ΔΝΤ: Ανευ προηγουμένου η τρέχουσα οικονομική κρίση

[Xenios]

Άνευ προηγουμένου χαρακτήρισε την τρέχουσα οικονομική και χρηματιστική κρίση ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν, σε δηλώσεις που έκανε στο Γαλλικό Πρακτορείο.

«Αντιμετωπίζουμε μια πρωτοφανή χρηματιστηριακή κρίση», επειδή ξεκίνησε «από την καρδιά του συστήματος», τις ΗΠΑ, και όχι από την «περιφέρειά του» και έπληξε ταυτόχρονα ολόκληρο τον κόσμο, δήλωσε ο επικεφαλής του ΔΝΤ.

Ο Στρος Καν εκτίμησε ότι «όλη η παγκόσμια οικονομία θα επιβραδυνθεί από μισή ως δύο μονάδες», συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και των χωρών της Ευρώπης, παρά το γεγονός ότι ορισμένα μέρη του κόσμου έχουν πληγεί περισσότερο ή λιγότερο. «Η επιβράδυνση είναι γενική», τόνισε.

Παραλληλίζοντας την τρέχουσα κρίση με αυτή του 1929, ο γενικός διευθυντής του ΔΝΤ υποστήριξε ότι μία από τις διαφορές «είναι ότι διαθέτουμε εργαλεία που δεν επιτρέπουν να αποφευχθεί η κρίση, αλλά να μετριαστούν οι συνέπειές της και να διορθωθούν οι επιπτώσεις της».

Επισημαίνοντας ορισμένους θετικούς παράγοντες, όπως την υποχώρηση των τιμών του πετρελαίου, ο Στρος Καν δήλωσε πως το ΔΝΤ υπολογίζει σε μια οικονομική ανάκαμψη στη διάρκεια του 2009.

Αναφερόμενος τέλος στις ευρωπαϊκές τράπεζες, εκτίμησε ότι τελικά «θα πληγούν λιγότερο» και δεν κινδυνεύουν «να βγουν νοκ-άουτ», όπως οι αμερικανικές.

Πηγές: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γαλλ. Πρακτορείο

Σχόλιο : Δεν ξέρω ποιος θα διαβάσει αυτό το θέμα, δεν είναι λαϊκίστικο, δεν έχει τραβηχτικό θέμα και μάλλον ενδιαφέρει μόνο τους οικονομολόγους.

Όταν ένας ο επενδυτικός κολοσσός, σαν την Lehman Brothers, με συναλλαγματική αξία στα 36 δις δολλάρια, καταρρέει, δημιουργεί ένα απίστευτο τσουνάμι, που ακόμα δεν έχουμε δει όλες τις συνέχειες.

Αν κάποιος αδαής πει, και λοιπόν τι έγινε; Απλά δεν ξέρει τις εξαρτήσεις που έχει η παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Όταν ισχυρίζομαι ότι βιώνουμε τις χειρότερες οικονομικές συνθήκες στα τελευταία 30 χρόνια, δέχομαι ειρωνείες ότι τα ρίχνω όλα στις διεθνείς συγκυρίες. Δεν απαιτώ να είναι όλοι οικονομολόγοι για να γνωρίζουν τις αλληλοεπιδράσεις, απλά θα τους παραπέμψω σε δημοσιεύματα του Ευρωπαϊκού τύπου, για τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουν οι οικονομίες ακόμα και των πιο ισχυρών κρατών, όπως της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Βρισκόμαστε σε μια τεράστια παγκόσμια οικονομική ύφεση, είναι τουλάχιστον ανοησία να μην το παραδεχόμαστε αυτό, είναι αναμενόμενο στις υφέσεις αυτές, οι οικονομίες των κρατών να επιζητούν νέους πόρους.
Ο πέλεκυς της ΟΝΕ δεν επιτρέπει αύξηση του ελλείμματος πάνω από το 3%, προκειμένου οι χώρες να μην τεθούν υπό κηδεμονία. Πέραν τούτου ουδέν.

[amigos]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Ο πέλεκυς της ΟΝΕ δεν επιτρέπει αύξηση του ελλείμματος πάνω από το 3%, προκειμένου οι χώρες να μην τεθούν υπό κηδεμονία. Πέραν τούτου ουδέν.

Τελικά είναι άτυχο παιδί αυτός ο Αλογοσκούφης..Πάνω που τα είχε βάλει όλα σε τάξη!! Κρίμα κρίμα..

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από amigos Τελικά είναι άτυχο παιδί αυτός ο Αλογοσκούφης..Πάνω που τα είχε βάλει όλα σε τάξη!! Κρίμα κρίμα..

Δεν περίμενα άλλη απάντηση απ' αυτή.
Δεν ξέρω πως θα σου φαινόταν, αν σε ειρωνευόμουν σε ένα ιατρικό θέμα.

[Archmage]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Δεν περίμενα άλλη απάντηση απ' αυτή.

Δε βλέπω γιατί θα πρέπει να περιμένεις άλλη απάντηση από αυτή, όταν τα τελευταία 30 χρόνια είμαστε μονίμως στο τούνελ και στη λιτότητα και στις οικονομικές δυσχέρειες και στα ελλείματα και στις προβληματικές ολυμπιακές και στην έλλειψη επενδύσεων και στα θεσμικά ζητήματα και στο δημόσιο χρέος και στον ξεχειλωμένο δημόσιο τομέα και στη βαθιά γραφειοκρατία και στα άδεια καλάθια της νοικοκυράς και στην έλλειψη επιχειρηματικού ενδιαφέροντος και στα προκλητικώς εισπρακτικά φορολογικά μέτρα και στα χαμένα δις των ολυμπιακών και στο νομικό χάος και <<μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα>>.

Όλα αυτά οφείλονται στις "χειρότερες οικονομικές συνθήκες στα τελευταία 30 χρόνια";

[palsar]

Συμμερίζομαι την ανησυχία αλλά όχι και την εκτίμηση για το επερχόμενο μέγεθος της καταστροφής που οι κινδυνολόγοι προβλέπουν. Στο σύγχρονο διεθνοποιημένο περιβάλλον πρέπει να γίνει κατανοητό οτι οι συναλλαγές είναι κυρίως ηλεκτρονικές και αφορούν προθεσμιακά συμβόλαια και κερδοσκοπικές τακτικές βάσει των οποίων διαμορφώνονται οι τιμές των προϊόντων μέσω ενός μηχανισμού προσδοκιών και όχι με τον παραδοσιακό τρόπο της προσφοράς και της ζήτησης. Κλασικό παράδειγμα η πρόσφατη εκτίναξη της τιμής του πετρελαίου που δεν δικαιολογείται σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και με τον OPEC να διαβεβαιώνει για την επάρκεια σε παραγόμενη ποσότητα.

Έχουμε λοιπόν μία κρίση η οποία δεν προέρχεται απο τον παραγωγικό τομέα της οικονομίας (αν και τον επηρεάζει), δεν είναι συστημική (εκτίμησή μου) αλλά απορρέει αφενώς απο τις στρεβλώσεις που συνεπάγονται οι κερδοσκοπικές κινήσεις σε διεθνές επίπεδο και αφετέρου απο τον εφησυχασμό των κεντρικών αρχών. Οι τελευταίες, κυβερνήσεις και κεντρικές τράπεζες, υπηρέτες της νεοφιλελεύθερης αναρχικής πρακτικής άφησαν τα χαλινάρια ελεύθερα, με αποτέλεσμα να καλούνται τώρα να μαζέψουν τα ασυμάζευτα, είτε με μεταβολές των επιτοκίων είτε με κρατικοποιήσεις (northern rock πριν απο λιγους μηνες, lehman brothers σημερα).

Τα πιο σημαντικά οικονομικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε στο άμεσο μέλλον θα προέρχονται, κατα τη γνώμη μου, από την έλλειψη ενεργειακών πόρων και τη ρύπανση του περιβάλλοντος.

Την προσπάθεια του υπουργού οικονομικών να αποδώσει στη διεθνή κατάσταση τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας την θεωρώ αστεία. Καμία απο τις προηγούμενες κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια δεν φρόντισε να δώσει εναν σαφή οικονομικό προσανατολισμό. Μαθητευόμενοι μάγοι όλοι, ισορροπούσαν και ισορροπούν μεταξύ εισπρακτικών πρακτικών και νομοθετικών πειραμάτων. Πλήρης ασυδοσία στην αγορά εργασίας (άμισθη υπερεργασία, ανασφάλιστοι εργαζόμενοι), ολιγοπωλειακές πρακτικές στην αγορά προϊόντων, τεράστιας έκτασης φοροδιαφυγή και αποθάρυνση ξένων άμεσων επενδύσεων (λόγω γραφειοκρατίας και ασαφούς επιχειρηματικού πλαισίου).

Όλα αυτά φυσικά και δεν σχετίζονται με κάποια διεθνή κρίση αλλά όπως φαίνεται, οικονομική μεταρρυθμίση για την παρούσα κυβέρνηση είναι η επαναφορά των τεκμηρίων.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Odin Δεν αναφέρθηκε στην ανάλυση σου, αλλά στο 'έργο' του αλογομούρη.

Τον Αλογοσκούφη τον ήξερα πολύ πριν ασχοληθεί με την πολιτική. Είχα παρακολουθήσει μια ομιλία του στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, προς τους αποφοίτους του και ομολογώ με είχε μαγέψει.

Όταν ανέλαβε σκιώδης υπουργός οικονομίας με τον Καραμανλή, (στο 2000 περίπου) είπα ωχ ένας ακόμα καθηγητής θα την πατήσει. Δεν βγήκα γελασμένος.

Ακολούθησε την μοίρα πολλών εξαιρετικών οικονομολόγων που ανέλαβαν το της Εθνικής Οικονομίας Υπουργείο. Η εφαρμογή από την θεωρία απέχει παρασάγκας, όταν προσπαθείς να την προσαρμόσεις σε ένα παραλυμένο κρατικό μηχανισμό. Εκεί αρχίζουν όλα τα δεινά και οι παλινωδίες των διορθωτικών κινήσεων. Εκεί ένας τρίτος παρατηρητής αναρωτιέται, μα πως είναι δυνατόν, ένας άνθρωπος που δίδασκε την μακροοικονομία δύο, να μην μπορεί να δημιουργήσει ένα μεσοπρόθεσμο σχεδιάσμό;

Δεν δίνω άλλοθι στον Αλογοσκούφη, φέρει σοβαρές ευθύνες, αλλά σίγουρα όχι γι αυτές που νομίζει ο πολύς κόσμος.

Το Νο1 πρόβλημα της Ελλάδος είναι η φοροδιαφυγή, βλέπω τους πάντες να έχουν πάθει τραμπάκουλο με τα τεκμήρια. Γιατί κύριοι τι φοβάστε; Όταν δηλώνετε εισόδημα 10.000 ευρώ και τα έξοδα σας είναι έως 10.000 ευρώ, μια χαρά είστε. Όταν το εισόδημα σας είναι 20.000 ευρώ και τα έξοδα σας είναι 100.000 ευρώ, να σας πιάσει δικαίως τραμπάκουλο. Που τα βρήκες ρε;

Τολμάει κανείς να κάνει το ίδιο στους εφοριακούς, τελωνιακούς, στις πολεοδομίες και να τους ψάξει μέχρι τέταρτης γενεάς;
Τι να σου κάνει η μακροοικονομία 2 Γιωργάκη μου, όταν το πρόβλημα το ξέρετε αλλά δεν έχει διανοηθεί κανείς να το ακουμπήσει;

[amigos]

Αναδημοσίευση από το press.gr

Εάν η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός, δεν συνδέεται με παράλληλες ενασχολήσεις και πολύμορφες εξυπηρετήσεις τότε γιατί η κυβέρνηση (και κάθε κυβέρνηση), μόλις είδε τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, ανέκρουσε πρύμναν στη διακηρυγμένη πολιτική της και άρχισε να επεξεργάζεται εναλλακτικές τακτικές αποκατάστασης της εικόνας της;
Μήπως ξαφνικά διαπίστωσαν πως οι τρύπες του προϋπολογισμού και το ύψος των δημοσίων εσόδων δεν συνιστούν επαρκείς λόγους ανησυχίας ή κλονίστηκαν αναλογιζόμενοι το διακύβευμα της απώλειας της εξουσίας, μπροστά στο οποίο ωχριά η ελληνική οικονομία;
Τι θα πει φιλολαϊκές και αντιλαϊκές πολιτικές;
Γιατί μας αντιμετωπίζουν σαν ιθαγενείς, σαν πειραματόζωα;

[quantum]

Άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο ότι ανέβηκε πάλι η τιμή του πετρελαίου λόγω της μείωσης των αποθεμάτων αυτού ,εξαιτίας των τυφώνων..

[amigos]

Κρίση; Ποια κρίση; Η έννοια είναι εντελώς σχετική…

Η De Beers αναφέρει ότι οι πωλήσεις διαμαντιών υπερβαίνουν φέτος κατά 10% αυτές του 2007 και η Cartier σημείωσε αύξηση κατά 16% στις πωλήσεις κοσμημάτων μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου. Στην τελευταία ετήσια δημοπρασία Παλαιών Αριστοτεχνών η Sotheby’s συγκέντρωσε 59,4 εκατομμύρια στερλίνες, ποσό υψηλότερο κατά 31% αυτού του 2007 και κατά 87% αυτού του 2006.

Η κρίση δεν τους πλήττει όλους το ίδιο
Σύμφωνα με τη Merill Lynch, η περιουσία των κατεχόντων από 30 εκατομμύρια δολάρια και άνω, αυξήθηκε κατά τουλάχιστον 9%, φθάνοντας αθροιστικά τα 40,7 τρις. δολάρια. (Ποιος είπε ότι ο εξισωτισμός είναι στις μέρες μας της μόδας; ). Ο δε αριθμός αυτών των υπερ-πλουσίων αυξήθηκε πέρσι κατά 8%, ξεπερνώντας τις 100.000, με την προσθήκη νέων μεγιστάνων κυρίως από την Κίνα, την Ινδία και τη Βραζιλία. (Αλλά ποιος είπε και ότι η λογική του συστήματος ήταν ο "καπιταλισμός σε μία μόνο χώρα"; )

Βεβαίως το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα κλυδωνίζεται, στον απόηχο της αμερικανικής «στεγαστικής φούσκας». Οι τρεις από τις πέντε μεγάλες επενδυτικές τράπεζες των ΗΠΑ βρίσκονται ήδη εκτός παιδιάς. Οι δείκτες των χρηματιστηρίων χοροπηδούν. Οι κεντρικές τράπεζες μιας σειράς κρατών προχωρούν σε απεγνωσμένες ενέσεις ρευστότητας. Η καχυποψία των πάντων προς τους πάντες κυριαρχεί στις αγορές, κατά πως ταιριάζει σε καιρούς "πιστωτικής ασφυξίας".

Αλλά έχει και αυτή την ιδιαιτερότητα το κεφαλαιοκρατικό σύστημα: δεν λειτουργεί για πολύ χωρίς πραγματικά κεφάλαια…

Διότι, η "πυραμίδα" που, όπως κάθε "πυραμίδα", επέπρωτο να καταρρεύσει μπροστά στα μάτια μας, δεν ήταν παρά ένας φρενήρης τζόγος μεταπώλησης χρεών, με την κάθε Lehman Brothers να πακετάρει άχρηστα ενυπόθηκα δάνεια και ομόλογα χαμηλής απόδοσης, να τα διαμοιράζει, να τα ξαναπακετάρει μαζί με ασφαλέστερους τίτλους σε "καινοτόμα χρηματοπιστωτικά προϊόντα", μέχρι την επικερδή μεταπώλησή τους σε κάποιον Κινέζο ή Γερμανό επενδυτή ("πάντοτε βρίσκεται κατάλληλος κανείς").

Πυραμίδα με τη συνενοχή της FED
Δεν χρειαζόταν για αυτό παρά η συνενοχή των οίκων αξιολόγησης, προκειμένου να βάλουν τη σφραγίδα "ΑΑΑ" στο προϊόν, και της Ομοσπονδιακής Κεντρικής Τράπεζας (FED) των ΗΠΑ, προκειμένου να χαλαρώσει τους ελέγχους και να διευκολύνει τον δανεισμό κρατώντας χαμηλά τα επιτόκια. Ο τότε διοικητής της FED Άλαν Γκρίνσπαν δεν μπορούσε παρά να διευκολύνει, κρίνοντας προφανώς ότι το δημιουργικό ξεπέρασμα της προηγούμενης φούσκας της υψηλής τεχνολογίας, που έσκασε με το γύρισμα του αιώνα, δεν ήταν παρά η δημιουργία μιας νέας φούσκας.

Άλλωστε, μέναν πολλοί ευχαριστημένοι: η Ουόλ Στριτ μεγαλουργούσε και πάλι, ο κατασκευαστικός κλάδος γινόταν η "ατμομηχανή" της αμερικανικής ανάπτυξης και ο μέσος Αμερικανός πολίτης μπορούσε εύκολα να υλοποιήσει το "προαστιακό του όνειρο". Δεν χρειαζόταν πια πραγματική αύξηση των αποδοχών του για να πιστέψει ότι το βιοτικό του επίπεδο θα παρακολουθούσε έστω και αμυδρά την καλπάζουσα άνοδο του βιοτικού επιπέδου των κατεχόντων. Ακόμη και οι φτωχότεροι μπορούσαν να αποκτήσουν ένα σπιτικό: όσο τα επιτόκια ήσαν χαμηλά, και η αξία των ακινήτων ανέβαινε, κανείς δεν αισθανόταν δια βίου αιχμάλωτος του δανειστή του.

(Σε κομψή γλώσσα αυτά λέγονται "ενυπόθηκα δάνεια υψηλού ρίσκου". Σε χαλαρότερη ατμόσφαιρα μεταξύ φίλων τα golden boys του πλανήτη ομολογούν: "δανείζαμε ακόμη και σε πιθήκους!")

Έφθασε όμως η ώρα των κατασχέσεων, η ώρα που οι μη δυνάμενοι δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, ούτε μπορούσαν να απαλλαγούν από αυτά πουλώντας το, μειωμένης αξίας πλέον, ακίνητό τους. Ήταν επίσης η ώρα που όσοι είχαν επενδύσει στα «καινοτόμα χρηματοπιστωτικά προϊόντα», ήτοι σε μελλοντικές (και όπως αποκαλυπτόταν άκρως επισφαλείς) αποδόσεις βασισμένες σε στεγαστικά δάνεια, έπαυαν να εμπιστεύονται τη Ουόλ Στριτ. Το σύστημα είχε μολυνθεί μέχρι τις άκρες του πλανήτη. (Τα golden boys μουρμούριζαν αθυρόστομα: "κανείς δεν ξέρει πια ποιος έχει την κουράδα στο χαρτοφυλάκιό του").

Κοινωνικοποίηση των ζημιών
Η αντίδραση του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών ήταν η κοινωνικοποίηση των ζημιών: επιστρατεύοντας ακόμη και ευφάνταστους νεολογισμούς ("conservatorship") και βγάζοντας μπροστά τη FED, προκειμένου να μην πολυφανεί το "ιδεολογικώς απαράδεκτο" γεγονός ότι πρόκειται για κρατικοποίηση, ο δημόσιος προϋπολογισμός ανέλαβε τη διάσωση αρχικά της Bear Stearns, κατόπιν της Fannie Μae και της Freddie Mac και εντέλει της AIG.

Διότι μπορεί οι χρεωμένοι μικρο-ιδιώτες να έρχονται αντιμέτωποι με τον δρακόντειο Νόμο Περί Πτωχεύσεων, ακόμη και αν έχουν πληγεί από τον τυφώνα Άικ, όμως προκειμένου περί της Ουόλ Στριτ το δημόσιο χρήμα αξίζει να διακινδυνευθεί. Όπως αξίζει να διοχετευθεί υπό μορφήν ενίσχυσης στην αυτοκινητοβιομηχανία, με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της ενεργειακής κρίσης. Όπως αξίζει να σπαταληθεί στην αιματηρή περιπέτεια του Ιράκ. Όπως δεν αξίζει να αξιοποιηθεί για την δημιουργία συστήματος καθολικής περίθαλψης ή την αποκατάσταση των φθαρμένων αμερικανικών υποδομών.

Παράλληλα, χορηγώντας, την ώρα που καλά καλά δεν πρόσεχε κανείς, μια ακόμη ισχυρότερη δόση από το "φάρμακο" της απορρύθμισης και της συγκεντροποίησης, που είχε ήδη προκαλέσει το κακό, οι αμερικανικές αρχές επέτρεψαν την άρση του διαχωρισμού επενδυτικών και εμπορικών και τραπεζικών δραστηριοτήτων.

Ηθικό δίδαγμα: οι φορολογούμενοι θα την πληρώσουν, οι μέτοχοι θα την πληρώσουν, οι καταθέτες θα την πληρώσουν, όμως η φούσκα πρέπει να συνεχίσει.

Η φούσκα πρέπει να συνεχίσει
Γιατί η φούσκα είναι η ίδια η αμερικανική οικονομία που ζει κατά κυριολεξία με δανεικά, διογκώνοντας το δημοσιονομικό της έλλειμμα την ώρα που μικραίνει τη φορολογική βάση με τη μεταφορά των παραγωγικών δραστηριοτήτων (ακόμη και της περιώνυμης νέας τεχνολογίας) στα "εργασιακά κάτεργα" της Κίνας και της Ινδίας. Που αναπληρώνει το έλλειμμα αυτό πουλώντας ομόλογα στους Άραβες, τους Ρώσους και τους Κινέζους και που για να συνεχίσει να το πράττει θα πρέπει ή να ανεβάσει τα επιτόκια ή να αρχίσει να τους πουλά πραγματικά περιουσιακά στοιχεία, αντί για χαρτιά. Που παραγεμίζει το χαώδες, λόγω του outsourcing, εμπορικό έλλειμμά της με τη διεθνή χρήση του, διαρκώς υποτιμούμενου δολαρίου. Που ονειρεύεται να βάλει χέρι στα ασφαλιστικά ταμεία, τελευταία πηγή ρευστού για τον τζόγο ενός αχαλίνωτου χρηματοπιστωτικού τομέα.

Ποιος είπε ότι μια χώρα, μια υπερδύναμη, δεν ήταν δυνατό να καννιβαλισθεί από την ίδια την απληστία των αφεντικών της;

skai.gr

[Stanley]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Αν κάποιος αδαής πει, και λοιπόν τι έγινε; Απλά δεν ξέρει τις εξαρτήσεις που έχει η παγκοσμιοποιημένη οικονομία.

Εγώ απλά θα σου υπενθυμίσω οτι και το 2001-2002 είχαμε σοβαρότατη (διεθνή!) κρίση (θυμάστε την Enron, WorldCom και άλλες?), αλλά τότε κατηγορούσαμε τον Σημίτη ως υπαίτιο που ο Dow Jones έπεσε 25% σε ένα χρόνο. Ενώ τώρα που η πιστοληπτική δυνατότητα της χώρας και το χρηματιστήριο πάνε για υποβάθμιση, φταίνε οι Αμερικανικοί κολοσσοί. Και μη μου πεις οτι είναι θέμα συγκυριών γιατί αυτά είναι μεγέθη συγκριτικά: μπορεί όλα τα χρηματιστήρια να πέφτουν, αλλά δεν ακούω το ιταλικό, πχ, να πηγαίνει για υποβάθμιση, ούτε την Πορτογαλική οικονομία να πηγαίνει για επιτήρηση.

Και για να το δούμε και αντίστροφα, η σημερινή κυβέρνηση είχε την τύχη να κυβερνήσει σε περίοδο παχιών αγελάδων και πλεονάζουσας ρευστότητας όπου το χρήμα κυριολεκτικά "ξεχείλιζε" από τις τράπεζες και τις επενδύσεις. Όπως έγραψα και μια άλλη φορά, ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται (περι "θωρακισμένης" οικονομίας" κλπ κλπ)

Όσο για τους πετυχημένους καθηγητές που αλλάζουν μυαλά στην πολιτική, η εξήγηση είναι απλή: είναι γλυκιά η άτιμη η καρέκλα. Και τότε ανακαλύπτει ξαφνικά κανείς το "πολιτικό κόστος". Αντίθετα, άνθρωποι όπως ο καθηγητής Βερέμης ο οποίος ηγήθηκε της μεταρρύθμισης στην παιδεία ως σύμβουλος της Γιαννάκου, βρέθηκαν στο περιθώριο και χαρακτηρίστηκαν γραφικοί[*]. Η δε Γιαννάκου δεν ξαναβγήκε στις εκλογές. Αυτά για να μην ξεχνάμε τι γίνεται όταν οι καθηγητές προσπαθούν να εφαρμόσουν "αυτό που πρέπει".

Δεν αμφιβάλω οτι πολλοί τα ξέρουν τα γράμματα, και ο Αλογοσκούφης ανάμεσά τους. Τελικά, όμως, ποιός έχει τα .... κότσια να τα εφαρμόσει?

Φιλικά,
Π.