Ανακαλύψτε την χαρούμενη πλευρά της ζωής

[purple anemone]

Μια και μπήκε το καλοκαιράκι κι έρχονται για κάποιους και οι διακοπές, βρήκα την ευκαιρία να παραθέσω αυτό το άρθρο τονίζοντας τα σημεία που ακριβώς ήθελα να ενισχύσω.
Διακοπές: όχι πως αυτά δεν πρέπει να τα κάνουμε και το χειμώνα, αλλά είναι μια επιπλέον ευκαιρία να βρεθούμε πιο κοντά στα παιδιά μας, να μοιραστούμε στιγμές, ομορφιά, γέλιο, εμπειρίες, κουβεντούλα, τουρισμό, γνώσεις... και ο κατάλογος συνεχίζεται! Ανάλογα την ηλικία του/των παιδιού/ών σας φυσικά... δοκιμάστε!! Θα εκπλαγείτε από τα θετικά αποτελέσματα της "επικοινωνίας". Και θα "αμοιφθείτε" συνάμα...

====

Τι θα μπορούσε να χαρίσει την ευτυχία και το γέλιο στη ζωή των παιδιών μας; Σίγουρα όχι μόνο η άμεση ικανοποίηση των αναγκών τους, η άνετη ζωή και τα αναρίθμητα δώρα. Αντίθετα, όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, τα περισσότερα παιδιά νιώθουν ευτυχισμένα όταν ζουν σε ένα σπίτι με υγιείς κοινωνικές σχέσεις και στενούς δεσμούς με φίλους και συγγενείς, κατάσταση που ενισχύει τη χαρούμενη πλευρά του εαυτού τους.

Ο γιος σας, παραπονιέται πως υποφέρει από... άγχος και πονοκεφάλους! Έχει ανήσυχο ύπνο, ανορεξία ή βουλιμία, δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί, κάνει πολλά λάθη ακόμα και σε πράγματα που ξέρει πολύ καλά; Ο κατάλογος συνεχίζεται: Δεν μπορεί να οργανωθεί, αυξάνονται οι συναισθηματικές του εκρήξεις, του λείπει ο ενθουσιασμός, αρχίζει ξαφνικά ακόμη και να τραυλίζει. Ε, λοιπόν, τι άλλο περιμένετε για να καταλάβετε πως το παιδί σας υποφέρει από έλλειψη γέλιου, ανεμελιάς, και χαλαρής ατμόσφαιρας;

Για να διορθώσετε την κατάσταση ξεκινήστε να περνάτε ευχάριστα με το παιδί σας δείχνοντάς του πόσο σημαντικό είναι να κάνετε παρέα, να γελάτε μαζί, να απασχολείστε με τα ίδια πράγματα. Φροντίστε να υπάρχει καθημερινά παιχνίδι στο πρόγραμμα του. Διακωμωδήστε τους φόβους του γελώντας (χωρίς όμως να υποτιμάτε ούτε το παιδί ούτε τις αγωνίες του). Σε αυτές τις περιπτώσεις το πάν είναι η επικοινωνία και η ευχάριστη διάθεση.
(Της Κατερίνας Παπαγεωργίου)
my-world.gr

[Chressida]

Περνάει όμως το Ελληνόπουλο κάπως έτσι τις καλοκαιρινές του διακοπές; Το παρακάτω άρθρο περιγράφει τα βασικότερα μοντέλα διακοπών που "αναγκάζονται" να περάσουν τα παιδιά :

Μοντέλα καλοκαιρινών διακοπών



Ας δούμε πώς ξεκουράζονται οι μικροί μαθητές κατά τις καλοκαιρινές τους διακοπές στην ελληνική πραγματικότητα. Στη δεκαετία του ΄60 και του ΄70 οι μαθητές της έκτης τάξης προετοιμάζονταν όλο το καλοκαίρι για να δώσουν εξετάσεις αρχές Σεπτέμβρη στο γυμνάσιο για να εξασφαλίσουν μια θέση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Εκείνη την εποχή υπήρχαν εξετάσεις και για τους μαθητές της έκτης, οι οποίοι διεκδικούσαν θέση στα πειραματικά γυμνάσια.

Τη σημερινή εποχή τέτοιες εξετάσεις δεν υπάρχουν για τους μαθητές των δημόσιων σχολείων. Και αυτές που προβλέπονταν παλαιότερα για τα πειραματικά σχολεία καταργήθηκαν αφού η επιλογή των μαθητών για την πρώτη τάξη του γυμνασίου γίνεται πλέον με κλήρωση σε όλα τα πειραματικά. Βέβαια, ισχύουν οι εξετάσεις για τους μαθητές της έκτης που επιθυμούν να φοιτήσουν σε κάποια ιδιωτικά γυμνάσια, τα οποία οργανώνουν εισιτήριες εξετάσεις για να επιλέξουν τους μαθητές τους με βάση τη βαθμολογική τους κατάταξη. Ευτυχώς αυτή η διαδικασία λαβαίνει χώρα στο τέλος της σχολικής χρονιάς κι έτσι αποφεύγεται η καταστρατήγιση του δικαιώματος των παιδιών να απολαμβάνουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές, που συμβάλουν θετικά στη σωματική και ψυχική τους υγεία. Τίθεται, όμως, το ερώτημα: Aπολαμβάνουν πράγματι τις διακοπές τους;


Τα τελευταία χρόνια ένα νέο έθιμο έχει εισαχθεί στη ζωή των μαθητών της έκτης δημοτικού αλλά σε μερικές περιπτώσεις και της πέμπτης, ενίοτε και της τετάρτης δημοτικού. Ονομάζεται «εντατικά αγγλικά», ή «καλοκαιρινά αγγλικά» ή «πηδάμε μια τάξη» ή «προετοιμασία για το πρώτο αγγλικό πτυχίο (βλ.first certificate ή lower)», το οποίο είναι ολοφάνερο ότι καταστρατηγεί καλοκαιρινές διακοπές των μαθητών. Πριν από λίγα χρόνια το έθιμο αυτό ήταν πολύ δημοφιλές σε κάποιους κύκλους γονέων και μαθητών του γυμνασίου αλλά, όπως όλες οι ‘καλές’ συνήθειες, έτσι και αυτή γρήγορα επεκτάθηκε και κατέκτησε και τις κοινωνίες των μικρών μαθητών. Πώς βιώνεται στην πράξη το έθιμο αυτό; Τόσο ο Ιούνιος, δηλαδή ό,τι απομένει από το ελληνικό σχολείο, όσο και ο Ιούλιος αφιερώνονται σε μια ειδική καλοκαιρινή μάθηση της αγγλικής γλώσσας χωρίς όμως καμιά ειδική προσέγγιση της μάθησης. Το καλοκαιρινό μοντέλο διδασκαλίας έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με το μοντέλο του χειμώνα, με το αιώνιο μοντέλο διδασκαλίας, που δίνει έμφαση στη γραμματική - πολλή γραμματική, μετάφραση και αποστήθιση λεξιλογίου- δηλαδή παραδοσιακή διδασκαλία. Γλωσσολογικά η διδασκαλία αυτή δεν είναι ουσιαστική, καθώς δεν οδηγεί στην κατανόηση της λειτουργίας της ξένης γλώσσας, αλλά στην αποτύπωση κάποιων γραμματικών και μορφολογικών της στοιχείων. Σταματώ εδώ, διότι δεν θα ήθελα να θα μπω στον πειρασμό να γράψω πώς πρέπει να γίνεται η διδασκαλία της αγγλικής ή μιας ξένης γλώσσας, όπως και κάθε γλώσσας, που δεν είναι μητρική για τον διδασκόμενο, πολύ περισσότερο πώς θα έπρεπε να γίνεται για όσους «ήρωες»-μαθητές και γονείς το αποφασίζουν κατά την καλοκαιρινή περίοδο.


Ας αφήσουμε τους μεγαλύτερους μαθητές να αγωνίζονται στην κλιματιζόμενη αίθουσα του φροντιστηρίου - οι τζιτζικόηχοι και τα τιτιβίσματα των πουλιών φθάνουν μόνο μέχρι το μπαλκόνι του φροντιστηρίου - και ας πάμε να συναντήσουμε τους μικρούς. Ποιες λύσεις έχουν βρει οι γονείς για τις καλοκαιρινές διακοπές των μικρών τους παιδιών; Κάποτε ήταν πολύ διαδεδομένη η λύση χωριό ή νησί, δηλαδή πόλη καταγωγής, παραθαλάσσια ή ορεινή, παρέα με τον παππού και τη γιαγιά που αναλάμβαναν να ‘κρατήσουν’ το παιδί ή τα παιδιά όσο οι γονείς εργάζονταν. Γνωρίζω ότι για πολλές οικογένειες αυτή είναι ακόμη μια καλή λύση. Ωστόσο ούτε το πλαίσιο παραμένει το ίδιο ούτε οι δραστηριότητες τόσο των παιδιών όσο και των παππούδων και γιαγιάδων. Για παράδειγμα, το παραθαλάσσιο θέρετρο μπορεί να μην είναι πια ο τόπος καταγωγής κανενός από τους δυο γονείς αλλά ο τόπος όπου αγοράστηκε το ‘εξοχικό’ διαμέρισμα για τις καλοκαιρινές διακοπές –και όχι μόνο- της ευρύτερης οικογένειας. Συχνά ο τόπος αυτός έχει επιλεγεί σκόπιμα σε απόσταση τέτοια από την κύρια κατοικία, που να επιτρέπει και στους γονείς να τον επισκέπτονται τα Σαββατοκύριακα ή ενδιάμεσα στην εβδομάδα. Έτσι, οι εικόνες με τις παρέες των γειτόνων παππούδων και γιαγιάδων να συζητούν καθισμένοι μπροστά στις αυλόπορτες από την ώρα που έπεφτε ο ήλιος και τα παιδιά να τρέχουν με τα ποδήλατα, τα σκυλιά και τα γατιά πάνω κάτω στην πλατεία, να παίζουν κρυφτό, κυνηγητό και αγαλματάκια χωρίς να φοβούνται τον ‘ξένο’ έχουν αντικατασταθεί με τις εικόνες παππούδων και γιαγιάδων ως τηλεθεατών καθισμένων στο μπαλκόνι, που το χωρίζει η τζαμαρία από εκείνο του γείτονα, και παιδιών, που είναι ασφαλή στο εσωτερικό του διαμερίσματος και ασχολούνται με ηλεκτρονικό παιχνίδι όταν δεν παρακολουθούν κάποιο από τα τηλεοπτικά σκουπιδοπροϊόντα (trash tv).

Υπάρχουν και περιπτώσεις που οι μητέρες δεν εργάζονται και μένουν με τα παιδιά τους στην πόλη, πηγαίνουν για μπάνιο το πρωί και γεμίζουν τις πλατείες και τις παιδικές χαρές τα ζεστά φεγγαρόλουστα βραδάκια. Κάποτε, συνήθως τον Αύγουστο, παίρνει και ο πατέρας την άδειά του και η οικογένεια απογειώνεται γι αυτές που θεωρεί πραγματικές διακοπές μακριά από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα.


ΒΑΡΒΑΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ-ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗ
ΣΧΟΛ.ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ

[purple anemone]

Και όλα αυτά οδηγούν στο να μην περνούν οι γονείς ώρες (ή έστω λίγο πιο ουσιαστικό χρόνο) με τα παιδιά τους;

Δεν το νομίζω... Μάλλον είναι και θέμα θέλησης...

Κλειστήκαμε στον εαυτό μας. Κλειστήκαμε κι απ' τα παιδιά μας...

[Chressida]

Να σου πω, κι εγώ το σκέφτηκα ότι το ένα άρθρο μπορεί να είναι λίγο άσχετο από το άλλο, αλλά το κόλλησα γιατί έχουν σαν κοινό τους άξονα τις καλοκαιρινές διακοπές των παιδιών μας. Ας πούμε ότι το δικό σου δίνει μια συμβουλή και το δικό μου περιγράφει μια κατάσταση.

Για το θέμα του χρόνου που θίγεις συμφωνώ απόλυτα. Αλλά σκέφτομαι πόσο σχετικός είναι αυτός ο χρόνος, που ένας γονιός θεωρεί σωστό να αφιερώσει στα παιδιά του. Μπορεί, δηλαδή, εσύ κι εγώ να είμαστε όλη μέρα με τα παιδιά μας και πάλι ώρες - ώρες να νιώθουμε ότι η επικοινωνία μας δεν είναι ουσιαστική κι απ' την άλλη, η χ μαμά που έχει τη baby - sitter να τα έχει αναλάβει όλα, να παίζει ένα επιτραπέζιο με το παιδί της κάθε μέρα και να πιστεύει ότι αυτό είναι αρκετό. Μπορεί δηλαδή και να είναι. Μπορεί εκείνη να είναι πιο ορεξάτη από μας, που περνάνε όλα από το χέρι μας.

(Φαντάζομαι ότι δεν έχεις baby sitter )

[pazo]

Monty Python - Always Look on the Bright Side of Life

[Chressida]

Αρχική Δημοσίευση από pazo Monty Python - Always Look on the Bright Side of Life