Λάκης Λαζόπουλος show

[ΑΡΤΕΜΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ]

Κάθε φορά που βλέπω, όταν μου το επιτρέπουν οι δουλειές μου, τον Λάκη, πιάνω τον ευατό μου τη μια να κλαίει και την άλλη να γελάει. Από τη μια κλαίω γιατί αυτός ο άνθρωπος -που για μένα δίκαια τον χαρακτήρισαν σύγχρονο Αριστοφάνη - , ξέρει να σου αγγίζει τη ψυχή με πολύ απλά και καθημερινά πράγματα, όπως όταν μιλάει με εικόνες για τα χρόνια της αθωότητας ή για τα παιδικά του χρόνια από το χωριό του, κι από την άλλη γελάω γιατί καταφέρνει με ένα μοναδικό τρόπο να καυτηριάζει γεγονότα, που όλους μας αφορούν.

Δεν ξέρω πόσοι από σας βλέπουν στην κριτική που κάνει ο Λάκης, πολιτικές ή όχι διαστάσεις, αλλά για μένα είναι ο μοναδικός ίσως άνθρωπος αυτή τη στιγμή στην ελληνική τηλεόραση που έχει το θάρρος ή ίσως και το θράσος να λέει τα πράγματα με το όνομα τους και χωρίς να κομπιάζει πουθενά. Θυμάστε τις περσινές κινητοποιήσεις των φοιτητών και των μαθητών - και πως ο Λάκης τις κάλυψε και τις στήριξε - και τώρα με τα Ζωνιανά ή ακόμη και τον Καρβέλα? Και μην μου πει κανείς σας ότι όλα αυτά δεν είχαν ή δεν έχουν πολιτικές και κατά συνέπεια κοινωνικές προεκτάσεις?
Ο Λάκης λοιπόν τους τα λέει χύμα και τσουβαλάτα, και ευτυχώς που υπάρχει κι αυτός και τους τα λέει. Τώρα θα μου πείτε πόσοι ακούνε και πόσοι -ακόμη κι από μας τους ακροατές - καταλαβαίνουμε....Δεν πειράζει... θα ρθει κάποια στιγμή που θα καταλάβουμε...