Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Θεολογικά θέματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 05-01-08, 21:29
Το avatar του χρήστη FiBeR
FiBeR Ο χρήστης FiBeR δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-11-17 00:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Μερικές Ιστορίες

ΤΑ ΙΧΝΗ

Ένα βράδυ κάποιος είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε πως περπατούσε σε κάποια παραλία με τον ΚΥΡΙΟ. Πέρα στον ουρανό είδε να ξετυλίγονται σκηνές από την ζωή του. Παρατήρησε πως σε κάθε σκηνή υπήρχαν δυο ζευγάρια από ίχνη ποδιών στην άμμο. Το ένα ζευγάρι ήταν δικό του και το άλλο του ΚΥΡΙΟΥ.

Όταν ξετυλίχτηκε και η τελευταία σκηνή μπροστά του, κοίταξε πίσω τα ίχνη στην άμμο. Παρατήρησε πως πολλές φορές στο μονοπάτι της ζωής του υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι από ίχνη. Επίσης παρατήρησε πως αυτό συνέβαινε στις πιο δύσκολες και κοπιαστικές στιγμές της ζωής του.

Η ανακάλυψη αυτή τον ενόχλησε γι' αυτό και ρώτησε τον ΚΥΡΙΟ σχετικά: ''Κύριε, είπες πως μόλις αποφασίσω να σε ακολουθήσω θα συνοδοιπορούσες μαζί μου σ' όλη την διαδρομή. Όμως παρατήρησα πως στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου υπάρχει μόνο ένα ζευγάρι ίχνη. Δεν καταλαβαίνω. Όταν σε χρειαζόμουν περισσότερο, εσύ με εγκατέλειπες!!!''

Ο ΚΥΡΙΟΣ απάντησε: ''Ακριβό και πολυαγαπημένο μου παιδί, σ' αγαπώ και ποτέ δεν θα σε εγκατέλειπα! Στις δύσκολες στιγμές της δοκιμασίας σου, εκεί που βλέπεις μόνο ένα ζευγάρι ίχνη, εκεί είναι όταν...σε σήκωνα στα χέρια μου!''
__________________
Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη FiBeR : 16-03-08 στις 21:09
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 05-01-08, 21:30
Το avatar του χρήστη FiBeR
FiBeR Ο χρήστης FiBeR δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-11-17 00:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Ο ΝΑΥΑΓΟΣ

Κάποιος ναυαγός βρέθηκε σε ένα νησί και με πολύ κόπο μετά από μέρες μπόρεσε να στήσει μια καλύβα ίσα ισα για τη ζέστη, το κρύο, τη βροχή και να προστατευτεί από τα ζώα που υπήρχαν εκεί.

Σε λίγες μέρες απομακρύνθηκε από την καλύβα προς ανεύρεση τροφής και όταν επέστρεφε δεν πίστευε σ' αυτό που έβλεπε.

Η καλύβα του είχε πάρει φωτιά και πυκνοί καπνοί απλώνονταν στον ουρανό.

Τότε κλαίγοντας φώναζε στον Κύριο για την αδικία που του έκανε που ενώ ήταν ναυαγός αντί να τον βοηθήσει του δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα.

Αφού ξέσπασε και σταμάτησε να κλαίει κοιτά προς την θάλασσα και τι βλέπει.

Ένα πλοίο ερχόταν προς το νησί. Η χαρά του απερίγραπτη επιτέλους θα σωθεί.

Αφού επιβιβάστηκε στο πλοίο είχε την απορία πως έγινε και τον ανακάλυψαν. Και τότε ο καπετάνιος του είπε:

"Είδαμε τον καπνό."
__________________
Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος.
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 16-03-08, 21:05
Το avatar του χρήστη FiBeR
FiBeR Ο χρήστης FiBeR δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-11-17 00:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
ΧΤΙΖΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΖΩΗ (από email)

Ένας ηλικιωμένος ξυλουργός κόντευε να βγει στη σύνταξη, και είπε στο αφεντικό του τα σχέδια του για να φύγει και να ζήσει πιο ξεκούραστα μαζί με τη γυναίκα του. Βέβαια δεν θα συνέχιζε να βγάζει τόσα λεφτά, όμως έπρεπε να βγει στη σύνταξη. Θα τα κατάφερναν.

Ο εργολάβος του στεναχωρήθηκε που θα έφευγε ένας τόσο καλός μάστορας, και ζήτησε από τον ξυλουργό αν θα μπορούσε να του χτίσει άλλο ένα σπίτι σαν προσωπική του χάρη.

Ο ξυλουργός είπε ναι, όμως όσο περνούσε ο καιρός δεν ήταν δύσκολο να παρατηρήσει κάποιος πως δεν δούλευε με όλη του τη καρδιά. Χρησιμοποιούσε υλικά κατώτερης ποιότητας, και έκανε επιπόλαιη δουλειά. Ήταν ο χειρότερος τρόπος για να τελειώσει μια καριέρα γεμάτη αφοσίωση και επιτυχίες.

Όταν ο ξυλουργός τελείωσε το έργο, ήρθε ο εργολάβος να επιθεωρήσει το σπίτι. Έδωσε το κλειδί της εισόδου στον ξυλουργό και του είπε, "Αυτό το σπίτι είναι δικό σου, ένα δώρο από μένα για σένα."

Ο ξυλουργός έμεινε άναυδος! Τι κρίμα! Αν μόνο ήξερε πως έχτιζε το δικό του σπίτι, θα το είχε κάνει εντελώς διαφορετικά.

Το ίδιο συμβαίνει και με μας. Χτίζουμε τη ζωή μας, μέρα με την μέρα, πολύ συχνά μη κάνοντας το καλύτερο μας σε αυτό που κτίζουμε. Και μετά μένουμε εμβρόντητοι όταν αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να κατοικήσουμε στο σπίτι που κτίσαμε.

Αν μπορούσαμε να το κάνουμε ξανά, θα το χτίζαμε εντελώς διαφορετικά. Να όμως που δεν μπορούμε να επιστρέψουμε....

Εσύ είσαι ο ξυλουργός στη ζωή σου. Κάθε μέρα βάζεις μια πρόκα, τοποθετείς άλλη μια τάβλα, ή ορθώνεις ένα τοίχο.

Οι προθέσεις και οι επιλογές που κάνεις σήμερα χτίζουν το αυριανό σου "σπίτι"...

Γι’ αυτό να χτίζεις με σοφία!

Ζήτησε από το Θεό να γίνει Αυτός ο εργολάβος στη ζωή σου!

Αυτός θα σου δείξει πως να φτιάξεις ένα γερό θεμέλιο για να χτίσεις το ‘σπιτικό’ της ζωής σου.
__________________
Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος.
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 16-03-08, 21:08
Το avatar του χρήστη FiBeR
FiBeR Ο χρήστης FiBeR δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-11-17 00:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
(ξανά από email)

Ζήτησα από το Θεό να μου δώσει Δύναμη, και Αυτός μου έδωσε δυσκολίες για να τις ξεπεράσω.

Του ζήτησα Σοφία, και Αυτός μου έδωσε προβλήματα να μάθω να λύνω.

Του ζήτησα Οικονομική άνεση, Και Αυτός μου έδωσε νου και ικανότητα να δουλεύω.

Του ζήτησα Θάρρος, και Αυτός μου έδωσε κινδύνους να ξεπερνώ.

Του ζήτησα Αγάπη, και Αυτός μου έδωσε προβληματικά άτομα να βοηθώ.

Του ζήτησα Χάρες, και Αυτός μου έδωσε ευκαιρίες να εκμεταλλευτώ.

Απ' ότι ζήτησα δεν πήρα Τίποτα, Τίποτα από αυτά που ήθελα.

Πήρα όμως τα Πάντα. Αυτά που πραγματικά χρειαζόμουν.

Η προσευχή μου εισακούστηκε.
__________________
Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος.
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 16-03-08, 23:02
Το avatar του χρήστη vgiagias
vgiagias Ο χρήστης vgiagias δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 27-01-18 14:21
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Ντινα ευγε για τα κειμενα σου λογια σοφα και τοσο απλα
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 30-07-08, 22:11
Το avatar του χρήστη FiBeR
FiBeR Ο χρήστης FiBeR δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-11-17 00:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Πόσο πλούσιος είναι ένας φτωχός!

Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό.

Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του:
«Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;»
«Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:

- Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.
- Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι τη μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές…
- Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι…
- Η αυλή μας φτάνει μέχρι το φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα…
- Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας• αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό…
- Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι…
- Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή τη θεσπέσια γεύση, μια και μαγειρεύουν στα ξύλα…
- Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από τη φιλία των γειτόνων τους…
- Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με τη ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.

Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του…
Και ο γιος ολοκλήρωσε με τη φράση:
«Σ’ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε…»
__________________
Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος.
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 01-08-08, 00:22
Το avatar του χρήστη FiBeR
FiBeR Ο χρήστης FiBeR δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-11-17 00:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Ένας μικρούλης έρριξε στην άκρη του γυαλού το όμορφο καραβάκι του. Δεν πρόσεξε, όμως, και έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το πιάσει. Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι. Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε και απόρησε για αυτό το πετροβόλημα. Αλλά δεν άργησε να εννοήσει. Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν. Και με τα κυματάκια, που προκαλούσαν, το έφεραν σιγά-σιγά πίσω στην ακρογιαλιά. Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στην αγκαλιά του.

Πολλές από τις θλίψεις που μας βρίσκουν μοιάζουν με αυτό το πετροβόλημα. Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά Tου, για να γυρίσουμε σε Αυτόν.
__________________
Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος.
Απάντηση με παράθεση
  #8  
Παλιά 01-08-08, 16:35
Το avatar του χρήστη FiBeR
FiBeR Ο χρήστης FiBeR δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-11-17 00:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Το παράπονο του Χριστού

- Με ονομάζετε ΚΥΡΙΟΝ, αλλά δεν με υπακούετε.

- Με ονομάζετε ΦΩΣ, αλλά δεν με βλέπετε.

- Με ονομάζετε ΟΔΟΝ, αλλά δεν με ακολουθείτε.

- Με ονομάζετε ΖΩΗΝ, αλλά δεν με επιθυμείτε.

- Με ονομάζετε ΣΟΦΙΑ, αλλά δεν με συμβουλεύεσθε.

- Με ονομάζετε ΑΛΗΘΕΙΑ, αλλά δεν με πιστεύετε.

- Με ονομάζετε ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΝ, αλλά δεν με εμπιστεύεσθε.

- Με ονομάζετε ΔΙΚΑΙΟ, αλλά δεν με φοβείσθε.

- Με ονομάζετε ΠΑΤΕΡΑ, αλλά δεν γίνεσθε παιδιά μου.
__________________
Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος.
Απάντηση με παράθεση
  #9  
Παλιά 15-08-08, 16:30
Το avatar του χρήστη FiBeR
FiBeR Ο χρήστης FiBeR δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-11-17 00:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Ο ΚΟΥΡΕΑΣ

Μια φορά πήγε ένας τύπος στο κουρείο για το καθιερωμένο κούρεμα και ξύρισμα. Καθώς ο κουρέας άρχισε να δουλεύει, άρχισε μια καλή συζήτηση. Μίλησαν για τόσα πολλά πράγματα και πάρα πολλά θέματα... Όταν τελικά άγγιξαν το θέμα της θρησκείας και του θεού, ο κουρέας αναφώνησε: 'Δεν πιστεύω ότι ο Θεός υπάρχει.'

'Γιατί το λες αυτό;' ρώτησε ο πελάτης. Και ο κουρέας είπε: 'Λοιπόν, απλά βγες έξω στο δρόμο για να καταλάβεις γιατί ο Θεός δεν υπάρχει. Πες μου γιατί αν ο Θεός υπάρχει, υπάρχουν τόσοι διεστραμμένοι;
Γιατί τόσα εγκαταλελειμμένα παιδιά;
Αν ο Θεός υπήρχε, δε θα υπήρχε ούτε δυστυχία ούτε πόνος.
Δε μπορώ να φανταστώ ένα Θεό που αγαπάει και συμπονεί να επιτρέπει όλα αυτά που γίνονται.'

Ο πελάτης το σκέφτηκε για μια στιγμή, αλλά δεν απάντησε γιατί δεν ήθελε να χαλάσει τη συζήτηση. Ο κουρέας τελικά τελείωσε τη δουλειά του και ο πελάτης έφυγε.

Όμως μόλις έφυγε από το κουρείο, είδε ένα άντρα στο δρόμο με μακρυά κατσαρά βρώμικα μαλλιά και γένια. Φαινόταν πολύ βρώμικος και απεριποίητος. Εκείνη τη στιγμή ο πελάτης γύρισε πίσω και ξαναμπήκε στο κουρείο.
Τότε είπε στον κουρέα:
'Ξέρεις τι; Οι κουρείς δεν υπάρχουν!'
'Πως μπορείς να το λες αυτό;' ρώτησε ο έκπληκτος κουρέας.
'Είμαι εδώ και είμαι κουρέας! Μόλις σε κούρεψα, τι είναι αυτά που λες;'
'Όχι!' απάντησε ο πελάτης και εξήγησε: 'Οι κουρείς δεν υπάρχουν γιατί αν υπήρχαν, δε θα υπήρχαν αχτένιστοι άνθρωποι και με μακρυά βρώμικα μαλλιά, όπως ο τύπος απ' έξω.'

'Μα... οι κουρείς OΝΤΩΣ υπάρχουν! Αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν έρχονται σε μένα.'
'Ακριβώς!' απάντησε ο πελάτης. 'Αυτό είναι το θέμα! Ο Θεός, επίσης ΥΠAΡΧΕΙ! Και αυτό συμβαίνει όταν οι άνθρωποι δεν πηγαίνουν σε αυτόν και δεν αναζητούν σε αυτόν βοήθεια. Γι' αυτό υπάρχει τόσος πόνος και δυστυχία στον κόσμο.'
__________________
Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη FiBeR : 15-08-08 στις 16:45
Απάντηση με παράθεση
  #10  
Παλιά 15-08-08, 19:19
Το avatar του χρήστη maralin
maralin Ο χρήστης maralin δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 25-03-24 17:33
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Ντίνα πολύ όμορφα οσα μας γράφεις!!!
Απάντηση με παράθεση
  #11  
Παλιά 15-08-08, 19:55
Το avatar του χρήστη fifi
fifi Ο χρήστης fifi δεν είναι συνδεδεμένος
Mέλος
 

Τελευταία φορά Online: 06-01-24 17:01
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
βασικά κανείς κουρέας δεν κουρεύει / χτενίζει χωρίς να πληρωθεί...δεν βρίσκω σωστό τον παραλληλισμό..
__________________
...When there's nothing left to burn, you have to set yourself on fire....
Απάντηση με παράθεση
  #12  
Παλιά 16-08-08, 10:38
Το avatar του χρήστη FiBeR
FiBeR Ο χρήστης FiBeR δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-11-17 00:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠ’ ΤΙΣ ΑΓΡΙΟΧΗΝΕΣ

Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί οι αποδημητικές χήνες πετάνε σε σχηματισμό V;

Όπως με τα περισσότερα ζώα και τη συμπεριφορά τους, ο Θεός έχει κάποιο καλό λόγο που το έχει βάλει στο ένστικτό τους.

Όταν η κάθε χήνα κτυπά τα φτερά της, δημιουργεί ένα ανοδικό ρεύμα για τη χήνα που ακολουθεί.

Στο σχηματισμό V, όλο το σμήνος προσθέτει τουλάχιστον 71% περισσότερη πτητική εμβέλεια από το αν πετούσαν το καθένα από μόνο του.

Αν μια αγριόχηνα ξεφύγει από τον σχηματισμό, ξαφνικά αισθάνεται τη δυσκολία και την αντίσταση στην προσπάθεια να πετάξει μόνη της... και πολύ γρήγορα επιστρέφει στο σχηματισμό μαζί με τις άλλες.

Όπως και οι αγριόχηνες... έτσι και οι άνθρωποι με ομαδικό πνεύμα προχωρούν πιο γρήγορα από εκείνους που προσπαθούν να τα καταφέρουν μόνοι τους.

Όταν μια αγριόχηνα κουραστεί, πάει στο πίσω μέρος του σχηματισμού και μια άλλη αγριόχηνα παίρνει τη μπροστινή θέση.

Οι αγριόχηνες που βρίσκονται στο πίσω μέρος του σχηματισμού φωνάζουν για να ενθαρρύνουν εκείνες που βρίσκονται μπροστά ώστε να αυξήσουν την ταχύτητα τους. Είναι σημαντικό οι "φωνές απ' τα πίσω" να είναι ενθαρρυντικές. Διαφορετικά είναι απλά φωνές και τίποτα άλλο.

Όταν μια αγριόχηνα αρρωστήσει ή τραυματιστεί, δύο άλλες αγριόχηνες αφήνουν τον σχηματισμό και την ακολουθούν προς τα κάτω για την βοηθήσουν και να την προστατέψουν. Παραμένουν με το άρρωστο μέλος του σμήνους μέχρι να μπορέσει να πετάξει ξανά ή να πεθάνει. Μετά ξαναπετάνε με ένα άλλο σμήνος που περνά ή προσπαθούν να προλάβουν το δικό τους.

Δεν χρειάζεται να είσαι επιστήμονας... για να μάθεις την υπέροχη δημιουργία του Θεού. Σταμάτα όση ώρα χρειάζεται για να παρατηρήσεις και να αφήσεις το Θεό να σου αποκαλύψει τα θαύματα Του.
__________________
Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος.
Απάντηση με παράθεση
  #13  
Παλιά 16-08-08, 10:56
Το avatar του χρήστη FiBeR
FiBeR Ο χρήστης FiBeR δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 14-11-17 00:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από fifi Εμφάνιση μηνυμάτων
βασικά κανείς κουρέας δεν κουρεύει / χτενίζει χωρίς να πληρωθεί...δεν βρίσκω σωστό τον παραλληλισμό..
Δε νομίζω ότι αν ήταν δωρεάν θα ήταν όλοι κουρεμένοι. Όποιος θέλει κουρεύεται.
__________________
Αν βιάζεσαι να δεις τον κόσμο να γίνεται καλύτερος, άρχισε από τον εαυτό σου. Είναι ο συντομότερος δρόμος.
Απάντηση με παράθεση
  #14  
Παλιά 16-08-08, 13:14
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
...νομίζω από τη μία, είναι ο σεβασμός της ελευθερίας του ανθρώπου (όπως το ανέφερε η Ντίνα), κατά το όστις θέλεi... από την άλλη όμως, άλλα δυο στοιχεία από θεολογικής απόψεως, αναγκαιούν διασαφηνίσεως, όχι βέβαια ότι περίμεναν εμένα, γιατί ως ευκόλως εννοούμενα, όλοι τα ξέρουμε.

Από την άπειρη Ευσπλαγχνία Του και Αγάπη δίδει Ο Κύριος τις δωρεές, κατά το πάνσοφο θέλημά Του. Αν κάποιος ''νομίζει'' ότι τις αξίζει, από μόνος του κλείνει την θύρα των χαρισμάτων, (ή σμικρύνει την ποσότητα εισροής αυτής) ως υπερηφανευόμενος.

Σ' όλη τη φύση λειτουργεί ο νόμος δούναι και λαβείν. Εισερχόμενα - εξερχόμενα. Φλέβα και αρτηρία.... ώστε και τα υπερφύσην, εισερχόμενα στον κόσμο, δεν καταλύουν αυτόν, αλλά τον συμπληρώνουν. Ο Κύριος, ''κάτι'' ζητά από τους προσερχόμενους και ''κάτι (εκατονταπλάσια)'' τους δίνει. Εκεί είναι το ιδιαίτερο σημείο της κρίσης - διάκρισης του ανθρώπου που κάνει τον καθένα να προχωρά με εμπιστοσύνη ή να αποφεύγει. Η συσχέτιση - σύγκριση των ''αξιών''.

Αν κάποιος θεωρεί πως πολλά δίνει και λίγα παίρνει στην διαπροσωπική του σχέση με το Θεό, αν δίνει κάτι που (για αυτόν) αξίζει και παίρνει κάτι ανάξιο - ανούσιο, είναι λογικό επόμενο, να αποφεύγει αυτήν την συνδιαλλαγή.

Και τι είναι αυτό που Ο Κύριος μας ζητά να Του δίνουμε; και τι μας δίνει; Η Αγία Γραφή το καταγράφει απλά και λιτά σε μία και μόνη πρόταση: ...δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς... (Ματθ. ια'28) (που συνδυαζόμενα με την αγάπη, την πίστη και τον φιλότιμο, έστω και μικρό αγώνα, είναι αυτά που κάνουν θαύματα)

...πρόταση μικρή, αλλά, μεστή ζωής, βιούμενη όχι κατά φαντασίαν ή μόνο θεωρητικά, αλλά πρακτικά δια της Ζωντανής Παραδόσεως.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 16-08-08 στις 22:50
Απάντηση με παράθεση
  #15  
Παλιά 16-03-09, 14:04
mhtsos2007
Guest
 

Το παιδί της μιας ημέρας

Γυμνό παιδί διασχίζει την άμμο τρέχοντας και προχωρά ίσια στη θάλασσα. Στη θάλασσα τρέχει γυμνό κι ανάβει όλα της τα καντήλια, ένα ένα τα ναυάγια που αιώνες τώρα χώρεσε στους κόλπους της τους γαλάζιους και απέραντους.

Ψελλίζει τα ονόματα των ναυτικών που πήρε το κύμα, των προσφυγόπουλων, των γυναικών που αναζητούσαν καλύτερη ζωή, των παιδιών που δεν χόρτασαν παιχνίδι. Των γονέων, των αδελφών, των συζύγων, των παπούδων, των φίλων, των ερώτων όλων.
Ψελλίζει ένα ένα τα ονόματα των καραβιών, τις κουπαστές τους ονομάζει, τα πανιά και τα κατάρτια τους, τα σπασμένα κουπιά, τα τρύπια σωσίβια. Τίποτα δεν αφήνει αβάφτιστο το μικρό γυμνό παιδί.Τίποτα δεν λησμονεί να αναφέρει.
Κι όσο τρέχει πάνω στο νερό τόσο στο βήμα του το αερικό και στα λογάκια του τα αθώα και σοφά, ανάβουνε καντήλια οι μνήμες των ανθρώπων και των πραγμάτων που χάθηκαν, που κάποτε καταποντίστηκαν στην άγνωστη αγκαλιά των βυθών.
Κι ύστερα βουτά στα βάθη των ωκεανών να συναντήσει ό,τι δεν γνώρισε και ό,τι δεν άκουσε στις διηγήσεις των ψαράδων. Άφοβα βουτά χωρίς φιάλες οξυγόνου και βατραχοπέδιλα. Γυμνό βουτά όπως το γέννησε η μάνα του την πρώτη του την μέρα. Αυτήν που διάλεξε να βγει και να την τρέξει. Δεν ξέρουν από φόβο τα παιδιά. Έχουν φτερά, έχουνε λέπια και πτερύγια. Έχουνε βράγχια και καρδιά ψαριού, πουλιού και πεταλούδας. Σύννεφου και νερού, αέρα άπιαστου.
Έξω από τον χρόνο και στην πιο μυστική του ουσία κάτοικοι, περνούν αστραπιαία από τους αιώνες και χαϊδεύουν το ανέγγιχτο. Χαμογελούν στις πέτρες, στα κοράλλια και στα φύκια και στο όνομα της αγνής αγάπης τους σώζουν το απειροελάχιστο μόριο της ύλης και του άυλου. Του έμψυχου και άψυχου.
Μια θάλασσα καντήλια άναψε σήμερα το μικρό γυμνό παιδί της μίας ημέρας. Κι άστραψε ο κόσμος φως από τον Άδη μέχρι τα ουράνια. Παρηγορήθηκαν τα απαρηγόρητα και χαμογέλασαν τα σπαραγμένα. Πρόσωπα ανθρώπων ζωντανών που πρόσφεραν την καρδιά τους λάδι να ανάψει το φυτίλι της πεθυμιάς τους το μικρό παιδί, αυτό της μιας ημέρας που την είπαν Ψυχοσάββατο.
Καθώς η νύχτα πέφτει κι η μέρα ετούτη απομακρύνεται δειλά και ντροπαλά σα γυναίκα που ετέλεσε το χρέος της και σεμνά αποχωρεί να μην ακούσει τους αχρείαστους και κολακευτικούς επαίνους όσων δεν νιώθουν χρέος τι θα πει, το παιδί που διέσχισε και κατέβηκε στη θάλασσα του Άδη κι άναψε τα καντήλια του, δελφίνι ξεπετάγεται από το νερό, βγάζει φτερά χρυσά που ακόμα στάζουν αρμυρό νερό -που δεν είσαι σίγουρος αν είναι όντως της θάλασσας νερό ή δάκρυα όσων πίσω έμειναν για να θυμούνται-, κι ανεβαίνει ψηλά. Σκίζει με τρυφερότητα περίσσια το μαύρο, το κρύο, την απόσταση. Ξεπερνά το άγνωστο μυστήριο και πάει πίσω σπίτι του να αναπαυθεί στην βρεφική του κούνια. Σταυρώνει τα χεράκια, κλείνει τα λαμπερά του μάτια, τα χρυσά του το σκεπάζουν απαλά και αρχίζει να ονειρεύεται πως έφτασε η μέρα της γιορτής της πιο μεγάλης.
Της μέρας που κανείς δεν θα έχει μείνει πίσω να θρηνεί, λάδι να δίνει και φυτίλι, πρόσωπα να νοσταλγεί και χάδια κι αγκαλιές, χαμόγελα που φτεροκόπησαν.
Της μέρας που όλα θα είναι παρόν και όλοι ένα.
Καληνύχτα παιδί του Ψυχοσάββατου...
Σ' ευχαριστούμε...



http://animusanimus.blogspot.com/200...g-post_21.html
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 14:33.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.