Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Θεολογικά θέματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 17-04-07, 18:24
Το avatar του χρήστη Endelva
Endelva Ο χρήστης Endelva δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 09-05-10 17:03
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Κάνω συλλογή...

...από στιγμές κατά τις οποίες κάποιος [εγώ, ή άλλος] βίωσε το Θείο.

Είμαι σίγουρη πως ξέρετε για ποιες στιγμές μιλάω [κάποιες πολύ μεγάλες ή πολύ μικρές...], και πως έχετε τέτοιες. Θα σας παρακαλούσα να μου τις χαρίσετε, αν δεν σας κάνει κόπο. Μιας και η διήγησή τους δεν θα τις πάρει από εσάς [μιας και δεν χάνονται, ποτέ, έτσι κι αλλοιώς, τίποτα δεν μπορεί να μας τις πάρει αυτές], γιατί όχι;

Θερμή παράκληση: δεν θέλω αυτό το topic να συγκεκριμενοποιηθει. Δεν θέλω να ασχοληθεί με μία [οποιαδήποτε μία] θρησκεία, δεν θέλω να γίνει debate μεταξύ Χριστιανών και άθεων, δεν το αντέχω αυτό το πράγμα, "φύγε από μπροστά μου, μου κρύβεις το Θεό", που λέει κι ο Αγγελάκας. Ναι; Μιλάω για την πεμπτουσία του να είναι κανείς άνθρωπος, να είναι κανείς ζωντανός. Μιλάω γι αυτές τις μαγικές, αληθινές στιγμές.

Κάποιος φίλος κάποτε μου είπε πως είδε το Θεό στα μάτια ενός νεογέννητου γατιού που είχαν μια καλοσύνη και μια σοφία που ήταν σαν να είναι από κάπου αλλού, ίσως από εκεί που ήταν πριν... Ο ίδιος είδε το Θεό στον τρόπο που έχτιζε τη φωλιά του ένα πουλί. [Όπου 'Θεός' βάλτε τον δικό σας, σας παρακαλώ για δεύτερη φορά.] Κάποια φίλη σήμερα έγραψε το εξής: "Έχεις αρχίσει να στήνεις πόρτες για να ξυπνήσεις σιγά σιγά και να φτάσεις σε ένα αξιοπρεπές φεύγα, έχεις ανάψει κι ένα τσιγαράκι και υπάρχει μία συγκεκριμένη ηλιαχτίδα η οποία περνάει μέσα από τις βελόνες του πεύκου από πάνω σου και πέφτει ακριβώς στο δεξί μάτι. Παρόλο που σε εκνευρίζει, όταν φυσάς τον καπνό μέσα της και ρουφάς γουλίτσα από τον ελαφρός ζεστό φραπέ σου, βλέπεις τους στροβίλους του καπνού στο φως. Κι όταν μαζί με τα τζιτζίκια αρχίζουν να τραγουδάνε και τα ζάρια σου... ε, τότε πλέον είσαι σίγουρος πως ο παράδεισος είναι κάπως έτσι." Πολύ διαφορετικές οπτικές, αλλά τέτοιες στιγμές, νομίζω πως καταλαβαίνετε.

Εγώ θα μιλήσω μετά. Θα μιλήσω μετά γιατί κυρίως θέλω να σας ακούσω [διαβάσω], γιατί δεν ξέρω αν μπορώ να το κάνω έτσι απλά γράφοντας ένα post, γιατί μπορεί να γράψω κάτι άλλο, γιατί εγώ ανοίγω το topic και ανοίγει με τους δικούς μου όρους, βρε αδερφέ [:-P], γιατί ίσως να θέλω απλά να σας δώσω μουσική μιας και η μουσική είναι η κύρια πηγή τέτοιων στιγμών για μένα. Η μουσική, και κάτι άλλο το οποίο περνάει δικαστήριο, τώρα, και σαν να μου φαίνεται ένοχο, οπότε δεν θα το εγκωμιάσω ξανά μέχρι να [ή μάλλον 'εκτός και αν'] αθωωθεί.

Περιμένω.
__________________
[Sola fide.]
Her hair spread out in fiery points glowed into words, then would be savagely still. – T. S. Eliot, The Waste Land.
Απάντηση με παράθεση
  #2  
Παλιά 18-04-07, 08:04
Platinum Ο χρήστης Platinum δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 10-02-10 17:06
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Δεν ξέρω αν οι εμπειρίες μου ανταποκρίνονται ακριβώς σε αυτό που ψάχνεις γιατί εγώ αναφέρομαι σε αυτές ως υπέρβαση του εαυτού μου και αίσθηση ότι είμαι μέρος; συμμέτοχος; μιας ευρύτερης δομής. Φυσικά αυτό είναι το προφανές αλλά δεν το βιώνουμε (τουλάχιστον εγώ) κάθε μέρα.

Η πιο πρόσφατη εμπειρία και από τις κορυφαίες ήταν όταν στο μαιευτήριο μου έφεραν τη νεογέννητη κόρη μου. Μου την έδωσαν αγκαλιά και μόλις της μίλησα, σταμάτησε το κλάμα και άνοιξε τα μάτια για να με κοιτάξει.

Επίσης βιώνω το αίσθημα αυτό της "υπέρβασης" όταν φεύγω από κάποιο μέρος έχοντας κλείσει μια περίοδο της ζωής μου. Πχ μόλις πέρασα τα πρώτα διόδια επιστρέφοντας από φοιτητής ή όταν απογειώθηκε η πτήση μου επιστρέφοντας από το μεταπτυχιακό.

Το ίδιο μου συμβαίνει και όταν διαπιστώνω πως είμαι μέρος μιας συνέχειας ανθρώπων πριν και μετά από μένα. Ένιωσα πολύ έντονα αυτό στην τωρινή μου εργασία όπου κάθομαι στο ίδιο σημείο με τον πατέρα μου πριν 30 χρόνια.

Δεν ξέρω αν ψάχνεις για τέτοιες εμπειρίες αλλά αυτά μου ήρθαν στο μυαλό. Αν εμπνευστώ από κάτι άλλο και θυμηθώ και κάτι διαφορετικό θα επανέλθω.
__________________
Mike K - In nomine Astrοrum
Απάντηση με παράθεση
  #3  
Παλιά 18-04-07, 09:28
Το avatar του χρήστη purple anemone
purple anemone Ο χρήστης purple anemone δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Ναι, κι εγώ κάπως έτσι το εξέλαβα το θέμα σου. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, συμβαίνουν μικρά γεγονότα που μέσα τους βλέπω το Θεό μου. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω κάποια, πιο σημαντικά.
Στη γέννα της πρώτης μου κόρης, ξύπνησα με τρομερούς πόνους (καισαρική) και παραμιλούσα. Κάποια στιγμή μες στη νάρκη μου, άκουσα την αδελφή μου να λέει "φέρτε της το παιδί να ηρεμήσει". Τη στιγμή που αντίκρυσα το μικρό πλασματάκι, που ένιωσα την ανάσα του δίπλα μου, όλα ξεχάστηκαν. Είδα το σύζυγό μου να σκύβει πάνω μας, με το πιο όμορφο χαμόγελο του κόσμου, κι εκεί, μέσα στη λάμψη της ματιάς του την ώρα που έλεγε "είναι πανέμορφη, σ' ευχαριστώ...", είδα το Θεό μου.
Η δεύτερη κόρη μου, αδυνατούλα γιατί βγήκε 8μηνίτικη, σήκωσε ίκτερο και μπήκε για λίγο στη γυάλα. Την πρώτη φορά που την έβγαλα να την ταίσω, κρατούσα ένα μωρό που δεν ανταποκρινόταν, δεν κουνιόταν, δεν ανέπνεε - έτσι μου φάνηκε εκείνη τη στιγμή. Στο κλάμα μου και τις φωνές μου ανταποκρίθηκε η μητέρα μου, που πήρε το μωρό στην αγκαλιά της, το έβγαλε έξω με ψυχραιμία και μου το έφερε μετά από λίγο τη στιγμή που εκείνο τέντωνε τα χεράκια του... Στη γυναίκα που με μεγάλωσε, στο κορίτσι που καλούμουν να μεγαλώσω και να προστατεύσω, είδα το Θεό μου.
Λίγα χρόνια πριν, στα πρώτα μεγάλα κρύα που γνώρισε η Αττική, με πήρε ένα βράδυ ο άντρας μου, ενώ κανονικά θα γυρνούσε από τη δουλειά, από ένα νούμερο που δε γνώριζα, και με μισόλογα μου είπε "εγώ είμαι καλά, το αυτοκίνητο είναι στο γκρεμό". Όταν έφτασα στο σημείο, και είδα τις πυροσβεστικές και το ασθενοφόρο, το αυτοκίνητο μια μάζα 50 μέτρα γκρεμό, και πουθενά εκείνον, κατέρρευσα. Ένιωσα τα χέρια του πυροσβέστη να με σηκώνουν και τον άκουσα να λέει "μη φοβάστε, το παλλικάρι έχει κατέβει να πάρει τα πράγματά του, δεν έχει ούτε μία γρατζουνιά". Τότε ξανά, είδα το Θεό μου σε όλο του το μεγαλείο, να μου χαμογελά.
Κάθε μέρα... κάθε στιγμή... κι από λίγο, βλέπω το Θεό μου μέσα στο σπίτι που έχω την τύχη να "βάζω το κεφάλι μου", κι ας γρινιάζω κάπου κάπου γι' αυτό. Μέσα στα μάτια των παιδιών μου που είναι γερά και χαρούμενα, κι ας μαλώνουνε κάπου κάπου. Μέσα στις μικρές χαρές που έχω την εύνοια να βιώνω, κι ας ξέρω πως θα έρθουνε άλλες πιο δύσκολες. Μέσα στην ευτυχία να είμαι γερή, να μπορώ να βοηθώ και να προσφέρω, να έχω ανθρώπους γύρω μου που νοιάζονται για μένα, να μπορώ να μιλάω μαζί σου και μαζί σας... παντού.
__________________
Δε χάνεται η ελπίδα τελευταία... Τελευταία χάνεται η ψυχή όταν χάσει την ελπίδα της...
Απάντηση με παράθεση
  #4  
Παλιά 18-04-07, 11:29
Το avatar του χρήστη varthol
varthol Ο χρήστης varthol δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 20-11-20 10:56
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Δέν ξέρω τι μπορεί να'ναι ο ΘΕΟΣ αλλά ενώ δεν μπορώ να τον δώ,βλέπω αυτά που κάνει και στέκομαι και ελπίζω βαθιά μέσα μου να Υπάρχη.....μπορώ να τον βλέπω σ'ενα ηλιοβασίλεμα που είναι το τέλος ενός σούρουπου, κάθε μέρα είναι εκεί.Εσύ το βλεπεις άραγε;Με κάνει να γεμίζω ευτυχία το μοίρασμα του,που γεννά τόση αρμονία τόση χάρη και ανάνεη συνέχεια....στον χρόνο.!
Δεν είμαι ο Γιώργος π' αγαπούσες μια φορά.......Είμαι ο Φίλος σου ο Γιωργάκης............που μάξεψα τα κομμάτια μου.....Ας ειναι καλά η ΗU.
Απάντηση με παράθεση
  #5  
Παλιά 18-04-07, 15:11
Το avatar του χρήστη KSD
KSD Ο χρήστης KSD δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 29-04-08 18:17
Φύλο: Γυναίκα
Η διαθεσή μου τώρα:
Κάθε πρωί που ξυπνώ, λέω παλι ειμαι εδώ.
Λένε ότι κάνει θαύματα. ΤΟΝ εψαχνα και τον ψαχνω ακόμα τον περ'ιμενα να βοηθήσει τα αγαπημέναμου πρόσωπα δεν το έκανε! τελικά κατάλαβα ότι γύρευα ένα΄ανθρώπινο πρόσωπο. Λάθος μεγάλο!!
Η ζωή και ο θάνατος είναι τα θαυματά του!!
Να είμαστε ευχαριστημένοι με 'οτι έχουμε να σκεφτόμαστε το τώρα να είμαστε εντάξει με τους γύρο μας να έχουμε ανοιχτό μυαλό πάντα να θέλουμε το καλό να αποτρέπουμε το άδικο νασεβόμαστε τους άλλους κ.λπ. όλα αυτά δεν μας κάνουν μαλθακούς και ηλίθιους αλλά εντάξει απέναντι στον εαυτό μας και όλα τα άλλα δεν μας βιάζουν αν θέλουν έρχονται!!!
__________________
Είπαμε, όλα είναι σχετικά......
Απάντηση με παράθεση
  #6  
Παλιά 24-04-07, 15:27
Το avatar του χρήστη tertios
tertios Ο χρήστης tertios δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 15-01-17 11:47
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
[QUOTE=KSD;52513]
Η ζωή και ο θάνατος είναι τα θαυματά του!!
[/QU


΄Ενσταση: Η Ζωή είναι το θαύμα του, ο Θάνατος είναι η δική μας αποτυχία.
Αλλα Χριστός Ανεστη. Και ο΄Ανθρωπος Ανέστη δυνάμει. Εξαρτάται απο πια
πλευρά θα αποφασίσεις να ζήσεις.

Το πρόβλημα το είχε και ο Ηρακλής...
__________________
Omnes ad Forum ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!!!!
Απάντηση με παράθεση
  #7  
Παλιά 24-04-07, 15:41
Το avatar του χρήστη tertios
tertios Ο χρήστης tertios δεν είναι συνδεδεμένος
Μέλος
 

Τελευταία φορά Online: 15-01-17 11:47
Φύλο: Άντρας
Η διαθεσή μου τώρα:
Αρχική Δημοσίευση από varthol Εμφάνιση μηνυμάτων
Δέν ξέρω τι μπορεί να'ναι ο ΘΕΟΣ αλλά ενώ δεν μπορώ να τον δώ,βλέπω αυτά που κάνει και στέκομαι και ελπίζω βαθιά μέσα μου να Υπάρχη.....μπορώ να τον βλέπω σ'ενα ηλιοβασίλεμα που είναι το τέλος ενός σούρουπου, .
Κάθε φορά που το πέρασμα ενος ανθρώπου σου αφησε αίσθημα ειρήνης, ο Θεός ήταν εκεί.

Κάθε φορά που είπες μέσα σου, Δόξα Σοι ο Θεός, γιατι βρέθηκε κάποιος που σου έδειξε αγάπη και σε εξυπηρέτησε, ο Θεός ήταν εκεί.

Και μια μικρή ιστοριούλα: Κάποιος περπατούσε στην άμμο και έβλεπε πλάι στα χνάρια του, τα χνάρια απο τα πόδια του Θεού που τον συνόδευε. Ξαφνικά, βυθισμένος στην καθημερινή του τραγωδία διαπίστωσε πως τα ίχνη είχαν τώρα χαθεί, οι πατημασιές στην άμμο ήταν μόνο από έναν οδοιπόρο. Στράφηκε νοερά στο Θεό και είπε, Κύριε, τώρα βαδίζω μόνος, που είναι τα χνάρια σου δίπλα μου, γιατί με εγκατέλειψες.

Κι ένιωσε την απαντηση Του: Δεν σε εγκατέλειψα. ΄Οσο έβλεπες μόνο μια σειρά ίχνη, ήμουν εγώ που σε κουβαλούσα στην αγκαλιά μου.

Νάσαι καλά.
__________________
Omnes ad Forum ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ!!!!
Απάντηση με παράθεση
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 22:28.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.