Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Εκπαίδευση
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 07-10-08, 14:46
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Δεν μπορούν όλοι να γίνουν καλοί μαθητές

«O Βρετανός υφυπουργός Παιδείας, όπως σχεδόν όλοι οι πολιτικοί, είτε ανήκουν στη Δεξιά είτε στην Αριστερά, είναι ένας ρομαντικός της εκπαίδευσης, που πιστεύει ότι όλα τα παιδιά μπορούν να παίρνουν καλούς βαθμούς αρκεί το σχολείο να κάνει καλά τη δουλειά του. Κατ΄ αρχάς, μια απλή αλήθεια: πολλά παιδιά “δεν παίρνουν τα γράμματα” και το σχολείο μπορεί να τα βοηθήσει μόνο οριακά να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους. Είναι σαν να λέμε», γράφει ο Μάρεϊ στην εφημερίδα «Sunday Τimes» και αναδημοσιεύουν Τα Νέα (04.10.2008), «ότι με την προπόνηση όλα τα παιδιά μπορούν να κάνουν μια δύσκολη άσκηση στη ρυθμική γυμναστική. Στην εκπαίδευση, πολλά παιδιά δεν είναι ικανά να διαβάσουν μια φράση με μεγάλες λέξεις ή σύνθετο συντακτικό και άλλα δεν μπορούν να λύσουν μια εξίσωση».

Αυτή η επίδοση δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από τις χαμηλές επιδόσεις μας στον αθλητισμό ή τη μουσική. Κι όμως, μια τέτοια παραδοχή σοκάρει και προκαλεί επικρίσεις και διάφορες ενστάσεις, σημειώνει ο Τσαρλς Μάρεϊ. Οι ρομαντικοί της εκπαίδευσης ισχυρίζονται, για παράδειγμα, ότι όταν ένα παιδί είναι κάτω από τον μέσο όρο μπορούμε να το βοηθήσουμε να βελτιωθεί ή ότι τα σχολεία είναι τόσο κακά ώστε τα παιδιά σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης μπορούν να μάθουν περισσότερα απ΄ όσα μαθαίνουν τώρα. Κι έπειτα, προσθέτουν, οι καλές επιδόσεις της περασμένης δεκαετίας αποδεικνύουν ότι η βελτίωση είναι δυνατή. Ωστόσο, οι έρευνες στις ΗΠΑ αποδεικνύουν ότι η βελτίωση είναι πολύ μικρή και σε κάθε περίπτωση καθόλου σίγουρη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι προσπάθειες βελτίωσης επικεντρώθηκαν στις προσχολικές ηλικίες με βάση το σκεπτικό ότι σε αυτή την περίοδο ο εγκέφαλος και η προσωπικότητα είναι πιο εύπλαστα. Μελέτες έδειξαν, όμως, ότι τα παιδιά εμφανίζουν καλύτερες επιδόσεις σε αυτές ηλικίες, αλλά το κέρδος αυτό εξανεμίζεται στην εφηβεία. Και, σε κάθε περίπτωση, το συμπέρασμα είναι ότι ένα παιδί που κινείται κάτω από τη βάση μπορεί με προσπάθεια να πλησιάσει πιο κοντά στη βάση και τίποτε περισσότερο. Κανένα σχέδιο και οπουδήποτε δεν παρουσίασε καλύτερα αποτελέσματα από αυτό.

Οι ρομαντικοί της εκπαίδευσης ισχυρίζονται ότι για τους κακούς μαθητές ευθύνονται τα κακά σχολεία. Μπορεί να ισχύει για μαθήματα όπως η Ιστορία, υποστηρίζει ο Αμερικανός καθηγητής. Στην ανάγνωση και τα Μαθηματικά, όμως, δεν παίζει ρόλο εάν ένα σχολείο είναι καλό ή κακό. Μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 1966 στις ΗΠΑ σε δείγμα 645.000 μαθητών απέδειξε ότι τα προσόντα του δασκάλου, οι υποδομές του σχολείου και τα χρήματα που ξοδεύει ένας μαθητής ή ό,τι άλλο θεωρούμε πως βοηθά τις επιδόσεις των μαθητών, δεν έχουν και τόση σημασία.

Κι όμως, επιμένουν οι ρομαντικοί, πρέπει να κάνουμε καλύτερα σχολεία. Αν είναι αριστεροί, ζητούν νέες μεθόδους διδασκαλίας και καινοτομίες στη διδακτέα ύλη. Αν είναι δεξιοί, ζητούν δίδακτρα και άλλους τρόπους ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης. Για άλλη μια φορά, οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν πολλά στοιχεία και για τις δύο πλευρές. Και αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι καμία από τις εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις που έγιναν δεν έφεραν τα θεαματικά αποτελέσματα που περιμένουν οι ρομαντικοί.

Η αλήθεια είναι, συμπεραίνει ο Τσαρλς Μάρεϊ, ότι υπάρχουν γενετικοί και κοινωνικοί παράγοντες που σχετίζονται με την επίδοση των μαθητών. Ο γενετικός λόγος είναι ότι το 40-60% του δείκτη ευφυΐας που απαιτείται για την έφεση στη μάθηση κληρονομείται γονιδιακά. Το υπόλοιπο 40-60% οφείλεται στο περιβάλλον.

Και εδώ δεν έχουν σχέση τα χρήματα. Το να διαβάζεις παραμύθια ή να διηγείσαι ιστορίες στο παιδί σου προτού κοιμηθεί δεν κοστίζει τίποτε. Κι όμως, αυτή η πρακτική εξασθενεί από τα υψηλότερα προς τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Θα έπρεπε, λοιπόν, να εγκαταλείψουμε τους κακούς μαθητές στη μοίρα τους; «Σε καμία περίπτωση», απαντά ο Μάρεϊ. «Απλώς, πρέπει να βγάλουμε τις ιδεολογικές παρωπίδες και να οδηγούμε τα παιδιά στην ενηλικίωση βοηθώντας τα να ανακαλύψουν αυτό που τους αρέσει και μπορούν να κάνουν καλύτερα».

e-paideia.net

Μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό το θεματάκι. Πάντα επίκαιρο, πάντα αληθινό, απασχολεί πολλούς από εμάς, ήδη και μέλλοντες γονείς, ακόμα κι αυτούς που τα παιδιά τους έχουν πάρει πια το δρόμο τους.
"τι έκανα λάθος;" αναρωτιούνται οι παλιοί, "πού να μην κάνω λάθος;" αναρωτιούνται οι τωρινοί.
Η προσωπική μου άποψη... χμ... δεν μπορούν να γίνουν όλοι καλοί μαθητές!
Κι εμένα μπορεί να μη μου αρέσει αυτό που λέω, αλλά είναι η προφανής αλήθεια. Τα καλά σχολεία, το εκπαιδευτικό σύστημα, τα χοντρά λεφτά που θα ξοδευτούν σε επιπλέον βοήθεια, μπορούν να προωθήσουν και να ενισχύσουν ένα παιδί που ήδη έχει τις προδιαγραφές να πάει μαθησιακά μπροστά.
Όμως πρέπει να λαμβάνονται σαφώς υπ' όψη οι προτιμήσεις και οι κλίσεις των μαθητών.
Δε μπορούν να γίνουν όλοι μαθηματικοί, όπως δε μπορούν να γίνουν όλοι φιλόλογοι.
Δε μπορούν καν να γίνουν όλοι ακαδημαϊκοί.
Ο πλανήτης είναι γεμάτος από δυστυχισμένους δικηγόρους ή γιατρούς (για παράδειγμα λέμε), που θα μπορούσαν να είναι ευτυχείς και πετυχημένοι τεχνίτες, καλλιτέχνες, ή κάτι άλλο.
Από την άλλη τα πάντα σήμερα απαιτούν πανεπιστημιακές σπουδές - και για να μπει κανείς στο πανεπιστήμιο χρειάζεται βαθμούς - και η κοινωνική υπόσταση ακόμη του ατόμου υπερτιμάται ή υποτιμάται βάση των γνώσεων ή ακόμα και των μαθησιακών του επιδόσεων (εγώ το έβγαλα με 19! - σου λέει ο άλλος και κορδώνεται...)
Δίκοπο μαχαίρι λοιπόν (και τρίκοπο καμιά φορά)...
Ίσως το μυστικούλι είναι ν' αποδεχτούμε τα παιδιά μας γι' αυτό που είναι, να καταλάβουν πως τα αγαπάμε απλά γιατί υπάρχουνε, να προσπαθήσουμε να τα βοηθήσουμε εκεί που αδυνατούν, και πάντα - σίγουρα - θα κάνουν μια προσπάθεια παραπάνω.
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην purple anemone για αυτό το μήνυμα:
Xenios (08-10-08)
  #2  
Παλιά 07-10-08, 16:55
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Εμφάνιση μηνυμάτων
δεν μπορούν να γίνουν όλοι καλοί μαθητές!
Δεν μπορούν να γίνουν όλοι καλοί μαθητές, όπως δεν μπορούν να γίνουν όλοι επιστήμονες.

Όταν εξέφρασα αυτό το θεώρημα, σε θέμα για τις εισαγωγικές εξετάσεις, κινδύνευσα να λυντσαριστώ.

Το θέμα είναι ποιος θα πείσει τους γονείς και το ίδιο το παιδί, για την αλήθεια αυτή. Πως ο γονιός που περιμένει το βλαστάρι του να γίνει τουλάχιστον ακαδημαικός, θα πειστεί για το αυτονόητο.

Το παιδί μπορεί να γίνει, ένας μεγάλος ζωγράφος, σκηνογράφος, σκηνοθέτης, ηθοποιός, τραγουδιστής, υδραυλικός, ηλεκτρονικός, καφετζής και να βγάζει τρελά λεφτά. Απλά δεν ξέρω αν υπάρχει αξιόπιστος τρόπος, να το καταλάβει έγκαιρα και να ασχοληθεί με αυτό που θέλει και κυρίως μ' αυτό που μπορεί.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη pazo : 07-10-08 στις 19:08
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 07-10-08, 18:06
Το avatar του χρήστη pero
pero Ο χρήστης pero δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 23-08-14 17:59
Φύλο: Άντρας
Στην ανάγνωση και τα Μαθηματικά, όμως, δεν παίζει ρόλο εάν ένα σχολείο είναι καλό ή κακό
Προφανως!!!!!
Αυτό το καθορίζει το DNA μας.
Γεννιόμαστε και από την κούνια μας ξέρουμε να διαβάζουμε να γράφουμε και να κάνουμε πράξεις.
Αν το σχολείο είναι κακό και ο δάσκαλος/δασκάλα δεν ξέρει να κάνει την δουλειά του, σ' αυτούς που το έχουν γραμμένο στο DNA τους δεν θα έχει καμμία επίπτωση


Μα τρελαθήκαμε τελείως;

Αυτό οι "μη ρομαντικοί" το ονομάζουν ίσες ευκαιρίες.
Προσπαθούν να βρούν τρόπο να μειώσουν τα κονδύλια για την Παιδεία. (Καλά στην Ελλάδα δεν πάνε πιο κάτω - μην βιάζομαι να το πώ!)

Προφανώς και δεν γίνεται να βγούν όλοι Επιστήμονες.!
Προφανώς και ένα μέρος της προβληματικότητος της παιδείας μας είναι ότι απαξιώνονται τελείως τα σχολεία υπερ της φροντιστηριακής εκπαιδέυσεως για μια κακώς εννοούμενη Ανώτατη και Ανώτερη Εκπαίδευση σε μια κοινωνία χωρίς κανέναν σχεδιασμό για τις ανάγκες της χωρίς κανέναν μπούσουλα, έρμαια του κάθε τυχάρπαστου.

Αλλά για όνομα του Θεού.Δεν ευθύνεται το DNA μας για την φιλομάθεια ή την τεμπελιά μας, για τα τυχόν εγκλήματα ή για τον Ηρωϊσμό μας.
Και ξαναερωτώ πριν κλείσω.
Σημαίνει τίποτε η φράση "ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ" ;
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 07-10-08, 18:24
Το avatar του χρήστη Archmage
Archmage Ο χρήστης Archmage δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-03-18 00:30
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από pero Εμφάνιση μηνυμάτων
Και ξαναερωτώ πριν κλείσω.
Σημαίνει τίποτε η φράση "ΙΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ" ;
Σίγουρα δε σημαίνει ότι όλοι μπορούν να γίνουν μαθητές που με το σημερινό σύστημα εκπαίδευσης να βαθμολογούνται αντικειμενικά με βαθμό πχ 17 στα 20 σε όποιο μάθημα θελήσουν.

Είναι το ίδιο χαζό με το να υποστηρίζουμε ότι όλοι μπορούν να γίνουν αθλητές ολυμπιακού επιπέδου και άρα το κράτος φταίει που στη γυμναστική του σχολείου δε βγάζει αυτά τα ταλέντα.

Είναι σύνηθες πρόβλημα να μπερδεύονται οι ίσες ευκαιρίες με τις ίσες δυνατότητες. Το θέμα μας εδώ είναι το δεύτερο.
__________________
may you live in interesting times
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 07-10-08, 20:23
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από Archmage Εμφάνιση μηνυμάτων
Είναι σύνηθες πρόβλημα να μπερδεύονται οι ίσες ευκαιρίες με τις ίσες δυνατότητες. Το θέμα μας εδώ είναι το δεύτερο.
Απολύτως. Ευχαριστώ. Και θα παρακαλούσα να παραμείνουμε σε αυτό.
Το θέμα δεν ξεκίνησε για να κρίνουμε για πολλοστή φορά το εκπαιδευτικό μας - και των άλλων χωρών - σύστημα, ούτε για να κάνουμε πολιτική επ' αυτού.
Το θέμα είναι μια πραγματικότητα που έχει περισσότερο σχέση με τα παιδιά και τις δυνατότητές τους, με τους γονείς και τις προσδοκίες τους.
Ας θεωρήσουμε δεδομένο λοιπόν ένα σχετικά ευνοϊκό εκπαιδευτικό σύστημα κι ας επικεντρωθούμε στις "δυνατότητες".
Η ίδια δασκάλα "που δεν κάνει σωστά τη δουλειά της" διδάσκει και το μαθητή του 5 και το μαθητή του 15. Κανείς τους δεν πάει φροντιστήριο, δεν κάνει ιδιαίτερο, δε χρησιμοποιεί λυσάρι. οκ?
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 07-10-08, 22:55
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Τα ελεγα εγω αλλα δε με ακουγανε

Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Εμφάνιση μηνυμάτων
δεν μπορούν να γίνουν όλοι καλοί μαθητές!
Ευκολο να το λες οταν εχεις παιδια-αστερια
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Gildor : 08-10-08 στις 00:12
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 08-10-08, 11:41
Το avatar του χρήστη pero
pero Ο χρήστης pero δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 23-08-14 17:59
Φύλο: Άντρας
Το ότι όλοι δεν μπορούν να γίνουν πρωταθλητές δεν σημαίνει οτι δεν πρέπει και να αθλούνται (= και να έχουν τις αντίστοιχες εγκαταστάσεις).
Προσωπική μου γνώμη, ας υπάρχουν εγκαταστάσεις ας αξιοποιούνται από το εκπαιδευτικό προσωπικό υπέρ των εκπαιδευομένων και ας μην βγάλουμε ούτε έναν Πρωταθλητή, Ολυμπιονίκη ή ο,τι άλλο.

Το ότι δεν θα γίνουν όλοι επιστήμονες, δεν δικαιολογεί την θεωρία να αφήσουμε την παιδεία στην τύχη της, γιατί περί αυτού πρόκειται.
Η ίδια δασκάλα "που δεν κάνει σωστά τη δουλειά της" διδάσκει και το μαθητή του 5 και το μαθητή του 15. Κανείς τους δεν πάει φροντιστήριο, δεν κάνει ιδιαίτερο, δε χρησιμοποιεί λυσάρι. οκ?
Φαντάζομαι πως το χαμόγελο στο τέλος σημαίνει πως κάνεις πλάκα.
Το γεγονός δηλαδή πως παίζω τον ρόλο της δασκάλας για τον μικρό μου γιο, γιατί αυτή δεν κάνει καλά την δουλειά της σημαίνει πως ο γιός μου είναι "κακός" μαθητής κι εγώ τον φορτώνω με τις δικές μου ανασφάλειες;
Το γεγονός πως όσους από την τάξη του (τώρα πάει έκτη δημοτικού) δεν είχαν κάποια βοήθεια απότο σπίτι δεν ξέρουν καν να διαβάζουν σημαίνει απλά πως όλη η φουρνιά είναι για υδραυλικοί και για τυροπιτάδες (σ.σ. υπήρξα τυροπιτάς για πολλά χρόνια στην ζωή μου μέχρι σχετικά πρόσφατα που ακολούθησα αυτό που ήθελα και σπούδασα, την Πληροφορική)
Μα το θέμα είναι πολιτικό από μόνο του.
Δωρεάν παιδεία δεν υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια.
Ας καταρήσουμε τελείως την παιδεία.
Ίσες δυνατότητες δεν έχουν όλοι αντικειμενικά.
Επειδή κανείς δεν μπορεί να είναι ίδιος με οποιονδήποτε άλλο, και μετά και για λόγους ταξικούς.
Θα ήταν αφελές να πιστεύω πως το δικό μου παιδί, έχει ίδιες δυνατότητες με του Βαρδινογιάννη, ή με ενός Αφγανού πρόσφυγα, ακόμα και αν τελικά τα καταφέρει (λέμε τώρα) καλύτερα.
Όμως η κοινωνία, το κράτος αν θέλετε οφείλουν να παρέχουν σε όλους τους πολίτες ίσες ευκαιρίες.
Καλό σχολικό περιβάλλον, με εξοπλισμό και με έμψυχό υλικό, ικανό να βγάλει σωστούς ανθρώπους που να ξέρουν να διαβάζουν και να γράφουν και κυρίως να σκέφτονται.
Όχι αγύρτες που επειδή δεν ελέγχονται από κανέναν και για τίποτε, αδιαφορούν για την δουλειά τους (γιατί λειτούργημα δεν πρόκειται να το δουν έτσι κι αλλιώς).
Και σε όλα αυτά να τους επιβραβεύουμε κι όλας;

Το βλαστάρι μου, να γίνει τυροπιτάς λοιπόν.
Αλλά να είναι δική του επιλογή.
Ούτε δική μου ούτε όμως και της ανεπάρκειας του σχολείου και των δασκάλων του να του μάθουν απλά τα βασικά, για να μπορέσει να μάθει και τα σύνθετα.

Και για να τελειώνω, ο μεγάλος μου (πάει τρίτη γυμανσίου) φέρνει εικοσάρια και ο μικρός δεκάρια.
Και ως χαζομπαμπάς τους θεωρώ παιδιά - αστέρια (και τους δασκάλους του μικρού Άχρηστους , άλλωστε αλλάξαν δέκα σε πέντε χρόνια ζωή να 'χουν).

Για μεγάλο χρονικό διάστημα στην ζωή μου, έκανα ιδιαίτερα στα Μαθηματικά σε μαθητές Γυμανσίου και Λυκείου.
Δεν ξέραν να κάνουν διαίρεση (σχεδόν κανείς) αλλά πολλοί ούτε πρόσθεση.
Ξεκινούσα από την αρχή.
Φαίνεται εγώ ήμουν φοβερός δάσκαλος και τα κατάφερνα να τους μάθω σε σύντομο χρονικό διάστημα να λύνουν δευτεροβάθμιες εξισώσεις και να κάνουν παραγοντοποιήσεις.
Δεν ήταν άχρηστο το σχολείο.
Το ίδιο σχολείο που έμαθε κι εμένα.
Αλλά ο μαθηματικός που είχαμε στο Γυμνάσιο (καλή του ώρα όπου κι αν είναι, Κούγιας ονομάζεται), έλεγχε εξονυχιστικά τα πρόχειρα μας και όχι την καθαρογραμμένη λύση, και δούλευε με τον καθένα μας. Όλοι στην τάξη (ή σχεδόν) είμασταν αστέρια στα μαθηματικά.

Ας δώσουνε λοιπόν κανένα φράγκο και στη παιδεία και ας τα αφήσουν αυτά.
Αλλά αυτοί την δουλειά τους κάνουν.
Εμείς γιατί τσιμπάμε;

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη pero : 08-10-08 στις 11:46
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην pero για αυτό το μήνυμα:
Xenios (08-10-08)
  #8  
Παλιά 08-10-08, 11:53
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από pero Εμφάνιση μηνυμάτων
Φαντάζομαι πως το χαμόγελο στο τέλος σημαίνει πως κάνεις πλάκα.
Εμείς γιατί τσιμπάμε;
Δεν κάνω καθόλου πλάκα, απλώς μου αρέσει πάντα να συζητάω ευχάριστα. Πόσο λίγο με έχεις παρακολουθήσει...

Ακριβώς. Γιατί τσιμπάμε; Η επόμενη εμπαθής πολιτικοποιημένη απάντηση θα σβηστεί χωρίς δικαιολογία.
Παρακαλώ να μείνουμε στο θέμα μας, δε θα εξηγηθώ περαιτέρω.

υ.γ. κι εγώ κάνω τη δασκάλα στα παιδιά μου, αλλά είναι άσχετο αυτή τη στιγμή.
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 08-10-08, 13:07
Το avatar του χρήστη christi
christi Ο χρήστης christi δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 12-12-17 20:48
Φύλο: Γυναίκα
...
Δεν μπορεί ένας άνθρωπος - παιδί ή ενήλικας - να τα κάνει όλα και να είναι καλός σε όλα!
Υπάρχουν κλίσεις, δεξιότητες, ταλέντα, αποφάσεις με τι θα ασχοληθεί κάποιος.

Όσο αφορά στα παιδιά, σε κάθε δραστηριότητα της ζωής τους έχει να κάνει με το πόσο κάποιος ενήλικας ασχολήθηκε μαζί τους. Αυτό στην αρχή, μετά το παιδί μεγαλώνοντας αναλαμβάνει μεγαλύτερη πρωτοβουλία και ευθύνη.

Δεν θα πω ποτέ σε ένα παιδί ότι δεν μπορεί άλλο, σε οποιονδήποτε τομέα. Μπορώ να σταθώ δίπλα του όμως, να το υποστηρίξω και να του μάθω να κρίνει το αποτέλεσμα και να επαναπροσδιορίζει στόχους και σχέδιο δράσης!

Τα παιδιά χρειάζονται κοντά τους τους γονείς τους, τους ανθρώπους του περιβάλλοντος τους, τους δασκάλους τους. Τους χρειάζονται κοντά για να συμπορευθούν. Και αυτό θέλει αγάπη και χρόνο.
...
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 08-10-08, 13:34
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από christi Εμφάνιση μηνυμάτων
...
Δεν θα πω ποτέ σε ένα παιδί ότι δεν μπορεί άλλο, σε οποιονδήποτε τομέα. Μπορώ να σταθώ δίπλα του όμως, να το υποστηρίξω και να του μάθω να κρίνει το αποτέλεσμα και να επαναπροσδιορίζει στόχους και σχέδιο δράσης!

Τα παιδιά χρειάζονται κοντά τους τους γονείς τους, τους ανθρώπους του περιβάλλοντος τους, τους δασκάλους τους. Τους χρειάζονται κοντά για να συμπορευθούν. Και αυτό θέλει αγάπη και χρόνο.
...
ποτέ δε θα πεις σε ένα παιδί πως δε μπορεί άλλο, φυσικά.
πάντα θα του λες πως μπορεί λίιιιγο ακόμα. με προσπάθεια, με δουλειά, και προπαντός με αγάπη.
οφείλουμε όμως - κυρίως οι γονείς - να αποδεχθούμε πως τα παιδιά δε θα ικανοποιήσουν τα δικά μας όνειρα και τις χαμένες προσδοκίες. το μόνο όνειρο που λογικά πρέπει να επιθυμούμε να ικανοποιήσουν τα παιδιά μας, είναι να είναι ευτυχή.
κι ευτυχές δεν είναι ένα παιδί με λάθος στόχους και προσανατολισμούς.
το παιδί μου δεν οφείλει να σπουδάσει αυτό που δε σπούδασα εγώ, να κάνει τη δουλειά που δεν έκανα εγώ, να πάρει τους βαθμούς που δεν πήρα ή που πήρα εγώ.
η δυσκολία λοιπόν έγκειται στο να αποδεχθούμε τις δεξιοτεχνίες, τις κλίσεις, τα ταλέντα τους και να τα υποστηρίξουμε προς αυτήν την κατεύθυνση.

Κι αυτό θέλει αγάπη... και χρόνο...
(και δεν κάνω πλάκα όταν χαμογελώ!)
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to purple anemone For This Useful Post:
christi (08-10-08), papa (08-10-08)
  #11  
Παλιά 08-10-08, 13:48
Το avatar του χρήστη christi
christi Ο χρήστης christi δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 12-12-17 20:48
Φύλο: Γυναίκα
@Purple Anemone:
στην απάντηση σου με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη, με εκφράζεις απόλυτα !
χαίρομαι που ακούστηκε και αυτή η πλεύρα!
Απάντηση με παράθεση
  #12  
Παλιά 08-10-08, 17:04
Το avatar του χρήστη pero
pero Ο χρήστης pero δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 23-08-14 17:59
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από purple anemone Εμφάνιση μηνυμάτων
ποτέ δε θα πεις σε ένα παιδί πως δε μπορεί άλλο, φυσικά.
πάντα θα του λες πως μπορεί λίιιιγο ακόμα. με προσπάθεια, με δουλειά, και προπαντός με αγάπη.
οφείλουμε όμως - κυρίως οι γονείς - να αποδεχθούμε πως τα παιδιά δε θα ικανοποιήσουν τα δικά μας όνειρα και τις χαμένες προσδοκίες. το μόνο όνειρο που λογικά πρέπει να επιθυμούμε να ικανοποιήσουν τα παιδιά μας, είναι να είναι ευτυχή.
κι ευτυχές δεν είναι ένα παιδί με λάθος στόχους και προσανατολισμούς.
το παιδί μου δεν οφείλει να σπουδάσει αυτό που δε σπούδασα εγώ, να κάνει τη δουλειά που δεν έκανα εγώ, να πάρει τους βαθμούς που δεν πήρα ή που πήρα εγώ.
η δυσκολία λοιπόν έγκειται στο να αποδεχθούμε τις δεξιοτεχνίες, τις κλίσεις, τα ταλέντα τους και να τα υποστηρίξουμε προς αυτήν την κατεύθυνση.

Κι αυτό θέλει αγάπη... και χρόνο...
(και δεν κάνω πλάκα όταν χαμογελώ!)
Ποιός νοήμων άνθρωπος μπορεί να διαφωνήσει με αυτά;
Ανεξάρτητα του πόσο τα καταφέρνουμε.
Μόνο που καμμία σχέση δεν έχει με το άρθρο στην αρχή.
Το οποίο και ήταν βαρύτατα Πολιτικοποιημένο.
Διότι ελευθερία είναι η συνείδηση της αναγκαιότητος.
Μόνο όταν έχεις γνώση μπορείς να κάνεις επιλογή.
Αλλιώς στερείται και η ελευθερία της Βούλησης μαζί με τις ίσες ευκαιρίες.

Τέλος θα ήθελα να ξέρω που είναι η εμπάθεια.
Το πάθος μπορεί να περισεύει αλλά εμπάθεια;

Ίσως επειδή δεν χρησιμοποιώ χαμογελάκια για να δείξω οτι χαμογελώ.
Απάντηση με παράθεση
  #13  
Παλιά 08-10-08, 18:24
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από pero Εμφάνιση μηνυμάτων
Ίσως επειδή δεν χρησιμοποιώ χαμογελάκια για να δείξω οτι χαμογελώ.
Κακώς!

Το άρθρο μπορεί να ξεκίναγε ένα θέμα, το οποίο με τα σχόλιά μου νομίζω πως κατηύθυνα αναλόγως.

Και μπορεί για κάποιους από μας που λέμε πως είμαστε "νοήμονες" αυτά να είναι αυτονόητα, μην ξεχνάμε όμως πως ακόμη και στην εποχή μας παιδιά υποφέρουν προσπαθώντας να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες των γονιών τους ενώ απλά "δεν το 'χουν", ακόμη και στην εποχή μας παιδιά παθαίνουν κατάθλιψη, εξαφανίζονται, ή αυτοκτονούν γιατί δεν πιάσαν τους βαθμούς στις εξετάσεις για να περάσουν εκεί που τους υπέδειξαν οι γονείς τους.
Μπορεί να ακούγεται τρομακτικό αλλά κοίτα γύρω σου... συμβαίνει.
Μπορεί ένα παιδί να είναι γενικά πανέξυπνο, να έχει όλα τα προσόντα, όλες τις προϋποθέσεις, και κάτι κάπου να μην κάθεται όσο και να το διδάσκεις.
Να σου φέρω κι ένα απτό παράδειγμα?
Η κόρη μου η woopy που όλοι σας έχετε δει τα γραπτά της στο junior club... είναι δυσορθόγραφη! Έχει απίστευτη χρήση του λόγου, δεν της βγαίνεις σε συζήτηση, αμεσότητα, επιχειρηματολογία, αλλά της πήρε 3 χρόνια να "δώσει σημασία" στο γεγονός ότι τα ρήματα καταλήγουν σε -ω κι όχι σε -ο. Και συνεχίζει να μη δίνει σημασία. Δεν το 'χει. Τέρμα και τελείωσε. Δε φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα, δε φταίνε οι δασκάλες, δε φταίω εγώ, δε φταίει ούτε η ίδια.
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #14  
Παλιά 08-10-08, 18:37
Το avatar του χρήστη Gildor
Gildor Ο χρήστης Gildor δεν είναι συνδεδεμένος
High Elf
 

Τελευταία φορά Online: 08-05-17 14:17
Φύλο: Δεν έχω αποφασίσει ακόμα
Η διαθεσή μου τώρα:
Παντως στην ταξη μου, ημασταν καποια παιδια που γονεις μας ηταν καθηγητες στο σχολειο

Δεν ξερω αν υπαρχει εξηγηση. Ολα τα παιδια αυτα, μα ολα, επαιρναν τους καλυτερους βαυμους και ηταν διακριθεντες. Και δεν το λεω βασει βαθμων, το λεω επειδη το εβλεπα, ηταν συμμαθητες μου.

Απο αυτη την κατηγορια παιδιων, εγω ημουν ο μονος που δεν εβγαινα στους διακριθεντες. Για την ακριβεια, απο τα παιδια με γονεις καθηγητες ημουν ο χειροτερος μαθητης.

Δεν ξερω τι λενε τα στατιστικα εδω περα, αλλα σιγουρα δε λενε ψεμματα.
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις...
Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή!
Απάντηση με παράθεση
  #15  
Παλιά 08-10-08, 18:42
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αρχική Δημοσίευση από Gildor Εμφάνιση μηνυμάτων
Παντως στην ταξη μου, ημασταν καποια παιδια που γονεις μας ηταν καθηγητες στο σχολειο
Ναι Μιχάλη, είναι ακριβώς το ίδιο σαν να δίνεις πανελλήνιες και να παρακολουθείς φροντιστήριο με άλλα είκοσι παιδιά, από τα να κάνεις ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι.
Το έχω δει σε παιδιά του κύκλου μου και κατάλαβα την μεγάλη διαφορά.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 19:40.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.