Οι πρώτες μέρες της τηλεόρασης

[Xenios]

Σήμερα δεν μπορείτε να φανταστείτε με τι θαυμασμό γνωρίσαμε το μαγικό κουτί κοντά στο 1966.

Μου τα θύμισε όλα αυτά η αναφορά του Γιώργο (Atomic Man) στο blog του.

Πέντε έξι χρόνια νωρίτερα, είχα δει το μαγικό κουτί, σε ένα οικογενειακό μας ταξείδι στο εξωτερικό. Με είχε μαγέψει με τη μία, αν και οι τότε οθόνες ήταν πιο πολύ κυκλικές παρά ορθογώνιες.

Αν θυμάμαι καλά το πρώτο πειραματικό πρόγραμμα ξεκίνησε το 1966, τότε αμφιβάλω αν υπήρχε σπίτι με τηλεόραση. Συνήθως τις βλέπαμε σε καταστήματα ηλεκτρικών ειδών. Το πρώτο πρόγραμμα ξεκίνησε για 3-4 ώρες και εξαδέλφη μου που έμενε στην πολυκατοικία μας, αγόρασε την πρώτη Telefunken. Ήταν μια σκέτη μαγεία.

Θυμάμαι οι πρώτες παραγωγές ήταν η Λάσι, ο Λόουντ Ρέιτζερ, η Λούσυ και μερικά ντοκιμαντέρ.
Η πρώτη κεραία είχε μπει κοντά μας, στα Τουρκοβούνια και στο κτήριο του ΟΤΕ στην Πλατεία Βικτορίας. Έτσι εμείς είχαμε εξαιρετική λήψη.

Μου άρεσαν πολύ τα δελτία ειδήσεων, που δεν είχαν καθόλου εικόνα και που οι εκφωνητές, Ιάσων Μοσχοβίτης, Φρέντυ Γερμανός κα, απλά διάβαζαν τις ειδήσεις.

Από τις πρώτες ζωντανές μουσικές εκπομπές, που ίσως ήταν και η καλύτερες, ξεχώριζα ο μοναδικός Γιώργος Παπαστεφάνου και οι Μουσικές βραδιές του. Θυμάμαι σαν τώρα ένα ντουέτο που με είχε μαγέψει και που ευτυχώς διαδόθηκε και το έχει προβάλει αρκετές φορές το κρατικό κανάλι. Ήταν η μεγάλη Καίτη Μπελίντα, ντουέτο με έναν άγνωστο τότε τραγουδιστή που τον έλεγαν Γιάννη Πάριο.

Εξαιρετικές ήταν όλες μα όλες οι εκπομπές του μοναδικού Φρέντυ Γερμανού. Για πρώτη φορά έβλεπαν ζωντανά στην τηλεόραση οι Έλληνες, τους ζωντανούς θρύλους του θεάτρου του κινηματογράφου της μουσικής και των τεχνών.

Από τα Ελληνικά σήριαλ τι να πρωτοθυμηθώ. Ο Χριστός ξανασταυρώνεται; Γιούγκερμαν; Τα έργα του Καραγάτση και του Ξενόπουλου;
Εξαιρετικές μεταφορές, με ελάχιστα μέσα, αλλά με τεράστιους ηθοποιούς, που κάνουν τα σημερινά μπουγαδόνερα, να είναι για τα μπάζα.

Ο Μαστοράκης, που κατακρίνω για άλλα πράγματα, έκανε μια παραγωγή, στο Αυτή είναι η ζωή σου, που μας είχε μαγέψει. Ειδικά η εκπομπή, στην οποία είχε μαζέψει, όλους τους ήρωες της πιο σπουδαίας ενέργειας στην Κατοχική Κρήτη, την απαγωγή του Στρατιωτικού Διοικητή Κρήτης, Στατηγό Φον Κράιπε, ήταν κάτι το μοναδικό στα δεδομένα της Ελληνικής τηλεόρασης.

Εκεί ήταν ο Ταγματάρχης Πάτρικ Λη Φέρμορ, που οργάνωσε την επιχείρηση, όλα τα επιζώντα μέλη, που έλαβαν μέρος και μαζευτήκανε απ όλα τα μέρη του κόσμου. Το κλου όμως ήταν στο τέλος, όταν ο Νίκος Μαστοράκης παρουσίασε στους έκπληκτους παλιούς συναγωνιστές, τον ίδιο τον στρατηγό Φον Κράιπε.

Η συγκίνηση ήταν απίστευτη, όταν ο γερμανός στρατηγός αγκάλιασε τον Μιχαλιό, ένα παλικάρι της επιχείρησης, που τον πήγαινε στους ώμους του γιατί ο στρατηγός ήταν αμάθητος από τέτοια πεζοπορία και τον ευχαρίστησε....

Ήμασταν άτυχοι να έχουμε στις αθλητικές εκπομπές, τον Γιάννη Διακογιάννη. Άτυχοι γιατί αμέσως μετά απ αυτόν καταλάβαμε τι σήμαινε ο αθλητικός σχολιαστής να είναι άνθρωπος με γνώσεις και με τρόπο να περνάει την εικόνα στους τηλεθεατές. Υπήρξε ο ένας και μοναδικός, άσχετα αν περιέγραφε, ποδόσφαιρο στίβο ή οτιδήποτε άλλο.

Από τις ξένες σειρές ασφαλώς θα συμφωνήσω με τον Γιώργο ότι η "Χαβάι 5-0" ήταν η πιο αγαπημένη μου. Μου άρεσε όμως και ο "Άγιος" με τον Ρότζερ Μουρ, μου άρεσε πολύ και η "Μπονάτσα" Μου άρεσε η σειρά "Οι αδιάφθοροι", η "Μάχη", ο "Κότζακ" κα

Ασφαλώς εκείνες οι εκπομπές είχαν κάτι το διαφορετικό, για μένα η πιο σημαντική στιγμή της τηλεόρασης ήταν στις 21 Ιουλίου του 1969. Εκείνη την νύχτα δεν κοιμηθήκαμε. Μας είχαν πει ότι η ΕΡΤ για πρώτη φορά θα επιχειρήσει ζωντανή σύνδεση με εξωτερικό. Η σύνδεση θα γινόταν μέσω Ιταλίας.

Η πρώτη εικόνα ήρθε στις 4:50 πρωινή ώρα Ελλάδος. Η Γιαγιά μου αδυνατούσε να πιστέψει ότι άνθρωποι είχαν πάει στο φεγγάρι.

Η σεληνάκατος Κολούμπια του διαστημοπλοίου Απόλλων 11, είχε προσεδαφιστεί με ασφάλεια επτά ώρες πριν.

Η εικόνα έδειχνε ένα ασπριδερό μεταλλικό όγκο, αλλά σε λίγο είδαμε ένα πόδι να πατάει σε ένα σκαλοπάτι.

Ο Έλληνας σχολιαστής είχε μια ακατάσχετη φλυαρία.
Σε λίγο διακρίνουμε την αμερικανική σημαία στο μπράτσου του Νηλ Αμστρογκ.
"Αυτό είναι ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα". Οι καρδιές μας κτύπαγαν σαν τρελές, το θέαμα μας είχε μαγέψει.
Οι εικόνες από την Σελήνη ήταν απίστευτες, μακάρι να αξιωθούμε να δούμε τέτοιες σκηνές , στην επιφάνεια του Άρη.

Η τηλεόραση έχει την δικιά της μαγεία, μας έχει προσφέρει απίστευτες συγκινήσεις, χαρές και απογοητεύσεις.

Ευχαρίστως να διαβάσουμε και τις δικές σας εμπειρίες.

[mimo]

Εμείς στελιο γεννηθήκαμε με την TV στο σπίτι .....αυτό πάντως που μου έχει μείνει αλησμόνητο ήταν το πέρασμα στην έγχρωμη TV..η πρώτη εκπομπή που είδα ήταν το 1976 και ήταν ο ροζ πάνθηρας.....

όσο αφορά το post σου να θυμίσω απλά πως η πρώτη εκπομπή TV στην Ελλάδα έγινε από την ΔΕΗ στην έκθεση της Θεσσαλονίκης και ο πρώτος που βγήκε ήταν ο κύριος Άλκης Στέας ...(το πρώτο μου αφεντικό στην Ελλάδα).

[Easty]

Για να μη θυμήσω το γνωστό κι αλάνθαστο σύνθημα... περί έγχρωμης tv και ασπρόμαυρης ζωής...