Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Ιστορία
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 23-10-06, 20:49
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Το Έπος της Αλβανίας

Στις 20 Οκτωβρίου ένας νέος και μια νέα, παντρεύονται στην εκκλησία της Μυρτιδιώτισας στο Νέο Φάληρο (κοντά στο σημερινό γήπεδο Ειρήνης και Φιλίας).

Ήταν αποτέλεσμα ενός πολύ μεγάλου έρωτα, που τα είχε όλα, καντάδες, στενή πολιορκία, αρνήσεις γονιών της νύφης στα πεταχτά ανταμώματα και όλα τα σχετικά. Αλλά όπως λέει η παροιμία, άμα θέλει η νύφη και ο γαμπρός, τι να σου κάνει και αυτός ο Πεθερός θα πει το ναι…

Έφυγαν για τον μήνα του μέλιτος στην ρομαντική τότε Κηφισιά σε ξενοδοχείο στο Κεφαλάρι. Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, μια βδομάδα μετά τον γάμο περίπου, ακούνε φασαρία στους δρόμους του ήσυχου προαστίου (τότε), καμπάνες ηχούσαν, φωνές φασαρία, κατεβαίνει ο σύζυγος μέχρι την ρεσεψιόν και ξανανεβαίνει βιαστικός. Ξενούλα οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο, έχουμε γενική επιστράτευση, πρέπει να πάω Καλαμάτα, που εκεί θα πρέπει να παρουσιαστώ.

Οκτώ μόνο ημέρες μετά τον γάμο τους, αποχαιρετούσε τον αγαπημένο της στο Σταθμό Λαρίσης, με ευχές να τον συνοδεύουν από την κακιά ώρα.

Από τις πρώτες μέρες του Νοεμβρίου μέχρι τον Απρίλιο της Γερμανικής επίθεσης ο Παναγιώτης έστειλε 120 γράμματα τα δελτάρια στην Ξένη και εκείνη τα φύλαξε όλα για να τα έχει τώρα ο γιος τους, να τα διαβάζει και να συγκινείται.

Σ’ αυτά τα γράμματα αν βγάλει κανείς τον ερωτισμό και την αγάπη που τα έκανε ιδιαίτερα, θα μπορούσε να είναι και ένα χρονικό του Έπους της Αλβανίας και της πρώτης νίκης των ελευθέρων ανθρώπων κατά του άξονα του φασισμού και του ναζισμού.

Ας δούμε λίγο το χρονικό εκείνων των ημερών και τι είχε προηγηθεί

1 Σεπτεμβρίου 1939 Γερμανική εισβολή στην Πολωνία. Η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και οι κτήσεις της κηρύσσουν τον πόλεμο στη Γερμανία. Η Ιταλία από τις 7 Απριλίου του 1939 είχε καταλάβει την Αλβανία.

9 Απριλίου 1940 Γερμανική επίθεση στη Δανία και τη Νορβηγία.

10 Μαϊου 1940 Γερμανική επίθεση στην Ολλανδία το Βέλγιο και τη Γαλλία, που θα συνθηκολογήσει στις 22 Ιουνίου.

10 Ιουνίου 1940 Η Ιταλία εισέρχεται στον πόλεμο. Δημιουργείται έτσι ο γερμανοϊταλικός Άξονας.

Ιούνιος-Ιούλιος 1940 Η Σοβιετική Ένωση καταλαμβάνει την Εσθονία, τη Λιθουανία, τη Λετονία, τη Βεσαραβία και άλλα όμορα εδάφη.

Αύγουστος 1940 Οι Ιταλοί εισβάλλουν στην Αίγυπτο και οι Βρετανοί στη Σομαλία.

4 Οκτωβρίου 1940 Συνάντηση Χίτλερ και Μουσολίνι. Καμιά αναφορά για Ελλάδα και Ρουμανία.

Και οι Έλληνες τι έκαναν; Σύμφωνα με περιγραφές δικών μου ανθρώπων μέχρι τις 15 Αυγούστου του 1940, οι Έλληνες ήθελαν να αποφύγουν τον πόλεμο σαν τον διάολο το λιβάνι. Ο φόβος του πολέμου τους είχε πλακώσει όλους, ειδικά όταν έβλεπαν τις κινήσεις της Ιταλίας, ώσπου το πρωί της 15ης Αυγούστου του 1940 οι Ιταλοί έκαναν το ολέθριο λάθος να προσβάλουν το συναίσθημα των Ελλήνων, κτυπώντας άνανδρα το καταδρομικό ‘Έλλη΄ την ώρα που απέδιδε τιμές στην χάρη της Μεγαλόχαρης στην Τήνο. Βύθισαν με τορπίλες αναίτια το καμάρι του στόλου μας και πρόσβαλαν με τέτοιο τρόπο τους Έλληνες ώστε να το νοιώσουν καλά δυόμισι μήνες μετά.

Άλλαξαν την ψυχολογία του Έλληνα, τον τσάντισαν, στην κοινή γλώσσα και τον έκαναν να ζητάει εκδίκηση, όταν λίγο πριν αδιαφορούσε και δεν ήθελε τον πόλεμο σε καμιά περίπτωση.

Ήταν τόσο βλακώδης τακτική που χρόνια αργότερα Ιταλός στρατηγός το περιγράφει ‘Σαν ένα από τα χειρότερα λάθη στρατηγικής που έγιναν ποτέ στην ιστορία’.

Στα εκατοντάδες γράμματα του πατέρα μου, διαβάζοντας τα σήμερα, διακρίνω ένα πνεύμα πολεμικών ημερολογίων.

«Ξενούλα μου σήμερα μπήκαμε στην Κορυτσά, με σύσταση του υπολοχαγού μου, κάθισα στο δεξιό ψαλτήρι όταν έγινε δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλης.
Ήταν τέτοια συγκίνηση των Βορειοηπειρωτών που έβγαζαν από τα σπίτια τους ότι είχαν και δεν είχαν και μας αποθέωναν, λες …και ήμασταν ήρωες’
Παντού κυμάτιζαν Ελληνικές σημαίες, που βρέθηκαν τόσες πολλές σημαίες;»

Υπήρχαν και άλλα γράμματα που έκρυβαν την φρίκη του πολέμου.

«Ξενούλα μου δυστυχώς οδηγώντας σε μια αποστολή, έξω από το Αργυρόκαστρο, μας κτύπησε μια οβίδα, στην πλευρά του συνοδηγού. Το αυτοκίνητο καταστράφηκε αλλά το χειρότερο είναι ότι κτυπήθηκε ο υπολοχαγός μας, μαζί με τον δεκανέα τον πήγαμε σε μεγάλη απόσταση μέχρι να βρούμε μεταφορικό μέσο για να τον πάμε σε ιατρείο. Ο Γιατρός μας είπε ότι η κατάσταση του είναι πολύ σοβαρή, το ένα πόδι τουλάχιστον θα χαθεί. Θέλω να πας στην Γυναίκα του στην τάδε δ/ση να της κάνεις παρέα και να της δώσεις ότι χρειαστεί.»

(Για την ιστορία ο Υπολοχαγός τελικά έχασε την ζωή του)

Οι σύζυγοι από τις δύο άλλες αδελφές της Ξένης, ήταν κα αυτοί στο Πόλεμο, ο ένας σαν Συνταγματάρχης πεζικού και ο άλλος σαν έφεδρος υπολοχαγός του πυροβολικού.

Ο Συνταγματάρχης γυρνώντας στο σπίτι κουβαλούσε μαζί του το όπλο του, που ένοιωσε ντροπή να το παραδώσει και με κίνδυνο της ζωής του, το έφερε και το έκρυψε στο σπίτι του. Και οι δύο αυτοί είχαν πολεμήσει σε όλους τους πολέμους του 12-13, στην Μικρά Ασία του 22 και στην Αλβανία το 40-41.

Πόση ιστορία έμαθα από αυτούς τους ανθρώπους; γιατί νομίζω ότι είναι περιττό να προσθέσω ότι ο Παναγιώτης και η Ξένη είναι γονείς μου και οι δύο αξιωματικοί θείοι μου. Έχω τόσο γλαφυρές περιγραφές που νοιώθω σαν το έζησα.

Το έχω ξαναπεί και παλαιότερα και θέλω να το επαναλάβω, το Έπος του ’40 δεν το έγραψαν ανώνυμοι ή επώνυμοι, το έγραψαν οι δικοί μας άνθρωποι, που τους γνωρίσαμε σαν πατεράδες θείους και παππούδες.

Είναι ένα τρανό παράδειγμα πως μπορεί απλοί καθημερινοί άνθρωποι, να μεταμορφώνονται κάτω από κάποιες καταστάσεις, που ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην τύχει σε εμάς, αν όμως ο μη γένοιτο τύχει, να είστε σίγουροι ότι μπορούμε και έχουμε την δύναμη να το επαναλάβουμε.

Τιμή σ' αυτούς, που τη ζωή τους όρισαν, να φυλάνε Θερμοπύλες.

Σ.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #2  
Παλιά 24-10-06, 09:52
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Το ΕΠΟΣ του 40 1/2

Το έπος της Αλβανίας



Εξαιρετική είναι η συγκίνηση που αισθάνονται όλοι οι Έλληνες, όταν καλούν στην μνήμη τους αναμνήσεις από τα ένδοξα γεγονότα του 1940. Πράγματι τα μεγάλα και φωτεινά αυτά γεγονότα, επισφράγισαν με ανεξίτηλη δόξα την ιστορική πορεία του έθνους μας.

Το ελληνικό Έθνος αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνεια, για το μεγάλο ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου του 1940, το οποίο αντέταξε ο Ελληνικός λαός κατά τον βαθύ όρθρο της ιστορικής εκείνης ημέρας.

Η Κοινωνία των Εθνών (ΚΤΕ), στην οποία τα Έθνη στήριζαν τις ελπίδες τους για διαρκή ειρήνη, έχασε κάθε ουσιαστικό κύρος με την αποχώρηση των ΗΠΑ, που επέλεξαν πολιτική απομονωτικών τάσεων, της Γερμανίας το 1939, της Ιταλίας το 1935, αλλά και του συναγωνισμού επιδείξεως "αρχών ειρηνοφιλίας" από τα λοιπά Δημοκρατικά κράτη της Δύσεως και κυρίως την Αγγλία και Γαλλία, που δεν μπόρεσαν έγκαιρα να προβλέψουν τον επερχόμενο κίνδυνο.

Ήταν η αρχή μιας εκστρατείας που όλοι τη λένε "Έπος" που κάλυψε ένα ένδοξο μέρος της μακραίωνης ελληνικής ιστορίας μας, που περιέχει εν αφθονία τα δύο στοιχεία που συνθέτουν γενικά την ιστορία, τα γεγονότα και το άρωμα της εποχής. Τα μεν γεγονότα έχουν καταγραφεί από ιστορικούς, ώστε να δύνανται οι ενδιαφερόμενοι να ανατρέξουν σε συγγράμματα προς γνώση και εξαγωγή συμπερασμάτων και ακόμη μεταγενέστεροι ιστορικοί να μπορούν να τα αποκαταστήσουν έστω και αν έχουν παρέλθει αιώνες. Το άρωμα όμως, όπως και όσο το αισθάνθηκαν οι πρωταγωνιστές και στη συγκεκριμένη περίπτωση ολόκληρος ο ελληνικός λαός, την εποχή των γεγονότων, χάνεται από τον άνεμο του χρόνου, ακόμη και για αυτούς που τα έζησαν.

Το "Έπος του 40", φαινόμενο ψυχολογικό και ιστορικά απροσδόκητο για όλο το κόσμο, αδικήθηκε κατάφωρα από τα μετέπειτα γεγονότα, την κατοχή, την αντίσταση, τις εκτελέσεις, το κίνημα του Δεκέμβρη, τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, το ξύπνημα της πυρηνικής εποχής, γεγονότα τα οποία τα σκέπασαν και έτσι αυτό το κεφάλαιο σφραγίστηκε βιαστικά και κλείστηκε στο αρχείο προτού μνημειωθεί, για να ανοίξει μετά την απελευθέρωση της χώρας από τη γερμανική μπότα.

Η γενιά του '40 απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι το ιερό πάθος για την ελευθερία της Πατρίδας είναι υπέρτατο καθήκον όλων των Ελλήνων, που επανειλημμένα το έχουν αποδείξει κατά τη διάρκεια της μακραίωνης ύπαρξής τους και δεν θα σταματήσουν να το αποδεικνύουν, όσο υπάρχουν, σε αυτή την όμορφη χώρα.

Από την αρχή του αιώνα μας είχαν φανεί οι εχθρικές προθέσεις της Ιταλίας εναντίον της χώρας μας και μόνο αξιοθρήνητη θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την προσπάθεια υποκρισίας της, με αποκορύφωση τον ύπουλο τορπιλισμό του αντιτορπιλικού ΕΛΛΗ στο λιμάνι της Τήνου στις 15 Αυγούστου 1940, παρά το σύμφωνο φιλίας που είχε υπογραφεί μεταξύ των δύο χωρών από τον Σεπτέμβρη του 1928. Ο Μουσολίνι είχε προφανώς πιστέψει πως η θρασύτητα μπορεί να αφοπλίσει την αξιοπρέπεια, η υποκρισία τη δίψα για την ελευθερία και η στρατιωτική υπεροχή το, από υπάρξεώς του, ιερό καθήκον του Έλληνα στρατιώτη. Είχε πιστέψει σε ένα παλαιότερο όνειρο, την ανασύσταση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ή τουλάχιστον της ενετικής θαλασσοκρατίας.

Η χώρα μας από το 1923 βαριά τραυματισμένη από τα αποτελέσματα της Μικρασιατικής καταστροφής, κατέβαλλε προσπάθειες για να απορροφήσει ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες και να ανασυντάξει την οικονομία και την πολιτική της.

Από τον Απρίλιο του 1939 η φασιστική Ιταλία είχε καταλάβει την Αλβανία, και με περιστροφές, δολιχοδρομίες, διπλωματικούς ελιγμούς, παλινωδίες και αυτοδιαψεύσεις προσπαθούσε να συγκαλύψει τις επεκτατικές της προθέσεις προς την Ελλάδα. Η κατάληψη της Αλβανίας, ήταν φυσικό, να ανησυχήσει ιδιαίτερα τις δύο συνορεύουσες χώρες, Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία, και μάλιστα από απειλή που δεν προερχόταν από την Ιταλία μόνη, αλλά από τον Άξονα του οποίου την ίδρυση είχε εξαγγείλει ο Μουσολίνι από τον Νοέμβριο του 1936.

Από τη πλευρά της Αγγλίας δια των πρωθυπουργών Τσάμπερλαιν και Νταλαντιαί, του υπουργού εξωτερικών Λόρδου Χάλιφαξ, του πρώτου Λόρδου του αγγλικού Ναυαρχείου Ουίνστον Τσώρτσιλ, δίδονταν άφθονες και συναισθηματικά παρήγορες εγγυήσεις για την ανεξαρτησία και ακεραιότητα της Ελλάδας, που δυστυχώς για διάφορους λόγους δεν υλοποιήθηκαν. Όλα αυτά σήμαιναν για την Ελλάδα, ότι μόνη έπρεπε να προετοιμαστεί, για μια πιθανή αναμέτρηση, προς διαφύλαξη της ανεξαρτησίας της.

Όμως το ελληνικό Γενικό Επιτελείο είχε λόγους να μην αδρανεί. Ενώ ζητούσε συνεργασία με τα Γενικά Επιτελεία Αγγλίας και Γαλλίας αυτά περιορίζοντο στη συγκέντρωση πληροφοριών χωρίς πρακτική συνέχεια, για να αφήσουν, τελικά, την Ελλάδα και πάλι μόνη, στο δραματικό της Ακρωτήρι, να ετοιμαστεί να αντιμετωπίσει για πολλοστή φορά τον Δεσποτισμό.

Τον Αύγουστο του 1939 υπό το πρόσχημα γυμνασίων οι ιταλικές δυνάμεις συγκεντρώθηκαν στα ελληνικά σύνορα για να ανησυχήσει το ελληνικό Γενικό Επιτελείο και να εισηγηθεί στη Κυβέρνηση την επιστράτευση των απέναντι της Αλβανίας μονάδων, VΙΙΙ και ΙΧ μεραρχιών καθώς και της ΙV ταξιαρχίας. Η διαταγή επιστρατεύσεως εκδόθηκε την νύχτα της 23ης Αυγούστου. Τη προηγούμενη ημέρα είχε υπογραφεί στη Μόσχα γερμανοσοβιετικό σύμφωνο περί μη επιθέσεως, που σήμαινε, ότι απερίσπαστος και ανενόχλητος ο Άξονας θα μπορούσε να δράσει στη Δύση και το Νότο.

Στις 29 Αυγούστου 1939 ο Ιταλός στρατιωτικός ακόλουθος ζητάει από τον Αρχηγό του ελληνικού Γενικού Επιτελείου, Αλέξανδρο Παπάγο, πληροφορίες για την συγκέντρωση των ελληνικών στρατευμάτων, ενώ δίνει την διαβεβαίωση, ότι ισχύει πάντοτε η εγγύηση εκ μέρους της Ιταλίας, για το απαραβίαστο του ελληνικού εδάφους.

Η Ευρώπη την 28ην Οκτωβρίου 1940

Οι προθέσεις του άξονα αποκαλύπτονταν τρεις ημέρες αργότερα. Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, η Γερμανία αρχίζει ξαφνικά επίθεση κατά της Πολωνίας, ο δεύτερος Παγκόσμιος πόλεμος ξέσπαζε. Τα αποτελέσματα δικαιώνουν εν μέρει τους υπολογισμούς του Χίτλερ περί ανανδρίας των συμμάχων, που δεν θα βοηθούσαν την Πολωνία, ώστε να πέσει βορά στην εξαγριωμένη επιθετική απληστία του Άξονα, μήπως χορτάσει. Η Πολωνία εντός εικοσαημέρου κυριεύεται και διανέμεται μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν. Τα βαλκανικά κράτη φοβούμενα μη βρεθούν στο δρόμο της θύελλας, άλλα κηρύσσουν ουδετερότητα και άλλα κάνουν επίδειξη καλής διαγωγής, η Ελλάδα όμως διαπιστώνει ότι όλο μεγαλώνει η δραματική της μόνωση, άρα και το βάρος της ευθύνης της, απέναντι στις παραδόσεις της και την ιστορία της.

Στο επακολουθήσαν χρονικό διάστημα, εντάθηκαν οι προσπάθειες αποκοιμίσεως της Ελλάδας και από τους δύο εταίρους του Άξονα. Η Ιταλία συνέχιζε να προετοιμάζεται για την παραβίαση της ελληνικής ανεξαρτησίας, όμως η αιφνιδιαστική έναρξη του πολέμου από τον Χίτλερ και οι κεραυνοβόλες επιτυχίες του στα πεδία των μαχών την έκαναν να χάσει τη ψυχραιμία της και να επιχειρήσει και αυτή κάτι εντυπωσιακό, ώστε να προλάβει να επωφεληθεί, αισθανόμενη το τέλος του πολέμου.

Το καλοκαίρι του 1940 η Ιταλία εκτός από την ασυναγώνιστη αριθμητική υπεροχή διέθετε:

Την πρωτοβουλία ενάρξεως των επιχειρήσεων, δηλαδή το ασυναγώνιστο όπλο του αιφνιδιασμού.

Τρομακτική αεροπορική υπεροχή, επταπλάσια σε αριθμό, με σύγχρονα για την εποχή αεροσκάφη, και μάλιστα, δικών τους εργοστασίων - Φίατ, που σήμαινε αφθονία ανταλλακτικών.

Μεγάλο αριθμό θωρακισμένων ταχυκίνητων μέσων.

Αποθηκευμένο στην Αλβανία πολεμικό υλικό κατά πολύ μεγαλύτερο από όσο αναγκαιούσε για τις εκεί δυνάμεις.

Δυνατότητα ανεμπόδιστης μεταφοράς και άλλων στρατευμάτων μέσω της Αδριατικής.

Ακολούθησε μια προσπάθεια από τον Μουσολίνι εξερεθισμού της Ελλάδας και αναζήτησης αφορμών, ρυθμισμένη με μαθηματική ακρίβεια ώστε να ακολουθεί την ανιούσα και δεν έλειπαν και οι προκλήσεις:

Βομβαρδισμός ελληνικών πολεμικών πλοίων, συμπεριλαμβανομένου του αντιτορπιλικού Ύδρα.

Συνεχής παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου.

Ιταλικός τύπος δημοσιεύει με εντυπωσιακούς τίτλους, ότι "ο μέγας Αλβανός πατριώτης Νταούτ Χότζα δολοφονήθηκε στην ελληνοαλβανική μεθόριο από Έλληνες πράκτορες". (Ο Νταούτ Χότζα ήταν ληστής επικηρυγμένος προ εικοσαετίας, σκοτώθηκε σε καυγά από δύο Αλβανούς, τους οποίους μάλιστα προ διμήνου είχαν συλλάβει οι ελληνικές Αρχές).

Ο γνωστός δημοσιογράφος Γκάυντα, φερέφωνο του φασιστικού κόμματος, την 14 Αυγούστου, με άρθρο του στον κατευθυνόμενο ιταλικό τύπο έδινε το γενικό σύνθημα: Γενική επίθεση κατά της Ελλάδος. Η Ιταλία πλέον είχε αποβάλει το προσωπείο.

Την επομένη, 15 Αυγούστου, ακολούθησε ο άνανδρος τορπιλισμός του καταδρομικού ΕΛΛΗ στο λιμάνι της Τήνου.

Αυτή η τελευταία πρόκληση, ιερόσυλη πράξη, εγκαινίασε συμβολικά την επίθεση εναντίον της Ελλάδος και χρωμάτισε με ιερότητα τον αγώνα που ακολούθησε.

Από της 22 Οκτωβρίου, στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ρώμης, ο Τσιάνο, αρχίζει να συντάσσει το περιλάλητο τελεσίγραφο, που προορίζετο για την ελληνική Κυβέρνηση, το οποίο δεν άφηνε περιθώρια για διέξοδο, παρά μόνο "ή αποδοχή της κατοχής ή εκτέλεση επίθεσης".

Το εύδρομο Έλλη.

Το ελληνικό Γενικό Επιτελείο δεν μπορούσε να ολοκληρώσει την άμυνα της χώρας, όπως ακριβώς θα επιθυμούσε, κυρίως για δύο λόγους:

Kάθε σημαντική κινητοποίηση, θα σήμαινε πρόκληση στον Μουσολίνι.

Η πρωτοβουλία ενάρξεως των επιχειρήσεων ανήκε στην Ιταλία, που όμως ήταν άγνωστο πότε θα εκδηλωθεί και μια επιστράτευση, με πιθανή μακροχρόνια αναμονή, θα έφθειρε το ηθικό των στρατευμένων αλλά και την οικονομία της χώρας.

Ο ελληνικός λαός δεν γνώριζε τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου τι είχε προηγηθεί από της 3ης πρωινής ώρας στην οικία του πρωθυπουργού, ούτε τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου και όμως, όταν την 6η πρωινή ώρα οι σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας ξύπνησαν την Αθήνα, ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους σαν να περίμενε ακριβώς την στιγμή να βροντοφωνάξει το ιστορικό "ΟΧΙ", καθολική επιλογή που δεν υπήρχε περίπτωση να ήταν διαφορετική.

Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν που εκφωνήθηκε από το ραδιόφωνο και δημοσιεύθηκε σε έκτακτες εκδόσεις των εφημερίδων της εποχής έδινε με λιτή αξιοπρέπεια τον τόνο της όλης υπόθεσης:
"Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από τις 5.30 σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους".

Μια διάθεση ευφορίας ξεχύθηκε στον αττικό ουρανό από ένα κόσμο που αισθανόταν να τον καλούν με το όνομά του, τα τρεις και πλέον χιλιάδες χρόνια της ιστορίας του για να τα προστατεύσει. Η είδηση έτρεχε από στόμα σε στόμα "Πόλεμος! Οι Ιταλοί εισβάλλουν!". Τα συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, υπερηφάνεια, φιλότιμο, λεβεντιά, αγανάκτηση, περιφρόνηση, και μάλιστα όχι μόνο από αυτούς που έτρεχαν να καταταγούν, αλλά και από τον άμαχο πληθυσμό, που και αυτός αργότερα προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στον αγώνα.

Κάτι μεγάλο ορθωνόταν στην Ελλάδα τις πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου που εάν το έβλεπε ο υπερόπτης Ιταλός δικτάτωρ, θα προτιμούσε να αποσύρει τις δυνάμεις του από το Αλβανικό έδαφος και να αναθεωρήσει όλα τα επιχειρησιακά του σχέδια.
Την εξέλιξη της αναμετρήσεως κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει, αν και οι ενδείξεις, λογικά, έπειθαν πως ο επιτιθέμενος αργά ή γρήγορα θα επικρατούσε.

Την ίδια ημέρα της εισβολής έρχονται τα πρώτα τηλεγραφικά μηνύματα, του Γεωργίου του ΣΤ' της Αγγλίας: "Η υπόθεσίς σας είναι και δική μας υπόθεσις", του πρωθυπουργού της Ουίνστον Τσώρτσιλ: "Η Ιταλία εύρε τας απειλάς του εκφοβισμού ανωφελείς έναντι του ηρέμου θάρρους σας", του πρωθυπουργού του Καναδά Μακένζυ Κινγκ: "Η κοιτίς του ευγενεστέρου πολιτισμού που εγνώρισεν η ανθρωπότης, η χώρα εις την οποίαν οφείλομεν ό,τι καθιστά την ζωήν ανωτέραν και ωραιοτέραν, υφίσταται τοιαύτην επίθεσιν, όλων των αληθινών ανθρώπων η θέσις έιναι παρά το πλευρόν της".

Η Γαλλία, που η Γερμανική κατοχή την είχε ήδη φιμώσει, εκπέμπει από ελεύθερο ραδιοφωνικό σταθμό της Αφρικής, για τους Έλληνες: "τους εξορκίζουμε να μη πιστέψουν πως οι Γάλλοι αδιαφορούν για την τύχη της ένδοξης πατρίδας τους".

Ακόμη και η Τουρκία, τότε, με σύσσωμο τον Τύπο της, πανηγυρίζει: "Ζήτω η Ελλάς" και "Είμεθα υπερήφανοι διότι συνδεόμεθα δια συμμαχίας με ένα τέτοιο Έθνος" Ικδάμ 29 Οκτωβρίου, "αλησμόνητον δι όλον τον κόσμον παράδειγμα γεναιότητος" Βακή 29 Οκτωβρίου.

Από την μακρινή Ινδία φθάνει ο απόηχος: "Το μέλλον των Βαλκανίων εξαρτάται από την τύχη της Ελλάδος".

Ασυγκράτητος είναι και ο ενθουσιασμός των ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, Κύπρου, Αιγύπτου, στα προξενεία των οποίων παρουσιάζονται στρατεύσιμοι για να πολεμήσουν στο πλευρό της μητέρας Ελλάδας.

H επίλεκτη μεραρχία των Ιταλών Τζούλια άρχισε στις απόκρημνες βουνοκορφές της βόρειας Πίνδου την επίθεσή της εναντίον της χώρας μας, για να προελάσει γρήγορα προς τα Γιάννενα, όπως πίστευε το Ιταλικό Επιτελείο, και να διευκολύνει τον "άνετο περίπατο" των υπολοίπων ιταλικών μεραρχιών προς την Αθήνα. Η έκπληξη όμως των "γενναίων" του Μουσολίνι γρήγορα μετατράπηκε σε απογοήτευση, όταν οι ταμπουρωμένοι Έλληνες φαντάροι των φυλακίων, δεν τους προσέφεραν την υποδοχή που ήθελαν, αλλά πυκνά πυρά. Αλήθεια τι υποδοχή περίμεναν;

Ως γνωστό, το βάρος της άμυνας το έφερε η μεραρχία Ηπείρου, που είχε τη τύχη μόνη από τις μεγάλες δυνάμεις να υπερασπίζεται τη τιμή και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, με κύρια αποστολή "την κάλυψη της κεντρικής Ελλάδος από την κατεύθυνση Ιωάννινα - Ζυγός Μετσόβου" και δευτερεύουσα "την προάσπιση εθνικού εδάφους", και η οποία με απόφαση του διοικητή της υποστράτηγου Χαράλαμπου Κατσιμήτρου, δεν εγκατέλειψε την προωθημένη αμυντική γραμμή και αγωνίσθηκε χωρίς να παραχωρίσει εθνικό έδαφος.

Παρατίθεται ένα τμήμα της υπ' αριθμόν πρωτ. 30904 γενικής διαταγής της VIII Μεραρχίας της 30 Οκτωβρίου 1940. (Υπτγος Χ. Κατσιμήτρος):

Μαχόμεθα εναντίον εχθρού υπούλου και ανάνδρου όστις άνευ ουδεμιάς αφορμής μας επετέθη αιφνιδιαστικώς ίνα μας υποδουλώσει.
Μαχόμεθα δια τας εστίας μας και τας οικογενείας μας και δια την ελευθερίαν μας

Πηγή : Γενικό Επιτελείο Στρατού

Συνεχίζεται στο επόμενο
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #3  
Παλιά 24-10-06, 09:53
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Το ΕΠΟΣ του 40 2/2

Αξιωματικοί και Οπλίται, κρατήσατε σταθερώς και αποφασιστικώς τας θέσεις και έχετε πάντοτε το βλέμμα προς τα εμπρός, διότι εντός ολίγου θα αναλάβωμεν αντεπίθεσιν ίνα εκδιώξωμεν τον εχθρόν εκ του πατρίου εδάφους το οποίον εμόλυνεν δια της παρουσίας του...
Εγγύς είναι η ημέρα καθ' ήν ο άνανδρος και δειλός εχθρός θα ριφθεί εις την θάλασσαν. Κρατήστε ισχυρώς τας θέσεις και τούτο θα πραγματοποιηθεί συντόμως. Η παρούσα να κοινοποιηθεί εις άπαντας τους υφ' υμάς Αξιωματικούς και οπλίτας.

Και τμήμα της Ημερησίας Διαταγής της εν λόγω Μεραρχίας της 18 Νοεμβρίου 1940:

Στρατιώται, Ενθυμηθείτε όσα μου λέγατε κατά τας επιθεωρήσεις μου, πότε θα επιτεθεί τε να καταδιώξητε τον εχθρόν.

Εμπρός λοιπόν! Με τη βοήθεια και του θεού, όστις προστατεύει τον ιερόν και δίκαιον αγώνα μας, καταδιώξατε απηνώς τον εχθρόν, τον άνανδρον και δειλόν εχθρόν. Τον εγνωρίσατε καλά ήδη. Είναι θρασύδειλος και ύπουλος. Συντρίψατέ τον με τα αμείληκτα κτυπήματά σας. Η Πατρίς παρακολουθεί υπερήφανος τον τίμιον αγώνα σας. Η Δόξα σας αναμένει.

Η πρόθυμος και αβίαστος συμμετοχή του αμάχου πληθυσμού της Πίνδου -γερόντων, γυναικών, κοριτσιών και παιδιών- εις την υπερτάτην προσπάθειαν εφοδιασμού των μαχομένων είναι μία από τάς ωραιοτέρας εκδηλώσεις της εθνικής ανατάσεως κατά τάς δραματικάς αυτάς ημέρας.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί η ουσιαστκή συμβολή στον αγώνα του ηρωικού αποσπάσματος του συνταγματάρχη Δαβάκη, που αμυνόμενο σθεναρά με λίγους στρατιώτες, με πενιχρά μέσα αλλά με μεγάλη αυτοθυσία, απέκρουσε τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του εχθρού και έδωσε πολύτιμο χρόνο στον Ελληνικό στρατό να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί καταδιώκοντας τους εισβολείς εκείθεν των Αλβανικών συνόρων, στα ιστορικά χώματα της Βορείου Ηπείρου.

Κατά την αντεπίθεση της 1ης Νοεμβρίου, από το ηρωικό απόσπασμα Πίνδου επετεύχθη η ανακατάληψη της Γραμμής "Γύφτισσα - Οξυά" συνελήφθησαν τρείς Ιταλοί αξιωματικοί και διακόσιοι είκοσι δύο οπλίτες, περιήλθαν δε στα ελληνικά τμήματα 140 κτήνη και αρκετά εφόδια, αλλά εκεί άφησε την τελευταία του πνοή και ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός του πολέμου, ο Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος.

Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου, άρχισαν να γίνονται αισθητές οι ελλείψεις, ιδιαίτερα στην αεροπορία. Η βοήθεια της Αγγλίας, ήταν εντελώς ανεπαρκής. Το ενδιαφέρον των Άγγλων στρατιωτικών ήταν στραμμένο σχεδόν αποκλειστικά στην άμυνα της Κρήτης, όπου έφθασαν από τις πρώτες ημέρες δυνάμεις σε πεζικό και αντιαεροπορικά από τη Μέση Ανατολή.

Στις 14 Νοεμβρίου, άρχισε η ελληνική αντεπίθεση στο μέτωπο και η προέλαση στη Αλβανία. Το γεγονός των αλλεπάλληλων καταλήψεων Βορειοηπειρωτικών πόλεων και χωριών κατέλαβε τις πρώτες σελίδες του ελεύθερου τύπου, στην Μεγάλη Βρετανία, στις Η.Π.Α. και λοιπές χώρες του κόσμου ενώ η κεντρική Ευρώπη βρισκόταν υπό το πέλμα του Γερμανικού στρατού, που ήδη είχε καταλάβει την Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, τις Κάτω Χώρες και το ήμισυ σχεδόν της Γαλλίας.

Οι ανέλπιστες ελληνικές επιτυχίες είχαν σοβαρές επιπτώσειςστην πολιτική της Αγγλίας, που από τα μέσα Νοεμβρίου, άρχισε να προσανατολίζεται προς ενίσχυση του μετώπου. Ο Άγγλος πρεσβευτής στην Αθήνα, πίστευε ότι το μέτωπο στην Ελλάδα, όπως αυτό διαμορφώθηκε ύστερα από τις ηρωικές επιτυχίες του ελληνικού στρατού, πρόσφερε την ευκαιρία στην Αγγλία να μεταφέρει εκεί το θέατρο των επιχειρήσεων κατά της Ιταλίας.

Η Ελλάδα βρέθηκε απότομα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Έγινε κυματοθραύστης κατά του τρόμου και της γενικής πεποίθησης των Ευρωπαϊκών λαών, ότι η νίκη των σιδηρόφρακτων ναζιστικών και φασιστικών στρατιών ήταν βέβαιη και ότι η απομονωμένη Αγγλία δεν ήταν δυνατόν να σταματήσει την τρομερή στρατιωτική μηχανή των Γερμανών.

Η επιτυχής έκβαση της παράτολμης απόφασης και η επί μακρόν διατηρηθείσα ψυχική δύναμη της Ελλάδας, συνετέλεσαν στη διάψευση του θρύλου "για το αήττητο του Άξονα" και άρχισε η μεταβολή στις εκτιμήσεις για την εξέλιξη του πολέμου με θετικές επιπτώσεις στο διπλωματικό πεδίο. Κράτη που θεωρούνταν βέβαιο, ότι θα μετείχαν στον πόλεμο υπέρ του Άξονα άρχισαν να εμφανίζουν διστακτικότητα για τη συμμετοχή τους ή και να προβάλλουν άρνηση. Οι Τάιμς έγραφαν στο φύλλο τους της 28ης Νοεμβρίου: "Οι ελληνικές νίκες είχαν τεράστια απήχηση στην εγγύς Ανατολή... Στην Αίγυπτο διέλυσαν εντελώς τις ανησυχίες για ιταλική εισβολή και μετέβαλαν το Μουσολίνι, που θεωρούνταν από τη λαϊκή φαντασία ως κάτι σπουδαίο, σε κωμικό πρόσωπο".

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί και η συμμετοχή στον αγώνα του ελληνικού πολεμικού ναυτικού, παρά την μεγάλη διαφορά που υπήρχε σε σχέση με το ιταλικό, σε αριθμό, θωράκιση, ταχύτητα, δύναμη πυρός και χρόνο πλεύσεως για τα υποβρύχια. Παρ' όλα αυτά τα ελληνικά σκάφη εξετέλεσαν τη δύσκολη αποστολή τους χωρίς σοβαρές απώλειες. Βύθισαν εχθρικά μεταφορικά χωρητικότητας αρκετών δεκάδων χιλιάδων τόνων και συνόδευσαν με επιτυχία τις στρατιωτικές αποστολές στο μέτωπο. Τα Χριστούγεννα, το υποβρύχιο "Παπανικολής" με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Ιατρίδη, προσέβαλε ιταλική νηοπομπή στα ανοιχτά της Αυλώνας, βυθίζοντας δύο μεταγωγικά 20.000 και 15.000 τόνων και διέφυγε παρά τον απηνή διωγμό από ιταλικά αντιτορπιλικά. Λίγες ημέρες αργότερα το υποβρύχιο "Πρωτεύς" με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Χατζηκωνσταντή, βύθισε ιταλικό μεταγωγικό που μετέφερε στρατιωτικές δυνάμεις στην Αλβανία, για να βυθισθεί στη συνέχεια και το ίδιο αύτανδρο, έπειτα από εμβολισμό που δέχτηκε από ιταλικό αντιτορπιλικό. Την πρωτοχρονιά το υποβρύχιο "Λάμπρος Κατσώνης", με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Σπανίδη, πυρπόλησε ιταλικό πετρελαιοφόρο, ενώ το "Παπανικολής" βύθισε στα ανοιχτά του Μπρίντεζι ιταλικό μεταγωγικό. Ανάλογες επιτυχίες σημείωσαν το υποβρύχιο "Νηρεύς", το τορπιλοβόλο "Σφενδόνη", το αντιτορπιλικό "Ψαρά" και το υποβρύχιο "Τρίτων".

Για την αεροπορία, που όπως προαναφέρθηκε, είχε τα περισσότερα αεροσκάφη της παλαιά έως άχρηστα, με λιγοστά αεροδρόμια και ακατάλληλα για χρήση τον περισσότερο καιρό, με στοιχειώδη αντιαεροπορική άμυνα, δεν θα ήταν υπερβολή να γραφεί ότι στο βαθμό που λειτούργησε, αυτό οφειλόταν στην εξαιρετική ευψυχία των Ελλήνων αεροπόρων και μάλιστα με αξιοσημείωτες επιτυχίες. Έμειναν παροιμιώδεις οι πτήσεις των Ελλήνων αεροπόρων σε χαμηλό ύψος στις χαράδρες των βουνών, "στα μονοπάτια του ουρανού", και τα κατορθώματά τους, όπως του Υποσμηναγού Μικραλέξη ο οποίος αφού εξήντλησε τα πυρομαχικά του, κάρφωσε εκουσίως με τον έλικα του αεροσκάφους του το πηδάλιο ιταλικού βομβαρδιστικού το οποίο και κατέρριψε για να προσγειωθεί δίπλα στο πενταμελές ιταλικό πλήρωμα που είχε πέσει με αλεξίπτωτα, να το συλλάβει και να το οδηγήσει αιχμάλωτο στη στρατιωτική διοίκηση Θεσσαλονίκης.

Μετά το άδοξο τέλος των ιταλικών επιχειρήσεων στο Αλβανικό μέτωπο, στη Γιουγκοσλαβία συνέβησαν συγκλονιστικά γεγονότα, ευχάριστα κατά κάποιον τρόπο, στην Ελλάδα και τους συμμάχους γενικότερα. Εξεγέρθηκαν φιλελεύθερες δυνάμεις, που ανέτρεψαν στις 27 Μαρτίου το καθεστώς της Αντιβασιλείας και την κυβέρνηση Τσβέκοβιτς, που είχε ταχθεί με το πλευρό του Άξονα και ανακήρυξαν Βασιλέα τον νεαρό Πέτρο τον Β'. Δύο ημέρες αργότερα κηρύχθηκε γενική επιστράτευση. Όλα σήμαιναν ότι η Γιουγκοσλαβία θα αντιστεκόταν στην επικείμενη γερμανική εισβολή ή τουλάχιστον θα τηρούσε ουδετερότητα. Τελικά αποφασίστηκε κοινή ελληνογιουγκοσλαβική ενέργεια κατά των Ιταλών, που αμήχανοι προσπαθούσαν να κρατηθούν στην βόρειο Αλβανία, ώστε να λείψει τελείως έτσι η ανοικτή πληγή. Η κοινή αυτή ελληνογιουγκοσλαβική ενέργεια δεν πρόλαβε να υλοποιηθεί διότι η Γερμανία έθεσε σε εφαρμογή εν τω μεταξύ, το σχέδιο Μαρίτα, όχι βέβαια για να σώσει τους συμμάχους της Ιταλούς από τον έσχατο εξευτελισμό, αλλά γα να προλάβει ανεπιθύμητη αντίδραση των Ρώσων, που πάντοτε υποψιαζόταν.

Πράγματι στις 5.15 της Κυριακής 6 Απριλίου 1941 άρχισε η γερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδας ταυτόχρονα με την επίδοση διακοινώσεως, στην οποία τονιζόταν ότι ο σκοπός της γερμανικής ενέργειας ήταν η εκδίωξη των Άγγλων από την Ελλάδα.

Η πίστη στο δίκαιο και στην ορθότητα των εθνικών επιδιώξεων πολλαπλασίασαν και πάλι τις διαθέσιμες ψυχικές δυνάμεις και η ώρα μας όρθωσε για άλλη μια φορά το ανάστημά της στον χιτλερικό στρατό, αλλά παρά την σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων, δεν ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να αντισταθεί για πολύ στη γερμανική υπεροπλία και λύγισε.

"Οι Γερμανοί μιλάν με απορία για την ελληνική άμυνα, που την χαρακτηρίζουν ως μεγαλειώδη. Πριν δουν από κοντά τα φρούρια, φαντάζονται πως είναι ανώτερα από τα γαλλικά της Μαζινό. Μόλις όμως τα επισκέπτονται σαστίζουν. Πόσο λίγο προσωπικό τα υπηρετούσε! Με τι ελάχιστα κανόνια και πυρομαχικά, έδωσαν εντύπωση μεγίστης ισχύος και αφθονίας μέσων! Η πενιχρότητα των όπλων που διέθεταν οι Έλληνες κάνει τον εχθρό να καταλάβει το ρόλο που έπαιξε η παλικαριά σ' αυτόν τον αγώνα. Ο στρατηγός Μπαίμε, ο ίδιος που διεύθυνε τον κατά μέτωπο αγώνα, δεν πιστεύει στα μάτια του όταν βλέπει το Περιθώρι με 120 μόνο φαντάρους φρουρά να έχει πιάσει 300 Γερμανούς αιχμαλώτους.

Στις 27 Απριλίου το πρωί τα πρώτα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στην Αθήνα με κατεύθυνση την Ακρόπολη για να στήσουν τη σημαία τους με τον αγκυλωτό σταυρό. Εκείνη την ώρα ο ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών απηύθυνε προς τον ελληνικό λαό το τελευταίο ελεύθερο μήνυμα: "Έλληνες, ύστερα από λίγα λεπτά ο ραδιοφωνικός σταθμός δεν θα είναι ελληνικός... Αδέλφια, ψηλά τις καρδιές...".
Άρχιζε ένας νέος κύκλος μαρτυρίου για την πρωτεύουσα και τη χώρα γενικά.

Ήταν η τελευταία σύγκρουση στην Ευρώπη με δυσανάλογες δυνάμεις, μέσα και όπλα. Από τη μια ο Γολιάθ με βαρύ οπλισμό σύγχρονης τεχνοκρατίας, από την άλλη ο Δαυίδ με αναχρονιστικά μέσα, που αγωνίζεται για την ύπαρξή του, για τις παραδόσεις του. Στον αγώνα αυτόν ο ελληνικός λαός έδωσε και πάλι το προσωπικό του ύφος, όμοιο με αυτό του 1821. Η αναμέτρηση του 1940-41 γίνεται ανάμεσα στη λιτότητα και το στόμφο, τη φιλοπατρία και τον ιμπεριαλισμό, το πάθος για την ελευθερία και την ικανοποίηση σκοταδιστικών ορέξεων.

Η αύρα των γύρω του ναού ορέων ας συγκεντρώνει πάντοτε εις μίαν ατελείωτον παρέλασιν ολόκληρον την θεωρίαν των απανταχού ηρώων Άγγλων, Αμερικανών, Πολωνών, Ρώσων, ελευθέρων Γάλλων, Ολλανδών, Βέλγων, Νορβηγών και εις την κεφαλήν της παρατάξεως ας τεθή ένας Έλλην πολεμιστής, το γνησιότερον τέκνον της ελευθερίας, του οποίου η κραυγή "ΑΕΡΑ" θ' αντηχή πάντοτε υπεράνω των θαλασσών και των ορέων.

Η τεχνοκρατία, χάρις στον σιδερένιο της όγκο, θα πετύχει για μια στιγμή να γονατίσει τη μαχόμενη ψυχή, όμως η αναστροφή θα έρθει γρήγορα. Το ελληνικό μέτωπο κατάρρευσε τον Απρίλιο του 1941, αλλά και κατά την διάρκεια της κατοχικής περιόδου (1941-1944) το Έθνος συνέχισε με κάθε τρόπο την αντίσταση κατά του Άξονα, τόσο στην κατεχόμενη Ελλάδα όσο και στη Βόρεια Αφρική, την Ιταλία και τα νησιά του Αιγαίου.

Έτσι δημιουργήθηκε αυτή η εποποιία, το καύχημα και η δόξα της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού Έθνους, που κατ' ουδένα τρόπο δεν ήταν ένα θαύμα όπως πολλοί ισχυρίζονται. Ήταν αποτέλεσμα μιας επιμελούς, προσεκτικής και μεθοδικής στρατιωτικής προπαρασκευής, μιας ηθικής διαπαιδαγωγήσεως και ενός εθνικού προσανατολισμού του ελληνικού λαού, απόρροια των οποίων ήταν το ηθικό μεγαλείο των Ένοπλων Δυνάμεων και του Έθνους, γενικότερα, για μια δυναμική και νικηφόρα άμυνα.

Είναι πραγματικότητα ότι η Κοινωνία των Εθνών (Κ.Τ.Ε.) δεν μπόρεσε να αποτρέψει τον καταστροφικό Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Άφησε όμως την θέση της στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), με πληρέστερη δικαστική και εκτελεστική εξουσία, με διεθνή χαρακτήρα, αριθμεί 144 μέλη, που φιλοδοξεί εκτός των άλλων "στην διασφάλιση ειρήνης και ασφάλειας σε παγκόσμια κλίμακα". Για να επιβιώσει αυτός ο Οργανισμός, ο αρτιότερος που απέκτησε ποτέ η ανθρωπότητα και για να διατηρήσει το ανάλογο κύρος και ισχύ ώστε να δύναται να φέρει εις πέρας την αποστολή του, πρέπει όλα τα κράτη να τον καταστήσουν πρακτικά αποδεκτό και ως εκ τούτου να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του. Τα μη συμμορφούμενα μέλη θα πρέπει να γνωρίζουν, ότι θα υποστούν αυστηρές κυρώσεις όχι για να αποκαταστήσουν διακρατικές παρανομίες τους, αλλά για να μην τις επιχειρήσουν.

Η Ελλάδα την σημερινή εποχή δέχεται απροκάλυπτες απειλές από γείτονα χώρα της οποίας η ηγεσία είναι υπομονετική, κρυψίνους, μεθοδική και καιροσκόπος, που επεμβαίνει όταν παρουσιάζονται κατάλληλες ευκαιρίες, αδιαφορώντας για τις διεθνείς αντιδράσεις και αποφάσεις. Οι σοβινιστικές αντιλήψεις και οι επεκτατικές βλέψεις που τρέφει κατά της χώρας μας, δεν θα βρουν διέξοδο, εκτός της περιπτώσεως αδικαιολόγητου εφησυχασμού, άσκοπων εσωτερικών προστριβών, άκαιρων αποπροσανατολισμών και οποιαδήποτε αποδυνάμωση των ενόπλων δυνάμεών μας. Ευχόμαστε να μη χρειασθεί να προστεθεί άλλο ένα έπος στην ελληνική ιστορία.

Πηγή και περισσότερα Γενικό Επιτελείο Στρατού
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #4  
Παλιά 25-10-06, 16:53
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Το Κοσμοϊστορικό ΟΧΙ του 1940

ΤΟ ΚΟΣΜΟΙΣΤΟΡΙΚΟ ΟΧΙ ΤΟΥ 1940

Του Υποστρατήγου ε. α K. Χ. *Κωνσταντινίδη

Εμείς τα παιδιά του 1940 κάθε τέτοια εποχή θυμόμαστε την συγκλονιστική Εποποιία της 28ης Οκτωβρίου 1940 και της Εθνικής μας Αντίστασης . Τότε που σύσσωμο το Ελληνικό Έθνος είπε το Κοσμοϊστορικό ΟΧΙ στην φασιστική Ιταλία και στην Ναζιστική Γερμανία. Από τότε πέρασαν 66 χρόνια και τα παιδιά εκείνης της εποχής μπήκαμε στην Τρίτη ηλικία , αλλά ποτέ δεν ξεχάσαμε εκείνη την Μεγάλη Ημέρα. Μέσα σ’ ένα ξέφρενο παραλήρημα από ενθουσιασμό, εθνικό παλμό και υπερηφάνεια βαπτισθήκαμε στην προαιώνια ένδοξη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Εμείς τα παιδιά εκείνης της εποχής αντί να ζαρώσουμε από τον φόβο και να σκεφθούμε τις συνέπειες του πολέμου, είπαμε το δικό μας ΟΧΙ . Τέρμα η καλοπέραση , τα μαθήματα , το παιχνίδι, η παιδική αφέλεια. Σε λίγο ζήσαμε τις κακουχίες, την πείνα , την γύμνια, την προσφυγιά και το συνεχές κρυφτούλι με τον θάνατο. Εκείνη την ημέρα γίναμε άνδρες. Έκτοτε παρακολουθούσαμε τα πολεμικά ανακοινωθέντα. Είχαμε πλήρη συναίσθηση της μεγάλης μάχης που μας έλαχε ο κλήρος να δώσουμε μαζί με τους πατεράδες μας και τους μεγαλύτερους αδελφούς μας. Και μιμηθήκαμε τους αρχαίους μας προγόνους . Μολών Λαβέ! Θυμάμαι οι φαντάροι μας με τα πενιχρά μέσα της εποχής πήραν από την Αστυνομία τις ατομικές προσκλήσεις της επιστράτευσης και έτρεχαν αμέσως στο πλησιέστερο έμπεδο να παρουσιασθούν. Στα πρόσωπα τους ήταν ζωγραφισμένο το χαμόγελο και η αποφασιστικότητα της Νίκης . Όταν ξεκινούσαν τα τραίνα σηκώνονταν ουρανομήκης παιάνες με εμβατήρια, γιατί ακόμη δεν είχαν κυκλοφορήσει τα τραγούδια της εθνικής μας αοιδού , της αξέχαστης Σοφίας Βέμπο. Σε λίγο αντήχησε και η ιαχή της Νίκης ΑΕΡΑ...Αλλά τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από εκείνη την ημέρα που ήτο η μεγαλύτερη ημέρα της ζωής μας. Το παράδειγμα της Ελλάδος που μόνη και αβοήθητη στάθηκε εκ των πρώτων νικηφόρα στον Άξονα έστειλε ρίγη συγκινήσεως στους ξένους που δεν πίστευαν ότι μία μικρή χώρα σαν την Ελλάδα θα πρόβαλε αντίσταση στις σιδηρόφρακτες στρατιές του άξονα . Το πράγμα φάνταζε σκέτη τρέλα. Και τότε έγιναν χείμαρρος οι δηλώσεις των ηγετών των διαφόρων κρατών:
(Πηγή: Ανθολόγιο Πατριδογνωσίας, Μενελάου Παγουλάτου)

Κάρολος ντέ Γκώλ, Charles de Gault 1890-1970 Πρόεδρος τής Γαλλικής Δημοκρατίας 1958-1969, αρχηγός τής Γαλλικής Αντίστασης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

• «Αδυνατώ να δώσω το δέον εύρος τής ευγνωμοσύνης πού αισθάνομαι για την ηρωική αντίσταση τού Λαού και των ηγετών τής Ελλάδος.» (Από ομιλία του στο Γαλλικό Κοινοβούλιο μετά την λήξη τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου.)

 Μωρίς Σουμάν, Maurice Schumann 1911-1992 Υπουργός των εξωτερικών τής Γαλλίας 1969-1973, Μέλος τής Γαλλικής Ακαδημίας 1974

• «Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της μαρτυρικής υποδουλωμένης, ματωμένης, αλλά ζωντανής Ευρώπης…Ποτέ μία ήττα δεν υπήρξε τόσο τιμητική για κείνους πού την υπέστησαν» (Από μήνυμά του πού απηύθυνε από το BBC τού Λονδίνου στους υποδουλωμένους λαούς τής Ευρώπης στις 28 Απριλίου 1941, ημέρα πού ό Χίτλερ κατέλαβε την Αθήνα ύστερα από πόλεμο 6 μηνών κατά τού Μουσολίνι και έξι εβδομάδων κατά τού Χίτλερ.)


Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953 Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από το 1924 έως 1953

• «Λυπάμαι διότι γηράσκω και δεν θα ζήσω επί μακρόν διά να ευγνωμονώ τον Ελληνικό Λαό, τού οποίου ή αντίστασης έκρινε τον 2ον Παγκόσμιο Πόλεμο.» (Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας την 31 Ιανουαρίου 1943 μετά την νίκη τού Στάλιγκραντ και την συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)

Μόσχα, Ραδιοφωνικός Σταθμός

• «Πολεμήσατε άοπλοι και νικήσατε, μικροί εναντίον μεγάλων. Σας οφείλουμε ευγνωμοσύνη, διότι κερδίσαμε χρόνο για να αμυνθούμε. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευχαριστούμε». (Όταν ο Χίτλερ επετέθη κατά τής Ε.Σ.Σ.Δ.)

Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974 Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού

• «Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στίς πόρτες τής Μόσχας, νά συγκρατήσει καί νά ανατρέψει τόν Γερμανικό χείμαρρο, τό οφείλει στόν Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τίς Γερμανικές μεραρχίες όλον τόν καιρό πού θά μπορούσαν νά μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε τό κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς.» (Απόσπασμα από τά απομνημονεύματά του γιά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.)

Μπενίτο Μουσολίνι, Benito Mousolini 1833-1945 Πρωθυπουργός τής Ιταλίας 1922-1945

• «Ο πόλεμος μέ τήν Ελλάδα απέδειξεν ότι τίποτε δέν είναι ακλόνητον είς τά στρατιωτικά πράγματα καί ότι πάντοτε μάς περιμένουν εκπλήξεις.» (Από λόγο πού εκφώνησε στίς 10/5/1941.)

Αδόλφος Χίτλερ, Hitler 1889-1945 Αρχηγός τού Γερμανικού κράτους 1889-1945

• «Χάριν τής ιστορικής αληθείας οφείλω νά διαπιστώσω ότι μόνον οί Ελληνες, εξ' όλων τών αντιπάλων οί οποίοι μέ αντιμετώπισαν, επολέμησαν μέ παράτολμον θάρρος καί υψίστην περιφρόνησιν πρός τόν θάνατον….» (Από λόγο πού εκφώνησε στίς 4 Μαίου 1941 στό Ράιχσταγκ.)

Σέρ Αντονυ Ηντεν, Sir Robert Antony Eden 1897-1977. Υπουργός Πολέμου καί Εξωτερικών της Βρεταννίας 1940-1945, Πρωθυπουργός της Βρεταννίας 1955-1957

• «Ασχέτως προς ότι θα πουν οι ιστορικοί τού μέλλοντος, εκείνο το οποίον μπορούμε να πούμε εμείς τώρα, είναι ότι η Ελλάς έδωσε αλησμόνητο μάθημα στόν Μουσολίνι, ότι αυτή υπήρξε η αφορμή τής επανάστασης στήν Γιουγκοσλαβία, ότι αυτή εκράτησε τούς Γερμανούς στο ηπειρωτικό έδαφος καί στήν Κρήτη για έξι εβδομάδες, ότι αυτή ανέτρεψε τήν χρονολογική σειρά όλων τών σχεδίων τού Γερμανικού Επιτελείου καί έτσι έφερε γενική μεταβολή στήν όλη πορεία τού πολέμου καί ενικήσαμε.» (Από λόγο του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 24/09/1942.)

 Τσώρτσιλ, Winston Churchil 1874-1965 Πρωθυπουργός τής Μεγάλης Βρετανίας κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

• «Η λέξη ηρωισμός φοβάμαι ότι δέν αποδίδει τό ελάχιστο εκείνων τών πράξεων αυτοθυσίας τών Ελλήνων, πού ήταν καθοριστικός παράγων τής νικηφόρου εκβάσεως τού κοινού αγώνα τών εθνών, κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διά τήν ανθρώπινη ελευθερία καί αξιοπρέπειαν.» …….. «Εάν δέν υπήρχε η ανδρεία τών Ελλήνων καί ή γενναιοψυχία τους, ή έκβαση τού Β' Παγκόσμιο Πολέμου θά ήταν ακαθόριστη.» (Από ομιλία του στό Αγγλικό κοινοβούλιο στίς 24 Απριλίου 1941.)

• «Μέχρι τώρα λέγαμε ότι οί Ελληνες πολεμούν σάν ήρωες. Τώρα θά λέμε: Οί ήρωες πολεμούν σάν Έλληνες.» (Από λόγο πού εκφώνησε από τό BBC τίς πρώτες ημέρες τού Ελληνοιταλικού πολέμου.)

• «Μαχόμενοι οί Έλληνες εναντίον τού κοινού εχθρού θά μοιρασθούν μαζί μας τά αγαθά τής ειρήνης.» (Από λόγο πού εξεφώνησε στίς 28 Οκτωβρίου 1940, όταν επετέθη ή Ιταλία κατά τής Ελλάδας.)

Σέρ Χάρολδ Αλεξάντερ, Sir Harold Leofric George Alexander 1891-1969 . Βρετανός Στρατάρχης κατά τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

• «Δέν θά ήταν υπερβολή νά πούμε ότι ή Ελλάς ανέτρεψε τό σύνολο τών σχεδίων τής Γερμανίας εξαναγκάσασα αυτήν νά αναβάλει γιά έξι εβδομάδες τήν επίθεση κατά τής Ρωσίας. Διερωτώμεθα ποιά θά ήταν ή θέση τής Σοβιετικής Ενώσεως χωρίς τήν Ελλάδα.» (Από ομιλία του στό Βρετανικό κοινοβούλιο στίς 28 Οκτωβρίου 1941.)

Γεώργιος ΣΤ' (1898-1952) Βασιλεύς τής Μεγάλης Βρετανίας 1936-1952

• «Ο μεγαλοπρεπής αγών τής Ελλάδος, υπήρξε ή πρώτη μεγάλη καμπή τού Β' Παγκοσμίου Πολέμου.» (Από λόγο του στο κοινοβούλιον τόν Μάιον 1945.)

 Φραγκλίνος Ρούσβελτ, Roosvelt 1882-1945 . Πρόεδρος τών Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής 1932-1945

• «Εις τήν Ελλάδα παρασχέθη τήν 28ην Οκτωβρίου 1940 χρόνος τριών ωρών διά ν'αποφασίσει πόλεμον ή ειρήνην, αλλά καί τριών ημερών ή τριών εβδομάδων ή και τριών ετών προθεσμία νά παρείχετο, ή απάντησις θά ήτο ή ίδια.» ……. «Οί Έλληνες εδίδαξαν δία μέσου τών αιώνων τήν αξιοπρέπειαν. Οταν όλος ό κόσμος είχε χάσει κάθε ελπίδα, ό Ελληνικός λαός ετόλμησε νά αμφισβητήσει τό αήττητον τού γερμανικού τέρατος αντιτάσσοντας τό υπερήφανον πνεύμα τής ελευθερίας.» (Από ραδιοφωνικό λόγο πού εξεφώνησε στίς 10/6/1943.)

• «Ο ηρωικός αγών τού ελληνικού λαού…κατά τής επιθέσεως τής Γερμανίας, αφού τόσον παταγωδώς ενίκησε τούς Ιταλούς στήν απόπειρά τους νά εισβάλλουν στό ελληνικό έδαφος, γέμισε μέ ενθουσιασμό τίς καρδιές τού αμερικανικού λαού καί εκίνησε τήν συμπάθειά του. Πρό ενός καί πλέον αιώνος, κατά τόν πόλεμον τής ελληνικής ανεξαρτησίας, τό εθνος μας…εξέφρασε τήν φλογερή του συμπάθεια γιά τούς Ελληνες καί ευχότανε γιά τήν ελληνική νίκη…» (Δήλωσή του στό Υπατο Συμβούλιο τής Αχέπα στίς 25/04/1941, πού μεταδώθηκε ραδιοφωνικά από τόν Λευκό Οίκο.)

Η Εποποιία του 1940 ήτο μιά σύγχρονη Γιγαντομαχία και Τιτανομαχία σαν αυτές που αναφέρει η Ελληνική Αρχαιολογία. Ας σημειωθεί δε ότι η Ελλάς είναι η μοναδική χώρα που αντιμετώπισε τους στρατούς τεσσάρων χωρών ταυτόχρονα, Αλβανίας, Ιταλίας, Γερμανίας, και Βουλγαρίας.

Την 10 Απριλίου 1941, μετά τήν Συνθηκολόγησι μέ τήν Γερμανία παραδίδονται τα οχυρά Παλιουριώτες καί Ρούπελ. Οι Γερμανοί εκφράζουν τόν θαυμασμό τους στούς Έλληνες στρατιώτες, δηλώνουν ότι αποτελεί τιμή καί υπερηφάνεια τό ότι είχαν σάν αντίπαλο έναν τέτοιο στρατό καί ζητούν από τόν Ελληνα διοικητή νά επιθεωρήση τόν Γερμανικό στρατό ως ένδειξη τιμής και αναγνωρίσεως! Η Γερμανική Σημαία υψώνεται μόνο μετά την πλήρη αποχώρηση τού Ελληνικού Στρατού. Ένας Γερμανός αξιωματικός τής αεροπορίας εδήλωσε στόν διοικητή τής ομάδος μεραρχιών Ανατολικής Μακεδονίας αντιστράτηγον Δέδεν ότι ό Ελληνικός Στρατός ήταν ό πρώτος στρατός στόν οποίον τά στούκας δέν προκάλεσαν πανικό. «Οι στρατιώται σας» είπε, «αντί νά φεύγουν αλλόφρονες, όπως έκαναν είς τήν Γαλλία καί τήν Πολωνία, μας επυροβόλουν από τας θέσεις των.»

(Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, τεύχος Απριλίου 2003)

Αισχύλος: «Γιατί μόνον εμείς, (οι Ελληνες) αντίθετα από τους βαρβάρους δεν μετράμε ποτέ το πλήθος του εχθρού»

Εμείς πάντα λέμε «και ούτος ο αριθμός ικανός εστί » και χυνόμαστε στην μάχη Αρκεί να είμαστε ενωμένοι οι Ελληνες , γινόμαστε αήττητοι.

Ξέρετε παιδιά μου πόσες ημέρες κράτησε η άμυνα των άλλων και πόσο των Ελλήνων ;
Ελλάς: 219
Νορβηγία 61
Γαλλία 43 [Η υπερδύναμη της εποχής]
Πολωνία 30
Βέλγιο 18
Ολλανδία 4
Γιουγκοσλαβία 3
Δανία 0 μέρες.[ Οι Δανοί παραδώθηκαν σε έναν μοτοσικλετιστή του Χίτλερ ο οποίος μετέφερε στον Δανό βασιλιά αίτηση του Χίτλερ για διέλευση των ναζιστικών στρατευμάτων, ο Δανός βασιλιάς σε ένδειξη υποταγής παρέδωσε το στέμμα του στον μοτοσικλετιστή για να το πάει στο Βερολίνο και στον Χίτλερ……………….]
Τσεχοσλοβακία 0
Λουξεμβούργο 0
Τουρκία
Η γερμανόφιλη Τουρκία έγραψε στις παλαιές της αιματοβαμένες μπότες το Βαλκανικό Σύμφωνο και έμεινε εκτός του πολέμου με φιλική ουδετέρα προς την Γερμανία. Παρότι τώρα θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος του ΝΑΤΟ και όλοι τρέχουν να της ανοίξουν την πόρτα στην Ε.Ε, τότε απαιτούσε ιταμότατα τα νησιά μας του Ανατολικού Αιγίου προκειμένου να βγει στον Πόλεμο στο πλευρό του Αξονος. Οταν δε εμείς στενάζαμε κάτω απο την τριπλή Κατοχή, η «φίλη» Τουρκία έστελνε τους Ομογενείς μας της Κωνσταντινουπόλεως στα Στρατόπεδα Εργασίας της Ανατόλιας για να τους αρπάξει τις περιουσίες.

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Οι νεκροί Έλληνες στρατιώτες ανήλθαν κατά την διάρκεια των 219 ημερών στους 13.676. Κατά την διάρκεια της τετραπλής κατοχής που ακολούθησε τα κατοχικά στρατεύματα εκτέλεσαν :

Αλβανοί: 1165 (Πάργα , Μαργαρίτιο, Παραμυθία)
Ιταλοί: 8000
Boύλγαροι: 25000
Γερμανοί: 50000

Συνολικες απώλειες σε ποσοστό επί του πληθυσμού (εκτελέσεις, κακουχίες, μάχες)

Ελλάς 10% (750.000)
Σοβ. Ενωση 2,8%
Ολλανδία 2,2%
Γαλλία 2%
Πολωνία 1,8%
Γιουγκοσλαβία 1,7%
Βέλγιο 1,5%

Τι έγιναν όμως αυτά τα κούφια λόγια τα μεγάλα; Μετά τον πόλεμο οι πάντες μας ξέχασαν, εκτός φυσικά των ηγετών της Γηραιάς Αλβιώνος , Αυτοί είχαν φροντίσει να μας ρίξουν το σπόρο του πιό άγριου και εξουθενωτικού Εμφύλιου Πολέμου. Αυτός οπισθοδρόμησε το Εθνος μας περισσότερο από μισό αιώνα. Ετσι όχι μόνον δεν μοιρασθήκαμε την Νίκη –όπως έλεγαν- αλλά μας παρέδωσαν στα δόντια του Γκρίζου Λύκου για να μας ξεσχίζει τις σάρκες και να πίνει το αίμα και τον ιδρώτα του λαού μας. Ομως ας γνωρίζουν ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».

Και θα κλείσω με την ρήση του μεγάλου φιλοσόφου Φρ. Νίτσε για τους Ελληνες:

"Δεν υπάρχει λαός εις τον κόσμο ο οποίος να έχει προσφέρει τόσα εις την ανθρωπότητα όσα ο Eλληνικός και έχει καταπολεμηθεί τόσο πολύ απο τόσο πολλούς λαούς, οι οποιοι δεν προσέφεραν τίποτα εις αυτήν" - F. Nizsche

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1940-45

Υ.Γ * Ο υπογράφων έχασε τον πατέρα του σε εκείνον τον Πόλεμο, ο οποίος έπεσε από σφαίρες των Γερμανών Ναζί.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #5  
Παλιά 25-10-06, 18:07
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Μικρές καθημερινές στιγμές της Κατοχής

Καθημερινές στιγμές της κατοχής

Αναρωτηθήκατε πως πέρναγε ο κόσμος στην κατοχή;

Εγώ θα σας μεταφέρω κάποιες στιγμές από πρώτο χέρι.

Ο Χειμώνας 41-42 λέγεται ότι ήταν ο πιο βαρύς χειμώνα που είχαν δει. Όλα αυτά σε σχέση με τον κατακτητή να απομυζά κάθε εθνικό πόρο από την Γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, οι μεγάλες πόλεις πέρασαν μια πείνα που σήμερα την βλέπουμε στις εικόνες από Αφρική και φρίττουμε.

Κάθε μέρα το κάρο του δήμου, μετέφερε πτώματα τυμπανισμένα από την ασιτία, ενώ τα παιδάκια πέθαιναν σωρηδόν.

Η Μητέρα μου το 42 γέννησε τον αδελφό μου και πήγαινε με τα πόδια από την Φωκ. Νέγρη μέχρι το Χαϊδάρι, για να πάρει ένα, μόνο, κουτί σκόνη γάλα για το παιδί της και αυτό χάριν της συγγενείας που είχαμε, με την διευθύντρια ενός βρεφοκομείου.

Ο Πατέρας πούλησε σε μαυραγορίτες ότι είχε και δεν είχε για λίγα τρόφιμα.

Η αδελφή της Μητέρας μου και θεία μου, άκουσε ότι στην Ολυμπία (καταγωγή συζύγου) ανταλλάσσουν την γλυκερίνη (που την έκαναν σαπούνι) με λάδι. Κουβάλαγε λοιπόν με το τρένο ένα 10κιλο γλυκερίνης με κίνδυνο αν την πιάσουν να την εκτελέσουν επί τόπου, για μεταφορά υλικών με το οποίο δημιουργούνται πυρομαχικά. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά είχε 2 παιδιά μικρά.

Ο Πατέρας μου περιέγραφε με γέλια, ένα αστείο περιστατικό. Στην αγορά κάποιος πούλαγε ένα ψάρι.
Πάει λοιπόν κάποιος και του λέει, πόσο κάνει αυτός ο ψάρακας;
50 δισεκατομμύρια του απαντά.
Τι λες μωρέ 50 δις για ένα ψαρακακάκι;

Το 42 ο Πατέρας μου πήγε στην Μάνη και στην Καλαμάτα και έφερε μαζί του 4 τενεκέδες ελαιόλαδο. Αν πούλαγε αυτό το λάδι στην μαύρη αγορά, σήμερα θα ήταν ίσως ο πλουσιότερος Έλληνες, έπρεπε όμως να ήσουν πολύ κτήνος για να το κάνεις, όταν δίπλα σου πέθαιναν παιδάκι για λίγο λαδάκι. Σε ποτήρια σε μπουκαλάκια και σε ότι άλλο μπορούσε κανείς να μεταφέρει, μοίρασε το λάδι, γνωστούς φίλους και γείτονες. Πολλά χρόνια μετά κάποιος ή κάποιοι μου περιέγραφαν, το πώς σώθηκαν από εκείνο το λάδι.

Μερικοί έδωσαν περιουσίες σε εκμεταλλευτές αγρότες, που τους πήραν σπίτια κτήματα και τιμαλφή για λίγο λάδι. Ένας απ’ αυτούς είπε σε γνωστό μου άνθρωπο : Καιρός να πεινάσει και η Αθήνα , δεν ξέρεις πόσο το χαίρομαι.

Σαφέστατα η κατάσταση βελτιώθηκε τα άλλα χρόνια, ερχόταν και μιας μορφής ανθρωπιστική βοήθεια και αν μην τι άλλο τα παιδιά είχαν ένα συσσίτιο.

Και η επαφή με τους κατακτητές; Ο Πατέρας μου περπατούσε στον δρόμο και κατά λάθος πέφτει πάνω σε ένα γερμανό ποδηλάτη και τον ρίχνει κάτω από το ποδήλατο.
Μόλις κατάλαβε τι έγινε του κόπηκε η χολή. Ο Γερμανός σηκώνεται και του αστράφτει δύο χαστούκια. Ο Πατέρας μου θύμωσε, αλλά ένας γέρος δίπλα του, είπε, κάτσε ήσυχα παιδί μου, αν τον ακουμπήσεις θα σε σκοτώσει.

Η θεία μου είδε μπρος τα μάτια της ένα περιστατικό, από κάποιο στρατιωτικό αυτοκίνητο πετιέται ένας με πολιτικά και φεύγει τρέχοντας. Δύο Γερμανοί βγήκαν έξω και έβαλαν μέσα ένα περαστικό που απλά έτυχε να περνάει εκείνη την ώρα, έτσι για να παραδώσουν στο απόσπασμα ίσως; Τον αριθμό που παρέλαβαν.

Μικρές καθημερινές στιγμές κάτω από απίστευτες συνθήκες που θα πρέπει μόνο γι αυτό, να σεβαστούμε τους ανθρώπους που τα πέρασαν.

Σ.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #6  
Παλιά 27-10-06, 08:59
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Η διαμαρτυρία των Ελλήνων διανοουμένων

"Είναι δύο εβδομάδες τώρα, που ένα τελεσίγραφο μοναδικό στα διπλωματικά χρονικά των Αθηνών για το περιεχόμενον, την ώρα και τον τρόπο που το παρουσίασεν η Ιταλία κάλεσε την Ελλάδα να της παραδώση τα εδάφη της, να αρνηθή την ελευθερία της και να κατασπιλώση την τιμή της.

Οι Έλληνες δώσαμε στην ιταμή αυτή αξίωσι της φασιστικής βίας, την απάντησι που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών παραδόσεις, χαραγμένες βαθειά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής γης με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρωπίνης ιστορίας. Και αυτή τη στιγμή κοντά στο ρεύμα του Θυάμιδος και στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών πολεμούμε, τις περισσότερες φορές με τη λόγχη, αποφασισμένοι να νικήσουμε ή να αποθάνουμε μέχρις ενός.

Σ' αυτό τον άνισο σκληρότατο αλλά πεισματώδη αγώνα, που κάνει τον λυσσασμένο επιδρομέα να ξεσπάζη κατά των γυναικών, των γερόντων και των παιδιών, να καίη, να σκοτώνη, να ακρωτηριάζη, να διαμελίζη τους πληθυσμούς στις ανοχύρωτες και άμαχες πόλεις μας και στα ειρηνικά χωριά μας, έχουμε το αίσθημα ότι δεν υπερασπιζόμαστε δική μας μόνον υπόθεσι: Ότι αγωνιζόμεθα για την σωτηρία όλων εκείνων των Υψηλών αξιών που αποτελούν τον πνευματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε να απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητος και της βίας. Ακριβώς αυτό το αίσθημα εμπνέει το θάρρος σε μας τους Έλληνες διανοουμένους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, ν' απευθυνθούμε στους αδελφούς μας όλου του Κόσμου για να ζητήσουμε όχι την υλική αλλά την ηθική βοήθειά τους. Ζητούμε την εισφορά των ψυχών, την επανάστασι των συνειδήσεων, το κήρυγμα, την άμεση επίδρασι, παντού όπου είναι δυνατόν, την άγρυπνη παρακολούθησι και την ενέργεια για ένα καινούργιο πνευματικό Μαραθώνα που θα απαλλάξη τα δυναστευόμενα Έθνη από τη φοβέρα της πιο μαύρης σκλαβιάς που γνώρισε ως τώρα ο κόσμος.

Κωστής Παλαμάς, Σπύρος Μελάς, Άγγελος Σικελιανός, Γεώργιος Δροσίνης, Σωτήρης Σκίπης, Δημήτριος Μητρόπουλος, Κ. Δημητριάδης, Νικόλαος Βέης, Κ. Παρθένης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γιάννης Βλαχογίαννης, Στρατής Μυριβήλης, Κώστας Ουράνης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, Αρίστος Καμπάνης.

Εφημερίδα "Νέα Ελλάς", 10 Νοεμβρίου 1940

Σχόλιο : Μόνο που διαβάζεις αυτά τα ονόματα σου έρχεται ίλιγγος και δέος
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 27-10-06, 09:19
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Πρώτον πολεμικόν ανακοινωθέν

Πρωί 28ης Οκτωβρίου 1940.

"Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από της 05:30 ώρας της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους."

Συγκλονιστική η δωρική λιτότητα του κειμένου, όσες φορές και αν το ακούω νοιώθω σαν διαπαιρνά το κορμί μου ένα ρίγος, πως θα ένοιωσαν οι Έλληνες εκείνη την μέρα;

Μην ξεχνάμε ότι ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία μας, που αντιμετωπίζαμε ένα πολιτισμένο δυτικό έθνος, την τότε δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη της ευρώπης, ποσοτικά τουλάχιστον, μετά την Γερμανία.

Έβλεπα χθες στο ΣΚΑΙ ένα αφιέρωμα για το έπος της Αλβανίας και μεταξύ άλλων είχε και ένα ιταλό ιστορικό που προσπαθούσε ο μαύρος να εξηγήσει γιατί πάτωσαν οι δυνάμεις τους.

Οι Έλληνες λέει ήξεραν καλύτερα τα βουνά της Αλβανίας.

Τι λες ορε Καραμήτρο; Ήξερε ο Κρητικός, ο Αθηναίος, ο Μακεδόνας ο Πελοπονήσιος και ο νησιώτης καλύτερα τα βουνά της Αλβανίας από εσάς; Που είχατε 700 αεροσκάφη έναντι μιας ντουζίνας ελληνικών και είχατε χαρτογραφήσει την περιοχή όσο πιο αναλυτικά είχατε;

Ήταν λάθος του Μουσολίνι που επιτέθηκε Οκτώβριο και λύγισαν τους Ιταλούς τα χιόνια, συνέχισε απτόητος.

Γιατί στην Ελληνική πλευρά έκαναν ηλιοθεραπεία; Οι κακοντυμένοι και κακοσυντηρημένοι Έλληνες είχαν τις πιο πολλές απώλειες από τα κρυοπαγήματα και όχι από τις σφαίρες σας.
Σας είδαμε και στην εαρινή σας επίθεση, που είχε έρθει και ο Ντούτσε σας, σαν νέος Δαρείος από το βουνό του Αιγάλεω να καμαρώσει τον στόλο του να συντρίβει τον Θεμιστοκλή.
Άντε να μην σας πω τι πήρατε και εκεί, χάσατε κατά κράτος και ο Ντούτσε έφυγε κακήν κακώς.

Παραδεχτείτε το αυτό βρε παιδιά η Ιταλία ντροπιάστηκε και αν δεν θέλετε να κουβαλάτε μια ζωή αυτήν την ρετσινιά, τουλάχιστον ρίξτε τα στον Ντούτσε και στους φασίστες και αφήστε ήσυχο τον Ελληνικό στρατό που δεν αντέχω θα το πω, σας έκανε τα τρία δύο.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #8  
Παλιά 27-10-06, 09:27
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Το ΟΧΙ με την πένα του Γ.Α. Βλάχου

"Καθημερινή", 29 Οκτωβρίου 1940

ΤΟ ΣΤΙΛΕΤΟΝ

[...] Αλλά διατί πριν εδώ κινηθή προς τον πρωθυπουργικόν οίκον ο φαιδρότατος αντιπρόσωπός των και κινηθή εκεί εις την Ήπειρον ο στρατός των, δεν έρριπτον εν πρόχειρον βλέμμα εις την Ελληνικήν Ιστορίαν;... Πότε η Ελλάς παρεδόθη αμαχητί; Πότε ενικήθη πριν ποτίση το χώμα της με την τελευταίαν ρανίδα του αίματός της; Εις ποίαν στιγμήν έκαμε λογαριασμούς των δυνάμεών της προς τας δυνάμεις του αντιπάλου της, διά να μάθη έπειτα αν έχη την δυνατότητα να υπερασπίση την τιμήν της; Κράτος μικρόν με ιστορίαν μεγίστην, μήτηρ θηλάσασα την υφήλιον, φάρος λαμπροτάτου φωτός, η Ελλάς, καταυγάσασα τους αιώνας, έδωσεν εις όλην την ανθρωπότητα όχι μόνον την ζωήν, το φως, τον πολιτισμόν, τα γράμματα και τας τέχνας, αλλά και το παράδειγμα της αυτοθυσίας και του ηρωισμού, την Σαλαμίνα, τας Θερμοπύλας, το Ζάλογγον, το Σούλι, το Μεσολόγγι...
Κληρονόμοι πλούτου τόσον μεγάλου, βαρείς από τον φόρτον τόσων θρύλων και τόσων παραδόσεων, πώς μας εφαντάσθησαν τώρα κύπτοντας εμπρός εις τα κατάστιχα των πετρελαίων και της βενζίνης και των μηχανοκινήτων μονάδων και αποφασίζοντας να παραδώσωμεν την ιστορίαν μας εις τους αριθμούς και εις τα πετρέλαια την τιμήν μας;... [...]

Γ.Α.Β.

"Καθημερινή", 4 Νοεμβρίου 1940

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!

[...] Λοιπόν;... Θα συνεχίσωμεν την συζήτησιν; Θα βάλωμεν κάτω έναν καφέν και θα σταθώμεν γύρω από το φλιτζάνι του οι απόλεμοι, οι άχρηστοι, οι καφενόβιοι, διά να πούμε, περί του ποιος θα νικήση και ποιος θα επικρατήσει;... Προς Θεού! θα νικήση η Ελλάς! Όλους; ΟΛΟΥΣ! ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ! Χωρίς συλλογισμούς, χωρίς συζητήσεις, χωρίς κεφάλια τα οποία αργοκινούνται και αμφιβάλλουν, χωρίς μυαλό. Μυαλό δεν χρειάζεται. Χρειάζεται ενθουσιασμός και παραφροσύνη. Χρειάζεται θάρρος αλόγιστον και καρδιά. Με αυτό το υλικόν έγινεν ο Αγών του Εικοσιένα. Με αυτά τα όπλα νικούν οι λαοί. Ήρθατε να πάρετε την Ήπειρον;... ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ. Έχετε Στρατούς, έχετε Στόλους, έχετε αεροπλάνα, είσθε σαράντα πέντε εκατομμύρια και είμαστε πέντε. ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ. Θα μας κάψετε. ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΗΝ ΔΙΝΟΜΕ. Και θα προχωρήσωμεν και θα νικήσωμεν και θα σας πετάξωμεν εις την θάλασσαν. Γίνεται;... Γίνεται, δεν γίνεται,αυτό πρέπει να αισθάνεται και να βροντοφωνή η καρδιά. ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΗ.
[...] Θάρρος λοιπόν! Ό,τι θέλομεν αληθινά, με όλην μας την δύναμιν, γίνεται. Ό,τι αποφασίσωμεν με την ψυχήν μας γίνεται. ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΗ.
[...] Όλοι μαζί! Θα αγωνισθώμεν τώρα όλοι μαζί, θα ανθέξωμεν όλοι μαζί, θα προελάσωμεν όλοι μαζί, και μίαν ευλογημένην ημέραν, όταν θα διαλαλούν την ευτυχίαν μας οι κώδωνες των σημαιοστολίστων εκκλησιών μας, θα ψάλλωμεν όλοι μαζί ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ ΣΤΡΑΤΗΓΩ ΤΑ ΝΙΚΗΤΗΡΙΑ... [...]

Γ.Α.Β.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #9  
Παλιά 27-10-06, 09:31
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Οι δυνάμεις των αντιπάλων και οι πρωταγωνιστές.

Οι πρώτες κρίσιμες ημέρες του πολέμου:
Οι δυνάμεις των αντιπάλων και οι πρωταγωνιστές.

"Αναφέρατε παρακαλώ εις τον κ. Αρχηγόν του ΓΕΣ ότι η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αύριο την πρωίαν, ίσως δε και κατά την διάρκειαν της νυκτός 27 με 28 Οκτωβρίου, θα έχωμεν ιταλικήν επίθεσιν. Η Μεραρχία θα επιτελέση το καθήκον της προς την πατρίδα, συμφώνως προς διαταγάς και οδηγίας του ΓΕΣ. Δύναμαι να βεβαιώσω υπευθύνως τον κ. Αρχηγόν του ΓΕΣ, και τονίζω τούτο ιδιαιτέρως, ότι δεν θα περάσουν Ιταλοί από το Καλπάκι."

(Υποστράτηγος Χ. Κατσιμήτρος, Διοικητής VIII Μεραρχίας Ηπείρου, σε τηλεφωνική επικοινωνία με το ΓΕΣ (Ανσχη Κορώζη), 27 Οκτωβρίου 1940.)

Οι δυνάμεις των αντιπάλων κατά την έναρξη του πολέμου.

Οι πρώτες κρίσιμες ημέρες μέχρι την ανάσχεση της επιθέσεως των Ιταλών (μάχη Ελαίας (Καλπάκι) - Καλαμά, 2-8 Νοεμ. 1940), την ολοκλήρωση της επιστρατεύσεως και την Ελληνική αντεπίθεση.

Ιταλικές δυνάμεις:

Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση: Διοικητής Στρατηγός Βισκόντι Πράσκα. Θέατρο επιχειρήσεων Ηπείρου.
XXV Σώμα Στρατού: Διοικητής Στρατηγός Κάρλο Ρόσσι. Τέσσερις μεραρχίες (23η: "Φερράρα", 51η: "Σιένα", 131η: Τ/Θ "Κενταύρων" και μια μεραρχία ιππικού). Συνολική δύναμη: 42000 άνδρες περίπου.
XXVI Σώμα Στρατού: Διοικητής Στρατηγός Γκαμπριέλε Νάσσι. Τέσσερις μεραρχίες (49η: "Πάρμα", 29η: "Πιεμόντε", 19η: "Βενέτσια", 53η: "Αρέτζο"). Συνολική δύναμη: 44000 άνδρες περίπου.
Μεταξύ των δύο σωμάτων στρατού, στον Τομέα της Πίνδου: 3η Μεραρχία Αλπινιστών "Τζούλια".

Συνολική δύναμη: 59 τάγματα πεζικού, 135 πυροβολαρχίες (23 βαριές), 150 άρματα μάχης, 18 ίλες ιππικού, 6 τάγματα όλμων και ένα τάγμα πολυβόλων.

Ελληνικές δυνάμεις:
Θέατρο επιχειρήσεων Ηπείρου:
VIII Μεραρχία Πεζικού: Διοικητής Υποστράτηγος Χ. Κατσιμήτρος, και το στρατηγείο της III Ταξιαρχίας Πεζικού με Διοικητή τον Συνταγματάρχη Πεζικού Δημήτριο Γιατζή. Συνολικά περιελάμβανε: 4 διοικήσεις συνταγμάτων πεζικού, 15 τάγματα πεζικού, 16 πυροβολαρχίες, 5 ουλαμούς πυροβολικού συνοδείας, 2 τάγματα πολυβόλων κινήσεως, μία πυροβολαρχία βαρέων πολυβόλων, μία μεραρχιακή μονάδα αναγνωρίσεως. Το 39ο Σύνταγμα Ευζώνων της III Μεραρχίας (κινούμενο από την Αιτωλοακαρνανία προς Ήπειρο).
Στις 12 Οκτωβρίου 1940: Τέθηκε στη διάθεση της Μεραρχίας ο Υποστράτηγος Ν. Λιούμπας, στον οποίο ανατέθηκε η διοίκηση του τομέα της Θεσπρωτίας. Έφθασε μια αντιαεροπορική πυροβολαρχία (3 πυροβόλα), η οποία διατέθηκε για την προστασία των Ιωαννίνων. Συμπληρώθηκαν οι διοικήσεις της Μεραρχίας ως ακολούθως: Αρχηγός Πεζικού Μεραρχίας: Συνταγματάρχης Γεώργιος Ντρες. Διοικητής 4ου Συντάγματος Πεζικού: Συνταγματάρχης Κ. Παπαδόπουλος. Διοικητής 40ου Συντάγματος Ευζώνων: Συνταγματάρχης Θρ. Τσακαλώτος.
Στις 27 Οκτωβρίου 1940 η Μεραρχία έχει συμπληρώσει την επιστράτευσή της.

Θέατρο επιχειρήσεων Δυτικής Μακεδονίας:
Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας (ΤΣΔΜ): Διοικητής Αντιστράτηγος Ιωάννης Πιτσίκας (έδρα Κοζάνη).
Το Β' Σώμα Στρατού: Διοικητής Αντιστράτηγος Δημήτριος Παπαδόπουλος, με τις: I Μεραρχία: Διοικητής Υποστράτηγος Δημήτριος Βραχνός, IX Μεραρχία: Διοικητής Υποστράτηγος Χρήστος Ζυγούρης, V Ταξιαρχία Πεζικού: Διοικητής Συνταγματάρχης Πεζικού Αναστάσιος Καλής, IX Συνοριακό Τομέα.
Το Γ' Σώμα Στρατού: Διοικητής Αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου (έδρα Θεσσαλονίκη), με τις: X Μεραρχία: Διοικητής Υποστράτηγος Χρήστος Κίτσος, XI Μεραρχία: Διοικητής Συνταγματάρχης Πυροβολικού Γεώργιος Κώσταλος, IV Ταξιαρχία Πεζικού, Διοικητής Υποστράτηγος Αγαμέμνων Μεταξάς, και τους IX, X, XI Συνοριακούς Τομείς.

Το Απόσπασμα Πίνδου:
Διοικητής ο έφεδρος, εκ μονίμων, Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Δαβάκης (Επταχώρι). Τομέας ευθύνης μεταξύ του δεξιού της VIII Μεραρχίας και του αριστερού της IX Μεραρχίας (ανάπτυγμα ΖΕ 37 χλμ. περίπου). Περιελάμβανε: Το 51ο Σύνταγμα Πεζικού (μείον), μία ορειβατική πυροβολαρχία 75 χιλ., έναν ουλαμό πυροβολικού συνοδείας των 65 χιλ. και έναν ουλαμό ιππικού. Είχε σοβαρές ελλείψεις σε οπλισμό, ιματισμό, υπόδηση και εφεδρικά πυρομαχικά. Από 8 διοικητές λόχων 2 ήταν Ανθυπολοχαγοί και 2 Έφεδροι Λοχαγοί. Από τους 32 Διμοιρίτες 3 μόνο ήταν μόνιμοι.

Συνολική δύναμη: 39 τάγματα πεζικού, 40½ πυροβολαρχίες διαφόρων διαμετρημάτων. Δύναμη περίπου 35000 άνδρες.

Σύγκριση δυνάμεων:
Στην Ήπειρο: Έναντι των 22 ταγμάτων πεζικού, 3 συνταγμάτων ιππικού, 61 πυροβολαρχιών (18 βαριές) και 90 αρμάτων μάχης του XXV Ιταλικού Σώματος Στρατού, υπήρχαν 15 τάγματα πεζικού, μία ομάδα αναγνωρίσεως και 16 πυροβολαρχίες (2 μόνο βαριές) της VIII Μεραρχίας.
Στην Πίνδο: Έναντι 5 ταγμάτων πεζικού, μιας ίλης ιππικού της Ιταλικής Μεραρχίας Αλπινιστών, υπήρχαν 2 τάγματα πεζικού, μια ίλη ιππικού και μιάμιση πυροβολαρχία του αποσπάσματος Πίνδου.
Στη Δυτική Μακεδονία: Έναντι 17 ταγμάτων πεζικού, μιας ίλης ιππικού, 24 πυροβολαρχιών (5 βαριές) και 10 αρμάτων μάχης του XXVI Ιταλικού Σώματος Στρατού, υπήρχαν 22 τάγματα πεζικού, 2 ομάδες αναγνωρίσεως και 22 πυροβολαρχίες (7 βαριές) του ΤΣΔΜ.
Συμπεράσματα: Στην Ήπειρο ήταν συντριπτική η υπεροχή των Ιταλών σε πυροβολικό και άρματα. Στην περιοχή Δυτ. Μακεδονίας οι μονάδες ήταν ισοδύναμες με μικρή υπεροχή των Ελληνικών. Στην περιοχή της Πίνδου οι Ιταλοί υπερτερούσαν σε αναλογίες 1:2 περίπου στο πεζικό και 1:4 στο πυροβολικό.

Να επισημανθούν και τα ακόλουθα: Η ασφάλεια των Ελληνικών ακτών ήταν επισφαλής, λόγω της συντριπτικής υπεροχής του Ιταλικού ναυτικού. Στηριζόμαστε μόνο στις ναυτικές δυνάμεις της Μ. Βρετανίας και στις δεσμεύσεις της Ιταλίας με τη Λιβύη. Στην αεροπορία, η Ιταλική είχε την κυριαρχία. Έναντι 400 Ιταλικών αεροσκαφών, διαθέταμε 143 παλαιού τύπου και μικρής αποδόσεως. Τα 65 διαφόρων αποστολών (βομβαρδιστικά κ.λπ.) ήταν σε καλή κατάσταση.
Να προσθέσουμε ακόμα ότι: Η αμυντική οργάνωση του Ελληνικού εδάφους, κυρίως στην Ήπειρο, με τις έντονες προσπάθειες της VIII Μεραρχίας, το δύσβατο του εδάφους με τα περιορισμένα δρομολόγια και οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες ήταν αρνητικοί παράγοντες για τις επιθετικές επιχειρήσεις των Ιταλών.

Στρατηγικό συμπέρασμα: Η έκβαση των επιχειρήσεων κυρίως στην Ήπειρο (τοποθεσία Ελαίας-Καλαμά) ήταν υπόθεση τόλμης και αντοχής της VIII Μεραρχίας τις 5-10 πρώτες ημέρες, διότι, με τον ερχομό των ενισχύσεων και την πτώση του ηθικού των Ιταλών (επακόλουθο της αποτυχίας), η πλάστιγγα θα έγερνε υπέρ των Ελληνικών δυνάμεων. Αυτό πέτυχε η VIII Μεραρχία με διοικητή τον γενναίο Υποστράτηγο Χ. Κατσιμήτρο.

Πηγές :

(Δ. Λιμνιάτης, Αντιστράτηγος ε.α., "Το έπος του 1940 και ο στρατηγός Κατσιμήτρος", περιοδικό "Ιστορία Εικονογραφημένη", τ. 352, Οκτ. 1997.)
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #10  
Παλιά 27-10-06, 09:47
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Πώς η "Μαρίτα" έπληξε τον "Μπαρμπαρόσα"

Η ολέθρια απόφαση του Χίτλερ να επεκτείνει την γερμανική εισβολή και στην Νότιο Ελλάδα, παγίδευσε την Δωδεκάτη Στρατιά και εξασθένησε την επίθεση κατά της Μόσχας.

Έχουν πολλά γραφεί για το πώς η εμπλοκή του Άξονος στην Ελλάδα κατά τα έτη 1940-41 οδήγησε στην αναβολή της ενάρξεως της εκστρατείας κατά της Σοβιετικής Ενώσεως, της περίφημης επιχειρήσεως Μπαρμπαρόσα, η οποία μετατέθηκε από τις 15 Μαΐου 1941 στις 22 Ιουνίου 1941, με αποτέλεσμα ο δριμύτατος ρωσικός χειμώνας να πιάσει τα γερμανικά στρατεύματα μπροστά στη Μόσχα - και να σωθεί η Ρωσία.
Πρώτος που αναγνώρισε την αλήθεια αυτή υπήρξε ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ, που διεκήρυξε τόσον δημοσία (με τη διαθήκη του και αλλού) όσο και σε ιδιωτικές συζητήσεις του (με τη Λένι Ρίφενσταλ κ.λπ.) ότι το εγκληματικό λάθος του Μουσολίνι να επιτεθεί κατά της Ελλάδος υπήρξε η βασική αιτία για την οποία η Γερμανία έχασε τον πόλεμο. Την άποψη αυτή ακολουθεί και η μεγάλη πλειοψηφία των ασχοληθέντων με το ζήτημα αυτό, με επικεφαλής Γερμανούς στρατηγούς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τους εγκυρότερους, δηλαδή, στρατιωτικούς ειδικούς.
Υπάρχει, όμως, και η αντίθετη άποψη (Χάιντς Ρίχτερ κ.λπ.), που κυρίως βασίζεται στη γνώμη του έγκυρου ιστορικού Μάρτιν Βαν Κρέβελντ και ιδίως στο σημαντικό έργο του: Η στρατηγική του Χίτλερ 1940-1941. Το βαλκανικό κλειδί. Ο Βαν Κρέβελντ θεωρεί ότι κυριότερος λόγος της καθυστερήσεως της εκστρατείας κατά της Ρωσίας ήταν οι ελλείψεις στον εφοδιασμό του γερμανικού στρατού. Όσον αφορά στη βαλκανική εκστρατεία του Χίτλερ, ασχολείται μόνο με το κατά πόσον η απόβαση των βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα επέφερε καθυστέρηση της ρωσικής εκστρατείας και εκφέρει τη γνώμη ότι η απάντηση είναι και ναι και όχι: "ναι", γιατί, με το να προκαλέσει τη λήψη μέτρων από τον Χίτλερ διέλυσε τον συντονισμό μεταξύ της Μαρίτας και του Μπαρμπαρόσα και έκανε αμφίβολη την έγκαιρη έναρξη του τελευταίου. "Όχι", γιατί πρακτικά δεν συνεισέφερε τίποτε στη χρονική επιμήκυνση των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα.
Βλέπει κανείς αμέσως πόσο η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη γιατί δεν αντιμετωπίζει το αληθινό πρόβλημα: Το ζήτημα δεν είναι αν η απόβαση των βρετανικών στρατευμάτων ή ακόμη και το γιουγκοσλαβικό πραξικόπημα επέφερε την καθυστέρηση της επιχειρήσεως Μπαρμπαρόσα αλλά εάν ολόκληρη η εμπλοκή του Άξονος στην Ελλάδα, που άρχισε στις 28 Οκτωβρίου 1940, με την επίθεση του Μουσολίνι, και τελείωσε την 1η Ιουνίου 1941, με την κατάληψη της Κρήτης, έφερε το αποτέλεσμα αυτό. Και η σωστή τοποθέτηση του προβλήματος σε αυτή τη βάση, οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η εμπλοκή αυτή του Άξονος υπήρξε μοιραία για την έκβαση της εκστρατείας κατά της Σοβιετικής Ενώσεως (όπως αναλύω και στο άρθρο μου "Η καθυστέρηση της "Μαρίτας" καθήλωσε τον "Μπαρμπαρόσα"" στην Ιστορία Εικονογραφημένη, τ. 371, Μάιος 1999, σελ. 68 επ.).
Και υπήρξε μοιραία η εμπλοκή αυτή του Άξονος, όχι μόνο για τη χρονική επίπτωση της Μαρίτας στον Μπαρμπαρόσα, αλλά για έναν πολύ σοβαρότερο λόγο, στον οποίο δεν έχει δοθεί η προσοχή που του αρμόζει: Εξαιτίας της Μαρίτας ο Χίτλερ αναγκάστηκε να μεταβάλει το σχέδιο της εκστρατείας εναντίον της Σοβιετικής Ενώσεως και η μεταβολή αυτή ανέτρεψε την πορεία της εκστρατείας, όπως επεσήμαναν οι εγκυρότεροι αναλυτές (αλλά και πρωταγωνιστές) της, δηλαδή οι στρατηγοί Φραντς Χάλντερ, Αρχηγός του Γερμανικού Γενικού Επιτελείου Στρατού από τον Αύγουστο του 1938 ως τις 24 Σεπτεμβρίου 1942, οπότε αποστρατεύθηκε, και Χάιντς Γκουντέριαν, ο ιδιοφυής θεμελιωτής του κεραυνοβόλου πολέμου, ο παγκοσμίως αναγνωρισμένος ως ο μεγαλύτερος ειδικός του πολέμου των αρμάτων μάχης στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Δεκέμβριος 1940: Επιχείρηση "Μαρίτα"
Αλλ' ας παρακολουθήσουμε τα πράγματα από την αρχή: Η Οδηγία του Φύρερ αρθ. 20 της 13-12-1940 υπό τον τίτλο Επιχείρηση Μαρίτα προέβλεπε τα εξής: "Ο πρώτος σκοπός της επιχειρήσεως είναι η κατάληψη της ακτής του Αιγαίου και της κοιλάδας της Θεσσαλονίκης. Είναι δυνατόν να καταστεί απαραίτητο να συνεχίσουμε την επίθεση μέσω της Λαρίσης και του Ισθμού της Κορίνθου". Εν τούτοις, όπως δέχεται και ο Βαν Κρέβελντ, που μελέτησε λεπτομερώς το θέμα, όλες οι προετοιμασίες ως την απόβαση βρετανικών στρατευμάτων στην Ελλάδα (που άρχισε στις 7 Μαρτίου 1941, αφού οι Γερμανοί από τις 2 Μαρτίου είχαν αρχίσει να εισέρχονται στη Βουλγαρία με προφανή σκοπό την επίθεση κατά της Ελλάδος) είχαν γίνει με την παραδοχή ότι αυτή η επέκταση της επιχειρήσεως πέραν της ακτής του Αιγαίου στη Βόρειο Ελλάδα και της κοιλάδας της θεσσαλονίκης δεν επρόκειτο να χρειαστεί. Άλλωστε, και η προηγουμένη Οδηγία του Φύρερ αριθ. 18/12-11-1940, προκαταρκτική της Μαρίτας, ανέφερε: "Ο αρχιστράτηγος θα προετοιμασθεί, αν καταστεί αναγκαίο, να καταλάβει από τη Βουλγαρία την ελληνική ηπειρωτική χώρα βορείως του Αιγαίου Πελάγους. Αυτό θα επιτρέψει στη Γερμανική Πολεμική Αεροπορία να επιτίθεται κατά στόχων στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδίως κατά εκείνων των αγγλικών αεροπορικών βάσεων, που απειλούν τις ρουμανικές πετρελαιοπηγές". Έτσι το σχέδιο του Γερμανικού Γενικού Επιτελείου Στρατού, που υπεβλήθη στον Χίτλερ στις 14 Φεβρουαρίου 1941, παραχωρούσε μόνο μια εβδομάδα για ολόκληρη την επιχείρηση! Ακόμη δε και στις 8 Μαρτίου δεν ήταν σαφές επί πόσον χρόνο θα παρετείνετο η κατοχή των καταλαμβανόμενων εδαφών. Μόλις, όμως, άρχισαν οι βρετανικές αποβάσεις στην Ελλάδα, το ερώτημα κατέστη ακόμη πιο επείγον και στις 17 Μαρτίου απαντήθηκε με δραστικό τρόπο από τον Χίτλερ: Η επιχείρηση έπρεπε να συνεχιστεί μέχρις ότου οι Βρετανοί εκδιωχθούν από ολόκληρη την ηπειρωτική Ελλάδα, περιλαμβανομένης της Πελοποννήσου.
Η απόφαση αυτή του Χίτλερ είχε καταστρεπτικές συνέπειες στον συντονισμό μεταξύ Μαρίτας και Μπαρμπαρόσα. Οι διάφορες αναβολές στην έναρξη της Μαρίτας, που είχαν προηγηθεί, όπως και η συνεχής αύξηση των εμπλεκομένων σ' αυτήν στρατευμάτων, από 10 μεραρχίες στην αρχή, σε 24 μεραρχίες κατόπιν, είχαν προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στο ΟΚW (Γερμανικό Γενικό Επιτελείο Στρατού) κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Και η απόφαση του Χίτλερ ανέτρεψε τελείως τα χρονοδιαγράμματα αναφορικά με τη σχέση των δύο εκστρατειών. Η διάρκεια της Μαρίτας, δηλαδή τόσον της επιχειρήσεως αυτής καθ' εαυτήν, όσον και του χρόνου, που απαιτείτο για να επανέλθουν τα στρατεύματα στις προς Βορράν βάσεις των, επιμηκύνθηκε σημαντικά. Και ως αποτέλεσμα της επιμηκύνσεως αυτής, ο αρχηγός του επιτελείου της Δωδεκάτης Στρατιάς, στην οποία είχε ανατεθεί η εκτέλεση της επιχειρήσεως Μαρίτα, ανεκοίνωσε στο ΟΚW ότι αυτό δεν θα μπορούσε πλέον να υπολογίζει, στις μονάδες της Στρατιάς για τον Μπαρμπαρόσα. Ο Χάλντερ, αρχηγός του ΟΚW, εξέφρασε τότε την ελπίδα ότι θα ήταν ακόμη δυνατόν να μεταφερθούν οι "ταχείες" -δηλαδή οι τεθωρακισμένες και οι μηχανοκίνητες- μεραρχίες της Δωδεκάτης Στρατιάς εγκαίρως, ώστε να μετάσχουν στην επίθεση της Ομάδος Στρατιών του Νότου, που προεβλέπετο να επιτεθεί, υπό τον στρατάρχη Φον Ρούντστετ κατά της Ουκρανίας, κατά το σχέδιο του Μπαρμπαρόσα. Παραδέχθηκε, όμως, ο Χάλντερ, ότι οι μεραρχίες πεζικού, που θα απαιτούνταν για τα καθήκοντα κατοχής στην επεκταθείσα υπό κατάληψη περιοχή της Ελλάδος, δεν θα ήταν διαθέσιμες για την επίθεση κατά της Ουκρανίας.

Η 12η Στρατιά παγιδεύεται
Η διαπίστωση αυτή οδήγησε σε μεγάλες μεταβολές στο σχέδιο για τον ίδιο τον Μπαρμπαρόσα. Βάσει της αρχικής διαταγής αναπτύξεως, η Δωδεκάτη Στρατιά, μετά την εκτέλεση της αποστολής της στην Ελλάδα, θα έπρεπε να επιστρέψει στη Ρουμανία και να σχηματίσει τη νότια αιχμή της Ομάδος Στρατιών του Νότου. Η αποστολή της συνίστατο στο να προελάσει μέσα στη Ρωσία από τη Βλαχία και σε σύμπραξη με τη βόρεια αιχμή που σχημάτιζαν η Έκτη και η Εβδόμη Στρατιές, να κυκλώσει τις ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία, προτού αυτές μπορέσουν να διαφύγουν μέσω Ντον. Τώρα, εντούτοις, ο Χίτλερ έκρινε ότι ο Προύθος σχημάτιζε σοβαρό εμπόδιο μπροστά στη Δωδεκάτη Στρατιά, η οποία θα μπορούσε να υπολογίζει μόνο σε μέρος των δυνάμεων, που είχαν διατεθεί σ' αυτήν στο αρχικό σχέδιο της εκστρατείας. Επομένως, αποφάσισε να καταργήσει τελείως τη νότια αιχμή της Ομάδος Στρατιών Νότου, να αποσπάσει το Τεθωρακισμένο Συγκρότημα Κλάιστ, που αρχικά προεβλέπετο να αποτελέσει τη γροθιά για την προώθηση της Δωδεκάτης Στρατιάς, και να το αναπτύξει βορείως των Καρπαθίων. Μόνο σχετικά αδύνατες δυνάμεις, αρκετές για να προστατεύσουν τις πετρελαιοπηγές κατά σοβιετικών εκπλήξεων, αποφασίσθηκε να μείνουν στη Ρουμανία υπό την Ενδεκάτη Στρατιά, ενώ η Δωδεκάτη Στρατιά αποφασίσθηκε να μείνει στην Ελλάδα, για να εκπληρώσει καθήκοντα κατοχής. Η όλη αλλαγή οδήγησε σε σοβαρή μείωση της επιθετικής δυνάμεως της Ομάδος Στρατών Νότου, η οποία θα διέθετε πλέον έξι λιγότερες μεραρχίες πεζικού για να επιτεθεί. Αυτό επρόκειτο, τελικώς, να έχει πολύ μεγάλες συνέπειες.
Οι συνέπειες αυτές ήταν οι εξής: Η εξασθένηση της Ομάδος Στρατιών Νότου και η μεταβολή στη διάταξη της, που υπήρξε αποτέλεσμα της επιχειρήσεως Μαρίτα, υποχρέωσαν τον διοικητή της στρατάρχη Φον Ρούντστετ να επιτεθεί κατά μέτωπον και όχι να εφαρμόσει τη λαβίδα, που είχε αρχικώς σχεδιασθεί και της οποίας τη νότια αιχμή θα αποτελούσε η 12η Στρατιά. Επί πλέον, λόγω μειωμένης δυνάμεως, η Ομάς Στρατιών Νότου έμεινε πίσω στην προέλαση εν σχέσει με τις δύο άλλες Ομάδες Στρατιών, Κέντρου και Βορρά. Αποτέλεσμα αυτού υπήρξε ιστορική απόφαση του Χίτλερ: Στις 23 Αυγούστου 1941, δυσαρεστημένος από την καθυστέρηση της Ομάδος Στρατιών Νότου, διέταξε το Τεθωρακισμένο Συγκρότημα του στρατηγού Χάιντς Γκουντέριαν, αποτελούμενο βασικά από τα τεθωρακισμένα σώματα XXIV και XLVII, το οποίο ανήκε στην Ομάδα Στρατιών Κέντρου, υπό τον στρατάρχη Φον Μποκ, να εγκαταλείψει την προώθηση εναντίον της Μόσχας και να στραφεί προς τα νοτιοδυτικά, για να βοηθήσει την προσπάθεια της Ομάδος Στρατιών Νότου για την κατάληψη του Κιέβου και τη συντριβή των εκεί σοβιετικών δυνάμεων. Έτσι, οι δυνάμεις που αποτελούσαν την αιχμή του δόρατος του γερμανικού στρατού για την κατάληψη της Μόσχας άλλαξαν προορισμό, με αποτέλεσμα η επίθεση κατά της σοβιετικής πρωτευούσης να χάσει την ορμή της και, όταν αργότερα επανελήφθη, να είναι πλέον αργά και ο μεγάλος αυτός στόχος να μην επιτευχθεί ποτέ.

Η οργή του Χάλντερ
Η απόφαση που έλαβε ο Χίτλερ την 23η Αυγούστου 1941, μια απόφαση, που ήταν κατ' ευθείαν αποτέλεσμα της επιχειρήσεως Μαρίτα, άλλαξε κυριολεκτικά την πορεία της εκστρατείας του Χίτλερ στο Ανατολικό Μέτωπο. Οδήγησε στη σωτηρία της Μόσχας και έπληξε βαρύτατα τον γερμανικό στρατό, που έμεινε στη ρωσική ύπαιθρο τον επόμενο χειμώνα με θερμοκρασίες 30 και πλέον βαθμών Κελσίου υπό το μηδέν. Η ανάγκη να ληφθεί μια τέτοια απόφαση υπήρχε πράγματι γιατί η κατάληψη της Ουκρανίας ήταν απαραίτητη στη γερμανική προσπάθεια, τόσο για την παραγωγή σιτηρών και πρώτων υλών, όσο και λόγω της ανάγκης εξουδετερώσεως της Κριμαίας, που αποτελούσε, όπως έλεγε ο Χίτλερ, "ένα αεροπλανοφόρο για τον βομβαρδισμό των ρουμανικών πετρελαιοπηγών", αλλά και γιατί η Ουκρανία αποτελούσε την πύλη προς τις πετρελαιοφόρες περιοχές του Καυκάσου. Αλλά η ανάγκη αυτή θα είχε καλυφθεί αν η 12η Στρατιά είχε μπορέσει να αποτελέσει τη νότια αιχμή για την κύκλωση των σοβιετικών δυνάμεων στην Ουκρανία. Η μειωμένη ισχύς της Ομάδος Στρατιών Νότου, που επέβαλε την αλλαγή του σχεδίου επιθέσεως της (κατά μέτωπον και όχι κυκλωτικά), οδήγησε στην ανάγκη αποσπάσεως των δυνάμεων του Γκουντέριαν από το μέτωπο της Ομάδος Στρατιών Κέντρου και διαθέσεως των στη μάχη του Κιέβου και, πρακτικά, στην απώλεια του μεγάλου στόχου της καταλήψεως της Μόσχας.
Όταν ο Γκουντέριαν, που είχε κληθεί στις 23 Αυγούστου 1941 στο Αρχηγείο του Φύρερ, ανήγγειλε την απόφαση του τελευταίου στον Χάλντερ, το επόμενο πρωί, ο τελευταίος αυτός έπαθε, όπως αφηγείται ο Γκουντέριαν στα απομνημονεύματα του, νευρικό κλονισμό και άρχισε να κατηγορεί και να βρίζει θεούς και δαίμονες. Όπως δε αναφέρει ο Χάλντερ στο Ημερολόγιο του, επρότεινε στον αρχιστράτηγο Μπράουχιτς να παραιτηθούν και οι δύο εις ένδειξιν διαμαρτυρίας για την επέμβαση του Χίτλερ, που ανέτρεψε όλη την προσπάθεια της προς Ανατολάς εκστρατείας, εγκαταλείποντας τον κύριο στόχο, την έγκαιρη κατάληψη της Μόσχας. Αλλά και ο Γκουντέριαν την ίδια γνώμη είχε, ότι, δηλαδή, η στροφή αυτή προς τα νοτιοδυτικά, προς το Κίεβο αντί της Μόσχας, ήταν καταστρεπτική για την εκστρατεία. Εν τούτοις, δεν μπορούσε παρά να υπακούσει στη ρητή διαταγή του Φύρερ.
Το ιστορικό, όμως, γεγονός παραμένει: Η αλλαγή του σχεδίου του Μπαρμπαρόσα λόγω της επιχειρήσεως Μαρίτα, υπήρξε η αιτία της αποτυχίας στην προσπάθεια καταλήψεως της Μόσχας και, τελικά, της αποτυχίας όλης της προς ανατολάς εκστρατείας.

Πηγή : Γ.Ν. Θεοφάνους, "Πώς η "Μαρίτα" έπληξε τον "Μπαρμπαρόσα"", περιοδικό "Ιστορία Εικονογραφημένη", τ. 384, Ιούν. 2000.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #11  
Παλιά 27-10-06, 10:02
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Εικόνες και εφημερίδες του '40

Η ιαχή Αεεεεερα



Τα εξώφυλλα των εφημερίδων του πολέμου





To εξώφυλλο του περιοδικού Life της 16ης Δεκεμβρίου 1940.

__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #12  
Παλιά 27-10-06, 10:50
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Επιστολή Γ.Α. Βλάχου προς τον Αδόλφο Χίτλερ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ Α.Ε. ΤΟΝ κ. Α. ΧΙΤΛΕΡ
ΑΡΧΙΚΑΓΚΕΛΛΑΡΙΟΝ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Εξοχώτατε,

Η Ελλάς, το γωρίζετε, ηθέλησε να μείνη έξω του παρόντος πολέμου. Όταν εξερράγη, ήρχιζε μόλις να αναρωννύη από πλήθος βαθυτάτων πληγών, τας οποίας είχον καταλίπει εις το σώμα της πόλεμοι εξωτερικοί και εσωτερικαί διαιρέσεις, και ουδέ δυνάμεις είχε, ουδέ διάθεσιν, ουδέ λόγον ν' αναμιχθή εις πόλεμον, του οποίου, αν το τέλος πέπρωται πάντως να έχη δι'όλον τον κόσμον συνεπείας σημαντικάς, η αρχή του δεν παρουσίαζε δι'αυτήν αμέσους κινδύνους. Ας μη ληφθούν υπ'όψει αι δηλώσεις της αι σχετικαί. Ας μη ληφθούν υπ'όψει τα έγγραφα τα οποία εις επίσημον Βίβλον εδημοσίευσε. Ας μη ληφθούν υπ'όψει το πλήθος των λόγων, των κειμένων, των αποδείξεων δια των οποίων πιστοποιείται η επίμονος αύτη απόφασίς της, να μείνη εκτός του πολέμου. Και ας ληφθή τούτο μόνον: Το ότι η Ελλάς όταν οι Ιταλοί έπνιξαν εις τον λιμένα της Τήνου την "Έλλην" και εύρε τα θραύσματα των τορπιλλών και εβεβαιώθη ότι ήσαν ιταλικά, τα έκρυψε. Διατί;... Διότι, αν τα απεκάλυπτε θα ήτο υποχρεωμένη ή να κηρύξη τον πόλεμον ή να δεχθή την κήρυξιν του πολέμου.

Δεν ήθελε λοιπόν τον πόλεμον με τους Ιταλούς η Ελλάς. Ούτε μόνη, ούτε με συμμάχους, ούτε με βαλκανικούς, ούτε με Άγγλους. Ήθελε εις την μικράν αυτήν γωνίαν της γής να ζήση κατά δύναμιν ήσυχος, επειδή ήτο κατάκοπος, επειδή είχε πολεμήσει πολύ και επειδή η γεωγραφική της θέσις είναι τοιαύτη ώστε να μην θέλη να έχη εχθρούς ούτε τους Γερμανούς εις την ξηράν, ούτε τους Άγγλους εις την θάλασσαν. Μέχρι της στιγμής εκείνης, της στιγμής κατά την οποίαν επνίγη η "Έλλη", η Ελλάς είχε, εκτός των ειρηνικών της διαθέσεων, πρόσθετον ασφάλειαν, δύο υπογραφάς, την Ιταλικήν, η οποία την είχε κατά πάσης εκ μέρους της επιθέσεως ασφαλίσει, και την Αγγλικήν, η οποία ήλθεν ως αυθόρμητος της ακεραιότητός της εγγύησις.

Εν τούτοις, όταν ολίγον μετά την "Έλλην" παρουσιάσθησαν απταί αποδείξεις της μελλούσης ιταλικής επιθέσεως, η Ελλάς, πεισθείσα ότι η μία υπογραφή δεν είχεν αξίαν, δεν εστράφη ως ώφειλε προς την άλλην, αλλ' εστράφη - το ενθυμείσθε, Εξοχώτατε; - προς Υμάς. Και εζήτησε την προστασίαν την ιδικήν σας. Και τι απηντήθη τότε εις την Ελλάδα;... Τι απηντήθη δεν γνωρίζω καλώς. Γνωρίζω όμως εκ στόματος του αποθανόντος πρωθυπουργού μας, ότι η Γερμανία απήντησεν εις το διάβημά μας συνιστώσα να μην δώσωμεν αφορμήν - να μην επιστρατευθώμεν δηλαδή - και να είμεθα ήσυχοι. Δεν εδώσαμεν λοιπόν αφορμήν, εμέναμεν ήσυχοι ή μάλλον εκοιμώμεθα ήσυχοι - διότι την προηγουμένην μας είχον κάμει και γεύμα οι Ιταλοί - οπόταν μας παρουσιάσθη με το τελεσίγραφον ο πρέσβυς της Ιταλίας.

Τότε λοιπόν πού και προς ποίον ηθέλατε να στραφή η Ελλάς;... Προς τους Ιταλούς, των οποίων είχε εις την τσέπην της, μαζί με τα θραύσματα των τορπιλλών, και την άνευ αξίας υπογραφήν; Αλλ' αυτοί της είχον κηρύξει τον πόλεμον. Πρός Υμάς; Αλλ' Υμείς ατυχώς ευρίσκεσθε εκείνο ακριβώς το πρωί, εις τας 28 Οκτωβρίου, εις Φλωρεντίαν. Να μείνη μόνη; Αλλ' ούτε αεροπορίαν είχε, ούτε υλικόν, ούτε χρήματα, ούτε στόλον. Εστράφη λοιπόν προς την τελευταίαν εναπομείνασαν υπογραφήν: Προς τους Άγγλους. Και αυτοί, των οποίων εκαίετο η Πατρίς, οι οποίοι ηγρύπνουν εις τας ακτάς της Μάγχης ανήσυχοι, οι οποίοι τότε - όπως το είχον δηλώσει - δεν είχον επαρκή τα μέσα δια την ιδίαν των προστασίαν, ήλθαν. Ήλθαν αμέσως. ’νευ αξιώσεων, άνευ διαπραγματεύσεων, άνευ χαρτιών. Και μετ' ολίγας ημέρας, εις το Μέτωπον το οποίον είχεν ανοίξει εις τα βουνά της Ηπείρου ο βάναυσος ιταλικός αιφνιδιασμός, έπιπταν Έλληνες στρατιώται και ο πρώτος Άγγλος αεροπόρος.

Τι συνέβη από τας ώρας εκείνας, το γνωρίζετε και Σεις και ο κόσμος ολόκληρος. Νικώνται οι Ιταλοί. Και νικώνται εκεί, στρατιωτικώς, σώμα προς σώμα, από ημάς, τους μικρούς, τους αδυνάτους. Όχι από τους Άγγλους. Διότι Άγγλος στρατιώτης δεν επάτησεν εις την Αλβανίαν. Νικώνται. Διατί; Διότι δεν έχουν ιδανικά, διότι δεν έχουν ψυχήν. Διότι...

- Αλλ' αυτό είναι έξω του θέματος. Απέναντι της μάχης αυτής βέβαιον είναι, διότι μας εδηλώθη, ότι εμείνατε θεατής: "Η υπόθεσις αυτή, μας είπατε, δεν μ' ενδιαφέρει. Είναι ιστορία ιταλική. Δεν θα επέμβω παρά μόνον όταν Αγγλικός στρατός αποβιβασθή εις την Θεσσαλονίκην, εις μεγάλας ποσότητας". Θα ημπορούσαμεν, έκτοτε, Εξοχώτατε, να Σας ερωτήσωμεν: "Και η Φλωρεντία;... Και το ότι την ημέραν ακριβώς κατά την οποίαν μας επιτίθεντο οι Ιταλοί, συνηντάσθε μαζί τους εις τας όχθας του Άρνου και παρεδίδατε την Ελλάδα;"... Αλλά δεν ηθελήσαμεν. Μαζί με τα θραύσματα των ιταλικών τορπιλλών εκρύψαμεν εις την τσέπην μας και την Φλωρεντίαν και, όταν κάποιοι αδιάκριτοι μας την ενεθύμιζαν, απηντώμεν: "Διεφώνησαν. Τους εγέλασαν οι Ιταλοί". Διατί;

Διότι έτσι ηθέλαμεν να πιστεύωμεν. Διότι μας συνέφερεν έτσι. Έπειτα, καθώς επροχωρούμεν ημείς εις την Αλβανίαν, επροχώρουν και αι σχέσεις της Γερμανίας και της Ελλάδος. Ο Αγκυλωτός Σταυρός εκυμάτιζε εις το Μέγαρον της εν Αθήναις πρεσβείας σας την πρώτην του Έτους, κατήρχετο μεσίστιος όταν απέθνησκεν ο αείμνηστος Μεταξάς, ο πρέσβυς σας ήρχετο να συγχαρή τον νέον Πρωθυπουργόν, αι μεταξύ Υμών και ημών εμπορικαί συναλλαγαί είχον επαναρχίσει και διεμαρτυρήθητε κάποτε εντόνως διότι μία εφημερίς της Αμερικής έγραψεν ότι γερμανικά τάνκς παρουσιάσθησαν εις την Αλβανίαν. Όλα λοιπόν καλά. Ημείς εις την Αλβανίαν, Σεις θεαταί, και οι ’γγλοι σύμμαχοί μας με τα αεροπλάνα των, με τον Στόλον των... - ΜΟΝΟΝ. Γνωρίζετε πόσον προσεπαθήσαμεν να είναι το "ΜΟΝΟΝ" τούτο πραγματικόν;... Αρκεί να αναφερθεί ότι, όταν εν Αγγλικόν αεροπλάνον έπεσεν εις την Θεσσαλονίκην, παρεκαλέσαμεν τους Άγγλους να μη το σηκώσουν αυτοί. Δια να μη παρουσιασθούν έστω και δέκα Άγγλοι στρατώται. Δια να μη παρεξηγηθώμεν, δια να μη δώσωμεν αφορμήν. Γελάτε;... Έχετε δίκαιον.

Αλλά κατά το διάστημα τούτο, ενώ εδώ είχομεν όπως έχομεν σχέσεις, ενώ η εκ της στάσεως της Γερμανίας δημιουργηθείσα κάποια γαλήνη έμενε αδιατάρακτος, Σεις ηρχίσατε να συγκεντρώνετε στρατεύματα εις την Ρουμανίαν. Τα π΄ρωτα ήσαν προσ εκπαίδευσιν των Ρουμάνων. Τα δεύτερα προς προστασίαν των πετρελαίων. Τα τρίτα δια να κρατήσουν τα σύνορα. Τα τέταρτα... - αλλά τα τέταρτα πλέον ήσαν τριακοσιαι χιλιάδες. Τότε ο υπογεγραμμένος μετέβη δημοσιογραφών εις την Βουλγαρίαν, επέρασε τον δρόμον το οποίον τώρα παρνούν οι στρατοί σας και επανελθών είπεν εις τον μακαρίτην Πρωθυπουργόν:

- Ο μέχρι Σόφιας δρόμος έχει τώρα, προφανώς, διαπλατυνθή. Αι ξύλιναι γέφυραι έχουν τώρα, προσφάτως, υποστηριχθή με πασσάλους. Τα υπολείμματα της ξυλείας ευρίσκονται ακόμη εκεί. Είναι προφανές ότι οι Βούλγαροι έχουν ετοιμάσει τώρα, όπως όπως, τον δρόμον δια να περάση στρατός...

Και μετά τούτο;... Μετά τούτο, τί έπρεπε να κάμη η Ελλάς; Να ζητήσει βοήθειαν; Να μη ζητήσει; Να πιστεύση; Να μη πιστεύση; Να βλέπη τους Γερμανούς εις τα σύνορα με τα βουλγαρικά, να τους μετρά περνώντας τον Δούναβιν, να τους παρακολουθή εισερχομένους εις την Σόφιαν, να τους βλέπει να συμμαχούντας με τους Βουλγάρους, ν'ακούη τους Βουλγάρους ομιλούντας περί των "εθνικών των διεκδικήσεων, και να στέκη αμέριμνος εν τη πεποιθήσει ότι οι Γερμανοί ευρίσκονται εις την Κούλαν δια να προφυλάξουν τα πετρέλαια τα ρουμανικά;...

Αλλ'έστω, ας τ' αφήσωμεν όλα αυτά, τα γενόμενα, τας δηλώσεις, την ιστορίαν και ας έλθωμεν εις τα πράγματα. Φαίνεται - λέγουν του κόσμου τα ραδιόφωνα- ότι οι Γερμανοί θέλουν να εισβάλουν εις την Ελλάδα. Σας ερωτώμεν: ΔΙΑΤΙ; Αν η κατά της Ελλάδος επιχείρησις, ως συμφέρουσα εις τον Άξονα, ήτο απ' αρχής αναγκαία, τότε δεν θα παρουσιάζετο προ τεσσάρων μηνών μόνος ο κ. Γκράτσι εις τας τρεις το πρωί. Θα παρουσιάζοντο η Ιταλία και η Ιταλία μαζί, άλλως, με άλλο τελεσίγραφον, άλλου περιεχομένου, άλλης προθεσμίας, άλλης μορφής.

Δεν υπήρξε, λοιπόν, απ' αρχής η κατά της Ελλάδος επιχείρησις εις τον Άξονα αναγκαία. Είναι λοιπόν τώρα;... Αλλά διατί;... Μήπως δια να μη δημιουργηθή Μέτωπον κατά της Γερμανίας εις τα Βαλκάνια; Αλλ' αυτά είναι μυθιστορήματα. Ούτε η μαχομένη Ελλάς, ούτε η Αγγλία - το λέγει σαφώς το επίσημον ανακοινωθέν της προχθεσινής 6ης Μαρτίου, αλλά το λέγει σαφέστερον ακόμη η λογική - ούτε η Σερβία, ούτε η Τουρκία, έχουν λόγο να προκαλέσουν την εξάπλωσιν του πολέμου. Αυτός που είναι και όπου είναι, τους φθάνει. Αλλά τότε;.. Μη δια να σωθούν εις την Αλβανίαν οι Ιταλοί;... Αλλά περί ποίου είδους σωτηρίας θα πρόκειται; Οι Ιταλοί δεν θα είναι ηττημένοι οριστικώς, τελεσιδίκως, παγκοσμίως και αιωνίως μόλις και είς μόνον Γερμανός στρατιώτης πατήσει εις την Ελλάδα; Δεν θα φωνάζη όλος ο κόσμος ότι σαράντα πέντε εκατομμύρια αυτοί, αφού επετέθησαν εναντίον ημών που είμεθα μόλις οκτώ, εζήτησαν τώρα την βοήθειαν άλλων ογδοήντα πέντε εκατομμυρίων, δια να σωθούν;... Και εις το τέλος, αν θέλουν να σωθούν, διατί να έλθουν άλλοι κατά τρόπον απολύτως εξευτελιστικόν δι' αυτούς να τους σώσουν, αφού τους σώζομεν ευχαρίστως ημείς χωρίς εξετελισμούς; Ας φύγουν μόνοι από την Αλβανίαν οι Ιταλοί. Ας ειπούν παντού ότι μας ενίκησαν, ότι εκουράσθησαν να μας κυνηγούν, ότι εχόρτασαν από δόξαν και ας φύγουν. Ημείς τους βοηθούμεν.

Αλλά θα μας ερωτήσετε ίσως, Εξοχώτατε: "Καλά όλα αυτά. Και οι Άγγλοι;..." Αλλά τους Άγγλους, Εξοχώτατε, δεν τους εφέραμεν ημείς, τους έφεραν εις την Ελλάδα οι Ιταλοί. Τώρα λοιπόν εις αυτούς τους οποίους οι Ιταλοί, να τους είπούμεν να φύγουν;... Και, έστω, να τους ειπούμεν να φύγουν. Αλλά εις ποιούς; Εις τους ζωντανούς. Πώς όμως θα διώξωμεν τους νεκρούς, αυτούς που έπεσαν εις τα βουνά μας, αυτούς που προσγειώθηκαν εις την Αττικήν πληγωμένοι και αφήκαν εδώ την τελευταίαν πνοήν, αυτούς οι οποίοι, ενώ εκαίετο η πατρίς των, ήλθαν και ηγωνίσθησαν εδώ, και έπεσαν εδώ και ευρήκαν εδώ ένα τάφον;... Ακούτε, Εξοχώτατε, υπάρχουν ατιμίαι αι οποίαι εις την Ελλάδα δεν γίνονται. Και αυτά είναι καθαραί ατιμίαι. Ούτε τους νεκρούς, ούτε τους ζωντανούς ημπορούμεν να διώξωμεν. Δεν θα διώξωμεν κανένα, και θα σταθώμεν μαζί των, εδώ, μέχρις ότου κάποια λάμψη ακτίς ηλίου και περάση η καταιγίς.

Και Σεις; Σεις - λέγουν πάντοτε - θα επιχειρήσετε να εισβάλετε εις την Ελλάδα. Και ημείς, λαός αφελής ακόμη, δεν το πιστεύομεν. Δεν πιστεύομεν ότι στρατός με ιστορίαν και με παράδοσιν - αυτό και οι εχθροί του δεν το αρνούνται - θα θελήση να κηλιδωθή δια μιας πράξεως παναθλίας. Δεν πιστεύομεν ότι ένα Κράτος πάνοπλον, ογδοήκοντα πέντε εκαττομμυρίων ανθρώπων, μαχόμενον δια να δημιουργήση εις τον Κόσμον "νέαν τάξιν πραγμάτων" - τάξιν, φανταζόμεθα, αρετής - θα ζητήση να πλευροκοπήση ένα Έθνος μικρόν, που αγωνίζεται υπέρ της ελευθερίας του, μαχόμενον προς μίαν Αυτοκρατορίαν σαράντα πέντε εκατομμυρίων.

Διότι τί θα κάμη ο Στρατός αυτός, Εξοχώτατε, αν αντί πεζικού, πυροβολικού και μεραρχιών, στείλη η Ελλάς φύλακας εις τα σύνορά της ε'ικοσι χιλιάδας τραυματιών, χωρίς πόδια, χωρίς χέρια, με τα αίματα και τους επιδέσμους, δια να τον υποδεχθούν;... Αυτούς τους στρατιώτας φύλακας θα υπάρξη στρατός δια να τους κτυπήση;

Αλλ' όχι, δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Ο ολίγος ή πολύς στρατός των Ελλήων που είναι ελεύθερος, όπως εστάθη εις την Ήπειρον, θα σταθή, αν κληθή, εις την Θράκην. Και τί να κάμη;... Θα πολεμήση. Και εκεί. Και θα αγωνισθή. Και εκεί. Και θα αποθάνη. Και εκεί. Και θ' αναμείνει την εκ Βερολίνου επιστρογήν του δρομέως, ο οποίος ήλθε προ πέντε ετών και έλαβεαπό την Ολυμπίαν το φως, δια να μεταβάλη εις δαυλόν την λαμπάδα και φέρη την πυρκαϊάν εις τον μικρόν, την έκτασιν, αλλά μέγιστον αυτόν τόπον, ο οποίος, αφού έμαθε τον κόσμον όλον να ζη, πρέπει τώρα να τον μάθη και ν' αποθνήσκη.

Μετ' εξόχου τιμής

Γ. Α. ΒΛΑΧΟΣ

Η ανοιχτή επιστολή προς τον Hitler δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Η Καθημερινή στις 8 Μαρτίου 1941
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Xenios : 27-10-06 στις 11:11
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #13  
Παλιά 22-10-07, 13:42
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Αυτό το αφιέρωμα το έγραψα πέρυσι, πλησιάζοντας την 28η Οκτωβρίου.

Σήμερα πήρα δειλά, την απόφαση να σας δείξω τέσσερις φωτογραφίες, από τα δελτάρια τις κάρτες και τα γράμματα που έστελνε ο Πατέρας μου στην Μητέρα μου.

Είχαν παντρευτεί μία βδομάδα πριν την 28η Οκτωβρίου 1940. Ο γάμος τους ήταν αποτέλεσμα ενός σφοδρού έρωτα που κράτησε 3 ολόκληρα χρόνια, μια στενή πολιορκία που τα είχε όλα, καντάδες τα βράδια που έκαναν έξαλλο τον Παππού μου, ραβασάκια, κρυφές συναντήσεις, ματιές στην εκκλησία. Το νεαρό της ηλικίας γαμπρού και νύφης καθυστερούσε τον πολυπόθητο γάμο. Ο Παππούς αργούσε πολύ να πει το ναι και ... διάλεξε ώρα, λίγο πριν ο Πόλεμος κτυπήσει την πόρτα της Ελλάδος.

Τον μήνα του μέλητος έκαναν σε ξενοδοχείο στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς, όταν κτύπησαν οι σειρήνες εκείνο το φοβερό πρωινό. Ο χωρισμός μοιραίος σε όλους.

180 γράμματα του Πατέρα μου, μάζεψε επιμελώς η Μητέρα μου και βρίσκονται πια, αρχειοθετημένα στα χέρια μου.

180 γράμματα που έχουν απίστευτα μηνύματα αγάπης και αφοσίωσης, λόγια φλογερά που ξεχειλίζουν από αγάπη.
Μαζί με τα λόγια αγάπης και η ακλόνητη πίστη για την τελική νίκη. Αυτά τα δελτάρια με την σειρά τους, παρουσιάζουν ουσιαστικά το χρονικό του πολέμου.

Ξενούλα πήραμε την Κορυτσά, ήμουν στο άγημα που κατέλαβε την πόλη. Έψαλα στην Δοξολογία που έγινε στην Μητρόπολη της πόλης.( Ο Πατέρας μου ήταν καλλίφωνος και είχε σπουδάσει και Βυζαντινή μουσική)

Οι Έλληνες έχουν γεμίσει τα σπίτια τους με σημαίες, που βρήκαν τόσες σημαίες; Μας σταματάνε στον δρόμο και μας γεμίζουν τρόφιμα, άλλοι δίνουν τις μοναδικές τους κουβέρτες, άλλοι φαγητά, ότι έχουν. Μια μεγάλη γυναίκα έβγαλε από πάνω της ένα φυλακτό και μου το έδωσε.

Σου στέλνω μια κάρτα της Κορυτσάς



Να και τα δελτάρια. Το 98 των γραμμάτων του ήταν γραμμένα σ’ αυτά τα δελτάρια, φυσικά ανοικτά. Μερικά είχαν έντονη την λογοκρισία, αν ανέφερε κάποιο μέρος.

Λογικό φυσικά αυτό.



Ήρθαν και τα Χριστούγεννα και η κάρτα αναπαριστούσε ενα ζευγάρι να φιλιέται. Ποιος ξέρει που την βρήκε; Από πότε την είχε πάρει για τον σκοπό αυτό;

Το κείμενο όμως ήταν παραστατικό...



Η επόμενη κάρτα έχει πολλά μέσα. Δείχνει τι αξία είχαν στους στρατευμένους η συχνή επικοινωνία με τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Επίσης θα διαβάσετε και για τα πακετάκια που έστελναν, όποτε είχαν δικαίωμα. Πακέτα με γλυκά που τους ήταν απαραίτητα ειδικά τον φοβερό χειμώνα του 40-41, με κάλτσες και πουλόβερ, ότι μπορούσε να χωρέσει σε ένα ορισμένων διαστάσεων πακέτο.
Εκεί καθησυχάζει την γυναίκα του ότι είναι "σε σίγουρο μέρος" ότι "δεν κινδυνεύει". Η αλήθεια ήταν ότι το φορτηγό που οδηγούσε δέχτηκε πυρά από εχθρικό αεροπλάνο και τυλίχτηκε στις φλόγες, με πάρα πολλά θύματα, λίγες μέρες πριν την κάρτα αυτή.



Σε μια άλλη κάρτα ο Πατέρας μου γράφει στην Μητέρα μου ότι είδε σε μια μονάδα τον Μπατζανάκη του, άνδρα της αδελφής της Μητέρας μου και Συνταγματάρχη του Ελληνικού στρατού. Συχνά ρωτούσε για τους άλλους συγγενείς άνδρες που ήταν στο μέτωπο, θα πρέπει να ήταν καμιά ντουζίνα από το στενό οικογενειακό κύκλο.

Είναι ξέρεται περίεργο να σου περιγράφουν την ιστορία οι πρωταγωνιστές και μετά να διαβάζεις την ιστορία που έγραψαν άλλοι και να λες να εδώ ήταν ο Πατέρας μου εδώ θείος μου, το ύψωμα αυτό το υποστήριζε ο τάδε συγγενής μου. Σε κάνει να νοιώθεις ότι την έχεις βιώσει και ας γεννήθηκα 7 χρόνια μετά το 1940.

Σημ. Απαγορεύεται αυστηρά η αναδημοσίευση των εικόνων της αλληλογραφίας του Πατέρα μου, χωρίς έγγραφη άδεια μου.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
  #14  
Παλιά 22-10-07, 13:50
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Πολύ συγκινητικό....
Αυτή είναι η ιστορία μας...
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #15  
Παλιά 27-10-07, 09:40
Το avatar του χρήστη Xenios
Xenios Ο χρήστης Xenios δεν είναι συνδεδεμένος
Administrator
 

Τελευταία φορά Online: 12-11-16 11:12
Φύλο: Άντρας
Τα δύο πρόσωπα του Ιωάννη Μεταξά

Η απάντησή του στο τελεσίγραφο των Ιταλών αναίρεσε την αρνητική εικόνα από τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936

Του Γιαννη Γουλιελμου από την Καθημερινή

Εβδομήντα ένα χρόνια μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου και εξήντα επτά χρόνια μετά την ιστορική απόφαση της Ελλάδας να εισέλθει στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η προσωπικότητα του Ιωάννη Μεταξά εξακολουθεί να αποτελεί τη βάση για διαφωνίες μεταξύ ιστορικών, πολιτικών αναλυτών και ακαδημαϊκών στην προσπάθεια της αποτίμησης προσώπων της σύγχρονης ιστορίας μας. Και ενώ στην αποτίμηση του καθεστώτος που εγκαθίδρυσε φαίνεται να υπάρχει αρνητική ομοφωνία, εντούτοις οι απόψεις δείχνουν να συγκλίνουν τόσο στο επίπεδο της στρατιωτικής αξιολόγησης του Μεταξά όσο και στο επίπεδο του πολιτικού χειρισμού του μείζονος γεγονότος που ήταν η ιταλική επίθεση εναντίον της Ελλάδος. Η αναγνωρισμένη αξία του ως λαμπρού στρατηγικού νου, φαίνεται να οφείλεται τόσο στον επιτελικό σχεδιασμό από τον ίδιο, των νικηφόρων για την Ελλάδα, Βαλκανικών Πολέμων του 1912-13, όσο και στην ξεκάθαρη στάση του το 1921-22 να αντιτεθεί σε οποιαδήποτε προσπάθεια επιχείρησης εναντίον της Τουρκίας. Η επιβολή όμως της δικτατορίας, στις 4 Αυγούστου του 1936, δεν αντιμετωπίζεται απ' όλο το πολιτικό φάσμα με αντίστοιχο τρόπο. Για κάποιους, το διάστημα 1936-1940 αποτέλεσε την τετραετία της ορθολογικής στρατιωτικής προπαρασκευής της χώρας, που επέφερε τελικά και το νικηφόρο αποτέλεσμα του ελληνοϊταλικού πολέμου, ενώ για κάποιους άλλους, η περίοδος αυτή αποτέλεσε ένα ανελεύθερο δικτατορικό καθεστώς που σε επίπεδο ιδεολογικής συγκρότησης ακολουθούσε σαφώς τα φασιστικά πρότυπα της περιόδου εκείνης. Τον Οκτώβριο του 1940 ωστόσο, ο Μεταξάς ήρθε αντιμέτωπος με αυτό που από τη μία φοβόταν και απ' την άλλη με αυτό που επί τέσσερα χρόνια προετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει. Η ιστορική συγκυρία θέλει τους Ελληνες συνασπισμένους γύρω από την απόφαση του Μεταξά να αρνηθεί την άνευ όρων είσοδο των ιταλικών στρατευμάτων στη χώρα. Η απάντησή του στο ιταλικό τελεσίγραφο θεωρείται από πολλούς ιστορικούς αποτέλεσμα πιέσεων από την κοινή γνώμη, ενώ από άλλους προσωπική ενέργεια και απόφαση. Οπως και να 'χει το πράγμα, στη δεδομένη χρονική στιγμή, αυτό που ισχύει για τη συγκεκριμένη επιλογή του Μεταξά, είναι ότι μέσω αυτής, κατάφερε να εκφράσει το συναίσθημα του ελληνικού λαού.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου,
μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα:
Μηδεν_ενα (29-10-10)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 11:46.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.