Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Πολιτιστικά > Λογοτεχνία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 27-10-13, 13:01
Το avatar του χρήστη justin
justin Ο χρήστης justin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 01-02-24 08:20
Φύλο: Άντρας
«Αφηρημένη» ζωγραφική!

Μόλις είχε περάσει η μπόρα και οι αχτίνες του ήλιου βάλθηκαν να παιχνιδίζουν πάνω στη βρεγμένη άσφαλτο αναγκάζοντας τα χρώματα της ίριδας, να κυλιούνται με τις ώρες δημιουργώντας εικόνες απίστευτης ομορφιάς.

Λίγη φαντασία και μπορείς να ονειρευτείς, να φύγεις από τη βαρύτητα της γης, να βυθιστείς στους πολύχρωμους ατραπούς, του έρποντος ουράνιου τόξου. Να καταδυθείς στους ωκεανούς των ονείρων.

Άραγε θα μπορούσε αυτή η εξαίσια ζωγραφιά που η φύση δημιούργησε, να περάσει πάνω στον καμβά, στο χαρτί, ή τέλος πάντων να αντιγραφεί;
Μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου.
Ζωγράφος βέβαια δεν είμαι, «καλικαντζούρες» έκανα όποτε ασχολήθηκα με το να ζωγραφίσω κάτι. Όμως λέω, τη φαντασία μου ν’ αφήσω αυτή τη φορά να προσπαθήσει και ότι βγει. Να κολυμπήσει ίσως στ’ αφροκύματα της σκέψης μου, σ’ ένα άγνωστο συμπαντικό ουράνιο τόξο.

Χρειάζομαι όμως ελαιόχρωμα, τα βασικά χρώματα κι’ έναν καμβά, όχι βέβαια ζωγραφικής και διαλυτικό πολύ, ως ένα λίτρο.

-Μ’ αυτό το διαλυτικό μπορείς να καθαρίσεις δεκάδες πινέλα, τι θα το κάνεις τόσο πολύ; μου είπε ο υπάλληλος του καταστήματος.
-Μα να καθαρίσω τα χέρια μου όταν τελειώσω του απάντησα.
-Γιατί με τα χέρια θα βάψεις;
Πειραχτήρι ο νεαρός, μα εγώ αλήθεια έλεγα.

Το ατελιέ μου; Υπαίθριο φυσικά. Καμβάς, ένα κομμάτι κόντρα πλακέ, περίπου ένα μέτρο επί ένα.
Το έβαλα λοιπόν κάτω από ένα δέντρο και ετοιμάστηκα.
Αφού αραίωσα λίγο τα χρώματα, βγήκα πάνω στο δέντρο και από ύψος τριών μέτρων περίπου, άφηνα τα χρώματα το ένα μετά το άλλο να πέφτουν πάνω στο κόντρα πλακέ.
Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας τα χέρια μου για πινέλο τα έκανα από το βαλς να χορέψουν και λίγο ταγκό.
Πολύχρωμο αγκάλιασμα σ’ έναν ατέλειωτο ερωτικό χορό.

Αυτό δεν ήταν το ουράνιο τόξο του δρόμου, ήταν το παιχνίδισμα των αστεριών, εκρήξεις ήλιων, συμπαντικός κατακλυσμός, ποταμοί του απείρου.

Πέρασαν λίγες μέρες για να στεγνώσει τελείως και να πάρει κάποια θέσει κάπου στο δωμάτιο μου, αφού προηγουμένως πέρασε από το κορνιζάδικο του Σπύρου.

Αυτός ο πίνακας ταιριάζει για τη βιτρίνα μου, μου τον πουλάς Γιάννη;
Χαμογέλασα μα δεν απάντησα στο φίλο μου τον Σπύρο, ίσως να ήθελε να με πειράξει σκέφτηκα, τον ήξερα, πειραχτήρι ήταν.
Όμως οι «καλλικατζούρες» που ορισμένοι ονομάζουν πίνακες αφηρημένης ζωγραφικής, καλύτεροι είναι από αυτό εδώ, το δικό μου δηλαδή «κατασκεύασμα»;

Πολλές φορές στο παρελθόν κοιτάζοντας αυτό το δημιούργημα γελούσα μέσα μου. Σκεφτόμουν πως θα έπρεπε κάποια στιγμή να το πετάξω, αυτός δεν είναι πίνακας ζωγραφικής έλεγα πάντα, είναι «ορνιθοσκαλίσματα».

Πέρασε ο καιρός, τα χρόνια, η χωρίστρα που κάναμε τότε στα μαλλιά άρχισε να σκεπάζεται με χιόνια. Κι’ αυτό το αλλόκοτο πράγμα, η ζωγραφιά των ουράνιων τόξων, κρεμασμένη πάντα στην ίδια θέση, κρύα, δίχως μιλιά, με το καρφί που την κρατάει σκουριασμένο από τη μανία του χρόνου.

Την κοιτάζω στις ακεφιές μου κι’ εκείνη πλησιάζει τη σκέψη μου.
Μη στενοχωριέσαι της λέει και τις πέτρες τις αλλάζει ο καιρός.
Κι’ εγώ την ημερομηνία που έχω χαράξει πάνω στις μπογιές θωρώ και συλλογίζομαι.
Πως πέρασαν τα χρόνια, δεν το πιστεύω πως με γέλασε η ζωή.
Η ματιά μου ανηφορίζει στο κόκκινο, στο πρώτο σ’ αγαπώ, στο χθες, τότε που τα χρώματα της ίριδας στη βρεγμένη άσφαλτο, ερωτοτροπούσαν με την αύρα των ονείρων μου.

Πως και δεν πέταξα ένα κομμάτι απ’ τα όνειρα μου, πως και δεν είχα δει στις εναλλαγές των χρωμάτων του, τα ίχνη απ’ τα χαμόγελα, τα δάκρυα, τον πόνο, τη χαρά του δικού μου κόσμου.

Και τώρα, στις καταιγίδες του φθινοπώρου μου, αφουγκράζομαι τα ψιθυρίσματα του δικού μου ουράνιου τόξου, μέσα απ’ τους περίεργους ατραπούς των χρωμάτων του.
Ακραγγίζω τα άγνωστα μελλούμενα της δικής μου ειμαρμένης.

Yiannis H.
__________________
Έως αν τον έτερον προπέσειν
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην justin για αυτό το μήνυμα:
Xenios (27-10-13)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 16:19.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.