Μερικοί άνθρωποι έχουν ταξιδιωτικές ανησυχίες.
Ένας απ' αυτούς είναι ο αδελφός μου, έχει ταξιδέψει πολύ και λόγω δουλειάς και χάριν διασκέδασης.
Όπως και εγώ, μισεί τον κλασικό οργανωμένο τουρισμό και θέλει όπου πάει, να γνωρίζει τους ανθρώπους, τις συνήθειες τους, τα ήδη και τα έθιμα, εκ του σύνεγγυς και όχι τα κλασικά τύπου "Μουζάκια" και "Greek Art".
Ένας από τα όνειρα της ζωής του, ήταν να ταξιδέψει με τον υπερσιβηρικό. Όχι ένα απλό ταξίδι με γκρουπ, αλλά μόνος του. Ήρθε ο καιρός και έκανε το όνειρο του πράξη.
Έκλεισε μόνος του, τα αεροπορικά εισιτήρια, τα εισιτήρια του τρένου, τα ξενοδοχεία που θα έμενε στις στάσεις του, διάβασε πολλούς ταξιδιωτικούς οδηγούς, έφτασε να κάνει και λίγα μαθήματα Ρωσικών και το επιχείρηση.
23 ολόκληρες μέρες και νύχτες, τον έφεραν στην Μόσχα και αφού έμεινε εκεί 4-5 μέρες, ξεκίνησε την περιπέτεια.
Mε κόκκινο χρώμα η διαδρομή του Υπεριβηρικού, με πράσινο οι στάσεις, μιας ή δύο ημερών που έκανε.
Η παντελής άγνοια ξένης γλώσσας από τους Ρώσσους, έξω από την Μόσχα, είναι και την πλάκα της. Η επικοινωνία γινόταν τσάτρα πάτρα, αλλά η αίσθηση ήταν, ότι οι Ρώσσοι αγαπούν κάθε τι Ελληνικό.
Εκτός την συναισθηματική τους σύνδεση μέσω της βαθιάς τους πίστης, θεωρούν την Ελλάδα και τους Έλληνες, σαν ένα λαό πολύ κοντά τους, κάτι σαν συγγενείς.
Η φιλοξενία και η αγάπη τους, ήταν πραγματικά συγκινητική.
Θα μοιραστώ μαζί σας μερικές μόνο φωτογραφίες, από τις χιλιάδες που έβγαλε (και κυριολεκτώ ;-) )
Καλύβα νομάδων Μογγόλων
Βουδιστικός ναός, κοντά στα σύνορα με την Κίνα.
Βλαδιβοστόκ
9288 μόλις χιλιόμετρα, χωρίζουν την Μόσχα με το Βλαδιβοστόκ...
Ταξίδια που πράγματικά αξίζει κανείς, μια φορά στην ζωή του, να τα κάνει.