Τα παιδιά που τρώνε μαζί με τους γονείς τους είναι πιο υγιή

[purple anemone]

Το καλύτερο φάρμακο για την υγεία των παιδιών είναι το οικογενειακό τραπέζι. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε έρευνα των Πανεπιστημίων Χάρβαρντ, Ράτζερς και Μινεσότα, στην οποία έλαβαν μέρος 40.000 μαθητές. Σύμφωνα άρθρο της εφημερίδας «Τάιμς της Νέας Υόρκης» που αναδημοσιεύουν Τα Νέα (22.10.2007), η έρευνα έδειξε πως όσο πιο συχνά τρώνε τα παιδιά μαζί με τους γονείς τους τόσο είναι πιο υγιή. Τρέφονται καλύτερα, όχι μονάχα σωματικά αλλά και ψυχικά: διαπιστώθηκε πως τα παιδιά που τρώνε τακτικά με τους γονείς τους κινδυνεύουν λιγότερο από τα άλλα να αρχίσουν το κάπνισμα, το πιοτό ή τα ναρκωτικά.

Για όλα τα κακά που μας βρίσκουν εμάς και τα παιδιά μας, φταίει που ξεμάθαμε πια να τρώμε μαζί με άλλους, που ξεμάθαμε να τρώμε στο ίδιο τραπέζι, έλεγε πριν από λίγο καιρό ο ιστορικός Φελίπε Φερνάντες-Αρμέστο. Το οικογενειακό τραπέζι ήταν μία από τις αρχαιότερες τελετουργίες. Σήμερα πια, ποτέ δεν ξέρουμε πότε, πού και τι ακριβώς θα φάμε. Ζούμε στη μοναξιά του φαστ φουντ και του φούρνου μικροκυμάτων.

Οι άνθρωποι δεν μαγειρεύουν πια στο σπίτι. Τα γεύματά μας έχουν υποταχτεί στη δουλειά μας. Τρώμε στα όρθια κάνοντας συγχρόνως και κάτι άλλο, τσιμπάμε στον δρόμο, κόβουμε την πείνα μας σαν να είναι αυτή αμαρτία, αρπάζουμε κάτι από το ψυγείο και το καταβροχθίζουμε πριν ακόμη προλάβουμε να κλείσουμε την πόρτα του. Τα πρωινά, πριν φύγουμε στη δουλειά, δεν προφταίνουμε να πιούμε τον καφέ στο ίδιο τραπέζι με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Τα βράδια που επιστρέφουμε στο σπίτι δεν υπάρχει ζεστό φαΐ, γιατί δεν υπάρχει κανείς για να το μαγειρέψει. Αποξενωμένοι από τη συντροφικότητα και την πειθαρχία του κοινού τραπεζιού, λιγουρευόμαστε ένα πιάτο ζεστό φαΐ και ωστόσο μπουκωνόμαστε με ό,τι πιο πρόχειρο βρούμε μπροστά μας.

Το σπίτι ήταν κάποτε ένα μέρος που το καταλάβαινες σαν σπίτι, επειδή, μόλις άνοιγες την πόρτα, σε έπαιρνε αμέσως στη μύτη η μυρωδιά από την κατσαρόλα στην κουζίνα. Οι αρχαίοι έκαναν σπονδές στο όνομα της θεάς Εστίας. Σήμερα, όσοι δεν την έχουμε ξεχάσει τελείως, την κρατάμε κρυμμένη σε κάποια σκοτεινή γωνιά του σπιτιού και κάνουμε σπονδές σε άλλους θεούς. Δουλεύουμε και βλέπουμε το σπίτι μας είτε σαν ένα μέρος όπου πρέπει να γυρίσουμε είτε σαν ένα μέρος από όπου πρέπει να φύγουμε. Δεν το βλέπουμε πια σαν ένα μέρος για να μείνουμε. Πόσες οικογένειες κάθονται πια σε κάθε γεύμα της ημέρας στο ίδιο τραπέζι, παρ΄ εκτός αν είναι τραπέζι γιορτινό;

Το φαγητό μας φέρνει πιο κοντά, όταν αυτό είναι σπιτικό. Αν οι επιστήμονες διαπιστώνουν σήμερα πως το οικογενειακό τραπέζι κάνει καλό στην υγεία, είναι επειδή πάνω σε αυτό δεν μπαίνουν μόνο τα πιάτα, αλλά και όλα τα προβλήματα των σύγχρονων βιαστικών και μοναχικών ανθρώπων.

e-paideia.net