Εμείς οι... υπόλοιποι

[Xenios]

Του Κωνσταντινου Ζουλα από την Καθημερινή

Ενας φίλος είχε προγραμματίσει να πετάξει σήμερα στις 12 το μεσημέρι για το Παρίσι, προκειμένου να έχει μια πολύ σημαντική επαγγελματική συνάντηση στις 4 μ.μ. Αιφνιδίως χθες το απόγευμα το γραφείο από το οποίο είχε κλείσει το εισιτήριο τον ενημέρωσε ότι λόγω έκτακτης στάσης εργασίας των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, η πτήση του ακυρώνεται και το αεροσκάφος του θα αναχωρήσει στις 5 το απόγευμα. «Είστε και τυχερός, γιατί άλλοι δεν θα πετάξουν καθόλου» του είπαν.

Πριν από μερικές ημέρες οι γονείς μου πήγαιναν στην Αιτωλοακαρνανία. Στα διόδια του Ρίο, τους περίμενε μια έκπληξη. Κάτι τύποι με κόκκινες σημαίες δεν τους άφησαν να πληρώσουν το αντίτιμο των 10 ευρώ, αλλά είχαν κλείσει τον δρόμο για να τους δώσουν ένα φυλλάδιο στο οποίο ανέλυαν το αίτημά τους γιατί «πρέπει να καταργηθούν πλήρως τα διόδια σε όλη την Ελλάδα».

Χθες το πρωί το βενζινάδικο της γειτονιάς μου επιτέλους το επισκέφθηκε κάποιο βυτιοφόρο. Χαρούμενος που θα χρησιμοποιήσω ύστερα από τρεις μέρες το αυτοκίνητό μου ζήτησα να μου γεμίσουν το εντελώς άδειο ρεζερβουάρ. Πλήρωσα 69,5 ευρώ και όταν διαμαρτυρήθηκα στον ιδιοκτήτη που πουλούσε χθες την αμόλυβδη προς 1,3 ευρώ το λίτρο, μου απάντησε «κάτι πρέπει να βγάλουμε και εμείς που τόσες μέρες είμαστε κλειστά».

Τα τρία περιστατικά φαινομενικά δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Εχουν όμως ένα κοινό παρονομαστή. Τον εντελώς αυθαίρετο και ασύδοτο τρόπο με τον οποίο στην Ελλάδα κάποιοι αντιλαμβανόνται τόσο τα δικαιώματα όσο και τις υποχρεώσεις τους. Διότι στα παλιά του τα παπούτσια του ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας, αν κάποιοι (χιλιάδες) συμπολίτες χάσουν τις πτήσεις τους, ουδόλως ενδιαφέρονται οι τύποι με τις σημαίες αν υπάρχει μια σύμβαση του κράτους με μια ιδιωτική εταιρεία που κατασκεύασε τη γέφυρα και εισπράττει γι’ αυτό τα διόδια, ενώ και τον βενζινά της γειτονιάς μου λίγο τον απασχολεί αν κλέβει κατάμουτρα τους πελάτες του, σκεπτόμενος προφανώς ότι θα πρεπε να είναι και ευχαριστημένοι που τους εξυπηρετεί...

Σκεφτόμουν ερχόμενος στη δουλειά -και υπολογίζοντας πόσο μου κοστίζει κάθε χλμ. με τη νέα «τιμή»- ότι αυτή η ολοένα και αυξανόμενη αυθαιρεσία και ασυδοσία είναι που έχει κάνει εδώ και καιρό εμάς τους «υπόλοιπους» να αξιώνουμε πλέον επιτακτικά κάτι να αλλάξει στην Ελλάδα. Διότι εμείς οι «υπόλοιποι» που τηρούμε με ευλάβεια τις υποχρεώσεις μας και δεν αντιλαμβανόμαστε τα δικαιώματά μας ως υπέρτερα των διπλανών μας, έχουμε πλεον χάσει την υπομονή μας όταν -χωρίς να φταίμε- κάποιοι ακινητοποιούν το αυτοκίνητό μας, κάποιοι άλλοι ακυρώνουν την πτήση μας, κάποιοι τρίτοι μας ακινητοποιούν στον δρόμο, και εν μέσω όλων αυτών οι βενζινάδες που δεν απεργούν μάς κλέβουν κατάμουτρα και μένουν και ατιμώρητοι.

Οσοι ιδίως αυτές τις μέρες ερμηνεύσουν τις παραπάνω γραμμές ως αμφισβήτηση του δικαιώματος της απεργίας, προφανώς δεν ανήκουν σε μας τους «υπόλοιπους»...