Κ. Παπούλιας: Η κρίση ανέδειξε την πολιτική αδυναμία της Ευρώπης

[Xenios]

Στην πολιτική αδυναμία της Ευρώπης, η οποία αναδείχθηκε μέσα από την οικονομική κρίση, αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τη σημερινή του συνάντηση με τον Πρόεδρο του ΕΒΕΑ, Κωνσταντίνο Μίχαλο, και τους Προέδρους και Αντιπροέδρους της Ευρωπαϊκής Λέσχης Επιμελητηρίων.

Στην πολιτική αδυναμία της Ευρώπης, η οποία αναδείχθηκε μέσα από την οικονομική κρίση, αναφέρθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τη σημερινή του συνάντηση με τον Πρόεδρο του ΕΒΕΑ, Κωνσταντίνο Μίχαλο, και τους Προέδρους και Αντιπροέδρους της Ευρωπαϊκής Λέσχης Επιμελητηρίων.

«Εμείς οι Ευρωπαίοι κάναμε ένα λάθος. Δεν σταθεροποιήσαμε και δεν επαυξήσαμε την πολιτική δύναμη της Ευρώπης, για να προστατευθούμε από την επέλαση των οικονομικών κέντρων και των τραπεζών», σημείωσε ο Κάρολος Παπούλιας.

Σχολίασε ακόμη πως «ποτέ άλλοτε στα τελευταία χρόνια η οικονομία δεν ήταν το Α και το Ω της συζήτησης, για το μέλλον των κοινωνιών μας» και αναφέρθηκε στον Χέλμουτ Σμίντ, ο οποίος υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, αλλά, όπως είπε ο Πρόεδρος, «δεν προέβλεψε την πολιτική αδυναμία της Ευρώπης».

Αναφερόμενος στην κρίση που περνάει η Ελλάδα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τόνισε ότι δεν πρόκειται για ελληνική κρίση και υπενθύμισε τις δηλώσεις του Διοικητή της Bundesbank, Αξελ Βέμπερ για αύξηση του ποσού που είναι διαθέσιμο στον μηχανισμό, σε περίπτωση που χρειαστεί να ενταχθούν σε αυτόν και άλλες χώρες.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Σχόλιο : Ποτέ δεν συμφώνησα πιο πολύ μαζί σου, αγαπητέ Πρόεδρε, όσο τώρα.
Μέχρι το 2008, κανείς δεν ήξερε τίποτα, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, ότι μια κρίση αξιοπιστίας και έλλειψης ρευστότητας σε δύο τράπεζες των Ηνωμένων Πολιτειών, ήταν ικανές να συγκλονίσουν, την παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Όταν το 1976, σε μία διάλεξη, στο LSoE, ο Paul Samuelson, απευθυνόμενος κυρίως σε ξένους μεταπτυχιακούς, παρακίνησε να μην μεταφέρουν κατά γράμμα στις χώρες τους, όσα μάθαίναν εκεί (Βρετανία) ή στις ΗΠΑ. Να εφαρμόσουν στις οικονομίες των κρατών τους, αυτά που πρέπουν για τις ανάγκες του κάθε κράτους.

Δεν κατάλαβα καλά τότε, πόσο σπουδαία και προφητικά πράγματα είπε, ο μέγας θεωρητικός της μακροοικονομίας.

Αυτό δεν το έκαναν ποτέ πράξη, οι έχοντες την ευθύνη των οικονομικών υπουργείων. Προσπάθησαν να εφαρμόσουν ξένες συνταγές και απέτυχαν παταγωδώς.

Η κρίση του 2008 και του 2009, δεν ήταν Ελληνικό φρούτο και δεν ήταν θέμα 3-4 χρόνων, αλλά δεκαετιών ολόκληρων.
Η Ιρλανδία, με φορολογία στο 12.5%, είχε γίνει ο παράδεισος των επενδύσεων. Βαριά βιομηχανία, μεταποίηση, τα πάντα εγκαταστάθηκαν εκεί.

Η Ισπανία, με βαριά βιομηχανία, αλλά ακόμα και η Πορτογαλία και η ακόμα περισσότερο Ιταλία, ήταν χώρες με σοβαρή οικονομία, λύγισαν και εκεί δεν τους έφταιγε, μια κυβέρνηση 3 χρόνω.

Ποιος αμφιβάλει ότι θα έπρεπε να είχε επιβληθεί το λιγότερο κράτος; Εδώ το 1981, όταν σε όλη την Ευρώπη ο Θατσερισμός, ιδιωτικοποιούσε τα πάντα, στην Ελλάδα, έκαναν κρατικοποιήσεις και στην συνέχεια κλείσιμο όλης της μικρής αλλά βαριάς βιομηχανίας που είχε η χώρα μας.