Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Λογοτεχνία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 20-03-08, 19:22
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Ο κενός τοίχος

Αυτό το κείμενο το έλαβα με email, αγνοώ την πατρότητα, όπως λέει ο αποστολέας, είναι, σε πολύ συμπτυγμένη μορφή, ένα διήγημα ξένου συγγραφέα,

Στο -αρκετά μακροσκελέστερο βέβαια- διήγημα, το finale ήταν κάπως διαφορετικό, αλλά εξ ίσου συγκινητικό, και το νόημα είναι ακριβώς το ίδιο.

Ο ΚΕΝΟΣ ΤΟΙΧΟΣ

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν στο ίδιο δωμάτιο ενός νοσοκομείου.

Στον έναν επιτρέπονταν να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους πνεύμονες.

Το κρεβάτι του βρισκότανε ακριβώς δίπλα στο παράθυρο του δωματίου.

Ο άλλος άντρας έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να κοιτάει έξω από το παράθυρο.

Οι άντρες κατέληξαν να μιλάνε ατελείωτα. Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειές τους, τα σπίτια τους ,τις δουλειές τους ,τη θητεία τους στο στρατό, ακόμα και για το πού είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευμα ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός, περιέγραφε στον συγκάτοικό του όλα όσα έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.

Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι' αυτές τις μοναδικές απογευματινές ώρες, που η άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω κόσμου.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί, και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα σκαφών στο νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια, που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά...

Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περιέγραφε μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να ακούσει τον ήχο της μπάντας, μπορούσε και μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα και άλογα.

Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές του συγκατοίκου του, εύχονταν μέσα του να ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει τη θέα από το παράθυρο . Άρχισε να αποστρέφεται τον συγκάτοικό του και στο τέλος ο πόθος του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε σε απόγνωση.

Ένα πρωινό, η νοσοκόμα που έκανε την επίσκεψή της στο δωμάτιο, βρήκε τον άντρα δίπλα στο παράθυρο νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους άλλους νοσοκόμους και απομάκρυναν το πτώμα.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα, για να μην θεωρηθεί και απρέπεια, ο άντρας ζήτησε να μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρίσκονταν δίπλα στο παράθυρο. Η νοσοκόμα με πολύ προθυμία τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος .

Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα του να σηκωθεί, να ρίξει μια ματιά στον έξω κόσμο. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του!

Αυτό που είδε ήταν ...ένας κενός τοίχος !

Κάλεσε τη νοσοκόμα και την ρώτησε: "Πώς μπορούσε ο συγκάτοικός μου να βλέπει όλα αυτά που μου περιέγραφε; Πώς μπορούσε να μου μιλάει για τόσο ομορφιά και με τόσες λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός και βρώμικος τοίχος;"

Και η νοσοκόμα του απάντησε : "Ω Θεέ μου! ...δεν το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικός σας ήταν τυφλός ; Δεν μπορούσε να δει καν τον τοίχο. Ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει".

Εάν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό σας για το τι έχουν οι άλλοι, πιθανότατα να χάσετε τη χαρά του να γίνετε αποδέκτες σε αυτά που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν...
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 20-03-08, 19:41
Το avatar του χρήστη tertios
tertios Ο χρήστης tertios δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 15-01-17 11:47
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Φοβερό! Στελιο ευχαριστουμε για την κοινοποίηση του κειμενου αυτού. Θα αρεσει σιγουρα και στην FiBer......
__________________
Omnes ad Forum ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!!!!
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 20-03-08, 19:50
Το avatar του χρήστη Easty
Easty Ο χρήστης Easty δεν είναι συνδεδεμένος
ό,τι προλάβουμε
 

Τελευταία φορά Online: 28-12-23 16:56
Φύλο: Άντρας
Φήμες λένε ότι το λάτρεψε.
Από τη χαρά της, δε, βγήκε στο μπαλκονάκι της και φώναξε:

"Εάν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό σας για το τι έχουν οι άλλοι, πιθανότατα να χάσετε τη χαρά του να γίνετε αποδέκτες σε αυτά που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν..."

Κι όλο ικανοποίηση, γύρισε να μιλήσει στα πεταχτά...
__________________
Ό,τι προλάβουμε
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 20-03-08, 19:56
Το avatar του χρήστη FiBeR
FiBeR Ο χρήστης FiBeR δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-11-17 00:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Καλά, μπροστά ήσασταν;
__________________
Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος.
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 20-03-08, 20:17
ΑΡΤΕΜΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Ο χρήστης ΑΡΤΕΜΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 22-06-09 23:13
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Τέλειο, ευχαριστώ
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 20-03-08, 22:24
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Απίθανο... Έως διδακτικό θα τολμούσα να έλεγα... Σχεδόν σφαλιάρα!
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 01-04-08, 23:35
Το avatar του χρήστη Endelva
Endelva Ο χρήστης Endelva δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-10 17:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Το λάτρεψα μέχρι πριν την τελευταία πρόταση. Αμφιβάλλω αν ο πραγματικός συγγραφέας του κειμένου θα έκλεινε το κείμενο με μια τέτοια προφανή "διδαχή". Το κείμενο λέει ό,τι έχει να πει από μόνο του, και το λέει πανέμορφα... Είναι κρίμα να τελειώνει έτσι, πραγματικά χάνεται το όλο αντίκτυπο.
__________________
[Sola fide.]
Her hair spread out in fiery points glowed into words, then would be savagely still. – T. S. Eliot, The Waste Land.
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 11:58.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.