Είχε στην βαλίτσα τα οστά του αδερφού της!

[maralin]

Οι αστυνομικοί του αεροδρομίου, στο Μόναχο, σταμάτησαν μια γυναίκα όταν ανακάλυψαν μέσα στην βαλίτσα της τον σκελετό του αδελφού της!

Οι αστυνομικοί δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν η βαλίτσα πέρασε από το ειδικό μηχάνημα και έδειξε ότι περιείχε ένα κρανίο και οστά ανθρώπου!
Η 62-χρονη γυναίκα που συνοδεύονταν από ένα φίλο της είχε φύγει από την Βραζιλία με προορισμό την Ιταλία και είχε βάλει μέσα σε πλαστική σακούλα τα οστά του αδελφού της!

Η ίδια εξήγησε πως εκπλήρωνε την τελευταία επιθυμία του αδελφού της, που πέθανε πριν από 11 χρόνια, να τον θάψουν στην Ιταλία.

Η γυναίκα είχε στην κατοχή της όλα τα δικαιολογητικά από τις αρχές της Βραζιλίας τα οποία επέδειξε και έτσι ταξίδεψε για την Ιταλία!

«Αφού μας παρουσίασε όλα τα απαραίτητα έγγραφα και δεν παραβίαζε κάποιο νόμο της Γερμανίας της αφήσαμε να φτάσει στον προορισμό της,» είπε ο εκπρόσωπος της αστυνομίας κύριος Christian Maier.

[Gildor]

Νομιζω το 2004 (κατα τη διαρκεια των ολυμπιακων), ειχαν πιασει στο αεροδρομιο δυο Ιταλους που στη βαλιτσα τους ειχαν ανθρωπινα οστα 20 ετων. Το ειχα ακουσει στις ειδησεις αλλα απο τοτε δεν ακουστηκε τιποτα αλλο

[Xena]

Εκτός από τους ανθρώπους, και οι ελέφαντες δείχνουν ενδιαφέρον για τους νεκρούς συγγενείς τους.
Οι ελέφαντες επισκέπτονται τα οστά των συγγενών τους και τα αγγίζουν (κάτι σαν ιεροτελεστία).
Μπορείτε να δείτε εδώ κι εδώ

[Diamond]

Αρχική Δημοσίευση από Gildor Νομιζω το 2004 (κατα τη διαρκεια των ολυμπιακων), ειχαν πιασει στο αεροδρομιο δυο Ιταλους που στη βαλιτσα τους ειχαν ανθρωπινα οστα 20 ετων.

Καλά, να κουβαλήσεις τα οικογενειακά οστά από μία χώρα σε μία άλλη ώστε να τα πας σπίτι σου δεν μου ακούγεται τόσο περίεργο...
Αλλά να κυκλοφορείς μετά από 20 χρόνια με τον παππού στη βαλίτσα γιατί; Ήρθαν οικογενειακώς να δούνε τους Ολυμπιακούς αγώνες;
Προφανώς για άλλο λόγο τα είχαν μαζί τους.

[Xena]

Στην ταινία "Δεκαπενταύγουστος" του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, υπάρχει και ο χαρακτήρας μιας γυναίκας που έχει στο σπίτι τα οστά της μητέρας της και τα μεταφέρει μαζί της φεύγοντας για διακοπές με τον φίλο της. Προσπα8ούσε να αποκτήσει παιδί και ήταν ήδη αρκετά μεγάλη. Έτσι όπως το κατάλαβα εγώ, αισ8ανόταν την ανάγκη να έχει (και να αποκτήσει) κάτι "δικό" της συναισ8ηματικά.
Ο τύπος την είχε γραμμένη. Αν 8υμάμαι καλά, δεν μπορούσε να κάνει παιδί. (ή δεν ή8ελε? 8α σας γελάσω). Μετά από μερικά μπερδέματα, εκείνη μένει έγκυος -από άλλον- και απαλλάσσεται από την ανάγκη της για την συντροφιά των οστών της μητέρας της (τα οποία, κάτι έγινε και καταστράφηκαν)...

Πιστεύω πως όλοι εκτελούμε τελετουργικά και δενόμαστε με σύμβολα, μερικές φορές μέχρι τα όρια του φετιχισμού. Από τα πιό μικρά καθημερινά (πχ θέλω να σκίσω το πλαστικό του περιοδικού και να είμαι η πρώτη που θα το ξεφυλλίσει γιατί είναι δικό μου ή όσο διαβάζω θέλω τον καφέ "μου" δίπλα μου και ας μην πίνεται εδώ και ώρες) μέχρι τα πιο σοβαρά και θεσμοθετημένα (πχ θέλω να φορέσω νυφικό για να αισθάνομαι πως παντρεύτηκα).
Μερικές φορές, ίσως να το παρατραβάμε με μερικά από αυτά και να γινόμαστε ακόμα και μακάβριοι...

(θα προσέξατε πως μπορούσα να γράψω μόνο πως ο καθένας έχει τα δικά του κολλήματα και τπτ άλλο. Έχω κόλλημα, είμαι πολυλογού.)