Δείτε εδώ τα πιο πρόσφατα μηνύματα από όλες τις περιοχές συζητήσεων, καθώς και όλες τις υπηρεσίες της AcroBase. H εγγραφή σας είναι γρήγορη και εύκολη. |
|
Κεντρική σελίδα |
Λίστα Μελών | Games | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα | Σημειώστε όλα τα forums ως διαβασμένα |
|
|
Εργαλεία Θεμάτων | Τρόποι εμφάνισης |
#1
|
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην maralin για αυτό το μήνυμα: | ||
konstantin@ (24-02-11) |
#2
|
|
||||
Δεν θέλω να πω μεγάλα λόγια, το αν θα μπορούσα να μείνω μόνιμα σε ένα χωριό, αλλά και μόνο να έχω την ευκαιρία να το επισκέπτομαι και να το θεωρώ σπίτι μου, είναι από μόνο του, μοναδική αίσθηση. Λατρεύω να μένω σε χωριό, αλλά όχι σε ξενοδοχείο ή ξενώνα, θέλω να είμαι ένα κομμάτι απ΄αυτό. Να ζήσω με τους κατοίκους του, να αφουγκραστώ την σοφία τους, να με εμπιστευτούν. Έχω βιώσει μοναδικές στιγμές, σε διάφορα σημεία της Ελλάδος. Όπως πχ στα Ανώγεια της Κρήτης, πριν το greek art, ο τουρισμός και ο mousakas, αλλοιώσουν και το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Έχω βιώσει την απίστευτη φιλοξενία ενός χωριού με δύο γεροντάκια σαν κατοίκους, πάνω στον Ταύγετο, εκεί που δεν φτάνει, ο κακώς εννούμενος τουρισμός. Περαστικοί είμαστε, στην πραγματικότητα είχαμε χάσει τον δρόμο μας και άνοιξαν το σπίτι τους, σαν να γύρισαν τα πραγματικά τους παιδιά. Η ζεστασιά τους, ήταν κάτι το μοναδικό. Το βίωσα στην Δυτική Μακεδονία, σε ένα μικρό άγνωστο χωριό, που μας καλωσόρισαν και μας κέρασαν φρέσκο αχνιστό σπιτικό ψωμί και τυράκι δικό τους, από τα λίγα πρόβατα τους. Στιγμές και εικόνες, μοναδικές, ανεπανάληπτες.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα: | ||
maralin (23-02-11) |
#3
|
|
||||
Στελιο καταρχην να σε ευχαριστησω που μας ανοιξεις αλλη μια φορα τη καρδιά σου και να πω οτι παρελειψα να αναφερω πως ολα μοιαζουν πιο νοστιμα εκει...
ακομα κ ο καφες που απολαμβανεις γιατι καθε μπαλκόνι εχει άλλη θέα! Επισης για τα γεροντακια...ναι..!!!εδω ειναι ενα πολυ λεπτο σημείο,το οποίο κ εμενα με συγκινεί αφανταστα,αφου ειναι γνωστή η αδυναμία που τους έχω
__________________
Ειναι η ζωη πολυ μικρη....μη το ξεχνας...... |
#4
|
|
|||
Οι γονείς μου κατάγονται από το Νέο Σούλι Σερρών, ένα πανέμορφο χωριό, που απέχει μόνο 7χιλιόμετρα από την πόλη.
Μόνο που σήμερα δεν μοιάζει πλέον με χωριό, έχασε την ομορφιά του, γιατί όλοι η καλή κοινωνία των Σερρών εγκαταστάθηκε εκεί σε πανέμορφες μεν επαύλεις, αλλά το αγαπημένο μου χωριό έχασε την γραφικότητα που είχε. Και τα τέσσερα παιδιά γεννηθήκαμε στις Σέρρες αλλά το σπίτι της γιαγιάς Ελένης ήταν το καταφύγιό μας. Μια βρύση ένας κρουνός όπως τον λέγαμε δίπλα στο σπίτι έτρεχε ασταμάτητα κι εμείς πηγαίναμε να γεμίσουμε την στάμνα, ώστε να έχουμε όλη την ημέρα παγωμένο νερό. Όλη την ημέρα παίζαμε κάτω από την παχιά σκιά του γεροπλάτανου που ήταν στην πλατεία του χωριού και το βράδυ όλη η νεολαία κάναμε την βόλτα μας όπως την λέγαμε στο (νυφοπάζαρο).Τραγούδια αντηχούσαν απ' όλα τα καφενεία, ή ταβέρνες και εμεις τρέχαμε να βάλουμε 1δραχμή στο τζου μποξ αν το λέω σωστά, για ν'ακούσουμε το αγαπημένο μας τραγούδι. Αξέχαστες θα μου μείνουν οι βόλτες στα χωράφια με το κάρο του παππού. Η γεύση του ζυμωτού σπιτικού ψωμιού, η μυρουδιά της ντομάτας που μοσχοβολούσε, μου έρχεται έντονα μερικές φορές. Ο λόγος που μ'έστελνε η μαμά στην γιαγιά ή στην κατασκήνωση ήταν για να μ'ανοίξει η όρεξη και πάρω κανένα κιλό Μου άρεσαν τα καλοκαίρια στο χωριό, αλλά μόνο για λίγο. Νοσταλγούσα πάντα το σπίτι μου στις Σέρρες το οποίο ήταν (είναι) μονοκατοικία και περνούσα κι εκεί καλά με τις παρέες μου. Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη HelenA : 23-03-11 στις 17:02 |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην HelenA για αυτό το μήνυμα: | ||
maralin (24-02-11) |
#5
|
|
||||
ψωμί, καθαρός αέρας, ησυχία, ψωμί, βουνοκορφές (κοντινές πράσινες και μακρινές μπλε), σοκάκια που μυρίζουν μαγειρεμένα φαγητά, χαριτωμένοι γλωσσικοί ιδιωματισμοί, ψωμί, και άλλα που τα είπα σε άλλο νήμα
|
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Nelly για αυτό το μήνυμα: | ||
maralin (24-02-11) |
#6
|
|
||||
Μέτα απο τις πολλές ώρες ταξιδιού επιτέλους φτάναμε , η γιαγιά μου και ο παππούς μου ,περίμεναν τα εγγονάκια τους με ανυπομονησία και μας έσφιγγαν στην αγκαλιά τους. Θύμάμαι τα παιχνίδια με τους φίλους μου ,το άρωμα του χώματος ,οταν έβρεχε,το σανίδι που έτριζε απο τα χοροπηδηχτά που έκανα στο σπίτι ,τις παραδοσιακές πίτες που έφτιαχνε η γιαγιά μου στο γάστρο ,το κυνηγητό που μου έκανε όταν έκανα ζαβολιές , το Πάσχα όταν όλα στην Εκκλησία γινόταν με κατάνυξη ,και δεν ακουγόταν άχνα ,την Ανάσταση που σουβλίζαμε το αρνάκι. Πολλές εμπειρίες και πολλές αναμνήσεις έχω ,αλλά φοβάμαι οτι ούτε αύριο δεν θα τελειώσω να γράφω.
__________________
Την ουσία δεν την βλέπεις με τα μάτια, την βλέπεις με την καρδιά. |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην konstantin@ για αυτό το μήνυμα: | ||
maralin (24-02-11) |
#7
|
|
||||
αχχ ποσο δικιο εχεις!!!τι να πουμε και για τα παραδοσιακά τους προϊοντα δειγματικά αναφέρω τυρί φετα ,πραγματικο και οχι υποκαταστατο!!
__________________
Ειναι η ζωη πολυ μικρη....μη το ξεχνας...... |
#8
|
|
||||
Κωνσταντινα ομορφα χρόνιατα νοσταλγείςΕλπιζω να μην απεχεις πολύ χιλλιομετρικά και να το επισκέπτεσαι τακτικά!
Το άρωμα του χώματος ειδικά με τα πρωτοβρόχια ειναι κατι που λατρεύω κ εγω...
__________________
Ειναι η ζωη πολυ μικρη....μη το ξεχνας...... |
#9
|
|
||||
__________________
Ειναι η ζωη πολυ μικρη....μη το ξεχνας...... |
#10
|
|
||||
Όπως πάτε θα σας μεταφέρω το θέμα στο Gourmet
Εγώ από τα Ανώγεια, εκείνο που δεν μπορώ να ξεχάσω, είναι κυδωνάτες πατάδες τηγανητές, φτιαγμένες από τις δικές τους πατάτες και το δικό του ελαιόλαδο. Τραγανές απ' έξω, λουκουμάδες μέσα. Με είχαν μάθει όλοι στο χωριό, ότι πέθαινα γι αυτές τις πατάτες, που αν πέρναγα απ έξω από το σπίτι τους, με καλούσαν για να με φιλέψουν. Κάποια στιγμή με κάλεσε η Θεία μου και μου είπε «δύο εμπορικές» κουβέντες. «Μην τους τρως τις πατάτες, ίσως δεν έχουν άλλο φαγητό...». Άντε τώρα να πεις στην Παρασκιό την Περσεφόνη και το Μαριό, ότι δεν θέλεις πατάτες. «Η θεία Ανδρώ στο είπε αυτό», «όχι» έλεγα εγώ, «αλλά έχω φάει πολλές»... Τι κακό να βάζεις τα παιδιά να λένε ψέμματα Φυσικά η Θεία μου ανέλαβε την ιερά υποχρέωση να μην αφήσει το αγαπημένο της ανιψάκι χωρίς τις πατάτες του, που μου έκανε κάθε μέρα, μαζί με δύο αυγά, από τις αλανιάρες κότες. Το ωραιότερο φαγητό μέχρι σήμερα.
__________________
όταν γράφεται η ιστορία της ζωής σου, μην αφήνεις κανέναν να κρατάει την πένα |
Οι παρακάτω χρήστες έχουν πει 'Ευχαριστώ' στον/στην Xenios για αυτό το μήνυμα: | ||
maralin (24-02-11) |
Συνδεδεμένοι χρήστες που διαβάζουν αυτό το θέμα: 1 (0 μέλη και 1 επισκέπτες) | |
Εργαλεία Θεμάτων | |
Τρόποι εμφάνισης | |
|
|