Τα κόμματα έχασαν την παντοδυναμία τους

[Xenios]

Tου Aλεξη Παπαχελα

Οι πληροφορίες και οι ενδείξεις έρχονται από παντού: τα πολιτικά κόμματα έχουν πάψει πια να είναι ζωντανοί οργανισμοί στην Ελλάδα. Βουλευτές οι οποίοι αναγκάζονται να μιλήσουν σε κομματικές εκδηλώσεις παραπονιούνται ότι βρίσκουν απέναντί τους μικρά και γερασμένα ακροατήρια αλλά και «τους ίδιους και τους ίδιους». Οι ηγεσίες των κομμάτων δυσκολεύονται να βρουν νέα ενεργά μέλη πέρα από τους «γνωστούς ύποπτους» και τον ανατροφοδοτούμενο κύκλο συνδικαλιστών και κομματικών απαράτσικ, οι οποίοι στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό. Τα ίδια εμπόδια συναντούν οι νεολαίες των κομμάτων, οι οποίες αντιμετωπίζονται με αδιαφορία και παγωμάρα.

Τα κόμματα γέρασαν, έκαναν τον κύκλο τους και απέτυχαν στην αποστολή τους. Ενα κόμμα για να ζήσει πρέπει να εμπνέει με την ιδεολογία και τα οράματά του και να παράγει ιδέες και προτάσεις. Αυτό έχει πολύ καιρό να γίνει. Στη γενιά των σημερινών 40άρηδων τα κόμματα συνδύαζαν πολλά στοιχεία: ανήσυχα πνεύματα, απρόβλεπτες παρέες, την ψευδαίσθηση πως μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Και πάνω απ’ όλα υπήρχε ένα πάθος για την πολιτική, για πολιτικούς ηγέτες από τον Κύρκο έως τον Ανδρέα και τον παλιό Καραμανλή.

Ανθρωποι που μπορούσαν εύκολα να βρουν δουλειά στην αγορά, πετυχημένοι επιστήμονες ή επιχειρηματίες ήθελαν να μπουν στην πολιτική. Σήμερα βρίσκεις με το ζόρι ανθρώπους που επιμένουν να έχουν το σαράκι της πολιτικής και που θα μπορούσαν να σταθούν επαγγελματικά μακριά από τα κόμματα. Και οι λίγοι που το τόλμησαν είτε χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο είτε συμβιβάζονται με τη γνωστή δικαιολογία «έτσι είναι αυτή η παλιοχώρα».

Τα κόμματα στην Ελλάδα μεγαλούργησαν και έφεραν αποτελέσματα εκεί που δεν έπρεπε. Στον στρατό, όπου ένας φανατικός οπαδός βρισκόταν αρχηγός Στρατού χωρίς να καταλάβει πώς και τι. Στο πανεπιστήμιο, όπου οι κομματικές διασυνδέσεις σού επέτρεπαν να εκβιάζεις καθηγητές και πρυτάνεις. Στην εξεύρεση εργασίας για ανέργους, όπως αποκαλύφθηκε με τα διοικητικά συμβούλια των ασφαλιστικών Ταμείων που διαχειρίζονται εκατομμύρια ευρώ. Ακόμη και στις μπίζνες, όπου ιδιαίτερα τα κόμματα της Αριστεράς έγιναν δίκτυα αλληλοϋποστήριξης σκληρών επιχειρηματιών που παραβίαζαν κάθε νόμο στο όνομα της πάλαι ποτέ αριστεροσύνης τους.

Τώρα, όμως, καταλάβαμε ότι όταν κυβερνούν τα κόμματα δεν μπορείς να έχεις ούτε στρατό ούτε κράτος ούτε πανεπιστήμια ούτε αστυνομία. Γιατί υπάρχουν θεσμοί που μπορούν να λειτουργήσουν μόνο όταν ισχύει η αξιοκρατία, όχι η μετριοκρατία. Αργήσαμε να το καταλάβουμε και μας έχει κοστίσει πάρα πάρα πολύ ακριβά. Τώρα περνάμε τη φάση της πολιτικής αφασίας ίσως γιατί τα κόμματα δεν εμπνέουν, δεν ενθουσιάζουν αλλά και δεν... βρίσκουν πια εύκολα δουλειά σε κανέναν. Η είδηση του αργού αλλά ορατού θανάτου των κομμάτων δεν πρέπει να στενοχωρεί κανέναν μας ιδιαίτερα. Αρκεί να μη στεκόμαστε και να βλέπουμε το πτώμα να σαπίζει, αλλά να κάνουμε κάτι για να βγάλουμε τα κόμματα από τα πανεπιστήμια και τους μηχανισμούς του κράτους, από εκεί δηλαδή που δεν είχαν καμιά δουλειά εξ αρχής να μπλέκονται.

Καθημερινή

[Gildor]

Πριν 10 χρονια ειχα δει μια στατιστικη ερευνα που εδειχνε τα πρωτα σημαδια της πτωσης του Δικοματισμου

Το καθεστως εχει περασει απο πολλες δοκιμασιες και κινδυνους αλλα παρολαυτα κραταει καλα

Αυτες οι 'προβλεψεις' καλως η κακως δε λενε τιποτα για το κοντινο μελλον. Ο Δικομματισμος εχει πολλα χρονια ζωης ακομα

[Platinum]

Εξαίρετο το άρθρο και ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα επαληθευθεί.

[pero]

Τώρα περνάμε τη φάση της πολιτικής αφασίας

Αυτή η φράση δυστυχώς ειναι η θλιβερή κατάληξη.
Μαζί με τα βρωμόνερα, πετάξαμε και το παιδί.

Να αντιδράσουμε, και να δούμε και τα δικά μας λάθη είτε είμασταν μέσα στους κομματικούς μηχανισμούς είτε όχι.

Δεν ασχολούμαστε πια με τα κοινά γιατί φερνει αναγούλα και αφήσαμε τους διαπλεκόμενους, που ή αλήθεια είναι πως κάναν ό,τι μπορούσαν για να μας πετάξουν άπ' έξω.
Να μην περιμένουμε να επαληθευθεί. Να το επαληθεύσουμε.

..να μη στεκόμαστε και να βλέπουμε το πτώμα να σαπίζει, αλλά να κάνουμε κάτι για να βγάλουμε τα κόμματα από τα πανεπιστήμια και τους μηχανισμούς του κράτους, από εκεί δηλαδή που δεν είχαν καμιά δουλειά εξ αρχής να μπλέκονται

, και από τον συνδικαλισμό, και από την τοπική αυτοδιοίκηση ....Ό,τι περνάει από το χέρι μας.