Παιγνίδια δημιουργίας

[Xenios]

Παίρνω αφορμή με αυτά που βλέπουν τα παιδιά για να ρωτήσω, με τι παίζουν σήμερα τα παιδιά;

Δεν είμαι γονιός και δεν ξέρω, αλλά εγώ θα τα οδηγούσα σε παιγνίδια δημιουργικά ανάλογα με την ηλικία, παιγνίδια κατασκευών, lego για μωρά και όσο προχωρούσε θα τους ανέβαζα επίπεδο, θα έφτανα στο Meccano, πλαστικό στην αρχή σιδερένιο στην συνέχεια. Να νοιώσει την χαρά της δημιουργίας, να μην έχει το αποτέλεσμα έτοιμο, να μάθει ότι για να απολαύσεις θα πρέπει να το δημιουργήσεις.

Αυτό το ξέρω, βέβαια καλά εκ πείρας, στα χρόνια μας τα παιγνίδια ήταν είδος σε ανεπάρκεια. Εκτός από κάτι κουρδιστά, τις μπίλιες και τις σβούρες, όλα τα άλλα τα φτιάχναμε.

Από ποδοσφαιράκια πάνω σε σανίδες με καρφιά, έως τα ξύλινα πατίνια με τα ρουλεμάν. Τα σεβόμασταν γιατί ξέραμε πόσο κόπο κάναμε για να τα φτιάξουμε. Προσωπικά τόσο πολύ αγάπησα αυτά τα δικά μου παιγνίδια, που τα κράτησα μέχρι σήμερα.

Δημιουργία λοιπόν μαζί με τα έτοιμα παιγνίδια, ξυπνάνε το παιδί, το ωθούν στην ιδέα ότι όλα τα πράγματα φτιάχνονται με κόπο. Του ξυπνάει, κατά την γνώμη μου, τον σεβασμό για όλα τα πράγματα.

Γονείς αν έχω λάθος διορθώστε με.

[Gildor]

Τα λεγκο μου αρεσαν παρα πολυ, και λιμπιζομουν και ταμηχανικα λεγκο αλλα ηταν καπως ακριβουτσικα.

Επισης ειχα τρελα με κατασκευες που ειχαν καποια παιδικα περιοδικα (κυριως με λαμπακια και συρματα)

Αυτος ισως ειναι και ο λογος που πετουσα σε αναλογα μαθηματα (φυσικη 2ας λυκειου, λογικες πυλες κλπ) εγω, ο τριτοδεσμιτης

Δυστυχως δεν εξελιχτηκα σε γκατζετακια-μαστροχαλαστη στη συνεχεια

[Xenios]

Μου έκαναν δώρο σε μεγάλη ηλικία ένα μεγάλο Meccano (ήμουν 15 ετών). Το έχω ακόμα και τώρα και πριν λίγα χρόνια, το παίζαμε παρέα με τον Papa :-)

Του έχω πάρει και πιο σύγχρονα εξαρτήματα και το πιο αγαπημένο μου είναι να κάνω ένα εναέριο τρενάκι που να διασχίζει όλο το σπίτι μου :-) (Να βλέπετε σπάγγους απλωμένους παντου λες και είμαι έτοιμος να απλώσω μπουγαδα :-)

[fifi]

εμεις οι γονεις φταιμε..να τα καστρα της μπαρμπι,να τα πονι,να τα μοδατα ρουχα τους και τα αξεσουαρ τους!τα οποια τα βαριουνται τα μικρα και θελουν το επομενο πολυ γρηγορα!
και παω στη φολεγανδρο και βλεπω 6 πιτσιρικια να παιζουν με ενα καφασι απο το μαναβη 2 ωρες και να ειναι τρισευτυχισμενα!συμπερασμ� �:τα παιδια φτιαχνουν τα παντα απο το τιποτα!
υπαρχουν βεβαια και παιχνιδια δημιουργικα που αξιζουν πραγματικα,οπως ενα που εφεραν της μικρης μου τα χριστουγεννα που ειχε μεσα 4 ξυλινες κουταλες και τα υλικα για να τις κανεις μαριονεττες,ηταν απιθανο!



και εννοειται βεβαια οτι μολις γυρισα απο τη φολεγανδρο πεταξα ολες τις πλαστικουρες και ανασαναν και το σπιτι μου και τα παιδια μου!!!

[Gildor]

Σας θυμιζω το επεισοδιο του Μπομπ με το κουτι της τηλεορασης :Ρ

[palsar]

Εντάξει, τώρα αρχίζουμε τα δακρύβρεχτα εμείς δεν είχαμε παιχνίδια, φτιάχναμε μπάλες απο κάλτσες και ήμασταν ευχαριστημένοι και τα συναφή. Όταν ήμουν εγώ παιδί, στην δεκαετία του 80 υπήρχαν απ'όλα. Και ηλεκτρικά παιχνίδια , και κούκλες και μπάλες και ότι μπορείτε να φανταστείτε.

Η εντύπωσή μου είναι οτι ο τρόπος που διαθέτουν τον ελεύθερο χρόνο τους τα παιδιά έχει αλλάξει. Μεγάλωσα σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή (κ. πατήσία) αλλά έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Και υπολογιστές υπήρχαν (commodore) και της παναγιάς τα μάτια. Προτιμούσαμε όμως να βγούμε να παίξουμε μπάλα , να χτυπηθούμε, να γυρίσουμε πίσω μέσα στα μαύρα τα χάλια αλλά ευχαριστημένοι και εκτονωμένοι. Και οι γονείς δεν ήταν τόσο προστατευτικοί . Σήμερα για 10 βήματα που απέχει το σχολείο απο το σπίτι πάνε και τα μαζεύουν με το αυτοκίνητο.

Ούτε το ένα άκρο είναι καλό ούτε το άλλο. Θα έλεγα μεγαλύτερη ελευθερία, οπωσδήποτε ναι στα παιχνίδια αλλά με μέτρο. Το όχι δεν είναι κακό. Όταν ζήταγα κάτι και ο πατέρας μου έλεγε όχι , τσαντιζόμουν, στράβωνα, έβριζα! Αλλά η χαρά μου ήταν διπλή όταν λάμβανα κάποιο δώρο. Τα δωμάτια των παιδιών σημερα μοιαζουν με τζάμπο . Δεν ευχαριστιούνται τίποτα.

[Endelva]

Τα παιδιά σήμερα παίζουν με κάτι απαίσια πλαστικά πράγματα. Αν προσπαθήσω δηλαδή να αποστάξω την ουσία των παιχνιδιών που βλέπω στις διαφημίσεις και στα σπίτια των παιδιών βγαίνει αυτό: πλαστικούρα. [Με όλη την έννοια/αίσθηση, όχι μόνο από άποψη υλικου]

Ακόμα και αυτά που έχουν γονείς που ενδιαφέρονται και τους παίρνουν ωραία κατασκευαστικά παιχνίδια, όμορφα, έξυπνα κτλ. συνήθως δεν μπορούν να αντισταθούν στο "μα ο φίλος μου ο Κωστάκης έχει το τάδε..." και στις διαφημίσεις, μου φαίνεται.

Από την άλλη, βέβαια, έχω δει παιδιά να παίζουν με απαίιιισια παιχνίδια, και παραδόξως να τα χρησιμοποιούν δημιουργικότατα [τα παιχνίδια ρόλων δεν τα σταματάει τίποτα, ευτυχώς, παίζουν "ας κάνουμε πως είμαστε λέει..." ακόμα και με Barbie και Action Man].

Εγώ έπαιζα με... βιβλία, κυρίως. Είχα και κούκλες, τις έκανα ήρωες σε εξερευνήσεις σε άγριες ζούγκλες. Ανορθόδοξος τρόπος χρήσης τους, οι άλλες κοπέλες έπαιζαν "τσάι στο σπίτι φίλης". Είχα και επιτραπέζια, διάφορα. Είχα και Lego, και άλλες κατασκευές. Επίσης έκανα χειροτεχνίες και σύλλεγα πράγματα.

Εγώ αν κάνω παιδιά θα παίζω παιχνίδια ρόλων μαζί τους, μάλιστα θα φτιάχνω δικούς μας κόσμους. Θέλω η φαντασία τους να πετάει.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από palsar Εντάξει, τώρα αρχίζουμε τα δακρύβρεχτα εμείς δεν είχαμε παιχνίδια, φτιάχναμε μπάλες απο κάλτσες και ήμασταν ευχαριστημένοι και τα συναφή.

Σας παρακαλώ κύριε μου δεν είναι καθόλου δακρύβρεχτα και μην το αμφισβητείς εγώ γεννήθηκα το 47 μετά από έναν πόλεμο μια κατοχή και κατά την διάρκεια ενός εμφυλίου. Όλα όσα τα είχατε πλούσια την δεκαετία του 80 και 90, εμείς απλά δεν τα ξέραμε.

Η μαγεία της δημιουργίας του παιγνιδιού ήταν η πεμπτουσία του. Τα δικά μας τα χρόνια τα ανέμελα, ήταν ασφαλώς καλύτερα και ποιοτικότερα από τα δικά σας, κακομαθημένα μου :-)

Φυσικά σήμερα τα παιδιά είναι για λύπηση.