Θεολογία και επιστήμες

[Xena]

Για το Χριστιανισμό , φυσικά και έχω άποψη μιας και έχω βαφτιστεί,έχω λάβει υποχρεωτική παιδεία και προσμετρώμαι στην -τουλάχιστον- άτυπη πολιτική δύναμη της θρησκείας. Όσο και αν σε ενοχλεί, έχω άποψη.


Αυτή ήταν ολόκληρη η πρόταση.
Να μια ακόμα άποψη για τον Χριστιανισμό: πλαστογραφηση και η δημιουργία ψευδών εντυπώσεων

[tertios]

Μήπως μεριμνάτε και τυρβάζετε περί πολλά, πλήν ενός εστί χρεία;

Οδηγούν αυτες οι συζητησεις κάπου; Οταν αφ ενός υπάρχει άγνοια, αφ ετέρου κακοπιστία και εμπάθεια και έλλειψη πνεύματος μαθητείας, όταν ο "συζητητής" απορρίπτεται εκ των προτέρων ως ανίδεος και αδαής, όταν στόχος δεν είναι η παραθεση απόψεων αλλά το "κόλλημα" του άλλου στον τοίχο.....πραγματικά μόνο συν-ζήτηση δεν ειναι αυτά.

Κρίμα, διότι θέλουμε όλοι να θεωρούμεθα ....νοήμονες!

[eleftherios]

Αρχική Δημοσίευση από Xena eleftherie, όταν βρεις χρόνο διάβασε πάλι διότι ακόμα περιμένω να καταλάβεις πως σε πολλά με επιβεβαιώνεις, νομίζοντας πως με διορθώνεις! Είναι κουραστικό να σου τα εξηγώ με λεπτομέρειες και εσύ να ξεπετάς το θέμα μόνο ως αφορμή για περισσότερη, ακόμα περισσότερη θεολογία...

Ναι, ομολογώ πως δεν έχω πολύ χρόνο, πάντως νομίζω ότι κατάλαβα επαρκώς αυτά που γράφεις. Θεολόγος δεν είμαι και μιλώ "θεολογικά", όταν κι εσύ θέτεις τέτοια ζητήματα - που θέτεις τέτοια ζητήματα.

Όσο για τον "Λόγο", κάνεις λάθος, καθώς για την Εκκλησία ο Χριστός λέγεται Λόγος, ανεξάρτητα με τι άλλο μπορεί να σημαίνει ο "λόγος" - πια! Αυτό, αν θες, έχει και περισσότερο "φαντασία" (που λες), αφού δεν... μένουμε σε ότι "λέει" το λεξικό.

Επίσης, μια παρατήρηση σε αυτό που είπες στον Argoum, κι εσύ δεν παραθέτεις όλη την πρόταση του Ευαγγελίου σχετικά με τον "Λόγο", πράγμα που στο είπα.

Όπως, όμως, λέει και ο tertios, ίσως, να μην έχει νόημα τελικά...

[Archmage]

Αρχική Δημοσίευση από tertios Οδηγούν αυτες οι συζητησεις κάπου; Οταν αφ ενός υπάρχει άγνοια, αφ ετέρου κακοπιστία και εμπάθεια και έλλειψη πνεύματος μαθητείας

Όπως νομίζω ότι ξεκαθάρισα, σχολίασα στο βαθμό που μπορώ μια συγκεκριμένη σελίδα του Ροςς. Επίσης ξεκαθάρισα ότι ο καθένας μπορεί να πιστεύει ότι θέλει, ακόμα και στον πελαργό.

Αν δε θέλετε (μιλώ γενικά) απαντήσεις, κανένα πρόβλημα - αλλά δε μου πολυαρέσει να χαρακτηρίζομαι ή έστω να συν-χαρακτηρίζομαι αμαθής, κακόπιστος ή εμπαθής.

[mystakid]

Τα ‘’ακραία’’ καιρικά φαινόμενα συνήθως δεν αντιμετωπίζονται στα ίσα, λόγω διαφοράς διαστάσεων. ΑΝ είναι δυνατόν, τα προβλέπουμε, φρόνιμο είναι να αποφεύγουμε την πρόκληση. Να φυλασσόμαστε προ και μετά, και πάλι ΑΝ υπάρχει η υποδομή, (ή αν δεν υπάρχει να μεριμνήσουμε) για να τα εκμεταλλευόμαστε με την μετατροπή – μεταστοιχείωση της προκαλούσας βιαίας – αγενούς δράσης σε ευγενή - ωφέλιμη αντίδραση.

Κι η πολιτική έχει κόντρες, και τα ποδοσφαιρικά, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με τους κεραυνούς που εξαπολύονται στο θεολογικό… Το ‘’ανόητος’’ και ‘’άπιστος’’ είναι γνώμες ακραίες. Μπορεί να μην μπορούμε να τα αποφύγουμε, οπότε τα μεταστοιχειώνω, στην επόμενη μη ακραία ισχύουσα βαθμίδα, περνώντας ΟΛΟΥΣ τους συζητητές στο ‘’μερικά νοήμων’’ και ‘’μερικά πιστός’’ με δυνατότητα κινήσεως προς την ολοκλήρωση, που είναι πιστός + νοήμων (σε σχέση με την, ναι μεν δυνατή και κυριαρχούσα στον κόσμο, αλλά ανισσόρροπη μονοδιάστατη οπτική… στον τύπο των μονόφθαλμων γιγάντων…).

Αυτός είναι και ο λόγος του θέματος. Θεολογία ΚΑΙ επιστήμες, με το συμπλεκτικό και, πραγματικό και όχι λεχθέν κατ’ ευφημισμό ή αντιπαραθέτων τα δύο σκέλη της πρότασης.

Καλείται (και το παρακαλώ θερμά) ο κάθε συζητητής να καταθέτει ό,τι θετικό κατέχει (εκ πίστεως ή γνώσεως) προς σύνθεση, χωρίς βέβαια την απαγόρευση της αντίθεσης. Εφόσον θα υπάρξουν και αντιθέσεις προτείνω την οικοδόμηση της απαραίτητης υποδομής που θα προοδεύσει – δυναμώσει τον άνθρωπο, αντί να τον φθείρει και εξασθενήσει.

Κάποτε ρώτησαν κάποιον:
- ρε συ, πως έγινες ευγενικός;
- από τους αγενείς.
- και πως το κατάφερες;
- έ! ό,τι έβλεπα και δεν μου άρεσε, δεν το έκανα.

Αυτό είναι και το πνεύμα της ‘’φιλοσοφικής λίθου’’ αυτή η ‘’επιστημονική’’ διαδικασία δημιουργίας αντισωμάτων – αντίδοτων – εμβολίων για συγκεκριμμένες ασθένειες, όταν το ‘’ίδιο’’ το μικρόβιο παθητικοποιείται. Έτσι, όσον αφορά ανθρώπινες συμπεριφορές, που δηλητηριάζουν την σχέση των προσώπων μεταξύ τους (αλλά και των θεατών - αναγνωστών), είναι επιστήμη ζωής, (υπεράνω επιστημών και πτυχίων...) όταν δεν λαμβάνεται αυτό ως έχει με την μικροβιακή του εξασθενούσα τον άνθρωπο δράση (κακή ενέργεια), αλλά παθητικοποιώντας το, (η αγάπη ου λογίζεται το κακό) το μεταστρέφει από φαρμάκι σε φάρμακο, από δηλητήριο, ‘’ειδικό’’ για την περίπτωση αντίδοτο.

Κι αυτό το ‘’ειδικό’’ ενδεικνύει την ρευστότητα προς αντιμετώπιση καταστάσεων, ακόμη και το ανεπανάληπτο. Μπορεί να ομαδοποιηθούν τα εισερχόμενα ώστε να αντιμετωπίζονται υπό την σκέπη της γενικής στάσης ζωής, θεωρώντας την προσπάθεια απόκτησης αυτής της φιλοσοφικής λίθου, ‘’καλή υποδομή’’.

Καλή δύναμη στους προσπαθούντες που ‘’φιλτράρουν’’ ΚΑΙ τα εισερχόμενα ΚΑΙ τα εξερχόμενα με ασπίδα το καλό, ώστε ούτε δηλητήριο να εισέρχεται, αλλά μεταστρέφοντάς το στο ακριβές για την περίπτωση αντίδοτο, αλλά ούτε και να εξέρχεται, ώστε στο τέλος, να είμαστε καλοί αγωγοί ΜΟΝΟ του Καλού και μονωτές του κακού (εισερχομένων ΚΑΙ εξερχομένων).

Προ πολλών μηνυμάτων Δημήτρη, ίσως από υπεραπλούστευση και ‘’τονισμό’’ του (υποβόσκοντος) τρόπου σκέψεως, αποφάνθηκες περί της ‘’ανοησίας’’ του ‘’πιστού’’, με το παράδειγμα με το νερό που εξατμίζεται, όπου ο θεός κατερχόμενος, το πίνει λίγο - λίγο. Αυτή η υποτίμηση της νοημοσύνης του πιστού, ως δράσης ήταν φυσικό να προκαλέσει ανάλογο (κατοπτρική, σαν μπούμεραγκ) αντίδραση.

Στην ζεύξη θεολογίας και επιστημών, προσπαθώ να φέρνω απλά ‘’μετρήσιμα’’ επιστημονικώς παραδείγματα, ενδεικτικά αυτών που δεν μετριώνται, γιατί θα ήταν ανοησία η προσπάθεια της άμεσης ‘’μέτρησης’’ αυτών που δεν την επιδέχονται.

Πίσω από το φανερό χαμόγελο, (αν δεν είναι πολιτικάντικο και εκ μίμου) δλδ ειλικρινές, κρύβεται η αόρατη (μη μετρήσιμη) χαρά. Πίσω από την κατήφεια, η πικρία, από την σοβαρότητα η σκέψη,… πίσω από το σύννεφο που κινείται υπάρχει ο αήρ που το υποκινεί κλπ, με το αόρατο τελικά, διαρκώς και χωρίς κενό να αποτυπούται. Εξ αυτών των ‘’αναλόγων’’ ιχνών – αποτυπωμάτων, οδηγούμαστε σαν από οδοδείκτες, από τα ορατά στα αόρατα και θάταν μάλλον όχι τόσο σοφό εκ μέρους μας, να ιχνηλατούμε – μελετούμε τα ίχνη μη ενδιαφερόμενοι τι ‘’δείχνουν’’.

Είναι φιλοσοφική στάση και άξονας η γνώση του ‘’πως’’ αλλά ΔΕΝ υπάρχει άνθρωπος που να μην ‘’ψάχνει’’ το ‘’γιατί’’ δλδ την αιτία, τον λόγο, εν γνώσει ή εν αγνοία Τον Λόγο. Την Αλήθεια. Όλοι ‘’διψάμε’’, και φυσικά δεν εννοώ την βιολογική.

Σε γνωστικό επίπεδο, η ‘’αναλογία’’ είναι κλείδα που αίρει παραπετάσματα. Αφαιρεί ‘’μυητικά’’ τα πέπλα της Ίσιδος… προσδίνοντας εφόδια γνώσης μέχρις ενός ορισμένου επιπέδου κοσμογνωσίας, οντογνωσίας, αυτογνωσίας ικανά όμως για περαιτέρω (κατ’ ετοιμότητα, αγάπης, ταπεινότητος, μετανοίας) προς ακριβή θεογνωσία….

Οι πρώτες δύο θέσεις (εκ των 12) του σμαράγδινου πίνακα του Ερμή Τρισμέγιστου, με τονισμό στην δεύτερη, αναφέρει:
1. Είναι αληθέστατον, βεβαιότατον, αψευδέστατον.
2. Ό,τι είναι επάνω μοιάζει με αυτό που είναι κάτω και ό,τι είναι κάτω, μοιάζει με αυτό που είναι επάνω.
…

- Μικρο-μικρόκοσμος – μακρόκοσμος. (πρωτόνιο, ηλεκτρόνια – ήλιος, πλανήτες).
- Άνθρωπος = μονάδα άνθρακος με τις δύο ακραίες του, διαφέρουσες σε ‘’καθαρότητα’’, καταστάσεις, κάρβουνο – διαμάντι, καταστάσεις οφειλόμενες στην ‘’ερωτική – χημική συμπεριφορά’’ των 4 ελεύθερων ηλεκτρονίων της τελευταίας στοιβάδας…. (στο περί φυσικής μεταφυσικής φωτισμού).
- Ήλιος, ηλίανθος – Θεός, άνθρωπος….

Αναλογίες, σχέσεις, λόγους αληθείας, οδοδείκτες… κλίμακες εκ των κάτω προς τα άνω. Εκ των ορατών προς τα αόρατα, αλλά όχι και ανύπαρκτα, επειδή δεν είναι ‘’άμεσα’’ μετρήσιμα.

Με ανάλογο σκεπτικό, παρατέθηκε σε σχήμα η ‘’πρώτη πυκνή ύλη’’ από την οποία μετά από κάποιου είδους έκρηξη, διαφοροποιούνται τα κύτταρα λαμβάνοντας εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία που συνθέτουν κατ’ αρχάς το έμβρυο και μετά την γέννηση, τον άνθρωπο.

Ο επιστήμονας, βρισκόμενος μπροστά στο μικροσκόπιο βλέπει το θαύμα της ζωής και την αρχή του. Μόνο που αυτό που θεωρεί ως αρχή, είναι το αποτέλεσμα μιας πράξεως δημιουργίας, όπου, ο άνδρας ‘’γεννά’’ και η γυναίκα ‘’τίκτει’’. Κάτι παράλληλο ισχύει και στον μακρόκοσμο.

Το μεν ζευγάρι (στα βιολογικά) σκέφτεται: ας κάμωμεν τέκνο που να μας μοιάζει, να του χαρίσωμεν όχι μόνο τη ζωή, αλλά ό,τι καλύτερο έχουμε. Ουσία και περιουσία. Προ δε της συλλήψεως και γεννήσεως το παιδί, ήταν στο νου των ‘’δημιουργών’’ ανθρώπων.

Κατά την Αγία Γραφή παράλληλα, ακούγεται: Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ' εικόνα ημών, καθ' ομοίωσιν ημών• (Γεν.α’26)

Η λέξη άνθρωπος είναι σύνθετη, και σημαίνει: ο έχων την όψη του ανδρός και όπως τα παιδιά, ομοιάζουν στους γονείς, έτσι και ο άνθρωπος – λόγος, είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ωμοίωσιν του γεννηθέντος δι ημάς, Ανθρώπου – Λόγου Χριστού. Του γεννηθέντος και ου ποιηθέντος Υιού του Θεού, ως Φως εκ Φωτός, Θεός Αληθινός εκ Θεού Αληθινού.

Από τότε που ο Θεός ενανθρωπίστηκε, δόθηκε στον άνθρωπο η δυνατότητα να θεοποιηθεί (κατά χάριν).

Η δε όλη πορεία, έχει όπως σαφώς αναφέρεται από τον Απ. Παύλο:

Λέγω δε, εφ' όσον χρόνον ο κληρονόμος είναι νήπιος, δεν διαφέρει δούλου, αν και ήναι κύριος πάντων, αλλ' είναι υπό επιτρόπους και οικονόμους μέχρι της προθεσμίας υπό του πατρός. Ούτω και ημείς, ότε ήμεθα νήπιοι, υπό τα στοιχεία του κόσμου ήμεθα δεδουλωμένοι• ότε όμως ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός και υπετάγη εις τον νόμον, διά να εξαγοράση τους υπό νόμον, διά να λάβωμεν την υιοθεσίαν. Και επειδή είσθε υιοί, εξαπέστειλεν ο Θεός το Πνεύμα του Υιού αυτού εις τας καρδίας σας… (Γαλ. δ’)

και αλλού, …θα μείνω μαζί σας, έως ού μορφωθεί ο Χριστός εν υμίν… δηλώνοντας την ενυπάρχουσα στον καθένα ‘’πρώτη πυκνή ύλη’’ που υπό προϋποθέσεις εκδηλούται.

Μπορεί η θεολογία και οι επιστήμες, η μία να σκυταλοδρομεί με την άλλη, αναλόγως της εξωτερικής ή εσωτερικής δράσης (και κατά την φύση του καθενός), σε γνωστικό όμως και βιωματικό επίπεδο, τις θεωρώ συμπληρωματικές και απαραίτητες στην ισορροπία και την πίσω από τα φαινόμενα ''διάκριση''.