Στα χρόνια του '21

[Xenios]

Μια επαναστατική αφήγηση

Η Γιαγιά μου, μας μιλούσε συχνά, για την υπεραιωνόβια αγαπημένη της Γιαγιά, την Κυριακούλα. Με πρόχειρους υπολογισμούς η Γιαγια Κυριακούλα, πρέπει να είχε γεννηθεί, τα πρώτα χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, κάπου στο1830.
Αυτά σαν σύντομη εισαγωγή, για να σας πω την ιστορία.

Από περιγραφές μάλλον της Μητέρας της ή άλλων, η Κυριακούλα έλεγε στα εγγόνια της, τι έγινε στην Σμύρνη, όταν ξέσπασε η επανάσταση.

Με το που μαθαίνουν οι Τούρκοι τα πρώτα νέα, συνέλαβαν 200 προύχοντες, που σύμφωνα με τις περιγραφές της προπροΓιαγιάς, τους έσφαξαν και τους κρέμασαν στην παραλία για παραδειγματισμό. (Πέρασαν μαχαίρι, ήταν η έκφραση της Γιαγιάς μου).
Η αναφορά αυτή είναι διασταυρωμένη. Το ίδιο έκαναν στην Κωνσταντινούπολη, που μαζί με τον Γρηγόριο Ε’, έσφαξαν και πολλούς προύχοντες, το ίδιον έκαναν στην Σμύρνη, αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις, της Μικράς Ασίας και του Πόντου.

Αυτό που δεν μπόρεσα να βρω πουθενά στοιχεία ή αναφορές, για επιβεβαίωση και το έλεγε με έμφαση η Κυριακούλα στα εγγόνια της, ήταν ότι υπήρξαν μία ή δύο μαζικές αντιδράσεις ομάδας Σμυρνιών, που έβαλαν φωτιά σε αποθήκη πυρομαχικών και που κατ’ εκτίμηση της Κυριακούλας, θα τα έστελναν στην Ελλάδα οι Τούρκοι, για ανεφοδιασμό.
«Πήγαν νύχτα τα τζιέρια μας και τινάξανε την αποθήκη στον αέρα και βουλιάξαν και πλοία τους, κακό ψόφο νάχουν», είναι η περιγραφή της Γιαγιάς.
(Τζιέρια = σπλάχνα, μτφ κάτι πολύ δικό μας… ένα παιδί μου, μας έλεγε πολύ συχνά «τζιέρια της», η Γιαγιά).

Η Γιαγιά μας μίλαγε συχνά, για τα πόσα πέρασε ο Ελληνισμός της Μικράς Ασίας και συγκεκριμένα της Σμύρνης, τα επαναστατικά αλλά και τα ύστερα χρόνια. Πόσοι αθώοι δεν πλήρωσαν, αυτό το τεράστιο αιματοποτισμένο δέντρο της λεφτεριάς.

Κάθε επιτυχία της Ελεύθερης Ελλάδος, στα μετέπειτα χρόνια, σήμαιναν βασανισμούς δολοφονίες και βιασμούς.

Είδε να σκοτώνουν τον Πατέρα της το 1913, με την κήρυξη του Ελληνοτουρκικού πολέμου, με την προέλαση και τον υπερδιπλασιασμό της Ελληνικής επικράτειας. Κάθε νίκη της ελεύθερης Ελλάδος, σήμαινε αίμα και πόνο, στην Κωνσταντινούπολη, στην Μικρά Ασία, στον Πόντο. Σκότωσαν και τα πέντε αδέλφια της το 22, μια τεράστια οικογένεια ξεκληρίστηκε, μια οικογένεια με ρίζες πολλών αιώνων στην Σμύρνη.

Αν αύριο 25 Μαρτίου, δείτε μια γαλανόλευκη υψωμένη στον ιστό της, αφιερώστε λίγα δευτερόλεπτα και αποτίστε φόρο τιμής, στα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, της Τουρκικής θηριωδίας.

Σ.