Ο εκφυλισμός των συνδικάτων

[Xenios]

Από την πρακτική των εργατοπατέρων του κρατικού συνδικαλισμού

Ενας άγριος πόλεμος μαίνεται εδώ και μια 25ετία στις ΔEKO, ανάμεσα στους παράγοντες των συνδικαλιστικών παρατάξεων, που δίνουν λυσσαλέα μάχη για τη συνδιοίκηση ή, μάλλον, για την παραδιοίκηση στις δημόσιες επιχειρήσεις. Το νοσηρό φαινόμενο ήρθε πάλι στο φως με τα θλιβερά επεισόδια στα ΕΛΤΑ που κόστισαν τη ζωή στον Μ. Γουρνιεζάκη, χωρίς όμως να δημιουργήσουν κάποιον προβληματισμό, π.χ. για τις παρεμβάσεις των συνδικαλιστών στις προσλήψεις, στις αναδείξεις στελεχών, στα επιμίσθια, στην επιλογή αυτών που μετέχουν σε εκατοντάδες επιτροπές.

Στα EΛTA, στη ΔEH, στον OTE, σε τράπεζες δημόσιου συμφέροντος έχει διαμορφωθεί από χρόνια ένα στρώμα συνδικαλιστών με διευθυντική εξουσία και προνόμια. Aξιοποιώντας την αυστηρή ιεραρχία, την έλλειψη διαλόγου και τη γραφειοκρατική δομή των συνδικάτων, μετέτρεψαν τον «κοινωνικό έλεγχο» σε παραγοντισμό, και την κοινωνική διαπραγμάτευση σε συναλλαγή, με απώτερο στόχο -τι άλλο;- τον πλουτισμό και την εύκολη μεταπήδηση σε άλλους θεσμούς εξουσίας. Σήμερα, το αποκρουστικό αυτό φαινόμενο κάνει τους νέους να αποστρέφονται τα συνδικάτα και την κοινωνία να απαντά αρνητικά, σε ποσοστό 67,8%, για το εάν οι συνδικαλιστές εκπληρώνουν υπεύθυνα τον ρόλο τους. Οι συνδικαλιστές σήμερα πληγώνουν πρωτίστως τον συνδικαλισμό. Αυτόν που ως πυλώνα της δημοκρατίας πρέπει να προστατεύσουμε.

Πολλά περισσότερα στην μεγάλη έρευνα της Καθημερινής

[Xenios]

Εγώ θα πρόσθετα ότι αυτό το άρθρο αφιέρωμα της Καθημερινής, έρχεται να δεθεί με μια προηγούμενη μας συζήτηση για τις εργασιακές σχέσεις.

Το κατάντημα και το κατρακύλισμα των εργασιακών σχέσεων έχει άμεση εξάρτηση με την έντονη κομματικοποίηση στα συνδικάτα.

Άλλωστε είναι ξεκάθαρο το φαινόμενο αυτό στους τελευταίους 30 μήνες, που είχαμε πιο πολλές κινητοποιήσεις, απ' όσες στα 20 χρόνια διακυβέρνησης από τους προηγούμενους.

Κινητοποιήσεις που ήταν μαριονέτες στα χέρια συνδικαλιστών που αύριο θα τους δείτε στα έδρανα της βουλής να υπερασπίζουν άλλα συμφέροντα.

Η καραμέλα γνωστή, τα συνθήματα κλισέ και ο άμοιρος εργαζόμενος να βρίσκεται σε εργασιακές σχέσεις μεσοπολέμου.