Τα ιστορικά μυθιστορήματα, δεν είναι νέο είδος και δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητα, η προσπάθεια που γίνεται από μερικούς συγγραφείς, για να μείνουν πιστοί στις ιστορικές αλήθειες, είναι πραγματικά σημαντική.
Τα πρώτα τέτοια βιβλία τα είχα διαβάσει, φυσικά, από την Πηνελόπη Δέλτα, τα Μυστικά του Βάλτου, στον καιρό του Βουλγαροκτόνου κλπ, από έφηβος και με είχαν μαγέψει.
Εκτός από την λόξα που έχω με την ιστορία, με μάγεψαν και μερικά ιστορικά μυθιστορήματα και ομολογώ ότι κορυφαίο του είδους αναγνωρίζω τον Στηβεν Πρεσφιλντ.
Δικό του βιβλίο πρωτοδιάβασα τις Πύλες της φωτιάς (για την μάχη στις Θερμοπύλες), πραγματικά με μάγεψε και έμεινα άφωνος όταν έψαξα και είδα ότι δεν υπερβάλει πουθενά, τηρεί την ιστορική γνώση με θρησκευτική ακρίβεια και αυτό με εξέπληξε.
Οι αρετές του πολέμου (βιβλίο για τον Μέγα Αλέξανδρο), πάρα πολύ καλό, με λεπτομέρειες εξαιρετικές "κλέβοντας" τον Αρριανό και τον Πλούταρχο
Άνεμοι πολέμου (βιβλίο για τον Αλκιβιάδη), Οι τελευταίες Αμαζόνες, Η ματωμένη εκστρατεία (βιβλίο για τις μάχες του Μέγα Αλέξανδρου) κα
Μου άρεσε και ο Michael Jecks στο βιβλίο ο Τελευταίος Ναίτης.
Το ιστορικό μυθιστόρημα διαβάζεται εύκολα και είναι ένας παράλληλος τρόπος για να προσεγγίσει κανείς την ίδια την ιστορία, που όπως και να το κάνουμε, πολλές φορές το διάβασμα της είναι άχαρο.