Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Θεολογικά θέματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 01-06-10, 18:30
mhtsos2007
Guest
 

Οι σύγχρονοι Πιλάτοι…



του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών
κυρού Χριστοδούλου


Υπεύθυνο, και για τούτο και βασικό, ρόλο στο Πάθος του Κυρίου έπαιξεν ο Πόντιος Πιλάτος. Πραίτωρ, αντιπρόσωπος δηλ. του Καίσαρος στην Παλαιστίνη, την εποχή εκείνη, συγκέντρωνε στα χέρια του ολόκληρη τη ρωμαϊκή εξουσία. Βρισκόταν στην κορυφή της πυραμίδας. Στο νεύμα του, εκινούντο Ρωμαίοι και Ιουδαίοι. Στις διαταγές του υπήκουον όλοι. Και στην κρίσι του υπετάσσοντο άρχοντες και αρχόμενοι, ξένοι και εντόπιοι, εχθροί και φίλοι.

Παρά ταύτα όμως, στην υπόθεση εκείνη πού, κάποιο πρωινό, έφεραν μπροστά του, έδειξε μια ακατανόητη συμπεριφορά. Βρέθηκε μπροστά σ’ ένα κατάδικο, και μάλιστα θανατοποινίτη. Άλλα αυτός δεν έμοιαζε διόλου με όλους τους άλλους, τους τόσους και τόσους πού συχνά οδηγούσαν ενώπιον του. Αυτός είχε κάτι το ηγεμονικό επάνω Του. Το βλέμμα Του ήταν γλυκό και συμπαθητικό. Το πρόσωπο, κατάστικτο από το αίμα, πρόδιδε αγνό ιδεολόγο. Ή όψις Του, καθημαγμένη και ταλαιπωρημένη, είχε μία λεπτή ευγένεια, και μια καλωσύνη. Το σώμα Του δεν είχε τις αθλητικές διαστάσεις των κακοποιών. Ήταν σώμα λεπτό, αριστοκρατικό. Ενώ ή όλη Του εμφάνισις του έδινε ευθύς αμέσως την εντύπωσι ότι είχε μπροστά του ένα αθώο.
Και δεν δυσκολεύθηκε πολύ ό Πιλάτος για να διαπίστωση την αθωότητα του καταδίκου. Εμβριθής αυτός μελετητής του δικαίου της πατρίδος του και έμπειρος δικαστής όπως ήταν, μετά τις πρώτες ερωτήσεις και την πρώτη επαφή, επείσθη ότι δεν ήταν τυχαίος ο σημερινός δέσμιος. Την εναντίον του κατηγορίαν την βρήκε ασταθή, ποταπή και χυδαία. Ανεγνώρισε πώς ήταν θύμα των σκληροτράχηλων συμπατριωτών του. Και ή θανατική Του καταδίκη, αν τελικώς την επεκύρωνε, έβλεπε πώς θα αποτελούσε καθαρή παρανομία, αδικία, κατάφωρο προσβολή του περί δικαίου συναισθήματος, ατιμία και περιφρόνησιν εγκληματική του νόμου.

Παρά ταύτα όμως δέν έτόλμησε ν’ αντίδραση. Μόλις ή πρώτη του δειλή απόπειρα ν’ αθώωση τον Ιησού συνήντησε την πείσμονα αντίδρασι του μαινόμενου όχλου, μόλις έφθασε στ’ αυτιά του ή σαφής προειδοποίησι πού έσειε τις βάσεις του θρόνου του -«ουκ ει φίλος του Καίσαρος»- όταν έφερε στη συγχυσμένη μνήμη του πόσα ή κακουργία των πανούργων φαρισαίων εΐχε στο παρελθόν επιτύχει, τότε και οι τελευταίοι του δισταγμοί υπεχώρησαν. Και ό γενναίος της Ρώμης φάνηκε δειλός. Ό ατρόμητος κατελήφθη από φόβο. Και σ’ αυτόν τον φόβο και την δειλία και την σκοπιμότητα, εθυσίασε το δίκαιο, την αλήθεια, την τιμή. Προτίμησε να βράβευση την αδικία, να στραγγαλίση το δίκαιο, να ευλόγηση το ψέμμα, να υπογράψη την ατιμία, να σπίλωση την τιμή, να προδώση τις αρχές του, να ατιμάση το λειτούργημα του, προ του ευτελούς συμφέροντος του.

Στους χρόνους τον Ιησού ζούσε ό Πιλάτος. Μα, όχι! Ζή και σήμερα. Ζή μέσα στον χαρακτήρα όλων εκείνων πού υπεράνω όλων θέτουν το συμφέρον τους το ωμό. Ζή και σήμερα ό Πιλάτος, κάτω απ’ τα πρόσωπα όσων δουλεύουν στη σκοπιμότητα, όσων υπηρετούν στην ιδιοτέλεια, όσων γίνονται φίλοι της ανομίας, εχθροί της τιμής.

Ω, ναι! Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι, κάτω απ’ το βάρος της καθημερινής βιοπάλης, ένοιωσαν ν’ άμβλύνωνται μέσα τους οι αξίες της ζωής και, βλέποντας την πολυποίκιλη κακία να κυβερνά τον κόσμο, συντάχθηκαν με τις δυνάμεις του κάκου, κι επρόδωσαν τον μεγάλο τους σκοπό. Είναι αυτοί οι ίδιοι δειλοί, κι είναι έτοιμοι και στους άλλους να κηρύξουν ως σύνθημα της εποχής το «κύττα τη δουλειά σου, μη σε νοιάζη για τους άλλους».
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι, από λόγους συμφέροντος κι ωφελείας προσωπικής, ανέχονται να ονομάζουν το σκότος φως και το φως σκότος. Να παραχαράσσουν την αλήθεια, να διαστρεβλώνουν το δίκαιο, να ανατρέπουν την ηθική.

Πιλάτοι σύγχρονοι είναι ακόμη όσοι προτιμούν να σιωπούν όταν βλέπουν την αδικία πού προσγίνεται στον άλλο, αρκεί οι ίδιοι να μη θίγωνται, προκειμένου να μη κακοκαρδίσουν τους ισχυρούς της ημέρας.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι και όσοι επαναπαύονται στην ευτυχία και το χουζούρι τους, ενώ δίπλα τους στενάζει ό κόσμος, διαμαρτύρεται ό φτωχός, βασανίζεται ό αδικούμενος.

Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι, ενώ αναγνωρίζουν το δίκαιο του άλλου, δεν το υπερασπίζονται, δεν το ομολογούν, δεν βάζουν το στήθος τους μπροστά στον κίνδυνο, δεν μάχονται για τα ιδανικά. Είναι όσοι αποφεύγουν να ελέγξουν τον δυνατό, αν και εσωτερικώς τον κατακρίνουν, ή τον άρχοντα πού παραβαίνει γραπτούς κι άγραφους νόμους.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι μπρος στην θέσι πού κατέχουν θυσιάζουν τα πάντα, προτιμούν ν’ αρνηθούν τις αρχές τους, να τις καταπατήσουν, να συνθηκολογήσουν με τη συνείδησί τους, να κάνουν αβαρίες, παρά να διακινδυνεύσουν την καριέρα τους, την τακτοποίησί τους, το «βόλεμα» τους.
Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι δεν χαλούν κανενός χατίρι. Με όλους τα έχουνε αυτοί καλά, ενώ κατά βάθος κανέναν δεν συμπαθούν εκτός του εαυτού τους. Είναι όσοι μοιράζουν αφειδώς χαμόγελα με υστεροβουλία. Όσοι μπροστά στον ανώτερο τους σύρονται σαν γλοιώδεις σαλίγγαροι, ενώ μπροστά στους κατωτέρους στέκονται αγέρωχοι, δήθεν άτεγκτοι, αυστηροί.

Πιλάτοι σύγχρονοι είναι όσοι κάνουν «στραβά μάτια» στις ηθικές ή άλλες ατασθαλίες των μεγάλων. Όσοι είναι φίλοι των ισχυρών, όσοι άγονται και φέρονται απ’ τους πολλούς. Είναι όσοι μένουν επιφυλακτικοί εμπρός στις αξίες, πού ενώ κατά βάθος αναγνωρίζουν, εν τούτοις δεν τις προωθούν και δεν τις ανταμείβουν. Είναι όσοι σηκώνουν αδιάφορα τους ώμους και στρέφουν άλλου το πρόσωπο, μπροστά στο δίκαιο πού βοά, στην αλήθεια πού κράζει, για να απειλήση να σαλεύση καταστασείς αμαρτωλές στερεωμένες πάνω στην βία και στην ατιμία.

Όλοι αυτοί είναι οι σύγχρονοι Πιλάτοι. Άνθρωποι χωρίς ηθικό προσανατολισμό, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς τόλμη και γενναιότητα, χωρίς αρχές, χωρίς πρωτοβουλία. Είναι οι φίλοι όλων των καταστάσεων. Μοιάζουν με τον χαμαιλέοντα, πού με τόση ευκολία προσαρμόζεται ευθύς στο περιβάλλον. Σαν τον μυθικό Πρωτέα αλλάζουν κι αυτοί μορφή σύμφωνα με τις υποδείξεις του συμφέροντος. Παίζουν ένα διαρκές θέατρο στη ζωή τους. Τα πάντα μετέρχονται, τα πάντα μιμούνται, τα πάντα υιοθετούν, αρκεί αυτοί να μη θίγουν, να μην ενοχληθούν, να μη κινδυνεύσουν, να μη χάσουν ωρισμένη εύνοια. Είναι ερπετά πού σύρονται στα πόδια των μεγάλων, κολακεύοντας τις αδυναμίες τους και ανεχόμενοι τις κακίες τους. Όμως όχι. Δεν μας θέλει Πιλάτους ό Χριστός. Με οίκτο ατένισε τότε τον Πόντιο Πιλάτο στο πραιτώριο. Με οίκτο και οργή προσβλέπει και τώρα προς τους σημερινούς Πιλάτους. Δεν μας θέλει ό Κύριος δειλούς, αρνητές, καιροσκόπους, ατομιστές, συμφεροντολόγους, ιδιοτελείς, κόλακες, ερπετά. Μας θέλει γενναίους σαν τον Δαυίδ, ορμητικούς σαν τον Πέτρο. Μας θέλει με την παρρησία ενός Παύλου, με την δικαιοσύνη ενός Σολομώντος, με την αγάπη ενός Ιωάννου, με την αφοσίωσι μιας Μαρίας, με την ειλικρίνεια ενός Θωμά, με την ευθύτητα ενός Μ. Βασιλείου, με το θάρρος ενός Χρυσοστόμου.

Μα ούτε κι ή κοινωνία μας θέλει Πιλάτους. Δεν ανέχεται στους κόλπους της τέτοια στοιχεία αρνητικά. Μας θέλει γόνιμους και θετικούς, ήρωες της αρετής. Μας θέλει ειλικρινείς με το «ναί» και με το «ου» μας. Μας θέλει τιμητές του κακού, επαινετές του αγαθού. “Υπερασπιστές του δικαίου, τιμωρούς της αδικίας, αρνητές του τυχοδιωκτισμού, λάτρεις της αληθείας, εχθρούς της υποκρισίας. Τέτοιους ανθρώπους λαχταρά ή εποχή μας, τέτοιους ζητεί και ή κοινωνία μας: ευθείς, τίμιους, σοβαρούς, ειλικρινείς, ευθαρσείς, ιδεολόγους.
“Αλλά και ό αξιοπρεπής εαυτός μας, το ίδιο μας θέλει. “Έχει την απαίτησι να μας δη προσωπικότητες και μάλιστα ωλοκληρωμένες. Με το θάρρος της γνώμης μας, με την ντροπή στο πρόσωπο μα και στο φρόνημα μας. Μας θέλει φίλους της δικαιοσύνης, εχθρούς της αδικίας.

Ό εαυτός μας μισεί τους Πιλάτους, απεχθάνεται την τακτική τους. Χριστός, κοινωνία και εαυτός μας, να ένα τρίπτυχο πού έχει την απαίτησι να μη γίνωμε Πιλάτοι. Ό πρώτος εκείνος Πιλάτος της Ιερουσαλήμ ένιψε τότε τα χέρια του, νομίζοντας πώς έτσι ξεπλένει και την μεγάλη του ενοχή. Πόσον όμως απατήθηκε! Ή πράξη του εκείνη, οσονδήποτε κι αν φαίνεται συμβολική, δεν κατώρθωσε να σβήση το στίγμα πού έκτοτε συνοδεύει την απαίσια μνήμη του. Στην Ιστορία έμεινε ο παλίμβουλος, ό καιροσκόπος, ό συμφεροντολόγος Πιλάτος. Μα και οι σύγχρονοι Πιλάτοι της ζωής ας μη βαυκαλίζωνται με την «επιτυχημένη» τακτική τους. “Ας γνωρίζουν, και αυτοί και όσοι τους μιμούνται και τους ακολουθούν, πώς αργά ή γρήγορα θα παύσουν να κρύβωνται πίσω απ’ τη λεοντή της υποκρισίας και του συμφέροντος. Θα παύσουν να εξαπατούν τον κόσμο των φαινομένων. Γιατί θα έλθη στιγμή πού αν δεν θα υπολογίσουν και δεν θα ντραπούν τον κόσμο και την κατακραυγή του, θα φοβηθούν εξάπαντος την οργή του Θεού, και θα παραδώσουν τα όπλα νικημένοι και περιδεείς.

πηγη
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 16:53.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.