Ο σύγχρονος υπολογιστής έγινε 60 ετών

[Xenios]

Ο πρώτος σύγχρονος υπολογιστής καταλάμβανε ένα ολόκληρο δωμάτιο

Την 21η Ιουνίου του 1948 γεννήθηκε ο πρώτος σύγχρονος υπολογιστής, "παιδί" των Τομ Κίλμπορν και Φρέντι Γουίλιαμσον. Καταλάμβανε τον χώρο ενός ολόκληρου δωματίου, με ύψος 2 μέτρα και βάρος 1,5 τόνο, και διέθετε μνήμη μόλις 128 byte.

Η σημασία αυτής της μηχανής ήταν όχι μόνο ότι διέθετε μνήμη που μπορούσε να αποθηκεύσει με επιτυχία ένα πρόγραμμα, αλλά και ότι μπορούσε να εκτελέσει πολύπλοκες πράξεις.

Τις δεκαετίες του 50' και του 60' η χρήση των υπολογιστών εξαπλώθηκε στην επιχειρηματική και την επιστημονική κοινότητα. Όμως δεν καθιερώθηκαν για οικιακή χρήση.

Ο Κλάιβ Σινκλέρ άρπαξε την ευκαιρία και κατασκευάζοντας μια μηχανή σε χαμηλή τιμή ώστε να μπορούν όλοι να την αγοράσουν, την γνωστή πλέον ΖΧ80, έφερε τον άνθρωπο στην ψηφιακή εποχή.

SKAI.gr

[Morgul]

Στην Acrobase (BBS) είχα γράψει ένα άρθρο για τα πεντηκοστά γενέθλια του λεγόμενου «Baby» και την ανακατασκευή του. Ως συνήθως το άρθρο είναι ανακριβές σε δύο σημεία κλειδιά.

Ο Η/Υ δεν είχε 128 bytes μνήμης, μια και μέχρι πολύ πρόσφατα δεν υπήρχαν «bytes». Μέχρι την έλευση του μικροεπεξεργαστή, το κβάντο αποθήκευσης λεγόταν «word» (W), και εξαρτώταν άμεσα από την αρχιτεκτονική του συστήματος.

Ο SSEM είχε 32 32-bit words (δε μπορούσε να αποθηκεύσει ή να διαχειριστεί μικρότερες ποσότητες).

Η μνήμη του ήταν οργανωμένη σε τέσσερεις λυχνίες Williams. Παρ'όλο που κάθε μία απ'αυτές μπορούσε να αποθηκεύσει 2.048 bits πληροφορίας, στο συγκεκριμένο μηχάνημα η πρώτη χρησιμοποιούταν ως 32 Word (32-bit words x 32 words = 1024 bits) κυρίως μνήμη (προγράμματα και δεδομένα μαζί), η δεύτερη ως 32-bit καταχωρητής (accumulator), η τρίτη αποθήκευε την τρέχουσα εντολή (instruction register), και η τέταρτη ήταν output device (έδειχνε 32 bits πληροφορίας). Σημειωτέον ότι όλος ο υπολογιστής σχεδιάστηκε για να δοκιμάσει αυτές τις λυχνίες στην πράξη.

Το εντυπωσιακό ήταν η απλότητα του κώδικα μηχανής, με μόλις 7 εντολές οι οποίες παρ'όλα αυτά έκαναν το μηχάνημα Turing Complete.

Το πρώτο πρόγραμμα που εκτελέστηκε (17 εντολές) έβρισκε τον μεγαλύτερο διαιρέτη του 262.144. Χρειάστηκε κάπου 50 λεπτά για να τρέξει.

Ο SSEM εξελίχθηκε στον περίφημο Manchester Mark 1, που με τη σειρά του εξελίχθηκε στον Ferranti Mark 1, τον πρώτο εμπορικά διαθέσιμο Η/Υ.

Το αν είναι ο πρώτος σύγχρονος υπολογιστής εξαρτάται από το πώς ορίζουμε τον σύγχρονο υπολογιστή. Σ'αυτά τα μηχανήματα οι ορισμοί είναι απολύτως απαραίτητοι και η παρουσία όλων των χαρακτηριστικών είναι το κριτήριο της πρωτιάς.

Παραδείγματος χάριν, ο Konrad Zuse είχε φτιάξει (στην κουζίνα του!) τον Z3 το 1941, με εντολές κινητής υποδιαστολής και την πρώτη γλώσσα υψηλού επιπέδου (Plankalkül), αλλά θαμένος στη ναζιστική Γερμανία (κι αφού ο πρώτος Z3 καταστράφηκε στους βομβαρδισμούς του Β'ΠΠ), δε χάρηκε την αναγνώριση που είδαν όλοι οι μεταγενέστεροι πρωτοπόροι της πληροφορικής από χώρες των Συμμάχων. Αλλά ο Z3 ήταν ηλεκτρομηχανικός (κι ας είχε ένα instruction set που θα έβρισκαν πρακτικό όλοι οι σύγχρονοι προγραμματιστές), κι αυτό δεν του επιτρέπει να ονομάζεται Ηλεκτρονικός Υπολογιστής (αν η κυβέρνηση του Χίτλερ δεν είχε θεωρήσει τους Η/Υ «στρατηγικά ασήμαντους», αυτό θα είχε αλλάξει, και τώρα μάλλον θα μιλάγαμε όλοι γερμανικά).

Τα αμέσως επόμενα πρωτοπόρα μηχανήματα (Colossus, Atanasoff-Berry Computer) δεν ήταν ηλεκτρομηχανικά, αλλά δεν ήταν Turing Complete, κι αυτό δεν τους επιτρέπει να ονομάζονται Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές. Δε μπορούσες σ'αυτούς να υπολογίσεις τα πάντα, ήταν εξειδικευμένοι.

Μπορούμε να πούμε ότι ο SSEM ήταν ο πρώτος Turing Complete ηλεκτρονικός υπολογιστής με Von Neumann αρχιτεκτονική (προγράμματα και δεδομένα μοιράζονται ίδια μνήμη).

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Morgul Στην Acrobase (BBS) είχα γράψει ένα άρθρο για τα πεντηκοστά γενέθλια του λεγόμενου «Baby» και την ανακατασκευή του. Ως συνήθως το άρθρο είναι ανακριβές σε δύο σημεία κλειδιά.

Ναι και δεν ξέρεις ότι φιλοξενούμε το εξαιρετικό άρθρο, με την επίσης άψογη μετάφραση σου, εδώ.

Παρ' ότι το κείμενο είναι σχεδόν θαμμένο στα άρθρα, έχει διαβαστεί από 2300 και το λήμμα ιστορία των μικροϋπολογιστών και τα παρελκόμενα, είναι πρώτο στο google

[Morgul]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Ναι και δεν ξέρεις ότι φιλοξενούμε το εξαιρετικό άρθρο, με την επίσης άψογη μετάφραση σου, εδώ. Παρ' ότι το κείμενο είναι σχεδόν θαμμένο στα άρθρα, έχει διαβαστεί από 2300 και το λήμμα ιστορία των μικροϋπολογιστών και τα παρελκόμενα, είναι πρώτο στο google

Το είχα ξεχάσει αυτό.

Δεν αναφερόμουν σ'αυτό όμως, αναφερόμουν σε άρθρο που είχα γράψει (όχι μεταφράσει) για το συγκεκριμένο Η/Υ όταν έκλεισε τα 50 χρόνια του.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Morgul Δεν αναφερόμουν σ'αυτό όμως, αναφερόμουν σε άρθρο που είχα γράψει (όχι μεταφράσει) για το συγκεκριμένο Η/Υ όταν έκλεισε τα 50 χρόνια του.

Δεν το βρίσκω στην παλιά άκρο Θα ψάξω και στα μηνύματα που έχεις εσύ.

[Morgul]

Θα το βρω εγώ. Δεν είναι στα bulletins, ήταν σε κάποιο από τα clubs. Χμ, το βρήκα. Θα το ανεβάσω σ'αυτό το thread (με κάποιες διορθώσεις τώρα που υπάρχει περισσότερο υλικό για τον SSEM στο web).

[Morgul]

Manchester Small-Scale Experimental Machine
(γνωστός και ως Manchester Mark 1)
Ο πρώτος σύγχρονος ηλεκτρονικός υπολογιστής
και η ανακατασκευή του

‘A program was laboriously inserted and the start switch pressed. Immediately the spots on the display tube entered a mad dance. In early trials it was a dance of death leading to no useful result, and what was even worse, without yielding any clue as to what was wrong. But one day it stopped, and there, shining brightly in the expected place, was the expected answer. It was a moment to remember. This was in June 1948, and nothing was ever the same again’.

«Ενα πρόγραμμα εισήχθηκε με κόπο και ο διακόπτης εκίνησης πιέστηκε. Αμέσως οι κουκίδες στην λυχνία απεικόνισης ξεκίνησαν έναν τρελό χορό. Σε πρώιμες δοκιμές ήταν ένας χορός θανάτου που δεν οδηγούσε σε κανένα χρήσιμο αποτέλεσμα, και ακόμα χειρότερα, δεν άφηνε κανένα ίχνος ως προς το τι δεν πήγαινε καλά. Αλλά μια μέρα σταμάτησε, κι εκεί, λάμπωντας φωτεινά στο αναμενόμενο σημείο ήταν το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Ηταν μια στιγμή που δεν ξεχνιέται. Αυτά ήταν τον Ιούνιο του 1948 και τίποτα δεν ήταν το ίδιο ξανά.»

FC Williams — Νοέμβριος 1974

Αν δεν το ξέρετε ήδη, στις 21 Ιουνίου 1998 γιορτάσαμε τα πενήντα χρόνια της εφεύρεσης του σύγχρονης μορφής Ηλεκτρονικού Υπολογιστή. Το σημαντικότατο αυτό γεγονός για τον αιώνα μας γιορτάστηκε σε διάστημα τριών εβδομάδων στην Αγγλική πόλη του Μάντσεστερ, όπου πριν 50 χρόνια κατασκευάστηκε ο πρώτος πραγματικός ηλεκτρονικός υπολογιστής, ο SSEM, γνωστός και ως Manchester Mark I.

Πολλοί θα αναφέρουν ότι ο πρώτος Η/Υ ήταν ο ENIAC, αλλά υπάρχουν έντονες αντιρρήσεις γι'αυτό: ο ENIAC ήταν μεν υπολογιστική μηχανή, αλλά δεν ήταν ο πρώτος ηλεκτρονικός υπολογιστής. Ηταν μια απλή ηλεκτρομηχανική υπολογιστική μηχανή χωρίς τη δυνατότητα αποθήκευσης προγραμμάτων.

Ο ορισμός του «ηλεκτρονικού υπολογιστή» λέει: Η/Υ είναι ένα σύνολο πόρων που περιλαμβάνει ψηφιακές ηλεκτρονικές μηχανές, αποθηκευμένα προγράμματα και δεδομένα, το οποίο, υπό τον έλεγχο των αποθηκευμένων προγραμμάτων εισάγει, επεξεργάζεται και εξάγει δεδομένα και μπορεί να εξάγει συμπεράσματα από την επεξεργασία που διεξάγει.

Ο ENIAC ήταν μια δεκαδική (όχι δυαδική) ηλεκτρομηχανική κατασκευή (με κάποιες λυχνίες, όντως) χωρίς αποθηκευμένα προγράμματα (ο προγραμματισμός του ήταν στην ουσία ανακαλωδίωση των συνδέσεων μεταξύ των διαφόρων μονάδων του κτήνους) και με ελάχιστη ποσότητα δεδομένων (έξη ως είκοσι πολυψήφιους καταχωρητές).

Συγκριτικά, ο SSEM (γνωστός και ως «Baby») είχε τις εξής εκπληκτικές (μιλάμε για το 1948, έτσι;) δυνατότητες:

• Δυαδική σχεδίαση.
• Αποθηκευμένα προγράμματα.
• Μνήμη.
• Σχεδίαση πραγματικού επεξεργαστή.
• Κώδικα μηχανής και assembly.
• Πληκτρολόγιο.
• Οθόνη.

Τα περισσότερα τμήματά του ήταν φυσικά πρωτόγονα. Από μία φωτογραφία που έχω δίπλα μου φαίνεται ότι ο SSEM είναι ένας τοίχος περίπου 8-10 μέτρα καλυμμένος με racks ύψους δύο-τριών μέτρων. Φυσικά η κατασκευή ήταν εξαιρετικά πειραματική.

Ο υπολογιστής κατασκευάστηκε στο πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ από υλικά που αποκτήθηκαν από το στρατιωτικό πλεόνασμα του Βρετανικού στρατού μετά τον ΒΠΠ. Για παράδειγμα, το πληκτρολόγιο κατασκευάστηκε από διακόπτες ασυρμάτων αεροπλάνων (!).

Η μηχανή είναι σχεδιασμένη να επεξεργάζεται ποσότητες που απεικονίζονται με βάση το 2, είναι δηλαδή μια δυαδική μηχανή. Ο ENIAC ήταν δεκαδική μηχανή (επειδή χρησιμοποιούσε τις ηλεκτρομηχανικές διατάξεις που χρησιμοποιούνταν στα αναλογικά τηλεφωνικά κέντρα της εποχής). Είναι γνωστό το θεώρημα της Πληροφορικής που λέει ότι οι καλύτερες βάσεις για κατασκευή υπολογιστών είναι οι βάσεις 2 και 3 (η βάση e για την ακρίβεια, αλλά ένας υπολογιστής με βάση το e θα ήταν απίστευτα δύσκολος στον προγραμματισμό). Ο Mark I είναι από τους πρώτους υπολογιστές που ακολουθούν αυτή την αρχή (οι πρώτοι είχαν κατασκευαστεί μεταξύ του 1936 και 1941 από τον Konrad Zuse). Περιττό να πούμε ότι αυτό συνεχίζεται μέχρι και τις μέρες μας!

Σε αντίθεση με τον ENIAC, ο SSEM έχει αποθηκευμένα προγράμματα, είναι δηλαδή ένας ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ υπολογιστής όσον αφορά τη φιλοσοφία του (αρχιτεκτονική Von Neumann). Είναι ένας επεξεργαστής των 32 bits με μνήμη 32 λέξεων (32x32 = 1024 bits).

Η μνήμη αποθηκεύει προγράμματα και δεδομένα μαζί και η μόνη διάκριση μεταξύ των δύο γίνεται βάσει ερμηνείας (άλλη βασική αρχή της πληροφορικής: αριθμοί + ερμηνεία = δεδομένα). Τονίζω ότι αυτή η δυνατότητα κρίθηκε άχρηστη από πολλά μετέπειτα συστήματα που είχαν ξεχωριστή μνήμη για τα προγράμματα και τα δεδομένα τους.

Η μνήμη του SSEM υλοποιήθηκε με τη βοήθεια λυχνιών Williams (όλη η μηχανή βασίζεται σε λυχνίες — το τρανζίστορ, αν είχε ανακοινωθεί όταν ξεκίνησε η κατασκευή του SSEM ήταν ακόμα υπερβολικά νέα τεχνολογία). Ενδιαφέρον είναι ότι η υπολογιστής σχεδιάστηκε ως μέθοδος πειραματισμού, δοκιμής και επίδειξης της τεχνολογίας μνήμης του: η λυχνία Williams είναι ουσιαστικά μια κοινή καθοδική λυχνία ενωμένη με μια ηλεκτροστατική διάταξη που "διαβάζει" την καθοδική.

Ο υπολογιστής στέλνει δεδομένα στην καθοδική λυχνία. Τα μηδενικά είναι ένα μαύρο σημείο και οι άσσοι είναι ένα φωτεινό σημείο. Καθένα από τα 1024 bits μνήμης του SSEM έχει την δική του θέση πάνω στην οθόνη της καθοδικής λυχνίας, περίπου σαν μια αραιή γραφική εικόνα σε σύγχρονη οθόνη.

Επειδή ο φώσφορος της καθοδικής λυχνίας είναι αργός για τα δεδομένα ενός υπολογιστή, η συσκευή ανάγνωσης των δεδομένων προλαβαίνει να τα διαβάσει πριν χαθούν και τα ξαναστέλνει στην οθόνη, σχηματίζοντας έτσι ένα βρόγχο ανάδρασης (feedback loop):

                               CRT         READER
                                __          __
                               /  |  --->  |  \
ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΠΟ Η/Υ   --o--> (===<   |  --->  |   >===) --o-->  ΠΡΟΣ Η/Υ
                     ^         \__|  --->  |__/        |
                     |_________________________________|
       
                                FEEDBACK LOOP

Κι έτσι έχουμε μια εκπληκτικά σύγχρονη σχεδίαση μνήμης (η υλοποίηση, φυσικά είναι πρωτόγονη, αλλά όχι διαφορετική σε τεχνική από την ηχητική μνήμη, τους μαγνητικούς πυρήνες, τα MOSFET ή την σύγχρονη πυκνωτική DRAM), με κυκλώματα εγγραφής, ανάγνωσης και refresh.

Η σχεδίαση του υπόλοιπου επεξεργαστή, τώρα, είναι παρόμοια με αυτή πολλών σύγχρονων RISC επεξεργαστών (ναι, το RISC ξεκίνησε πολύ νωρίς, ό,τι κι αν λένε οι διάφοροι πωλητές). Εχουμε έναν καταχωρητή γενικής χρήσης, τον accumulator (η χρήση του όρου ως συνώνυμη του «register» συνέχισε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80) και 32 θέσεις μνήμης. Αν το δούμε αλλιώς, αυτές οι 32 θέσεις μνήμης είναι ουσιαστικά 32 γενικής χρήσης καταχωρητές και ο Mark I γίνεται καθαρόαιμος RISC επεξεργαστής.

Ο SSEM έχει ένα εξαιρετικά απλό RISC σύνολο εντολών: μέχρι 8 εντολές (7 από τις οποίες υλοποιεί, και μία θέση που δε χρησιμοποιήθηκε ποτέ). Τρία από τα bits κάθε λέξης περιείχαν την εντολή, και τα υπόλοιπα 29 τα δεδομένα (γι'αυτό και υπήρχαν μόνο 2^3=8 δυνατές εντολές). Σταθερό μήκος εντολής, σταθερός χρόνος εκτέλεσης, ό,τι θα περίμενε κανείς από έναν σύγχρονο RISC επεξεργαστή.

Αργότερα, όταν ο SSEM μετονομάστηκε σε Manchester Mark I, δύο από τις βασικές αναβαθμίσεις ήταν η αύξηση του μήκους λέξης από τα 32 bits σε 40 bits, με τα 8 ψηλότερα bits να προσδιορίζουν την εντολή (για ένα σύνολο 256 δυνατών εντολών). Αλλά το αρχικό σύνολο εντολών του SSEM ήταν αρχικό για την κατασκευή ενός πραγματικού Η/Υ σύμφωνα με τα κριτήρια του Turing (Turing Completeness).

Ισως αυτό που κάνει περισσότερη εντύπωση, είναι το γεγονός ότι ο SSEM έχει γνήσιο, πραγματικό κώδικα μηχανής και συμβολική έκδοσή του (σήμερα θα λέγαμε assembly). Υπάρχει μάλιστα και ένα πρόγραμμα που έγραψε ο ίδιος ο Turing (φυσικά σε assembly) για τον SSEM και το οποίο παραθέτω στο τέλος του άρθρου.

Το πληκτρολόγιο είναι, βέβαια σαφώς πιο πρωτόγονο από τα σύγχρονα αλφαριθμητικά πληκτρολόγια: είναι ουσιαστικά 32 διακόπτες (40 στον Mark I), με τους οποίους μπορούμε να γεμίσουμε τη μνήμη του SSEM με οποιεσδήποτε τιμές. Υπάρχουν και οι απαραίτητοι έξτρα διακόπτες για εκτέλεση του προγράμματος, τερματισμό της εκτέλεσης, ίσως και για βήμα-βήμα εκτέλεση. Σημειώστε ότι αυτή η σχεδίαση της «κονσόλας» όπως κατέληξε να ονομάζεται έμεινε μαζί μας για 30-35 χρόνια μετά από το 1948 και ο όρος χρησιμοποιείται ακόμη (αν και έχει αλλάξει σημασία).

Τέλος, η οθόνη του μηχανήματος ουσιαστικά απεικόνιζε αντίγραφο της μνήμης, δηλαδή μία δισδιάστατη απεικόνιση της μνήμης: 32 σειρές από 32 (40 στο Mark I) θέσεις η κάθε μία, με κάθε θέση να έχει είτε μια κουκίδα είτε μια παύλα. Πρωτόγονο αλλά αποτελεσματικό. Οπως και το πληκτρολόγιο, αυτή η σχεδίαση της συσκευής απεικόνισης κράτησε για δεκαετίες μετά, αν και η καθοδική λυχνία αντικαταστάθηκε (προσωρινά! Υστερα από 30-35 χρόνια, οι καθοδικές λυχνίες ξαναενώθηκαν με τους υπολογιστές) από φωτεινές λυχνίες και αργότερα LEDs.

Ολα αυτά είναι καλά και ο SSEM είναι άγιο μηχάνημα και το έχει ακουμπήσει και ο Turing οπότε είναι τρισάγιο, αλλά ποιο το νόημα;

Το νόημα αγαπητοί μου είναι ότι διάφοροι τρελαμένοι κομπιουτεράδες στο Μάντσεστερ ξανάφτιαξαν έναν SSEM ως ακριβές αντίγραφο του πρώτου μοντέλου, τέλειο μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας (χρησιμοποίησαν τα αρχικά racks, λυχνίες αχρησιμοποίητες εδώ και 50 χρόνια και πολλή, μα πολλή έρευνα). Η μηχανή φυσικά ήταν το επίκεντρο του εορτασμού των 50 ετών του ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Έγινε μάλιστα και ένας διαγωνισμός προγραμματισμού του SSEM. Ο νικητής (αυτός που θα έγράφε το πιο πρωτότυπο και ενδιαφέρον πρόγραμμα για το κτηνάκι) είχε την ευκαιρία να πληκτρολογήσει το ίδιο του το πρόγραμμα στο μηχάνημα και να το τρέξει.

Στο μεταξύ, θα σας αφήσω με ένα πρόγραμμα του παμμέγιστου Alan Turing για τον SSEM, το οποίο δημοσιεύεται στο άρθρο με τη μορφή της σελίδας από το σημειωματάριο του Turing που δείχνει όλες του τις σημειώσεις για το πρόγραμμα (φαίνεται και ένα μικρό state machine σε μια γωνία). Η ημερομηνία του φύλλου είναι 10 Ιουλίου 1948. Ενα ιστορικό πρόγραμμα λοιπόν.

Το πρόγραμμα διαιρεί δύο μεγάλους ακεραίους και υπολογίζει το πηλίκο και το υπόλοιπο της διαίρεσής τους. Απολαύστε το: τώρα πια είναι αδύνατο να πληκτρολογήσει κανείς τα περιεχόμενα όλης της μνήμης του Η/Υ του.

Εντολές της εξαιρετικά σύγχρονης assembly που εμφανίζονται στο πρόγραμμα:

num xx = nop η λέξη είναι απλά δεδομένα.
ldn xx = load accumulator negative. Φορτώνει στον καταχωρητή τα δεδομένα της
δωσμένης θέσης μνήμης και αντιστρέφει όλα τα bits.
sto xx = αποθηκεύει τα περιεχόμενα του καταχωρητή στη δωσμένη θέση μνήμης.
sub xx = αφαιρεί τα περιεχόμενα της θέσης μνήμης από τον καταχωρητή.
jmp xx = άλμα στην δωσμένη διεύθυνση.
stop = τερματισμός εκτέλεσης (σήμερα θα λέγαμε halt).
test = αν ο καταχωρητής είναι αρνητικός, άλμα στην παραεπόμενη εντολή
(προσέξτε ότι αυτού του είδους εντολές υπάρχουν σε πολλές πρώιμες
RISC μηχανές).

Θυμηθείτε, ό,τι βλέπετε παραπάνω είναι σχεδόν 50 ετών — για την ακρίβεια σύμφωνα με την πηγή μου έχουν αλλαχθεί λίγο από την ομάδα της ανακατεσκευής, αλλά κοιτώντας τη σελίδα του Turing βλέπω τα ίδια μνημονικά κι εκεί. Και μερικοί λένε ότι οι Η/Υ έχουν προχωρήσει από τότε.

Όπως και να'χει, να το πρόγραμμα. Μπορείτε να το καταλάβετε; Αν ναι, μπήκατε στο κεφάλι του μεγαλύτερου επιστήμονα πληροφορικής.

Γραμμή   Εντολή
---------------------------------
  0      num  19
  1      ldn  31
  2      sto  31
  3      ldn  31
  4      sub  30
  5      test
  6      jmp   0
  7      ldn  31
  8      sto  31
  9      ldn  28
 10      sub  28
 11      sto  28
 12      ldn  31
 13      sub  31
 14      sto  31
 15      ldn  28
 16      sto  28
 17      test
 18      jmp  26
 19      stop
 20      sto  31
 21      ldn  29
 22      sub  28
 23      sub  28
 24      sto  28
 25      jmp  27
 26      num   2
 27      num  11
 28
 29      2^d
 30      b (διαιρέτης)
 31      a (διαιρετέος)

ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Mark Stracey, Reuilding the Baby, the Reconstruction of the Prototype Manchester Mark I Computer, AISB Quarterly, No 98 Summer/Autumn 1997, pp. 17-18.

The Computer Conservation Society, http://www.cs.man.ac.uk/CCS

[Xenios]

Διακόπτες, ένα για κάθε bit του word length (32 στον SSEM, 40 στον Mark 1), συν τους απαραίτητους διακόπτες run/stop/single step που συνέχισαν να υπάρχουν για όσο οι Η/Υ είχαν πραγματικά front panels.

[Morgul]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Διακόπτες, ένα για κάθε bit του word length (32 στον SSEM, 40 στον Mark 1), συν τους απαραίτητους διακόπτες run/stop/single step που συνέχισαν να υπάρχουν για όσο οι Η/Υ είχαν πραγματικά front panels.

Φτου... πάτησα λάθος κουμπί χτες το βράδυ μέσα στην κουρασή μου... αντί για απάντηση πάτησα διόρθωση.

Δίκιο είχες στο προσωπικό.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Morgul Δίκιο είχες στο προσωπικό.

Δεν πειράζει θα τις ξαναστείλω

[Xenios]

Να και η φωτογραφία από το SSEM

[pazo]

Εκπληκτικό!

[papa]

Αρχική Δημοσίευση από pazo Εκπληκτικό!

ωχ!! το βαλαμε και αυτο στο ματι για αγορα;;;

[Morgul]

Αρχική Δημοσίευση από papa ωχ!! το βαλαμε και αυτο στο ματι για αγορα;;;

Για αγορά δύσκολο το βλέπω. Μόνο κλοπή παίζει, μια και αυτό στην τελευταία φωτογραφία είναι το δεύτερο κομμάτι. Το πρώτο το διαλύσανε τη δεκαετία του '50.

Kι άντε να το χώσεις κάτω από τη μπλούζα σου και να βγεις από το πανεπιστήμιο σφυρίζοντας ανέμελα.

[pazo]

Αρχική Δημοσίευση από papa ωχ!! το βαλαμε και αυτο στο ματι για αγορα;;;

Βρε απίστευτη πάπια, τί λες πάλι;