Ντεπόζιτ, ντεπόζιτο και κάθαρση
Tου Aλεξη Παπαχελα
Υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα που κάποια στιγμή πρέπει να συζητηθεί σοβαρά και αφορά το πώς ερευνούμε, ως κράτος, μεγάλες υποθέσεις και σκάνδαλα. Είναι ένα πρόβλημα που αφορά κυρίως τη Δικαιοσύνη αλλά και τη Βουλή και τις Ανεξάρτητες Αρχές. Η Ελλάδα αυτή την ώρα αντιμετωπίζει ένα τεράστιο πρόβλημα διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα. Και επειδή η διαφθορά έχει γίνει τέχνη, οι τεχνίτες της είνα πολύ προχωρημένοι. Ξέρουν να παίζουν το παιχνίδι με τις offshore, με τις θυρίδες, με την καταστροφή πειστηρίων, με τα swaps που ούτε ο απόφοιτος του καλύτερου Business School δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργούν. Και ενώ η απάτη έχει μπει για τα καλά στον 21ο αιώνα εμείς αντιπαρατάσσουμε έναν μοναχικό ανακριτή σε ένα κρύο γραφείο χωρίς κομπιούτερ ή γραμματέα. Αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο!
Αν οι πολιτικοί μας ηγέτες θέλουν όντως να βοηθήσουν την κάθαρση πρέπει να δώσουν στους ανακριτές τα εργαλεία των Ευρωπαίων συναδέλφων τους. Πρώτα απ’ όλα τη Δικαστική Αστυνομία, ένα εξειδικευμένο σώμα που θα βοηθά στην προανάκριση με τη συλλογή στοιχείων, την εξακρίβωση πληροφοριών και την αναζήτηση μαρτύρων. Οταν φτάνουμε στο σημείο ο ανακριτής για τη Siemens να ζητά εθελοντικά τηλέφωνα και διευθύνσεις, αντιαλαμβανόμαστε όλοι ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα. Πρέπει ακόμη να βρεθούν λεφτά για εμπειρογνώμονες, ειδικούς σε τραπεζικά ή φορολογικά θέματα, δικηγόρους, που καταλαβαίνουν τα απίστευτα περίπλοκα φαινόμενα απάτης των ομολόγων ή του διεθνούς μαύρου χρήματος.
Αν η Δικαιοσύνη δεν εξοπλισθεί επαρκώς, δύο κίνδυνοι συντρέχουν. Το ένα σενάριο είναι πως οι απατεώνες επιπέδου θα τη βγάλουν καθαρή γιατί δεν μπορεί να τους βρει κανείς τίποτα απτό. Το δεύτερο, και παρά πολύ επικίνδυνο, είναι να καλείται κάθε φορά ένας ανακριτής χωρίς τα απαραίτητα εφόδια να κρίνει μια περίπλοκη υπόθεση με απλοϊκά κριτήρια. Θα κοιτάει δηλαδή μία αγοραπωλησία και θα λέει «μου φαίνονται πολλά τα λεφτά» γιατί δεν θα αντιλαμβάνεται ούτε πώς δουλεύει η αγορά ούτε τους νόμους της. Η χώρα και όλοι μας πιστέψαμε κάποτε στον ρόλο ορισμένων δικαστών που θα μπορούσαν να καθαρίσουν την κόπρο. Δυστυχώς όμως έπεσαν οι ίδιοι θύματα μιας μη επαγγελματικής προσέγγισης, που μπερδεύει τις ενδείξεις με τις αποδείξεις και δεν ξέρει να ψάξει στο διεθνοποιημένο και ψηφιακό περιβάλλον του εγκλήματος.
Οσο για τις περίφημες εξεταστικές επιτροπές μόνο γέλιο προκαλούν. Πώς μπορούν βουλευτές που δεν έχουν καμιά τεχνική γνώση να ερευνήσουν σύνθετα ζητήματα και μάλιστα να κάνουν έρευνα που σε άλλες χώρες κάνουν ομάδες με τεχνοκράτες συμβούλους και μεγάλα κονδύλια; Ο γράφων θυμάται ακόμη την εμπειρία που έζησε ως ανταποκριτής στις ΗΠΑ όταν η εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή της Βουλής ταξίδεψε στη Βοστώνη για να ερευνήσει το σκάνδαλο Κοσκωτά. Ο επικεφαλής της έβγαινε κάθε λίγο από την αίθουσα και ρωτούσε κάποιον δημοσιογράφο ή παρατρεχάμενο «δεν μου λες ντεπόζιτ τι θα πει;». «Πάντως όχι ντεπόζιτο», ήταν η απάντηση του αμήχανου συναδέλφου που καταλάβαινε ότι η Εξεταστική δεν ήξερε την αλφαβήτα...
Κανείς δεν θέλει κράτος δικαστών και εισαγγελέων. Ολοι μας θέλουμε όμως τους, έντιμους και εργατικούς, δικαστές μας να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους. Αν οι πολιτικοί μας δεν τους δίνουν τα εφόδια δικαιούμεθα όλοι να πιστεύουμε ότι κάποιοι προτιμούν τη Δικαιοσύνη παρωχημένη και ανίσχυρη...
Καθημερινή
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
|