Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
|
||||
Ομοιότητες Θρησκειών
-συνέχεια- από το περί Κρίσνα
Οι ομοιότητες μεταξύ των διαφόρων θρησκειών είναι πολλές. Και δεν μιλάω μόνο για σύγχρονες θρησκείες αλλά και για θρησκείες που υπήρχαν από την αρχαιότητα. Η ένωση του Θεού με τον άνθρωπο είναι κάτι που συμβαίνει μία φορά στον Χριστιανισμό αλλά άπειρες στον Δωδεκαθεϊσμό π.χ. Έτσι, για να περάσουν στον απλό λαό κάποια νοήματα επινοήθηκαν ευκολοχώνευτα παραμυθάκια. Μπορεί στην τελική αυτό που μας έκανε να ξεχωρίσουμε από τον πίθηκο να είναι η συνουσία με έναν εξωγήινο όπου προσπαθούν τα τελευταία χιλιάδες χρόνια να μας το περάσουν σαν παραμυθάκι.
__________________
Για λόγους οικονομίας έσβησε το φως στο τούνελ... Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 05-05-08 στις 23:51 |
#2
|
#3
|
|
||||
Δεδομένα:
Η γυναίκα έχει τα χρωμοσώματα X και X. Ο άντρας τα Χ και Υ (εκεί είναι η διαφορά ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα). Για να κάνει η γυναίκα αγόρι χρειάζεται την παρέμβαση του άντρα. Συμπέρασμα 1: Η Αλκμήνη, η Ευρώπη και τα άλλα κορίτσια που υποτίθεται ότι έκαναν έρωτα με τον Δία από τη στιγμή που τεκνοποίησαν αγόρια το έπνιξαν το κουνέλι. Δεν ήταν παρθενογένεση. Και πάντα έβγαινε κάποιος ισχυρός καρπός, ένας ημίθεος, ένας βασιλιάς κλπ. Δηλαδή το ανθρώπινο γένος εξελίσσεται κατά αυτό τον τρόπο. Συμπέρασμα 2: Ο Χριστός δεν ήταν παρθενογένεση. Τώρα ήταν ο Κρίνος, ο Τριαντάφυλλος ο Γαρύφαλλος ή ο Θρασύβουλος, δεν γνωρίζω. Το σίγουρο είναι ότι το κουνέλι πνίγηκε. Έτσι γεννήθηκε ο Θεάνθρωπος ο οποίος ήρθε να σώσει τον κόσμο ως ανώτερο ον κλπ κλπ κλπ... Ξέρω... Σύμφωνα με το Χριστιανισμό η Παναγία γεννήθηκε και πέθανε παρθένα, εξάγνισε το θηλυκό γένος από το υπέρτατο κακό που έκανε στον κόσμο η Εύα, είχε σύλληψη χωρίς σεξ (ή έτσι είπε γιατί αλλιώς θα τη λιθοβολούσαν) και το να έρθει η γυναίκα σε οργασμό επειδή δεν έχει σαν σκοπό την τεκνοποίηση είναι αμάρτημα μεγάλο αλλά πλέον βρισκόμαστε στο 2008, φροντίζουμε πιο πολύ τις γυναίκες μας και τις αγαπάμε για αυτό τους δίνουμε σημασία όταν κάνουμε έρωτα και δεν πεθαίνουν ανοργασμικές και έχουμε χαρτογραφήσει πλέον το DNA, οπότε πρέπει να βρεθούν πιο πειστικά παραμυθάκια από τον κρίνο γιατί ούτε στην κόρη μου δεν πρόκειται να πω περί μελισσών και κρίνων...
__________________
Για λόγους οικονομίας έσβησε το φως στο τούνελ... Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Diamond : 05-05-08 στις 22:22 |
#4
|
|
||||
Μιχάλη δεν διαβάζεις
(περί ασπόρου συλλήψεως) - μεταγενέστερη προσθήκη δεσμού για τους επισκέπτες, σε συνδυασμό με το μήνυμα #29# του παρόντος thread)
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 24-05-10 στις 21:06 |
#5
|
|
||||
Χμμμ ναι...
Παρατηρώ ότι όσο εγώ απαντούσα στο από πάνω μήνυμά σου εσύ έστειλες άλλο. Θα το διαβάσω και θα απαντήσω και εκεί.
__________________
Για λόγους οικονομίας έσβησε το φως στο τούνελ... |
#6
|
|
||||
...ο πόθος (έρωτας) που κινεί τον άνθρωπο για να ''ανακαλύψει'' το Νου, εξαρτάται από την ενεργοποίηση της Κουνταλίνι (τσάκρα της βάσης της σπονδυλικής στήλης) είτε κάποιος το ξέρει είτε όχι, ακολουθώντας ενεργειακά την οφιοειδή κίνηση της σπονδυλικής στήλης προς τα Άνω και την Κεφαλή. Τα κεφαλαία, υπονοούν την αναλογική σχέση των φυσικών με τα πνευματικά.
Το εσωτερικό της κεφαλής, πολλές φορές παρουσιάζεται ως σπήλαιο. Και το σχίσιμο στα τρία του σπηλαίου της Αποκαλύψεως στην Πάτμο, δείχνει την ανοδική έως πέρατος, πορείας αγνότητος του αγαπημένου μαθητή. Η κίνηση προς τα άνω, φυσικά και ΔΕΝ είναι μονόδρομος. Είχα αναφέρει ότι στο τέλος της κυοφορίας, οι σπασμοί της μήτρας για την έναρξη της ''γέννησης'', η εντολή δίνεται από την υπόφυση (ευρισκόμενη αυτή στην ευθεία και βάθος της μύτης, (όργανο όσφρησης). Το παιδαριώδες και υποτιμητικό… μύρισε το κρίνο λαμβάνει ‘’άλλη’’ διάσταση, όταν η όσφρηση συνδέεται άμεσα με τη μνήμη. Μνήμη που είναι συγχρόνως, το αντίθετο της λήθης. Με το στερητικό του (ως αντίθετο), μνήμη = α-λήθεια. Άρα, ξεκινά από εκεί (υπόφυση - άνω όριο) και κατέρχεται να εκδηλωθεί ως όρθιος όφις. Όταν έχουμε έναν δρόμο, αυτό σημαίνει κάτι λογικό και ευκολονόητο. Κανείς δρόμος δεν είναι μονόδρομος. Τους μονοδρόμους τους φτιάχνει ο άνθρωπος, όταν παραπονιέται πως ζητά και δεν βρίσκει ή βρίσκει για κάποιον ''λόγο'' κλειστές πόρτες. Όσο ο άνθρωπος ζητά να ανακαλύψει τον Θεό, γιατί ο Θεός να ΜΗΝ μπορεί ή να ΜΗΝ πρέπει να του αποκαλύπτεται; γιατί να μην κινείται από την Κεφαλή (Νου) προς τα κάτω, δια της σπονδυλικής στήλης, προς συνάντησή του ανθρώπου; (ακολουθώντας μάλιστα τον ίδιο δρόμο της απομάκρυνσης του πρώτου; ) Ή μήπως στον Παντοδύναμο και Πανάγαθο Θεό η παρθενογέννηση είναι δύσκολη ή αδύνατη; ήδη όμως κατέγραψε την κίνηση καθόδου, με τον διάδρομο κατάβασης στις 26ο 33’ (όπως είπαμε ‘’δείχνοντας’’ την Βηθλεέμ). Από την άλλη, το να συγκρίνεται – ισοπεδώνεται ο θεός = δαίμων των αρχαίων με τον Αληθινό Θεό, η αίτηση ανακάλυψης κάπου σκόνταψε και μάλλον έκλεισε κατάμουτρα την θύρα της αποκάλυψης. (κατάσταση πεποίθηση που καλό θάταν να μας προβληματίζει, αν πράγματι και άδολα επιθυμούμε ΘΕΟΓΝΩΣΙΑ κι όχι να αναπτύσσουμε τις κατα το δοκούν θεωρίες περί Αυτού). Εκτιμώ πως η προσωπική του καθενός επιλογή αποδοχής Της ή άρνησής Της, της Παναγίας ως Θεοτόκου και όχι ως χριστοτόκου (ή κατά μουσουλμάνους Ίσα ιμπν Γιουσούφ) έχει τα ‘’λογικά’’ συνεπακόλουθα αυτής της ενέργειας - δράσης. Ή διαβαίνουμε και δεχόμαστε αυτήν την θύρα, ή ως ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΤΗ αυτή κλείνει, μη αποκαλύπτοντάς μας Το κυοφορούμενο Θεό – Α-λήθεια με αφετηρία την υπόφυση προς τα κάτω. Και ο Λόγος σάρξ εγένετο... Θύρα και κλίμαξ. …χαίρε κλίμαξ επουράνιε, δι ης κατέβη ο Θεός χαίρε γέφυρα μετάγουσα, τους εκ γης προς ουρανόν… Στο περί θείου (και κοσμικού) έρωτος, είχα αναφέρει την σχέση ΦΩΣ - ΟΦΙΣ και τις δύο επιδεχόμενες ροές - κινήσεις - κατευθύνσεις (με αφετηρία την βάση). Οριζόντια έρπουσα και δηλητηριώδης, ή, κάθετη, αυτή που προσημειώθηκε στις Γραφές δια του ανηρτηθέντος χάλκινου όφεως επάνω στη θαυματουργή ράβδο του Μωϋσέως, λυτρωτική από το δηλητήριο του πρώτου εωσφόρου. Όταν όμως με την πυραμίδα και την όλη φιλοσόφηση (ανκχ κλπ) ενδεικνυόταν και περιέρρεε η αστρική ενέργεια και ο αστρικός όφις, οι φαραώ που κοσμούσαν την κεφαλή τους με την βασιλική κόμπρα, ενώ θα ήθελαν να δείχνουν την ουράνια σοφία τους, (πλήρως ενεργοποιημένη κουνταλίνι) γινόντουσαν λάτρεις και υπηρέτες (δυστυχώς χωρίς να το ξέρουν ή να το επιθυμούν) του κοσμικού έρποντος δηλητηριώδους όφεως. Του ίδιου του θανάτου. Κι αν αυτοί ήταν (κάπως) δικαιολογημένοι, εμείς είμαστε;
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 05-05-08 στις 23:55 |
#7
|
|
||||
Μιας και άρχισες ένα καινούριο θέμα, μη ξευτιλίζεται από την αρχή. Καμία σχέση δεν έχει η ενανθρώπιση του Θεού με αυτά που λες. Το ότι ο Χριστός δεν γεννήθηκε ασπόρως, είναι άποψή σου, σεβαστή, αλλά την αρνούμαι. Όσο για το 2008, ο Χριστός είναι ο ίδιος στους αιώνες και το θέλημά Του, το ίδιο, αλλά βλέπω ότι αλλάζει το θέμα.
__________________
Aslan is on the move... Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Xenios : 06-05-08 στις 09:08 Αιτία: Περιορισμός quote |
#8
|
|
||||||
Η κατανάλωση της ενέργειας (κυρίως στους άντρες) επέρχεται με το σεξ και για αυτό οι πλέον φωτισμένοι άνθρωποι το θεωρούν κακή κατανάλωση ενέργειας. Αυτό όμως είναι υγιές μόνο όταν μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν ή να τη διοχετεύσουν σωστά. Διαφορετικά καταλήγει σε καταστροφική συσώρευση ενέργειας. Ακόμη και στις ατραπούς του Ζεν αναφέρεται ότι η σωστή φώτιση έρχεται σε ρυθμούς λίγο μεγαλύτερους από το ρελαντί ενός ανρώπου ώστε να μπορούν να διατηρηθούν. Όχι πιο γρήγορα γιατί τότε δεν θα οδηγήσουν κανέναν στη φώτιση αλλά θα τον κάνουν να τα παρατήσει. Έτσι, αφού ο άνθρωπος αποκτήσει την ανάλογη εμπειρία ώστε να χρησιμοποιήσει την ενέργειά του, από μόνος του θα διαλέξει να τη διοχετεύσει σε πιο χρήσιμα πράγματα. Αν δεν το έχει μάθει πιο πριν, μόνο καταστροφικό θα είναι να τη στοιβάξει. Πρώτα όμως πρέπει να το δούμε και να μάθουμε να το αναγνωρίζουμε και μετά να κάνουμε προσπάθειες να το τιθασεύσουμε. Η φύση μας έχει προσφέρει το θείο δώρο της κυήσεως όπου η γυναίκα συσσωρεύει αυτή τη φορά την ενέργειά της στο παιδί που θα φέρει στον κόσμο. Ένα σοφό πλάσμα ενέργειας εγκλωβισμένο σε ένα θνητό κορμί. Η γέννηση οποιουδήποτε παιδιού αντικατοπτρίζει τη δύναμη του Θεού, Για αυτό ο Χριστός διάλεξε αυτό τον τρόπο να έρθει ανάμεσά μας, τονίζοντας τη σημασία της κύησης και ευλογώντας την γέννηση. Δεν είναι όμως η γέννηση η αρχή των πάντων. Είναι η σύλληψη γιατί από εκεί ο άνθρωπος αρχίζει να διαμορφώνει τα εξωτερικά και τα εσωτερικά του γνωρίσματα. Για αυτό άλλωστε γιορτάζουμε και τη σύλληψη του Θεανθρώπου. Δεν είναι σχήμα οξύμωρο; Θα μπορούσαν οι γιατροί να παρουσιάσουν την εξωσωματική γονιμοποίηση σαν τον μοναδικό ευσεβή τρόπο γονιμοποίησης επειδή κάλλιστα μπορεί να παρομοιαστεί με τον "κρίνο";
Σύμφωνα με τη θρησκεία μας η Παναγία δεν γέννησε τον Υιό του Θεού; Δεν γέννησε τον ίδιο τον Θεό. Δεν αναφέρεται πουθενά στην Καινή Διαθήκη ότι ο Χριστός ήταν ο ίδιος ο Θεός ούτε το δίδαξε ποτέ αυτό.
Άλλωστε δεν έχουμε θεοποιήσει τα ψάρια... Από εκεί και πέρα, δεν θεοποιούμε την σεξουαλική πράξη αλλά θα ήταν λάθος να την θεωρήσουμε αμαρτωλή ή πηγή κακού, όπως άλλωστε οι Φαραώ δεν θεώρησαν αμαρτωλά ή πηγή κακού τα φίδια. Ίδιους παραλληλισμούς άλλωστε έχουν όλοι οι λαοί, όπου π.χ. ο δράκος συμβολίζει τη σοφία, η τίγρης τη δύναμη και συνήθως αυτά τα σύμβολα πάνε μαζί. Τίγρης και δράκος. Να έχεις τη δύναμη αλλά και τη σοφία να τη χρησιμοποιήσεις σωστά.
Από εκεί και πέρα, εγώ απλά αντιτίθεμαι (από ότι έχεις καταλάβει μάλλον) στη σκληροπυρηνική αντίληψη του "Το σεξ είναι κακό". Ναι, είναι κακό όταν είναι αλόγιστο, αλλά αν ήταν πράγματι τόσο κακό ο Θεός δεν θα επέλεγε τον καρπό του για να στείλει τον Υιό του στον άνθρωπο. Εξ' άλλου όταν ο Ιησούς ευλογούσε χρησιμοποιούσε τον παράμεσο ενωμένο με τον αντίχειρα (Αφροδίτη + Ήφαιστος) συμβολίζοντας τον γόνο τους, τον Έρωτα ο οποίος ενώνει τους ανθρώπους. Τώρα αν η εκκλησία προσπαθεί να γεμίσει ενοχές τον κόσμο για μία τόσο φυσική ενέργεια είναι άλλο θέμα. Από εκεί και πέρα το κατά πόσον εξευτελίζεται ένα θέμα επειδή δεν μπορώ να θεωρήσω (και δεν θέλω) τον Χριστό άσπορο... Θεωρώ τον έρωτα μεταξύ δύο ανθρώπων την ένωσή τους σε ένα σώμα, μία ψυχή, ένα όν. Κάτι καλό δηλαδή, το οποίο αρνούμαι να μου το αναστρέψουν σε κακό. Είναι το δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο. Ενός καλού και σοφού Θεού και όχι ενός θεού που προσπαθεί να γεμίσει ενοχές τα δημιουργήματά του για κάτι που ο ίδιος τους προσέφερε. Αν εγώ δώσω στην κόρη μου μαχαίρι δεν θα φταίει εκείνη αν το χρησιμοποιήσει. Εγώ θα είμαι ο ηλίθιος της υπόθεσης.
__________________
Για λόγους οικονομίας έσβησε το φως στο τούνελ... |
#9
|
|
||||
Αν θυμαμαι καλα, εδω βασίζεται και η μοναχική άσκηση αγνότητας, δηλ. σεξουαλικης εγκρατειας. π.Παίσιος, Μοναχός Αγιορείτης
__________________
Omnes ad Forum ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!!!! |
#10
|
|
||||
Αφού όμως ο άνθρωπος έχει μάθει να διοχετεύει την ενέργειά του σε κάτι καλό γιατί αλλιώς η συσσώρευση ενέργειας καταλήγει σε ψυχοσωματικές ασθένειες ή/και βίαιες εκρήξεις θυμού. Το τελικό επίπεδο του διαλογισμού φυσικά είναι να μην εξαρτάσαι από το σώμα σου, οπότε να μην χρειάζεσαι καν τροφή. Αν όμως το προσπαθήσει κάποιος μη φωτισμένος απλά θα πεθάνει. Πολύ μεγάλοι Βούδες είχαν φτάσει σε αυτό το επίπεδο (Bodidharma π.χ.). Λένε μάλιστα ότι ο Χριστός είχε φτάσει σε αυτό το επίπεδο σε νεαρή ηλικία.
__________________
Για λόγους οικονομίας έσβησε το φως στο τούνελ... |
#11
|
|
||||
Επ αυτού, βλ. Γρηγοριο Ναζιανζηνό και Ιωαννη Δαμασκηνό στο "Περι φύσεως Ορθοδόξου".
__________________
Omnes ad Forum ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!!!! |
#12
|
|
||||
Σωστά! Και στην αρχαία Ελλάδα οι ημίθεοι διέθεταν εξ αρχής θεϊκές δυνάμεις
__________________
"I'll meet you on the other side, I'll meet you in the light" |
#13
|
|
||||
1. Πιστεύω ότι στην εποχή μας έχει ταυτισθεί η σεξουαλική ένωση με τον οργασμό. Αυτό που είναι, πλέον, αναγκαίο για την διατήρηση του ανθρώπινου είδους είναι η ένωση των γενετικών οργάνων ανδρός και γυναικός. Αυτό έχει διαφορά από τον οργασμό με σκοπό την ηδονή. Αυτό φαίνεται και από μία φράση που λεγεται στην "πιάτσα", ότι δηλαδή: "Το σεξ χωρίς τον οργασμό είναι σαν τα μακαρόνια χωρίς σάλτσα". Συγγνώμη που λέω τέτοια, αλλά το κάνω για να επιδείξω την διαφορά. Προφανώς το νόημα είναι ότι η σεξουαλική ένωση δεν χρείαζεται όλα αυτά τα "πασπατέματα", τα "πικάντικα" και τις "στάσεις"... ζωής. Ζητώ συγγνώμη, πάλι, αλλά εγώ έτσι το αντιλαμβάνομαι. Αντιλαμβάνομαι, ακόμα, ότι τα "πικάντικα" στοιχεία είναι αυτά που αποστρέφεται η Εκκλησία. Αυτά δεν ευλογεί. Αυτά, τα ίδια, είναι που δίνουν στην σεξουαλική επαφή και το κινηματογραφικό της ενδιαφέρον. Δεν ξέρω, μπορεί να γίνομαι γραφικός, αλλά πιστεύω πως αυτή είναι η αλήθεια. 2. Ο Χριστός, για την Ορθοδοξία, ετέχθη ασπόρως από την Θεοτόκο (και όχι Χριστοτόκο) Παρθένο Μαρία. Για να το κάνω λιανό, χωρίς σπέρμα (είτε... "θεϊκό", είτε ανθρώπινο). 3. Αυτά για την Θεοτόκο που λες (ότι δεν το είπε για να μην τη λιθοβολήσουν κλπ) είναι μία εκλογίκευση, η οποία, πιστεύουμε, ότι δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η λεξη "πιστεύω" είναι η λέξη κλειδί. Δεν θεωρώ, δεν νομίζω, δεν ερμηνεύω συσχετισμούς. Πιστεύω και βιώνω. Έχω απαντήσεις και για τα άλλα που λες, αλλά φοβάμαι ότι θα γελειοποιηθεί το θέμα (λόγω καλοθελητών) και γι' αυτό τα αφήνω.
__________________
Aslan is on the move... |
#14
|
|
||||
Πιστεύω πως η διαφορά είναι προφανής. Ο Ένας, Άκτιστος Θεός ενανθρωπίσθηκε. Όχι σαν κάποιον από τους εγκόσμιους θεούς του Δωδεκαθέου, που με συνουσιασμό, γέννησε παιδί.
__________________
Aslan is on the move... |
#15
|
|
||||
…για να μην κάνω πολλές και κουραστικές παραθέσεις μερικές σκέψεις – τοποθετήσεις ως απαντήσεις στα προηγούμενα αλλά και μικρή ζύμη για ελπιδοφόρα συνέχεια
Στο Γεν.α’28 διαβάζουμε ότι δόθηκε η ευλογία ‘’αυξάνεσθε και πληθύνεσθε’’ ενώ πολύ αργότερα και μετά την έξοδο από τον παράδεισο (Νου-Κεφαλή) αφού ακολουθήθηκε ας πούμε η (οφιοειδής) σπονδυλική στήλη απέναντι του παραδείσου στο Γενδ’1… ο δε Αδάμ έγνω την Εύα και συνέλαβεν υιόν… Αυτό δείχνει την διαφορά της πρώτης ευλογίας του Θεού προς τους κατ’εικόνα και καθ’ωμοίωση ανθρώπους και που αφορά ‘’αρετές’’ και την δεύτερη πράξη-φάση που αφορά την τεκνογονία όπως τα γνωρίζουμε και σήμερα. Διαφοροποιώντας σε τελική φάση την προ πτώσεως γένεση (από πλευρά) και την γέννηση από τον δρόμο που γνωρίζουμε τώρα. Χωρίς να στρέφω την συζήτηση στην αρετολογία και παρά το ότι έχει μεγάλη αξία στο ήθος και στο αγαθό, Η Παρθένος Μαρία ανέρχεται δι αυτής της κλίμακας σε εκείνο το όριο των αρετών και αγνότητος, όπου ο άχωρος και άχρονος Θεός δύναται να χωρεθεί και ενχρονισθεί Τιμάται δικαίως ως η τιμιωτέρα των χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των σεραφείμ. (λιτή αναφορά έκανα στηνδιαστημική και Ορθοδοξία) Και χερουβείμ και σεραφείμ είναι οίκοι και οχήματα. Το λειτουργικότερο και ακριβέστερο όχημα και το καθαρότερο και λαμπρότερο οίκημα. Αν η γέννησις ήταν ΜΟΝΟ από συμβολή ανθρώπων, θα ήταν ΜΟΝΟ άνθρωπος, και παρά το ότι δεν του απαγορεύει κανείς να είναι πολύ καλός… είναι βλασφημία να θεοποιεί τον εαυτό του (αιτία σταύρωσης). Αν ήταν ΜΟΝΟ εκ Θεού ή (πολυθεϊστικά για να υπάρχει και η διαφορετικότητα των φύλων) εκ θεών, θα ήταν μόνο θεός, άρα αδίκως θα επωνομαζόταν άνθρωπος και κατά φαντασίαν θα έπασχε. Έτσι, ενώ στην δημιουργία του πρώτου χοϊκού ΑΔΑΜ έχουμε φύραμα εκ γης και θεία πνοή, (με την σφραγίδα του καλώς λίαν) στην γέννηση του νέου ΑΔΑΜ – ΧΡΙΣΤΟΥ έχουμε πάλι διττή ενέργεια εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου (φύραμα εξ ανθρώπων), [γενεές 14 (τρις)] ώστε δικαίως να είναι ΚΑΙ τέλειος Θεός ΚΑΙ τέλειος άνθρωπος, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, η δε κόρη Μαριάμ, Θεοτόκος. Αν επιμένει κάποιος ότι ο Ιησούς ήταν άνθρωπος (δια κοινής σύλληψης) που θεοποιήθηκε, η Ορθοδοξία όχι απλά αναφέρει αλλά γνωρίζει εξ αποκαλύψεως δι Αγίου Πνεύματος (Αυτός ο Παράκλητος διδάξει υμάς) ότι είναι Θεός ενανθρωπήσας... Τώρα, αν όλοι οι σοφοί (πρό-λογοι εξ εθνών και προφήτες) αναφέρθηκαν με λεπτομέρειες για τον ερχομό Του, και οι οποίες επιβεβαιώθηκαν κατά γράμμα, δεν γίνονται πιστευτοί, θα υπάρχει κάποιος βαθύτερος λόγος… που πρέπει προσωπικά να βρει και να άρει το παραπέτασμα που του καλύπτει την ορθή θεώρηση και του γίνεται εμπόδιο.
(μικρή παράθεση από το ελληνορθόδοξο Φως) Πάμε τώρα στο θέμα της εκδήλωσης του θείου, με εφόδια, τον ίδιο τον εαυτό, ώστε αν συλληφθεί έστω και μέρος αυτής της διαδικασίας να ενδειχθεί το Όλον. Κάπου αναφέρεται, είναι ο Θεός που αγαπάει μέσα από τον καθένα που αγαπάει και είναι ο Θεός που αγαπιέται μέσα στον καθένα που αγαπιέται… Είναι φυσικό και λογικό επόμενο ότι η διαφορετικότητα της πίστης και αγάπης του κάθε ανθρώπου προς το Θεό, αλλά και της γενικής βιοτής του να καθορίζει και την ποιότητα – ποσότητα της εκ-δήλωσης Αυτού μέσα από τον καθένα. Όλα κατά τάξη και ετοιμότητα και ψυχικό συμφέρον. Η όλη διαδρομή περιχαρακώνεται από την κάθαρση την φώτιση και την τελείωση, με αυτές ως απαραίτητες βαθμίδες ανόδου του ανθρώπου προς τον Θεό, στο μέτρο του δυνατού του, αλλά και καθόδου του Θεού προς τον άνθρωπο, χωρίς περιορισμό, καθώς το Πνεύμα, όπου θέλει πνει. Αν αυτό συμβαίνει με την αγάπη ως Ουσία, η γνώση του Θεού ως ενέργεια, πάλι, παρομοιάζεται με την γνώση της φωτιάς που εντοπίζεται σε τρία στάδια. Το πρώτο στάδιο των αρχαρίων που κάτι έχουν ακούσει για αυτήν και όντας μακρυά της μιλάνε για αυτήν. Στο δεύτερο στάδιο ο άνθρωπος είναι τόσο κοντά της, ώστε θερμαίνεται και φωτίζεται από αυτήν. Το τρίτο στάδιο, το στάδιο των τελείων είναι, να είναι ο ίδιος παρανάλωμα αυτής της φωτιάς. ΚΙ η Θεοτόκος, προτυπώθηκε ως φλεγόμενη και μη καιγόμενη βάτος. Συνέλαβε ΑΣΠΟΡΩΣ κυοφόρησε (εν γαστρί η Πλατυτέρα των Ουρανών) εγέννησε το θείο πυρ, τον ίδιο τον Θεό χωρίς να καίγεται. Επειδή από τα μέλη μας εκδηλώνεται η αμαρτία και πάλι από τα μέλη μας ο Θεός, η παρουσία Του (ως πανταχού παρών και τα πάντα πληρών) μπορεί να εντοπισθεί (χωρεθεί) και ενχρονισθεί (εισερχόμενος στην ιστορία) και στο πνεύμα και στην ψυχή και στο σώμα, ΟΛΑ όμως υπό τις προϋποθέσεις και ετοιμότητα (κάτω απαραίτητο συνεργούν σκέλος) και το πάνσοφο θέλημα του Θεού (άνω σκέλος). Αφού η Κυρία Θεοτόκος βάδισε το σκέλος που της αναλογούσε, έχουμε… το: Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκω τω Χαίρε. και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενον σε θεωρών Κύριε, εξίστατο και ίστατο, κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα. Χαίρε, δι’ ης η χαρά εκλάμψει. Χαίρε δι’ ης η αρά εκλείψει. (χαρά – αρά, με συνειρμικές σκέψεις που πολλάκις ειπώθηκαν - αναλύθηκαν) Στο μέτρο της δεκτικότητας και αγωγιμότητας του καθενός προς εκ-δήλωση του θείου, (διαχρονικά) ΑΝ έχουμε καλή διάθεση διακρίνουμε το ομόρροπο έργο και τάξη και ηθοπλαστική προς το Καλό και Αγαθόν παιδαγωγία. Οδοδείκτες και Οδός, Αγάπης και Αλήθειας (πνευματική προπαιδειά και κυρίως παιδεία) Μπορεί να είναι πειρασμός η θεωρία του θείου, αλλά έχουμε σοβαρότερη εργασία προετοιμαστική να κάνουμε, βαδίζοντας τον δρόμο που αναλογεί σε εμάς, ευχόμενοι την κάθαρση από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, ώστε με ακριβέστερα (σε λειτουργικότητα) οχήματα και καθαρότερα οικήματα να ενοικήσει και να λειτουργήσει δι ημών Ο Κύριος, μέτρο εκδήλωσης του Θεού απειροελάχιστο συγκρινόμενο με την Παναγία μας, Την οποία ζητάμε την μεσιτεία Της. ΥΓ. Μόνο έτσι εκτιμώ (αν ο καθένας στο μέτρο του δυνατού εργαστεί) πως θα πληθύνει η χαρά και θα εκλείψει η κοινή αρά που ταλανίζει τον κόσμο, συγχρόνως γνωριζόμενο (βιούμενο) το ύψιστο υπούργημα και αγαθό που προξενεί (διαχρονικά) στον κόσμο η Κυρία Θεοτόκος.
__________________
http://users.otenet.gr/~mystakid |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|