Acrobase  

Καλώς ήρθατε στην AcroBase.
Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase.
H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη.

Επιστροφή   Acrobase > Επιστήμη & Εκπαίδευση > Θεολογικά θέματα
Ομάδες (Groups) Τοίχος Άρθρα acrobase.org Ημερολόγιο Φωτογραφίες Στατιστικά

Notices

Δεν έχετε δημιουργήσει όνομα χρήστη στην Acrobase.
Μπορείτε να το δημιουργήσετε εδώ

Απάντηση στο θέμα
 
Εργαλεία Θεμάτων Τρόποι εμφάνισης
  #1  
Παλιά 08-06-10, 12:53
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
βιβλία θεολογικά (περιεχόμενα και αποσπάσματα από προτεινόμενα)

συνάφεια με αυτό


ασκητές μέσα στον κόσμο

Α'. ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΣΚΗΤΩΝ ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ
α'. Πατήρ Βασίλειος, ο θαυματουργός 21
β'. Άγιος Ίωάυυης, ο νέος ελεήμων · 38
γ'. «Ελέναμπα», η προορατική 46
δ'. Πρεσβυτέρα Κυριακή Γ. Τσιτουρίδου 49
ε'. Πατήρ Ηλίας Διαμαντίδης, ο μυροβλύτης 53
ς·'. Παπα-Γιάννης, ο εξορκιστής 73
ζ'. Κωνσταντίνος Σωτηρίου 81
η'. Σωτήριος Βακουφτσής 97
θ'. Νικόλαος Σαββούδης 103
ι'. Βαΐα Γεωργαννάκη 108
ία'. Αθηνά Σγούρου 124
ιβ'. Παπα-Βασίλειος Τρομπούκης 136
ιγ'. Σοφία Σαμαρά 150
ιδ'. Τατιανή Σαββίδου 161
ιέ'. Ο κοσμοκαλόγηρος Δημήτριος, ο καλυβίτης 172
ις·'. Γερόντισσα "Αννα 196
ιζ'. Πατήρ Ευστράτιος Παπαχρήστου 219
ιη'. Γιαννούλα Θάνου 226
ιθ'. Λαμπρινή Βέτσιου 236
κ'. Κέτη Πατέρα 271

Β'. ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
Διάσωση Ευαγγελίου 303
Θεραπεία κωφάλαλης Τουρκάλας 304
Ο άγιος Προκόπιος του πήρε στο άλογο του 305
Γυναίκα προορατική 307
Τήρηση αργίας 308
Τιμή στις εορτές 311
Η Παναγία έδιωξε την θανατηφόρο γρίππη 312
Ο άγιος Γεώργιος ελευθερώνει αιχμάλωτο 313
Κατά την πίστη και τα θαύματα 314
Έπτάκις εσώθη 317
Ο άγιος Χαράλαμπος κατέπαυσε το θανατικό 318
Λαϊκοί ασκητές στο Άγιον Όρος 319
Εμφάνιση της Παναγίας στο Αλβανικό μέτωπο 320
Τιμωρία βλάσφημου 324
Αγάπη προς όλους 325
Ονειδισμός ανεξομολογήτου 328
Τα τάματα πρέπει να εκπληρώνωνται 330
Τα τέλη των δικαίων 331
Διόρθωση βλάσφημου 335
Ασπάσθηκε τα πόδια του Χριστού 336
Έμαθε να διαβάζη υπερφυσικά 336
Αποκάλυψη κρυμμένης εικόνας 339
Επιστροφή από την άλλη ζωή 341
«Λύτρον ψυχής ανδρός ο ίδιος πλούτος» 342
Διάβαζε και εφάρμοζε το Ευαγγέλιο 344
Μεταμορφωμένος διάβολος παρακωλύει ιερέα 346
Αδολεσχία ευχής και Ψαλτηρίου 347
Ο ευλογημένος Συμεών 349
Η θεόθεν κλήση στην χριστιανική πίστη
ενός Μουσουλμάνου 351
Άβρεχτοι σε κατακλυσμό 359
Οι προσκυνητές του Παναγίου Τάφου 360
Η Παναγία θέλει να τιμούμε
το «Άξιον εστίν» 362
«Χριστός ανέστη και δαίμονες φρίττουσι» 363
Γυναίκα πιστή αλλοίωσε τον άνδρα της 363
Η δύναμη του Σταυρού 364
Πιστή άχρι θανάτου 365
Δαιμονικό ράπισμα 366
Προσευχόταν μετέωρη 367
Έλαμψε το πρόσωπο της 368
Αντιμισθία ελέους προς τους κεκοιμημένους 372
Τον κοινώνησαν οι άγιοι Ανάργυροι 373
Ο διάβολος στην τηλεόραση 375
Αγόγγυστης υπομονής ευωδία 376
Ο διάβολος δεν θέλει τον εκκλησιασμό 377
Μικρός με διορατικό χάρισμα 378


Μετά τον ευλογημένο Συμεών, από το ίδιο βιβλίο: Το τελευταίο, από τα περιεχόμενά του. Μικρός με διορατικό χάρισμα

Τον Σεπτέμβριο κάποιου έτους στο ογκολογικό τμήμα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου επικρατεί μεγάλη αναστάτωση. Ο μικρός Δημητράκης ζητούσε επειγόντως τον ιερέα του Νοσοκομείου. Ήθελε οπωσδήποτε να κοινωνήση.

Ήταν 13 ετών. Ενάμιση περίπου χρόνο βρισκόταν στην συγκεκριμένη κλινική. Ένας μικρός πονοκέφαλος τον οδήγησε εκεί. Οι γιατροί διέγνωσαν καρκίνο του εγκεφάλου. Η καταγωγή του ήταν από το Φίερι της Αλβανίας. Οι γονείς του αβάπτιστοι. Έμεναν αρκετά χρόνια στην Πάτρα. Αυτός, λίγο μετά την είσοδό του στο Νοσοκομείο, θέλησε να βαπτιστή. Άκουγε για τον Χριστό και ήθελε να γίνη «παιδί» Του. Βαπτίστηκε «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», κατόπιν κατηχήσεως βέβαια.

Όλοι τον αγαπούσαν πολύ στην κλινική. Ο καρκίνος είχε προχωρήσει αρκετά και ήδη του είχε στερήσει την όραση. Δεν έβλεπε καθόλου, τίποτε και κανέναν. Άκουγε όμως με μεγάλη και θαυμαστή υπομονή. Δεν παραπονιόταν. Έλεγε ότι ο Θεός τον αγαπά πολύ. Προσευχόταν και παρακαλούσε και τους γονείς του να κάνουν το ίδιο.

Όσοι τον επισκέπτονταν καταλάβαιναν να υπάρχη κάτι διαφορετικό σ’αυτά το παιδί. Μιλούσε συνέχεια για τον Θεό. Ήταν πάντα ευγενικό και χαρούμενο. Το πρόσωπο του έλαμπε. Ήθελε να κοινωνάη συχνά των Τιμίων Δώρων. Όταν κάποιες φορές η μητέρα του ήταν σε κάποιον άλλο χώρο της κλινικής, φώναζε: «Μητέρα, έλα γρήγορα. Φτάνει ο παππούλης με τον Χριστό. Ανεβαίνει τα σκαλιά. Έλα να με ετοιμάσης». Και έτσι γινόταν. Ο ιερέας ερχόταν και εύρισκε τον Δημητράκη καθισμένο στο κρεββάτι του, με ανοιχτό το στόμα κάνοντας με ευλάβεια τον σταυρό του. Ενώ δεν εγνώριζε την ακριβή ώρα της προσελεύσεως του ιερέως με τα Τίμια Δώρα, με διορατικό χάρισμα έβλεπε να έρχεται, μολονότι παρεμβάλλονταν δύο κλειστές πόρτες που εχώριζαν το δωμάτιό του από τον διάδρομο που ερχόταν ο ιερέας. Αυτό το βεβαιώνει και η ευλαβής κυρία Μαρία Γαλιατσάτου η οποία εθελοντικώς εφρόντιζε το παιδί αυτό. «Κυρία Μαρία, θέλω κάτι να σας πω», της είπε μια μέρα. «Όταν έρχεται ο παππούλης με τον Χριστό, τον βλέπω στις σκάλες, που ανεβαίνει και δίπλα του υπάρχουν δυό ψηλοί, όμορφοι άνθρωποι με ολόασπρη στολή που γέρνουν προς το Άγιο Ποτήριο και με ανοιχτά τα χέρια τους το προστατεύουν».

Κάποτε τον ρώτησε ο γιατρός: «Τι κάνεις, Δημητράκη, πώς πάμε;». Του απάντησε: «Κύριε γιατρέ, μπορώ να σας πω από κοντά. Εγώ είμαι καλά. Εσείς μη στεναχωριέστε που έφυγε η γυναίκα σας. Ο Θεός θα είναι μαζί σας γιατί είστε καλός άνθρωπος». Ο γιατρός έμεινε λίγο ακίνητος. Κανείς δεν ήξερε το θλιβερό γεγονός που είχε συμβή την προηγούμενη ημέρα στο σπίτι του, ότι δηλαδή η γυναίκα του τον εγκατέλειψε και πήρε άλλον άντρα.

«Αυτό είναι παιδί του Θεού», έλεγαν όσοι το γνώριζαν.

Την τελευταία φορά που κοινώνησε δεν μπορούσε πλέον να σταθή καθιστός στο κρεββάτι αλλά υποδέχτηκε με χαρά και λαχτάρα τον Χριστό ξαπλωμένος. «Ευχαριστώ πολύ», ψέλλισε και μετά εκοιμήθη.

Ο ιερέας, όταν την άλλη μέρα πήγε στο νεκροτομείο να διαβάση στον Δημητράκη τον τρισάγιο, είπε: «Τέτοιο λείψανο πρώτη φορά στην ζωή μου βλέπω. Το πρόσωπό του είναι χαμογελαστό, λάμπει και έχει το χρώμα του κεχριμπαριού».

Οι γονείς του αγάπησαν τον Χριστό πολύ και θέλουν κι αυτοί να βαπτιστούν.

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 04-12-11 στις 01:46
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to mystakid For This Useful Post:
HelenA (08-06-10)
  #2  
Παλιά 10-11-10, 00:29
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
“Εμφανίσεις και θαύματα των αγγέλων”, Ιερά Μονή Παρακλήτου

...Ο ΚΑΠΕΤΑΝ Κυριάκος, απ’ τη Σύμη, ένας θεοφοβούμενος θαλασσόλυκος, κάθε χρόνο, πριν φύγει για τη Μπαρμπαριά με το βουτηχτάδικό του, θα πήγαινε στον Πανορμίτη κερί και λάδι, θα κολλούσε ένα πεντόλιρο στο μέτωπο του Ταξιάρχη και θα ‘παιρνε τον παπά να του κάνει αγιασμό.

“Ετσι έκανε και σε τούτο το ταξίδι. Ξαφνικά φύσηξε πουνέντες, από κείνους πού τύχαιναν μια φορά το μήνα. Για να μή χάσει τον ευνοϊκό αυτό καιρό ο καπετάνιος, πρόσταξε και λύσανε τους κάβους, σηκώσανε την άγκυρα κι απλώσανε τα πανιά. Ύστερα έριξε αγιασμό στη θάλασσα και σάλπαρε με τη «Βασιλική», την τρικάταρτη μπρατσέρα του.

Μα πριν φτάσει στον κάβο του λιμανιού, το καΐκι τραβούσε ίσα για την ξέρα. Του κάκου ο καπετάνιος στριφογύριζε το διάκι δεξιά. Ή «Βασιλική» δεν άκουγε τιμόνι.

- Κάτω τα πανιά παιδιά, πιάστε τα κουπιά, θα τρακάρουμε! φώναξε ό καπετάν Κυριάκος. Ρίξτε την άγκυρα κι ελάτε όλοι εδώ.

Αμέσως όλο το τσούρμο – βουτηχτάδες, κουπάδες, μούτσοι- συνάχτηκαν γύρω του. Έφερε εκείνος από την κάμαρα τον Άη Νικόλα και τον Ταξιάρχη, και, κρατώντας το ευαγγέλιο, τους είπε επίσημα:

- Θα ορκιστείτε όλοι με τη σειρά, πώς δεν πήρατε τίποτα άπό τον Πανορμίτη, ούτε γρόσια ούτε τάματα οϋτε λουλούδια.

Όρκίστηκαν όλοι, εκτός άπό ένα καινούργιο βουτηχτή.

- Όρκίσου κι εσύ, Μιχάλη.

- Έγώ δεν ορκίζομαι. Δεν ορκίστηκα ποτέ.

- Μήπως έκλεψες τίποτα;

- Έγώ; Σ’ όρκ…

- Καλά, δε σε βιάζω, είπε ο καπετάνιος, και του ‘ριξε δυο άγριες ματιές.

Το τρικάταρτο συνέχισε το δρόμο του χωρίς εμπόδιο. Σε τέσσερα μερόνυχτα βρεθήκανε στα περιγιάλια της Μπαρμπαριάς κι άρχισαν τις βουτιές. Όλοι οι βουτηχτάδες γέμιζαν καθημερινά την απόχη τους με σφουγγάρια, και μόνο ο Μιχάλης δεν μπόρεσε να κάνει ούτε μια βουτιά, γιατί ήταν συνέχεια θερμασμένος.

Ένα βράδυ ο καπετάν Κυριάκος τον πηρε στην κάμαρα του, μπροστά στα εικονίσματα.

- Πές μου, τι έκλεψες του Ταξιάρχη;

- Ένα καραβάκι ασημένιο.

- Που είναι;

- Το πούλησα.

- Άτιμε! αγρίεψε ο καπετάνιος. Τάξε στο Μεγαλόχαρο.

- Δεν τάζω. Αυτός έχει τόσα. Μ’ ενα πού του ‘κλεψα θα φτωχύνει;

- Ήμαρτον, Πανορμίτη μου, ψιθύρισε ο Κυριάκος. Το μισό μου σφουγγάρι δικό σου.

Στην επιστροφή, δέκα μίλια μακριά από τη Σύμη, φύσηξε άγριος σορόκος. Ουρανός και θάλασσα όλα μαΰρα. Τα πανιά μαϊναρισμένα. Μόνο ένας παπα-φίγκος ανεμίζει. Ό καπετάν Κυριάκος δεμένος στην πρύμνη, βαστά το τιμόνι, μα που να τον ακούσει!

- Ανέβα, Μιχάλη και κατέβασε τον παπαφίγκο. Γρήγορα, θα πνιγούμε!

Εκείνος ανεβαίνει τρέμοντας και μαζεύει. Ένα πελώριο κύμα τραντάζει τα πλευρά της «Βασιλικής» και ο Μιχάλης τινάζεται στη θάλασσα.

- Τάξε, τάξε Μιχάλη, φωνάζει ό καπετάνιος.

- Βοήθεια, τα…, βοήθεια… τάζω!

- Ρίχτε σφουγγάρια, παιδιά, στη θάλασσα, δέστε απάνω και τους φελλούς.

Όλοι, κουπάδες, βουτηχτάδες, αρπάζουν τσουβάλια γεμάτα σφουγγάρια, και τα πετάνε στη θάλασσα.

- Πανορμίτη μου, κάνε να πιάσουμε στο λιμάνι σου και θα σου φέρω τ’ ασημένιο καραβάκι μαλαματένιο, έταξε ο καπετάνιος.

Μια ώρα πάλεψαν άγρια με το κύμα. Ύστερα όλα ησύχασαν. Ο σορόκος έπαψε και ή μπρατσέρα μπήκε περήφανη στο λιμάνι. Τα σφουγγάρια όλα πεταμένα στη θάλασσα. Μα ό καπετάν Κυριάκος τα χαλαλίζει.

- Αυτός πού μας τα πηρε, αυτός θα μας τα δώσει, παιδιά. Κατεβάστε τη βάρκα.

Η βάρκα ξεκινάει, μα σε λίγο ακούγονται φωνές απ’ το καΐκι:

- Καπετάν Κυριάκο! Καπετάνιο!

- Τί είναι, μωρέ!

- Τα τσουβάλια μας, τα τσουβάλια μας ήρθαν! Η βάρκα γυρίζει πίσω, μά, πριν φτάσει, τρακάρει σ’ ένα μαύρο όγκο.

- Τα σφουγγάρια μας! φωνάζει ό Μανωλιός. Σηκώνεται ο καπετάν Κυριάκος, και τι να δει!

Τριγύρω στη βάρκα έπλεαν πέντε-έξι τσουβάλια, και σ’ ένα απ’ αυτά ήταν γαντζωμένος ό Μιχάλης!

Τον πιάνουν αμέσως και τον ανεβάζουν αναίσθητο μαζί με τα σφουγγάρια στη «Βασιλική». Σκίζουν τα ρούχα του, τρίβουν με ρούμι την καρδιά, του βάζουν αέρα απ’ το στόμα με το φυσερό.

- Νερό, ψιθυρίζει ο ναυαγός, και ανοίγει τα μάτια του.

- Τάξε, Μιχάλη, τάξε στον Ταξιάρχη.

- Τάζω… συχωράτε με.

Δυο δάκρυα κύλησαν από τα μάτια του καπετάν Κυριάκου.

- Πανορμίτη μου, συχώρα τον. Το μισό μου σφουγγάρι δικό σου.

...

Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη mystakid : 16-02-11 στις 16:31
Απάντηση με παράθεση
The Following 5 Users Say Thank You to mystakid For This Useful Post:
Alaman (01-02-11), HelenA (10-11-10), justin (10-11-10), konstantin@ (10-11-10), varthol (10-11-10)
  #3  
Παλιά 10-02-11, 21:05
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας

ασκητές μέσα στον κόσμο
.......

Β'. ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
.......
Ο άγιος Χαράλαμπος κατέπαυσε το θανατικό (σελ.318)
.......
Περίπου το έτος 1930 στο χωριό Αύρα Καλαμπάκας έπεσε λοιμική νόσος, η λεγόμενη οστρακιά. Πέθαναν πολλά παιδιά, περισσότερα από πενήντα.

Υπήρξαν σπίτια πού έχασαν δύο και τρία παιδιά μαζί. Δεν προλάβαιναν να τα θάπτουν. Τα σκαπανικά τα άφηναν στο νεκροταφείο για να τα έχουν πρόχειρα να ανοίγουν τους τάφους. Τότε οι κάτοικοι του χωριού κατέφυγαν στον άγιο Χαράλαμπο τον θαυματουργό, που έχει ειδική χάρη γι' αυτές τις αρρώστιες.

Ζήτησαν βοήθεια από τον άγιο Στέφανο Μετεώρων και έφεραν οι μοναχοί την αγία Κάρα του.

Χτύπησε ή καμπάνα και βγήκαν όλοι έξω από το χωριό να υποδεχθούν τον Άγιο. Έκαναν αγιασμό και λιτανεία. Το θανατικό κατέπαυσε αμέσως και η θανατηφόρος νόσος φυγαδεύθηκε από την χάρι του Αγίου. Από εκείνη την ημέρα, κανένα παιδί δεν πέθανε από οστρακιά.
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην mystakid για αυτό το μήνυμα:
maralin (10-02-11)
  #4  
Παλιά 05-04-11, 14:34
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
πρόλογος .... (και συνέχεια)


Το ατύχημα

Ο νεαρός Κώστας, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, επέστρεφε από την Αθήνα στην πόλη που κατοικεί, στις 11 Σεπτεμβρίου 2002, με την μοτοσυκλέτα του, μεγάλου κυβισμού. Είχε μόλις τακτοποιήσει ορισμένες εργασίες και επέστρεφε καταπονημένος.

Κατά την διαδρομή, η μοτοσυκλέτα ανατρέπεται και ό ίδιος στην κυριολεξία απογειώνεται και πέφτει με ορμή σε μιά κολώνα. Η σύγκρουση, όπως διηγείται ο ίδιος, προκαλεί θραύση στην λεκάνη και στα πλευρά και στις απολήξεις των πέντε χαμηλών σπονδύλων της σπονδυλικής του στήλης.

Μία εκ των απολήξεων κόβει μία φλέβα, η οποία προκαλεί, σύμφωνα με την διάγνωση των θεραπόντων ιατρών, οπισθοπεριτωναϊκό αιμάτωμα από την εσωτερική αιμορραγία. Το γεγονός αυτό έκανε τους γιατρούς να σηκώσουν στην κυριολεξία τα χέρια, αφού τέτοια περίπτωση δεν δεχόταν χειρουργικη επέμβαση.

Μετά την πάροδο 24 ωρών στην εντατική, ο Κώστας εξαντλημένος από την απώλεια αίματος, οδηγείται στο χειρουργείο. «Ήμουν ετοιμοθάνατος, είχα χάσει τρία κιλά αίμα, όταν οι γιατροί αποφασίζουν να κάνουν μιά προσπάθεια σωτηρίας. Με χειρουργούν στην κοιλιακη χώρα γιά να μην με αφήσουν να πεθάνω, όπως οι ίδιοι είπαν αργότερα, χωρίς ιατρική προσπάθεια.

Η εγχείρηση αποτυχαίνει, αφού δεν κατάφεραν να φθάσουν στο σημείο που χρειαζόταν και απλώς περίμεναν, όπως έλεγαν, να πεθάνω», διηγείται εμφανώς συγκινημένος σήμερα ο Κώστας.

Το ανεξήγητο

ΚΑΤΑ περίεργο όμως τρόπο και ενώ οι δικοί του ανέμεναν το μοιραίο, ο Κώστας έζησε. «Η φλέβα έκλεισε μόνη της και οι γιατροί μιλούν μέχρι σήμερα για θαύμα», λέει.

Ο νεαρός πατέρας παραμένει στο νοσοκομείο επί δέκα ημέρες. Γυρίζει εν συνεχεία σπίτι του και μετά την πάροδο 15 ημερών περνά και πάλι το κατώφλι του νοσοκομείου για μιά ακόμη επέμβαση, με την όποία καθαρίζεται το αιμάτωμα.

Στις 26 Όκτωβρίου του 2002, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, επιστρέφει στό σπίτι του, στην καλη σύζυγο και τα δύο κοριτσάκια του. Η βελτίωση στην υγεία του, όπως ομολογεί ο ίδιος, είναι ραγδαία. Μέχρι το σημείο αυτό τίποτε δεν του είχε προκαλέσει εντύπωση.

Η συνομιλία με την Αγία

ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ της 29ης Οκτωβρίου 2002, όμως, ένα όνειρο ή όραμα αλλάζει την ζωή του, αφού δίνει την απάντηση σ’ αυτό που οι γιατροί αποκάλεσαν ομόφωνα θαύμα.

Να πως διηγήθηκε ο ίδιος, το όνειρο αυτό: «Βλέπω μία κοντή και πολύ νεαρή κοπέλα, που φορούσε ένα σκούρο γκριζωπό ράσο και ένα μαντήλι —κάτι σαν κουκούλα— στο κεφάλι, να με πλησιάζει.

Δεν μπορούσα, ωστόσο, να διακρίνω το πρόσωπο της. Εξέπεμπε, όμως, η παρουσία της μία εξαιρετική γλυκύτητα. Περπατούσε χιαστά πάνω από ένα τεράστιο φίδι, για το οποίο έδειχνε αδιαφορία. Εντύπωση μου προκαλούσε και το χρώμα του ουρανού, αλλά καί τό πρωτόγνωρο —αλλόκοτο— πρωτοφανες φως της ημέρας.

Πριν προλάβω να την ρωτήσω ποιά είναι, σταματάει σε μία απόσταση 4-5 μέτρων και μου λέει. ''Είμαι η Αγία Αναστασία. Εγώ σε έσωσα”. Το ύφος της έδειχνε πως δεν έκανε κάτι σπουδαίο, πιθανόν για να μην νιώσω υποχρεωμένος για την πράξη της.

Με ιδιαίτερα προκλητικό και δύσπιστο ύφος, την ρωτώ. “Γιατί με έσωσες;”. Και εκείνη, με ύφος που έδειχνε πως απλώς ακολούθησε κάποια εντολή, μου απαντά: “Γιατί μου το ζήτησε η Παναγία”».

“Όπως αναφέρει ο Κώστας, κατά την διάρκεια της συνομιλίας, η παρουσία της Αγίας Αναστασίας είχε δημιουργήσει στην όλη ατμόσφαιρα μία εξαιρετική γλυκύτητα.

***

ΕΚΔΉΛΑ συγκλονισμένος από το όνειρο-όραμα, ο Κώστας σηκώνεται και τηλεφωνεί σε έναν γνωστό του και φίλο του Μοναχό.

Εκείνος στην κυριολεξία ξαφνιάζεται από τό πρωινό τηλεφώνημα. Ο Κώστας αποκρύπτει το όνειρό του και απλώς ρωτά τον Μοναχό: «Ξέρεις τίποτε για κάποια Αγία Αναστασία;».

“Όπως μας λέει, μέχρι τότε είχε ακούσει για την Αγία Αναστασία, αλλά ουδέποτε την είχε επικαλεστεί. «Ποιά Άγια Αναστασία, την Ρωμαία που γιορτάζει σήμερα;», απαντά ο Μοναχός.

Η απάντηση του Μοναχού, συγκλονίζει ακόμη περισσότερο τον Κώστα. Αποφεύγει, όμως να πει, ο,τιδήποτε για το όνειρο.

Λίγες ημέρες αργότερα, ο Κώστας δέχεται ένα τηλεφώνημα από γνωστό του Ιερωμένο, ο οποίος ενδιαφέρθηκε να μάθει γιά την πορεία της ανάρρωσής του.

Κατά την συζήτηση, του αναφέρει πως όταν συναντηθούν, θα του αναφέρει ένα όνειρο με την Αγία Αναστασία την Ρωμαία, προκειμένου να λύσει ορισμένες απορίες του.

Η επιμονή όμως του Ιερωμένου, να του πει περί τίνος πρόκειται, έκαμψε τον Κώστα, που του είπε εν τάχει τι είχε συμβεί.

«Κώστα, ξέρεις που βρίσκομαι αυτήν την στιγμή και γιατί επέμεινα να μου πεις;», είπε ο Ιερωμένος. Και πρόσθεσε, χωρίς να αναμένει απάντηση: «Είμαι στην Ιερά Μονή Γρηγορίου, στο Άγιο Όρος και σε λίγο πρόκειται μαζί με άλλους προσκυνητές να προσκυνήσουμε τό Άγιο Λείψανό της, το οποίο βρίσκεται στην Μονή».

Γιά δεύτερη φορά ο Κώστας συγκλονίζεται. «Καταλαβαίνεις το σοκ που έπαθα», μας λέει.

Επίλογος

ΛΟΓΩ της εργασίας του, ο Κώστας επισκέπτεται, σχεδόν σε καθημερινή βάση, Ιερούς Ναούς καί Μοναστήρια.

Έτσι, τον Απρίλιο του 2004, εξιστορούσε σε έναν Μοναχό, έξω από την πύλη του Μοναστηρίου του στο Λουτράκι τής Κορινθίας το όνειρο.

Κατά την διάρκεια της συνομιλίας, περνά κάποιο αυτοκίνητο. Ο οδηγός του και η μικρή κόρη του ήταν γνωστοί στον Μοναχό. Τον χαιρετούν καί καθώς απομακρύνονται, ο Μοναχός λέει στόν Κώστα: « Ο κύριος …, Κώστα, έχει τάμα να χτίσει ένα εκκλησάκι στην περιοχή προς τιμήν τής Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Και γι’ αυτό την κόρη του την ονόμασε Αναστασία».

Όλα αυτά έχουν στην κυριολεξία προκαλέσει ακλόνητα θεμέλια πίστης στον Κώστα και στην οικογένειά του, αλλά και στους φίλους του.

Ο ίδιος φροντίζει να μην λείπει στο Πανηγύρι που γίνεται πρός τιμήν της Αγίας Αναστασίας κάθε χρόνο στην Μονή του Οσίου Γρηγορίου και διατηρεί μία σχέση επικοινωνίας με την Αγία Αναστασία, μέσω της καθημερινής προσευχής του.

Το βέβαιο είναι, πως αυτή η γνωριμία του με την Αγία Αναστασία του άλλαξε ολόκληρη την ζωή. Μέσω της γνωριμίας αυτής, έθεσε προτεραιότητα στο θέλημα του Χριστού και βιώνει καθημερινά το θαύμα της Ορθόδοξης Πίστης. Δόξα τω Θεώ!

(*) Έφημερ. «Στύλος Όρθοδοξίας», Φύλλο 62/Νοέμβριος 2005, σελ. 16-17. Έπιμέλ. ημετ.
Απάντηση με παράθεση
The Following 2 Users Say Thank You to mystakid For This Useful Post:
HelenA (05-04-11), maralin (18-06-11)
  #5  
Παλιά 18-06-11, 14:56
Το avatar του χρήστη mystakid
mystakid Ο χρήστης mystakid δεν είναι συνδεδεμένος
Οργανωτής Club
 

Τελευταία φορά Online: 15-02-24 21:42
Φύλο: Άντρας
Μετεωρισμός, από τις εμπειρίες του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή



Ο μεγαλύτερος πόλεμος που γίνεται σε κάθε αγωνιζόμενο Χριστιανό είναι ο μετεωρισμός. Παίρνει ο διάβολος το νου μας και τον περιτριγυρίζει όπου αυτός θέλει και ενσπείρει στην καρδία μας, πονηρούς λογισμούς και μολύνει την ψυχήν μας. Από εδώ αρχίζει η ασθένεια της ψυχής. Οι μάταιοι λογισμοί είναι η μεγαλύτερη ταλαιπωρία του συγχρόνου ανθρώπου.

Το καλύτερο μέσον αντιμετωπίσεως του μετεωρισμού είναι να αποκρούει κανείς τον μετεωρισμό στο πρώτο στάδιο, που είναι η προσβολή. Τότε η δύναμις του κακού είναι ακόμη μικρή και μπορούμε να την αποδιώξουμε εύκολα. Η απομάκρυνση της προσβολής του πειρασμού γίνεται διά της νήψεως και της ευχής: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.

«Νήψις» σημαίνει: προσοχή και επαγρύπνηση και φυλακή του νου, για να διατηρείται ο οίκος της ψυχής καθαρός. Με αυτό τον τρόπο αποδιώκεται η προσβολή και η ψυχή δεν μολύνεται και επομένως δεν έχει ευθύνη, δεν λογίζεται ως αμαρτία. Απομακρύνεται, κατά τους φιλοκαλικούς Πατέρες το «δαιμόνιον ίνδαλμα», που προβάλλει ηδονικά στη φαντασία, και η ψυχή μένει ελεύθερη, για να εισέλθει ο νους, ο οποίος είναι η ευγενεστέρα αίσθηση της ψυχής, στο βάθος αυτής και να αναπαύεται και να ησυχάζει εκεί, μνημονεύοντας το όνομα του Ιησού Χριστού.

Διά του εγκλεισμού του νου στο βάθος της ψυχής και διά της ενεργείας της ευχής, η οποία λέγεται αυτομάτως μέσα στην καρδία, αποφεύγεται ο μετεωρισμός του, ο οποίος είναι μια περιπλάνηση του νου διά της φαντασίας σε πρόσωπα και πράγματα, τα οποία μας μολύνουν.

Ο μετεωρισμός είναι η πρώτη και η μεγαλύτερη ασθένεια της ψυχής και ο εγκλεισμός το μεγαλύτερο και αποτελεσματικότερο φάρμακο για την υγεία της ψυχής.

Τον άνθρωπο που αποδιώκει από την αρχή την προσβολή του πονηρού λογισμού τον τρέμουν οι δαίμονες. Διά τούτο και ξεσηκώνουν πολλούς πειρασμούς και πολέμους, για να σταματήσουν αυτό το άγιο έργο.

Τον Γέροντα Ιωσήφ τον πολέμησαν τα δαιμόνια πολύ σκληρά. Πάλευε στήθος προς στήθος, όχι μόνον με ένα δαιμόνιο, αλλά με λεγεώνες. Επειδή εκ φύσεως είχε θάρρος και τόλμη, ο Στρατηγός εκείνος που είδε στο όραμα, τον έφερε να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή. Παρατάχθηκε απέναντι από τις γραμμές των δαιμόνων και πάλευε γενναία. Τα παλαίσματά του με τα δαιμόνια μας θυμίζουν τον Μέγα Αντώνιο και άλλους παλαιούς ασκητές.

Δύο ήσαν οι αιτίες που πολέμησαν τόσον πολύ τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή τα δαιμόνια.

Πρώτον, διότι χτύπησε τον πονηρό λογισμό στην προσβολή και δεν τον άφησε να εισέλθει στη ψυχή του, για να την μολύνει με τις συγκαταθέσεις των λογισμών.

Δεύτερον, διότι διά του εγκλεισμού του νου στο βάθος της καρδίας του επέτυχε την καθαρότητα της ψυχής του και απέκτησε την οσιότητα.

Περί του πολέμου αυτού του διαβόλου γράφει σχετικά ο Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός: «Ο άρχοντας του κακού και επίβουλος της σωτηρίας μας χρησιμοποιεί τους τόπους, τα μέρη, τα μέλη, τα πρόσωπα, τα πράγματα, τα εσωτερικά, τα εξωτερικά, τα τριγύρω και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να σκεφθεί».

Τα στρέφει όλα εναντίον μας, για να μειώσει την πίστη μας και να διαψεύσει τις ελπίδες μας. Κυρίως όμως επιτίθεται με λυσσώδη μανία εναντίον αυτών που πρόκοψαν στην εργασία της καρδιάς και του νου». Και σε άλλο σημείο συμπεραίνει περί του πολέμου αυτού: «Όσο η θεία χάρις αυξάνει την παρουσία της εις τον αγωνιστή, τόσον οι πειρασμοί πληθαίνουν και είναι κατά την ένταση ανάλογοι προς την κατάσταση αυτή».

Ομοφώνως η ασκητική πείρα βεβαιώνει ότι μετά την φλογερή και καρποφόρα προσευχή επακολουθεί λυσσώδης πόλεμος των δαιμόνων. Ο όσιος Μάρκος ο ασκητής στο λόγο του «περί των οιομένων εξ έργων δικαιούσθαι» σημειώνει χαρακτηριστικά: «Όταν ίδη ο διάβολος, ότι ο νους εκ καρδίας προσηύξατο, τότε μεγάλους και κακότεχνους πειρασμούς επιφέρει».

Ας τολμήσουμε να πούμε και τρίτο λόγο: Διέ­βλεψε, εν τινι μέτρω, και τον καρπό που θα προήρχετο από τον εγκλεισμό αυτόν τα ευώδη άνθη των αρετών του και τα φυτώρια των μοναστικών αδελφοτήτων που μεταφυτεύθηκαν στο Άγιον Όρος, αλλά και στα πέρατα του κόσμου, την Αμερική και τον Καναδά.

Πνευματικαί εμπειρίαι Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού
Απάντηση με παράθεση
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην mystakid για αυτό το μήνυμα:
maralin (18-06-11)
Απάντηση στο θέμα


Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
 
Εργαλεία Θεμάτων
Τρόποι εμφάνισης

Δικαιώματα - Επιλογές
You may not post new threads
You may not post replies
You may not post attachments
You may not edit your posts

BB code is σε λειτουργία
Τα Smilies είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας [IMG] είναι σε λειτουργία
Ο κώδικας HTML είναι σε λειτουργία

Που θέλετε να σας πάμε;


Όλες οι ώρες είναι GMT +3. Η ώρα τώρα είναι 12:14.



Forum engine powered by : vBulletin Version 3.8.2
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.