Η ψαριά του καλοκαιριού

[Xenios]

Η εφημερίδα τα Νέα, έχει ένα καθημερινό αφιέρωμα στα ψάρια του καλοκαιριού και το πόσο καλό κάνουν στην διατροφή μας και την υγεία μας.



Η ΣΑΡΔΕΛΑ
Ευαίσθητη και φοβιτσιάρα...

Αν είχε φωνή, θα κλαψούριζε απ΄ την τρομάρα της! Γιατί η σαρδέλα δεν αποτελεί θρεπτικότατο έδεσμα μόνο για τον άνθρωπο αλλά και για όλα τα μεγαλύτερά της ψάρια, έτσι που όταν την πάρουν στο κυνήγι, πάνω στην τρομάρα και την απόγνωσή της πηδάει πάνω στις προβλήτες και στις ακτές για να γλιτώσει! Αυτό δεν είναι η μόνη ιδιοτροπία της σαρδέλας, που έχει τρία στα τρία ρεκόρ, δηλαδή φθηνή να την αγοράσεις, αφάνταστα νόστιμη και ασύγκριτα πλούσια σε θρεπτικά συστατικά. Η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητά της είναι ο τρόπος που κινείται: κάθετα! Αν βρεθείτε με τη μάσκα στον βυθό, δεν θα την πετύχετε σχεδόν ποτέ να σας προσπερνάει ούτε να έρχεται κατά πάνω σας. Απλώς θα τη δείτε ξαφνικά να βυθίζεται μπροστά σας ή να αναδύεται σε πιο επιφανειακά νερά.

Η κάθετη μετακίνηση της σαρδέλας φαίνεται πως έχει σχέση με το φως του ήλιου που πέφτει στο νερό. Τις πρωινές ώρες μέχρι τις 12 το μεσημέρι, η σαρδέλα βρίσκεται στο μεγαλύτερο βάθος. Εκτιμάται ότι μπορεί να φθάσει μέχρι και τα 180 μέτρα, όμως συνήθως περιορίζεται στα 60- 70 μέτρα, ανάλογα και με την περιοχή όπου ζει. Στη συνέχεια, και μέχρι το απόγευμα, παραμένει στα μεγάλα βάθη και όταν οι ακτίνες του ήλιου λιγοστεύουν τότε αρχίζει την κάθετη ανάδυση. Οι σαρδέλες ζουν σε όλη την Ελλάδα, από τον Αμβρακικό Κόλπο στο Ιόνιο μέχρι τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου. Η σαρδέλα Καλλονής Λέσβου είναι ξακουστή για τη νοστιμιά της.

Η σαρδέλα είναι από τα μικρότερα ψάρια που πιάνουν οι ψαράδες και την απολαμβάνουμε χειμώνα - καλοκαίρι. Το μήκος της αρχίζει από τα 10 εκατοστά και συνήθως δεν ξεπερνά τα 20. Το κεφάλι της είναι τριγωνικό και τα μάτια της μεγάλα και λαμπερά. Η ράχη της έχει γαλαζοπράσινο χρώμα και τα μήκος των πλευρών της υπάρχει μια θαλασσιά ζώνη.

Είναι ένα ψάρι με αρκετές ευαισθησίες και η κυριότερη έχει να κάνει με τη θερμοκρασία του νερού. Στο Βόρειο Αιγαίο, για παράδειγμα, όπου ζουν μεγάλοι πληθυσμοί σαρδέλας, διαπιστώθηκε πρόσφατα στο πλαίσιο έρευνας ότι το 70%- 80% των ψαριών προτιμούν νερά με θερμοκρασίες από 12 έως 17 βαθμούς Κελσίου χειμώνα- καλοκαίρι. Στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αναπαράγεται από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Ιούνιο και τρέφεται συνήθως με ζωοπλαγκτόν, δηλαδή κωπήποδα και μικρά καρκινοειδή.

Πηγή : Τα Νέα

[Xenios]

ΤΟ ΛΥΘΡΙΝΙ
Ο «λόρδος» του βυθού

Πολλοί θα ζήλευαν τους τίτλους... ευγενείας του λυθρινιού! Ανήκει στη συνομοταξία των Χορδωτών, στην ομοταξία των Οστεϊχθύων και στην κλάση των Ακτινοπτερύγων. Ταυτοχρόνως του έχει απονεμηθεί το παράσημο της τάξης των Περκόμορφων και βεβαίως της οικογένειας των Σπαριδών. Ενα τέτοιο ψάρι δικαίως είναι περιζήτητο, νοστιμότατο και με μεγάλη εμπορική αξία. Αλλά δεν είναι μόνο τα ράσα που κάνουν τον παπά. Η... αρχοντιά του λυθρινιού φαίνεται και από τους τρόπους του. Για παράδειγμα, το τι τρώει και πώς. Οι ψαράδες που προσπαθούν να το γραπώσουν με μονάγκιστρο, ξέρουν ότι το δόλωμα πρέπει να είναι φρέσκο, κατά προτίμηση ζωντανό και όχι συνεχώς το ίδιο.

Το λυθρίνι έχει αδυναμία στο μικρό καραβιδάκι, αλλά ακόμη και όταν πεινά, δεν καταπίνει με λαιμαργία το δόλωμα. Το τυπικό, αργό, διακριτικό και φλεγματικό τσίμπημα στο δόλωμα, υποδεικνύει την ανατροφή του ψαριού. Αλλωστε είναι σε όλους γνωστό ότι το λυθρίνι, ακόμη και όταν μόνο του αναζητά την τροφή, διαλέγει πάντα τα καλύτερα και θεωρείται καθαρό ψάρι.

Τρέφεται με βενθικά ασπόνδυλα και μικρά ψάρια, ενώ επίσης δεν κρύβει την προτίμησή του στα μαλάκια, τα οστρακοειδή και τα εχινόδερμα. Το λυθρίνι κινείται συνήθως σε βάθος από 20 έως 100 μ. αλλά αν παραστεί ανάγκη μπορεί να βρεθεί και σε βάθος μεγαλύτερο των 200 μ. Ο βραχώδης, αμμώδης και λασπώδης βυθός δεν του κάνει καμία διαφορά.

Το χρώμα του τείνει προς το ροζ και γίνεται κόκκινο κάτω από τα βράγχια. Το μήκος του μπορεί να φθάσει και τα 60 εκατοστά, πράγμα κάπως σπάνιο, αλλά τα λυθρίνια που συνήθως αλιεύονται στο Ιόνιο και το Αιγαίο έχουν μέσο μήκος 25 εκατοστά. Πολλές φορές, στα δίχτυα πιάνονται και μικρότερα λυθρίνια, που κυρίως κατοικοεδρεύουν στα πιο επιφανειακά νερά. Εχει επίσης παρατηρηθεί ότι τα μικρά σε ηλικία λυθρίνια προτιμούν τις ακτές.

Η αλήθεια είναι ότι ανάλογα με την περιοχή που ζει, το λυθρίνι, μπορεί να έχει και ορισμένες μικρές εμφανισιακές διαφορές. Στις Κυκλάδες και τον Παγασητικό Κόλπο, βρίσκεται το πελαγίσιο λυθρίνι που έχει μια στενή μαύρη κηλίδα στα πλευρικά του πτερύγια. Ισως για τον λόγο αυτό, ανάλογα με τις περιοχές που αλιεύεται, το αποκαλούν και με διαφορετικό όνομα: μερτζάνι, λεθρίνι, λυθρινάρι, κ.λπ.

Είναι ψάρι ερμαφρόδιτο (πρωτόγυνο) που σημαίνει ότι ξεκινάει ως θηλυκό και στην πορεία αλλάζει φύλο και γίνεται αρσενικό. Η ολοκλήρωση της αλλαγής του φύλου γίνεται σε ηλικία τριών ετών όταν το μήκος του ψαριού δεν ξεπερνά τα 17 εκατοστά. Η αναπαραγωγική του περίοδος διαρκεί συνήθως από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο

Πηγή : Τα Νέα

Σχόλιο : Έχω μια προσωπική εμπειρία με τα λυθρίνια, που αποδεικνύει ότι όταν τα πιάσει η ... λόρδα δεν είναι τόσο λόρδοι

Πριν αρκετές δεκαετίες, με μια μικρή μεταλλική βάρκα με κουπιά, είχαμε πάει με ένα θείο μου από το Καβούρι στις Φλέβες για ψάρεμα. Ξεκινήσαμε στις 4:30 τα ξημερώματα και ψαρεύαμε μέχρι τις 10 το πρωί, με καθετή και με ελάχιστα ψάρια. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε και έριξα την πετονιά μου για να την ξεμπλέξω... Στα περίπου 20 μέτρα, την νοιώθω να σπαρταράει ... φωνάζω του θείου μου να ρίξει στα 20 .... Μέσα σε 45 λεπτά, βγάλαμε 5 κιλά λυθρίνια, μεσαίου μεγέθους.

Δάγκωναν το αγκίστρι, ακόμα και χωρίς δόλωμα, κάτι παρόμοιο δεν μου έχει ξανατύχει ποτέ.

[Nelly]

Πάντως, έτσι όπως μας τα παρουσιάζεις, να πλέουν αμέριμνα στα γαλάζια νερά και με τις πληροφορίες που μας δίνεις για το πώς ζουν, μας οδηγείς -άθελά σου- να εντάξουμε, άτυπα, το νήμα στο κλαμπ "οι φίλοι μας τα ζώα" και όχι στο "gourmet".

Μια φορά, ήμουν μικρή, ο πατέρας μου είχε φέρει σπίτι ένα μεγάλο ψάρι που σπαρταρούσε. Όταν το είδα μισοζωντανό, πήρα μια λεκάνη για τα ρούχα, τη γέμισα νερό κι αλάτι και το έβαλα μέσα για να το φέρω στα ίσα του. Όταν σταματούσε να κινείται, το έσπρωχνα απαλά με το χέρι για να αφυπνιστεί. Δεν άντεξε πολύ. Το τι κλάμα έριξα και τι απογοήτευση ένιωσα εκείνο το μεσημέρι...

[palsar]

Αρχική Δημοσίευση από Nelly . Όταν σταματούσε να κινείται, το έσπρωχνα απαλά με το χέρι για να αφυπνιστεί. Δεν άντεξε πολύ. Το τι κλάμα έριξα και τι απογοήτευση ένιωσα εκείνο το μεσημέρι...

Ήταν νόστιμο τουλάχιστο ;

[Nelly]

Αρχική Δημοσίευση από palsar Ήταν νόστιμο τουλάχιστο ;