Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Chressida για αυτό το μήνυμα: | ||
Archmage (10-12-09) |
#2
|
|
||||
όταν η μεγάλη μου κόρη ήταν περίπου 2 χρονών, θα κάναμε ένα ταξίδι με πλοίο και της είχαμε πει κάτι παρόμοιο , οτι αν δεν καθόταν ήσυχη θα ερχόταν ένας κύριος να την πάρει ( τι χαζό ψέμμα xD ). Όταν φάνηκε στη μέση του ταξιδιού ο καμαρότος με τη μαύρη σακούλα που άδειαζε τα τασάκια η μικρή ήρθε και κάθισε αμέσως δίπλα μου ήσυχη ήσυχη , φαντάζεστε γιατί
__________________
...When there's nothing left to burn, you have to set yourself on fire.... |
#3
|
|
||||
Ωραίο άρθρο.
Η χειρότερη ατάκα, βέβαια, που ακούω συχνά-πυκνά από μη εργαζόμενες μητέρες είναι "θα τα πω στον πατέρα σου, τώρα που θα γυρίσει σπίτι!". Στο μεταξύ, ο πατέρας είναι ένας φυσιολογικός γονιός που αυτομάτως, το ψέμα της μητέρας, τον μετατρέπει σε φιγούρα-φόβητρο και δυνάστη. |
#4
|
|
||||
Nelly, γνωρίζεις τη μάνα μου;
__________________
Vis Imaginativa |
#5
|
|
||||
Δεν καταλαβα ποτε που εξυπηρετει ο θρυλος του Αη Βασιλη. Δεν μεγαλωσα καθολου, και σε καμια ηλικια με αυτο το θρυλο αλλα δε νιωθω πιο δυστυχισμενος απο τα αλλα παιδια. Τα δωρα μου τα εδιναν οι θειοι και γνωστοι και ηταν το ιδιο μαγικα.
ΥΓ. Σημερα ειμαι αλαφροΐσκιωτος παρ' ολαυτα :Ρ
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Gildor : 10-12-09 στις 14:07 |
#6
|
|
||||
Κι εγώ που μεγάλωσα μ' αυτό και μεγαλώνω τα παιδιά μου μ' αυτό αρχίζω να αναθεωρώ.
Τι ακριβώς κάνουμε, δηλαδή; Ακόμα και σαν έθιμο να το πάρουμε, γιατί σε μια ηλικία που το παιδί μπορεί να καταλάβει να μην του εξηγήσουμε περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Και για τον Μέγα Βασίλειο και για τον δυτικό Άγιο Βασίλη κλπ. Να σημειωθεί ότι τα παιδιά μπορούν να τα κατανοήσουν όλα αυτά πολύ νωρίς, ίσως από τη στιγμή που αρχίζουν το σχολείο. Οι περισσότεροι, όμως, επιμένουμε να βάζουμε τα παιδιά μας να γράφουν γράμματα στον Άγιο και επιμένουμε να καταξοδευόμαστε. Το χειρότερό μου ήταν όταν μια φορά τέτοια εποχή στο σχολείο έρχεται ένα παιδάκι πέμπτης δημοτικού, με κοιτάει στα μάτια εκλιπαρώντας για ειλικρίνεια και με ρωτάει: "Κυρία, υπάρχει Άη Βασίλης;" Και οι συμμαθητές του να ειρωνεύονται και να μου φωνάζουν : "Κυρία, πέστε του την αλήθεια!!!!" Κατάλαβε, βέβαια, η κυρία ότι οι γονείς αυτού του παιδιού δεν του είχαν αποκαλύψει ακόμα το μυστικό, αλλά πώς να αντιδράσει; Προτίμησα το "στρίβειν δια του αρραβώνος". Τους είπα "Καλύτερα ρωτήστε τη δασκάλα σας, εκείνη ξέρει καλύτερα"
__________________
Vis Imaginativa |
#7
|
|
||||
Όχι αλλά όλες οι απόφοιτες της Ανωτάτης Μητρικής έχουν εκπονήσει τις ίδιες πάνω-κάτω εργασίες (για καλό στο λέω) |
#8
|
|
||||
Δηλαδή δεν υπάρχει Άη Βασίλης;
Λοιπόν, πέρα από το χιούμορ, θα ήθελα να διαχωρίσω λίγο το θέμα "Άη Βασίλης" από το ψέμα. Θα το έβλεπα περισσότερο σαν ένα γλυκό μύθο, παρά σαν ένα ψέμα που κλονίζει την ψυχική υγεία του παιδιού. Δε θυμάμαι να έχω συναντήσει κανέναν που έπαθε ψυχολογικό σοκ ανακαλύπτοντας την αλήθεια. Κι ακόμη κι αν την ανακαλύψουν, συνήθως προτιμούν να τη συντηρούν - με την έννοια πάντα του ρομαντισμού, του παραμυθιού, της γλυκύτητας των εορτών, της αναμονής... ανάλογα πώς το έχει εισπράξει ο καθένας. Φυσικά είναι θέμα επιλογής κυρίως των γονέων, αλλά δε θα το τοποθετούσα στα "ψέματα". Όσο για τις ερωτήσεις των μικρών, τόσο ως μητέρα όσο κι ως δασκάλα, όταν μου γινόταν το ερώτημα "υπάρχει Άγιος Βασίλης;" πάντα απαντούσα (κι ακόμη δηλαδή): "υπάρχει ό,τι πιστεύουμε" Για το θέμα "ψέμα" τώρα... είναι κάτι που δεν το χρησιμοποίησα ποτέ ούτε ως φόβητρο, ούτε ως συμμόρφωση. Πιστεύω πως οι "συνέπειες" μιας πράξης πρέπει να είναι τόσο αληθείς, όσο και πραγματοποιήσιμες. Όλες οι συνέπειες που έθετα ήταν πάντα στο "μέγεθος" της ηλικίας τους, ήταν πραγματικές, και ήταν εφικτές. Και φυσικά αφορούσαν αυτό και μόνο το παιδί που θα έκανε την εκάστοτε "παράβαση" (εντάξει, λίγο βαρύς ο όρος αλλά είναι κι αργά τώρα, τα λέω στα γρήγορα ) Το "αν δε φας, δε θα πάμε για μπάνιο στη θάλασσα" είναι ανέφικτο αφ' ενός, και δεύτερον τιμωρεί όλη την οικογένεια. Όμως το "αν δε φας, όταν πάμε θάλασσα δε θα δικαιούσαι παγωτό" είναι πιο πραγματικό, πιο προσωπικό και... γίνεται! Η σταθερότητα και η αποφασιστικότητα των γονέων δίνει στο παιδί την αίσθηση της ασφάλειας (στην πραγματικότητα, όταν το παιδί νιώθει ότι "τους παίζει στα δάχτυλα", σε βάθος χρόνου νιώθει κι ανασφαλές). Μάλλον δεν είμαι σε θέση να σας πω εκ πείρας τι γίνεται όταν λες ψέματα, αλλά σίγουρα μπορώ να σας πω ότι χρησιμοποιώντας την αλήθεια, τη σταθερότητα στις αποφάσεις μου και την αποφασιστικότητα στις συνέπειες που έθετα (όχι χωρίς πόνο ψυχής φυσικά!), αυτή τη στιγμή απολαμβάνω δυο παιδιά στις δύσκολες ηλικίες της εφηβείας και της προεφηβείας που ξέρουν τα όριά τους, ξέρουν πως όταν λέω κάτι το εννοώ, ξέρουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους και... δε μου λένε ψέματα αντιστοίχως!
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της... |
#9
|
|
|||
Καλησπέρα,
προσωπικά διαφωνώ με τους προλαλήσαντες. Πιστεύω ότι τα "κατά συνθήκη" ψέμματα είναι απαραίτητο εκπαιδευτικό εργαλείο. Τα ελληνικά παραμύθια, όπως και οι παραβολές δεν είναι αλήθειες ούτε πραγματικότητες, αλλά ένας τρόπος να μεταφερθεί η πληροφορία με απλό και κατανοητό τρόπο στο παιδί. Άλλωστε το φερόμενο "ψέμα" που αναφέρεται στο αρχικό μήνυμα δεν είναι ψέμα. Πράγματι αν το παιδί βγεί σήμερα μόνο του έξω υπάρχει πιθανότητα να αρπαγεί. Η επιλογή της σκιαγράφησης του κακού ως "γιαγιά" είναι ενδεχομένως κακή, αλλά δεν αναιρεί το αληθές του κινδύνου. Αλλά ανεξάρτητα από το παράδειγμα, θεωρώ ότι το ψέμα είναι απαραίτητο εργαλείο για να ζήσει το παιδί μια καλή παιδική ηλικία. Τι θα κερδίσει το μικρό παιδί αν μάθει ότι δεν αγαπιούνται όλοι οι άνθρωποι, ότι στο τέλος δεν ζουν όλοι καλά, ότι ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος; Αυτοί είναι προβληματισμοί για μεγαλύτερα παιδιά και εφήβους. Τα παιδιά βλέπουν εφιάλτες ούτως ή άλλως. Αν πρωταγωνιστής δεν είναι ο μπαμπούλας που εφηύραν οι γονείς, θα είναι ο Ζόργκ από το toy story, ο κακός λύκος από την κοκκινοσκουφίτσα κοκ. φιλικά Μαρκέλλα |
#10
|
|
||||
Σίγουρα, ο καθένας μεγαλώνει τα παιδιά του με τον τρόπο που επιλέγει και που του ταιριάζει. Πειραματίζεται, δοκιμάζει και τελικά υιοθετεί αυτό που βλέπει ότι λειτουργεί καλύτερα.
Επειδή όμως έχουμε να κάνουμε με ψυχές, νομίζω ότι κάπου - κάπου θα πρέπει να σκεφτόμαστε αυτές τις ίδιες τις ψυχές και όχι το πώς θα αποφύγουμε την επόμενη σκανταλιά ή την επόμενη συμπεριφορά που δε μας αρέσει. Η σχέση γονιού - παιδιού δε διαφέρει σε τίποτα από τις υπόλοιπες διαπροσωπικές μας σχέσεις. Χτίζεται σιγά- σιγά και ένα από τα ισχυρότερα θεμέλια πάνω στα οποία μπορεί να στηριχτεί είναι η εμπιστοσύνη. Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Όσο για τους εφιάλτες, αν έχω την επιλογή να γλιτώσω το παιδί μου από έναν παραπάνω, εγώ προσωπικά σίγουρα θα το κάνω.
__________________
Vis Imaginativa |
#11
|
|
||||
Εγω παλι ποτε δεν εχω πει στα παιδια μου τετοιου ειδους ψεμα.
Τα φερνω αντιμετωπα με τις συνεπειες των πραξεων τους πχ. αν δεν κοιμηθεις αυριο στο σχολειο δεν θα εχεις δυναμεις να παιξεις με τους φιλους σου και μετα δεν θα σε παω στο Playmobil γιατι θα νυσταζεις πολυ... και ΠΑΝΤΑ μα παντα αν "απειλησω" για κατι θα το κανω. πχ. προχθες ηταν να παμε στο Αγγλοφωνο playgroup και ο γιος μου ηταν ΠΑΡΑ πολυ ατακτος, με χτυπαγε, εβγαζε γλωσσα.. και του ειπα ηρεμα οτι αν δεν ηρεμησει, δεν θα παμε... οταν δεν ηρεμησε, δεν πηγαμε. Του θυμιζα χωρις θυμο λοιπον οτι δεν πηγαμε γιατι δεν μπορουσε να ηρεμησει τον εαυτο του και θα παμε μια αλλη μερα που θα ηταν πιο ξεκουραστος.. Επισης παντα δινω επιλογες ετσι ωστε το παιδι να μην νιωθει ερμαιο επειδη εγω ειμαι μεγαλυτερη, δυνατοτερη κτλ. Οσο για τον Αγιο Βασιλη, εγω ειμαι πολυ υπερ της φαντασιας και το δινω και στα παιδια μου αυτο με αποτελεσμα και οι δυο να ειναι φοβεροι παραμυθαδες Εμεις το εχουμε οτι επειδη ο Αγιος Βασιλης θα μας φερει δωρα, πριν απο αυτο εμεις θα δωσουμε μερικα απο τα δικα μας παιχνιδια σε αλλα παιδακια που εχουν αναγκη... για ανταμοιβη θα παρουν καινουρια (σημ. εχω διδυμα αγορακια που μολις εγιναν 4 ετων)
__________________
The Sculptor's Diaries (My Blog) If you want the rainbow you must put up with the rain! |
#12
|
|
||||
Μπα...
Εγώ απλά λέω στη μικρή ότι αν ανοίξει την πόρτα θα μπουν μέσα κατσαρίδες, ποντίκια, γάτες, σαλιγκάρια, χελώνες, σκαντζόχοιροι, ο σκύλος του γείτονα κλπ και το εννοώ... Ποιος ο λόγος να τρομάζεις το παιδί με τις γιαγιάδες όταν έχεις έξω από την πόρτα σου το μισό βιβλίο "Φυτά και ζώα της πατρίδας μου"; Για τον Άγιο Βασίλη το κρατάω φυσικά (η μικρή είναι 2 χρονών)... Αλλά δεν νομίζω να μιλάει για τέτοια "ψέματα" το άρθρο...
__________________
Για λόγους οικονομίας έσβησε το φως στο τούνελ... |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
|
|