Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#16
|
|
|||
Τα υπόλοιπα που γράφεις, για μένα τον υλιστή, ηχούν όπως ηχούσε η ξύλινη γλώσσα των κομμουνιστών. Ευχαρίστως να συζητήσουμε για μερικά χωρία της Παλαιάς Διαθήκης, αν έχεις διάθεση, η οποία με ενδιαφέρει εξαιρετικά. Έχω μεγάλη περιέργεια, λόγου χάρη, να μάθω πως αναλύει ένας γνώστης των γραφών την ιστοριούλα που διηγούνται τα εδάφια 24, 25 και 26 στο 4ο κεφάλαιο του βιβλίου της Εξόδου. |
#17
|
#18
|
|
|||
Στο Χετιτικό “Τραγούδι του Ullikummis” περιγράφεται η γέννηση του Ullikummis, του οποίου πατέρας είναι ο Kumarbis, ο πατέρας των θεών. Για να μην αναφερθεί ότι μητέρα του γιου του θεού είναι οι Μητέρες-μήτρες, ο Kumarbis παρουσιάζεται να συνουσιάζεται με έναν βράχο. Κατά τον τοκετό γίνεται λόγος για μια πέτρα: …πέτρα [. . .] την φρόντισαν κατά τον τοκετό [. . .] την Πέτρα [. . .] μπροστά [. . .και] ο γιος του Kumarbis [έκανε την] εμφάνι[σή του]. Οι [. . .] γυναίκες τον έφεραν στον κόσμο. Οι καλές Γυναίκες και οι Μητέ[ρες θεές σήκωσαν το μωρό και] το έβαλαν [πάνω στου Kumarbis τα [γόνατα]. [Ο Kumar]bis άρχισε να αγκαλιάζει τρυφερά το γιο του [και] να τον χορεύει πάνω κάτω. … Ο Kumarbis άρχισε να σκέφτεται μέσα του: “Τι όνομα να του [δώσω]; Αυτού του παιδιού το οποίο οι Καλές γυναίκες και οι Μητέρες θεές μου χάρισαν;” (Ancient Near Eastern Texts, σελ. 122) Οι Καλές γυναίκες ή Μητέρες θεές ή Μητέρες-μήτρες παρήγαγαν και “θεούς” και ανθρώπους. Από τους ανθρώπους αυτούς μερικοί θεωρούνταν ζώα κατά την Κρίση (τι το ήθελες και ρωτούσες. Χμ και θανατώνονταν. Εκείνοι όμως που επιζούσαν όφειλαν απέραντη ευγνωμοσύνη στην Μητέρα που τους δημιούργησε όπως απαιτούσαν οι θεοί. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο κυριότερος ίσως λόγος που η Μητέρα εξελίχτηκε σε φιγούρα λατρευόμενη. Θα θυμάσαι ίσως την περίπτωση κάποιου γνωστού Αμερικανού αθλητή που έχασε την πτήση του η οποία συνετρίβει με αποτέλεσμα να μην επιζήσει νομίζω κανείς. Αυτός ο κύριος αφού εξιστόρησε, μπροστά στις κάμερες, το πώς έχασε την πτήση του, μετά δήλωσε “Υπάρχει Θεός”. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Έτσι οι αποτυχίες των Μητέρων δεν λαμβάνονταν υπόψη από τους επιζήσαντες. Εκείνο που είχε σημασία για τους ίδιους ήταν ότι η Μητέρα τους δημιούργησε όπως έπρεπε. Και για να επιστρέψουμε στην Αθηνά: θα γνωρίζεις φαντάζομαι ότι από το κεφάλι του Δια βγήκε πάνοπλη (ώστε να μην μπορεί κανένας μπαμπάς να την βιάσει) και ότι έβγαλε μια πολεμική ιαχή που όταν την άκουσε ο Διας ο καημένος, κατουρήθηκε από τον φόβο του. Αυτή την Θεά λατρεύανε εκείνοι που έχτισαν τον Παρθενώνα. Μια ανάλογη Θεά λάτρευε και η θεομάχος παράταξη των Αιγυπτίων. Η Μυθολογία εξιστορεί την αρχή της Ιστορίας του ανθρώπινου γένους. Αν θεωρείς επιστήμη την Ιστορία, δεν μπορείς να παραβλέψεις την μυθολογία (ως ελληνομαθής γνωρίζεις πολύ καλά ότι μύθος δεν σημαίνει παραμύθι). Υ.Γ Θα μου πείς για τον στίχο του Ησιόδου; |
#19
|
|
||||
Ο άνθρωπος είναι προικισμένος με διασκοπική όραση για την αντίληψη του βάθους των μελετούμενων. Αν επιμένει να θεωρεί τον κόσμο και τα θεία με αναρμόδια εργαλεία μπερδεύεται. Αφού ο μύθος και η παραβολή γενικότερα, χρησιμοποιείται ως σχήμα για να αποδώσει μία κάποια έννοια, η κατά γράμμα εξήγηση υστερεί, πχ μύθοι του Αισώπου, μύθο του σπηλαίου…. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ισχύει το απόδοτε τα του Καίσαρος τω καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Καθαρά πράματα, όχι όμως και ‘’ασύμπτωτα’’, ώστε να μην υπάρχει ‘’σημείο’’ επαφής. Είχα σημειώσει με έντονα το ‘’ευθές φως’’ και την απαραίτητη διάκριση, εισπράττοντας το:
Η όραση μέσα στο νερό, για τα αντικείμενα που βρίσκονται μέσα σε αυτό, κάπως μπορεί να είναι σωστή. Το ίδιο ισχύει και για την όραση διαμέσου του αέρα. Η διάθλαση μπορεί ‘’κάπως’’ να διορθωθεί. Όταν όμως κάποιος προσπαθεί να στοχεύσει από το ένα μέρος στο άλλο (από τον αέρα προς αντικείμενα που είναι μέσα στο νερό και αντίθετα, εννοώντας τα πνευματικά με υλική οπτική και τα υλικά με πνευματική οπτική...), η διάθλαση και η πιθανότητα λάθους αυξάνει. Αν μάλιστα κάποιος αρνείται τα άνω (και υπερκόσμια), αυτό που βλέπει, είναι μόνο αντανακλάσεις τους και αποτελέσματα, απέχοντας από την αντίληψη των αιτιών (όπως αναφέρει σχετικά ο Πλάτωνας στο μύθο του σπηλαίου). Εκείνο όμως το σπήλαιο… είναι ο νους. Κάτι ανάλογο εννοείται και με την έξοδο της σκέψης από την κεφαλή…. και όστις έχει νουν, νοείτω. Εκείνοι οι ραβδισμοί στην ‘’ακρόπολη’’ από τον ‘’θεό’’ Ποσειδώνα και τη ‘’θεά’’ Αθηνά με τις αναβλύσεις σχετικών ‘’καρπών’’ πάλι είναι νοούμενα αφορώντα τα ερεθίσματα στα αισθητήριά μας (κραδασμοί στην κεφαλή – ακρόπολή μας). Με την ανάβλυση πολεμικών ή ειρηνικών αντιδράσεων από μέρους μας, είχαν/έχουν σαν επόμενο την παραχώρηση του όλου ανθρώπου (κεφαλής και σώματος - πόλης) στον αντίστοιχο ‘’θεό’’. Αναλογίες που ‘’αν’’ προσεγγιστούν (πνευματικά ως είναι) με την ορθή αναγωγική μεθοδολογία αποδίδουν, σαφή εικόνα, βοηθώντας τον άνθρωπο στην αυτογνωσία και σοφία. Εκτιμώ πως μόνο υπό αυτήν την προϋπόθεση, δίνεται η ''άλλη βαθύτερη διάσταση'' διαχρονικής αξίας, (όπως αρχικά καταγράφηκε ο ''γνωστικός ή ηθοπλαστικός μύθος''), ο οποίος προσεγγιζόμενος ΜΟΝΟ ιστορικά - επιστημονικά, και πολύ περισσότερο, ''κατά γράμμα'' αποδίδει ανούσια ή αυθαίρετη εξήγηση. ΓΝΩΜΗ κι όχι ΓΝΩΣΗ. Δεκτή κι η γνώμη, αλλά η γνώση είναι καλύτερη. ...όσον αφορά την ''αντικατάσταση'' του θεού με κάτι άλλο ''πιστευόμενο'' ... ουδέν σχόλιον
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 07-03-09 στις 00:54 |
#20
|
|
||||
Εγώ τελείωσα, δεν θα γυρίσω άλλο, τον μύλο της αντιεπιστημονικής μυθολογίας.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#21
|
|
|||
Δεν εννοείτε να αντιληφθείτε ότι η ιδέα του Θεού δεν σας ανήκει. Δεν είναι καρπός του δικού σας στοχασμού. Την δανειστήκατε, την παραμορφώσατε και τώρα αποκαλείτε “αθέως προσεγγίζοντες τα πράματα” όσους αναζητούν την πηγή αυτής της περίφημης ιδέας. Η Παλαιά Διαθήκη (την οποία δεν δείχνεις διάθεση να σχολιάσεις μαζί μου), έχω ήδη πει ότι είναι για μένα τόσο ιερή όσο και τα έπη του Ομήρου. Περιέχει, όπως και τα έπη, καταγραμμένη την παράδοση του λαού που έκανε την καταγραφή. Μάλιστα, επειδή οι Ισραηλίτες έχουν το ίδιο πάθος με τους Αιγυπτίους για την παράδοσή τους, για τα περίφημα “λόγια των προγόνων,” στην Π.Δ. έχουν διασωθεί ανεκτίμητες πληροφορίες οι οποίες δεν βρίσκονται στα άλλα αρχαϊκά κείμενα (σε αυτά τουλάχιστον που γνωρίζω εγώ). Η Π.Δ. είναι ένα κείμενο μοναδικό διότι η παράδοση που έχει καταγραφεί εκεί έχει υποστεί φιλτράρισμα από διανοούμενος οι οποίοι είχαν γνώση του έργου που επιτελούσαν. Έπρεπε δηλαδή από την μια να διασώσουν πολύτιμες πληροφορίες –πιθανώς πολλές από αυτές ακατανόητες και από τους ίδιους- και από την άλλη να μεταδώσουν τις πληροφορίες αυτές μέσα από ευλογοφανείς ιστορίες. Ουσιαστικά, δηλαδή, ανέλαβαν τον ρόλο της μυθολογίας διότι αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η μυθολογία: κάνει εύληπτες τις πληροφορίες που μεταφέρει η παράδοση. Εσείς γελοιοποιείτε την μυθολογία και δεν αντιλαμβάνεστε ότι με αυτόν τον τρόπο στερείτε την ανθρωπότητα από την μνήμη του παρελθόντος. Καταλαβαίνω ότι σας είναι αδύνατο να παραδεχτείτε πως, αφού όλες οι φυλές και όλοι οι λαοί παραδίδουν τα ίδια για τους θεούς τους, δεν μπορεί όσα λένε να είναι φαντασιώσεις. Έλα όμως που τα ίδια λέει και η Παλαιά Διαθήκη! Οι αδαείς πολέμιοι της Π.Δ. δεν την κατηγορούν για κάτι διαφορετικό από εκείνο για το οποίοι οι, εξίσου αδαείς (όσον αφορά στην μυθολογία), Έλληνες φιλόσοφοι κατηγορούσαν τον Όμηρο. Ένα σύγχρονο “ιερό” βιβλίο –όπως έχω ήδη αναφέρει- είναι το ANCIENT NEAR EASTERN TEXTS, Relating to the Old Testament, το οποίο είναι ογκωδέστατο και αποτελεί έκδοση του Princeton University Press. Η αξία της Π.Δ. έγκειται ακριβώς στον παραλληλισμό που γίνεται μεταξύ των κειμένων της και των κειμένων της σφηνοειδούς και ιερογλυφικής γραφής, ο οποίος αποδεικνύει ότι η Π.Δ καταγράφει παράδοση και όχι φαντασιώσεις. Τα “πνευματικά και ιδεατά” είναι σεβαστά, αλλά ας μην εμποδίζουν με δογματισμούς την γνώση του παρελθόντος μας, της ιστορίας μας, του εαυτού μας. |
#22
|
|
||||
delta… ‘’θα’’ απαντούσα στην αίτησή σου για λίγες σκέψεις επί της ‘’ιστοριούλας’’ του 4ου κεφαλαίου της Εξόδου, όπως τόχω κάνει σε άλλο φόρουμ (pathfinder/romiosini) για το 29ο. …Αλλά άστο καλύτερα. Έτσι κι αλλιώς, αφού τα ξέρεις, τι παραπάνω να σου πούμε. Ειρωνευόμενος και επ’ έδρας (όπως παρατήρησε κι ο Στέλιος) δεν βγάζεις τίποτα. Άλλωστε, η έννοια του Θεού δεν μας ανήκει… Ο θεός ‘’ανήκει’’ στους αθέους (ας το ακούσουμε κι αυτό). Μόνο εσείς μπορείτε να μιλάτε ‘’ταμπελιάζοντας’’ όλους τους υπόλοιπους καημένους…. keep walking …
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid |
#23
|
|
|||
No comments!
Επειδή και αυτό το θέμα πρόκειται να κλείσει ελλείψει διαλόγου, θεωρώ υποχρέωσή μου να δικαιολογήσω, με αναφορά μόνο στην λέξη Elohim, την απεριόριστη εκτίμηση που τρέφω προς τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Η λέξη Elohim είναι εκείνη που συνηθέστερα χρησιμοποιείται στην Π.Δ. για το όνομα του Θεού. Βρίσκεται όμως να σημαίνει επίσης… άγγελοι: ηλάττωσας αυτόν (τον άνθρωπο) βραχύ τι παρ' αγγέλους (Elohim) (Ψλ 8:6) προσκυνήσατε αυτώ, πάντες οι άγγελοι (Elohim) αυτού. (Ψλ 96:7) και συνήντησαν αυτώ οι ‘αγγελοι (Elohim) του Θεού (Γεν.32:1) Κριτές: …τότε ο κύριος του θα τον φέρει στους Κριτές(Elohim), επίσης θα τον φέρει στην πόρτα ή στον παραστάτη της πόρτας, και ο κύριός του θα του τρυπήσει το αυτί με ένα σουβλί, κι' έτσι θα τον υπηρετεί για πάντα." (Εξ 21:6) Στην απόδοση των Εβδομήντα η λέξη μεταφράζεται ως “κριτήριον του Θεού”. Στις μεταφράσεις από το πρωτότυπο αποδίδεται ως “Κριτές” (Νεόφυτος Βάμβας: θέλει φέρει αυτόν προς τους κριτάς) θεοί: Ο Θεός(Elohim) έστη εν συναγωγή θεών(El), εν μέσω δε θεούς(Elohim) διακρινεί. (Ψλ.81:1) Νεόφυτος Βάμβας: Ο ΘΕΟΣ ίσταται εν τη συνάξει των δυνατών, αναμέσον των θεών θέλει κρίνει. Η λέξη El επίσης χρησιμοποιείται για να ονομάσει αγγέλους, θεούς και τον Θεό. Στην ιστορία των θεών -όπως την αφηγείται η παράδοση, οι μύθοι και τα αρχαϊκά κείμενα- τους Ποιμένες-Κριτές ακολούθησαν οι Αγγελιοφόροι (άγγελοι), οι οποίοι πληροφόρησαν τους ανθρώπους για την εξαΰλωση και μετάβαση των θεών στους ουρανούς, και τους εξαϋλωθέντες θεούς ακολούθησε ο Θεός ο ένας. Η Elohim, ως η ονομασία της φυλής των ατόμων που πέρασαν από τα στάδια του Ποιμένα-Κριτή, Αγγελιοφόρου, θεού, Θεού, παρέμενε αναλλοίωτη όσο τα άτομα τα οποία ονόμαζε άλλαζαν ιδιότητα. Για τον λόγο αυτό είναι μοναδική και ίσως και η μοναδική παγκοσμίως. Γνωρίζω ότι δεν υπάρχει αντίστοιχη λέξη στα ιερογλυφικά, αλλά δεν γνωρίζω τι συμβαίνει με την σφηνοειδή γραφή και πολλές άλλες γλώσσες Εύχομαι πάντως να υπάρχει αντίστοιχη λέξη και σε κάποια άλλη γλώσσα, διότι τότε θα γίνει πιο εύκολα πιστευτή η θεοποίηση των θεών. Η θεοποίηση των Elohim. |
#24
|
|
||||
δλδ θέλεις να πεις ότι διαβάζοντας την ΠΔ ''καταλαβαίνεις'' ότι ο άνθρωπος έκανε τον θεό; δεν μιλάει για Τριαδικό Θεό; Δημιουργό; και την όλη οικονομία της σωτηρίας (ολοκλήρωσης) του ανθρώπου; που ήθελε ακολουθήσει στην Καινή Διαθήκη; (και γιατί αυτή δεν εντάσσεται στα σεβάσμια κείμενα; ) σεβόμαστε την σκιά του Νόμου και δεν κάνουμε καμμία αναφορά στην ίδια την ανακαινίζουσα χάρι; σαν να λατρεύουμε την λέξη ''νερό'' (που είναι η σκιά του) αλλά όχι το ίδιο το νερό ΥΓ. πάντως στην παράθεση φαίνεται να έχεις ήδη καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα και ψάχνεις άλλες γραφές να το επιβεβαιώσεις... αν όμως διαβάζοντας κάτι έχουμε ήδη καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα, αυτό λέγεται προ-κατάληξη - προκατάληψη και η ανάγνωση προκατειλημένη, άρα όχι αντικειμενική γιατί, δεν θέλει και πολύ, ό,τι θέλουμε να βλέπουμε... αυτό να βλέπουμε, ό,τι θέλουμε να βρούμε... αυτό βρίσκουμε [επιλεκτικά και αποκομμένα και ''κατά γράμμα'' κι όχι συνολικά και πνευματικά (εννοώντας το βαθύτερο νόημα). Αλλά είπαμε προσεγγίζεις το πνεύμα με υλικούς τρόπους. Αυτό σημαίνει ότι δεν σε ενδιαφέρει το πνεύμα, το νόημα αλλά μόνο η ύλη και το περιβόλαιον (επιστημονικά δυνάμενο να μελετηθεί) σχήμα;;; ] :-(
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 08-03-09 στις 01:21 |
#25
|
|
||||
Ειναι σαφες οτι ο Δελτα διαβαζει την ΠΔ στα πλαισια της ιστορικης-μυθολογικης του ερευνας μεταξυ αλλων, και ως ιστορικο-μυθολογικο κειμενο το εκτιμαει.. δεν το μελεταει με αλλο σκοπο, οποτε δε νομιζω να ειναι επι του θεματος να λεμε για την πνευματικοτητα της ΠΔ στην παρουσα συζητηση, η οποια καλως η κακως δεν ειναι αυταποδεικτη
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Gildor : 08-03-09 στις 01:36 |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Gildor για αυτό το μήνυμα: | ||
Deltatango (08-03-09) |
#26
|
|
||||
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 08-03-09 στις 01:53 |
#27
|
|
|||
Η ιδέα του θεού/Θεού δεν ανήκει σε κανέναν. Είναι, κατά την γνώμη μου, αποτέλεσμα συγκυριών. Άρχισα να ασχολούμαι με αυτό το θέμα την ίδια περίπου εποχή που ο Ξένιος δημιουργούσε την Acrobase, διότι πέρναγα σε έναν υπολογιστή συνδεδεμένο στην οθόνη της τηλεόρασης όσα στοιχεία έβρισκα στην διεθνή μυθολογία για τους θεούς. Τότε δεν είχα καμία προκατάληψη –τώρα ίσως να μην είμαι τόσο αγνός- και το συμπέρασμα στο οποίο με οδήγησαν τα στοιχεία που συνέλεξα ήταν ότι οι θεοί των μύθων δεν διέθεταν καμία, μα καμία απολύτως θεϊκή ιδιότητα. Από τότε μέχρι σήμερα η αναβάθμιση των θεών δεν έχει σταματήσει και φαντάζομαι ότι όσο υπάρχουν φιλόσοφοι και θεολόγοι δεν θα σταματήσει ποτέ. Ο Όμηρος συνέφερε στην αναβάθμιση των θεών (Η Αθηνά, π.χ., μαλώνει τον Τηλέμαχο, ο οποίος εκφράζει την γενική περί θεϊκών αδυναμιών αντίληψη, λέγοντάς του: "Τηλέμαχε, τι λόγια σου ξέφυγαν; Όταν ο θεός θέλει μπορεί εύκολα να σώσει τον άνθρωπο και από μακριά.” γ 230), γεγονός το οποίο αγνόησαν οι πολέμιοί του. Όταν ασχολούμαστε με την ιστορία των θεών θα πρέπει να αντικαθιστούμε τον όρο “θεοί” με την έκφραση “φυλή των θεών,” διότι οι θεοί εκτός του ότι γεννιούνταν και πέθαιναν πάνω στη γη, αφού είχαν συμπεριφερθεί όπως ακριβώς οι άνθρωποι – και συχνά όπως οι χειρότεροι των ανθρώπων- δεν ήταν μια δωδεκάδα ή μερικές εκατοντάδες, αλλά εκατομμύρια όπως και οι άνθρωποι.
Ελπίζω ότι θα μου δοθεί η ευκαιρία να παρουσιάσω δυο περίφημα, όπως τα αποκαλούν οι αιγυπτιολόγοι, κείμενα, εκ των οποίων το ένα πιθανόν να είναι γνωστό στα μέλη του Club της ιστορίας. Για το κείμενο αυτό, με τίτλο “Oι παραινέσεις του Ipuwer,” η προκατάληψη των αιγυπτιολόγων δεν τους έχει επιτρέψει ακόμα να συμφωνήσουν αν πρόκειται για ιστορικό κείμενο ή όχι, την στιγμή μάλιστα που περιγράφει μια εξέγερση. Την πρώτη εξέγερση καταπιεσμένων στην ιστορία της ανθρωπότητας (κατά την άποψή μου). Και το δεύτερο, το οποίο είναι ακόμα πιο φημισμένο, παραμένει ακατανόητο μετά από μια σειρά μεταφράσεων διότι κάθε μεταφραστής που ασχολείται μαζί του παρουσιάζει και μια διαφορετική απόδοση. |
#28
|
|
|||
Τα περί φυσικής φύρας είναι άδικα την στιγμή που η πρώτη προσέγγιση των κειμένων έγινε σε σχέση με την λέξη Elohim. Εξάλλου, σημαντικά στοιχεία θεωρούνται μόνο τα στοιχεία που είναι παρόντα και σε παραδόσεις και μύθους άλλων λαών, άρα δεν μπορέι να γίνει λόγος για φύρα. Σχετικά με τις προφητείες, στις οποίες αμέλησα να αναφερθώ στο προηγούμενο μήνυμα, θέλω να πω ότι προσωπικά πιστεύω πως πρόκειται για αποκαλύψεις εμπειριών του παρελθόντος, οι οποίες τελικά μετατρέπονται σε προφητείες επειδή δεν διδασκόμαστε από τα λάθη του παρελθόντος και τα επαναλαμβάνουμε. Παραπονιόμαστε σήμερα για την στάθμη της θάλασσας που ανεβαίνει, ενώ όλες οι μυθολογίες μας αποκάλυψαν τα του κατακλυσμού. Η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει εδώ και 12.000 χρόνια τώρα. Εκείνος επομένως που προφήτεψε ότι θα πνιγούμε αν δεν διορθωθούμε, σωστά το προφήτεψε. |
#29
|
|
||||
...αν κάποιον τον βοηθάει η μελέτη του παρελθόντος (δια των παραδόσεων, συμπεριλαμβανομένης και της ΠΔ), αλλά και του μέλλοντος (συμπεριλαμβανομένης και της Αποκαλύψεως) για να ρυθμίζει καλύτερα τα του παρόντος και της ζωής του, (όχι μονοδιάστατα βιολογικά συμφεροντολογικά και ατομικιστικά) αλλά ιδιαιτέρως λογικά και συλλογικά με αγάπη και αλήθεια, ''μπορεί'' να ζει την Καινή Διαθήκη, μερικώς ή βαθύτερα εν επιγνώσει και συνειδητά, πιθανόν όμως και ασυνείδητα.
(εκτιμώ ότι κάθε λογικός άνθρωπος συμφωνεί πως) η φιλοσόφηση ή η γνώση είναι από μόνη της ανίκανη να ολοκληρώσει τον άνθρωπο, αν δεν την συνδυάσει με τα βιώματα (σε θεωρία και πράξη) της Αγάπης και της Αλήθειας.
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid |
#30
|
|
||||
Μα δεν υπαρχει ομοφωνια στον ορισμο ουτε της Α/αγαπης ουτε της Α/αληθειας, για να τολμησουμε να πουμε οτι ο "καθε" λογικος ανθρωπος συμφωνει με αυτες.
Η θρησκεια μας, οπως και εσυ, αναφερεται σε μια πολυ συγκεκριμενη Αληθεια, παραλληλα ομως, για αλλους λογικους ανθρωπους, η αληθεια ειναι σχετικη ή ο κοσμος ειναι εν μέρει εικονικος-ιδεατος και δεν αποδεχονται μια αντικειμενικη Αληθεια. Πως να αποδεχτουν αυτο που λες;
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|