Μεπολίτευση με δάκρυα για την Κύπρο

[Xenios]

Μια ιστορική αναδρομή στην μεταπολίτευση και στο δράμα της Κύπρου

Γράφει π Κάρολος Μπρούσαλης. Πηγή και πλήρες άρθρο στο protagon.gr

Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού στις 2 τα ξημερώματα της Τετάρτης, 24 Ιουλίου 1974. Μέσα στην άγρια νύχτα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο άνθρωπος που έλειπε έντεκα χρόνια από την πατρίδα του, ξεπρόβαλε από το άνοιγμα κι έμεινε άφωνος στο κεφαλόσκαλο. Χιλιάδες άνθρωποι τον περίμεναν. Χιλιάδες άλλοι έρχονταν να προστεθούν. Κατάφερε να πει δυο λόγια, που κανένας δεν άκουσε. Μετά, ανέβηκε στην Αθήνα. Στις 4.15 το πρωί, ορκιζόταν πρωθυπουργός μπροστά στον «πρόεδρο της Δημοκρατίας», στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη. Δώδεκα ώρες αργότερα, στις 4.15 το απόγευμα, ορκιζόταν το πρώτο κλιμάκιο της κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Η Ελλάδα επέστρεφε στη δημοκρατική ομαλότητα.

Δεκαπέντε ημέρες αργότερα, ο άνθρωπος που είχε δώσει το ΟΚ να κινηθούν τα νήματα των ανδρεικέλων, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον, διαπίστωνε πως και ο ίδιος δεν ήταν παρά ένα ακόμη πιόνι. Στις 8 Αυγούστου, αναγκαζόταν να υποβάλει την παραίτησή του από το προεδρικό αξίωμα για να μην κάτσει στο σκαμνί, κατηγορούμενος για το σκάνδαλο Γουοτεργκέιτ. Την επομένη, ξεκινούσαν στη Γενεύη οι απαραίτητες σ’ αυτές τις περιπτώσεις «ειρηνευτικές συνομιλίες» με επίκεντρο το κυπριακό. Ο κύκλος έδειχνε να είχε κλείσει.

Οι αναφορές για κινήσεις τουρκικών στρατευμάτων άρχισαν να πληθαίνουν από τις αρχές του Ιουνίου. Πληροφορίες ανέβαζαν σε 40.000 τους στρατιώτες που συγκεντρώνονταν στην Αλεξανδρέττα και στη Μερσίνα, στα τουρκικά παράλια απέναντι από την Κυρήνεια. Ταυτόχρονα, στρατιωτικοί της χούντας του Ιωαννίδη και στελέχη της αντιμακαριακής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’ μετείχαν σε συσκέψεις στην Αθήνα και στην Κύπρο. Από τις 2 Ιουλίου, οι συσκέψεις πλήθαιναν.
Στις 8.35 το πρωί της Δευτέρας 15 Ιουλίου του 1974, ένα τηλεγράφημα έφτασε από την Κύπρο και προωθήθηκε στο γραφείο του αποκαλούμενου «αόρατου δικτάτορα», Δημήτριου Ιωαννίδη. Έγραφε: «Αλέξανδρος εισήχθη εις νοσοκομείον». Το πραξικόπημα στην Κύπρο είχε ξεκινήσει. Ενώ τα κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έμεναν βουβά, οι φήμες οργίαζαν. Λίγο αργότερα, στις φήμες ήρθε να προστεθεί και η πληροφορία πώς ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε σκοτωθεί. Στην ΕΣΑ και στο Πεντάγωνο άνοιξαν σαμπάνιες. Όμως, καμιά επίσημη ανακοίνωση δεν μεταδιδόταν ακόμα. Στις 3 το μεσημέρι, ο Ιωαννίδης μάθαινε πως η αρχιεπισκοπή έπεσε στα χέρια των πραξικοπηματιών αλλά ο Μακάριος είχε διαφύγει και ήταν ακόμη ζωντανός. Οι πραξικοπηματίες είχαν προτείνει κι ο Νίκος Σαμψών είχε αποδεχτεί να γίνει πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλοι οι άλλοι υποψήφιοι αρνήθηκαν.