Ορθογραφική πειθαρχία

[Endelva]

Περί ορθογραφικής πειθαρχίας

Διάβασα αυτό το άρθρο αυτές τις μέρες, και μου φάνηκε ενδιαφέρον. Το μικρό εγωιστικό παιδάκι που υπάρχει μέσα μου - και το οποίο δεν θέλω να χάσω, τ' ομολογώ - διαφωνεί, βέβαια... Είναι επειδή γράφω πολύ-πολύ καιρό κι έχω αναπτύξει ιδιαίτερη/προσωπική [έως και έμμονη] σχέση με την ορθογραφία [και τη στίξη, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα], επειδή προτιμώ την ετυμολογική ορθογραφία, επειδή, επειδή, χίλια επειδή...

Εσείς; Τι λέτε; Συμφωνείτε; Διαφωνείτε;

[Liria]

Ποιό άρθρο; Μάλλον κάτι δεν είδα. Όμως συμφωνώ πέρα για πέρα μαζί σου, σχετικά με το θέμα της στίξης. Θεωρώ οτι δίνει το χρώμα στη φωνή που δεν ακούγεται και οτι συντελεί και στη δημιουργία συναισθήματος, αν χρησιμοποιηθεί κατάλληλα. Και με ενοχλεί αφάνταστα που οι εκδοτικοί οίκοι δεν το προσέχουν. Καθώς επίσης και το οτι οι συγγραφείς δεν το απαιτούν και παραδίδονται αμαχητί στις προδιαγραφές που θέτουν οι διορθωτές κειμένων.
΄Μαζί σου σε όλα επ' αυτού.

[Endelva]

Χμ, κανονικά στο post μου, πάνω-πάνω, πρέπει να υπάρχει ένα link για το άρθρο που διάβαζα. Εμένα μου το εμφανίζει. Χμμ.

[Archmage]

Το άρθρο είναι στο http://abnet.agrino.org/htmls/G/G009.html

Προσωπικά συμφωνώ απόλυτα στην ορθογραφική πειθαρχία με κάποιο επίσημα καθιερωμένο πρότυπο (δηλαδή την επίσημη γραμματική) σε μη λογοτεχνικά κείμενα. Έλλειψη αυτού οδηγεί στο χάος που παρατηρώ σήμερα, από τη σχεδόν ασύδοτη μετάλλαξη λέξεων και σύνταξης στα διάφορα "μέσα" ως την ολοκληρωτική επικράτηση ξένων λέξεων ως ονόματα προιόντων, καταστημάτων, όρων τεχνικών και μη, κλπ.

[Endelva]

Ω, ω, περίμενε. Η δική μου εγωιστικοπαιδικούτσικη διαφωνία αφορά λογοτεχνικά κείμενα, τα παιδάκια μου. Δεν απαιτώ να 'περνάνε' οι εμμονές μου παντού!

[Archmage]

Αρχική Δημοσίευση από Endelva Ω, ω, περίμενε. Η δική μου εγωιστικοπαιδικούτσικη διαφωνία αφορά λογοτεχνικά κείμενα, τα παιδάκια μου. Δεν απαιτώ να 'περνάνε' οι εμμονές μου παντού!

Χμμ νομίζω ότι στα λογοτεχνικά κείμενα ο δημιουργός μπορεί να κάνει ότι θέλει. Δεν έχω κάποιο παράδειγμα αυτή τη στιγμή, αλλά ξέρω πως σε διάφορα έργα (κυρίως έμμετρα) οι δημιουργοί έχουν μεταλλάξει λέξεις ώστε να ταιριάζουν καλύτερα με αυτό που οραματίζονταν.

Το αν είναι επιτυχημένη ή όχι η μετάλλαξη το δείχνει η ιστορία

[Liria]

Αρχική Δημοσίευση από Archmage Χμμ νομίζω ότι στα λογοτεχνικά κείμενα ο δημιουργός μπορεί να κάνει ότι θέλει. Δεν έχω κάποιο παράδειγμα...

Χμμ, το "ό,τι θέλει" είναι αρκετά αισιόδοξο κι εξαρτάται από το πόσο ικανός αισθάνεται ο εκάστοτε δημιουργός, να πατήσει πόδι. Να σου δώσω εγώ ένα παράδειγμα:
Κάποτε πήγα μια συλλογή στις εκδόσεις Γνώση, όπου σύμβουλος ήταν ο Μάνος ο Ελευθερίου. Εκτιμώ βαθύτατα τη δουλειά του αλλά με εξόργησε η κόκκινη επέμβαση που έκανε στα χειρόγραφά μου. Είχε διαγράψει τις λέξεις "ασπροκέντι" και "σγουρόμαλλο", με το σχόλιο "Τί είναι αυτά;Τα παιδιά δεν γνωρίζουν αυτές τις λέξεις...". Τότε, απλώς συγχίστηκα. Αν αυτό συνέβαινε μια δεκαετία αργότερα, θα το είχα κάνει θέμα σε κάποιο έντυπο.
Στον γραπτό λόγο, έχεις δικαίωμα να είσαι γλωσσοπλάστης αρκεί να είσαι κατανοητός και να μην πέφτεις σε φανφάρες. Σε τελική εκτίμηση ο κριτής είναι πρώτα ο αναγνώστης.

[KSD]

Αρχική Δημοσίευση από Archmage Χμμ νομίζω ότι στα λογοτεχνικά κείμενα ο δημιουργός μπορεί να κάνει ότι θέλει. Δεν έχω κάποιο παράδειγμα αυτή τη στιγμή, αλλά ξέρω πως σε διάφορα έργα (κυρίως έμμετρα) οι δημιουργοί έχουν μεταλλάξει λέξεις ώστε να ταιριάζουν καλύτερα με αυτό που οραματίζονταν. Το αν είναι επιτυχημένη ή όχι η μετάλλαξη το δείχνει η ιστορία

Βλέπε Νίκο Καζατζάκη

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Archmage Χμμ νομίζω ότι στα λογοτεχνικά κείμενα ο δημιουργός μπορεί να κάνει ότι θέλει.

Στην ποίηση ασφαλώς γίνεται πολύ συχνά, δεν έχουμε δα και λίγες αποδείξεις, σύνθεσης λέξεων, από τους μεγάλους μας ποιητές.

Εκείνο που εμένα μου προκαλεί αηδία είναι στους αυτοαποκαλούμενους 'ποιητές', που για να δείξουν πόσο προχωρημένοι είναι, βιάζουν φύση και παραφύση την γλώσσα μας.

Κάπου διάβασα για ένα καλαμποδόξαρο και για μία φιδοαγριελιά, έλεος !