Ιησούς: Κήρυκας μίσους ή αγάπης

[mystakid]

Κάθε τι που ξεφεύγει από την ψυχρή και κοσμική (τετράγωνη) λογική, δεν είναι κατ’ ανάγκη και παράλογο. Πέραν του λογικού, υπάρχει, όχι μόνο το παράλογο, αλλά και το Υπέρλογο.

Δεν ξέρω αν μετά από πολύ σκέψη ή αβίαστα βγάλατε το συμπέρασμα ότι Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έδρασε παράλογα στο θέμα της ξηρανθείσης συκής και Του υποδεικνύεται τι σημαίνει θαύμα, πράγμα που το κάνει, αλλά μυστικά, όπως θα αποδειχθεί λίγο παρακάτω.

Επειδή Ο Κύριος για τα μάτια του κόσμου φαινόταν αγαθός και κυκλοφορούσε η φήμη μεταξύ των κακοτρόπων… και αχαρίστων, άστον μωρέ αυτόν, είναι αγαθός διδάσκαλος… ό,τι και να του κάνεις, μόνο θαύματα θα κάνει, νεκρούς ανασταίνει, λεπρούς καθαρίζει, δαιμόνια εκβάλλει… και από την άλλη, το μίσος των αρχιερέων που δεν έπρεπε να μένει χωρίς ‘’σημείο’’ ανταπόδοσης, τελεί το ‘’θαύμα’’.

Για να δείξει λοιπόν ότι τελειώνοντας το έργο της διδασκαλίας θα έλθει όπως προείπε σαν Κριτής, ‘’έδειξε’’ την ‘’κριτική’’ δύναμή Του, (ακόμη και τότε), όχι κατακεραυνώνοντας τους σταυρωτές Του, ως ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΣ αλλά την συκή.
Στο τέλος του περασμένου μου μηνύματος είπα πως για την κρίση των θείων γεγονότων, δεν αρκεί η απλή λογική, αλλά θέλει υπέρλογη διάκριση, για να συλληφθούν τα νοήματα που κρύβονται πίσω από τα φαινόμενα.

Η ‘’συκή’’ εντοπίζεται στην Αγία Γραφή ως σύμβολο των δερμάτινων χιτώνων που ενεδύθηκε ο άνθρωπος με την έξοδο από τον Παράδεισο. …και ράψαντες φύλλα συκής, έκαμον εις εαυτούς περιζώματα. (Γεν. γ’7)…. Και έκαμε Κύριος ο Θεός εις τον Αδάμ και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους, και ενέδυσεν αυτούς. (Γεν. γ’21)….
Εάν ο θάνατος κατέπινε το αθάνατον μέρος του ανθρώπου, τη ζωογονούσα θεία πνοή, θα γινόταν και αυτός αθάνατος με αποτέλεσμα να είχαμε δύο αθάνατες αρχές του καλού και του κακού. Για λόγους λοιπόν ευσπλαγχνίας, και για να μην γίνει ο θάνατος αθάνατος, ντύνει τους ανθρώπους με δερματίνους χιτώνες, καλύπτοντας έτσι το πρόσωπο με το προσωπείο, το ένδυμα, ώστε όταν τα δύο μέρη (από τα οποία αποτελείται) αναλύονται, να κατευθύνονται το μεν πνεύμα εις το Πνεύμα ο δε χους εις τον Χουν.

Με τους ζωογονημένους (εκ της ζωής) δερμάτινους χιτώνες που είναι καλυμμένος ο άνθρωπος σαν κρεμμύδι (γνωστό σε όλες τις παραδόσεις) καλείται αυτός, να φέρει καρπούς. Καλούς καρπούς σωματικούς (καλά έργα) συναισθηματικούς (καλά αισθήματα) νοητικούς (καλές σκέψεις) σε πρακτική και θεωρία.

Πάνω λοιπόν στην κρίση Του επί της συκής που ΔΕΝ έφερε καρπό αρεστό στον Θεό, καλό, αγαθό και άξιο του Θεού, όπως το επιθυμεί, αποτυπώνεται η μέλλουσα κρίση των ανθρώπων που δεν θα φέρουν καλό καρπό, ώστε να τους συνετίσει. Συγχρόνως, δίνει την κριτική εξουσία (καθώς οι δώδεκα απόστολοι είναι οι κρίνοντας τας φυλάς τας δώδεκα). Δεν σταματάει εκεί, τους υπόσχεται ότι θα τους χαρίζει ό,τι Του ζητήσουν με πίστη.

Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπε προς αυτούς• Αληθώς σας λέγω, εάν έχητε πίστιν και δεν διστάσητε, ουχί μόνον το της συκής θέλετε κάμει, αλλά και εις το όρος τούτο αν είπητε, Σηκώθητι και ρίφθητι εις την θάλασσαν, θέλει γείνει• και πάντα όσα αν ζητήσητε εν τη προσευχή έχοντες πίστιν θέλετε λάβει. (Μαρκ. κα’ 21-22)
Έτσι, η ξηρανθείσα συκή, είναι το σύμβολο αυτού του ίδιου του ανθρώπου (του ενδεδυμένου με δερμάτινους χιτώνες από πλευράς ανυπαρξίας αγαθής καρποφορίας) και όχι απλά ένα καημένο δεντράκι που υποτίθεται κατακεραυνώθηκε από τον (αλαζόνα ;;; ) Κύριο Ιησού Χριστό, επειδή τόλμησε εκτός εποχής να μην έχει καρπούς. Η αναφορά της ‘’συκής’’… έχει συνέχεια!
Ο Ιούδας κρεμάσθηκε σε συκιά.

Στην κυριολεξία, ‘’κρέμασε’’ την ζωή του στην συκή. Δεν είναι τόσο δύσκολο, να μεταφραστούν τα δεδομένα. Κρέμασε την ζωή του στους δερμάτινους χιτώνες (στη συκή). Ιούδας σημαίνει εξομολόγηση και Ισραήλ, νους ορώμενος τω Θεώ. (για το θέμα του πρωτότοκου Ισραήλ, τις συζύγους του Ιακώβ (Ισραήλ) Λεία, Ραχήλ και δούλες αυτών…αν θέλετε να το ανεβάσω σε άλλο κείμενο, για να μην πέσει βαρύ, το παρόν).

Ο Ιούδας, μεταμελήθηκε αλλά δεν μετανόησε. Άλλο πράγμα η μεταμέλεια και άλλο η μετάνοια. Μετάνοια είναι η μεταστροφή του νου στο Θεό (μετά-νοια). Με την μετάνοια ‘’εξέρχεται’’ ο νους του ανθρώπου από τον κόσμο, και ενώνεται με τον Θεό. Με την μεταμέλεια ο νους παραμένει εντός του κόσμου, εξαρτάται απόλυτα η ζωή από τους δερμάτινους χιτώνες που είναι απάρτιο και λειτουργικό ιδίωμα του μεταπτωτικού κόσμου, ‘’δένεται ως υποχείριο του κοσμοκράτορα’’ οπότε ο μεταμεληθείς και κρεμασθείς στη συκή Ιούδας, αυτοκτονεί.

Ποιο είναι τελικά το μήνυμα; και ποιες οι δικές μας επιλογές προ του βιολογικού μας τέλους; κρεμάμε τη ζωή μας, στηριζόμαστε απόλυτα στα υλικά; στα συναισθηματικά; στα διανοητικά; π.χ. ένα ποσοστό των προβλημάτων μου τα λύνω με τα χρήματα, ένα άλλο ποσοστό, με την φυσική μου δύναμη… με την ομορφιά μου, τις γνώσεις μου, τα μέσα μου κλπ… (όλα αυτά είναι ιδιότητες των δερματίνων χιτώνων, μέσα στον κόσμο) πόσο ποσοστό τελικά έμεινε να λύσω τα προβλήματα με τη δύναμη του Αληθινού Θεού;

Με αυτό το σκεπτικό, αν κάθε δύναμη την εντάσσω, την αποδίδω τα ευχαριστήρια ως δωρεά, την ενώνω με την Παντοδυναμία. Την όποια γνώση, την εντάσσω, την ενώνω με την Παντογνωσία, αγάπη με την Παναγαθότητα.
Όπως ένα μικρό μαγνητάκι με περιορισμένες (φυσικά) ιδιότητες όταν είναι μόνο του έχει κάποιες μικρές ιδιότητες, αλλά όταν ενωθεί με τον μεγάλο μαγνήτη, διέρχονται οι ιδιότητες του μεγάλου δια του μικρού, είναι εύστοχο να προσπαθεί ο άνθρωπος να ενωθεί με Τον Άνθρωπο. Τότε οι ιδιότητες Του Ανθρώπου, διέρχονται δια του ‘’κολλημένου’’ σε Αυτόν, ανθρώπου, αναβαθμίζοντας τις φυσικές ιδιότητες σε υπερφυσικές.

Η άρνηση του Θεού, η άρνηση της μετανοίας, η ‘’όραση’’ του ανθρώπου αν φτάνει μόνο στα ενδοσυμπαντικά και δεν εξέρχεται εκτός αυτού, στον Αληθινό Δημιουργό, (υπόκειται στο σπειροειδές πλάνο φως) το κρέμασμα της όλης ζωής στους δερμάτινους χιτώνες είναι μίμηση της προδοσίας του Ιούδα και της αυτοκτονίας του. Είθε όσος χρόνος μας απομένει, να τον χρησιμοποιήσουμε για να ευστοχήσουμε, έστω και την τελευταία στιγμή, σαν τον ευγνώμονα ληστή επί του σταυρού, όπου δια του ευθέως φωτός ταπεινώνει τον εωσφορικό του εγωισμό και περηφάνεια, σε σύγκριση με τον άλλον που υβρίζει τον Δημιουργό του Παντός, παρά την τόσο κοντινή του απόσταση. Δεν είναι η απόσταση, είναι η στάση ζωής. Εγωισμός ή ταπεινότητα. Μεγάλη μπουκιά φάε… μεγάλη κουβέντα μην πεις προτείνει σοφά ο λαός! ή όποιος τον εαυτό του τον ταπεινώνει, ο Θεός τον υψώνει ενώ όποιος τον εαυτό του τον υψώνει, ο Κύριος, τον ταπεινώνει!

Όταν οι αρχαίοι Έλληνες στόχευαν σε ομόκεντρους κύκλους και η βολή τους έπεφτε οπουδήποτε εκτός του κέντρου, έλεγαν ήμαρτον (αστόχησον). Αστοχία = αμαρτία. Και η αίσθηση της αμαρτίας, της αστοχίας κινεί τον άνθρωπο στην διαδικασία της μεταμέλειας η οποία είναι φαύλος αδιέξοδος κύκλος αστοχίας (πραγματική αυτοκτονία σε νοητό επίπεδο) ή της (εύστοχης) μετανοίας, που συμπαρασύρει και την αλλοίωση της φυσικής ζωής εις το καλύτερο. Εκεί λοιπόν, με ταμπέλα το ‘’Βασιλεύς των Ιουδαίων’’ Ο Κύριος, ο Βασιλεύς των εξομολογουμένων, (Ιουδαίων) των μετανοημένων (που στρέφουν το νου τους στον Αληθινό Θεό) πρώτος ο ληστής αναφωνεί: μνήσθητί μου Κύριε όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου…

έτσι, επανατίθεται το θέμα του παραδείσου.

Και είπε προς αυτόν ο Ιησούς• Αληθώς σοι λέγω, σήμερον θέλεις είσθαι μετ' εμού εν τω παραδείσω.(Λουκ. κγ’23).

Μετ' εμού εν τω παραδείσω…

Ο ίδιος Ο Κύριος είναι ο λογικός παράδεισος.
Παράδεισος είναι η συμμετοχή στην ζωή της Αγίας Τριάδος. Είναι η συμμετοχή (μυστική και μυστηριακή) στο Αναστημένο Σώμα του Χριστού. Η μικρογραφία του βιολογικού σώματος με τις φλέβες – αρτηρίες – νεύρα, είναι ενδεικτικά ως ‘’αναλογικά’’ της αληθείας της συμμετοχής, ένωσης και συζωής.

… Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα.
Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις. Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ. Καθώς με απέστειλεν ο ζων Πατήρ και εγώ ζω διά τον Πατέρα, ούτω και όστις με τρώγει θέλει ζήσει και εκείνος δι' εμέ. Ούτος είναι ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού, ουχί καθώς οι πατέρες σας έφαγον το μάννα και απέθανον• όστις τρώγει τούτον τον άρτον θέλει ζήσει εις τον αιώνα. (Ιωάν. στ’ 54-58).
Επειδή, πάλι πιθανόν να είμαι ακατανόητος… δυσανάγνωστος, αλλά όχι ακατονόμαστος :-))) και επειδή φάνηκε η διάθεση του πολυβολείν δια του …copy – paste… εκ του Δαυλού… είναι συμφερότερο να μην επεκτείνομαι πέραν του μέτρου. Ο μόνος λόγος αυτής της απάντησης είναι η κατάδειξη της διαφορετικότητας των εννοιών ‘’ενημέρωση’’ και ‘’εμβάθυνση’’. Η Αγία Γραφή είναι γλώσσα ‘’και’’ συμβολική οπότε θέλει την ακριβή, πνευματική της μετάφραση!
Άλλοι, πάλι παρουσιάζουν την Αγία Γραφή σαν κρεμμύδι. Για τα βαθύτερα νοήματα, χρειάζεται καθαρότερος νους και όμμα. Ξεφλουδίζοντας το κρεμμύδι, κλαις και καθαρίζουν τα μάτια. Να και πάλι η μετάνοια! που αν η ελληνική παιδεία είναι ενάντιά της, ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να καταλάβει τα βαθύτερα σημεία της, οπότε η επιφανειακή γνώση της και παράθεση χωρίων αποκομμένων, για δημιουργία εντυπώσεων, ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. ΤΙΠΟΤΑ!!! Αργά η γρήγορα θα εκλείψει κηρός (ομοιώματα) από προσώπου πυρός.

Πάντως Ο Κύριος, με το τι με δέρεις; νουθετεί τον κόσμο να αμύνονται ευγενικά υπέρ του δικαίου. (Για το δεξί ωτίον του δούλου του αρχιερέα Μάλχου… (μαλακού χόνδρου) άλλη φορά). Κάνε υπομονή Γιάννη, μόνο σε παρακαλώ, ανέβαζε ένα ένα θέμα. Όλα έχουν την απάντησή τους. Όλα!

Επί του.. τι με δέρεις… Η αγάπη, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία…. Αν όμως κάποιοι παραφράζουν το νόημα του Κυρίου και θέλουν τους χριστιανούς καρπαζοεισπράκτορες… να τους δέρνουν και να μην αντιδρούν… ούτε καν να μιλάνε, έ! τότε δεν πάμε καθόλου καλά… περαστικά τους, ζουν σε φασιστικό κόσμο. Εμείς έχουμε αήττητο όπλο. Ούτε άρματα έχουμε, ούτε ίππους. Έχουμε Τον Σταυρό, με τις δύο ισάξιες και εναλλασσόμενες (αμήν) κατά το θέλημα του Θεού, όψεις των βιωμάτων, των χρησιμοποιούντων Τον, της υπομονής και του εν τούτω νίκα…

Ο καλός Θεός, να μας δίνει διάκριση, πότε να πολεμάμε να αλλάξουμε αυτά που πρέπει, και πότε να υπομένουμε αυτά που δεν μπορούμε ή δεν πρέπει να αλλάξουμε. Όλα κατά τάξιν.

[mystakid]

Είναι η καλή σου διάθεση . Εγώ ευχαριστώ για την φιλοξενία.

[Oasis]

"Λόγος λαληθείς πρεπόντως είναι μήλα χρυσά εις ποικίλματα αργυρά" Παροιμίες 23:11

[mystakid]

Όαση, τονίζεις κάποιο από τα τρία συνθετικά της πρότασης, κάπως περισσότερο;
"Λόγος λαληθείς πρεπόντως'';;;
''μήλα χρυσά'';;; ή το
''εις ποικίλματα αργυρά";;;
(Παροιμίες 25:11)

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Όαση, τονίζεις κάποιο από τα τρία συνθετικά της πρότασης, κάπως περισσότερο; "Λόγος λαληθείς πρεπόντως'';;;

Λόγος λαληθείς πρέποντος είναι μήλα χρυσά εις ποικίλματα αργυρά, δεν είναι το σωστό;

[Oasis]

Κατ`αρχήν είναι σωστή η διόρθωση του κεφαλαίου των Παροιμιών.Είναι 25 το σωστό , και όχι 23 όπως εκ παραδρομής είχα γράψει.
Δεν τονίζω κανένα συνθετικό περισσότερο,από κάποιο άλλο.`Αλλωστε έχω την αίσθηση,ότι δεν υπαρχουν σημεία της στίξης, ούτε στο κείμενο των Παροιμιών και ότι το νόημα του χωρίου αυτού, έχει να κάνει με τον εύστοχο λόγο (κατά μία έννοια).Παρέθεσα το χωρίο αυτό, θέλοντας να δηλώσω ό,τι βρήκα πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα, την προσέγγιση που καταθέτεις στο μήνυμα σου για το περιστατικό της ξηρανθείσης συκής

[mystakid]

Στέλλιο, έτσι βρήκα το πρωτότυπο:
''Λόγος λαληθείς πρεπόντως είναι μήλα χρυσά εις ποικίλματα αργυρά''.
στην μετάφραση των εβδομήκοντα:
''μηλον χρυσουν εν ορμισκω σαρδιου ουτως ειπειν λογον''
και έτσι, στη νεοελληνική μετάφραση:
''Ένας λόγος, όταν μιληθεί σωστά, είναι χρυσά μήλα σε ασημένια ποικίλματα''.

Πάντως εγώ, σαν ψάραξ, ετσίμπησα στα χρυσά μήλα. Τα χρυσά μήλα των εσπερίδων. Και ενώ φαίνεται μια αντίφαση, (μήλα... εσπερίδων, εσπεριδοειδή...) δεν είναι καθόλου αντίφαση. Είναι μια ''σύνθεση'' γεμάτη διαχρονικό νόημα!

Ο αρχαίος κόσμος (δια του Ηρακλή) ψάχνει εκείνη την γνώση (με σύμβολο το μήλο) που πολλαπλασιάζει και καθαρίζει τη ζωή.
Από τα εσπεριδοειδή, αν δεν κάνω λάθος, το μεν πορτοκάλι πολλαπλασιάζει το αίμα, το δε λεμόνι το καθαρίζει....
Πάλι αν δεν κάνω λάθος, το μήλο έχει τον ίδιο αριθμό αμινοξέων με τον άνθρωπο (20) με επόμενο τον συμβολισμό του μήλου, όχι απλά σαν γνώση, αλλά σαν αυτογνωσία, που ενέχει σπερματικά και την θεογνωσία, Του οποίου είμαστε εικόνα.

Το επόμενο (επιστημονικό) θέμα είναι, ότι τα αμινοξέα που κατασκευάζει ο άνθρωπος στο εργαστήριο δια φυσικών αυτόματων διεργασιών, είναι 50% αριστερόστροφα και 50% δεξιόστροφα. Η ζωή όμως έχει συνέχεια (και δεν παραμένει σε αυτό το επίπεδο του μικρο-μικρόκοσμου) μόνο από τα αριστερόστροφα.

Και αν το 50-50 μπορεί να μεταφραστεί ως καλό-κακό κατά την προσέγγιση της ''γνώσης της ζωής'' από τον άνθρωπο (βασιζόμενος ΜΟΝΟ στις δικές του δυνάμεις (επιστημονικές, μυητικές (ως εμβάθυνσης ανεξαρτήτως εξωτερικών χρόνων)), μόνο αυτός που βαστάζει στις πλάτες του τον ουρανό, και μόνο αυτός έχει δικαίωμα να μπει στον κήπο και να δώσει τα χρυσά μήλα στον αιτούντα (για τον οποίο ο κήπος είναι άβατος).

Προϋπόθεση είναι ο Ηρακλής και κάθε Ηρακλής... (που επιλέγει τον δύσκολο δρόμο της αρετής από τον εύκολο της κακίας) να βαστάξει κι αυτός στις πλάτες του τον ουρανό, σαν άλλος άτλας.

Βαστάζοντας ο άνθρωπος με υπομονή τον σταυρό του, βαστάζοντας τα βάρη αλλήλων, ο Κύριος, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου, ο ίδιος Ο Κύριος, προσκομίζει στον υπάκουο άνθρωπο την παραδείσια γνώση του καλού και του κακού, δίνοντάς του διάκριση. Όχι διάκριση (περί καλού, κακού και της ζωής) κατά το δοκούν, υποκειμενικά, δλδ κατά κόσμον, μερικώς αληθινά, αλλά ''αντικειμενικά'', κατά Θεόν.

[Kiwi]

Αρχική Δημοσίευση από mystakid Βαστάζοντας ο άνθρωπος με υπομονή τον σταυρό του, βαστάζοντας τα βάρη αλλήλων, ο Κύριος, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου, ο ίδιος Ο Κύριος, προσκομίζει στον υπάκουο άνθρωπο την παραδείσια γνώση του καλού και του κακού, δίνοντάς του διάκριση. Όχι διάκριση (περί καλού, κακού και της ζωής) κατά το δοκούν, υποκειμενικά, δλδ κατά κόσμον, μερικώς αληθινά, αλλά ''αντικειμενικά'', κατά Θεόν.

Με αφορμή το παραπάνω, να πω κι εγώ την άποψή μου επί του θέματος.

Καταρχήν, για χάρη δικαιοσύνης, αντικειμενικότητας και ανθρώπινης ισότητας θα πρέπει να εξετάσουμε τον Χριστιανισμό σαν μία θρησκεία που έχει όλα τα χαρακτηριστικά δόγματος που έχουν και άλλες θρησκείες.

Οι θρησκείες των ανθρωπίνων κοινωνιών μπορούν να χωριστούν σε δύο βασικές κατηγορίες: α) Οι θεοκρατικές (Χριστιανισμός, Ισλάμ, κλπ) και β) Οι ατομικο-φιλοσοφικές (κατά κανόνα οι Ανατολίκές, πχ Βουδισμός, Ινδουισμός, κλπ)

Οι θεοκρατικές θρησκείες, κατά κανόνα εστιάζουν στο κοινωνικό σύνολο. Ο Θεος ως το ανώτατο μεταφυσικό όν κρίνει καθένα από εμάς ανάλογα με το τί προσφέρουμε στην κοινωνία. Μιλάνε για καλές πράξεις προς τους διπλανούς μας, υποχωρήσεις, δωρεές, ειρηνικές πράξεις κλπ. Θέλουν τον άνθρωπο να ξεκινάει από την εξωτερική του συμπεριφορά και σιγά σιγά να εστιάζει προς το κέντρο του. Ο άνθρωπος κρίνεται μετά το θάνατό του.

Οι ατομικο-φιλοσοφικές, εστιάζουν κυρίως στο άτομο. Ο κριτής είναι το κάρμα του καθενός, όπου ανάλογα τις πράξεις του (καλές ή κακές) διαμορφώνει το μέλλον του ή την επόμενη ζωή του. Μιλάνε για ατομικές πράξεις, νιρβάνα, εσωτερική ηρεμία και ισορροπία, κλπ. Θέλουν τον άνθρωπο να ξεκινάει από το κέντρο του και σιγά σιγά να διαμορφώνει την εξωτερική συμπεριφορά του. Ο άνθρωπος κρίνεται στις επερχόμενες ζωές του.

Υπάρχει λοιπόν το κοινό στοιχείο του δίπολου καλό - κακό (με σκοπό φυσικά το καλό), αλλά προσεγγίζοντάς το από διαφορετικές πλευρές.

Προσωπικά απορρίπτω και τις δύο (άρα και κάθε θρησκεία), για τους εξής λόγους:

α) Η θρησκεία είναι δογμα. Αυτό σημαίνει ότι για να είσαι σωστός Χριστιανός, Μουσουλμάνος, Βουδιστής, κλπ θα πρέπει να αποδέχεσαι το δόγμα όπως είναι σε κάθε σημείο χωρίς ενστάσεις, διαφορετικά είσαι αιρετικός.

β) Θρησκεία και Εκκλησία πάνε χέρι χέρι. Είναι αφελές μερικοί να τα διαχωρίζουν για προσωπικούς λόγους. Η Εκκλησία είναι ο εκφραστής και "αντιπρόσωπος" της θρησκείας επί Γης και είναι ο οργανισμός που διαδίδει την αντίστοιχη θρησκεία. Τα εγκλήματα της Εκκλησίας είναι και εγκλήματα της θρησκείας. Οι κληρικοί που δεν έχουν σχέση με τα διδάγματα της εκάστοτε θρησκεία θα έπρεπε να αποβάλλονται από τον Κλήρο. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει. Όταν λοιπόν ένας κληρικός (ονόματα δε λέμε) διδάσκει στο Ποίμνιο την Αγάπη και ταυτόχρονα τον Ρατσισμό, προσδίδει χαρακτηριστικά στη θρησκεία που εκπροσωπεί.

γ) Η θρησκεία αυτόματα διαφοροποιεί τους θρησκευόμενους ανθρώπους. Προσάπτει την ταμπέλα Α στον ένα και την Β στον άλλο, άρα εξ αρχής θέτει άλυτες διαφορές μεταξύ των ανθρώπων.

δ) Όλες οι θρησκείες καταφέρνουν να συνδυάσουν περίτεχνα το μεταφυσικό και το φυσικό με τεχνάσματα που κάποτε ήταν αποδεκτά λόγω άγνοιας. Όσο εξελίσσεται ο άνθρωπος και η μεταφυσική σιγά σιγά δίνει έδαφος στη φυσική, αυτά τα τεχνάσματα αποκαλύπτονται και θα πρέπει να απορρίπτονται.

ε) Η θρησκεία "σκοτώνει" το ανθρώπινο ρεαλιστικό πνεύμα για χάρη ενός μεταφυσικού. "Σκοτώνει" τη δύναμη που κρύβει ο καθένας μέσα μας για χάρη μίας μεταφυσικής προστασίας. "Πίστευε και μη ερεύνα". Γενικολογώντας (το ξεκαθαρίζω αυτό), αντιμέτωπος σε ένα πρόβλημα, ο θρησκευόμενος θα προσευχηθεί, θα αναζητήσει παρηγοριά ή τη λύση στο μεταφυσικό. Θα αναρωτηθεί γιατί ο κόσμος να μην λειτουργεί σωστά και ωραία. Ο μη θρησκευόμενος θα αναζητήσει παρηγοριά και λύση από το δυνατό μέρος του εαυτού του και θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Ο ψυχικός πόνος αντιμετωπίζεται με ρεαλιστικά όπλα και όχι πνευματικά. Αντί να αναρωτηθεί γιατί δεν υπάρχει δικαιοσύνη, θα αναλύσει περισότερο την ανθρώπινη συμπεριφορά και θα εξάγει συμπεράσματα. Ιστορικά, επιστήμη και θρησκεία πάντα είχαν αντίπαλα στρατόπεδα με τη δεύτερη συνεχώς να προβάλλει εμπόδια και να αναθεωρεί σε κάθε "νίκη" της πρώτης.

στ) Η θρησκεία διδάσκει την ηθική βασισμένη σε μεταφυσικές έννοιες, άρα υποκειμενικές. Η λογική και ο ορθολογισμός, παραγκωνίζονται για χάρη ατομικών αντιλήψεων και στο τέλος χάνεται η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων. Έχει διαφορά ένας άνθρωπος να μη δολοφονήσει τον διπλανό του επειδή έτσι διδάσκει η ηθική, από το να μη τον δολοφονήσει επειδή πολύ απλά δεν θα ήθελε να δολοφονηθεί ο ίδιος. Όταν ένας άνθρωπος ακολουθεί κανόνες και ηθικές που απλά του δίνουν έτοιμα σαν μασημένη τροφή, χωρίς να έχει καταλήξει από μόνος του στα ίδια συμπεράσματα από ατομική γνώση και εμπειρία, το πιο πιθανό είναι να μην τα έχει πραγματικά μέσα του.

ζ) Οι θρησκείες μιλάνε για καλό και κακό ενώ στη φύση αυτές οι έννοιες είναι διαφοροποιούμενες σε διάφορες περιστάσεις.

η) Το κυριότερο ίσως... οι θρησκείες είναι ανθρωποκεντρικές. Κάνουν τον άνθρωπο ανώτερο από όλα τα είδη, και όλο το σύμπαν να περιστρέφεται γύρω από αυτόν. Αυτό δημιουργεί αλλαζόνες ανθρώπους απέναντι σε κάθε τί και ανύμπορους να δουν την μεγαλύτερη εικόνα. Ταυτόχρονα παρουσιάζει τεράστια εμπόδια στην κατανόηση των λειτουργιών της φύσης ακόμα και στον μικροσκοπικό μας πλανήτη.

Υπάρχει μία μιζέρια σε όλη αυτή την ιστορία. Μιλάμε για το "σταυρό που θα σέρνουμε σε όλη μας τη ζωή". Λέμε ότι όλοι γεννιούνται αμαρτωλοί. Υπάρχει μία νομοτέλεια παραίτησης και συνεχών βασάνων. Από προσωπική εμπειρία και εμπειρίες φίλων διαπίστωσα ότι τελικά ο άνθρωπος δεν είναι τόσο χάλι μαύρο όσο προσπαθεί να μας πείσει ο κάθε παπάς. Έχω δει το ανθρώπινο πνεύμα να θριαμβεύβει σε όφελος του κοινωνικού του περίγυρου και του περιβάλλοντος καθαρά από μόνο του... και μετά από πολλή προσπάθεια. Η παραβολή του δρόμου της Αρετής και της Κακίας είναι καλό να διαβαστεί. Από εκεί και πέρα όμως, πρέπει να βιωθεί κι όλας ώστε το τελικό συμπέρασμα που εξάγεται να είναι ισχυρό και αντικειμενικό.

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi ία) Η θρησκεία είναι δογμα. Αυτό σημαίνει ότι για να είσαι σωστός Χριστιανός, Μουσουλμάνος, Βουδιστής, κλπ θα πρέπει να αποδέχεσαι το δόγμα όπως είναι σε κάθε σημείο χωρίς ενστάσεις, διαφορετικά είσαι αιρετικός.

O κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται την θρησκεία όπως θέλει εκείνος και την εντάσσει στα δικά του μέτρα και σταθμά. Κωστή δεν είμαστε όλοι οι πιστοί, θεολόγοι ούτε αναλύουμε το κάθε τι με τον ίδιο τρόπο. Και απορίες έχω και ενστάσεις έχω και κατηγορώ όταν με πνίγει κάτι άδικο όπου και αν προέρχεται.

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi β) Θρησκεία και Εκκλησία πάνε χέρι χέρι.

Δεν αποδέχομαι σε καμιά περίπτωση ότι τα εγκλήματα των εκάστοτε εκκλησιών, ανατολικών και δυτικών θα πρέπει να πέσουν σαν πέλεκυς στην διδασκαλία του Χριστού, που για μένα αυτή είναι η πίστη μου, εκεί πιστεύω και ελπίζω και σε κανέναν άλλο τιτλοφορούμενο εκπρόσωπο του επί της γης. Δεν αποδέχομαι την νομιμότητα κανενός να αλλοιώνει και να εκφράζει σύμφωνα με τα συμφέροντα του τον λόγο Του. Αν αυτό σημαίνει ότι είμαι αιρετικός, ετοιμάστε καμιά φωτίτσα….

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi δ) Όλες οι θρησκείες καταφέρνουν να συνδυάσουν περίτεχνα το μεταφυσικό και το φυσικό με τεχνάσματα που κάποτε ήταν αποδεκτά λόγω άγνοιας.

Έχω αντιτεθεί, σε άλλα μηνύματα του Club αυτού, στα παραμυθάκια της Παλαιάς Διαθήκης, Δεν τα αποδέχομαι, τα εκλαμβάνω σαν μια απλή συνέχεια της μυθολογίας ή της ιστορίας ενός έθνους, που απλά έτυχε να πιστεύει στον ένα θεό και που από εκείνη την φυλή και τον λαό γεννήθηκε ο Χριστός για να τα ανατρέψει όλα, να κυνηγηθεί να σταυρωθεί και να θανατωθεί και μετά την Ανάσταση Του αυτοί οι ίδιοι να τον διώκουν μέχρι σήμερα. Καμιά σχέση λοιπόν εκ μέρους μου για τα παραμυθάκια, καμιά δέσμευση για κανένα υπερφυσικό, εκτός για την ύπαρξη του θεού που πιστεύω και για την διδασκαλία Του, που συνεγείρει.

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi ε) Η θρησκεία "σκοτώνει" το ανθρώπινο ρεαλιστικό πνεύμα για χάρη ενός μεταφυσικού.

Εδώ λίγο υπερβάλεις, το να ελπίζω σε κάτι δεν σου σκοτώνει κανένα ρεαλιστικό πνεύμα. Αντίθετα στο ανεβάζει πιο πολύ, δίνοντας σου όμως ταυτόχρονα κατευθύνσεις και δύναμη να ξεπερνάς δυσκολίες. Πέρασα αρκετά δύσκολα και στριμωγμένα μερικά τελευταία χρόνια, ίσως αν ζω σήμερα να είναι και αποτέλεσμα της δύναμης που άντλησα από Εκείνον. Μην μειώνεις την δύναμη και το κουράγιο που προσφέρει, σε πραγματικά δύσκολες στιγμές που εύχομαι να μην περάσεις ποτέ.

Αν αυτό το θεωρείς σαν σκότωμα του ρεαλισμού, κάνεις απίστευτο λάθος, ο ρεαλισμός δεν αγγίζεται από την πίστη σε κάτι, αντίθετα υποβοηθείται σε σημείο που αδυνατώ να στο δώσω να το καταλάβεις.

Αν μπορούσα να βάλω σε καλούπια εκκλησιαστικά, το πόσο καλός Χριστιανός είμαι, θα με είχαν απορρίψει ασυζητητί, τα δικά τους καλούπια είναι νοθευμένα, είναι αλλοιωμένα από την ανθρώπινη μικροπρέπεια . Δεν εκκλησιάζομαι, αλλά ανάβω ένα κεράκι όποτε μπορώ, δεν νηστεύω 40 ημέρες, παρά μόνο την Μεγάλη Παρασκευή, δεν εξομολογούμε σε κανένα παπά, αλλά κυρίως στον Χριστό και θεό μου.

Το ότι στην ζωή μου φρόντισα να μην πειράξω άνθρωπο, αυτό δεν μετράει για μερικούς, το ότι ήθελα να φέρομαι στους άλλους, όπως θα ήθελα και οι άλλοι να φέρονται σε μένα, τους, δεν τους αρέσει. Μην μου συγχέεις την πίστη μου με την εκκλησία, δεν το αποδέχομαι.

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi στ) Η θρησκεία διδάσκει την ηθική βασισμένη σε μεταφυσικές έννοιες, άρα υποκειμενικές. Η λογική και ο ορθολογισμός, παραγκωνίζονται για χάρη ατομικών αντιλήψεων και στο τέλος χάνεται η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.

Η δικιά μου θρησκεία έχει διδάγματα, όπως έχει διδάγματα κάθε βιβλίο που θα διαβάσεις. Δηλαδή αν ακολουθήσεις το ευ ζην του Σωκράτη, σημαίνει Κωστή ότι «άνθρωπος ακολουθεί κανόνες και ηθικές που απλά του δίνουν έτοιμα σαν μασημένη τροφή», τότε να μην διαβάζουμε ώστε μα έχουμε το δίκαιο και την ηθική όπως πηγάζει από τον εαυτό μας. Θεωρείς ότι διαβάζοντας φιλοσοφία παίρνεις μασημένη τροφή; Μα δεν είναι έτσι η ανθρώπινη φύση, αν ήταν έτσι θα ήταν καλά, πολύ καλά. Θα είχαμε έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο.

Εγώ όμως γιατί ξέρω ‘Πιστούς Χριστιανούς’ που πάνε εκκλησία κάθε Κυριακή και τις άλλες μέρες μοιράζουν δυστυχία στους γύρω τους; Αυτοί δεν έχουν επηρεαστεί;

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi ζ) Οι θρησκείες μιλάνε για καλό και κακό ενώ στη φύση αυτές οι έννοιες είναι διαφοροποιούμενες σε διάφορες περιστάσεις.

Και ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης μιλάγανε για το καλό και το κακό. Είναι καλό να βοηθάς τον συνάνθρωπο σου και είναι κακό να του σκάβεις τον λάκκο, γιατί να το μαθαίνεις αυτό είναι κακό; Τι σου στερεί;

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi η) Το κυριότερο ίσως... οι θρησκείες είναι ανθρωποκεντρικές.

Απορρίπτουμε την ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι όντως το ανώτατο είδος, αφού επιβλήθηκε καλώς ή κακώς στους άλλους. Ο άνθρωπος είναι και ο Ικτίνος που έκτισε τον Παρθενώνα και ο Μοροζίνης που τον κατέστρεψε. Μάλιστα ο πρώτος δεν ήταν Χριστιανός ενώ ο δεύτερος ήταν …. Δεν καταλαβαίνω γιατί οι θρησκείες γενικά οδηγούν τον άνθρωπο να μην κατανοεί τις λειτουργίες της φύσης.

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi Υπάρχει μία μιζέρια σε όλη αυτή την ιστορία. Μιλάμε για το "σταυρό που θα σέρνουμε σε όλη μας τη ζωή". Λέμε ότι όλοι γεννιούνται αμαρτωλοί.

Ο Σταυρός που σέρνουμε υπάρχει σε κάθε άνθρωπο Κωστή. Είναι τα βάσανα του, οι προβληματισμοί του, τα προβλήματα του. Λίγο ή πολλοί όλοι μας τα κουβαλάμε αυτά, είναι μια ακόμα παραβολή. Δεν πιστεύω ότι κουβαλάμε αμαρτίες άλλων, αλλά μόνο τις δικές μας.

Θέλω να εκφράσω τον θαυμασμό μου για το κείμενο σου, αν και αυτό όπως είδες έχω σαφείς αντιρρήσεις που προσπάθησα όσο μπορούσα να στις εκφράσω πιο συνοπτικά, θα επανέλθω.

[Gildor]

Ο Ξε εχει εκφρασει πολλα απο αυτα που θελω να πω. Οσον αφορα το αν το μεταφυσικο που διδασκει η θρησκεια σκοτωνει τη λογικη, θελω να σου πω οτι μολις χτες διαβασα ενα παλιο θρησκευτικο φυλλαδιο ποιυ επεσε στα χερια μου, το οποιο γραφτηκε υπολογιζς γυρω στο 1960.

Εκει χυτπουσε ακριβως αυτο που χτυπας κι εσυ. Καταληγει στο οτι ο Θεος/Χριστος θελει να προοδευσουμε στην επιστημη, την τεχνικη, τη μηχανικη κλπ ωστε να μπορουμε να καταφερουμε μονοι μας αυτα που ζηταμε απο το Θεο (προστασια, επιβιωση, υγεια κλπ). Αν οπως λεει ο Θεος εκανε ο,τι επιθυμουσαμε, τοτε η επιστημη δε θα ειχε προοδευσει και τοτε θα καταλυονταν ολοι οι φυσικοι νομοι και δε θα υπηρχε προοδος.

Αρα, τουλαχιστον απο μια μεριδα 'Θειστων', εχεις αδικο στο επιχειρημα σου οτι το μεταφυσικο καταλυει τη λογικη και την επιστημη

Τελος θα ηθελα να διαφωνησω με το διαχωρισμο σου περι θεοκρατικων και ατομοκεντρικων. Ο Χριστιανισμος δε βασιζεται μονο στο πως συμπεριφερεσαι κοινωνικα, αλλα και πως σκεφτεσαι. Αλλες θρησκειες βασιζονται μονο στο κοινωνικο μερος και τις πραξεις σου

[mystakid]

Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού δεν περιορίζονταν στη μελέτη, αλλά προσπαθούν να βελτιώσουν τον κόσμο με συγκεκριμένες προτάσεις. Αμφισβητούν τις παλαιές αξίες και οραματίζονται ένα καινούργιο κόσμο. Στη θέση του θρησκευτικού φανατισμού, των προλήψεων και των δεισιδαιμονιών, που επικρατούν στην Δυτική Ευρώπη, προτείνουν την ανεξιθρησκεία και τον ορθό λόγο. Εναντιώνεται στην απολυταρχία και υποστηρίζουν τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη…. Θέλουν να καταργήσουν την δουλεία και υπερασπίζονται την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Πιστεύουν στην πρόοδο της ανθρωπότητας και έχουν εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και στην σκέψη του. Θαυμάζουν την επιστήμη και υποστηρίζουν τα γράμματα.
(Ιστορία της ΣΤ’ Δημοτικού).


Ο θρησκευτικός φανατισμός, οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες… επικρατούν στη Δυτική Ευρώπη. Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού προτείνουν την ανεξιθρησκεία και τον ορθό λόγο.

Στην Ορθοδοξία, δεν υπάρχει θρησκευτικός φανατισμός, ούτε προλήψεις, ούτε δεισιδαιμονίες, άσχετα αν κάποιοι υποβαθμίζουν την Οδό, την Αλήθεια, την Ζωή με την συμπεριφορά τους.
Πράγματι ‘’χριστιανοί’’ με την αποικιοκρατία σκότωσαν, έκλεψαν, εκτόπισαν, σκλάβωσαν με όπλα, τους αόπλους και καλοδιάθετους ιθαγενείς της Αμερικής, Αφρικής, Ασίας…, ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ‘’χριστιανοί’’ έκαναν τις σταυροφορίες και ‘’συνεχίζουν’’ να κάνουν, αλλά αυτοί, δεν αντιπροσωπεύουν ούτε εκπροσωπούν Τον Χριστό και Θεό μας.

Είναι διαφορετικοί οι όροι, της εκπροσώπησης και της αντιπροσώπευσης.
Πάλι διαφορετικό πράγμα είναι η ‘’θρησκεία’’ που είναι προσέγγιση του θείου και άλλο η Ορθόδοξος Εκκλησία που είναι το Σώμα Χριστού και Ο Χριστός, Κεφαλή της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Εκτιμώ πως δεν πρέπει να συγχέονται οι όροι και για χάριν των ξερών… να καίγονται και τα χλωρά, την στιγμή που η Ορθοδοξία ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ, ούτε τα μέλη Της έχασαν ποτέ, έστω και για λίγο… την ΜΥΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ συμμετοχή τους ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΩΜΑ, οπότε ποτέ δεν απαιτήθηκε να στραφούν στον αποκομμένο (από το κύριο Σώμα του Λόγου) ορθό λόγο και στην ανεξιθρησκεία, γιατί η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, άσχετα αν μοιάζει (χρησιμοποιώντας τυπικά) ή έτσι την αντιμετωπίζουν, όσοι δεν Την γνωρίζουν.


Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού θέλουν να καταργήσουν την δουλεία και υπερασπίζονται την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. 17 και 18 αιώνες μετά, προβάλλεται ως κάτι νέο; δεν το πρότεινε ο ίδιος Ο Κύριος; ή αποδεικνύει την θέση τους: Αμφισβητούν τις παλαιές αξίες… Εναντιώνονται στην απολυταρχία (ορθά σε πολιτικό ή εξωτερικό επίπεδο) αλλά αν αυτό επεκταθεί (που έτσι και εκ παρανόησης έγινε) στα πνευματικά, μήπως εναντιώνονται στο Απόλυτο, Τρισυπόστατο Έν;


Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού έχουν εμπιστοσύνη στον άνθρωπο και στην σκέψη του. Θαυμάζουν την επιστήμη…

Η επιστήμη, η μέριμνα γνώσεως της φύσης, των νόμων της, η εμπιστοσύνη στον εαυτό, μερικές φορές (και μόνο αν απομακρύνεται από την πηγή της Γνώσης, της Δύναμης και της Αγάπης) αναζητά τους λόγους (φύση), αλλά αναιτίως και α-νοήτως, καταργεί Τον Λόγο (Υπερφύση).

Η στάση ζωής του διαφωτισμού προτείνει στον άνθρωπο να αναζητά το νόμο, τη φύση και να απορρίπτει την χάρι!!! Στάση, που είναι χωροχρονικά δεσμεμεύνη.

Η ορθόδοξη στάση ζωής, προτείνει στον άνθρωπο να αναζητά την χάρι, χωρίς να απορρίπτει το νόμο (γραπτό και φύσεως), η στάση ζωής που συμπληρώνει και δεν καταλύει. Στάση, που είναι χωροχρονικά ελεύθερη.


Το τετραδιάστατο του χωροχρόνου ‘’βιώνεται’’ από τους ανθρώπους ως σταυρός.
Ο άνθρωπος αφήνει πίσω του τη γέννηση και προχωρά νομοτελειακά προς τον βιολογικό θάνατο. Έτσι ο χρόνος τυπούται ως ευθύγραμμο οριζόντιο τμήμα (μπρος – πίσω). Ο χώρος από την άλλη, είναι ευθύγραμμο τμήμα κάθετο, καθώς όπου κι αν σταθεί ο άνθρωπος, έχει ‘’επάνω’’ του τον μακρόκοσμο και ‘’κάτω’’ από τους πόδες του, τον μικρομικρόκοσμο, όντας αυτός μικρόκοσμος στο μέσον.

Κάθε άνθρωπος που ζει μέσα στον χωροχρόνο, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, συμπάθειας ή αντιπάθειας, αγάπης, αδιαφορίας ή μίσους στον Σταυρό Του Χριστού, κουβαλάει τον σταυρό του… ΕΙΝΑΙ (χωροχρονικά) σταυρωμένος, στην κυριολεξία μάλιστα, μας συμφέρει να δούμε στα πρόσωπα των δύο συσταυρωμένων ληστών, ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.
Εν μέσω αυτών ο Σταυρωθείς για την σωτηρία (ολοκλήρωσή) μας Ιησούς Χριστός.

Επανερχόμενος στις προτεινόμενες στάσεις ζωής (εκ του διαφωτισμού – εκ της Ορθοδοξίας), όπου η μία είναι προσανατολισμένη προς την χωροχρονική (δια του σταυρού) δέσμευση και η άλλη προς την ελευθερία (πάλι δια του σταυρού), μου θυμίζει συνειρμικά, δύο τροπάρια:

…του μεν καταγομένου εις άδην,
τω βάρει της βλασφημίας,
του δε κουφιζομένου πταιμάτων,
προς γνώσιν θεολογίας…
Κύριε δόξα Σοι!!!

… Σταυρός ο φύλαξ της οικουμένης,
η Ωραιότης της Εκκλησίας
…
των αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων το τραύμα

προτυπώνοντας, διασαφηνίζοντας τις δύο όψεις ενεργείας του ίδιου Σταυρού, επί του σταυρού της ζωής του ΚΑΘΕΝΟΣ ΜΑΣ. Επί των συνειδήσεων όλου του κόσμου!

Ευχόμενος να μην σας προβληματίζω αρνητικά, ως θεούσος :-) αλλά επειδή το αισθάνομαι... και μακάρι να ήμουν πιο ''προσ-ηλωμένος'' στην χάρη και στην ζωοποιό δύναμή Του, κλείνω την πραγματικά μικρή παρένθεση (στο κεφάλαιο) περί του Σταυρού της Ζωής, αιτούμενος: Σταυρέ του Χριστού, σώσον ημάς τη δυνάμει Σου!
Συγγνώμη!

[Kiwi]

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Δεν αποδέχομαι σε καμιά περίπτωση ότι τα εγκλήματα των εκάστοτε εκκλησιών, ανατολικών και δυτικών θα πρέπει να πέσουν σαν πέλεκυς στην διδασκαλία του Χριστού, που για μένα αυτή είναι η πίστη μου, εκεί πιστεύω και ελπίζω και σε κανέναν άλλο τιτλοφορούμενο εκπρόσωπο του επί της γης. Δεν αποδέχομαι την νομιμότητα κανενός να αλλοιώνει και να εκφράζει σύμφωνα με τα συμφέροντα του τον λόγο Του. Αν αυτό σημαίνει ότι είμαι αιρετικός, ετοιμάστε καμιά φωτίτσα….

Μα ο λόγος Του διαδώθηκε από τα Ευαγγέλια τα οποία γράφτηκαν από την Εκκλησία που μετά το θάνατο του Ιησού ονομάζονταν Απόστολοι. Αναφέρομαι στην Εκκλησία ως ευρύτερη έννοια και όχι υπό τη σημερινή της υπόσταση. Πώς μπορείς λοιπόν να γνωρίζεις ότι τα διδάγματα του Ιησού είναι αυτά που αποτυπώνονται στα Ευαγγέλια. Πώς μπορείς να γνωρίζεις την πραγματική υπόσταση του Ιησού ως ιστορικό πρόσωπο; Μελετώντας την ιστορία της Ιουδαίας εκείνης της εποχής, η ιστορία του Μεσσία ταιριάζει πολύ καλά στις κοινωνικές ανάγκες των λαών της ευρύτερης περιοχής.

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Έχω αντιτεθεί, σε άλλα μηνύματα του Club αυτού, στα παραμυθάκια της Παλαιάς Διαθήκης, Δεν τα αποδέχομαι, τα εκλαμβάνω σαν μια απλή συνέχεια της μυθολογίας ή της ιστορίας ενός έθνους, που απλά έτυχε να πιστεύει στον ένα θεό και που από εκείνη την φυλή και τον λαό γεννήθηκε ο Χριστός για να τα ανατρέψει όλα, να κυνηγηθεί να σταυρωθεί και να θανατωθεί και μετά την Ανάσταση Του αυτοί οι ίδιοι να τον διώκουν μέχρι σήμερα. Καμιά σχέση λοιπόν εκ μέρους μου για τα παραμυθάκια, καμιά δέσμευση για κανένα υπερφυσικό, εκτός για την ύπαρξη του θεού που πιστεύω και για την διδασκαλία Του, που συνεγείρει.

Δεν αναφέρομαι μόνο στα παραμυθάκια της Παλαιάς Διαθήκης. Αναφέρομαι, στη μεταφυσικη που προκύπτει από τη γενικότερη παραδοχή ενός Ανώτατου Πνεύματος (Θεός) και της ανθρώπινης ενσαρκωσής του (Ιησούς) ο οποίος έκανε θαύματα και "νίκησε" το θάνατο μέσω της Ανάστασής Του. Αυτό από μόνο του είναι μία παραβολή. Είναι μία μεταφυσική έννοια. Το "πιστεύω" είναι φυσικά απολύτως σεβαστό, αλλά στην τελική είναι υποκειμενικό και γι'αυτό και δεν μπορεί να εξορθολογιστεί.

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Εδώ λίγο υπερβάλεις, το να ελπίζω σε κάτι δεν σου σκοτώνει κανένα ρεαλιστικό πνεύμα. Αντίθετα στο ανεβάζει πιο πολύ, δίνοντας σου όμως ταυτόχρονα κατευθύνσεις και δύναμη να ξεπερνάς δυσκολίες.

Δεν αντιτίθεμαι στην ελπίδα εφόσον αυτή υπόκειται σε ρεαλιστικά σενάρια και περιστάσεις. Βρίσκω όμως μία διαφορά για παράδειγμα όταν πέθαινε η μητέρα μου ο θείος μου να προσεύχεται και να ελπίζει στη Θεία παρέμβαση, και εμένα να ελπίζω να ανακάμψουν τα αντισώματά της. Ο θείος μου ακόμα προσεύχεται για την ψυχή της. Εγώ έχω αποδεχτεί το θάνατό της και συνεχίζω τη ζωή μου. Μπορείς να δεις τη διαφορά;

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Αν μπορούσα να βάλω σε καλούπια εκκλησιαστικά, το πόσο καλός Χριστιανός είμαι, θα με είχαν απορρίψει ασυζητητί, τα δικά τους καλούπια είναι νοθευμένα, είναι αλλοιωμένα από την ανθρώπινη μικροπρέπεια .

Ναι, αλλά όπως έγραψα και στην αρχή το πόσο καλός Χριστιανός είσαι στην ουσία κρίνεται από το πόσο ακολουθείς τα διδάγματα του Ιησού, όπως αυτά ερμηνεύτηκαν, καταγράφησαν και διαδώθηκαν από την Εκκλησία εκείνης της εποχής. Για να το θέσω αλλιώς, το ότι αγαπάς τους ανθρώπους και ότι κάνεις πράξεις που έχουν αμοιβαίο συμφέρον για σένα και τους συνανθρώπους σου είναι μια ατομική αρετή. Επειδή τυχαίνει κάτι αντίστοιχο να περιγράφεται και στα διδάγματα του Ιησού, δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι σε κάνει Χριστιανό. Θα μπορούσε να σε κάνει και Βουδιστή.

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Η δικιά μου θρησκεία έχει διδάγματα, όπως έχει διδάγματα κάθε βιβλίο που θα διαβάσεις. ... Θεωρείς ότι διαβάζοντας φιλοσοφία παίρνεις μασημένη τροφή;

Ακριβώωως. Κάθε φιλοσοφική αντίληψη έχει διδάγματα που είναι χρήσιμα σε όλους. Κάποια διδάγματα του Ιησού τα θεωρώ σωστά. Το ίδιο και κάποια του Σωκράτη, του Επίκουρου, του Νίτσε και του Βιτγκενστάιν. Δεν πρέπει να ονομάζομαι όμως Χριστιανός, Σωκρατικός, Επικουρικός, Νιτσικός και Βιτγκενσταϊνικός αντίστοιχα! Μελετάω τα κείμενά τους, μαθαίνω, εξάγω συμπεράσματα και προχωρώ. Γιατί να κολήσω σώνει και καλά μια ταμπέλα στο κούτελό μου;

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Και ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης μιλάγανε για το καλό και το κακό. Είναι καλό να βοηθάς τον συνάνθρωπο σου και είναι κακό να του σκάβεις τον λάκκο, γιατί να το μαθαίνεις αυτό είναι κακό; Τι σου στερεί;

Εξαρτάται. Αμα το μάθεις σε μορφή πλύσης εγκεφάλου, τότε όταν έχεις την ευκαιρία να σκάψεις το λάκκο του άλλου, πιθανόν και να το κάνεις λόγω του εγωισμού σου. Άμα από την εμπειρία σου καταλάβεις ότι τελικά δεν είναι και ιδιαίτερα ωφέλιμο για κανέναν από τους δύο να σκάβονται λάκοι, τότε δε θα το κάνεις σίγουρα γιατί έχεις 100% συνέιδηση της πράξης σου.

Αρχική Δημοσίευση από Xenios Δεν καταλαβαίνω γιατί οι θρησκείες γενικά οδηγούν τον άνθρωπο να μην κατανοεί τις λειτουργίες της φύσης.

Θες να μιλήσουμε για το Μεσαίωνα και την επιστημονική κοινότητα εκείνης της περιόδου. Ποιος τους έκαιγε; Θες να μιλήσουμε για την κοινωνική αντιμετώπιση των ιθαγενών της Λατινικής Αμερικής και Αφρικής από τους ιεραπόστολους;
Πρόσφατο παράδειγμα εν 21ο αιώνα μΧ. Το μαζικό κίνημα κατά της Θεωρίας της Εξέλιξης των Ειδών του Δαρβίνου.

[Kiwi]

Αρχική Δημοσίευση από Gildor Εκει χυτπουσε ακριβως αυτο που χτυπας κι εσυ. Καταληγει στο οτι ο Θεος/Χριστος θελει να προοδευσουμε στην επιστημη, την τεχνικη, τη μηχανικη κλπ ωστε να μπορουμε να καταφερουμε μονοι μας αυτα που ζηταμε απο το Θεο (προστασια, επιβιωση, υγεια κλπ). Αν οπως λεει ο Θεος εκανε ο,τι επιθυμουσαμε, τοτε η επιστημη δε θα ειχε προοδευσει και τοτε θα καταλυονταν ολοι οι φυσικοι νομοι και δε θα υπηρχε προοδος.... Αρα, τουλαχιστον απο μια μεριδα 'Θειστων', εχεις αδικο στο επιχειρημα σου οτι το μεταφυσικο καταλυει τη λογικη και την επιστημη

Φυσικά και έχω άδικο βάσει 'Θεϊστών'! Εκεί όμως βασίζεται και το συγκεκριμένο επιχείρημα που αναφέρεις. Δεν αμφισβητώ στην κατάληξη του κειμένου που προ-ανέφερες. Είναι όμως η κλασσική περίπτωση όπου μία απόδειξη είναι σωστή αλλά ξεκινάει από σαθρούς ορισμούς. Κάθε μεταφυσική έννοια λειτουργεί έτσι ώστε να είναι πειστική.

Πάρε για παράδειγμα την αστρολογία. Μπορείς να διαβάσεις βιβλία και βιβλία που καταλήγουν σε λογικότατα συμπεράσματα. Όμως το βασικό θεμέλιο της αστρολογίας, δηλαδή το ότι ο άνθρωπος επηρεάζεται από τα ουράνια σώματα, είναι σαθρό και ανυπόστατο.

Ένα κείμενο λοιπόν που γράφεται από 'Θεϊστές', και έχει ως βασικό θεμέλιο την ύπαρξη του Θεού, φυσικά και θα καταλήξει όπου θέλει ακόμα και μέσω της οδού της λογικής. Είναι όμως λογική που αιωρείται χωρίς βάση.

Αρχική Δημοσίευση από Gildor Ο Χριστιανισμος δε βασιζεται μονο στο πως συμπεριφερεσαι κοινωνικα, αλλα και πως σκεφτεσαι.

...πως να σκέφτεσαι προκειμένου να είσαι σωστός και ενάρετος κοινωνικά

[Xenios]

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi [Μα ο λόγος Του διαδώθηκε από τα Ευαγγέλια τα οποία γράφτηκαν από την Εκκλησία που μετά το θάνατο του Ιησού ονομάζονταν Απόστολοι. Αναφέρομαι στην Εκκλησία ως ευρύτερη έννοια και όχι υπό τη σημερινή της υπόσταση. Πώς μπορείς λοιπόν να γνωρίζεις ότι τα διδάγματα του Ιησού είναι αυτά που αποτυπώνονται στα Ευαγγέλια.

Πως μπορεί να γνωρίζεις εσύ ότι ο Σωκράτης είπε αυτά τα πράγματα που έγραψε ο Πλάτωνας. Πως είσαι σίγουρος ότι αυτά που έγραψε ο Πλάτωνας ο Αριστοτέλής ο Αισχύλος ο Σοφοκλής ο Ευριπίδης ο Αριστοφάνης ο Ξενοφών και ο Πλούταρχος ήταν σωστά και δεν έχουν αλλοιωθεί μέσα στους αιώνες;

Το Ευαγγέλιο γράφτηκε από τους ανθρώπους που είχαν επιλεγεί από τον Χριστό σαν μαθητές του και σα; Απόστολοι Του για να τους πει : ‘Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος’.

Οι πρώτοι Χριστιανοί Κωστή μου ήταν αυτοί που θυσιαζόντουσταν για την πίστη τους και δεν… θυσίαζαν άλλους γι αυτήν.

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi Δεν αναφέρομαι μόνο στα παραμυθάκια της Παλαιάς Διαθήκης. Αναφέρομαι, στη μεταφυσικη που προκύπτει από τη γενικότερη παραδοχή ενός Ανώτατου Πνεύματος (Θεός) και της ανθρώπινης ενσαρκωσής του (Ιησούς) ο οποίος έκανε θαύματα και "νίκησε" το θάνατο μέσω της Ανάστασής Του. Αυτό από μόνο του είναι μία παραβολή. Είναι μία μεταφυσική έννοια. Το "πιστεύω" είναι φυσικά απολύτως σεβαστό, αλλά στην τελική είναι υποκειμενικό και γι'αυτό και δεν μπορεί να εξορθολογιστεί.

A τώρα ξεκίνησες να μιλάς για την ίδια την δύναμη της πίστης. Εδώ καλέ μου φίλε σηκώνω τα χέρια ψηλά, δεν μπορώ να σου πω τίποτα, γιατί είμαι ανίκανος να σου μεταβιβάσω την εσωτερική αναζήτηση και την εσωτερική ανακάλυψη. Δεν μπορώ να σε πείσω γιατί απλά δεν έτυχε να ζήσεις μια φορά στην ζωή σου, το πλησίασμα Του.

Δεν είναι κάτι που μεταβιβάζετε ή κάτι που διδάσκετε, είναι κάτι που το ψάχνεις και ίσως το βρεις.

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi Δεν αντιτίθεμαι στην ελπίδα εφόσον αυτή υπόκειται σε ρεαλιστικά σενάρια και περιστάσεις. Βρίσκω όμως μία διαφορά για παράδειγμα όταν πέθαινε η μητέρα μου ο θείος μου να προσεύχεται και να ελπίζει στη Θεία παρέμβαση, και εμένα να ελπίζω να ανακάμψουν τα αντισώματά της. Ο θείος μου ακόμα προσεύχεται για την ψυχή της. Εγώ έχω αποδεχτεί το θάνατό της και συνεχίζω τη ζωή μου. Μπορείς να δεις τη διαφορά;

Εγώ ανάλογες στιγμές δεν σκεφτόμουν την ψυχή της, εμένα σκεφτόμουν πως θα γίνει να συνηθίσω να ζω χωρίς Εκείνη. Υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην αντιμετώπιση, Πάντως στο παράδειγμα σου εσύ ήσουν ο παράταιρος, ελπίζοντας σε κάτι μη πιθανό, στην Ανάσταση δηλαδή. Να δεις που όλοι σ’ αυτήν ελπίζουμε :-)

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi Ναι, αλλά όπως έγραψα και στην αρχή το πόσο καλός Χριστιανός είσαι στην ουσία κρίνεται από το πόσο ακολουθείς τα διδάγματα του Ιησού, όπως αυτά ερμηνεύτηκαν, καταγράφησαν και διαδώθηκαν από την Εκκλησία εκείνης της εποχής. Για να το θέσω αλλιώς, το ότι αγαπάς τους ανθρώπους και ότι κάνεις πράξεις που έχουν αμοιβαίο συμφέρον για σένα και τους συνανθρώπους σου είναι μια ατομική αρετή. Επειδή τυχαίνει κάτι αντίστοιχο να περιγράφεται και στα διδάγματα του Ιησού, δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι σε κάνει Χριστιανό. Θα μπορούσε να σε κάνει και Βουδιστή.

Εγώ διαφωνώ σ’ αυτό, εγώ διαφωνώ και με τους θεολόγους, πίστευα πιστεύω και θα πιστεύω, ότι καλοί χριστιανοί είναι και αυτοί που δεν άκουσαν ποτέ τους για τον Χριστό, Βουδιστές Μωαμεθανοί Παγανιστές Βραχμανιστές κλπ, όμως δεν πειράζουν άνθρωπο, βοηθάνε όπως μπορούν τον άλλον Σκασίλα μου αν δεν βαπτίσθηκε και μυρώθηκε ποτέ του. Θα το ξαναπώ ξέρω κάτι κελεπούρια βαπτισμένους και μυρωμένους , που σε πατάνε στο σβέρκο για να επιβληθούν.

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi Ακριβώωως. Κάθε φιλοσοφική αντίληψη έχει διδάγματα που είναι χρήσιμα σε όλους. Κάποια διδάγματα του Ιησού τα θεωρώ σωστά. Το ίδιο και κάποια του Σωκράτη, του Επίκουρου, του Νίτσε και του Βιτγκενστάιν. Δεν πρέπει να ονομάζομαι όμως Χριστιανός, Σωκρατικός, Επικουρικός, Νιτσικός και Βιτγκενσταϊνικός αντίστοιχα! Μελετάω τα κείμενά τους, μαθαίνω, εξάγω συμπεράσματα και προχωρώ. Γιατί να κολήσω σώνει και καλά μια ταμπέλα στο κούτελό μου;

Μα γιατί ο Σωκράτης ο Επίκουρος ο Νίτσε και Βιτγκενσταιν δεν ήταν γιοι του Θεού :-).
Για να σοβαρευτούμε, ο Χριστός είχε δύο υποστάσεις την ανθρώπινη και την θεϊκή. Στην ανθρώπινη του υπόσταση ήταν μέγας Φιλόσοφος, την άλλη υπόσταση θα πρέπει να την ερευνήσεις και ίσως να την βρεις.

Αρχική Δημοσίευση από Kiwi Πρόσφατο παράδειγμα εν 21ο αιώνα μΧ. Το μαζικό κίνημα κατά της Θεωρίας της Εξέλιξης των Ειδών του Δαρβίνου.

Εγώ το αντιλαμβάνομαι και το αποδέχομαι, το τι κάνει η επίσημη εκκλησία δεν μου καίγεται καρφάκι.

[mystakid]

Επειδή Κωστή (kiwi) αναφέρθηκες και σε άλλες παραδόσεις, πλην του χριστιανισμού, τον σταυρό τον συναντάμε σχεδόν παντού. Είναι το καθ’ ύλην σύμβολο της ζωής. Της ένωσης της γης με τον ουρανό, της ένωσης των αντιθέτων, ακόμη και ο διττός μεταβολισμός του ανθρώπου, (απορροφούμενα – εκπεμπόμενα) δυναμικά τον σχηματίζουν.
Βαθύτερα στα ελληνικά, συναντάτε στην υποχρεωτική (για ύπαρξη ζωής) ένωσης των τεσσάρων δομικών στοιχείων της φύσης. Αν από την ‘’φωτιά’’ αφαιρεθεί ο ‘’αέρας’’, αυτή σβήνει. Αν το ‘’νερό’’ δεν βρει ‘’γη’’, αυτό δεν σταματά. Νερό και γη όμως μας κάνει λάσπη, αέρας και φωτιά μας δίνει μαζί με τον ‘’αιθέρα’’ την θεία πνοή που είναι τα 2 απάρτια του ανθρώπου κατά την Αγία Γραφή.

Οι ‘’χιαστί’’ διαγώνιες ενώνονται διαρκώς με το κέντρο, την πεμπτουσία, όπου τα εξωτερικά μέλη τροφοδοτούνται από αυτόν αλλά και επιστρέφοντας στη διάστασή μας, την εκδηλώνουν εξωτερικά, έχοντας πάντα αμφίδρομη δυναμική και κινητική σχέση ενέργειας και ύλης.
Κατά τον Einstein μάλιστα, ύλη και ενέργεια, είναι οι δύο πόλοι της αυτής υπάρξεως.
Εκεί εντοπίζεται το τέλειο, το πρωτότυπο και αρχέτυπο, το χωρίς κανένα κενό Χ (Χριστός) και οι εικόνες αυτού του Λόγου, όλοι εμείς, οι υπόλοιποι λόγοι. Άνθρωπος = ο έχων την όψη του ανδρός.

Επί του ανθρώπου και μάλιστα μέσα στο σώμα του, βιώνεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του και ‘’ισχύουν‘’ οι χιαστί δεσμοί (κινητικά). Το δεξί μέρος του εγκεφάλου ελέγχει και κινεί την αριστερή πλευρά ενώ η αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, αντίστοιχα την δεξιά πλευρά σχηματίζοντας το ζωντανό Χ.

Με όλα τα λιτά παραπάνω, ο σταυρός δεν είναι απλά ένα θρησκευτικό σύμβολο (μισητό ή αγαπητό ή ακόμη και αδιάφορο από κάποιες μερίδες) αλλά παγκόσμιο σύμβολο και σταθερά της ζωής και της αρμονίας… η ίδια η ζωή. Απρόσωπο (φυσικό) ως ισοσκελής, Πρόσωπο (υπερφυσικό) ως ορθόδοξος Σταυρός.


Ελεύθερη κίνηση είναι εκείνη προς αποκατάσταση της τελείας ηρεμίας, η οποία απωλέσθηκε. Αυτή η τελεία αρμονία βρίσκεται στο σύμβολο του ισοσκελούς σταυρού.
Ο αγκυλωτός σταυρός, που φυσικά δεν είναι μόνο το πρόσφατο ναζιστικό σύμβολο της σβάστικας, τον φορούσαν οι δικαστές στην αρχαία Σπάρτη. Επειδή οι ανομούντες διασάλευαν την αρμονία, τον ισοσκελή σταυρό, οι δικαστές προέβαιναν σε εξισορροπητικές ενέργειες. Φαίνεται καθαρά η ‘’κίνηση’’ σε αυτό το σύμβολο.

Στις ανατολικές θρησκείες, ο αγκυλωτός σταυρός, ανάλογα με την κατεύθυνση (δεξιόστροφη ή αριστερόστροφη) δήλωνε το κάρμα ή το δάρμα. Έτσι το κάρμα ή το δάρμα όντας αγκυλωτοί ‘’κινούμενοι’’ σταυροί έχουν τάση προς αποκατάσταση της τελείας αρμονίας του ανθρώπου, δηλαδή, στοχεύουν είτε το γνωρίζουν, είτε όχι, στην ''ακινητοποίησή'' του.

Αφού λοιπόν ‘’λογικό’’ και ’’φυσικό’’ όριο της ζωής και σύμβολό του είναι ο ισοσκελής σταυρός, επανερχόμαστε στον χωροχρονικό σταυρό που ζει άρρηκτα μαζί του ο άνθρωπος. Αυτός ο φυσικός καλώς λίαν άνθρωπος υπολείπεται του Υπερφυσικού Τελείου. Από άπειρη Αγάπη Ο Κύριος, ήλθε στον κόσμο μας, φόρεσε σάρκα χοϊκή, γεύθηκε τον ίδιο τον θάνατο, αναστήθηκε, δόμησε την Εκκλησία, το Αναστημένο Σώμα Του, ώστε αυτά τα κενά, να τα συμπληρώσει με μυστικό και μυστηριακό τρόπο.




Αυτή είναι η Οδός προς την τελειότητα του ανθρώπου, και αυτά είναι τα ''σταυρικά βιώματα''' με τα οποία ο Άνθρωπος χειραγωγεί τον άνθρωπο στην Ανάσταση. ...Δια των μυστικών εφοδίων προσευχής, ελπίδας Θεού και υπομονής (άρσης του προσωπικού του σταυρού) και των μυστηριακών αγωγών (Εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας).