Ξενάγηση στο Ζωικό Βασίλειο

[CORSAIR]

Η μικρή αυτή μπλε κουκίδα στο ηλιακό μας σύστημα, ο πλανήτης γη, φιλοξενεί το ανθρώπινο είδος
αλλά και εκατομμύρια άλλα είδη και είναι ο μοναδικός πλανήτης στον οποίο γνωρίζουμε ότι υπάρχει
ζωή μέχρι σήμερα.



Με την Ξενάγηση στο Ζωικό Βασίλειο θα προσπαθήσουμε μέσα από φωτογραφίες και λίγες πληροφορίες
για το κάθε ένα είδος ξεχωριστά να γνωρίσουμε όσο περισσότερα είδη γίνεται και να δούμε τελικά ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε
μόνοι μας σε αυτό το μικρό πλανήτη.




Η ΛΙΣΤΑ ΜΕ ΤΑ ΕΙΔΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕΙ
--------------------------------------------------------------------

(Πατήστε παρακάτω πάνω σε κάθε είδος για να πάτε κατευθείαν στην παρουσίασή του)


1. Λιοντάρι
2. Ερωδιός
3. Πράσινος πύθωνας
4. Ιστιοφόρος
5. Mαύρος πάνθηρας
6. Ίππος ή άλογο
7. Αλεπού
8. Aργυροπελεκάνος
9. Μάντης (Αλογάκι της Παναγιάς)
10. Λύγκας

[CORSAIR]

Το λιοντάρι (Panthera leo) είναι ο βασιλιάς του ζωικού βασιλείου και ανήκει στο γένος Panthera της
οικογένειας των Αιλουριδών.

Τα αρσενικά υπερβαίνουν τα 250 κιλά σε βάρος και στην φύση ζουν περίπου 10-14 χρόνια.

Το λιοντάρι είναι αρπακτικό σαρκοφάγο, έχει δυνατά πόδια, ισχυρό σαγόνι και κυνόδοντες 8 εκατοστών, ενώ μπορεί
να σκοτώσει μεγάλα θηράματα. Ο βρυχηθμός του λιονταριού έχει την μεγαλύτερη ένταση ανάμεσα στα υπόλοιπα αιλουροειδή.

Το λιοντάρι υπήρξε σημαντική εικόνα για την ανθρωπότητα για χιλιάδες χρόνια, εμφανιζόμενο σε πολιτισμούς στην Ευρώπη
την Ασία και την Αφρική.





(Για να δείτε και άλλα είδη και τη Λίστα με όσα έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα πατήστε εδώ.)

[Xenios]

Θα μπορούσαμε να βάλουμε και επιλογή ψάρια;
Μου αρέσουν ειδικά, τα ψάρια βυθού.

[CORSAIR]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Θα μπορούσαμε να βάλουμε και επιλογή ψάρια; Μου αρέσουν ειδικά, τα ψάρια βυθού.

Φυσικά και τα ψάρια (μικρά και μεγάλα) είναι ευπρόσδεκτα στην παρέα μας.

[Easty]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Θα μπορούσαμε να βάλουμε και επιλογή ψάρια; Μου αρέσουν ειδικά, τα ψάρια βυθού.

και οι βόμβες βυθού

[CORSAIR]

Ο Ερωδιός ανήκει στην τάξη των Πελαργόμορφων (Ciconiiformes), στην οικογένεια των Ερωδιίδων (Ardeidae).

Είναι πανέμορφα πουλιά με μακριά πόδια και ράμφος και τα συναντάμε σε ποτάμια, λίμνες, έλη κτλ. Είναι σαρκοφάγα και
τρέφονται με ψάρια και έντομα, αμφίβια και μικρά ερπετά. Επίσης είναι ο επιτυχής και ανώτατος κυνηγός, με τη φανταστική
δυνατότητά του κυριολεκτικά να λογχίζει τα ψάρια.

Πολλές φορές στην σύγχρονη εποχή και μόνο η λέξη «ερωδιός» αποτελεί ερέθισμα για ρομαντικούς και μεταφυσικούς
στοχασμούς.



(Για να δείτε και άλλα είδη και τη Λίστα με όσα έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα πατήστε εδώ.)

[CORSAIR]

Αρχική Δημοσίευση από Easty και οι βόμβες βυθού

Ανθρώπινα δημιουργήματα δεν έχουν θέση εδώ. Να φύγετε
να πάτε αλλού.

[Easty]

Αρχική Δημοσίευση από CORSAIR Ανθρώπινα δημιουργήματα δεν έχουν θέση εδώ. Να φύγετε να πάτε αλλού.

Καλά... θα φέρω μια στιγμή το ναρκαλιευτικό μου...

[CORSAIR]

Ο πράσινος πύθωνας των δέντρων (Morelia viridis) ανήκει στην τάξη των Λεπιδωτών Ερπετών στην οικογένεια των Πυθωνιδών (Pythonidae).

Το μήκος του κυμαίνεται, ανάλογα με το είδος, από μερικά εκατοστά μέχρι και 10 μ. και το βάρος του μπορεί να φτάσει τα 120 κιλά.
Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι δεν έχει αδένες με δηλητήριο και σκοτώνει τη λεία του σφίγγοντάς την με τις δυνατές σπείρες του.

Η διατροφή του αποτελείται κυρίως από μικρά θηλαστικά, όπως τα τρωκτικά, και μερικές φορές τα ερπετά. Ζει σε τροπικά δάση,
θάμνους και δενδρύλλια.

Επικίνδυνος για τον άνθρωπο είναι ο «πύθων ο δικτυωτός», ο οποίος ζει στις ζούγκλες της Μαλαισίας και της Μιανμάρ.



(Για να δείτε και άλλα είδη και τη Λίστα με όσα έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα πατήστε εδώ.)

[pazo]

Βρε βρε βρε... για κοίτα πώς μεγάλωσε το φιδάκι ο Διαμαντής!!!

( ομόλογα του ελληνικού δημοσίου κατάπινε; )

[CORSAIR]

Σήμερα θα γνωρίσουμε την Ferrari όλων των ψαριών σε πρώτη παρουσίαση στο ελληνικό
κοινό του internet.

Το ταχύτερο ψάρι λοιπόν όλων των ωκεανών και όλων των θαλασσών (Ο δικός μας ξιφίας είναι λίγο
πιο αργός) είναι ο Ιστιοφόρος Πλατύπτερος. (Istiophorus platypterus).

Συναντάται στον Ινδικό και τον Ειρηνικό ωκεανό (το μήκος του φτάνει τα 4 μέτρα και το βάρος του
τα 100 κιλά) και χαρακτηριστικό του είναι το ραχιαίο πτερύγιο που έχει τη μορφή ενός πανιού και η
άνω γνάθος που έχει σχήμα δόρατος. Η ταχύτητα που αναπτύσσει κυμαίνεται στα 110 χιλιόμετρα
την ώρα και τρέφεται με τον τόνο και το σκουμπρί, μερικά από τα ταχύτερα ψάρια στον ωκεανό.

Κάποιοι βιολόγοι θεωρούν ότι το ραχιαίο πτερύγιο σε σχήμα πανιού εξυπηρετεί τον σκοπό της ψύξης
και της θέρμανσης για το ψάρι και αυτό γιατί σε αυτό υπάρχει μεγάλος αριθμός αγγείων.




(Για να δείτε και άλλα είδη και τη Λίστα με όσα έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα πατήστε εδώ.)

[CORSAIR]

Η λεοπάρδαλη (Panthera pardus), που συχνά αποκαλείται και πάνθηρας είναι σαρκοφάγο θηλαστικό ζώο που
ανήκει στις αιλουρίδες. (Όπως και το λιοντάρι.) Ζει στην Αφρική και στην Ν. Ασία.

Το μήκος του φτάνει κοντά στα 2,5 μέτρα, με την ουρά να καταλαμβάνει τα 90 εκ. Ζυγίζει περίπου 70-80 κιλά. Έχει σχετικά
μικρό κεφάλι, τα δόντια του όμως είναι κοφτερά, για να σκίζουν την σάρκα του θύματος. Τρέχει γρήγορα, κάνοντας άλματα
μήκους 5 μέτρων.

Το τρίχωμα των πανθήρων μπορεί να έχει δύο χρώματα: να είναι μαύρο (τα άτομα αυτού του είδους είναι γνωστοί και ως μαύροι
πάνθηρες, ή πάνθηρες σκέτο), ή σκούρο κίτρινο, με μαύρες κηλίδες που στο κέντρο τους έχουν κίτρινο.

Η λεοπάρδαλη είχε κυνηγηθεί πολύ από το άνθρωπο για την όμορφή του γούνα. Λένε ότι τον μαύρο πάνθηρα μπορείς να
τον αποφύγεις μόνο με φωτιά.



(Για να δείτε και άλλα είδη και τη Λίστα με όσα έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα πατήστε εδώ.)

[CORSAIR]

Ο ίππος, ή άλογο, ή άτι, (Equus caballus), είναι τετράποδο περισσοδάκτυλο θηλαστικό της οικογένειας
των ιππιδών (Equidae).

Εξημερώθηκε από τον άνθρωπο γύρω στο 4500 π.Χ. και χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ως μέσο μετακίνησης.
Βοήθησε επίσης την εξάπλωση των ανθρώπων σε νέες περιοχές, καθώς και τη μετανάστευση ολόκληρων λαών.
Αποτέλεσε βασική κινητήρια δύναμη των αμαξών αλλά και χρήσιμο εργαλείο στον πόλεμο.

Τα εξημερωμένα άλογα χρησιμοποίησαν αρκετοί πολιτισμοί από την προϊστορία μέχρι το Μεσαίωνα, όπως οι Ασσύριοι,
οι Βαβυλώνιοι, οι Πέρσες, οι Έλληνες, οι ,οι Αιγύπτιοι, οι Ρωμαίοι και οι Άραβες.

Γεννάει κάθε φορά συνήθως ένα μωρό, σπανιότερα δύο, και η θηλυκιά τα θηλάζει μέχρι να είναι έτοιμα να βοσκήσουν
μόνα τους. Ζουν πολλά χρόνια και αρκετές φορές ξεπερνούν τα 25. Αν και πιστευόταν ότι δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνο ζώο,
όπως δείχνει και το όνομά του, έχει αποδειχτεί ότι κατέχει ευφυία που έχει να κάνει με την εκμάθηση καθηκόντων,
τη μνήμη και τη λύση προβλημάτων.

Οι αρχαίοι Έλληνες γλύπτες άρχισαν πρώτοι να παρουσίαζουν τη τέλεια τέχνη τους σμιλεύοντας σε μάρμαρο τέλεια άλογα
στολίζοντας τους καλύτερους ναούς τους, όπως τον Παρθενώνα, και ιερούς χώρους όπως την Ελευσίνα. Σήμερα ακόμη
οι ωραιότεροι αδριάντες θεωρούνται εκείνοι των έφιππων που στολίζουν τις κυριότερες πλατείες των πόλεων.



(Για να δείτε και άλλα είδη και τη Λίστα με όσα έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα πατήστε εδώ.)

[CORSAIR]

Η αλεπού (Vulpes) είναι θηλαστικό της οικογένειας των Κυνιδών (Canidae).

Το πιο γνωστό είδος είναι η κόκκινη αλεπού (Vulpes vulpes), της οποίας το τρίχωμα είναι κοκκινωπό, με μαυριδερά το πίσω
μέρος των αυτιών της και το μπροστινό μέρος των ποδιών της, ενώ το άκρο της ουράς της είναι πάντα λευκό. Η φουντωτή
της η ουρά φτάνει σε μήκος έως και τα 60 εκατοστά!

Η αλεπού εμφανίστηκε στη Γη πριν από 400.000 χρόνια και πιθανώς να υπήρξε και θήραμα για τους προϊστορικούς κυνηγούς.
Σήμερα συναντάται σε όλες σχεδόν τις ηπείρους, εκτός από την Ανταρκτική.

Είναι παμφάγο ζώο αλλά κυρίως προτιμά καρπούς ή άλλες φυτικές τροφές, ενώ τρέφεται και με ποντίκια και γενικώς τρωκτικά
που μοιάζουν με ποντίκια.Έχει υπολογιστεί ότι η κάθε αλεπού καταναλώνει κάθε χρόνο από 6.000 έως 10.000 αρουραίους, ποντίκια
και τυφλοπόντικες!!! Γι'αυτό εάν κάποιος έχει χωράφι με ποντίκια καλό θα ήταν να έχει και μια αλεπού από κοντά! Προσοχή όμως
να μην έχει και κότες εκεί κοντά ή κουνέλια γιατί μάλλον δεν θα τα ξαναδεί!

Είναι ιδιαίτερα επιδέξια κυνηγός: συλλαμβάνει τη λεία της στήνοντας καρτέρι σε επιλεγμένο σημείο ή με προσέγγιση, δηλαδή τρέχοντας
σχεδόν παράλληλα μαζί με μία ομόφυλο της, οπότε η μία αλεπού κυνηγάει το θήραμα, ενώ η άλλη παραμονεύει το ζώο για να το αρπάξει
σε κάποιο επιλεγμένο κατάλληλο πέρασμα.

Όταν έρχεται ο καιρός της αναπαραγωγής, το θηλυκό σκάβει μία φωλιά με δαιδαλώδεις διαδρόμους μέσα σε μία περιοχή η οποία ανήκει
σε ένα συγκεκριμένο αρσενικό. Μετά από 51 - 53 ημέρες, γεννιούνται 3 - 5 μικρά, τα οποία αρχικά έχουν κάπως πιο γκρίζο τρίχωμα,
ενώ στις πρώτες 2 εβδομάδες είναι τυφλά. Στην ηλικία των 2 μηνών βγαίνουν από την φωλιά και αρχίζουν να παίζουν με την
μητέρα τους και μεταξύ τους.

Τέλος η αλεπού με την ωραία της σιλουέτα, τα μάτια με την πλάγια κόρη και το πονηρό της ύφος δεν ξέφυγε και απ' τη λαϊκή φαντασία:
συμβολίζει την πονηριά και την αταξία. Μεγάλη προσοχή λοιπόν και στις γυναίκες αλεπούδες!!!



(Για να δείτε και άλλα είδη και τη Λίστα με όσα έχουν παρουσιαστεί μέχρι σήμερα πατήστε εδώ.)

[Xenios]

Οι αργυροπελεκάνοι του Αμβρακικού

Οι αποικίες ενός από τα σπανιότερα είδη πουλιών του κόσμου, του αργυροπελεκάνου, βρίσκονται εγκατεστημένες στα νησάκια της λιμνοθάλασσας Τσουκαλιό και Λογαρού του Αμβρακικού Κόλπου.

Σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Υγροτόπων Ροδιάς, ο αργυροπελεκάνος είναι το σπανιότερο από τα επτά είδη πελεκάνων που υπάρχουν στον κόσμο και το δεύτερο σε μέγεθος είδος πουλιού στον πλανήτη (ύψος 1,20μ, άνοιγμα φτερών εώς 3,2μ, βάρος 6-10 κιλά).

Το υδρόβιο αυτό πουλί έχει χρώμα φτερώματος ανοιχτό σταχτί και κύριο χαρακτηριστικό του είναι το μακρύ του ράμφος, που φέρει διαστελλόμενο σάκο στο κάτω μέρος του. Τα πόδια του είναι κοντά και δυνατά, με δάχτυλα συνδεόμενα μεταξύ τους με μεμβράνη.

Ο αργυροπελεκάνος ήταν κάποτε ευρέως εξαπλωμένος στην Ευρώπη (μέχρι στην Ουγγαρία) και την Ασία, αλλά τα τελευταία εκατό χρόνια ο πληθυσμός του μειώθηκε δραματικά και η εξάπλωσή του στην Ευρώπη περιορίστηκε σε ορισμένους υγροτόπους των Βαλκανίων.

Κύριες αιτίες αυτής της μείωσης ήταν οι αποξηράνσεις υγροτόπων για την απόκτηση γεωργικής γης και το κυνήγι. Σήμερα, το 13% των ζευγαριών αργυροπελεκάνου που απομένουν σ 'ολόκληρο τον κόσμο φιλοξενείται σε δύο περιοχές της Ελλάδας: στη λίμνη μικρή Πρέσπα του νομού Φλώρινας και στις λιμνοθάλασσες του Αμβρακικού Κόλπου.

Ο αργυροπελεκάνος, επειδή φοβάται τον άνθρωπο, φωλιάζει σε απρόσιτες περιοχές, όπως είναι οι απομονωμένες νησίδες και οι δύσβατοι καλαμιώνες. Ως ψαροφάγο πουλί διαλέγει υγροτόπους ικανούς να εξασφαλίσουν άφθονη τροφή για τα μικρά του. Στον Αμβρακικό, η περίοδος αναπαραγωγής διαρκεί από τα μέσα Ιανουαρίου μέχρι τον Ιούλιο. Στην αρχή, τα πουλιά συγκεντρώνονται στα νησάκια των λιμνοθαλασσών, όπου ζευγαρώνουν. Χτίζουν τη φωλιά τους με χόρτα και κλαδάκια και γύρω στα μέσα Φεβρουαρίου αρχίζουν οι πρώτες ωοτοκίες.



Γεννούν δύο αβγά σε κάθε φωλιά (σπάνια τρία), τα οποία επωάζουν επί 31 μέρες, καλύπτοντάς τα με τη νηκτική μεμβράνη των ποδιών τους και όχι με την κοιλιά. Οι νεοσσοί γεννιούνται γυμνοί και μετά ένα μήνα έχουν καλυφθεί με άσπρα πούπουλα.

Μέχρι την ηλικία των δυόμισι μηνών, εξαρτώνται απόλυτα από τους γονείς τους. Και οι δύο γονείς ταΐζουν τα μικρά τους, σε βάρδιες, μ' ένα πολύ χαρακτηριστικό τρόπο: ο νεοσσός βουτά με λαιμαργία το κεφάλι του στο ράμφος του γονέα και τρώει τη μισοχωνεμένη τροφή (ψάρια) κατευθείαν απ' το σάκο. Μέχρι τα μέσα Αυγούστου έχουν πετάξει όλοι οι νεοσσοί, οι οποίοι ακολουθούν τους ενήλικες στις τοπικές μετακινήσεις.

Οι Αργυροπελεκάνοι παραμένουν το χειμώνα στον Αμβρακικό, επειδή επικρατούν ήπιες καιρικές συνθήκες και υπάρχει άφθονη τροφή. Αντίθετα, τη Μικρή Πρέσπα την εγκαταλείπουν λόγω του δριμύτατου ψύχους.

Κίνδυνοι και απειλές

Ο σημαντικότερος κίνδυνος για τους αργυροπελεκάνους είναι η ενόχληση που προκαλείται από τον άνθρωπο είτε σκόπιμα, από επισκέπτες που ανεβαίνουν στα νησάκια αναπαραγωγής των πουλιών για να τα δουν ή να τα φωτογραφήσουν, είτε από αμέλεια, κατά τη διέλευση πλωτών μέσων.

Στην προσέγγιση επισκεπτών, τα πουλιά σηκώνονται πανικόβλητα και επειδή επωάζουν τα αυγά με το πέλμα τους, είτε τα συνθλίβουν είτε τα σπρώχνουν έξω από τη φωλιά.

Ο αργυροπελεκάνος δεν μπορεί να ξαναβάλει μέσα στη φωλιά ένα αυγό που έχει πεταχτεί έξω, αλλά ακόμη και αν τα αυγά παραμείνουν ανέπαφα, πολλά ζευγάρια δεν επιστρέφουν ποτέ μετά την ενόχληση.

Αφού εκκολαφθούν τα αυγά, οποιαδήποτε ενόχληση σηκώνει τους γονείς στον αέρα. Τότε, οι γυμνοί νεοσσοί πεθαίνουν από το κρύο, είτε σύρονται από τον πανικό τους έξω από τη φωλιά, καταδικασμένοι να πεθάνουν από την έκθεσή τους στον ήλιο και τη βροχή.

Οι αργυροπελεκάνοι, για να συνεχίσουν να φωλιάζουν στον Αμβρακικό Κόλπο, χρειάζονται μια πηγή άφθονης τροφής. Τα τελευταία χρόνια έχουν παρουσιαστεί επανειλημμένα φαινόμενα μαζικών θανάτων ψαριών στις λιμνοθάλασσες, τα οποία οφείλονται στη μεταβολή της ποιότητας του νερού και κυρίως στην έλλειψη οξυγόνου.

Οι αλλοιώσεις αυτές, που σχετίζονται με τις ανθρώπινες δραστηριότητες στις γύρω περιοχές, δεν απειλούν μόνο τους αργυροπελεκάνους, αλλά και την ιχθυοπανίδα καθώς και τις ανθρώπινες δραστηριότητες που ζουν από αυτήν.

Ο αργυροπελεκάνος προστατεύεται βάσει της ελληνικής νομοθεσίας και διεθνών συνθηκών, που απαγορεύουν το κυνήγι και την εν γένει ενόχλησή τους, ιδιαίτερα στους τόπους αναπαραγωγής (Οδηγία 79/409/ΕΟΚ). Για την αποτελεσματική προστασία τους, όμως, απαιτείται και η δική μας συμμετοχή. Για τον λόγο αυτό δε θα πρέπει να πλησιάζουμε τα νησάκια αναπαραγωγής του αργυροπελεκάνου. Κι όταν βλέπουμε ανθρώπους που ενοχλούν τις φωλιές του, θα πρέπει να εξηγούμε πόσο καταστροφική μπορεί να αποβεί μια τέτοια ενόχληση.

Το Κέντρο Υγροτόπων Ροδιάς

Το Κέντρο Υγροτόπων Ροδιάς ιδρύθηκε το 2002 με προτροπή και υποδείξεις της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας Φύσης με σκοπό να συμβάλλει στην προστασία και την ανάδειξη των υγροτόπων της περιοχής.

Είναι ένα οικοτουριστικό, περιβαλλοντικό και πληροφοριακό κέντρο που στεγάζεται στο παλιό πέτρινο δημοτικό σχολείο του χωριού Στρογγυλή στα ΒΔ του Αμβρακικού κόλπου στα σύνορα των νομών Άρτας και Πρέβεζας.

Η περιοχή των υγροτόπων Ροδιάς είναι από τους σπουδαιότερους και πλουσιότερους υγροτόπους της Ευρώπης. Προστατεύεται από τη Διεθνή Σύμβαση RAMSAR, έχει ενταχθεί στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών NATURA-2000, στον κατάλογο των Ζωνών Ειδικής Προστασίας για τα Πουλιά (SPA) και από το 2008 χαρακτηρίστηκε ως Εθνικό Πάρκο της Ελλάδας.

Το Κέντρο έχει ετοιμάσει προγράμματα, που συνδυάζουν ενημέρωση και ψυχαγωγία και απευθύνονται σε σχολεία, συλλόγους, ΚΑΠΗ και σε κάθε ευαισθητοποιημένο πολίτη.

Προσφέρει περιβαλλοντική ενημέρωση, με φωτογραφίες και ηλεκτρονικά μέσα, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο - μουσείο. Εκεί παρουσιάζονται οι αξίες των υγροτόπων, η πλούσια βιοποικιλότητά τους και τα μνημεία της περιοχής.

Το Κέντρο προσφέρει, επίσης, περιήγηση με παραδοσιακά σκάφη (πριάρια) στους μοναδικούς υγρότοπους, τις λιμνοθάλασσες, τους καλαμιώνες και τους αλμυρόβαλτους, αλλά και παρατήρηση πουλιών (διάφορα είδη ερωδιών, γλάρων, αγριόπαπιες, αργυροπελεκάνοι και άλλα), αφού στον Αμβρακικό σταθμεύουν και αναπαράγονται περισσότερα από 250 είδη πουλιών. Το Κέντρο διοργανώνει, επίσης, επισκέψεις στα παραδοσιακά φυσικά ιχθυοτροφεία (ιβάρια). Η μέθοδος αυτή αλιείας ήταν γνωστή από τη ρωμαϊκή εποχή, ενώ ο υγρότοπος είναι, επίσης, γνωστός για τη μεγάλη ιχθυοπαραγωγική ικανότητα του, καθώς και για το ότι είναι ο μεγαλύτερος χελότοπος στην Ελλάδα.

Επίσκεψη στη Μονή Ροδιάς

Εφόσον βρεθείτε στην περιοχή δεν θα πρέπει να παραλείψετε να επισκεφθείτε και τη Μονή Ροδιάς. Η Μονή ιδρύθηκε το έτος 970 και ανακαινίσθηκε το 1860. Το εσωτερικό του ναού είναι κατάγραφο από πολύ αξιόλογες αγιογραφίες του 1884, που οι περισσότερες συντηρήθηκαν πρόσφατα.

Ιστορούν με πολύ εκφραστικό τρόπο τα κυριότερα γεγονότα της Αγίας Γραφής από την πλάση του Αδάμ και της Εύας μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία.



Υπάρχει, επίσης, δυνατότητα επίσκεψης στους νεροβούβαλους, το ρωμαϊκό ελαιοτριβείο, το λόφο της Αγ. Αικατερίνης, το ανάχωμα του ποταμού Λούρου.

Ο επισκέπτης της περιοχής, με παράλληλα ενδιαφέροντα, μπορεί να συνδυάσει τα εξής: αρχαιολογικοί χώροι (Αρχαία Νικόπολη, Αρχαία Κασσώπη, Νεκρομαντείο Αχέροντα), μοναστήρια (Μονή Ζαλόγγου, Μονή Π. Φανερωμένης Λευκάδας, Κάτω Παναγιά Άρτας), σύγχρονη ιστορία (Μνημείο Ζαλόγγου, Σούλι), φυσικές ομορφιές (πεντακάθαρες παραλίες και αμμουδιές στη Λυγιά, Λούτσα και Πάργα, η λίμνη του Ζηρού, η Κορωνησία και τα Τζουμέρκα).

Πώς θα φτάσετε στη Ροδιά

-Αεροπορικώς, μέσω του διεθνούς αεροδρομίου Ακτίου ή του αεροδρομίου Ιωαννίνων και στη συνέχεια οδικώς (50 και 60 χλμ. αντίστοιχα)

-Δια θαλάσσης, μέσω Ηγουμενίτσας. (Τακτικές καθημερινές γραμμές από και προς Ιταλία και στη συνέχεια οδικώς- 85 χλμ. περίπου)

-Οδικώς: Εάν ξεκινήσετε για τη Ροδιά από Πρέβεζα ή από Άκτιο, ακολουθήσετε τον εθνικό δρόμο Πρέβεζας-Ιωαννίνων. Περνάτε πρώτα τα χωριά Λούρος, Στεφάνη, Ηλιοβούνια και στρίβετε δεξιά προς Πέτρα-Στρογγυλή. Αφού περάσετε μέσα από το χωριό Πέτρα, θα φτάσετε στο χωριό Στρογγυλή. Το Κέντρο βρίσκεται στην είσοδο του χωριού, στο πέτρινο κτίριο δίπλα στην εκκλησία. Η διαδρομή από Πρέβεζα διαρκεί περίπου 30-35 λεπτά.

-Οδικώς: Εάν ξεκινήσετε από Ιωάννινα ή από Άρτα, ακολουθήστε τον εθνικό δρόμο προς Πρέβεζα και μετά το χωριό Νέα Κερασούντα στρίψτε αριστερά προς Πέτρα-Στρογγυλή.

Αφού περάσετε μέσα από το χωριό Πέτρα, θα φτάσετε στο χωριό Στρογγυλή. Η διαδρομή από Ιωάννινα διαρκεί περίπου μία ώρα και από Άρτα περίπου 15-20 λεπτά.

Πηγή : ΑΠΕ/ΜΠΕ
Κείμενο: Ζώης Απ.