Δικαίωση μετά απο 65 χρόνια

[Elrik]

Σχεδόν όλοι μας, είτε σαν παιδιά, είτε αργότερα σαν ενήλικες, έχουμε ακούσει και διαβάσει πολλές ιστορίες ηρωισμού κατα τη διάρκεια του Β'Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτές οι ιστορίες μπορεί να προέρχονται απο την Ελλάδα ή και άλλες χώρες, αλλά σίγουρα μια απο τις λιγότερο ειπωμένες ιστορίες είναι αυτές των γυναικών που πέταξαν σαν πιλότοι στον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Frances Green, η Margaret Kirchner, η Αnn Waldner, και η Blanche Osborne αφήνουν το Β-17 με το όνομα "Pistol Packin' Mama" (ελευθερη μετάφραση: oπλοφορούσα μάνα), κατα τη διάρκεια μιας αποστολής μεταφοράς στη βάση Lockbourne του Οχάιο. Όλες μεταφέρουν τα αλεξίπτωτα τους.

Το 1942, οι ΗΠΑ αντιμετώπιζαν σοβαρή έλλειψη πιλότων και η ηγεσία της αμερικανικής Πολεμικής αεροπορίας άρχισε να εφαρμόζει ένα νέο πειραματικό πρόγραμμα για να καλύψει το κενό: Θα εκπαίδευε γυναίκες πιλότους να πετάνε στρατιωτικά αεροσκάφη πάνω απο τις ΉΠΑ, έτσι ώστε να απελευθερωθεί ένας μεγάλος αριθμός (ανδρων) πιλότων που θα πέταγε πλέον σε μάχιμες αποστολές στην Ευρώπη και την Ασία.

Γυναίκες απο το πανεπιστήμιο του Τέξας, με ένα αεροπλάνο με το όνομα "Miss Fifinella" η μασκότ που σχεδιάστηκε απο τη Walt Disney για τις γυναίκες.

Η μονάδα ονομάστηκε WASP (Women's Air Pilot's Service) ή Γυναικείο Σώμα Πιλότων κατα το ελληνικότερο. Το 1944, κατα τη διάρκεια της ορκωμοσίας της τελευταίας σειράς των WASP, ο διοικών στρατηγός της Αεροπορίας Στρατου*, Henry "Hap" Arnold, ανέφερε οτι όταν το πρόγραμμα ξεκίνησε, κανείς δεν ήταν σίγουρος αν ένα "κοριτσόπουλο" θα μπορούσε να δαμάσει τα χειριστήρια ενός Β-17 κατα τη διάρκεια άσχημου καιρού."

"Τώρα το 1944, η ιστορία θα δείξει οτι οι γυναίκες μπορούν να πετάξουν τόσο καλά όσο και οι άνδρες" ολοκλήρωσε ο Arnold.

Η Margaret Phelan Taylor ήταν άλλη μια γυναίκα πιλότος κατα τη διάρκεια του Β'Παγκοσμίου Πολέμου.

Γύρω στι 1100 νεαρές γυναίκες, όλες εθελόντριες, πέταξαν σχεδόν κάθε τύπο στρατιωτικών αεροσκαφών - συμπεριλαμβανομένων και των βομβαρδιστικών Β-26 και Β-29 - σαν μέρος του προγράμματος WASP. Πετούσαν μεγάλες αποστάσεις μεταφέροντας καινούργια αεροπλάνα απο τις γραμμές παραγωγής στις στρατιωτικές μονάδες σε διάφορα μέρη των ΗΠΑ. Συν τοις άλλοις, εκτελούσαν δοκιμαστικές πτήσεις καθώς και ρυμουλκούσαν εναέριους στόχους έτσι ώστε να εκπαιδεύονται οι πυροβολητές των αεροσκαφών. Ολα τα μέλη του προγράμματος αναμενόταν να γίνουν πλήρη μέλη των ενόπλων δυνάμεων, παρόλα αυτά το πρόγραμμα ακυρώθηκε μετά απο μόλις δύο χρόνια.

Η Lillian Yonally το 1943 στο Camp Irwin της Καλιφόρνια

Οι γυναίκες του WASP, δεν απέκτησαν τα αρμόζουσα δικαιώματα που είχαν ήδη όλοι οι στρατιωτικοί που πολέμησαν εκείνη τη περίοδο παρά μόνο μετά τη δεκαετία του 1970. Τωρα, 65 χρόνια μετά, το Αμερικανικό Κονγκρέσο απόνειμε σ'αυτές την υψηλότερη τιμή που μπορεί να λάβει ένας πολίτης - το χρυσό παράσημο του Κονγκρέσου. Η τελετή έλαβε χώρα στο Λευκό Οίκο.

Ο πρόεδρος Ομπάμα υπογράφει την απονομή του παράσημου στην WASP στο Οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου, μαζί με τρία εναπομείνοντα πρωην μέλη της υπηρεσιας και πέντε νυν πιλότους της πολεμικής αεροπορίας.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τη δράση των WASP κατα τη διάρκεια του Β'Παγκοσμίου Πολέμου στους παρακάτω συνδέσμους:

National Public Radio

Φωτογραφικό αφιέρωμα στην ιστορία των WASP

Ακούστε το πρόγραμμα εδώ

Κοντινό πλάνο του χρυσού παράσημου του Κονγκρέσου.

*Να υπενθυμίσουμε οτι η Πολεμική Αεροπορία δεν έγινε ξεχωριστό σώμα στις Αμερικανικές ενόπλες δυνάμεις παρα μόνο μετά το τέλος του πολέμου. Κατα τη διάρκεια του Β'Π.Πολέμου ήταν μέρος του στρατού.

[Nelly]

Γιατί παντού και πάντα τόσο όψιμο το ενδιαφέρον για την απονομή τιμών...;

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Nelly Γιατί παντού και πάντα τόσο όψιμο το ενδιαφέρον για την απονομή τιμών...;

Ασχέτως αν κάποιοι θέλουν κάτι να δείξουν ή να προβληθούν, αξίζει καμιά φορά, να θυμόμαστε όσους και όσες πρόσφεραν, σε μια τόσο σημαντική περίοδο.