Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Επιστήμη
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #31  
Παλιά 20-12-12, 20:00
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
Έχει αποδειχθεί ότι ο ρόλος της πλαστιμότητας και της μετακίνησης είναι σημαντικότερος από την αντοχή που διαθέτει ο φορέας.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό θα προσπαθήσω να εξηγήσω πάρα κάτω.

Η διατομές των μικρών υποστυλωμάτων είναι πιο πλάστιμες από τις μεγαλύτερες διατομές τοιχίων.
Σε μία ταλάντωση του φορέα, στα μικρά υποστυλώματα καταπονείτε πιο πολύ η ακτίνα καμπυλότητας.

Στα μεγάλα υποστυλώματα λόγο της μεγάλης τους αντοχής και δυσκαμψίας, καταπονούνται πιο πολύ οι κόμβοι.
Οι κόμβοι διανέμουν τέμνουσες λόγο των ροπών που προκαλεί η ταλάντωση.

Η διατομή κάτοψης των μεγάλων υποστυλωμάτων αντέχουν αυτές τις τέμνουσες.

Η διατομή όμως της κοιτόστρωσης και των άλλων κόμβων με τις δοκούς ?

Για τους άλλους κόμβους που σχηματίζονται από την συμβολή των υποστυλωμάτων και δοκών, αναφέρθηκα πρίν.
Ας εξετάσουμε τώρα τις τέμνουσες που δημιουργούνται μεταξύ του μεγάλου υποστυλώματος και της κοιτόστρωσης.
Για μένα αυτός ο κόμβος κρύβει την αλήθεια στο γιατί ο ρόλος της πλαστιμότητας και της μετακίνησης είναι σημαντικότερος από την αντοχή που διαθέτει ο φορέας.

Ενώ οι κόμβοι που σχηματίζονται από την συμβολή των υποστυλωμάτων και δοκών καταπονούνται από τις ροπές που δημιουργούνται από την αδράνεια του φορέα και τα στατικά φορτία, ο κόμβος μεταξύ του μεγάλου υποστυλώματος και της κοιτόστρωσης δέχεται καταπόνηση από την αδράνεια του φορέα και τις ανοδικές εφελκυστικές τάσεις του μεγάλου υποστυλώματος.

Αυτό συμβαίνει γιατί το υποστύλωμα έχει μεγάλες αντοχές και μικρή πλαστιμότητα οπότε αντί να έχει μεγάλη ακτίνα καμπυλότητας, αυτό λόγο δυσκαμψίας ταλαντεύεται δημιουργώντας στην κοιτόστρωση θλίψη από την μία πλευρά, και εφελκυσμό από την άλλη.

Αυτές οι δυνάμεις δημιουργούν μία ροπή η οποία έχει διαφορετική κατεύθυνση από τις άλλες των άλλων κόμβων.

Δες βίντεο http://www.youtube.com/watch?feature...&v=C2Z1zmrJhsc

Στο 53 λεπτό μπορείτε να δείτε τον φορέα που ταλαντεύετε και παρατηρείστε.

α) Την δυσκαμψία του τοιχίου, εν σχέση με τα άλλα υποστυλώματα που παρουσιάζουν μεγάλη ακτίνα καμπυλότητας.
β) Το τοιχίο που ανασηκώνεται εναλλάξ.

Συμπέρασμα
α) Αν το τοιχίο ήταν πακτωμένο με την κοιτόστρωση αυτή η πάκτωση θα δημιουργούσε τέμνουσες στην κοιτόστρωση, λόγο του εφελκυσμού του τοιχίου που εφαρμόζετε στην κοιτόστρωση, και των στατικών φορτίων της κοιτόστρωσης

β) Αν το τοιχίο ήταν πακτωμένο ή προτεταμένο με το έδαφος, η κοιτόστρωση δεν θα υφίσταται καμία τέμνουσα. ( ή τουλάχιστον θα είχε ελάχιστες τέμνουσες )

Διότι ο μηχανισμός του υδραυλικού ελκυστήρα προστατεύει την κοιτόστρωση διότι εφαρμόζει αντίθετες τάσεις στον εφελκυσμό, αλλά και αντίθετες τάσεις στα θλιπτικά φορτία που δέχεται η άλλη πλευρά του τοιχίου.

Όπως ξέρουμε από την φυσική, οι αντίθετες δυνάμεις ισορροπούν.
Όταν οι δυνάμεις ισορροπούν, δεν έχουμε ροπές, που δημιουργούν τις τέμνουσες.

Βίντεο ευρεσιτεχνίας
http://www.youtube.com/watch?feature...&v=KPaNZcHBKRI
Απάντηση με παράθεση
  #32  
Παλιά 21-12-12, 21:06
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
Αν είχατε να διαλέξετε έναν φορέα από τους πάρα κάτω ποιόν θα διαλέγατε ?

α) φορέα απλά εφαπτόμενος πάνω στο έδαφος?
β) φορέα προτεταμένο με το έδαφος?
γ) φορέα πακτωμένο με το έδαφος?
δ) φορέα ελάχιστα προτεταμένο με το έδαφος?

Θέλω την γνώμη σας.
Εγώ θα προσπαθήσω να αναλύσω τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του κάθε φορέα ξεχωριστά ώστε να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα.



α) φορέας απλά εφαπτόμενος πάνω στο έδαφος της θεμελίωσης

Αυτός ο φορέας υπόκειται στην πεπατημένη μέθοδο σχεδιασμού των κατασκευών και χωρίζεται σε δύο κατηγορίες.
α) Τους πλάστιμους φορείς
β) Στους μονολιθικούς ή δύσκαμπτους φορείς.

Οι πλάστιμοι φορείς έχουν το πλεονέκτημα να παραλαμβάνουν τάσεις εντός κάποιον ορίων κρατώντας σταθερή την παραμόρφωσή τους.
Το μειονέκτημα είναι ότι ο πλάστιμος φορέας αποτελείτε από υποστυλώματα και πλακοδοκούς και είναι ημιτελής, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κατοικίσουμε σε αυτόν χωρίς την πλήρωση των κενών διαστημάτων.

Δηλαδή αν στον δοκιμαζόμενο φορέα του βίντεο
http://www.youtube.com/watch?v=C2Z1z...eature=related
τοποθετήσουμε τοίχους ή τζάμια, αυτά θα παρουσιάσουν αστοχίες από την μια, και θα αλλάξουν την συμπεριφορά του φορέα από την άλλη.
Συμπέρασμα
α) Οι πλάστιμοι φορείς δημιουργούν αστοχίες στην τοιχοποιία μετά από ισχυρές σεισμικές δονήσεις.
β) Τα όρια αντοχής του φορέα είναι εντός κάποιων ορίων.
γ) Καταπονούν τόσο τα υποστυλώματα στο τόξο καμπυλότητας, όσο και τους κόμβους με τέμνουσες.

Για μένα δεν προτείνετε ως η ιδανική μέθοδος σχεδίασης των κατασκευών.

Μονολιθικές κατασκευές

Αυτές οι κατασκευές υποφέρουν στην τοιχοποιία που είναι και φέροντας, από λοξές τέμνουσες οι οποίες υφίστανται από τον συνδυασμό αδράνειας και μεγάλων στατικών φορτίων.

Για μένα είναι η πιο ψαθυρή κατασκευή από όλες, ιδίως στις πολυόροφες κατασκευές και αστοχεί απότομα, ακόμα και αν η κατασκευή είναι εξολοκλήρου από Ο.Σ
β) φορέας προτεταμένος με το έδαφος
Αυτός ο φορέα έχει πάρα πολλά πλεονεκτήματα αν σχεδιαστεί σωστά.
Έχει όμως και μειονεκτήματα.

Πλεονεκτήματα
Αν σχεδιασθεί σωστά, μπορεί να είναι η πιο καλή λύση από όλες τις άλλες.

α) Αυξάνει την αντοχή του φορέα στην τέμνουσα βάσης.

β) Πάρα πολύ μικρές παραμορφώσεις του φορέα, οπότε και απουσία επισκευών μετά τον σεισμό.
Αυτό είναι πολύ καλώ για δημόσια κτήρια όπου οι επισκευές τα κάνουν να δυσλειτουργούν π.χ Νοσοκομεία, δημόσια κτήρια, κρατικοί φορείς, γέφυρες, φράγματα κ.λ.π

γ) μικρή καταπόνηση των κόμβων από ροπές και τέμνουσες.

δ) Οικονομία στις επισκευές των κτηρίων μετά τον σεισμό.

Μειονεκτήματα.
Όσο κερδίζουμε σε αντοχή, με την προένταση, χάνουμε σε πλάστιμη συμπεριφορά των υλικών και των διατομών.
Βέβαια αν η στάθμη επιπόνησης που δέχεται ο άκαμπτος προτεταμένος φορέας, είναι μικρότερη από την στάθμη αστοχίας, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα.
π.χ τα προκατασκευασμένα από Ο.Σ ή τα τοιχία και τα φρεάτια με μεγάλη διατομή κάτοψης, αν είναι προτεταμένα μεταξύ δώματος και εδάφους, τότε δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα.

Αν όμως δεν είναι προτεταμένα, ( μεταξύ εδάφους δώματος ) και έχουν και μεγάλη διατομή κάτοψης, τότε δημιουργούν τέμνουσες στους κόμβους.
Ξέρουμε ότι ο κόμβος αποτελείτε από οριζόντια και κάθετα στοιχεία, στα οποία το πιο ευάλωτο στοιχείο του κόμβου αστοχεί, και στην περίπτωσή μας θα αστοχήσει το οριζόντιο στοιχείο. ( η δοκός )

Συνιστάτε αυτή η μέθοδος κατασκευής από εμένα, όταν έχουμε φορείς που αποτελούνται από μεγάλα κάθετα στοιχεία με μεγάλη διατομή κάτοψης, ή σε όλες τις υπόλοιπες μονολιθικές κατασκευές αποτελούμενες από φορέα τοιχοποιίας.
γ) φορέας πακτωμένος με το έδαφος

Αυτή η λύση είναι η οικονομικότερη χρησιμοποιώντας τον ελκυστήρα. ( όχι τον υδραυλικό ελκυστήρα )
Βασικά ο ελκυστήρας αποτελείται από τον ίδιο μηχανισμό πάκτωσης που έχει ο υδραυλικός, αλλά η προέντασή του εφαρμόζετε με την υπάρχοντα μέθοδο προεντάσεων.

Με αυτόν τον μηχανισμό εξασκούμε ισχυρή προένταση μεταξύ του επιπέδου θεμελίωσης ( επιφάνεια εδάφους ) και γεώτρησης.
Αφού ολοκληρωθεί αυτή η εργασία, το εξέχον τμήμα του τένοντα πακτώνεται ισχυρά μέσα στο Ο.Σ της θεμελίωσης, κατά την κατασκευή της.
Αυτός ο τρόπος είναι οικονομικός διότι αποφεύγουμε την δίοδο του τένοντα μέσα από τα κάθετα στοιχεία, και η κατασκευή του μηχανισμού του ελκυστήρα είναι οικονομικότερη του υδραυλικού μηχανισμού.

Δεν εφαρμόζουμε καμία προένταση στον φέροντα.
Αυτή η μέθοδος απλός πακτώνει τον φέροντα στο έδαφος στο επίπεδο της θεμελίωσης, ώστε να βοηθήσει την κοιτόστρωση και τους κόμβους στις ροπές που προκαλούν οι τέμνουσες.

Πλεονεκτήματα

α) Οικονομική κατασκευή.
β) προστατεύει την κοιτόστρωση και τους κόμβους από τέμνουσες διότι εφαρμόζει αντίθετες τάσεις στον εφελκυσμό, αλλά και αντίθετες τάσεις στα θλιπτικά φορτία που δέχεται η άλλη πλευρά του τοιχίου.
γ) Μπορούμε να τοποθετήσουμε περισσότερους μηχανισμούς πάκτωσης στην επιφάνεια θεμελίωσης της κοιτόστρωσης.

Μειονεκτήματα.
Χάνουμε τα καλά της προέντασης πάνω στον φέροντα.
Ξέρουμε ότι η προέντα-
ση αυτή στα πλαίσια της επαλληλίας (μέσα στο πλαίσιο αντο-
χής των κάθετων στοιχείων ) έχει πολύ θετικά αποτελέσματα,
καθότι βελτιώνει τις τροχιές του λοξού εφελκυσμού.
Από την άλλη έχουμε και άλλο καλό... τη μειωμένη ρηγμά-
τωση λόγω θλίψης, κάτι που αυξάνει την ενεργό διατομή και
αυξάνει και τη δυσκαμψία της κατασκευής, οπότε και τις παρα-
μορφώσεις που προκαλούν αστοχία.
Ακόμα βελτιώνει σημαντικά την τέμνουσα βάσης.

Αυτή η μέθοδος προτείνεται για χαμηλές κατασκευές 2 με 5 ορόφων, με μεγάλα τοιχία όπου η ταλάντωση είναι μικρή.
δ) φορέας ελάχιστα προτεταμένος με το έδαφος ( πλάστιμος )

Πολλοί είναι οι μηχανικοί που θεωρούν την πλαστιμότητα αναγκαία.
Έτσι και αλιώς όλοι οι φορείς είναι σε κάποιο βαθμό πλάστιμοι, ακόμα και αν είναι προτεταμένοι.
Η ευρεσιτεχνία προσφέρει και αυτήν την δυνατότητα.

Δηλαδή ο φορέας να μπορεί να έχει μία αρχική πλάστιμη συμπεριφορά, και ο μηχανισμός του υδραυλικού ελκυστήρα να επεμβαίνει μόνο για να ελαττώνει αρμονικά την ταλάντωση αυτού, καθώς και να φρενάρει την ακτίνα καμπυλότητας του φορέα όταν πλησιάζει την στάθμη αστοχίας.

Πως θα το κατορθώσουμε αυτό ???
Από την μία θέλουμε ισχυρή πάκτωση του μηχανισμού μέσα στην γεώτρηση που αυτό επιτυγχάνετε μόνο με ισχυρή προένταση,
και από την άλλη θέλουμε μικρή ελεγχόμενη προένταση ή πάκτωση του φορέα με το έδαφος.

Απλά πρέπει να χρησιμοποιήσουμε μία άλλη μέθοδο.
α) πρώτα εξασκούμε ισχυρή προένταση μεταξύ του επιπέδου θεμελίωσης ( επιφάνεια εδάφους ) και γεώτρησης.
β) Συνδέουμε τον ήδη προτεταμένο εξέχοντα τένοντα που ευρίσκεται στο ύψος την θεμελίωσης, με έναν άλλον τένοντα ο οποίος καταλήγει στο δώμα και συνδέεται με το υδραυλικό σύστημα.
Η πίεση των υδραυλικών του εμβόλου, απλώς κρατάει τανυσμένο τον πρόσθετο τένοντα.
Όπως ξέρουμε η ακτίνα καμπυλότητας του φορέα κατά την ταλάντωση τείνει να μεγαλώσει.
Όμως το υδραυλικό σύστημα εφαρμόζει μία αντίθετη ελαστική και αυξανόμενη σταδιακά τάση στην εξωτερική ακτίνα καμπυλότητας του φέροντα που τείνει να μεγαλώσει.

Αυτό επιτρέπει στον φορέα να έχει την αρχική του πλαστιμότητα, αλλά ο υδραυλικός μηχανισμός περιορίζει τον φορέα μέσα στα όριά του πριν αστοχήσει.
Σε αυτήν την μέθοδο, δεν υπάρχει κάθετη προένταση του φορέα.
Απλά υπάρχει μία αντίσταση στο δώμα του τοιχίου αφενός, και μία άλλη αντίσταση στην άλλη μεριά της βάσης του τοιχίου, διατηρώντας την ακτίνα καμπυλότητας στα επιτρεπτά όρια.

Είναι σίγουρο ότι αυτή η μέθοδος χρειάζεται μεγάλη διατομή κάτοψης των στοιχείων, και πάκτωση των δύο άκρων αυτών για να πάρουμε καλά αποτελέσματα.

Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την τέμνουσα βάσης, απλώς προσθέτουμε μεγαλύτερη πίεση στο υδραυλικό σύστημα.

Ως προς τους προτεταμένους φορείς από οπλισμένο σκυρόδεμα με σκελετό, τους μονολιθικούς φορείς από Ο.Σ και τοιχοποιία, και τους φορείς από σύμμεικτες και μεταλλικές κατασκευές, και σε αυτούς με κεντρικό πυρήνα αναφερθήκαμε στα προηγούμενα άρθρα.

Διαπιστώνετε και μόνοι σας ότι υπάρχει πληθώρα φορέων, ώστε να διαλέξουμε τον κατάλληλο για τον σωστό σχεδιασμό, και τις ανάγκες του κάθε έργου κατά περίπτωση, τόσο ως προς τις επιβαλλόμενες παραμορφώσεις, όσο και προς τον οικονομικό σχεδιασμό.

α)Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο της πλαστιμότητας, τόσο στον δείκτη μετακίνησης του φορέα, όσο και στο δείκτης πλαστιμότητας καμπυλοτήτων.

β) Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να έχουμε κατάργηση ή τον πλήρη έλεγχο στις τέμνουσες των κόμβων.

γ) Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να έχουμε μεγαλύτερες αντοχές στην τέμνουσα βάσης.

δ) Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να πούμε ότι η θεμελίωση του εδάφους θα αντέξει τις θλιπτικές φορτίσεις σε μαλακά εδάφη κατηγορίας ( Χ ) χωρίς την βοήθεια πασσάλων.

ε) Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να πούμε ότι έχουμε τον πλήρη έλεγχο στις στρεπτικές ροπές του φέροντα, ( με προτεταμένα φρεάτια κατάλληλα τοποθετημένα σε επί μέρους θέσεις του φέροντα )

ζ) Είναι η πρώτη φορά που μπορούμε να πούμε ότι έχουμε τον πλήρη έλεγχο του κάθετου άξονα του φέροντος ως προς την διαφορά φάσης των πλακών, καθώς και ως προς την μεταφορά των ροπών των ορόφων.
Γενικά έχουμε τον πλήρη έλεγχο των παραμορφώσεων στα επιτρεπτά όρια της πλαστιμότητας του φορέα.
η) Έχουμε σεισμική μόνωση τόσο στον οριζόντιο, όσο και στον κάθετο άξονα του κτιρίου.

Βασικά έχουμε την μέθοδο κατασκευών, ώστε να μπορούμε να σχεδιάσουμε τον απόλυτο αντισεισμικό φέροντα.
Απάντηση με παράθεση
  #33  
Παλιά 24-12-12, 13:05
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Η Εδαφομηχανική και η χρησιμότητα του υδραυλικού ελκυστήρα.

Ο Πολιτικός Μηχανικός σχεδόν καθημερινά αντιμετωπίζει προβλήματα που
αφορούν το έδαφος.
Το χρησιμοποιεί σαν μέσο θεμελίωσης των τεχνικών
έργων, σαν υλικό κατασκευής επιχωμάτων, φραγμάτων και άλλων χωμάτινων
έργων, σχεδιάζει κατασκευές για να το αντιστηρίξει σε περιπτώσεις εκσκαφών ή
σηράγγων και τέλος πρέπει να επιλύσει ειδικά προβλήματα που έχουν σχέση με το
έδαφος, όπως: αποστραγγίσεις, αντλήσεις, διάδοση κραδασμών και σεισμικών
δονήσεων κλπ. Τα ανωτέρω προβλήματα και οι μέθοδοι επίλυσής τους εξαρτώνται
άμεσα από τη μηχανική συμπεριφορά των εδαφικών υλικών, που αποτελεί το
κύριο αντικείμενο της Εδαφομηχανικής ή γενικότερα της Γεωτεχνικής Μηχανικής.

Θεωρώ δεδομένο ότι σαν μηχανικοί ξέρετε να αντιμετωπίζετε τα πάρα πάνω προβλήματα με διάφορους τρόπους, όπως ξέρετε και το κόστος που μπορεί να φθάσει η κατασκευή ώστε να περιορίσετε τις παραμορφώσεις του εδάφους.

Ακόμα ξέρετε ότι οι άκαμπτοι φορείς σε διέγερση σεισμού, επιφορτίζουν με περισσότερες τάσεις την θεμελίωση, από ότι οι πλάστιμοι φορείς.
Σε περίπτωση μάλιστα όπου ο φορέας είναι ( σαν αυτόν που προτείνω εγώ )προτεταμένος με το έδαφος, ( υπερτασικός ) τότε οι επιφορτίσεις των τάσεων της θεμελίωσης είναι ακόμα μεγαλύτερες.

Ακόμα ξέρουμε ότι το έδαφος είναι γενικά ιδιαίτερα ανομοιογενές λόγω
της φυσικής του γένεσης και των επακόλουθων μετακινήσεων του φλοιού της γης,
έχει μεταβλητή σύνθεση και ανεξέλεγκτη μηχανική συμπεριφορά, οπότε αυτοί οι λόγοι μπορούν να δημιουργήσουν διαφορετικές παραμορφώσεις του εδάφους σε κάθε θεμελίωση του ιδίου φορέα, έστω και αν τα φορτία και η θεμελίωση είναι ίδια.
Δεδομένων αυτών που αναφέραμε πάρα πάνω, η χρήση του υδραυλικού ελκυστήρα θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στις κατασκευές, διότι στα χαλαρά εδάφη ο σχεδιασμός του φορέα θα περνούσε τις μέγιστες ανεκτές μετακινήσεις λόγο μεγαλύτερων παραμορφώσεων του εδάφους.

Αυτά όμως δεν συμβαίνουν με τον υδραυλικό ελκυστήρα, διότι είναι σχεδιασμένος έτσι ώστε... όχι μόνο να μην δημιουργεί προβλήματα παραμόρφωσης του εδάφους θεμελίωσης, αλλά και να τα επιλύει, μειώνοντας στο ελάχιστο το πρόβλημα της παραμόρφωσης των εδαφών της θεμελίωσης που οφείλετε τόσο στα στατικά φορτία της κατασκευής, όσο και στις μέλλουσες σεισμικές φορτίσεις.
Πως ο υδραυλικός ελκυστήρας επιτυγχάνει την ελάχιστη παραμόρφωση της βάσεως του εδάφους, από οποιαδήποτε άλλη μέθοδο

Αν είχαμε ένα συρματόσχοινο του οποίου η μία άκρη ήταν πακτωμένη με την βοήθεια μιας άγκυρας στα βάθη μιας γεώτρησης κάτω από την βάση, και στο άλλο του άκρο αφού διαπερνούσε ελεύθερο τα κάθετα στοιχεία, του εξασκούσαμε προένταση στο δώμα της κατασκευής, τότε θα είχαμε την παραμόρφωση του εδάφους αν ήταν χαλαρό.

Αυτό δεν συμβαίνει με τον υδραυλικό ελκυστήρα.
Η αιτία βρίσκεται στον μηχανισμό της άγκυρας, και συγκεκριμένα στους δύο σωλήνες που φέρει.

http://postimage.org/image/2dmcy79yc/

Αυτοί οι σωλήνες έχουν διαφορετική διάμετρο, έτσι ώστε ο ένας να ολισθαίνει μέσα στον άλλον.
Ο εσωτερικός σωλήνας είναι συνδεδεμένος με τον τένοντα.
Ο εξωτερικός σωλήνας που είναι και ο υποδοχέας του τένοντα, καταλήγει κάτω από την βάση, και αυτός είναι η αιτία που η βάση δεν υποχωρεί όταν το έδαφος παραμορφωθεί.

Αυτός ο σωλήνας όταν δέχεται τα φορτία της βάσης, τείνει να υποχωρήσει κάθετα.

Αδυνατεί όμως να υποχωρήσει κάθετα, διότι είναι συνδεδεμένος με πίρους και μπάρες πυραμοειδούς μορφής, στο άλλο άκρο του, οι οποίες μπάρες μεταβιβάζουν τα φορτία της βάσης στα πρανή της γεώτρησης.
Αυτή η μεταβίβαση των φορτίων μέσο των μπαρών, υποβοηθείται και από τις άλλες πυραμοειδούς μορφής μπάρες οι οποίες είναι ανεστραμμένες και συνδεδεμένες με τον εσωτερικό σωλήνα του τένοντα.
Κατ αυτόν τον τρόπο, οι μπάρες σπρώχνουν κατά ένα σημείο από διαφορετική κατεύθυνση, και αποκλείουν την ολίσθηση στα πρανή της γεώτρησης.
Η πάνω σωλήνα μεταβιβάζει τάσεις της βάσης στα πρανή της γεώτρησης, και η κάτω σωλήνα μεταβιβάζει τάσεις του τένοντα στα πρανή της γεώτρησης.

http://postimage.org/image/2mlql3ag4/

Δηλαδή έχουμε ένα νέο είδος πασσάλου τριβής, με το επιπλέον πλεονέκτημα την συνεχή τάση στα πρανή της γεώτρησης που εφαρμόζεται μέσο του τένοντα και των στατικών φορτίων του φέροντα.

Ξέρουμε ότι το σύνολο σχεδόν των παραμορφώσεων του εδάφους
είναι μή-αντιστρεπτές, δηλαδή δεν αναιρούνται με την απομάκρυνση του αιτίου
που τις προκάλεσε
Οι πάσσαλοι τριβής αφού εισχωρήσουν στο έδαφος δημιουργούν παραμορφώσεις που είναι μη - αντιστρεπτές, που αυτό σημαίνει μικρή τριβή όταν δέχονται καθοδικά φορτία, και μηδαμινή τριβή και αντίσταση σε ανοδικά φορτία.

http://postimage.org/image/14tj1webo/

Ο υδραυλικός ελκυστήρας έχει το πλεονέκτημα ( λόγο συνεχών τάσεων στα πρανή της γεώτρησης )
να έχει μεγαλύτερες πλάγιες τριβές από ότι ο πάσσαλος τριβής.

Είναι σαφές ότι τα φορτία της
κατασκευής που ασκούνται στο έδαφος στα σημεία έδρασης των στοιχείων
θεμελίωσης μεταφέρονται και πέραν των σημείων αυτών με την ανάπτυξη τάσεων, οι
οποίες προκαλούν παραμόρφωση του εδάφους στην περιοχή της θεμελίωσης. Όσο
αυξάνει η απόσταση από τα σημεία έδρασης, οι αναπτυσσόμενες τάσεις μειώνονται
και συνεπώς μειώνονται και οι απαιτήσεις ανθεκτικότητας του εδάφους.
Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, οι πρόσθετες τάσεις λόγω των φορτίων της
κατασκευής είναι σημαντικές μόνο σε μια περιοχή κάτω από τα σημεία έδρασης
(ζώνη επιρροής).

Με τον υδραυλικό ελκυστήρα έχουμε για πρώτη φορά δύο ζώνες επιρροής.
α) μία κάτω από την βάση.
β) μία προς τα πρανή της γεώτρησης.

Κατ αυτόν τον τρόπο έχουμε διπλή στήριξη της βάσης στο έδαφος.

Ακόμα η συμπύκνωση της χαλαρότητας του εδάφους από τις τάσεις του υδραυλικού μηχανισμού, προσφέρουν καλύτερη θεμελίωση.
Όταν μάλιστα τοποθετήσουμε και άλλους ελκυστήρες κοντά στον κύριο ελκυστήρα, τότε η βελτίωση του εδάφους είναι σημαντική διότι η ζώνη επιρροής δεν υφίσταται μόνο στα πρανή της γεώτρησης, αλλά καθ όλο το εμβαδόν του φέροντα, και πέραν από αυτόν.

Δηλαδή μπορούμε σε ένας φέροντα με κοιτόστρωση να τοποθετήσουμε δύο ειδών ελκυστήρες.
α) Τους υδραυλικούς ελκυστήρες με τους οποίους θα εφαρμόσουμε προένταση στα κάθετα στοιχεία μεταξύ δώματος και εδάφους.
β) Τον απλό ελκυστήρα, ( http://postimage.org/image/15or8eeuc/ )με τον οποίον θα εφαρμόσουμε προένταση μεταξύ του επιπέδου της βάσης και των πρανών της γεώτρησης.
Κατ αυτόν τον τρόπο, θα έχουμε συμπύκνωση των εδαφών σε όλο το εμβαδόν της κοιτόστρωσης, και πέραν αυτής.
Απάντηση με παράθεση
  #34  
Παλιά 08-01-13, 13:15
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
Ο Υδραυλικός Ελκυστήρας, είναι ο ρυθμιστής των επιβαλλόμενων σεισμικών παραμορφώσεων στα δομικά έργα

α) Αν μπορέσουμε να ελέγξουμε, ή αλλιώς να οριοθετήσουμε καθ όλον το ύψος του κάθετου άξονα την ταλάντωση του φέροντα κατά την διάρκεια ενός σεισμού, τότε έχουμε οριοθετήσει εν μέρη και τις παραμορφώσεις του φέροντα

β) Αν μπορέσουμε να ελέγξουμε την παραμόρφωση του εδάφους καθ όλον το εμβαδόν της κατασκευής, τότε έχουμε οριοθετήσει εν μέρη και τις παραμορφώσεις του φέροντα

γ) Αν μπορέσουμε να μεγαλώσουμε και την αντοχή των δομικών υλικών έναντι των επιβαλλόμενων σεισμικών παραμορφώσεων, θέτουμε νέα στάνταρ.

δ) Αν μπορέσουμε να ελέγξουμε αυτόματα με έναν μηχανισμό τα προβλήματα της προέντασης π.χ την έρπη του τένοντα κατά την μακροχρόνια τάνυση, ή την συρρίκνωση του σκυροδέματος κατά την μακροπρόθεσμη ξήρανση που χαλαρώνει τον τένοντα, τότε έχουμε
έναν υπερστατικό φορέα πολύ πιο ικανό στον χρόνο.

ε) Αν μπορέσουμε να διαμοιράσουμε τις σεισμικές φορτίσεις ομοιόμορφα και να τις κατευθύνουμε ( όχι εκεί που θέλουν αυτές, αλλά..) σε διατομές ικανές να τις παραλάβουν αυτό καταργεί τον μηχανισμό ορόφου.


ζ) Αν μπορέσουμε να ελέγξουμε τις έντονες στρεπτομεταφορικές ταλαντώσεις στα Ασύμμετρα Πολυώροφα Κτίρια, που προκαλείτε από τα δάπεδα των ορόφων όπου υφίστανται ταυτόχρονα μεταφορικές και στρεπτικές μετακινήσεις, τότε θα έχουμε οριοθετήσει εν μέρη και τις παραμορφώσεις του φέροντα.

η) Αν το υδραυλικό μέρος του ελκυστήρα είναι ένας μηχανισμός απόσβεσης εισερχόμενης σεισμικής ενέργειας, αυτό βοηθάει την πλαστιμότητα των στοιχείων, απορροφώντας από αυτά μεγάλη σεισμική ενέργεια.
Αν τοποθετήσουμε στο υδραυλικό σύστημα και έναν αυτόματο ρυθμιστή υδραυλικής πίεσης θαλάμου, τότε προσδιορίζουμε αυτόματα και μακροπρόθεσμα την ταλάντωση του φέροντα στις επιθυμητές τιμές, ώστε αυτός να μην αστοχήσει σε οποιαδήποτε σεισμική φόρτιση.

Όλα αυτά που ανέφερα, είναι τα προβλήματα που λύνει ο Υδραυλικός ελκυστήρας, και η μέθοδος κατασκευής που προτείνω.
Είναι ένας άλλος ικανοτικός σχεδιασμός.

Ερωτήσεις δεκτές για το πως επιτυγχάνουμε την επίλυση προβλημάτων που έχουν σχέση με τα άνωθεν.
Απάντηση με παράθεση
  #35  
Παλιά 16-01-13, 17:53
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
α) Αν μπορέσουμε να ελέγξουμε, ή αλλιώς να οριοθετήσουμε καθ όλον το ύψος του κάθετου άξονα την ταλάντωση του φέροντα κατά την διάρκεια ενός σεισμού, τότε έχουμε οριοθετήσει εν μέρη και τις παραμορφώσεις του φέροντα
Δηλαδή μπορούμε να ελέγξουμε την καμπύλη συμπεριφοράς ή καμπύλη ικανότητας του φέροντα εξασκώντας μία κάθετη αντίδραση ή προένταση στο δώμα, προερχόμενη από το έδαφος μέσο του μηχανισμού του ελκυστήρα, και αφετέρου με την κατάλληλη διαστασιολόγηση των κάθετων στοιχείων του φορέα σχεδιάζοντας δύσκαμπτα κάθετα στοιχεία με μικρό συντελεστής συμπεριφοράς, μεγάλες διαστάσεις, και μικρό ελαστικό φάσμα απόκρισης, τότε έχουμε και την άλλη κατάλληλη επιθυμητή αντίδραση ( εκτός του δώματος ) που εφαρμόζετε στο αντικριστό Π της βάσης του κάθετου στοιχείου στο ύψος της θεμελίωσης.

Αυτές οι δύο αντιδράσεις, δώματος - βάσης,του κάθετου στοιχείου, είναι η δυναμική εξίσωση ισορροπίας προς τις πλάγιες φορτίσεις του σεισμού.
Γενικές παρατηρήσεις

Ο σεισμός στην πράξη δεν παραμορφώνει τον φέροντα οργανισμό.
Η παραμόρφωση εφαρμόζετε από την άρνηση σου φέροντα και των υλικών που φέρει να ακολουθήσει την φορά και την επιτάχυνση του εδάφους.
Σήμερα σχεδιάζουμε με απλοποιημένες μεθόδους, ( εμπειρικές ) χωρίς να υπολογίζουμε την πλήρη δυναμική ανάλυση των κατασκευών.
Σχεδιάζουμε με «ισοδύναμη» στατική ελαστική ανάλυση αντί της πλήρους δυναμικής ανελαστικής ανάλυσης.
Θεωρείται δηλαδή ότι η κατασκευή μπορεί να σχεδιαστεί με μικρότερη φόρτιση, από εκείνη που αναμένεται να παραλάβει, λόγω της δυνατότητάς της να παραμορφωθεί αρκετά πέραν της ελαστικής περιοχής χωρίς να καταρρεύσει.

Τα ερώτημα που θέτω είναι τα εξής.
α) Γιατί σχεδιάζουμε ελαστικές κατασκευές και όχι άκαμπτες?
β) Πως δημιουργούνται οι μηχανισμοί εφαρμογής της τέμνουσας?
Είναι ένας ο μηχανισμός ή περισσότεροι?
γ) Θεωρούμε τις σχεδιαζόμενες κατασκευές πακτωμένες με το έδαφος. Αυτό αληθεύει ναι ή όχι?

Απαντήσεις
α) Γιατί σχεδιάζουμε ελαστικές κατασκευές και όχι άκαμπτες?
Η απάντηση που θα έδινε ένας μηχανικός σήμερα θα ήταν η εξής.
Οι ελαστικές κατασκευές θεωρούνται ως ένα ιδεατό ελαστικό σύστημα, όταν αυτές είναι μέσα στα επιτρεπτά όρια ενός εμπειρικού φάσματος απόκρισης με ανεκτό συντελεστή συμπεριφοράς.
Θεωρείται δηλαδή ότι η κατασκευή μπορεί να σχεδιαστεί με μικρότερη φόρτιση, από εκείνη που αναμένεται να παραλάβει, λόγω της δυνατότητάς της να παραμορφωθεί αρκετά πέραν της ελαστικής περιοχής χωρίς να καταρρεύσει.
Αυτή η δυνατότητάς της να παραμορφωθεί αρκετά πέραν της ελαστικής περιοχής χωρίς να καταρρεύσει λέγεται πλαστιμότητα, και είναι ένας μηχανισμός απόσβεσης εισερχόμενης σεισμικής ενέργειας.

Εγώ θα απαντούσα ως εξής
Είναι πολύ σωστό να έχουμε έναν μηχανισμό απόσβεσης εισερχόμενης σεισμικής ενέργειας.
Αλλά...θα ήταν καλύτερα αν είχαμε δύο ή και τρεις μηχανισμούς απόσβεσης εισερχόμενης σεισμικής ενέργειας.
1) Πρώτος μηχανισμός απόσβεσης εισερχόμενης σεισμικής ενέργειας.είναι η πλαστιμότητα του φέροντα.
2) Δεύτερος μηχανισμός απόσβεσης είναι ο υδραυλικός μηχανισμός του υδραυλικού ελκυστήρα ο οποίος εφαρμόζει μία ελαστική αυξομειωμένη αντίσταση στο δώμα εμποδίζοντας αυτό να ανέλθει όταν ταλαντεύεται ο φέροντας οργανισμός http://postimage.org/image/sf8visncn/
3) Τρίτος μηχανισμός απόσβεσης είναι μία άλλη μέθοδος κατασκευής του φέροντα οργανισμού.
Σε αυτήν την μέθοδο τοποθετούμε μέσα στον ελαστικό φέροντα οργανισμό έναν ή περισσότερους άλλους φέροντες ( με μικρότερη ελαστικότητα ) ανεξάρτητους από τον φέροντα, που τους περιβάλει.
Οι ανεξάρτητοι συνεχόμενοι καθ ύψος μικροί φέροντες ( για αρχιτεκτονικούς λόγους μπορεί να είναι π.χ φρεάτια ανελκυστήρων, αποθήκες, δωμάτια κ.λ.π ) πρέπει να είναι στιβαρές κατασκευές τοποθετημένες σε διάφορα σημεία του φέροντα, με τις κατάλληλες διαστάσεις και αντοχές, ώστε να μπορούν να παραλάβουν μεγάλα θλιπτικά φορτία για να αντέξουν την προένταση και την αντίδραση της θεμελίωσης στην βάση, καθώς και στρεπτομεταφορικές ταλαντώσεις.

Η σύγκρουση που θα υφίσταντο οι φέροντες μεταξύ των αποφεύγετε με την τοποθέτηση ελαστικών ή υδραυλικών αποσβεστήρων.
Στο link αυτό http://postimage.org/image/14tj1webo/ φαίνονται καθαρά οι μαύροι ελαστικοί μηχανισμοί απόσβεσης εισερχόμενης σεισμικής ενέργειας, τοποθετημένοι στο ύψος των πλακών.
Αυτή η μέθοδος είναι κατάλληλη για πολύ ψιλές κατασκευές, διότι
1) Με την τοποθέτηση των κατάλληλων μαλακών ή σκληρών αποσβεστήρων σεισμικής ενέργειας καθ ύψος, καταργούμε τον μηχανισμό ορόφου
2) Η πλαστιμότητα του μεγάλου φέροντα, οπότε ο αρχικός μηχανισμός απόσβεσης εισερχόμενης σεισμικής ενέργειας δεν καταργείται.
3) Αν τοποθετήσουμε υδραυλικούς ελκυστήρες σε όλους τους ανεξάρτητους φέροντες ( και σε αυτόν που τους περιβάλει και στους εσωτερικούς σε επί μέρους κατάλληλα σημεία ) τότε έχουμε τριπλή απόσβεσης εισερχόμενης σεισμικής ενέργειας, τόσο στην πλαστιμότητα του φέροντα, όσο και στο δώμα στο υδραυλικό τμήμα του Υ/Ε αλλά και πλάγιο αξονική απόσβεση των μετακινήσεων των πλακών πάνω στους ελαστικούς αποσβεστήρες.

Υπάρχουν και άλλοι λόγοι που σχεδιάζουμε ελαστικές κατασκευές και όχι άκαμπτες?

Ο κυριότεροι λόγοι είναι δύο
α) ότι δεν έχουμε κατανοήσει ακριβώς πως ο σεισμός παραμορφώνει τον φέροντα, ( επαρκή ανάλυση φορτίσεων )και
β) δεύτερον δεν έχουμε κατανοήσει επαρκώς τους μηχανισμούς που γεννούν τις τέμνουσες.

Αν ξέραμε .... τότε θα ξέραμε και την μέθοδο να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, και η ελαστική κατασκευή θα ήταν δευτερεύων παράγοντας σχεδίασης.
Αδυνατώντας να κάνουμε την πραγματική ανάλυση των δυναμικών συνιστωσών, έχουμε βρει την εύκολη λύση στην πλαστιμότητα, και στο να λέμε ότι η σεισμική φόρτιση είναι επιβαλλόμενη
παραμόρφωση και όχι επιβαλλόμενη φόρτιση

Θεωρούμε τις σχεδιαζόμενες κατασκευές πακτωμένες με το έδαφος. Αυτό αληθεύει ναι ή όχι?

Τα λάθη που κάνουμε είναι ότι θεωρούμε την κατασκευή πακτωμένη με το έδαφος ( λόγο φορτίων ) ενώ αυτή δεν είναι επαρκώς πακτωμένη.
Μερικός πακτωμένες κατασκευές με τον σημερινό σχεδιασμό, θεωρώ μόνο τις κατασκευές που έχουν δύο, τρία υπόγεια.
Αυτές οι κατασκευές έχουν αποδειχθεί πιο ισχυρές..... γιατί?
Μήπως έχω δίκαιο σε αυτά που λέω για την πάκτωση ή την προένταση της κατασκευής με το έδαφος?
Γιατί άλλη κατασκευή είναι αυτή που πατάει στο έδαφος, και άλλη είναι η κατασκευή που συνδέεται με το έδαφος μέσο του τένοντα.
Διαβάστε την ανάρτηση 55 για να καταλάβετε αυτά τα θεμελιώδη βασικά δεδομένα στην ανάλυση δυνάμεων που αγνοούνται στον σημερινό σχεδιασμό.

β) Πως δημιουργούνται οι μηχανισμοί εφαρμογής της τέμνουσας?
Είναι ένας ο μηχανισμός ή περισσότεροι?

Όλες οι παραμορφώσεις του φέροντα καταλήγουν σε τέμνουσες ...λόγο αντίδρασης των υλικών του προς την αδράνεια του να ακολουθήσει την φορά και την επιτάχυνση του σεισμού.

Το σχήμα που σχεδιάζουμε τις κατασκευές είναι ο μηχανισμός που δημιουργεί τρεις διαφορετικές τέμνουσες.
α) Την τέμνουσα που δημιουργεί η αδράνεια του φέροντα, και είναι καθαρά θέμα αδράνειας και επιτάχυνσης ( μεταφορικός λόγος )
β) Την τέμνουσα που δημιουργείται στους κόμβους, και είναι καθαρά θέμα ταλάντωσης και στατικών φορτίων που γεννούν ροπές στους κόμβους που καταλήγουν σε τέμνουσες.
γ) Στα πολυώροφα κτίρια με ασύμμετρες κατόψεις τα οποία υποβάλλονται σε οριζόντιες σεισμικές δυνάμεις, τα δάπεδα των ορόφων υφίστανται ταυτόχρονα μεταφορικές και στρεπτικές μετακινήσεις, οπότε και στρεπτικές τέμνουσες

Πως η ευρεσιτεχνία βοηθάει τον φέροντα να αντισταθεί σε αυτές τις τέμνουσες

α) Εφαρμόζοντας προένταση αυξάνομαι την αντοχή των υλικών στις μεταφορικές τέμνουσες.
β) Εφαρμόζοντας προένταση ή πάκτωση σταματάμε τις μετακινήσεις του φέροντα ( την ταλάντωση ) οπότε και τις ροπές στους κόμβους, αφού αυτοί δεν παραμορφώνονται πια.
γ) Εφαρμόζοντας προένταση αυξάνομαι την αντοχή των υλικών στις μεταφορικές τέμνουσες.
Μεταφορικές τέμνουσες είναι και οι στρεπτικές τέμνουσες.
Αν εφαρμόσουμε και την μέθοδο που περιέχει τον τρίτο μηχανισμό απόσβεσης ( που ανέφερα σε αυτήν την ανάρτηση ) αυτή είναι πολύ πιο αποτελεσματική στις στρεπτικές τέμνουσες.

Μάλιστα η τρίτη μέθοδος απόσβεσης σεισμικής ενέργειας, είναι η μόνη μέθοδος η οποία εκτός των άλλων είναι η μόνη που μπορεί να συνεργαστεί με εφέδρανα για να έχουμε και οριζόντια σεισμική μόνωση .

Συν του ότι ...Αν μπορέσουμε να ελέγξουμε την παραμόρφωση του εδάφους καθ όλον το εμβαδόν της κατασκευής, τότε έχουμε οριοθετήσει εν μέρη και τις παραμορφώσεις του φέροντα

Συν του ότι... Αν μπορέσουμε να ελέγξουμε αυτόματα με έναν μηχανισμό τα προβλήματα της προέντασης π.χ την έρπη του τένοντα κατά την μακροχρόνια τάνυση, ή την συρρίκνωση του σκυροδέματος κατά την μακροπρόθεσμη ξήρανση που χαλαρώνει τον τένοντα, τότε έχουμε
έναν υπερστατικό φορέα πολύ πιο ικανό στον χρόνο.

Όλα αυτά κάνουν τον υδραυλικό ελκυστήρα ..
το απόλυτο αντισεισμικό σύστημα όλων των δομικών κατασκευών
Απάντηση με παράθεση
  #36  
Παλιά 29-01-13, 16:48
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
Ένας φέρον οργανισμός, κατά την μεγαλύτερη διάρκεια της ζωής του είναι ήρεμος χωρίς σεισμικές διεγέρσεις.
Τα φορτία που δέχεται είναι απολύτως κάθετα, και η αντίδραση του εδάφους είναι αρκετή για να ισορροπήσει.

Το μεγάλο πρόβλημα αρχίζει όταν έχουμε σεισμό, διότι αφενός οι κάθετες φορτίσεις πολλαπλασιάζονται, και αφετέρου γεννιούνται πρόσθετες φορτίσεις οι οποίες δεν είναι κάθετες, αλλά είναι φορτίσεις που δρουν πάνω στις κολόνες με οριζόντιες συνιστώσες.

Οι κολόνες όμως είναι κατασκευασμένες για κάθετα φορτία, και δεν μπορούν να παραλάβουν ικανοποιητικά τις πλάγιες φορτίσεις στις διατομές τους.
Η πλαστιμότητα των κολονών είναι μία λύση, η οποία όμως έχει το μειονέκτημα της μεγάλης παραμόρφωσης και των πολλαπλών επισκευών.
Δεύτερον η πλαστιμότητα των κολονών έχει όρια και στάθμη αστοχίας.

Από την άλλη, αν σχεδιάσουμε μονολιθικά ( άκαμπτη κατασκευή ) κάτι συμβαίνει και αστοχεί πιο εύκολα από μία σχεδιαζόμενη πλάστιμη
( ελαστική ) κατασκευή.
Μία άκαμπτη κατασκευή λογικά έπρεπε να είναι πιο γερή από μία εύκαμπτη, διότι οι κολόνες σε μία εύκαμπτη ( πλάστιμη ) κατασκευή έχουν μικρότερη διατομή από ότι έχουν οι κολόνες σε μία άκαμπτη κατασκευή.

Εδώ εστιάζει η έρευνα που κάνω.....και θέτω το ερώτημα...( για πιο λόγο η άκαμπτη κατασκευή είναι πιο ευάλωτη στον σεισμό από ότι είναι η πλάστιμη? )
Η απάντηση της έρευνας που έκανα είναι στην ανάρτηση 55 που εμπεριέχει αυτό το σχεδιάγραμμα http://postimage.org/image/8akpj21th/

Παρατήρησα ότι αν πακτώναμε την κολόνα στο ύψος του δώματος με το έδαφος, ή έστω αν πακτώναμε την βάση με το έδαφος η κολόνα θα έφερνε μόνη της μεγαλύτερες αντιστάσεις στις πλάγιες φορτίσεις του σεισμού, από ότι φέρνει τώρα που απλά πατάει στο έδαφος.
( γιατί αν νομίζεται ότι είναι επαρκώς πακτωμένη μέσα στην θεμελίωση, κάνετε μεγάλο λάθος. )

Παράδειγμα

Αν είχαμε ένα βουνό που η μία πλευρά του ήταν εντελώς κάθετη.
Εσείς θα μπορούσατε να σχεδιάσετε έναν φέροντα ο οποίος θα στεκόταν οριζοντίως στα τοιχώματα του γκρεμού χωρίς να έχει πάκτωση με τον γκρεμό? ... προφανώς όχι.
Εγώ μπορώ ... με τον ίδιο τρόπο που εσείς σχεδιάζεται τα μπαλκόνια, ή αλλιώς τους προβόλους.
Στον πρόβολο υπάρχουν κάθετα φορτία και σχηματίζουν ροπές στον κόμβο.
Το ίδιο γίνεται και στον σεισμό πάνω στον φέροντα, μόνο που τώρα τα φορτία είναι οριζόντια....αλλά δεν παύουν να είναι φορτία και να γεννούν τέμνουσες ίδιες με τις τέμνουσες του προβόλου, πάνω στον κόμβο.

Δηλαδή ανακάλυψα κάτι που εσείς το ξέρετε πολλά πολλά χρόνια....και το εφαρμόζετε στους κόμβους ( πάκτωση ή προένταση των κάθετων και οριζόντιων στοιχείων στον ύψος του κόμβου, που σχηματίζουν μεταξύ των )
Αλλά .... δεν το εφαρμόζεται, διότι απλά ξεχάσατε να πακτώσετε έναν κόμβο... τον κόμβο που σχηματίζεται ανάμεσα στην βάση με το έδαφος.
Και να θυμάστε πάντα ότι οι δυνάμεις υπάρχουν, αναλύονται,.... αλλά δεν φαίνονται.

Τώρα καταλάβατε γιατί, ένας άκαμπτος φορέας μπορεί να γίνει πιο ισχυρός στον σεισμό από ότι ένας πλάστιμος φορέας?
Καταλάβατε που έπασχε ο άκαμπτος φορέας και αστοχούσε, και οδηγηθήκαμε από ανάγκη να σχεδιάζουμε πλάστιμα?
Έστω,.. αν και βρήκα το πρόβλημα που έκανε τους άκαμπτους φορείς ευάλωτους, και τώρα μπορούμε να τους κάνουμε ακόμα πιο ισχυρούς,... εγώ θα σεβαστώ τους λάτρες της πλαστιμότητας και με την ευρεσιτεχνία μου τους προσφέρω έξτρα πλαστιμότητα με την μέθοδο που περιγράφω στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις


Ο Ικανοτικός σχεδιασμός και η σινάφια

Ο στόχος του ικανοτικού σχεδιασμού είναι να εξασφαλίσει ότι ο φέρον οργανισμός είναι ικανός να απορροφήσει την μεγαλύτερη δυνατή σεισμική ενέργεια χωρίς να αστοχήσει, δημιουργώντας έναν αξιόπιστο μηχανισμό απόκρισης
Για να το κατορθώσει βασίζεται
α) Στα αποθέματα αντοχής της κατασκευής.
β) Καθορίζει τις κρίσιμες περιοχές αστοχίας και ιεραρχεί την σειρά στις διαρροές ( πιθανές και ενδεχόμενες )
γ) Επιδιώκει οι πιθανές βλάβες να διαμοιραστούν σε όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία.

Αξιόπιστος μηχανισμός απόκρισης είναι αυτός ο ποίος εξασφαλίζει
α) ανάπτυξη μηχανισμού δοκών.
β) αποφυγή ανάπτυξης μηχανισμού ορόφου.

Την ανάπτυξη μηχανισμού δοκών την εξασφαλίζουμε όταν
α) η τοιχοποιία έχει μετελαστική συμπεριφορά.
β) αρκετή πλαστιμότητα στις κρίσιμες περιοχές των δοκών.
γ) Ικανή αντοχή των δοκών και των υποστυλωμάτων στις τέμνουσες, ώστε να μην αστοχήσουν.

Την αποφυγή ανάπτυξης μηχανισμού ορόφου την εξασφαλίζουμε όταν
α) σχεδιάσουμε με την κατάλληλη διαστασιολόγιση και θέση στην ( μικτό σύστημα μόρφωσης του φορέα) τοιχοποιία και τα υποστυλώματα ώστε αυτά να είναι ικανά να παραλάβουν στρεπτομεταφορικές παραμορφώσεις και τέμνουσες.
β) σχεδιασμό των υποστυλωμάτων έτσι ώστε να αντέχουν τις ροπές.
γ) Περίσφιξη στις ενδεχόμενα πιθανές θέσεις, ώστε να εξασφαλίσουμε επαρκή πλαστιμότητα στα εντατικά μεγέθη που θα προκύψουν από ενδεχόμενο πολύ μεγάλο σεισμό.

Με αυτήν την μέθοδο ο ικανοτικός σχεδιασμός αυτό που επιδιώκει να εξασφαλίσει είναι να κατανέμει τις φορτίσεις του σεισμού ομοιόμορφα σε όλα τα στοιχεία, και όταν αυτά αστοχήσουν, η αστοχία να αρχίσει από τους δοκούς ιεραρχικά και όχι από τα υποστυλώματα, για δύο βασικούς λόγους.
α) Γιατί η δοκός που αστοχεί, απορροφά περισσότερη σεισμική ενέργεια μετά την διαρροή.
β) Γιατί η αστοχία της δοκού δεν σημαίνει και ολική κατάρρευση η οποία υφίσταται όταν αστοχήσει το υποστύλωμα.

Συμπέρασμα
Η κατασκευή δεν καταρρέει, ( οπότε σώζονται ζωές ) αλλά γίνετε κομμάτια και άλλοτε θέλει επισκευή, άλλοτε θέλει κατεδάφιση.
Βασικά η κατασκευές σχεδιάζονται όπως και τα αυτοκίνητα τα οποία κατασκευάζονται με λεπτή λαμαρίνα ώστε κατά την σύγκρουση να εφαρμόζουν παθητική απόσβεση ενέργειας ώστε να προφυλάσσουν τους επιβάτες από την μεγάλη αδράνεια.

Η συνέχεια με πολλά ερωτηματικά ???? για την αξιοπιστία του ικανοτικού σχεδιασμού.

Από τα πάρα πάνω βγάζω το συμπέρασμα ότι ο ικανοτικός σχεδιασμός δεν είναι καθόλου ικανός να σώσει την κατασκευή τουλάχιστον από βλάβες και επισκευές, και αρκείτε στο να διασώσει τις ανθρώπινες ζωές ( όσο αυτό είναι δυνατόν να επιτευχθεί από αυτήν την μέθοδο του ικανοτοκού σχεδιασμού )

Το ερώτημα είναι ένα μεγάλο γιατί τον λένε ικανοτικό και όχι ανίκανο ???
Είναι ικανοτικός διότι αδυνατεί να κατανοήσει και να σχεδιάσει την πλήρη δυναμική ανάλυση των κατασκευών?
Είναι ικανοτικός για οικονομικούς λόγους, ή είναι ανίκανος να επιλύσει τις δυναμικές εξισώσεις ισορροπίας?
Πια είναι η αλήθεια?
Υπάρχουν πολλοί μηχανικοί που λένε ότι είναι θέμα οικονομικό.
Με λίγα λόγια λένε ότι αν αυξήσουν τον οπλισμό και τις διαστάσεις των υποστυλωμάτων το πρόβλημα θα λυθεί.
Οι επισκευές μετά τον σεισμό δεν είναι οικονομικό θέμα?
Η επιστήμη είναι θέμα κόστους και μόνο, ή μήπως το ικονομικό είναι η δικαιολογία για κάτι που αδυνατεί η επιστήμη να επιλύσει?
Εγώ θα βάλω μερικά καίρια ερωτήματα πάνω στον σημερινό ικανοτικό σχεδιασμό

1) Η σινάφια του σκυροδέματος με τον χάλυβα δεν είναι η ίδια καθ όλον το ύψος του υποστυλώματος όμως οι εφελκυστικές τάσεις είναι ίδιες καθ όλον το ύψος στα υποστυλώματα.
Π.χ αν η κρίσιμη περιοχή αστοχίας του υποστυλώματος είναι κοντά στην βάση, τι κάνει ο ικανοτικός σχεδιασμός με την σινάφια του χάλυβα και του σκυροδέματος?

Θα σας πω ένα παράδειγμα με ένα κερί για να καταλάβετε τι θέλω να πω.

Αν πάρουμε ένα κερί και το σπάσουμε με τα χέρια μας στο κέντρο, ( εκεί που το σπάμε με το χέρι μας είναι η κρίσιμη περιοχή ) την στιγμή που το σπάμε στο φιτίλι ενεργούν τάσεις εφελκυσμού, και στο κερί τάσεις θλίψης.
Αυτές οι τάσεις εφελκυσμού δεν εφαρμόζονται τυχαία, αλλά έχουν ένα αίτιο, και αυτό είναι η παραμόρφωση της καμπύλης συμπεριφοράς η οποία αστοχεί πάντα στην κρίσιμη περιοχή.
Ας εξετάσουμε τον εφελκυσμό και την κρίσιμη περιοχή.
Η κρίσιμη περιοχή διαχωρίζει τις τάσεις εφελκυσμού καθ ύψος στα υποστυλώματα σε δύο μέρη.
Δηλαδή το φιτίλι εφελκύεται από το κάτω μέρος του κεριού προς την κρίσιμη περιοχή, και από το άνω άκρο του κεριού προς την κρίσιμη περιοχή.
Αν σπάσουμε το κερί στο κέντρο, τότε η σινάφια του άνω μέρους με την σινάφια του κάτου μέρους του κεριού και του φιτιλιού φέρουν την ίδια αντίσταση ως προς την κρίσιμη περιοχή.
Αν όμως η κρίσιμη περιοχή του κεριού δεν είναι το κέντρο του, αλλά είναι κοντά στο κάτω άκρο του τότε τι γίνεται?
Τότε το πάνω μέρος του κεριού έχει περισσότερο φιτίλι από ότι το κάτω μέρος οπότε η σινάφια στο κάτω μέρος είναι μικρότερη και στο πάνω μεγαλύτερη.
Το αποτέλεσμα είναι ότι... αν σπάσουμε το κερί στην βάση του το κάτω μέρος του φιτιλιού θα βγει πρώτο έξω από το κερί.
Αυτό δεν είναι που συμβαίνει και στα υποστυλώματα?
Που αστοχούν πιο πολύ ....κοντά στην βάση, και πάντα είναι τραβηγμένος ο χάλυβας έξω από το σκυρόδεμα ...και ποτέ μα ποτέ κομμένος.
Αυτά που είπα δικαιολογούν απολύτως αυτά που είπα σε προηγούμενη ανάρτηση για την σινάφια.
Δηλαδή αν η συνάφεια μεταξύ χάλυβα και Ο.Σ είναι μικρότερη από την εφελκυστική ικανότητα του χάλυβα, τότε δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει ο επιπλέον οπλισμός ( για την παραλαβή μεγαλύτερων εφελκυστικών τάσεων ) πέραν της αντοχής της συνάφειας μεταξύ χάλυβα και Ο.Σ.
Δεδομένου ότι και η κρίσιμη περιοχή αστοχίας είναι πάντα κοντά στην βάση, πως αντιμετωπίζει ο ικανοτικός σχεδιασμός αυτό το πρόβλημα στην σινάφια?
Με την προτεινόμενη από εμένα προένταση των υποστυλωμάτων καταργούμε αυτό το πρόβλημα, διότι οι πακτώσεις είναι το ίδιο ισχυρές και στα δύο άκρα, ανεξαρτήτως που θα εμφανισθεί η κρίσιμη περιοχή.

Σε κάθε περίπτωση σχεδιάζοντας με τον αδρανή οπλισμό, όταν υπάρχει παραμόρφωση του υποστυλώματος υπάρχει η κρίσιμη περιοχή
( μαλακή περιοχή αστοχίας ) κοντά στην βάση.

Στην κρίσιμη περιοχή του υποστυλώματος ( κοντά στην βάση ) υπάρχει μία συνάντηση καταστροφικών φορτίσεων που όσο και να θέλει ο ικανοτικός σχεδιασμός δεν μπορεί να τις αποφύγει. ( είναι το μαλακό υπογάστριο της κατασκευής )

Πως διαμορφώνονται αυτές οι φορτίσεις.

Υπάρχει η βάση της κατασκευής και ένα μικρό εξέχον τμήμα του υποστυλώματος όπου έχουμε μηδενική ελαστικότητα, και πλήρη ακαμψία για τρις λόγους.

Ο πρώτος λόγος είναι ότι η βάση είναι θαμμένη μέσα στο έδαφος ( όχι πακτωμένη, μόνο θαμμένη )

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι λόγο του μεγάλου όγκου που έχει η βάση και λόγο της γεωμετρικής της σχεδίασης είναι άκαμπτη.

Ο τρίτος λόγος είναι ότι αυτή η κρίσιμη περιοχή δέχεται πολύ μεγάλα φορτία από το στατικό βάρος της κατασκευής που το σκυρόδεμα είναι σαν το προτεταμένο, δηλαδή άκαμπτο.
Το ίδιο άκαμπτο είναι και το εξέχων τμήμα του υποστυλώματος που ευρίσκεται κοντά στην βάση, διότι δεν έχει το κατάλληλο μήκος ώστε να είναι πλάστιμο.

Από ένα ύψος και πάνω αρχίζει να είναι πλάστιμο.

Στο ύψος που το υποστύλωμα αρχίζει να είναι πλάστιμο... εκεί είναι που δημιουργείται η κρίσιμη περιοχή αστοχίας, διότι εκείνο το σημείο είναι που συναντιόνται δύο διαφορετικά συστήματα που είναι ο άκαμπτος φορέας της βάσης αφενός, και ο ελαστικός αφετέρου φορέας της άνω δομής.

Τι συμβαίνει σε αυτό το σημείο της κρίσιμης περιοχής?
Να σας πω εγώ τι συμβαίνει.

Φανταστείτε ότι το υποστύλωμα είναι ένας μοχλός, και το υπομόχλιο είναι το πάτωμα του γκρο μπετόν. ( ξέρετε από την φυσική πως εφαρμόζονται οι δυνάμεις με το υπομόχλιο )

Φανταστείτε και την ταλάντωση του κτιρίου και τις τάσεις που εφαρμόζονται στο υπομόχλιο, και τις τάσεις που εφαρμόζονται πλάγιο αξονικά από την αντίσταση του υποστυλώματος προς το γκρο μπετόν.
Προσθέστε και τις τέμνουσες από την επιτάχυνση του σεισμού.

Προσθέστε και ότι αυτή η κρίσιμη περιοχή έχει να διαχειριστεί την απότομη επιτάχυνση χωρίς καμία απολύτως σεισμική απόσβεση, και τα μεγαλύτερα φορτία της κατασκευής. ( βλέπω μία μεγάλη τέμνουσα )

Τι συμβαίνει με όλες αυτές τις φορτίσεις σε αυτήν την κρίσιμη περιοχή?

Όταν το υποστύλωμα εφελκύεται τα μέγιστα στην κρίσιμη αυτή περιοχή από τον μοχλό που υποστυλώματος, το υπομόχλιο δημιουργεί μια μεγάλη τέμνουσα στην διατομή του υποστυλώματος. Έρχεται από πίσω και η άλλη τέμνουσα που δημιουργείτε από την αδράνεια και το κόβει, διότι ενεργούν και οι δύο φορτίσεις μαζί.

Όσο για την σινάφια ( του χάλυβα με το σκυρόδεμα ) στην περιοχή που βρίσκεται μεταξύ βάσης και κρίσιμης περιοχής, καλύτερα να μην μιλήσω.

Κατά τα άλλα, ο ικανοτικός σχεδιασμός είναι μια χαρά....μόνο που δεν μας είπε αν καταρρεύσει το υποστύλωμα του πρώτου ορόφου, πως θα σταθούν στον αέρα οι άλλοι κατά τα άλλα πλάστιμοι όροφοι???

Με την προτεινόμενη από εμένα προένταση των υποστυλωμάτων καταργούμε αυτό το πρόβλημα, διότι οι πακτώσεις είναι το ίδιο ισχυρές και στα δύο άκρα, ανεξαρτήτως που θα εμφανισθεί η κρίσιμη περιοχή.

Φανταστείτε ένα πολύ ψιλό δένδρο, με την μεγαλύτερη πλαστιμότητα που το χτυπάει ο αέρας δεξιά αριστερά και αυτό λυγίζει αλλά δεν πέφτει και δεν σπάει.
Δεν λέω...χρήσιμη η πλαστιμότητα.
Αυτό άλλωστε προσπαθεί να μιμηθεί και ο ικανοτικός σχεδιασμός.
Άντε να σπάσει και κάποιο κλαδί του δένδρου ... και τι έγινε?

Φαντάζεστε όμως το δένδρο χωρίς ρίζες, και την κατασκευή χωρίς ελκυστήρες τι θα πάθαινε?

Ο ικανοτικός λέει ότι
Αξιόπιστος μηχανισμός απόκρισης είναι αυτός ο ποίος εξασφαλίζει
α) ανάπτυξη μηχανισμού δοκών. ( Δηλαδή άντε να σπάσει και κάνα κλαδί, ...δεν πειράζει )
β) αποφυγή ανάπτυξης μηχανισμού ορόφου. ( Δηλαδή προσοχή μην σπάσει ο κορμός )

Μην γελάτε, γιατί στην πραγματικότητα ένας κτιριακός φέρον οργανισμός, είναι πολλοί κορμοί δένδρων που έχουν μπλέξει τα κλαδιά τους. ( για να μην πω τι άλλο έχουν μπλέξει )
Δεν λέω ότι αυτό είναι κακό, αλλά.... πως να το κάνουμε ένα δένδρο χωρίς ρίζες δεν είναι δένδρο.
Ξέρετε ... η φύση μας διδάσκει τα πάντα.
Εμείς απλώς πρέπει να παρατηρούμε τι κάνει και να την ακολουθούμε.
Ξέρετε πια είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη του ανθρώπου?
Ο τροχός......ξέρετε πως ανακαλύφθηκε?
Από έναν κομμένο στρογγυλό θάμνο που τον έπαιρνε ο αέρας.
Τόσο απλές είναι οι εφευρέσεις....και όσο πιο απλές είναι, τόσο πιο σπουδαίες είναι.
Απάντηση με παράθεση
  #37  
Παλιά 02-02-13, 16:16
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
Θα σας πω τι αλήθεια πιστεύω για την ευρεσιτεχνία.
Για μένα ίσως χρησιμεύει σε κατασκευές με φέροντα σκελετό, αν οι διαστάσεις των υποστυλωμάτων είναι οι κατάλληλες.
Σε εφαρμοσμένη έρευνα που έγινε στο Μετσόβιο, τα πρώτα αποτελέσματα ήταν πολύ θετικά.
Η γνώμη μου όμως είναι η εξής.
Το αντισεισμικό για να είναι αποτελεσματικό πρέπει να τοποθετηθεί σε μονολιθικές κατασκευές.
Τα προκατασκευασμένα από Ο.Σ ή τα σύμμεικτα κτίρια είναι οι κατασκευές στις οποίες θα φέρει επανάσταση.....τόσο μεγάλη ώστε να είναι ασύμφορο να κατασκευάζονται συμβατικές κατοικίες με φέροντα σκελετό από Ο.Σ.

Ο λόγος είναι ο εξής.
Είτε εφαρμόσουμε προένταση, είτε εφαρμόσουμε πάκτωση, μεταξύ δώματος και εδάφους, η ευρεσιτεχνία για να είναι αποτελεσματική δεν χρειάζεται τετράγωνα υποστυλώματα, αλλά είναι αποτελεσματική σε μακρόστενα τοιχία από Ο.Σ ή σε σιδεροσκαλωσιές με χιαστοί.

Σε αυτές τις διατομές κάτοψις, μπορούμε να εφαρμόσουμε πολλές πακτώσεις ή προεντάση στον ίδιο φορέα.
Άλλη είναι η καμπύλη συμπεριφοράς ή καμπύλη ικανότητας μίας τετράγωνης προτεταμένης κολόνας με την εφαρμογή μίας μόνο κεντρική προένταση, ή πάκτωσης, και άλλη είναι η καμπύλη συμπεριφοράς ή καμπύλη ικανότητας ενός τοίχου από Ο.Σ προτεταμένου σε επί μέρους κατάλληλα μέρη
Άλλες οι αντοχές μιας μικρής τετράγωνης κολόνας στην προένταση, άλλες ενός τοιχίου.
Άλλη η αντίδραση στο δώμα και την βάση μιας τετράγωνης κολόνας, άλλη η αντίδραση ενός μονολιθικού φορέα από Ο.Σ. πακτωμένου ή προεντεταμένου στα τέσσερα τουλάχιστον άκρα του.
Π.χ τα προκατασκευασμένα ή μονολιθικές οπτοπλινθοδομές γενικά.
Δες σχεδιάγραμμα. http://postimage.org/image/r1aadhj8/

Λόγο του ότι τα προκατασκευασμένα είναι βιομηχανικά προιόντα και κοστίζουν 30 με 50% λιγότερο από τις κατασκευές με σκελετό, αν εγώ πακτώνοντας ή προεντείνοντας αυτά τα κάνω πιο αντισεισμικά από τις κατασκευές με σκελετό, θα έχουμε
α) κατασκευές 300% πιο ισχυρές στον σεισμό.
β) 50% κάτω του κόστους
γ) Πολυώροφες κατασκευές προκατασκευασμένων.( πέραν των δύο ορόφων που επιτρέπετε σήμερα)
δ) Ταχύτητα κατασκευής
Απάντηση με παράθεση
  #38  
Παλιά 18-02-13, 07:04
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
1) Μοντέλο απόκρισης πλαισιωτής κατασκευής με απορρόφηση ενέργειας στην βάση, στο δώμα, και στα διαφράγματα των πλακών.

Είναι αυτό το μοντέλο κατασκευής http://www.youtube.com/watch?v=KPaNZcHBKRI

2) Κάτοψη μοντέλου ασύμμετρου πολυώροφου κτιρίου με απορρόφηση ενέργειας στην βάση,
στο δώμα, και στα διαφράγματα των πλακών.

Είναι αυτό το μοντέλο http://postimage.org/image/tg1lzxv05/

3) Μοντέλο απόκρισης με απορρόφηση ενέργειας στο δώμα

Είναι αυτό το μοντέλο κατασκευής http://www.youtube.com/watch?v=JJIsx1sKkLk
και αυτό σε κάτοψη http://postimage.org/image/r1aadhj8/

4) Μοντέλο απόκρισης με απορρόφηση ενέργειας σε υφιστάμενες κατασκευές.
Ένα από τα πολλά σχεδιαστικά μοντέλα μετασκευασμένων τοιχίων από Ο.Σ ή μετασκευασμένων σιδηροκατασκευών
http://postimage.org/image/k51vo9k15/
Απάντηση με παράθεση
  #39  
Παλιά 24-02-13, 20:08
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
Η βιβλιογραφία των μηχανικών λέει ότι όταν υπάρχει διέγερση ενός σεισμού....

( Οι πλάκες, στην διέγερση ενός σεισμού, υπό την δράση των πλευρικών φορτίων μετατοπίζονται οριζοντίως αναγκάζοντας σε μετατόπιση και τα κατακόρυφα στοιχεία με τα οποία είναι συνδεδεμένες. )

Διαφωνώ πλήρως με αυτήν την άποψη.
Για μένα.....
Τα υποστυλώματα μεταφέρουν στις πλάκες τα πλευρικά φορτία του σεισμού, και όχι οι πλάκες στα υποστυλώματα.

Αυτό αν συμβαίνει οδηγεί σε λάθος σχεδιασμό ως προς τις τέμνουσες που δημιουργούνται κοντά στο υποστύλωμα της βάσης.
Γιατί άλλη είναι η τιμή τάσης ( μεγαλύτερη ) της τέμνουσας που δημιουργείται από την μεταφορά των πλευρικών φορτίων του σεισμού από τα υποστυλώματα, της βάσης προς τις πλάκες,
και άλλη είναι η τιμή τάσης της τέμνουσας όταν μεταφέρονται από τις πλάκες προς τα υποστυλώματα.

Διότι..
Η επιτάχυνση στον κόμβο της βάσης, είναι πολύ μεγαλύτερη από ότι είναι στους άλλους κόμβους, λόγο του ότι στους άνω κόμβους μεσολαβεί η ελαστική περιοχή του υποστυλώματος, ενώ η βάση είναι τοποθετημένη μέσα στα πρανή του εδάφους και ακολουθεί την επιτάχυνση του, την οποία την μεταφέρει στον άκαμπτο πρώτο κόμβο του ισογείου άμεσα με μηδενική πλαστιμότητα.

Αυτό σε συνδυασμό με τα μεγαλύτερα στατικά φορτία που δέχεται το υποστύλωμα του ισογείου, που το κάνουν ακόμα περισσότερο άκαμπτο ( λόγο στατικής προέντασης ) το κάνει να εγκρίνεται σαν τα κοντά υποστυλώματα.

Αν το σκεπτικό του σχεδιασμού είναι ότι οι πλάκες, στην διέγερση ενός σεισμού υπό την δράση των πλευρικών φορτίων μετατοπίζονται οριζοντίως αναγκάζοντας σε μετατόπιση και τα κατακόρυφα στοιχεία με τα οποία είναι συνδεδεμένες, τότε η σχεδιαζόμενη επιτάχυνση του σεισμού στον κόμβο βάσης είναι λανθάνουσα, διότι μεσολαβεί η ελαστική περιοχή του υποστυλώματος, δίνοντας λανθάνουσες τιμές επιτάχυνσης του κόμβου βάσης.

Την να την κάνουμε την πλαστιμότητα που υφίσταται από εκεί και πάνω, όταν έχουμε αστοχία στον κόμβο της βάσης, ανάμεσα στην μαλακή και άκαμπτη περιοχή? (κρίσιμη περιοχή)

Θα μου πείτε ότι αυξάνεται τις διαστάσεις και τον οπλισμό στα υποστυλώματα του ισογείου, και αντιμετωπίζεται το πρόβλημα.
Σωστά.....αλλά χάνεται σε πλαστιμότητα, και μεταφέρεται το πρόβλημα πάρα πάνω?

Ακόμα όσο περισσότερο αυξάνεται τις διαστάσεις και τον οπλισμό στα υποστυλώματα του ισογείου, τόσο περισσότερο καταπονούνται οι πεδιλοδοκοί και οι δοκοί με τις πλάκες με τέμνουσες.

Η λύση είναι μία.
Να μεταφέρουμε τις φορτίσεις του σεισμού και τις τέμνουσες σε άλλες διατομές, ( εγκάρσια των υποστυλωμάτων ) και να τις αποτρέψουμε να εμφανιστούν στους κόμβους.
Πως .... το εξηγώ στην ανάρτηση με τίτλο..
Πως με την εφαρμογή του ελκυστήρα μεταφέρονται οι τέμνουσες, από την οριζόντια στην κάθετη διατομή της κολόνας

O μηχανισμός της ευρεσιτεχνίας κάνει ότι επιθυμεί να σχεδιάσει ένας μηχανικός.
Κάνει μερική η πλήρη προένταση, πάκτωση, τριπλή απορρόφηση σεισμικής ενέργειας, βελτίωση σαθρών εδαφών, και κατευθύνει τις φορτίσεις του σεισμού σε ισχυρές διατομές.
Βασικά αλλάζει τον σχεδιασμό που εσείς κάνετε ως τώρα.

Υπάρχει ένας καθηγητής του Α.Π.Θ ο οποίος έκανε μία σπουδαία αντισεισμική ανακάλυψη για τις κατασκευές.
Διάβασε εδώ http://excellence.minedu.gov.gr/list...6-tsonos-model
Έγινε μεγάλο θέμα, γιατί του είπε μπράβο ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ, Κ. Μ. Mosalam,
Ο ίδιος καθηγητής έκανε θετικά σχόλια και για μένα.....τίποτα άλλο.
Στο κάτω κάτω ο κύριος Τσόνος ανακάλυψε ένα μαθηματικό μοντέλο το οποίο υπολογίζει
τις ισχυρές δυνάμεις που αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια των σεισμικών δονήσεων και προκαλούν στους κόμβους σημαντικές βλάβες που μπορούν να οδηγήσουν στην κατάρρευση των κτιρίων.
Εάν με τη βοήθεια του μοντέλου οι δυνάμεις στους κόμβους διατηρηθούν χαμηλές, οι βλάβες εκτρέπονται στα δοκάρια αποτρέποντας έτσι την κατάρρευση των οικοδομών.

Εγώ ανακάλυψα κάτι καλύτερο από αυτό....
Μέσο του μηχανισμού του ελκυστήρα εκτρέπω τις τέμνουσες από τους κόμβους, και τις οδηγώ σε μεγάλες ασφαλέστερες διατομές .. αυτές της κάθετης τομής των υποστυλωμάτων.

Εσείς θεωρείται ότι ο ένας όροφος είναι πάνω στον άλλο, και διακόπτεται από τα διαφράγματα των πλακοδοκών.
Εγώ θεωρώ το υποστύλωμα σαν ένα καθ όλον το ύψος του κτιρίου, προτεταμένο από το δώμα μέχρι και την βάση, με ισχυρή πάκτωση της κατασκευής με το έδαφος στο ύψος της θεμελίωσης, και χωρίς διαφράγματα.
Δηλαδή ο εφελκυσμός του τένοντα είναι ενιαίος καθ όλον το ύψος του υποστυλώματος και του κτιρίου και αρχίζει από την πρώτη ίνα στο δώμα και την πρώτη ίνα της βάσης
Δηλαδή δεν είναι σταδιακός ο εφελκυσμός στα υποστυλώματα ανά όροφο ( λόγο διαφράγματος των πλακών )
Τις πλάκες τις θεωρώ σαν πλάγιες φορτίσεις.

Δηλαδή με την κατάλληλη διαστασιολόγιση δημιουργό ένα και μόνο ένα άκαμπτο καθ όλο το ύψος ισχυρό δομικό στοιχείο πακτωμένο ισχυρά με το έδαφος, το οποίο αντιστέκεται στην ροπή που του εφαρμόζουν οι καθ ύψος πλάκες λόγο αδράνειας.
Αυτά τα στοιχεία μπορεί να είναι υποστυλώματα, φρεάτια τοιχία, ή ακόμα και όλη η μονολιθική κατασκευή.
Η πάκτωση εδάφους και δομικού στοιχείου εφαρμόζει μία αντίσταση στο δώμα και στην βάση και η αντίσταση αυτή είναι η μαθηματική εξίσωση ισορροπίας της απόκρισης του κτιρίου προς τις φορτίσεις του σεισμού.
Αν κάνεις ένα απλό σχεδιάγραμμα δυνάμεων, θα διαπιστώσεις ότι οι τέμνουσες είναι μηδενικές στους κόμβους, διότι εκτρέπονται ως κάθετες τέμνουσες στην κάθετη διατομή του υποστυλώματος.
Αυτή η διατομή είναι πιο μεγάλη οπότε και πιο ισχυρή από την διατομή κάτοψης του υποστυλώματος.
Αυτό κάνει την διαφορά στην φέρουσα ικανότητα του κτιρίου.
Τώρα αν..αντί πάκτωση που εφαρμόζουμε στο υποστύλωμα, του εφαρμόσουμε προένταση στα πλαίσια της επαλληλίας, έχουμε επιπροσθέτως και τα καλά της προέντασης τα οποία υπάρχουν στην βιβλιογραφία των μηχανικών.

Ακόμα εγώ κάνω και εφαρμοσμένη έρευνα στο Ε.Μ.Π με τα πρώτα αποτελέσματα να είναι πάρα πολύ θετικά, και να εμπεδώνουν αυτά που λέω.

Χωρίς τους ακαδημαικούς, πως αλλιώς θα αποδείξω την χρησιμότητα της ευρεσιτεχνίας?
Χωρίς αποτελέσματα ακαδημαικά, και δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά με κριτές, ποια πολεοδομία θα σου δώσει άδεια κατασκευής με την μέθοδο της ευρεσιτεχνίας μου?

Υ.Γ
Οι μηχανικοί πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους στο τι πραγματικά θέλουν.
Ασφάλεια στις κατασκευές, ή μικρό κόστος?
Πως είναι δυνατόν να σχεδιάζεται με μερική αντισεισμική προστασία, χωρίς να έχετε αντιρρήσεις τεχνικής και ηθικής φύσης?
Πρώτα απ’ όλα κάθε αντισεισμική προστασία δεν μπορεί να είναι παρά μερική.
Ο σχεδιασμός που κάνετε είναι πάντα πιθανοτικού χαρακτήρα
Οι αβεβαιότητες στην πληθώρα των παραμέτρων που υπεισέρχονται κατά τον σχεδιασμό, καθιστά αδύνατη την ακρίβεια προσδιορισμό του βαθμού της αντισεισμικής προστασίας.
Για τον λόγο αυτό χρειαζόμαστε την έρευνα, ώστε στο τέλος να μπορούμε να σχεδιάζουμε κατασκευές όπου η φέρουσα ικανότητά τους θα ξεπερνά την πληθώρα των παραμέτρων, και θα είναι αλώβητες με ανεκτό κατασκευαστικό κόστος.
Αυτό για μένα θα είναι το Απόλυτο αντισεισμικό σύστημα ή μέθοδος.
Αυτό προσπαθώ να κάνω εγώ και οι ακαδημαικοί που ασχολούνται με την έρευνα, και κάθε προσγειωμένος ερευνητής, ο οποίος δεν θεωρεί τους κανονισμούς αλάνθαστους.
Απάντηση με παράθεση
  #40  
Παλιά 03-03-13, 13:26
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
α) Αν έχουμε ένα υποστύλωμα με πολύ μικρή διατομή κάτοψης και πολύ μεγάλο ύψος, του οποίου η βάση είναι τοποθετημένη μέσα σε χαλαρό έδαφος .
Αν του εφαρμόσουμε στο άνω άκρο του ένα πλάγιο φορτίο, αυτό ....
1) Θα λυγίσει πριν αστοχήσει.
2) Η διεπαφή της βάσης και του εδάφους δεν θα αλλάξει, διότι το υποστύλωμα δεν είναι αρκετά ισχυρό και η εφαρμοζόμενη ροπή του υποστυλώματος προς την μερικός πακτωμένη βάση, δεν είναι αρκετή για να την ανασηκώσει από το έδαφος.
Η πλάγια φόρτιση που εφαρμόσαμε στο υποστύλωμα, απορροφήθηκε από αυτό σταδιακά, και όχι ακαριαία, λόγο της πλαστιμότητας που αυτό διαθέτει.
Ναι μεν παραμορφώθηκε, αλλά δεν αστόχησε, διότι ο χρόνος που εφαρμόσαμε το φορτίο, σε συνδυασμό με την ελαστική ιδιότητα της μικρής διατομής και την ιδιότητα του υλικού να παραμορφώνεται, απορρόφησε σταδιακά την φόρτιση.
Συμπέρασμα
Ο χρόνος ( επιτάχυνση ) και η πλαστιμότητα έχουν ενεργό ρόλο προς την απορρόφηση ενός πλάγιου φορτίου.

β) Αν έχουμε ένα υποστύλωμα με μεγάλη διατομή κάτοψης, και μικρό ύψος, του οποίου η βάση είναι τοποθετημένη μέσα σε χαλαρό έδαφος .
Αν του εφαρμόσουμε στο άνω άκρο του ένα πλάγιο φορτίο, αυτό ....
1) Δεν θα λυγίσει,
2) Θα μετατρέψει και θα μεταφέρει ακαριαία όλα τα φορτία υπό μορφή ροπής στην βάση.
Η βάση θα σηκωθεί από την μία πλευρά της από το έδαφος
Το έδαφος καθώς και το υποστύλωμα θα υποστούν μεγαλύτερα φορτία, λόγο της έλλειψης πλαστιμότητας, που έχει σαν αποτέλεσμα την μετάδοσης ακαριαίας μεγάλης επιτάχυνσης, οπότε και περισσότερων φορτίων αδράνειας.


Με τα πάρα πάνω που ανέφερα και όλοι ξέρουμε, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι ...
α) Αν το πλάστιμο υποστύλωμα έχει πεδιλοδοκούς και πλακοδοκούς, οι ροπές των κόμβων είναι μικρότερες λόγο της πλάστιμης ιδιότητας του κορμού του υποστυλώματος.
β) Αν το άκαμπτο υποστύλωμα έχει πεδιλοδοκούς και πλακοδοκούς, οι ροπές των κόμβων είναι μεγαλύτερες λόγο μη διαθέσιμης πλαστιμότητας.
Με λίγα λόγια, η πλαστιμότητα μειώνει την επιτάχυνση και κατανέμει σταδιακά και ομοιόμορφα τα φορτία σε περισσότερες διατομές του υποστυλώματος, αλλά ..... παραμορφώνει τα πάντα.

Το ερώτημα που θέτω τώρα είναι το εξής.
α) Αν μεγαλώσουμε τα πλάγια εφαρμοζόμενα φορτία και στα δύο υποστυλώματα που ανέφερα πριν, αλλά....
το άκαμπτο υποστύλωμα το πακτώσουμε τώρα ισχυρά με το έδαφος,... ενώ το πλάστιμο όχι....πιο από τα δύο υποστυλώματα θα καταπονήσει περισσότερο τους κόμβους με ροπές, οι οποίες θα καταλήξουν σε εφαρμοσμένες τέμνουσες πάνω στην εγκάρσια τομή του υποστυλώματος?
β) Πια από τις δύο εγκάρσιες τομές των υποστυλωμάτων θα αντέξει τις τέμνουσες βάσης? η πλάστιμη με μικρή διατομή, ή η άκαμπτη με μεγάλη διατομή?

Απάντηση
α) Το άκαμπτο υποστύλωμα λόγο του ότι είναι πακτωμένο με το έδαφος, θα φέρει μια αντίσταση στην τάση ροπής που εφαρμόζει το υποστύλωμα προς την βάση.
Αυτή η αντίσταση θα μεταφέρει τις τέμνουσες, από τους κόμβους που εφαρμόζονταν πριν, στην κάθετη διατομή του άκαμπτου υποστυλώματος.
Δηλαδή η πάκτωση του άκαμπτου υποστυλώματος με το έδαφος, εκτρέπει τις φορτίσεις των ροπών από τους κόμβους, και τις μεταβιβάζει στον κάθετο άξονα του υποστυλώματος.
Ερώτηση
Δηλαδή οι κόμβοι δεν δέχονται πια ροπές?
Απάντηση
Όχι,...γιατί κάναμε εκτροπή των ροπών....αλλά...παραμένουν οι τέμνουσες οι οποίες όμως δημιουργούνται από άλλες αιτίες, και όχι από τις ροπές.
Οι τέμνουσες που παραμένουν στην διατομή του υποστυλώματος είναι οι τέμνουσες οι οποίες δημιουργούνται λόγο αδράνειας της κατασκευής από την επιβαλλόμενη επιτάχυνση του σεισμού προς την κατασκευή. ( απλά μεταφορικές τέμνουσες )
Τις τέμνουσες που εκ τρέψαμε λόγο πάκτωσης, είναι μεν και αυτές τέμνουσες, αλλά δημιουργούνται από άλλη αιτία.
Η αιτία αυτή είναι... η μετατόπιση του άνω άκρου του κάθετου υποστυλώματος, ως προς τον κάθετο άξονά του, που έχει σαν αποτέλεσμα στον κόμβο να δημιουργούνται ροπές λόγο του ότι το υποστύλωμα εξασκεί τάσεις ανόδου στην δοκώ, η οποία όμως δεν μπορεί να ανέλθει, λόγο του ότι δέχεται μεγαλύτερα στατικά φορτία από τις ανοδικές τάσεις που εφαρμόζει σε αυτήν το υποστύλωμα.
Η πάκτωση του άκαμπτου υποστυλώματος, σταματάει την μετατόπιση του άνω άκρου του υποστυλώματος, ( ταλάντωση ) οπότε σταματά την μετατόπιση του κάθετου άξονά του, οπότε μηδενίζει τις ροπές στους κόμβους, οπότε μηδενίζει και τις τέμνουσες που δημιουργούν οι ροπές των κόμβων, αφού αυτές πια δεν υφίστανται.
Αυτή η απάντηση είναι ως προς την α) ερώτηση....πάμε τώρα στην ..

β) Πια από τις δύο εγκάρσιες τομές των υποστυλωμάτων θα αντέξει τις τέμνουσες βάσης? η πλάστιμη με μικρή διατομή, ή η άκαμπτη με μεγάλη διατομή?
Απάντηση..
Τέμνουσα βάσης εγώ εννοώ την τέμνουσα η οποία δημιουργείτε από μεταφορικούς λόγους, και όχι την τέμνουσα που δημιουργείτε από τις ροπές των κόμβων.
Αυτή η τέμνουσα, καταπονεί περισσότερο το υποστύλωμα του ισογείου.
Δύο είναι οι λύσεις για να την αντιμετωπίσουμε.
α) Αυξάνουμε την διατομή του υποστυλώματος του ισογείου.
β) Εφαρμόζουμε κάθετη προένταση.

Ο ελκυστήρας για να είναι χρήσιμος, θέλει το υποστύλωμα να έχει μεγάλη διατομή κάτοψης, έτσι και αλλιώς, ώστε να μπορούμε να εφαρμόσουμε διπλή πάκτωση στο υποστύλωμα ( τοιχίο ) για ευνόητους λόγους.
Αυτό και μόνο αυξάνει συγχρόνως και την αντοχή του στις μεταφορικές τέμνουσες.
Αν με τον μηχανισμό του εφαρμόσουμε και προένταση αντί πάκτωση, τότε μεγαλώνουμε την ενεργή του διατομή, οπότε και την αντοχή του στις τέμνουσες κατά 33%
Πιστεύω να σας κάλυψα τις απορίες, γιατί το μεγάλο άκαμπτο υποστύλωμα θέλει πάκτωση, ή για μένα καλύτερα προένταση στα πλαίσια επαλληλίας της αντοχής του σ.θρ του υποστηλώματος.

Δηλαδή με το πακτωμένο η καλύτερα προτεταμένο υποστύλωμα, σταματάμε τις παραμορφώσεις, του φέροντα, γιατί εκ τρέπουμε τις ροπές από τους κόμβους σε μεγαλύτερες και ανθεκτικότερες διατομές. ( εκ τρέπουμε τις ροπές, από την μικρή εγκάρσια διατομή του υποστυλώματος, στην μεγαλύτερη ισχυρότερη κάθετη διατομή του. )

Παραμόρφωση = επισκευές, μικρότερες αντοχές στην τέμνουσα βάσης, και αστοχία.
Απάντηση με παράθεση
  #41  
Παλιά 11-03-13, 18:18
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
Πως καταργούμε τον μηχανισμό ορόφου με την ευρεσιτεχνία

Αν μπορέσουμε να αλλάξουμε την κατεύθυνση των σεισμικών φορτίσεων και να τις κατευθύνουμε ( όχι εκεί που θέλουν αυτές, εγκάρσια των υποστυλωμάτων, αλλά..) στις κάθετες διατομές των υποστυλωμάτων, ( ή καλύτερα κάθετες διατομές τοιχίων με διπλή πάκτωση ) που είναι ικανές να τις παραλάβουν, αυτό καταργεί αυτομάτως τον μηχανισμό ορόφου.
Διότι ο μηχανισμός ορόφου δημιουργείται μόνον όταν οι πλάγιες φορτίσεις του σεισμού εφαρμοσθούν εγκάρσια των διατομών των υποστυλωμάτων στο ύψος ενός μαλακού ορόφου.
Αυτό κάνει η ευρεσιτεχνία.
αλλάζει την κατεύθυνση των σεισμικών φορτίσεων, από πλάγιες που είναι τις μετατρέπει σε κάθετες φορτίσεις, και σχεδιάζει το υποστυλώμα από την βάση μέχρι το δώμα σαν να είναι ένα υποστύλωμα,..... και όχι σαν να είναι πολλά υποστυλώματα τα οποία χωρίζονται από τα διαφράγματα των πλακών.
Αυτό καταργεί τον μηχανισμό ορόφου, διότι τώρα πια δεν υπάρχει μαλακός όροφος, διότι δεν υπάρχουν μεγάλες πλάγιες φορτίσεις.
Αυτό κάνει η πάκτωση του δώματος με το έδαφος, και η αντίδραση του δώματος και της βάσης προς την ταλάντωση του φέροντα οργανισμού.
Δηλαδή αυτή η αντίδραση του τοιχίου προς την ταλάντωση στο δώμα και την βάση, είναι η
σεισμική απόκρισης της κατασκευής που απαιτείται για τον σχεδιασμό των δυναμικών εξισώσεων ισορροπίας, χωρίς μηχανισμό ορόφου, χωρίς ικανοτικό σχεδιασμό, και άλλων περίπλοκων δυναμικών εξισώσεων ισορροπίας, διότι τώρα οι πλάγιες φορτίσεις του σεισμού δεν είναι πλάγιες διότι η ευρεσιτεχνία τις εκτρέπει σε κάθετες.

Στο Εργαστήριο Στατικής και Αντισεισμικών Ερευνών, στο
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο από τον κύριο καθηγητή Μανώλη Παπαδρακάκη, έγιναν μη γραμμικές στατικές αναλύσεις ( pushover )
με σκοπό τη σχεδίαση του διαγράμματος τέμνουσας βάσης - μετατόπισης του κόμβου ελέγχου, και την εύρεση της φέρουσας ικανότητας της κατασκευής σε πλευρικά φορτία, με και χωρίς το σύστημά μου.

Διαπιστώθηκε ότι αν το σύστημα εφαρμόζετε σε όλα τα υποστυλώματα, τότε οδηγεί σε σημαντικά αυξημένες τιμές της φέρουσας ικανότητας.
Συγκεκριμένα σε ένα πενταώροφο

εφαρμόσανε θλιπτικό φορτίο 1,200 kN σε κόμβους της ανώτατης στάθμης, λόγω της δύναμης προέντασης.
Αρχικά φόρτισαν τα τέσσερα γωνιακά υποστυλώματα, ενώ στην συνέχεια φόρτισαν όλα τα εννέα υποστυλώματα του κτιρίου.
Η επιβαλλόμενη τάση σε κάθε υποστύλωμα είναι.
1200kN ( κολόνες 0,30 m x 0,40 m x 3,00m ) = 10 MPa

Στην οριακή κατάσταση αστοχίας του υποστυλώματος λόγο θλίψης ( λαμβάνοντας υπόψη και τον συντελεστή ασφαλείας που έχει τιμή 1,5 για το σκυρόδεμα ),η τάση θραύσης για σκυρόδεμα C 30 είναι. 30MPa/1.5=20 MPa

Επομένως η επιβαλλόμενη τάση στα υποστυλώματα είναι στο 50% της τάσης θραύσης.

Η μέγιστη τιμή μετατόπισης χωρίς την εφαρμογή της προέντασης (συμβατικές κατασκευές ) είναι 900,62kN για μετατόπιση 0.1296 m

Η μέγιστη τιμή μετατόπισης με την εφαρμογή θλιπτικού φορτίου 1,200 kN σε όλους τους κόμβους της ανώτερης στάθμης είναι 1,179.33kN για μετατόπιση 0.0864 m

H βελτίωση στη φέρουσα ικανότητα είναι 1,179.33 - 900.62 = 272.71 kN

H βελτίωση στη μέγιστη τέμνουσα βάσης είναι 278.71/900.92=30.9%

Ακόμα
Γνώμη του διεθνούς γραφείου διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας για τον Υδραυλικό ελκυστήρα
Έχει πολύ θετική γνώμη για τον υδραυλικό ελκυστήρα.
Εξετάζετε από επιστήμονες του είδους.

http://postimage.org/image/32vfj43z8/
http://postimage.org/image/2g4sfacsk/
http://postimage.org/image/332ou0y04/
http://postimage.org/image/33322bpyc/
Απάντηση με παράθεση
  #42  
Παλιά 12-03-13, 16:02
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
Πως καταργούμε τον μηχανισμό ορόφου με την ευρεσιτεχνία

Αν μπορέσουμε να αλλάξουμε την κατεύθυνση των σεισμικών φορτίσεων και να τις κατευθύνουμε ( όχι εκεί που θέλουν αυτές, εγκάρσια των υποστυλωμάτων, αλλά..) στις κάθετες διατομές των υποστυλωμάτων, ( ή καλύτερα κάθετες διατομές τοιχίων με διπλή πάκτωση ) που είναι ικανές να τις παραλάβουν, αυτό καταργεί αυτομάτως τον μηχανισμό ορόφου.
Διότι ο μηχανισμός ορόφου δημιουργείται μόνον όταν οι πλάγιες φορτίσεις του σεισμού εφαρμοσθούν εγκάρσια των διατομών των υποστυλωμάτων στο ύψος ενός μαλακού ορόφου.
Αυτό κάνει η ευρεσιτεχνία.
αλλάζει την κατεύθυνση των σεισμικών φορτίσεων, από πλάγιες που είναι τις μετατρέπει σε κάθετες φορτίσεις, και σχεδιάζει το υποστυλώμα από την βάση μέχρι το δώμα σαν να είναι ένα υποστύλωμα,..... και όχι σαν να είναι πολλά υποστυλώματα τα οποία χωρίζονται από τα διαφράγματα των πλακών.
Αυτό καταργεί τον μηχανισμό ορόφου, διότι τώρα πια δεν υπάρχει μαλακός όροφος, διότι δεν υπάρχουν μεγάλες πλάγιες φορτίσεις.
Αυτό κάνει η πάκτωση του δώματος με το έδαφος, και η αντίδραση του δώματος και της βάσης προς την ταλάντωση του φέροντα οργανισμού.
Δηλαδή αυτή η αντίδραση του τοιχίου προς την ταλάντωση στο δώμα και την βάση, είναι η
σεισμική απόκρισης της κατασκευής που απαιτείται για τον σχεδιασμό των δυναμικών εξισώσεων ισορροπίας, χωρίς μηχανισμό ορόφου, χωρίς ικανοτικό σχεδιασμό, και άλλων περίπλοκων δυναμικών εξισώσεων ισορροπίας, διότι τώρα οι πλάγιες φορτίσεις του σεισμού δεν είναι πλάγιες διότι η ευρεσιτεχνία τις εκτρέπει σε κάθετες.
Απάντηση με παράθεση
  #43  
Παλιά 19-03-13, 19:55
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
Ερωτήσεις - Απαντήσεις (Ε.Α.Κ./Ε.Κ.Ω.Σ.) Μέρος 1 - Κωδικοποίηση
http://www.oasp.gr/node/85
ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΕΣ


Στο pdf με τις Ευρεσιτεχνίες ( No 15 ) υπάρχουν τέσσερα ονόματα τα οποία έκαναν αίτηση στον ΟΑΣΠ για να εισάγουν τις αντισεισμικές ευρεσιτεχνίες τους στους ισχύοντες Κανονισμούς.

Η Μόνιμη Επιστημονική Επιτροπή Υποστήριξης Αντισεισμικού Κανονισμού δηλώνει αναρμόδια να εξετάσει και να εισάγει στον αντισεισμικό κανονισμό τις τρεις από τις τέσσερις ευρεσιτεχνίες ?
Η δεύτερη είναι η δική μου με όνομα Ιωάννης Λυμπέρης.

Οι ερωτήσεις είναι ....
1) Γιατί είναι αναρμόδιοι για τους τρεις, και αρμόδιοι για τον έναν?
2) Αν γίνει δημοσίευση εφαρμοσμένης έρευνας σε αρμόδια επιστημονικά περιοδικά θα δεχτούν να την βάλουν στον αντισεισμικό κανονισμό, ή τσάμπα τα έξοδα ο κόπος και ο χρόνος?
3) Τελικά υπάρχει αρμόδιος φορέας στην Ελλάδα για τις αντισεισμικές εφευρέσεις, ή μόνο ο ΟΑΣΠ μπορεί να νομοθετεί και να αλλάζει τους κανονισμούς?
Πως γίνεται να είναι αρμόδιος να αλλάζει τους κανονισμούς, και αναρμόδιος να εκτιμήσει αντισεισμικές ευρεσιτεχνίες στις οποίες έχει γίνει εφαρμοσμένη έρευνα από Ελληνικό Πανεπιστήμιο ?

4) Δηλαδή ότι αντίκειται στον κανονισμό σκυροδέματος ....δεν μπαίνει μέσα?
Πως γίνεται μία αντισεισμική ευρεσιτεχνία να είναι ευρεσιτεχνία όταν δεν περιέχει το ΝΕΟΝ ?
Μία ευρεσιτεχνία γίνεται για να λύσει υπάρχοντα προβλήματα του κανονισμού.
Φυσικά αν εμπεριέχει το ΝΕΟΝ δεν θα συμφωνεί με τον κανονισμό.
Όμως δεν μπορεί να μπει στον κανονισμό, γιατί αντίκειται σε αυτόν????????????
Πάντως πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι είναι αρμόδιοι για να απαγορεύσουν οτιδήποτε αντίκειται στον κανονισμό σκυροδέματος.
Είχα καταθέσει και πρόταση στον ΚΑΝ.ΕΠΕ για την βελτίωση σε υφιστάμενες πιλοτές με κατηγορία εδάφους ( Χ ) και είχα πάρει την ίδια απάντηση.

Η πρόταση που είχα καταθέσει στον ΚΑΝ.ΕΠΕ για πιλοτές ήταν περιληπτικά η εξής.
1) Περιμετρικά βλήτρα στο υποστύλωμα
2) Περιμετρικά της βάσης κοιλοδοκούς προτεταμένους με το έδαφος
3) Περιμετρικά του υποστυλώματος κοντά στον λαιμό της βάσης, άλλους παράλληλους κοιλοδοκούς συνδεδεμένους με τους περιμετρικούς προτεταμένους κοιλοδοκούς της βάσης.
4) Μανδύας από περισφιγμένο σκυρόδεμα πακτωμένος με χαλύβδινους τένοντες ενωμένους πάνω στους περιμετρικούς κοιλοδοκούς του υποστυλώματος.

Ποιος μπορεί να καταθέσει καλύτερη πρόταση για υφιστάμενες πιλοτές με θεμελίωση πάνω σε έδαφος πολύ μαλακό κατηγορίας ( Χ ) ?


Οι σεισμοί των τελευταίων δεκαετιών σε όλο τον κόσμο, καθώς και οι πρόσφατοι σεισμοί στη
Ελλάδα, έχουν θέσει σε πρώτη προτεραιότητα το μείζον κοινωνικό και οικονομικό θέμα της
σεισμικής συμπεριφοράς και της γενικότερης αντισεισμικής προστασίας των κατασκευών
έναντι των σεισμών.

Λόγω της αναγκαιότητας του περιορισμού των επιπτώσεων του σεισμού
έχουν αναπτυχθεί διάφορες μέθοδοι βελτιστοποίησης της απόκρισης των κατασκευών προς τις σεισμικές κινήσεις.
Ένα σημαντικό τμήμα των εξελίξεων για την αντισεισμική ενίσχυση των κατασκευών, αντιτίθεται με τις σύγχρονες αρχιτεκτονικές ανάγκες, οι οποίες απαιτούν
όσο το δυνατό ελεύθερες κατόψεις ( μη συμμετρική κατασκευή Ο/Σ ) και μείωση των φερόντων στοιχείων του κτιρίου.
Επίσης, οι αρχιτεκτονικές ανάγκες διαφοροποιούν καθ’ ύψος την επιφάνειας κάλυψης (κάτοψης) του κτιρίου.

Τα προβλήματα που προκύπτουν από την εφαρμογή των παραπάνω αρχιτεκτονικών απαιτήσεων είναι είτε η δημιουργία
«μαλακού ορόφου», είτε οι ουσιαστικές αποκλίσεις από την επιθυμητή συμμετρική διάταξη των στοιχείων ακαμψίας, καθώς και την εντονότερη καταπόνηση της κατασκευής, λόγω συγκέντρωσης εντατικών μεγεθών, αλλά και στρεπτομεταφορικών ταλαντώσεων.

Ο σημερινός αντισεισμικός κανονισμός αντιμετωπίζει τα πάρα πάνω προβλήματα, με δύο μεθόδους.
1) Μέθοδος διαρροής
2) Αποσβεστήρες τριβής

Η μέθοδος διαρροής βασίζετε στην απόσβεση της ενέργειας του σεισμού μέσω της
πλαστικοποίησης σε προεπιλεγμένες θέσεις, ώστε να είναι οι πρώτες που αστοχούν-διαρρέουν σε ισχυρό σεισμό.

Οι αποσβεστήρες τριβής αποτελούν μηχανισμούς, οι οποίοι καταναλώνουν την
ενέργεια μέσω τριβής. Η λειτουργία τους στηρίζεται στη μετατροπή ενέργειας σε
θερμότητα λόγω της τριβής.
Την ενέργεια του σεισμού την απαγάγουν από τον φέροντα, διότι παρεμποδίζουν την παραμόρφωση του.
Αυτήν την παρεμπόδιση της παραμόρφωσης του φέροντα την επιτυγχάνουν μέσω της εφαρμογής επί αυτού, αντίθετων ελαστικών αυξομειωμένων εντάσεων, ( Διότι η ένταση είναι αποτέλεσμα παρεμποδιζόμενης παραμόρφωσης. ) και μετατροπή αυτών των εντάσεων σε θερμότητα.
Υπάρχουν πολλά συστήματα μηχανισμών ( που είναι αποδεκτά από αντισεισμικούς κανονισμούς ανά τον κόσμο ) που σκοπό έχουν την μετατροπή αυτών των εντάσεων σε θερμότητα.

Για να λειτουργήσουν σωστά αυτά τα συστήματα, απαιτείται
1) Μεγάλο γνωστικό πεδίο των σημείων παραμόρφωσης του φέροντα, καθώς και τα αίτια που την προκαλούν, ώστε να ξέρουμε το κατάλληλο σημείο τοποθέτησης του μηχανισμού, καθώς και την ένταση την οποία πρέπει να παραλάβει.
2) Κατάλληλο μηχανισμό μετατροπής των εντάσεων σε θερμότητα.
3) Τον καθ ύψος μηχανισμό μετατόπισης φορτίων του κάθε φέροντα, από τους δύσκαμπτους ορόφους στους πιο μαλακούς

Μηχανισμοί
1) Τα στοιχεία ΕΜΑΣ ( Ειδικά Μεταλλικά Αντισεισμικά Στοιχεία ) τοποθετούνται
στα περιμετρικά μόνο πλαίσια σε καθορισμένες θέσεις και έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά
δυσκαμψίας, αντοχής και μετελαστικής συμπεριφοράς.

Αποσβεστήρας περιστροφικών συνδέσμων τριβής (τύπου PFD).
http://postimage.org/image/rnrs0n495/

Έχουν το σχήμα του χιαστή, ( Χ ) και ο σκοπός τους είναι..
α) να μειωθούν οι στροφές των ορόφων, για την αποφυγή πρόωρων αστοχιών.
β) να αξιοποιούν τις διαθέσιμες αντοχές του φορέα.
γ) αξιοποίηση των διαθέσιμων πηγών απόσβεσης της σεισμικής ενέργειας.
Είναι πολύ πιο αποτελεσματικοί μηχανισμοί από τα αντισεισμικά τοιχώματα.

Αυτοί οι μηχανισμοί των ΕΜΑΣ ( Χ ) αποτελούνται είτε από υδραυλικά συστήματα, είτε... από περιστροφικούς συνδέσμους τριβής τοποθετημένους στο κέντρο του χιαστή.
Οι συνδέσεις αποτελούνται από δακτυλίους τριβής που κοχλιώνονται στους χαλύβδινους δίσκους και τους δακτυλίους διανομής, με υψηλής αντοχής κοχλίες.

2) Υπάρχει και η μέθοδος Parsant Patent για υφιστάμενα κτίρια.

http://www.marneris.gr/images/slice_03.jpg
Βασίζεται στην ίδια λογική της δυσκαμψίας του φέροντα, μόνο που έχει την δυνατότητα να τοποθετείται εξωτερικά σε υφιστάμενα κτίρια .

3) Υπάρχει και ο υδραυλικός ελκυστήρας, http://www.youtube.com/watch?v=KPaNZcHBKRI ο οποίος είναι ένα εξελιγμένο σύστημα βασιζόμενο στις αρχές των δύο
προηγούμενων μηχανισμών.
Γιατί είναι πιο εξελιγμένο σύστημα, θα το εξετάσουμε πάρα κάτω.

Είπα πάρα πάνω,
α) Οι μηχανισμοί διαρροής βασίζονται στην απόσβεση της ενέργειας του σεισμού μέσω της
πλαστικοποίησης σε προεπιλεγμένες θέσεις. Με κατάλληλο σχεδιασμό, τα ΕΜΑΣ
διαθέτουν την επιθυμητή δυσκαμψία αλλά και πλαστιμότητα ώστε να είναι τα πρώτα που αστοχούν-διαρρέουν σε ισχυρό σεισμό.
β) Οι αποσβεστήρες τριβής αποτελούν μηχανισμούς, οι οποίοι καταναλώνουν την ενέργεια μέσω τριβής.
Η λειτουργία τους στηρίζεται στη μετατροπή ενέργειας σε θερμότητα λόγω της τριβής.
γ) Ας εξετάσουμε τώρα τον μηχανισμό του ελκυστήρα που και πως επιδρά στις κατασκευές.

1) α) Οι μηχανισμοί διαρροής βασίζονται στην απόσβεση της ενέργειας του σεισμού μέσω της
πλαστικοποίησης σε προεπιλεγμένες θέσεις. Με κατάλληλο σχεδιασμό, τα ΕΜΑΣ
διαθέτουν την επιθυμητή δυσκαμψία αλλά και πλαστιμότητα ώστε να είναι τα πρώτα που αστοχούν-διαρρέουν σε ισχυρό σεισμό.
Ο υδραυλικός ελκυστήρας δεν πλαστικοποιεί τα υλικά, ώστε να είναι τα πρώτα που θα διαρρεύσουν, και θα αποβούν σε απόσβεση της ενέργειας του σεισμού.
Κάνει το εξής απλό...κατασκευάζει το αποτέλεσμα της αστοχίας, πριν αυτό συμβεί.
Πως....?
Όταν ένα πλαστικοποιημένο υλικό αστοχεί, δημιουργεί διαρροή της σεισμικής φόρτισης διότι από ένα άκαμπτο στοιχείο που ήταν πριν,... μετά την αστοχία,.. είναι δύο πια στοιχεία...ένα άκαμπτο, και ένα πλάστιμο. ( Σαν έναν οξειδωμένο μεντεσέ, τον οποίο λαδώσαμε και άρχισε να δουλεύει )

Η μέθοδος του Υ/Ε κατασκεύασε αυτά τα δύο στοιχεία πάνω στον φέροντα οργανισμό.
Δηλαδή, κατασκεύασε το αποτέλεσμα της αστοχίας
1) Το άκαμπτο στοιχείο που είναι σχεδιασμένο να μην αστοχεί ποτέ, είναι αυτό που είναι προτεταμένο με το έδαφος (Στο παράδειγμα του βίντεο είναι το προτεταμένο Φρεάτιο )
http://www.youtube.com/watch?feature...&v=KPaNZcHBKRI

2) η αστοχία είναι ο σεισμικός αρμός... δηλαδή κατασκεύασα την αστοχία, τοποθετώντας σεισμικό αρμό ανάμεσα στις πλάκες και το φρεάτιο. ( Το συνήθη σημείο αστοχίας )

3) τοποθέτησα ανάμεσα στον σεισμικό αρμό ( στο ύψος των πλακών ) λάστιχο, ώστε να πετύχω
Φθίνουσα αρμονική ταλάντωση επιδρώντας με δυνάμεις απόσβεσης στα παραμορφωσιακά μεγέθη.

4) τοποθέτησα οριζόντια σεισμική μόνωση.
5) σταμάτησα την άναρχη φορά των πλακών ( διαφορά φάσης των διαφόρων καθ΄ύψος πλακών) οι οποίες φερόμενες κατ αυτόν τον τρόπο, δημιουργούν ροπές και τέμνουσες στους κόμβους.
Αυτό το κατόρθωσα, κατασκευάζοντας ένα άκαμπτο πακτωμένο ή προτεταμένο στοιχείο ή φρεάτιο με το έδαφος, του οποίου ο τένοντας εφελκύεται από την πρώτη ίνα στο δώμα, μέχρι την πρώτη ίνα της άγκυρας.
Σκοπός αυτού του άκαμπτου στοιχείου, είναι να διατηρεί τον κάθετο άξονα του πλάστιμου φέροντα καθώς και τις πλάκες, σε ανεκτές μετακινήσεις.
6) Ο υδραυλικός μηχανισμός στο δώμα, είναι ένα εξελιγμένο σύστημα αποσβεστήρα τριβής ο οποίος καταναλώνει την σεισμική ενέργεια μέσω τριβής των μορίων του υγρού των υδραυλικών που διαθέτει, μετατρέποντάς την σε θερμότητα.
Ταυτόχρονα είναι και ένας μηχανισμός που εφαρμόζει στον φέροντα φθίνουσα αρμονική ταλάντωση επιδρώντας με δυνάμεις απόσβεσης στα παραμορφωσιακά μεγέθη ανόδου του δώματος.

7) Αν η κάθετη προένταση εφαρμοστεί στο φρεάτιο ή το υποστύλωμα μεταξύ βάσης και δώματος έχουμε ένα άκαμπτο υποστύλωμα, και ένα μαλακό δοκό ο οποίος θα αστοχήσει πρώτος, διότι όλες οι ροπές θα πάνε σε αυτό.
Αν όμως το προτεταμένο υποστύλωμα είναι συγχρόνως πακτωμένο με το έδαφος, οι ροπές να πάνε στην κατακόρυφη τομή του υποστυλώματος, η οποία είναι αρκετά δυνατή για να τις παραλάβει.
Αυτό το κάνει μόνο ο υδραυλικός ελκυστήρας, επεμβαίνοντας στην βάση του προβλήματος που δημιουργεί η σεισμική φόρτιση, μηδενίζοντας τις ροπές και τις τέμνουσες των κόμβων.

Όλα τα άλλα, τα οποία όμως τα επιτυγχάνει και ο υδραυλικός ελκυστήρας, είναι ημίμετρα.

Για τον λόγο αυτό υπάρχουν και πάρα πολλοί τυχηματικοί παράγοντες κατά τον σχεδιασμό.
Δεν έχετε κατανοήσει επαρκώς την απόκριση του φέροντα προς τις σεισμικές φορτίσεις, ώστε να σχεδιάσετε με ακρίβεια τις εξισώσεις ισορροπίας.
Απάντηση με παράθεση
  #44  
Παλιά 31-03-13, 15:05
Το avatar του χρήστη seismic
seismic Ο χρήστης seismic δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 01-03-20 21:08
Αποτελέσματα προκαταρκτικής εφαρμοσμένης έρευνας.















Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 21:44.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.