Διάλογος ενός γέροντα με έναν άθεο

[Gildor]

Αρχική Δημοσίευση από Nelly 1. Απαράδεκτα αυθαίρετος ο συλλογισμός "όποιος είναι άθεος είναι και κομμουνιστής".

Ειναι ταμπελες που φοριονταν καποτε. Ισως εχει να κανει με το ποτε ραφτηκε ο διαλογος

δεν αξιώνει να μεταδοθεί, δεν αξιώνει για τον εαυτό της την ορθότητα, είναι υποκειμενική και δεν επιχειρεί να εδραιωθεί μέσα από αυθαίρετους συλλογισμούς χωρίς αποδεδειγμένη ιστορική βάση.

Για τον εαυτό της η θρησκεία αξιώνει την ορθότητα και προβάλλεται ως η αντικειμενική αλήθεια (παντα σε πραγματα που δεν αποδεικνύονται επιστημονικά)

4. Ο Χριστιανισμός είναι θρησκεία. Είναι δόγμα. Δεν είναι πανανθρώπινη αλήθεια.

Το δόγμα το αντιλαμββάνομαι ως κάτι που θεωρεί τον εαυτό του σωστό και ο Χριστιανισμός ως θρησκεία αποτελεί ΚΑΙ κοσμοθεωρία και προβάλλει κάποια Α αλήθεια ως αντικειμενική. Δεν προβάλλει άποψη και προσεγγίσεις (οπως πχ αν ειναι καλύτερη η τάδε ή η δείνα λύση για κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα) αλλά απόλυτες αξιώσεις

Λεγοντας "αντικειμενική αλήθεια" (σε καποιους μπορει να φανταζει οξυμωρο) εννοώ όπως πχ αν η γη ειναι στρογγυλή ή επίπεδη. Ακόμα και αν όλος ο κόσμος νομίζει οτι η γη ειναι επιπεδη, ακόμα και αν δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη για να νομιζει το ένα ή το άλλο, η γη θα είναι στρογγυλή.

Οι αυτοπροσδιορισμοί τύπου "Χριστιανισμός=Θρησκεία-Αποκάλυψη" φαντάζουν ανόητοι σε εναν υγιώς σκεπτόμενο εγκέφαλο.

Ετσι αυτοπροσδιοριζονται οι μυστικιστικές θρησκειες, τουλαχιστον οσες εχω υποψη, απο τον Ζωροάστρη μέχρι τον Μωάμεθ και τις σύγχρονες αιρέσεις. Η Αρχαιοελληνική πχ. θρησκεία δεν ήταν Αποκαλυπτική (απο οσο ξερω) και δεν ειχε στοιχειο δογματισμου.