Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#61
|
#62
|
|
||||
Η μοναξιά του σχοινοβάτη
Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν' αγαπήσουν που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω θα περιμένω άλλες μέρες
__________________
I do not pretend to know what many ignorant men are sure of. — Clarence Darrow |
#63
|
|
||||
Το θαλασσινό τριφύλλι
ποιος θα βρει να μου το στείλει; |
#64
|
|
||||
Ιάκωβος Καμπανέλης,
" Το ψωμί είναι στο τραπέζι το νερό είναι στο σταμνί το σταμνί στο σκαλοπάτι δώσε του ληστή να πιει "
__________________
|
#65
|
|
||||
Το Ταξίδι
Μου σφίγγει ο καημός σα θηλειά το λαιμό και μες στην καρδιά με δαγκώνει σα φίδι Παράξενο θέλω ν΄αρχίσω ταξίδι χωρίς, μα χωρίς τελειωμό. Το δρόμο μου αργά να τραβώ, να τραβώ, αλλά πουθενά και ποτέ να μη στέκω, ψυχή να μη βρίσκω, ή πάντα να μπλέκω με κόσμο τυφλό και βουβό. Να νιώθω τριγύρω πλατιά ερημιά, κλεισμένα τα σπίτια, τα τζάκια σβησμένα, ψηλά να μη φέγγει αστέρι κανένα, και κάτου γυναίκα καμιά. Ε, ίσως σε τέτοιο ταξίδι αν βρεθώ, ατέλειωτο, έρμο, σ΄αγνώριστη χώρα, δε θα 'χω περίσσια λαχτάρα σαν τώρα, αγάπη, από σε να χαθώ! (Κ. Παλαμάς) |
#66
|
|
||||
cihân-ârâ cihân içindedür ârâyı bilmezler
ol mâhîler ki deryâ içredür deryâyı bilmezler
__________________
Υπάρχουν σε όλα δύο απόψεις... Αυτή που λέω εγώ, και η σωστή! |
#67
|
|
||||
Γιάννης Ρίτσος
Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις εκεί που πάει να σκύψει με το σουγιά στο κόκκαλο με το λουρί στο σβέρκο Νάτη πετιέται από ξαρχής κι αντριεύει και θεριεύει και καμακώνει το θεριό με το καμάκι του ήλιου
__________________
|
#68
|
|
||||
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Όσο μπορείς Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την, γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την, στων σχέσεων και των συναναστροφών την καθημερινήν ανοησία, ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.
__________________
|
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Oasis για αυτό το μήνυμα: | ||
Easty (07-11-10) |
#69
|
|
||||
Αυτοπροδοσία
Ήταν γυμνός. Στην πόλη τον πετροβολούσαν. Kι έφευγε, με το αίμα να στάζει πίσω του. «Θέλει να δείχνει ανυπεράσπιστος», έλεγαν οι σοφοί. Mα όταν τον βρήκαμε νεκρό, έξω στα χωράφια, είδαμε πάνω στο γυμνό του στήθος το μεγάλο ζωγραφισμένο πουλί, που του 'τρωγε το τελευταίο κουρέλι. (Τ. Λειβαδίτης) |
#70
|
|
||||
Ακόμα τούτη η Ανοιξη,
ραγιάδες, ραγιάδες, τούτο το καλοκαίρι. Αφιερωμένο σε όλους τους Έλληνες...
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
#71
|
|
||||
__________________
«Όποιος έχει το πόδι του έξω από τη φωτιά, μπορεί εύκολα να δώσει συμβουλές σ' αυτούς που καίγονται» Αισχύλος |
#72
|
|
||||
Φεύγουν της νιότης τα σημάδια
και νοιώθω την καρδιά μου άδεια μέσα στα στήθια να κτυπά Το πρόσωπο ρυτιδωμένο απ' τον καιρό σαρακομένο δροσιά πάνω του δεν κρατά και άν τύχει λίγη και κρατήσει και αυτή σε λιγο πιά θα σβήσει απ΄τα βαθειά τα γερατιά Αλαμανίδης
__________________
Δυοίν λεγόντοιν θατέρου Θυμουμένου ο μή αντιτείνων τοις λόγοις Σοφότερος |
#73
|
|
|||
Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν μέσα μας πιο πολύ
όμως η δική σου τρυφερότητα, πόσον καιρό ακόμα θα βαστάξει Ό,τι μας γλύκανε το ξέπλυνε ο χρόνος κι η συναλλαγή εκείνοι που μας χαμογέλασαν βουλιάξαν μες τα πιο βαθιά πηγάδια και μείναν μόνο εκείνοι που αρνήθηκαν να τους υποταχτούμε. Εκείνοι που μας παίδεψαν βαραίνουν πιο πολύ. Ντίνος Χριστιανόπουλος |
#74
|
|
||||
Πονάς εσύ, πονάω εγώ,
μα ποιος πονάει πιο πολύ θα' ρθει ο καιρός να μας το πει Μίκης Θεοδωράκης
__________________
Vis Imaginativa |
#75
|
|
|||
O κόσμος
Κάθε μέρα ανακαλύπτω ρωγμές στο σώμα μου ο πατέρας που επέστρεψε χωρίς ποτέ να εμφανιστεί Η μάνα που χάθηκε χωρίς ποτέ να λείψει Η αδελφή που καπνός ήταν και καπνός παρέμεινε Πέφτουν σοβάδες στα όνειρα και υγρασία στα θεμέλια Το χάος στους αρμούς μου αυξάνεται καθώς οι θάλασσες που πέρασα ξεράθηκαν καθώς τα σύννεφα που ήπια ξαναφάνηκαν μένει η αγάπη Χαμογελά- κι εκεί αρχίζει ο κόσμος εκεί και τελειώνει Ένας κόσμος μικρός σαν το σώμα μου. Αόρατος- σαν τα δάκρυα μου. τουΘανάση Βενέτη |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
|
|