Εξομολόγηση
Στάθηκες δίπλα μου μα ησουν τόσο μακρινός ,
αλλαλαγμός και δάκρυ στα βάθια της ψυχής.
Δεν είχα άλλα δώρα στο διάβα σου να αφήσω . .
Στράγγιξα αγγελέ μου . . .
Ήταν τα χρώματα άγρια , βροχές των αστεριών
με δύναμη θυμάμαι χτυπούσαν τα μαλλιά σου . .
Δεν είχα άλλα μάτια το μέσα σου να δω . .
Σάστισα παραμυθένιε . . .
Κι ήταν η ώρα πια χαμένη θαρρείς και μπλέχτηκε
ψηλά στων ονείρων μου τα δέντρα . .
Πόσο ακόμα πια θα τ ' αντεχα με νοίκιο να σε νοιώθω
Κουράστηκα ψυχή μου . . .
Ξημέρωσε μα ακόμα έρεβος βασίλευε σε μένα . .
Χάρη δεν μου κανες καμιά , πολέμιος της αγάπης .
Δύναμη περρίσια πια δεν είχα το χέρι να απλώσω . .
Σ' αφήνω αγαπημένε . .
( τελικά θα με κοιτάξω . . . )
__________________
Άν το σκεφτείς πολύ θα τρελαθείς . . . αν το ζήσεις θα πιάσεις ουρανό ! ! !
|