράπονό μου
μια έμμονη ιδέα που δεν φεύγει απ'το μυαλό μου
για ακόμα μια φορά ταπεινά σε ικετεύω
πως ακόμα μας προσέχεις κάνε με να πιστεύω.

Σχόλιο Στέλιου : Γραμμένο για μια Μάνα που την έχασε σε ηλικία 2 ετών


ΘΕΜΑ: My thoughts


I'm not afraid to be alone,
it doesn't bother me.
It gives me time to sit and think,
to let my thoughts go free.

I like to plan the days ahead,
recall events long past.
To wonder what the future holds
-time goes so very fast.

I may not finish all I plan,
I know I often stray.
When memories of youth intrude,
there's no work done that day.

I think of friends from long ago,
I very seldom see.
No,I'm not lonely by myself,
my thoughts are company.

ΘΕΜΑ: Για μια παλιά φίλη


Ισως να περιμένετε για αγάπη να μιλήσω
και κάποιους έρωτες παλιούς που έχουν ξεχαστεί
μα όμως εγώ τώρα σκοπεύω να πρωτοτυπήσω
και κάποια παλιά φίλη να τιμήσω.

Κλειδώθηκα στο δωμάτιο και είχα αποφασίσει
ότι δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν,
μα όμως αυτό ήτανε πριν το τηλέφωνο χτυπήσει
και πριν να καταλάβω ότι ήθελα να ακούσω μόνο εσένα.

Οποτε χρειαζόμουνα έναν ώμο να ακουμπήσω,
εσύ ήσουνα πάντα εκεί,το στήριγμά μου...
Δεν θα μπορούσα τρόπο να βρω για να σε ευχαριστήσω
κατέχεις μια από τις πιο μεγάλες θέσεις στην καρδιά μου.

Ποτέ στη ζωή μου δεν ξέχασα τί έκανες για μένα,
πόσες φορές μαζί μου έχεις κλάψει.
Ολος ο κόσμος θα'τανε αλλιώς χωρίς εσένα,
στη θέση σου δεν θα'βαζα ποτέ άλλον κανένα.

Ισως να περιμένατε για αγάπη να μιλήσω
και κάποιους έρωτες παλιούς που έχουν ξεχαστεί.
Μα όμως εγώ σκόπευα να πρωτοτυπήσω
και κάποια παλιά φίλη να τιμήσω.

Ελπίζω να το έκανα...

ΘΕΜΑ: ...


Where love is
there riches be.
Keep us all
from poverty.


ΘΕΜΑ: ...


We must write a song
whatever the words
whatever its rhyme or metre.
And if it's sad,we must make it glad.
And if it's sweet,we must make it sweeter.


ΘΕΜΑ: ...


True friends have always time to spare
a word to pass,a thought to share.

ΘΕΜΑ: ...


Πιστεύω στο τραγούδι που άκουσα προχθές
να τραγουδάει κάποιο παιδί στο δρόμο
φαντάζομαι τη μαγεία της στιγμής
όταν ο φίλος σου σε ακουμπάει στον ώμο.

Αισθάνομαι τη γη να κάνει κύκλους
γύρω απ'τον ήλιο και τον εαυτό της
και βλέπω στο όνειρό μου κάθε βράδυ
πως όλοι την αλλάζουν για καλό της.

Μα όλα τα προβλήματα του κόσμου
είναι αυτά που τη μέρα σκοτεινιάζουν.
Μακάρι να μπορούσαν μια στιγμή
να ακούσουνε και αυτούς που αναστενάζουν.

Μακάρι γενικώς τα πάντα να ήταν
τα αντίθετα ακριβώς από ότι τώρα.
Τα δάκρυα να σβήνανε στον ήλιο
τον πόνο να εξαφάνιζε η μπόρα...



ΘΕΜΑ: You don't even know who I am


She left the car in the drive-way
she left the key in the door
she left the kids at her mama's
and the loundry upon the floor.

She left her ring on her pillow
right where it wouldn't be missed
she left a note in the kitchen
next to the grossery list.

And said "you don't even know who I am
you left me a long time ago
you don't even know who I am
so what do you care if I go".

He left the ring on the pillow
he left the clothes on the floor
and he called her to say he was sorry
but he couldn't remember what for.

So he said "I've been doing some thinking
I've been thinking that maybe you're right.
I go to work every morning
and I come home to you every night".

"And you don't even know who I am
you left me a long time ago
you don't even know who I am
so what do I care if you go..."


ΘΕΜΑ: She'd give anything


She's waiting,for someone who could turn her life around
for someone who could make her feel the way she used to feel
...but he never comes...

She's daiting,but noone that she cares to talk or dance
and all the flowers in the world,don't matter much
...what she wants is love...

She'd give anything and everything,to fall in love
just this one time she'd like to find.what she's been dreaming of
she can find someone to hold her but that wouldn't be enough
'cause she'd give anything...to fall in love.

Now,she's waiting,just like she'd rather be,someplace else
staring cross the bar,lost in herself
when the others come...


She's gonna keep on making wishes
she's gonna keep on being strong
she won't settle for less than true love
she's gonna keep on holding on...


ΘΕΜΑ: Αν


Αν ήμουν δέντρο θα'σουν τα φύλλα μου
αν ήμουν ρυάκι θα'σουν η πηγή μου
αν ήμουν μέλισσα θα'σουν το μέλι μου
μα είμαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ και είσαι η ζωή μου...


ΘΕΜΑ: ...


Την αληθινή αγάπη λίγοι έχουν καταλάβει.
Είναι μέσα στη καρδιά σου μία φλόγα που ανάβει.

Αμα είναι δυνατή,καίγεσαι,πονάς και κλαις.
Αμα όμως δεν υπάρχει την λέξη"αγάπη"μην τη λες.

Είναι μόνο για όλους όσους στη ψυχή είναι πληγωμένοι
και ο καθένας τη δική του με λαχτάρα περιμένει...



ΘΕΜΑ: Μια φωτιά


Τις σκέψεις μου μαύρισε...
η ίδια φωτιά...
που την καρδιά μου έκαψε...
Πάντα πίστευα στον Έρωτα
μέχρι που κατάλαβα πως μόνο στην Αγάπη...
δεν υπάρχει ομορφιά και ασχήμια

[Xenios]

Η λύτρωση

Με τρυπημένο το κορμί, ζει μέσα στο σκοτάδι
κι ένα μαστίγιο του δίνει το πικραμένο χάδι
αλυσίδες ακούει και φίλους που σπαράζουν
γέλια φρικτά και φωνές να τους χλευάζουν
εδώ και μέρες τον ξυπνά ένα φως μισητό
που βίαια τα μάτια του ανοίγει
κι αυτά ομίχλη βλέπουν και οράματα
και κάποιους άλλους να βάζουν τα κλάματα
κι ένα τσιγάρο ξαφνικά τον καίει
ακούει μιαν άνανδρη φωνή κάτι να λέει
μα δεν δίνει σημασία δεν κοιτάζει
το μαστίγιο χτυπάει ξανά και ξανά
την μάζα του πόνου... την μάζα που αλλάζει
συναισθήματα και σκέψεις για εχθρούς και για φίλους
σε ένα παραλήρημα γνωστό για μια εικόνα του Χριστού
που στον τοίχο κρεμασμένος, απελπισμένος, ξέρει...
και γνέφει καθώς περνούν αυτοί που έχει φέρει
ένας ένας σε μιαν ατέλειωτη σειρά
φίλοι του, συγγενείς κι αγαπημένη
τον αγκαλιάζουν, τον φιλούν και φεύγουν
κι αυτός χαιρετάει στρατιωτικά
μα μαζί τους ποθεί μακριά απ'την κόλαση να τρέξει
το μαστίγιο του γνέφει όχι, μα αυτός τα καταφέρνει...
σπάζει τα δεσμά, ο κρατούμενος απεβίωσε, η ώρα έξι.



ΘΕΜΑ: Σκάψε..


Σκάψε..
έχεις δρόμο ακόμα μπροστά σου
μέχρι να μπορέσεις να θάψεις
κάθε σου συναίσθημα
καταραμένο ον..
Άνθρωπε
Σκάψε..
φώναξε και ούρλιαξε αν αυτό
μπορεί λίγο να σε ησυχάσει
φτιάξε κάτι όμορφο
και χάλασε το
σαν Θεός
Σκάψε..
Κάπου εδώ έθαψες προχτές
τις σκέψεις τις μακάβριες
γιατί αυτό που έχασες
ήταν μια ωραία
αγάπη..
Σκάψε..
και τελικά αντί το είναι σου
να θάψεις και τις σκέψεις
σου στο φως να βγάλεις
τάφους φίλων σου
φτιάχνεις..
Σκάψε..
Θάψε με και μένα κάπου κει
γιατί όλα αυτά που κάνεις
προτιμώ να μη τα βλέπω
είναι η αδυναμία
κόλαση..
Σκάψε..
Και θάψε με βαθιά στη γη
την παρέα σκουληκιών
από την ερημιά της
ανθρωπιάς εγώ
προτιμώ..
Σκάψε φίλε μου.. κι εγώ από κάτω θα σε βλέπω
και θα γελάω.. με την κατάντια της φιλίας σου
Γιατί η δική μου.. αν και θαμμένη.. όχι..
δε θα γίνει τροφή για τα σκουλήκια.
Σκάψε..
Και Κάποτε..
Θα Με Πεις Ακραίο


ΘΕΜΑ: Τί μου είπαν....


Κάπου άκουσα ότι η αγάπη βοηθάει
κάθε άνθρωπο να βρει την ευτυχία.
Κάποιος μου είπε ότι η καρδιά του ζητάει
γι'αυτήν να γραφτεί μια νέα ιστορία.

Μια φορά έτυχε στο δρόμο να δω
ένα ζευγάρι πιασμένο χέρι-χέρι.
Κοίταξα τότε ψηλά στον ουρανό
και έφεγγε γι'αυτούς το πιο λαμπρό αστέρι
.

Ετσι λοιπόν βρέθηκα να πιστεύω
κι εγώ πως θα ένιωθα κάποτε αυτό.
Πως όλα θα φάνταζαν ασήμαντα για μένα
και όλος ο κόσμος αυτός και εγώ.

Ολοι παρέλειψαν όμως να μου πούνε
κάτι που όσο τα άλλα ακριβώς μετράει.
Κάτι που αργά,μόνη μου είδα.
Κανείς δε μου είπε ότι η αγάπη πονάει...



ΘΕΜΑ: "Poetry"


Καινούργια μέρα
ξημερώνει μακριά σου
και δεν μπορεί
να ξεθωριάσει τη θωριά σου

ποιός το περίμενε
ποιός πίστευε φαντάσου
πως θα χώριζαν τα όνειρα μου
απ'τα δικά σου.


ΘΕΜΑ: Ειπες...


Ειπες πως θα ειμασταν παντα μαζι...
σαν την βαρκα και τον μολο
δεμενοι με της αγαπης το σκοινι
ομως τελικα τα καταφεραμε...
εγω εσυ και της ζωης το κυμα
το σκοινι σπασαμε και την αγαπη
στο βυθο την φεραμε.
Akraios



ΘΕΜΑ: Δεν ενιωσε ανθρωπος...


Πατερας και Υιος... στα ματια κοιταζοντουσαν...
την σιωπη εσπασε ο Ιησους
και ειπε... Πατερα... Δεν ενιωσα ποτε μου ανθρωπος...
Ο Παντοδυναμος τον κοιταξε...
Σε εστειλα στη γη... με ανθρωπινη μορφη... με ανθρωπινα συναισθηματα κι
αισθησεις... εκλαψες, γελασες και πονεσες... γεννηθηκες πεθανες και
αναστηθηκες... δεν νομιζω να ξεχασα κατι...
Κι ο Ιησους χαμηλα κοιταξε... και ειπε
ολα αυτα που ειπες εκανα... μα κατι ξεχασαμε...
κατι που με εμποδισε να λεγομαι ανθρωπος...
Δεν ερωτευτηκα...
Akraios...



ΘΕΜΑ: Και αυτό για σένα


Δε βρίσκω λόγια,δε βρίσκω στίχους
δε ξέρω πώς,δε ξέρω γιατί
γλυκιά μου.
Κλεισμένη τώρα στους τέσσερις τοίχους
θέλω να δω τί αληθινά θέλει
η καρδιά μου.

Να σε δει,να σε ακούσει
να σου μιλήσει,να σε αγγίξει
να σε νιώσει

ή να μείνει εκεί που είναι
και το μαρτύριο που περιμένει
να μην γλυτώσ
ει;

Αφού μου λείπεις,αφού χρειάζομαι
την αγκαλίτσα και το χάδι
την συμβουλή.

Χωρίς εσένα δίπλα,Ελενίτσα
βλέπω σκοτάδι,λουλούδι σε κάποια
ξεχασμένη αυλή.

Μία κασσέτα,φωτογραφίες
και κάποια γράμματα που είχες στείλει
πολύ παλιά
είναι ό,τι έχω και δεν έχω από σένα
θησαυρός ανεκτίμητος,λίθος πολύτιμος
μια ζω
γραφιά...

Γιατί λείπεις;
Πώς έφυγες έτσι;
Εξήγησέ μου....
Σου μιλάω.Μ'ακούς;
Σ'αγαπάω.Το ξέρεις;
Απάντησέ μου...




Την ψυχη μου κυβερνα το ιδιο μαυρο
που τα ρουχα μου εβαψε...
Ορκο σιωπης σημερα η πρωτη μερα,
ειθε η ψυχη που μ'αγαπησε
να τον σπασει...
προτου σπασει η ψυχη που την αγαπησε



ΘΕΜΑ: Κρατα μου το χερι (Στιχοι τραγουδιου μου)


Το παραμυθι αρχισε μ'εκεινη την πρωτη δοση
η σκονη κρατουσε καλα... για να μην τελειωσει
απο βατραχος που ειμουν πριγκηποπουλο εγινά
και με φιλησες για πρωτη σου φορα...
απο βατραχος που ειμουν... πριγκηποπουλο εγινα...
και με φιλησες για πρωτη σου φορα...

Ξαφνικα το προσωπο σου, στο προσωπο μου ελιωσε...
παραληρημα που αδοξα μου τελειωσε...
ειχα μες την αγκαλια μου... τ'ομορφοτερο πλασμα του κοσμου...
Σε παρακαλω την δευτερη δοση δωσμου...
ειχα μεσ'την αγκαλια μου τ'ομορφοτερο πλα
σμα του κοσμου...
Σε παρακαλω... την δευτερη δοση δωσμου...

Τα φωτα παλι αναψανε στα πιο πλουσια μερη της γης...
τοπια που οταν εισαι μονος ν'αγαπησεις δεν μπορεις...
σε κοιταξα στα ματια... κι η καρδια μου χιλια κομματια...
φεγγοβολησε στο φως του φεγγαριου...
σε κοιταξα στα ματια, κι η καρδια μου χιλια κομματια...
δωστε κι αλλη δοση του παλικαριου...

Μα τοτε τ'ονειρο μου εγινε αγριος εφιαλτης...
της ασπρης σκονης βρεθηκα γλυκαμενος παραβατης...
το ουρανιο τοξο κρυφτηκε και βγηκε η καταιγιδα...
μια δυνατη βροχη μου ξεπλυνε ολα οσα ειδα...
το ουρανιο τοξο κρυφτηκε και βγηκε η καταιγιδα...
κι εγω βρεθηκα πιασμενος σε παγιδα...

Λιγη απ'την ιστορια... εχω να σου πω ακομα...
στης εντατικης το κρυο ασπρο δωμα...
η ψυχη μου εξω απ'το σωμα
και το μυαλο μου ζει σε κωμα...
μα δε θελω να κοπω πια με μαχαιρι...
η ψυχη μου εξω απ'το σωμα...
το μυαλο μου ζει σε κωμα...
μα σε νιωθω... με κρατας απο το χερι...
μα σε νιωθω... με κρατας απο το χερι...
μα σε νιωθω... με κρατας... απο το χερι...

[Xenios]

ΘΕΜΑ: Μην με κοιτάς



Μην με κοιτάς
.............

Μην με κοιτάς, τα μάτια σου καίνε
στάχτη με κάνουν και θα'χουν να λένε
πως άλλο ένα κούτσουρο με μια μόνο ματιά
άσπρη σκόνη έγινε στην άσπλαχνη φωτιά

Μην με κοιτάς, τα μάτια μου κλαίνε
κι ίσως να φταίει η άδολη καπνιά
αυτή που μέσ'απ'την ψυχή μου βγαίνει
ενώ στο βάθος η καρδιά...
καίγεται και μένει...

Μην με κοιτάς, τα μάτια σου μιλάνε
και οι λέξεις σου αυτές... με πληγώνουνε και πάνε
σε ξένους ουρανούς... οπού ευχάριστα περνούν
και σε σοκκάκια άγνωστα την καρδιά μου απατούν

Μην με κοιτάς, τα μάτια μου σωπάσαν
και την φωνή μου έσπασε μια βαθιά σου ανάσα
δεν μου αξίζει να σε βλέπω λυπημένη
φύγε ελεύθερα αν έτσι θα'σαι ευτυχισμένη

Μην με κοιτάς... και μην διαβάζεις στίχους
αν θες η ευτυχία σου να μην κλειστεί σε τοίχους
και ίσως κάποτε από μόνη σου να γράψεις
τις σκέψεις μου για σένα και να ξανακοιτάξεις.

Κι αν με ψάξεις και δεν με βρεις μπροστά σου
για τρία τέσσερα λεπτά σε μια εκκλησούλα στάσου
ενα κεράκι άναψε και κάτσε να κοιτάς...
κι αυτό θα λιώσει... σαν εμένα που ζητάς...


ΘΕΜΑ: O Ερωτάς μου


Ο Ερωτάς μου

Ο Ερωτάς μου είναι ένα άγριο ελάφι πάνω στο ήμερο δυνατό βουνό.
Κάθε που χινόπωρο σφίγγει την καρδιά μου, προβάλλει περίεργο στο ξέφωτο.
Σηκώνει το λαιμό και μ' αγναντίζει.

Γύρω τα δέντρα σιωπούν κι ακούν το βλέμμα του. Εγώ δεν το ακούω, απλά
νιώθω μια ζέστα ν' αγκαλιάζει το χώρο μου. Η γλύκα κι η λαχτάρα
γιομίζουν το κρασοποτήρι μου.
Εις υγείαν.

(Στην καρδιά μου)


ΘΕΜΑ: song (Xαριστικη Βολη)


Χωρις Εσενα
-------------
Δεν μπορω να καταλαβω τι συμβαινει
Τι 'ναι αυτο που μας κραταει μακρια
Φερομαστε λες κι 'μαστε τωρα δυο ξενοι
Ο ενας απ' τον αλλο χωριστα...

Χωρις εσενα ουτε ζω ουτε υπαρχω
Την καταδικη μου υπογραφω
Μονος μια ολοκληρη ζωη
Χωρις εσενα βουβες ειναι τωρα οι λεξεις
Πως σ' αγαπω να με πιστεψεις
Ολα για 'μενα εισαι συ
Οτι και να κανω για 'σενα ειναι λαθος
Οτι και να πω ποτε σου δεν μιλας
Ξερω τωρα πια τι θελεις καταβαθος
Να μη φυγω ξερω πως ζητας...



ΘΕΜΑ: ...


Ζητείται φίλος που να ξέρει να γελάει
ζητείται φίλος με μεγάλη αμοιβή
σπάνιο είδος στον αιώνα που γερνάει
σπάνιο είδος κ' φιλία ακριβή

Ζητείται κάστρο σμιλεμένο με γρανίτη
για να στεγάσω του ανέμου τη γενιά
εκείνο τ' άστρο που το λεν' αποσπερίτη
να το κρεμάσω για λυχνάρι στη γωνιά

Οποιος θέλει να με βρει
να μου στείλει μια γραφή
ταχυδρόμου η θυρίδα
η ελπίδα

Ζητείται χώμα μακριά από την Αθήνα
για να φυτέψω μια τριανταφυλλιά
ζητείται χρώμα από γαρίφαλο και κρίνα
να ζωγραφίσω ένα δάσος με πουλιά

Ζητείται αγάπη που να ξέρει από φεγγάρια
ζητείται αγάπη με του ήλιου τις χαρές
κι όταν τ' απόβραδο θ' ανάβουν τα φεγγάρια
να μην φοβάμαι των ανθρώπων τις πληγές

Οποιος θέλει να με βρει
να μου στείλει μια γραφή
ταχυδρόμου η θυρίδα
η ελπίδα

Ξενοφών Φιλέρης



ΘΕΜΑ: Είσαι Ανάγκη


Είσαι ανάγκη (στίχοι από τραγουδάκι μου)

Θα πω την αλήθεια επιτέλους μια φορά
Σε θέλω, τη νύχτα πεθαίνω μακριά σου

Δεν παίζω πια τη ζωή
Σε θέλω , απλά να το ξέρεις
γιατί είσαι ανάγκη

Πέντε η ώρα πρωί το σώμα τρέμει
Σε ψάχνω δεν είσαι εκεί, η ανάσα μου φεύγει.



ΘΕΜΑ: Καστανοπράσινα Ματάκια


Καστανοπράσινα Ματάκια

Καστανοπράσινα ματάκια
αλλού δεν θα σας βρω
Δύο κρυφά χαμογελάκια
με ρίχνουν στο κενό

χάνω τα λόγια χάνω τις νότες
μαζί σου σαν βρεθω
ομως το ξέρω πως μακριά σου
αν είμαι θα χαθώ

Σου λέω σε θέλω
σου γράφω τραγούδια
εσύ δεν μου μιλάς
κι αν κάνω να φύγω
μου ανοίγεις την πόρτα
και έξω με πετάς!

Καστανοπράσινα ματάκια
αλήθεια θα το πω
αμα δε γίνετε δικά μου
θα αποτρελαθώ:-)


ΘΕΜΑ: λίγο ακόμη




Να με προσέχεις
γιατί έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά
να με αντέχεις.

Μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμη μοναχά

να με προσέχεις..




Έλα κοντά, τον κόσμο κρύψε
τον κόσμο αυτό που μου ζητά πολλά.

Έλα κοντά, μια σπίθα ρίξε
να βγεί απ'τη στάχτη μου ξανά φωτιά.

να με προσέχεις..


Σε εκείνη.

[Xenios]

" Το Μεγάλο Ταξίδι " (200)
*****
Στα μακρινά ταξίδια, ήμουν μόνιμα αρχηγός,
στους κινδύνους, πάντα ήρεμος και λογικός.
Τώρα παροπλισμένος, ένα σήμα προσμένω,
να φύγω για μεγάλο ταξίδι, πόσο το λαχταρώ.
*****
Σε φουρτουνιασμένες θάλασσες να βρεθώ,
λίγο να αισθανθώ, πως ακόμη υπάρχω και ζω.
Απ' το τρελό μπότζι του πλοίου να ζαλιστώ,
και μεσοπέλαγα αν το θέλει η μοίρα να χαθώ.
*****
Με σταματημένο τον χρόνο, αδύνατον πια να μισώ,
αυτά που σαν τρελός λατρεύω και για χάρη τους ζω.
Από ανείπωτα λόγια, μια καρδιά πληγωμένη βαριά
ψάχνει να βρει μια μικρή σπίθα, να ξαναπάρει φωτιά.
*****


ΘΕΜΑ: Στην ακρούλα


Και εκεί που είσαι σίγουρος πως κάποιος δεν υπάρχει
πάνω του να στηριχτείς,να κλάψεις,να ξεσπάσεις
μία παρέα έρχεται με υπέροχα παιδιά
που κάνουνε τον πόνο σου μεμιάς να τον ξεχάσεις.


Μία παρέα με όνειρα,φιλοδοξίες και στόχους
πανέτοιμοι να σου σταθούν και συμβουλές να δώσουν
σε κάνουν να χαμογελάς,να κλαις ή να λυπά
σαι
μα τη φιλία δεν πρόκειται ποτέ να την προδώσουν.

Χρόνια πολλά ακρούλα μου και χίλια ευχαριστώ
για όσο μέχρι τώρα καλό μου έχεις κάνει
και μένα δε μου μένει παρά να υποσχεθώ:
για σένα η αγάπη μου ποτέ δε θα πεθάνει.



AN

Αν μπορείς στον κόσμο τούτο
να περιφρονείς τον πλούτο
κι αν οι έπαινοι τριγύρω
δε σου αλλάζουν το μυαλό...

Αν μπορείς στην τρικυμία
να κρατήσεις ψυχραιμία
κι αν μπορείς και στους εχθρούς σου
ν'απαντάς με το καλό...

Αν μπορείς με μιας να δώσεις
κάθε τι που'χεις κερδίσει
στην καταστροφή ν'αντέξεις
και να βρείς μια νέα λύση...

Αν μπορείς να πειθαρχήσεις
σώμα, πνεύμα και καρδιά,
αν μπορείς όταν σε θίγουν
να κρατάς σιωπή βαθιά...

Αν μπορείς στην καταιγίδα
να'χεις πάντα την ελπίδα
κι'αν μπορείς να συνεχίσεις
κι'όταν σ'έχουν αδικήσει...

Αν μπορέσεις τ'όνειρό σου
να μην γίνει ο χαλασμός σου
κι αν αγάπη συ προσφέρεις
σ'όσους σε έχουνε μισήσει...

Αν μπορείς να μείνεις ίδιος
στην χαρά μα και στη λύπη
κι αν η πίστη στο εγώ σου
μπρός σε τίποτα δε σβύνει...

Αν μιλώντας με τα πλήθη
την συνείδηση δεν χάνεις
κι αν μπορέσεις να πιστέψεις
πως μια μέρα θα πεθάνεις...

Αν ποτέ δεν σε ζαλίσει
του θριάμβου το κρασί,
κι αν σε ψέματα των άλλων
δε λες ψέματα και σύ...

Αν μπορείς με ψυχραιμία
δίχως νεύρα ή δυσφορία
και τα ίδια σου τα λόγια
να τ'ακούς παραλλαγμένα...

Αν μπορείς κάθε στιγμή σου
να'ναι μια δημιουργία
και ποτέ σου να μη δείχνεις
τεμπελιά κι αδιαφορία...

Αν οι φίλοι κι οι εχθροί σου
δεν μπορούν να σε πληγώσουν
κι αν οι σχέσεις με μεγάλους
τα μυαλά δε σου φουσκώσουν...

Αν τους γύρω λογαριάζεις
μα κανένα χωριστά,
κι αν μπορέσεις να κρατήσεις
και τα ξένα μυστικά...

Ε... παιδί μου, μ'όλα αυτά
θα μπορέσεις να τη ζήσεις
όπως πρέπει τη ζωή
θα'σαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ σπουδαίος
και κυρίαρχος στην Γη!...

Ρ. Κίπλιγκ




ΘΕΜΑ: πρΟς το τΕλος


Τι να'ναι αραγε εκει
οπου ενα μαυρο συνοδεύει το λιγο κ' τ'απεραντο
*
Ειναι μια μωβ απόχρωση
θανάτου χρώμα και ζωής
*
Και ειναι μωβ για στην θλίψη της
κανεις μας δεν ξεφεύγει
Είναι απλά η Μοίρα μας
για καθε μας ταξίδι
*
Ακόμα κι οταν όμορφες
στιγμές το συνοδεύουν
*
ποτέ δε διαρκεί πολύ
και φέρει οσμή θανάτου
*
Είναι απο τα πολλά ταξίδια που τελειώνει
Μοιραίο, μάταιο, λευκό
μα παντα κλειδωμένο
σε μια αυλή που πίσω της
μονο σκιές υπαχουν
*
Ειναι λοιπόν το "τέλος"
λέξη κλειδί και θάνατος
που πάντα συντροφεύει
τα μικρά και μεγάλα ταξίδια
της ζωής μας...



ΘΕΜΑ: Στον αδικοχαμένο Νίκο


Σήμερα η καρδιά μου ήταν αλλού
η ψυχή και το μυαλό μου στα μάτια αυτού του παιδιού.
Δύο λεπτά ήταν αρκετά να του πάρουν τη ζωή του
στο τιμόνι και το τζάμι του ψυχρού αυτοκινήτου.

Πες μου τώρα πώς μπορώ να χαμογελάσω
πες μου τώρα πώς μπορώ αυτό να ξεχάσω.
Εγώ είμαι ακόμα εδώ και συνεχίζω
μα σκέφτομαι τον Νίκο και δακρύζω.

Δεν βρίσκω λόγια να πω,δεν υπάρχουν
αυτό που νιώθω μέσα μου είναι τόσο πικρό.

Θέλω να φωνάξω σ'όποιον δω μπροστά μου
"έφυγε και εγώ είμαι ακόμα εδώ".

Νίκο μου αυτό είναι για σένα
ένα τραγούδι με αγάπη από μένα.
Εύχομαι τώρα από κάπου να μας κοιτάς
και να χαμογελάς...

ΘΕΜΑ: Το λάθος-Ανώνυμο


Μικρό ταξίδι μέσ'τη ζωή,σε λίγο χάνεται,σβήνει η πνοή.
Τρύπα στη φλέβα,πόνος,καημός,ήλιος που έμεινε δίχως το φως.

Λόγια πικρά,λόγια σταράτα,δίνει η "κόλαση" μαχαίρια στα νιάτα.
Μείνε,αγωνίσου υπάρχει ζωή.Φίλε κρατήσου,υπάρχεις εσύ.

Σε κάποια πόλη,σε κάποιο σχολείο,έμεινε μόνο του ένα θρανίο.
Τ'αγόρι προχώρησε,έκανε λάθος,αγάπη δεν ήτανε,ήτανε πάθος.

Κορίτσι κρατήσου,υπάρχει ζωή.Αγόρι θυμήσου,υπάρχεις εσύ.
Κι αν κάποτε νιώσεις βαθιά πικραμένος,μην κάνεις το λάθος,θα βγεις
προδωμένος.

Φίλε κρατήσου,υπάρχεις εσύ.Υπάρχει έρωτας,φιλία,ζωή.
Φίλε θυμήσου,είναι ένα αγκάθι.Μίλα για όνειρα κι όχι για λάθη.



ΘΕΜΑ: Active Member 1 απάντηση


Κοιτάω ξανά τριγύρω
κι όλα μοιάζουν ξένα
και να τ' αγγίξω δεν μπορώ
είναι καλά κρυμένα

Κοιτάω τα σύννεφα
και σκέφτομαι ταξίδια
μα προορισμός ολα τα γκρίζα
στην ψυχή μου είν' ίδια

Γι' αυτό τα μάτια χαμηλώνω προς τη γη
και σε καλό μου πάλι να μου βγεί
γιατί κι αυτό το χώμα τώρα που πατάω
δεν φταίω εγώ, δεν μ' έμαθαν να τ' αγαπάω

Μονάχα σύμβολα τριγύρω και εικόνες
Μασσόνοι στο σκοτάδι να στήνουνε κανόνες
μια έμονη ιδέα και μιά φοβία
μήπως ποτίσει το μυαλλό μου με στημένη βία

Λόγια πολλά και δεν αντέχω πια
που είναι η πατρίδα μου εκείνη η γλυκιά
που έχει στην πέτρα χαραγμένο λέει το φως
λες την ξέχασε για πάντα ο Θεός ;

Και νιώθω πρόσφυγας εδώ που έχω γεννηθεί
σαν τους προγόνους μου εδώ έχω στηθεί
για να ξεπλήνω τύψεις και υποσχέσεις να εκπληρώσω
πόσο ακόμα θα πληρώσω ;

Εχω σημάδια προσφυγιάς
και το γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπο μου
έχω τον πόνο αδερφό κι ένα όνειρο κρυφό
για φυλαχτό μου

Κάτω απ' τον ήλιο χωρίς φως
για μένα γκρίζος ο ουρανός
κι όμως υπάρχω
παίρνω κουράγιο, τραγουδώ
για όλα αυτά που αγαπώ
χωρίς να τα 'χω

Ολα κρατάν' καλά κι ο πόνος μεγαλώνει
κι ο φόβος τ' όνειρο μου συνέχεια πληγώνει
κάνοντας ακόμα πιό βαθιά την μοναξιά μου
στον τόπο αυτό που δανεική είναι κι η χαρά μου

Στον τόπο αυτό που τα δάκρυα μοιάζουν δώρα
και σκεπασμένη μένει η αλήθεια απο το τώρα
έχω πολλούς να νοιάζονται για 'μένα
μα όλα τα λόγια μένουνε θαμμένα

Γιατι οι σκιές είναι τριγύρω μου πολλές
να βασανίζουν το μυαλλό μου με το χτες
γνωστές εικόνες παλλιές ελπίδες
μητέρα η πατρίδα κι ας μην την είδες

Κι ας μην σ' αγκάλιασε ποτέ, κοντά της έλα
κλείσε τα μάτια στα χτυπήματα και γέλα
είν' ιερός, μας λένε πάντα, ο σκοπός
και για να νιώσουμε το φως
πρέπει να κάνουμε συνέχεια υπομονή
για ένα μέλλον λέει καλό που θα φανεί
μας τους βαρέθηκα όλους
που να 'ναι ο Θεός ;
λες να 'ναι πρόσφυγας κι αυτός... ;

Εχω σημάδια προσφυγιάς
και το γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπο μου
έχω τον πόνο αδερφό κι ένα όνειρο κρυφό
για φυλαχτό μου

Κάτω απ' τον ήλιο χωρίς φως
για 'μένα γκρίζος ο ουρανός
κι όμως υπάρχω
παίρνω κουράγιο, τραγουδώ
για όλα αυτά που αγαπώ
χωρίς να τα 'χω.

Σπηλιές ψυχρές και σκοτεινές
συνάντηση στο διάβα μου,
και λυπημένες προσευχές
σκεπάζαν την λαμπάδα μου.

Με μία χούφτα όνειρα,
φτωχά, τσαλακωμένα
στου χρόνου το αιώρημα
αναζητώ και τέρμα.

Γυρίζω πίσω νοσταλγώ
τρέχω μπροστά φοβάμαι.
Σ' όμορφο όραμα ξυπνώ
και σε κακό κοιμάμαι.

Σαν σπουργιτάκι ακούγομαι
αν πάω να φωνάξω
απ' την βροχούλα πιάνομαι
να κρατηθώ να κλάψω.

Ένα δισάκι από "γιατί"
παρέα μου μονάχη
κι ένα ματσάκι γιασεμί
για μυρωδάτο δάκρυ.

Μέσα από την πόρτα της
ψυχής αφού ξαναπεράσω,
από την κλειδαρότρυπα
του ουρανού θα ψάξω,

για μάτια χαμογελαστά
και γνώριμες φωνούλες
για μυστικά ψιθυριστά
που δίνουνε φτερούγες,

στις πλάτες που λυγίσανε
απ' της ζωής την μάχη,
κι από θλιμμένα βότσαλα
θα ξαναγίνουν βράχοι.