Κέλομαι σε

[Endelva]

Κέλομαι σε

Μ’ άφησες με εικόνες από μαλλιά ξανθωπά κυμματιστά στα μάτια,
μ’ άφησες να κοιτώ με λαχτάρα τα κοριτσάκια που τά ‘χουνε λυμμένα τούτα τα μαλλιά
και δεν ξέρουν τους κόμπους και την ψυχή που δένεται.

Την ξέρεις καλά συ τη σιωπή·
την παίζεις στα δάκτυλα τα τόσο επιδέξια,
σύμμαχο την έχεις
δυνατό και φοβερό,
με μεγάλα τα μάτια.

Βουλωμένα τ’ αυτιά σου απ’ τη χάρη και την ομορφιά,
τι ν’ ακούσεις;

Κέλομαι σε...

Τι ν’ ακούσεις;
Βλέπω τα ημερολόγια που γεμίζουν τα δίχτυα των ψυχών της δεύτερης χιλιετίας
να μιλούν στους απόντες,
και τρέμω και σκοτεινιάζω,
και τρέμω και κλαίγω,
και βλέπω και τους άλλους να κατατρώγονται οι σάρκες τους
και να διαλέγουν την οργή αντί τα δάκρυα,
και τι να πω;
Να πω πως λάθος πράττουν που γίνοντ’ αιχμηροί σαν γίνεται ο κόσμος γύρω συμπαγής,
για να μπαίνουν;

Κέλομαι σε...

Απ’ αυτόν που κατάλαβε τα βάθη και τα σκοτάδια μου
και τους φάρους και τις σκάλες μου
και τα στριφνά τα μονοπάτια μου
δεν περίμενα,
δεν περίμενα τούτα τα τ’ αγκάθια.

Λευκή θα με κάνεις, διάφανη θα με κάνεις·
διάφανη να περνάν όλα από μέσα ως ευχήθηκα,
και μήτε να σ’ ευχαριστήσω δεν θα μπορώ
μια που συχνάζεις στα ελαφρυά και στα εύκολα.

Κέλομαι σε...

Οι που δεν καταλαβαίνουν δεν είναι κίνδυνος –
εμείς είμαστε.

~

[24-2-2007, UK.]

Αταλάντη Αντωνίου

[papa]

εξοχο!!
θα ηθελα να δω ομως και την "λιγη ελπιδα στο τελος"
και "τα της χαγης" to mention only theese so far
keep up the good work
ξερω ξερω ειμαι ενα αχορταγο τερας